Temat: Kości - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Bone diaphysis metastases from the perspective of an orthopedic surgeon – review
Przerzuty nowotworowe do trzonów kości długich z perspektywy lekarza ortopedy – przegląd literatury
Autorzy:: Ciechanowicz, Dawid
Pawlik, Jakub
Ziętek, Paweł
Bohatyrewicz, Andrzej
Kotrych, Daniel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2193861.pdf
Data publikacji:: 2022-03-31
Wydawca:: Wydawnictwo Exemplum
Tematy:: bone metastases
long bones
orthopedic treatment
qualification for treatment
przerzuty do kości
kości długie
leczenie ortopedyczne
kwalifikacja do leczenia
Opis:: Bone metastases are a great challenge in the practice of an orthopedic surgeon. Due to the development of oncological treatment, the approach to patients with bone metastases is changing. Previously, these patients were treated palliatively, mainly to decrease the pain intensity. However, with appropriate systemic, surgical and orthopedic treatment, patients with bone metastases often live for many years. Therefore, proper diagnosis and appropriate orthopedic treatment can significantly improve patients’ prognosis. On the other hand, poor qualification for surgery and selection of the wrong treatment method contribute to shortening the patients’ survival. Hence, knowledge of the diagnosis and qualification of patients for surgical treatment is essential in the practice of an orthopedist. In the presented review, the authors focused on summarizing the knowledge in the field of diagnostics, qualification for surgical treatment and orthopedic treatment methods for patients with bone diaphysis metastases.
Przerzuty nowotworowe do kości stanowią duże wyzwanie w praktyce lekarza ortopedy. Rozwój onkologii sprawił, że podejście do pacjentów z przerzutami do kości ulega zmianie. Wcześniej chorzy ci leczeni byli głównie paliatywnie i przeciwbólowo. Jednakże obecnie przy odpowiednim leczeniu systemowym, chirurgicznym i ortopedycznym chorzy z przerzutami do kości przeżywają niejednokrotnie wiele lat. Dlatego właściwa diagnoza oraz odpowiednie leczenie ortopedyczne może znacząco poprawić rokowania pacjentów. Z drugiej strony zła kwalifikacja do leczenia operacyjnego i dobór złej metody leczenia przyczynia się do skrócenia przeżycia pacjentów. Stąd wiedza z zakresu diagnostyki i kwalifikacji chorych do leczenia operacyjnego jest niezbędna w praktyce lekarza ortopedy. Autorzy pracy w przedstawionym przeglądzie skupili się na podsumowaniu wiedzy z zakresu diagnostyki, kwalifikacji do leczenia chirurgicznego oraz metod leczenia ortopedycznego pacjentów z przerzutami do kości długich.
Źródło:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 1; 20-24
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: The use of bone substitute (CERAMENT) in the treatment of benign bone tumors and tumor-like lesions
Wykorzystanie substytutu kostnego (CERAMENT) w leczeniu łagodnych nowotworów kości i zmian guzopodobnych
Autorzy:: Zrodowski, Maciej
Ciechanowicz, Dawid
Dembski, Marcin
Piotrowicz, Miłosz
Napora, Justyna
Mazurek, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2193810.pdf
Data publikacji:: 2022-03-31
Wydawca:: Wydawnictwo Exemplum
Tematy:: benign bone tumor
CERAMENT
bone cyst
bone substitute
modified Neer classification
substytut kostny
łagodny nowotwór kości
torbiel kości
zmodyfikowana klasyfikacja Neer’a
Opis:: Introduction. Treatment of benign bone tumors and tumor-like lesions is undertaken by numerous Orthopedic surgeons worldwide. Several treatment modalities exist including curettage and bone grafting. CERAMENT is a novel bioresorbable bone substitute used for grafting. Aim. Assessment of preliminary result of treatment of benign bone tumors and tumors like lesions utilizing CERAMENT as a bone substitute. Analysis of therapeutic and diagnostic path and symptoms reported by patients with tumors and tumor-like lesions. Materials and methods. To the retrospective study 38 patients undergoing curettage and bone substitution with CERAMENT® BONE VOID FILLER were included (26% of them were females). We utilized patients’ history. Each patient had an X-ray in the twelfth month after surgery, which was analyzed using the modified Neer classification. The follow-up was 24 months. Results. The unicameral bone cyst was the most commonly encountered lesion (36.8%). Pain was the most common symptom reported (28.9%). Half of all cases were discovered accidentally on X-rays ordered for a different indication. Nearly a quarter of the cases (23.7%) were complicated by pathologic fracture. The distribution of scores in modified Neer score was as follow: SCORE I- 52.6% SCORE II- 15.8% SCORE III-10.6% SCORE IV-2.6%. Complications of procedure were noted in 18.4% of patients. 10.5% of patients had serious discharge from the operated site, 7.9% of patients had surgical wound infection. One case of recurrence was noted. Conclusions. Bone substitute – CERAMENT is suitable for use in the treatment of benign bone tumors and tumors like lesions. It is easy in application and is well tolerated by the patients. The problem is the relatively high rate of complications, mainly serous leakage from the wound.
Wstęp. Leczenie łagodnych nowotworów kości i zmian guzopodobnych jest nierzadkim problemem w praktyce ortopedy. Istnieje wiele metod leczenia, jednakże podstawą jest wyłyżeczkowanie i wypełnienie zmiany kostnej substytutem. Jednym z nich jest CERAMENT. Cel. Ocena wstępnych wyników leczenia łagodnych zmian kostnych z użyciem substytutu kostnego – CERAMENT. Analiza procesu diagnostyczno-terapeutycznego i objawów zgłaszanych przez chorych. Materiał i metody. Do retrospektywnego badania włączono 38 chorych (26% kobiet) poddanych zabiegom wyłyżeczkowania łagodnych zmian kostnych i wypełnieniu substytutem kości (CERAMENT® BONE VOID FILLER). W badaniu wykorzystano dane z historii leczenia. Każdy z chorych miał w dwunastym miesiącu po operacji wykonane badanie RTG, które analizowane było z zastosowaniem zmodyfikowanej klasyfikacji Neer’a. Chorzy zostali poddani 24-miesięcznej obserwacji po leczeniu operacyjnym. Wyniki. Najczęstszą zmianą była pojedyncza torbiel samotna (36,8%). Najczęściej zgłaszanym przez chorych objawem był ból okolicy zmiany (28,9%). W połowie przypadków zmiana kostna została rozpoznana przypadkowo, zazwyczaj w wyniku wykonania RTG z powodu urazu. W 23,7% przypadków zmiana doprowadziła do złamania patologicznego. Wyniki w klasyfikacji Neera: SCORE I – 52,6%, SCORE II – 15,8%, SCORE III – 10,6%, SCORE IV – 2,6%. Powikłania wystąpiły u 18,4% chorych. U 10,5% pacjentów wystąpił wyciek surowiczy z okolicy rany, u 7,9% chorych wystąpiła infekcja operowanej okolicy. W jednym przypadku nastąpił nawrót zmiany. Wnioski. Substytut kości – CERAMENT może być bezpiecznie stosowany u osób z nowotworami łagodnymi kości i zmianami guzopodobnymi. Jest łatwy w użyciu i dobrze tolerowany przez chorych. Problemem pozostaje stosunkowo wysoki odsetek powikłań, w postaci wycieku surowiczego z rany.
Źródło:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 1; 1-7
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Principles of orthopedic treatment for malignant bone tumors in children
Zasady postępowania ortopedycznego w złośliwych nowotworach kości w wieku rozwojowym
Autorzy:: Kowalczyk, Bartłomiej
Szafrański, Andrzej
Kuźnik-Buziewicz, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2193855.pdf
Data publikacji:: 2022-03-31
Wydawca:: Wydawnictwo Exemplum
Tematy:: malignant bone tumor
pediatric
surgery
biopsy
złośliwy nowotwór
kości
leczenie chirurgiczne
biopsja
Opis:: Primary bone sarcomas are not frequent entities, but constitute important issue especially in pediatric population. Advances in chemotherapy and diagnostic modalities allowed limb saving resections of malignant bone tumors became leading surgical option. To be successful the treatment of primary bone tumors should be conducted in dedicated centers by experienced team of specialists. Nevertheless, the rules of such treatment should be known widely to improve diagnosis, medical care over oncologic patient and communication between specialists. In this review paper the authors present current rules of surgical approach to bony malignancies in children and adolescents.
Złośliwe nowotwory układu ruchu są rzadkimi, lecz istotnymi klinicznie chorobami, szczególnie w populacji pediatrycznej. Postępy w skuteczności leczenia chemioterapeutycznego oraz poprawa możliwości diagnostycznych spowodowały zastąpienie amputacji operacjami oszczędzającymi kończyny w chirurgicznym leczeniu guzów kości. Choć leczenie tych chorób powinno być prowadzone w specjalistycznych centrach, wiedza o zasadach postępowania w złośliwych nowotworach kości powinna być szeroko znana, dla poprawy procesu diagnostycznego, opieki nad pacjentem onkologicznym i ułatwienia komunikacji między medycznymi profesjonalistami. W niniejszym przeglądzie autorzy przybliżają zasady chirurgicznego postępowania w złośliwych nowotworach układu ruchu u dzieci i młodzieży.
Źródło:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 1; 13-19
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Medial tibial plateau fracture following unicompartmental knee arthroplasty – characteristics, risk factors, pathogenesis and treatment methods. Literature review and case report
Złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po jednoprzedziałowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego – charakterystyka, czynniki ryzyka, patogeneza i metody leczenia. Przegląd literatury i opis przypadku
Autorzy:: Balabekyan, Arnak
Domżalski, Marcin Edward
Mostowy, Marcin
Lesman, Jędrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2191598.pdf
Data publikacji:: 2022-09-30
Wydawca:: Wydawnictwo Exemplum
Tematy:: tibial fractures
unicompartmental knee arthroplasty
fracture fixation
złamania kości piszczelowej
endoprotezoplastyka jednoprzedziałowa stawu kolanowego
stabilizacja złamania
Opis:: Introduction. Medial tibial plateau fracture (MTPF) after medial unicompartmental knee arthroplasty (UKA) is a rare but significant complication. Materials and methods. MEDLINE, ScienceDirect and Cochrane Library databases were searched using specific search terms. The inclusion criteria were articles in English, medial unicompartmental knee arthroplasty intraoperative or stress MTPF, reported patients’ demographics and fracture characteristics, the treatment process, any case with a follow-up for a minimum of 3 months and the reported outcome. The exclusion criteria were lateral tibial plateau fracture, traumatic injury, all cases with a follow-up shorter than 3 months and no reported outcome. Results. From 374 records initially found, 36 were included in the analysis highlighting the characteristics, causes and mechanisms of UKA-related MTPF. As to the treatment outcomes, only 10 studies with a total of 19 cases met our inclusion and exclusion criteria. What was also reported was a case report of a 52-year-old patient diagnosed with MTPF one week after UKA and treated using ORIF with support plate and bone augmentation. At the 8-month follow-up, the patient was complaint-free and received 88 points in the KOOS Score. Conclusions. Several measures were proposed in the literature to minimize the risk of UKA-related MTPF. One of them is appropriate patient selection (BMI, BMD). As to the operative technique, positioning tibial pins too close to the medial tibial cortex and tibial plateau, extending the sagittal and vertical cut, damaging the posterior cortex and using excessive force during hammering should be avoided. In addition, the proper tibial component size and placement (considering the gender, race and knee alignment) is also important. UKA-related MTPF was reported to be managed with either conservative treatment, ORIF or revision to total knee arthroplasty (TKA). While conservative treatment carries a high risk of failure, and the revision to TKA is a massive procedure associated with the removal of all UKA components, ORIF was reported to bring favorable outcomes, being less invasive than revision to TKA.
Wstęp. Złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego jest rzadkim, ale istotnym powikłaniem. Materiał i metody. Bazy danych MEDLINE, ScienceDirect i Cochrane Library zostały przeszukane przy użyciu określonych haseł wyszukiwania. Kryteriami włączenia były artykuły w języku angielskim, przyśrodkowa jednoprzedziałowa endoprotezoplastyka stawu kolanowego, śródoperacyjne lub przeciążeniowe złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po jednoprzedziałowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego, zgłoszone dane demograficzne pacjentów wraz z charakterystyką złamań, proces leczenia, każdy przypadek z obserwacją trwającą co najmniej 3 miesiące i zgłoszonym wynikiem. Kryteriami wykluczenia były boczne złamania kości piszczelowej, uszkodzenia pourazowe, wszystkie przypadki z okresem obserwacji krótszym niż 3 miesiące, brak zgłoszonych wyników. Wyniki. Spośród 374 początkowo znalezionych wyników 36 zostało włączonych do analizy podkreślającej cechy, przyczyny i mechanizmy złamania przyśrodkowego plateau kości piszczelowej związanych z przyśrodkową jednoprzedziałową alloplastyką stawu kolanowego. Jeśli chodzi o wyniki leczenia, tylko 10 badań z łącznie 19 przypadkami spełniło nasze kryteria włączenia i wyłączenia. Opisano również przypadek 52-letniego pacjenta, u którego w tydzień po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego zdiagnozowano złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej, które leczono otwartym nastawieniem z wewnętrzną stabilizacją płytą podporową i augmentacją kości. Po 8 miesiącach obserwacji pacjentka nie zgłaszała dolegliwości i uzyskała 88 punktów w skali KOOS. Wnioski. W literaturze zaproponowano kilka środków w celu zminimalizowania ryzyka złamania przyśrodkowego plateau kości piszczelowej związanego z jednoprzedziałową alloplastyką stawu kolanowego. Jednym z nich jest odpowiedni dobór pacjenta (wskaźnik masy ciała, gęstość mineralna kości). Jeśli chodzi o technikę operacyjną, należy unikać umieszczania szpilek piszczelowych zbyt blisko przyśrodkowej kory piszczelowej i plateau piszczeli, wydłużania cięcia strzałkowego i pionowego, uszkadzania kory tylnej i używania nadmiernej siły podczas uderzania młotkiem. Ponadto, istotny jest również odpowiedni rozmiar i umiejscowienie komponentu piszczelowego (biorąc pod uwagę płeć, rasę i oś kolana). Zgłoszono, że złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego było leczone nieoperacyjnie, otwartym nastawieniem i wewnętrzną stabilizacją lub rewizją do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego. Podczas gdy leczenie nieoperacyjne niesie ze sobą wysokie ryzyko niepowodzenia, a rewizja do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego jest masywną procedurą związaną z usunięciem wszystkich elementów przyśrodkowej jednoprzedziałowej protezy stawu kolanowego, doniesiono, że otwarte nastawienie i wewnętrzna stabilizacja przynosi korzystne wyniki, ponieważ jest mniej inwazyjna niż rewizja do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego.
Źródło:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 3; 109-117
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Severe insertional Achilles tendinopathy. Our experience with two different surgical techniques: surgical debridement and dorsal closing wedge calcaneal osteotomy according to modified Zadek’s technique
Zaawansowane zwyrodnienie/tendinopatia przyczepu ścięgna Achillesa. Porównanie wyników leczenia operacyjnego dwoma metodami: chirurgicznego usunięcia zwyrodniałej tkanki oraz osteotomii kości piętowej wg zmodyfikowanej techniki Zadeka
Autorzy:: Kucharski, Robert Adam
Abiddin, Zain
Ahmad, Kashif
Munoruth, Ashveen
Maheshwari, Rajan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2191569.pdf
Data publikacji:: 2022-12-30
Wydawca:: Wydawnictwo Exemplum
Tematy:: insertional Achilles tendinopathy
Haglund deformity
calcaneal osteotomy
Zadek osteotomy
ścięgno Achillesa
tendinopatia
osteotomia kości piętowej
osteotomia Zadeka
Opis:: Introduction. This study is a retrospective analysis of two cohorts of patients treated for severe insertional Achilles tendinopathy (IAT) with two different surgical methods: surgical debridement and dorsal closing wedge calcaneal osteotomy according to modified Zadek’s technique. Materials and methods. We treated a total of 36 feet in 35 patients. Twenty five patients had surgical excision of intra-tendinous calcification with excision of posterior calcaneal prominence and reinforcement of insertion with either suture anchors or fibre tape. Ten patients (11 feet) had modified Zadek’s calcaneal osteotomy as an isolated intervention, without any other procedure to the Achilles tendon insertion or to the posterior part of the calcaneus. The mean age at operation was 52.6 years. (Range: 31 to 68 years in the debridement group and 18 to 64 years in the osteotomy group). There were 17 males and 18 females. 20 were right-sided procedures. Mean follow-up in the outpatient clinic for a clinical examination was 20 weeks. We expanded observation period with an up-to-date score based on Victoria Institute of Sport Assessment-Achilles Tendon (VISA-A) questionnaire and Manchester Oxford Foot Questionnaire (MOXFQ) making the maximum follow up in the debridement group up to 8 years and the osteotomy group of 4 years. Results. The open debridement group showed 76% (19 patients) to have a good to excellent outcome. The calcaneal osteotomy group showed 82% (9 patients) to have a good to excellent outcome. Osteotomies were united in all patients. We had no complications in either group until discharge. Conclusions. Both methods showed to be safe and efficient in bringing symptomatic relief to patients in short, medium and long-term observation.
Wstęp. Praca jest retrospektywną analizą dwóch grup chorych leczonych z powodu zaawansowanego zwyrodnienia/tendinopatii ścięgna Achillesa (Insertional Achilles Tendinopathy – IAT) dwoma różnymi technikami: chirurgicznym (debridement) oraz osteotomią kości piętowej z wycięciem zamkniętego klina od strony grzbietowej wg zmodyfikowanej techniki Zadeka. Materiał i metody. Leczono otwartą techniką 36 stóp u 35 chorych, w tym 17 mężczyzn i 18 kobiet. U 20 z nich operowano jedną stopę. U dwudziestu pięciu usunięto zwapnienia z przyczepu ścięgna, wycięto wystającą tylną część kości piętowej, wzmocniono przyczep szwem z kotwicami lub taśmą z włókniny. U 10 chorych 911 stóp wykonano zmodyfikowana osteotomię klinową kości piętowej wg Zadek’a jako izolowaną procedurę bez jakichkolwiek działań w obrębie przyczepu ścięgna Achillesa lub tylnej części kości piętowej. Średnia wieku dla obu grup w chwili operacji wynosiła 52,6 lat. W grupie z debridement wiek wahał się od 31 do 68 lat. W grupie z osteotomią od 18 doo 64 lat. Średnia czasu obserwacji wynosiła 20 tygodni. Obserwację wydłużono i zaktualizowano wykonując w obu grupach ocenę punktową opartą na Victoria Institute of Sport Assessment-Achilles Tendon (VISA-A) Questionnaire i Manchester Oxford Foot Questionnaire (MOXFQ). W grupie z debridement najdłuższej oceny dokonano 8 lat po operacji, a w grupie z osteotomią 4 lata po operacji. Wyniki. W grupie z debridement u 19 chorych (76%) uzyskano dobry lub bardzo dobry wynik leczenia. W grupie leczonych osteotomią kości piętowej u 9 chorych (82%) uzyskano identyczny wynik. U wszystkich chorych uzyskano zrost miejsca osteotomii. Nie obserwowano powikłań w obu grupach. Wnioski. Obie stosowane metody były bezpieczne i dały poprawę również w dłuższym okresie obserwacji.
Źródło:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 4; 148-152
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Radiotherapy for bone metastases: indications, methods, and possibilities
Radioterapia przerzutów do kości: wskazania, metody, możliwości
Autorzy:: Spałek, Mateusz J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/12675868.pdf
Data publikacji:: 2023-09-20
Wydawca:: Wydawnictwo Exemplum
Tematy:: radiotherapy
bone metastases
stereotactic radiotherapy
pathological fracture
radiosurgery
radioterapia
przerzuty do kości
radioterapia stereotaktyczna
złamanie patologiczne
radiochirurgia
Opis:: Bone metastases (BM) are a significant challenge in the advanced stages of various cancers, leading to debilitating symptoms and decreased quality of life for patients. Radiotherapy (RT) plays a crucial role in managing BM by alleviating symptoms and improving local tumour control. RT for bone metastases has undergone substantial scientific and technological advancements, with external beam RT (EBRT) being the primary approach. Advanced modalities such as intensity modulated RT (IMRT) and stereotactic body RT (SBRT) have revolutionised treatment precision, resulting in improved outcomes and reduced toxicities. This narrative review aims to present the current state-of-the-art role of RT in the multidisciplinary management of patients with BM. Spinal metastases are often associated with neurological disorders, pain, and fractures. Palliative EBRT provides pain relief but – lacks sufficient local efficacy. SBRT, with its high local efficacy and tolerability, is recommended for selected cases, including previous radiation or adjuvant treatment after surgical treatment. Qualification for SBRT involves multidisciplinary collaboration and considerations of performance status, cancer progression, and available treatment options. Pathological fractures significantly impact patient performance and quality of life. Early identification of high-risk lesions using tools like the SINS scale for spinal stability and the Mirels scoring system for fracture risk assessment in long bones is crucial. Preventive surgical treatment, including prophylactic stabilisation, is recommended for impending fractures. A comprehensive multidisciplinary approach involving radiation oncologists, medical oncologists, and surgeons is crucial for developing optimal treatment plans for patients with BM. With the advancements in oncology, effective local therapy can improve patients’ chances of continuing systemic treatment and enhance their quality of life.
Przerzuty do kości stanowią poważne wyzwanie w leczeniu nowotworów. Często prowadzą do wystąpienia poważnych objawów i obniżonej jakości życia chorych. Radioterapia (RT) odgrywa kluczową rolę w leczeniu przerzutów do kości poprzez łagodzenie bólu oraz poprawę skuteczności miejscowej. RT doświadczyła znacznego postępu naukowego i technologicznego, przy czym główną metodą leczenia chorych z przerzutami do kości jest radioterapia z pól zewnętrznych (EBRT). Zaawansowane metody, takie jak radioterapia z modulacją intensywności dawki (IMRT) i radioterapia stereotaktyczna (SBRT), zrewolucjonizowały precyzję leczenia, skutkując poprawą skuteczności miejscowej i zmniejszeniem toksyczności. Niniejsza praca przeglądowa ma na celu przedstawienie aktualnej roli RT w leczeniu pacjentów z przerzutami do kości. Przerzuty do kości kręgosłupa często wiążą się z zaburzeniami neurologicznymi, bólem i złamaniami. Paliatywna EBRT to efektywna metoda leczenia przeciwbólowego, ale nie zapewnia wystarczającej skuteczności miejscowej. SBRT, charakteryzująca się wysoką skutecznością miejscową i dobrą tolerancją, jest zalecana w wybranych przypadkach, w tym w przypadku wcześniejszego napromieniania lub leczenia uzupełniającego po zabiegu operacyjnym. Kwalifikacja do SBRT wymaga oceny wielodyscyplinarnej i uwzględnienia stanu sprawności, zaawansowania nowotworu oraz dostępnych opcji leczenia. Złamania patologiczne znacząco wpływają na sprawność i jakość życia pacjentów. Wczesna identyfikacja zmian wysokiego ryzyka przy użyciu narzędzi takich jak skala SINS dla kości kręgosłupa i systemu Mirels dla oceny ryzyka złamań kości długich ma kluczowe znaczenie w praktyce klinicznej. Profilaktyczna stabilizacja jest zalecana w przypadku zagrożenia złamaniem patologicznym. Konsylia wielodyscyplinarne obejmujące onkologów-radioterapeutów, onkologów klinicznych oraz chirurgów mają kluczowe znaczenie dla ustalenia optymalnego planu leczenia chorego z przerzutami do kości. Dzięki postępowi w onkologii, skuteczna terapia miejscowa może zwiększyć szanse chorego na kontynuację leczenia systemowego i poprawić ich jakość życia.
Źródło:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 3; 109-114
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: The application of intramedullary nails and transmedullary support screws in surgical treatment of distal tibia fracture
Zastosowanie gwoździ śródszpikowych i śrub kierunkowych w leczeniu operacyjnym złamań końca dalszego kości podudzia
Autorzy:: Bęcki, Marcin
Falis, Mirosław
Synder, Marek
Lipiński, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2186039.pdf
Data publikacji:: 2023-03-31
Wydawca:: Wydawnictwo Exemplum
Tematy:: distal tibia fractures
Goldzak classification
intramedullary nail
TMS screw
złamanie dalszego końca kości podudzia
klasyfikacja Goldzaka
gwóźdź śródszpikowy
śruby TMS
Opis:: Introduction. Fractures of the distal tibia are a difficult treatment problem due to the specific anatomy of this area and the soft tissue injuries resulting from trauma. A distal fracture is short, has a wide marrow cavity, and the asymmetric muscle forces acting on it can cause secondary displacements despite the originally correct positioning. Against the background of the problems presented above, the fixation with an intramedullary nail (IMN) with the use of TMS (trans medullary support) screws directional screws seems to be the best alternative for treatment. Aim. The aim of this study was to evaluate the bone fracture repositioning after surgical treatment of tibia fracture, the time of bone healing and the function of the upper ankle joint. Materials and methods. Forty patients treated surgically due to a fracture of the distal tibia with the use of an intramedullary nail and TMS screws were included in this study. The mean follow-up time was 25.3 months. The function of the ankle joint of the injured limb was evaluated using the AOFAS, VAS and SF-36 questionnaires. Radiological documentation was assessed in terms of correct bone fragment repositioning, placement of directional screws and correct union of the fibula. Post-operative X-rays as well as X-rays taken at the end of treatment in AP and lateral projection were also assessed, evaluating LDTA (lateral distal tibial angle) and ADTA (anterior distal tibial angle). Results. The function of the ankle joint after surgical treatment of a distal tibia fracture using the IMN + TMS method is as follows: AOFAS score 91.5, VAS 2.2 / 10 points. The range of motion of the ankle joint: the angles of ankle movement were significantly greater in the case of the uninjured limb compared to the injured one. Bone union was obtained in all patients. In 80% of patients, it was achieved in less than 6 months. Assessment of repositioning after surgery – mean LDTA angle after surgery was 89 and mean ADTA angle after surgery was 86 (standard LDTA 90, ADTA 85). Conclusions. The function of the ankle joint after treatment of a distal tibial fracture with an intramedullary nail and TMS screws according to the AOFAS and VAS scale was very good and allowed for the anatomical bone fragment fixation. The bone healing after fixation of the distal tibial fracture with an intramedullary nail and TMS screws was shorter than 6 month in most cases.
Wstęp. Złamania dalszego końca kości podudzia stanowią trudny problem leczniczy ze względu na specyfikę anatomii tej okolicy. Z punktu widzenia biomechaniki odłam dystalny jest krótki, ma szeroką jamę szpikową, a działające na niego asymetryczne siły mięśniowe mogą spowodować wtórne przemieszczenia, pomimo pierwotnie prawidłowego nastawienia. Z tego powodu zespolenie gwoździem śródszpikowym z użyciem śrub kierunkowych TMS (trans medullary support screws) wydaje się być najlepszą alternatywą. Cel. Celem pracy jest ocena uzyskanej repozycji odłamów kostnych po leczeniu operacyjnym złamań końca dalszego kości podudzia przy użyciu gwoździa śródszpikowego oraz śrub TMS, a także ocena czasu uzyskania zrostu kostnego oraz funkcji stawu skokowego górnego po leczeniu operacyjnym. Materiał i metody. Ocenie poddano 40 chorych leczonych operacyjnie z powodu złamania końca dalszego kości podudzia przy użyciu gwoździa śródszpikowego oraz śrub TMS. Średni czas obserwacji wyniósł 25,3 miesiąca. Funkcję stawu skokowego uszkodzonej kończyny oceniano za pomocą kwestionariuszy AOFAS, VAS oraz SF-36. Oceniano także dokumentację radiologiczną pod kątem prawidłowości repozycji odłamów, umiejscowienia śrub kierunkowych oraz prawidłowości zespolenia kości strzałkowej. Ocenie poddano radiogramy pooperacyjne oraz kończące leczenie w projekcjach AP i bocznej, oceniając kąty LDTA (lateral distal tibial angle) i ADTA (anterior distal tibial angle). Wyniki. Funkcja stawu skokowego po leczeniu operacyjnym złamania końca dalszego kości piszczelowej metodą IMN + TMS przedstawia się następująco: wynik kwestionariusza AOFAS wynosił 91,5/100 punktów, VAS 2,2/10 punktów. Zakres ruchomości stawu skokowego były istotnie większy w przypadku kończyny nieuszkodzonej. Zrost kostny uzyskano u wszystkich chorych. U 80% pacjentów wystąpił on w okresie krótszym niż 6 miesięcy. Ocena repozycji po leczeniu operacyjnym – średni kąt LDTA po operacji wynosił 89°, a średni kąt ADTA 86° (normy LDTA 90°, ADTA 85°). Wnioski. Funkcja stawu skokowego po leczeniu operacyjnym złamania końca dalszego kości piszczelowej gwoździem śródszpikowym oraz śrubami TMS w skali AOFAS odpowiada ocenie bardzo dobrej, a w skali VAS odpowiada odczuwaniu łagodnego bólu. Zespolenie tą metodą pozwala na uzyskanie anatomicznej repozycji odłamów kostnych, a zrost kostny odłamów w większości przypadków uzyskano w czasie krótszym niż 6 miesięcy.
Źródło:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 1; 5-12
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: The local application of a calcium sulfate bone graft substitute with antibiotics for the treatment of infection after anterior cruciate ligament reconstruction. The results of 3 cases and a literature review
Zastosowanie miejscowe substytutu kości na bazie siarczanu wapnia w leczeniu przewlekłej infekcji po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. Wyniki w trzech przypadkach i przegląd piśmiennictwa
Autorzy:: Babiak, Ireneusz
Banasiewicz, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2191576.pdf
Data publikacji:: 2022-12-30
Wydawca:: Wydawnictwo Exemplum
Tematy:: chronic knee infection
ACL reconstruction
local antibiotics
calcium sulfate bone substitute
przewlekła infekcja kolana
rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego
substytut kości – siarczan wapnia
antybiotykoterapia miejscowa
Opis:: Introduction. We report the results of revision surgery in recurrent infection after anterior cruciate ligament reconstruction (ACLR) consisting of graft canal debridement and the local application of a calcium sulfate bone substitute (CSBS) with the addition of gentamicin and vancomycin in graft canal and infected foci. Materials and methods. Three patients (3 knees) were operated due to a chronic and unsuccessfully treated knee infection after ACLR. Two patients underwent multiple previous revisions (4 and 9, respectively). In all cases, the tibial ACL graft canal and adjacent bone foci were debrided. Post debridement defects in the femur and tibia and the graft tunnel in the tibia were filled with CSBS with an addition of gentamicin and vancomycin. If the absence of the ACL graft was stated, the tibial canal was closed from the joint side with a collagen sponge with gentamicin. Results. After a follow-up of 20 to 26 months, all patients obtained a complete resolution of inflammation and CRP normalization. No side effects related to CSBS were observed. There was no deterioration in the knee function and stability compared to the pre-revision status. Conclusions. CSBS with the addition of gentamicin and vancomycin applied in the graft canal and inflammatory foci in the surrounding cancellous bone proved to be effective and unrelated to complications in chronic infection after ACLR. Level of Evidence: IV (case series).
Wstęp. Opisujemy wyniki operacji rewizyjnych w nawracającej infekcji po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (RWKP) polegających na oczyszczeniu kanałów i aplikacji substytutu kości – siarczanu wapnia z dodatkiem gentamycyny oraz wankomycyn wewnątrz kanałów oraz w ognisku zapalnym. Materiał i metody. Trzech pacjentów (3 stawy kolanowe) zostało zoperowanych z powodu przewlekłej i bezskutecznie leczonej infekcji stawu kolanowego po RWKP. Dwoje Pacjentów przeszło wcześniej wiele operacji rewizyjnych (kolejno 4 i 9). We wszystkich przypadkach kanał piszczelowy przeszczepu WKP i otaczająca go kość zostały oczyszczone. Pozostała po oczyszczeniu przestrzeń w kości udowej oraz piszczelowej zostały wypełnione przy użyciu substytutu kości – siarczanu wapnia z dodatkiem gentamycyny oraz wankomycyny. W przypadku stwierdzenia braku przeszczepu WKP kanał piszczelowy został zaślepiony od strony stawu przy użyciu gąbki gentamycynowej. Wyniki. W okresie obserwacji wahającym się od 20 do 26 miesięcy u wszystkich pacjentów osiągnięto całkowite ustąpienie objawów infekcji oraz normalizację stężenia CRP. Nie zaobserwowano żadnych efektów ubocznych działania siarczanu wapnia. Nie wystąpiło pogorszenie funkcji żadnego ze stawów ani pogorszenia stabilności stawu w porównaniu do czasu sprzed operacji rewizyjnej. Wnioski. Substytut kości – siarczan wapnia z dodatkiem gentamycyny oraz wankomycyny podany do kanału po przeszczepie oraz w ognisko zapalne w otaczającej kości gąbczastej okazuje się być efektywnym w leczeniu przewlekłej infekcji po RWKP, a jednocześnie jest niezwiązany z powikłaniami. Wartość dowodów: IV (seria przypadków).
Źródło:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 4; 165-172
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: The impact of preoperative cardiology consultation on the surgical treatment of patients with proximal femur fractures
Wpływ przedoperacyjnej konsultacji kardiologicznej na leczenie pacjentów ze złamaniami bliższego końca kości udowej
Autorzy:: Ciechanowicz, Dawid
Wójtowicz, Maria
Ufnalska, Barbara
Głodek, Paweł
Ruszkowska, Hanna
Kołodziej, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2191594.pdf
Data publikacji:: 2022-09-30
Wydawca:: Wydawnictwo Exemplum
Tematy:: proximal femur fracture
delay in treatment
trochanter fracture
preoperative cardiology consultation
złamanie części bliższej kości udowej
opóźnienie w leczeniu
złamanie przezkrętarzowe
przedoperacyjna konsultacja kardiologiczna
Opis:: Introduction. Proximal femur fractures are a common problem in the geriatric population. Moreover, due to numerous comorbidities, the choice of the appropriate form of treatment requires a cardiology consultation. Aim. Therefore, the aim of this study is to analyze whether these consultations have a significant impact on the treatment of patients with proximal femoral fractures. Materials and methods. A total number of 158 patients with a mean age of 81.3 (range, 56-98), treated for femoral neck and trochanteric fractures were enrolled in a retrospective study. Data from the patient’s treatment history were used for the study, such as: age, hospital admission date, cardiological consultation date, surgery date, discharge date or date of death. Results. Patients without cardiology consultation stayed in hospital on average 3.97 days shorter (p = 0.0011) and had surgery on average 2.89 days earlier (p = 0.000001) than patients with an arranged consultation. The percentage of deaths in both groups was similar: 6.1% and 7.1% (p = 0.70068). Spinal anesthesia was mainly performed by anesthesiologists in the group with consultation (64.3%) and without consultation (83.8%) (p = 0.442). More cases with a consultation were disqualified from surgery: 18.8% vs. 2.9% (p = 0.00357). Among the patients with an ordered cardiological consultation, 53.6% had surgery > 48 hours after admission compared to 26.2% patients without consultation (p = 0.0002). Conclusions. Cardiological consultations extend the length of stay in hospital and delay surgical treatment, but do not affect the choice of anesthesia. However, consultation in some cases may help in the proper qualification and disqualification from surgery.
Wstęp. Złamania bliższego końca kości udowej stanowią częsty problem w populacji geriatrycznej. Ponadto, ze względu na dużą liczbę chorób współistniejących, wybór metody leczenia operacyjnego wymaga niejednokrotnie konsultacji kardiologicznej. Cel. W związku z powyższym, celem niniejszej pracy jest analiza, czy konsultacje mają istotny wpływ na proces leczenia pacjentów ze złamaniami bliższego odcinka kości udowej. Materiał i metody. Do retrospektywnego badania zostało włączonych 158 pacjentów z średnią wieku 81,3 zakres, 56-98) lat, leczeni z powodu złamań części bliższej kości udowej. W badaniu wykorzystano dane z historii choroby: wiek, data przyjęcia do szpitala, data konsultacji kardiologicznej, data operacji oraz data wypisu ze szpitala lub zgonu. Wyniki. Pacjenci, którzy nie byli konsultowani kardiologicznie przebywali w szpitalu średnio 3,97 dni krócej (p = 0,011) i mieli operację średnio 2,89 dni wcześniej (p = 0,000001), niż pacjenci ze zleconą konsultacją. Odsetek zgonów w obu grupach był zbliżony: 6,1% i 7,1% (p = 0,70068). Anestezjolodzy wybierali głównie znieczulenie podpajęczynówkowe zarówno u pacjentów z konsultacją (64,3%) jak i bez konsultacji (83,8%) (p = 0,442). Więcej pacjentów z konsultacją zostało zdyskwalifikowanych z operacji: 18,8% vs 2,9% (p = 0,00357). Wśród pacjentów, u których zlecono konsultację kardiologiczną, 53,6% przeszło operację > 48 godzin po przyjęciu w porównaniu z 26,2% pacjentami bez konsultacji (p = 0,0002). Wnioski. Konsultacje kardiologiczne wydłużają czas pobytu w szpitalu i opóźniają leczenie operacyjne, ale nie wpływają na wybór znieczulenia. Jednakże, konsultacja w niektórych przypadkach, może pomóc we właściwej kwalifikacji i dyskwalifikacji z leczenia operacyjnego.
Źródło:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 3; 99-104
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Volar spanning plate fixation for a distal radius fracture
Użycie dłoniowej płyty dystrakcyjnej w leczeniu złamań dalszego końca kości promieniowej
Autorzy:: Piotrowski, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2223240.pdf
Data publikacji:: 2023-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Exemplum
Tematy:: articular comminution
distal radius fractures
distraction plates
dorsal spanning plate
bridge plate
wieloodłamowe złamanie śródstawowe
złamanie końca dalszego kości promieniowej
płyta dystrakcyjna
grzbietowa płyta dystrakcyjna
płyta mostująca
Opis:: A comminuted distal radial fracture is sometimes so fragmented that it is impossible to treat it with fixation using a plate and screws. In this case, we can perform a bridging fracture and joints with an external fixator or a dorsal spanning plate. Unfortunately, both methods completely immobilize the wrist until the implants are removed. In the article is presented an alternative method of bridge fixation. After fracture bridging with a volar spanning plate, the patient immediately has the possibility of dorsal and volar flexion of approximately 30 degrees in each direction. The study group consists of 6 patients treated surgically with a volar spanning plate after an unsuccessful attempt of stable fixation with a volar plate. 5 patients suffered from a distal radius fracture in the AO classification type C3, and one man with an inveterate dorsal dislocation of the wrist and fracture of the radial styloid process type B1. The volar spanning plate was fixed distally in the scaphoid and lunar, and proximally in the shaft of the radius. All patients achieved bone union. There was no destabilization or any damage of the implant. The average dorsal flexion was 48°, and the palmar flexion was 45°. All patients obtained a satisfactory result according to the Mayo scale, without pain. The volar spanning plate may be indicated when intraoperative fixation by a volar plate turns out to be too optimistic. Compared to the external fixator or the dorsal spanning plate, the volar spanning plate does not distract the midcarpal and carpometacarpal joints. What is more, immediately after the operation, the possibility of dorsal and palmar flexion are approximately 30 degrees in each direction, which improves the quality of life in the first weeks of treatment. After removing the implant, there is still a chance to improve the range of motion of the wrist.
Wieloodłamowe złamania dalszego końca kości promieniowej niekiedy są na tyle mocno rozfragmentowane, że zespolenie płytą staje się niemożliwe. W takim przypadku pozostaje nam zespolenie mostujące stabilizatorem zewnętrznym lub grzbietową płytą dystrakcyjną. Niestety, obie metody całkowicie unieruchamiają nadgarstek do czasu usunięcia implantu. W pracy przedstawiono alternatywną metodę zespolenia mostującego. Po zespoleniu dłoniową płytą dystrakcyjną pacjent od razu ma możliwość zgięcia grzbietowego i dłoniowego po około 30°. Badaną grupę stanowi 6 chorych leczonych operacyjnie płytą dystrakcyjną dłoniową po nieudanej próbie stabilnego zespolenia płytą dłoniową podpierającą. 5 pacjentów doznało wieloodłamowego złamania dalszego końca kości promieniowej w klasyfikacji AO typu C3. Natomiast jeden mężczyzna zgłosił się z nieleczonym 4-tygodniowym zwichnięciem grzbietowym nadgarstka i złamaniem wyrostka rylcowatego kości promieniowej typ B1. Dłoniowa płyta dystrakcyjna jest mocowana dystalnie w kości łódeczkowatej i księżycowatej, a proksymalnie w trzonie kości promieniowej. Wszyscy pacjenci osiągnęli zrost kości. Nie zaobserwowano destabilizacji czy uszkodzenia implantu. Średnie zgięcie grzbietowe wynosiło 48°, a zgięcie dłoniowe 45°. Wszyscy pacjenci uzyskali zadowalający wynik według skali Mayo, bez dolegliwości bólowych. Dłoniowa płyta dystrakcyjna może być brana pod uwagę, gdy zespolenie płytą dłoniową śródoperacyjnie okazuje się zbyt optymistycznym podejściem. W porównaniu do stabilizatora zewnętrznego czy grzbietowej płyty dystrakcyjnej nie rozciąga stawu śródnadgarstkowego i śródręcznonadgarstkowego oraz zaraz po zespoleniu pacjent ma możliwość zgięcia grzbietowego i dłoniowego po ok. 30°, co poprawia komfort życia w pierwszych tygodniach leczenia. Po usunięciu płyty jest jeszcze szansa na poprawę zakresu ruchomości nadgarstka.
Źródło:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 2; 76-82
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Osteoid osteoma mimicking tuberculosis and juvenile idiopathic arthritis – a case report
Kostniak kostnawy w masce gruźlicy i młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów – opis przypadku
Autorzy:: Wałejko, Szymon
Napora, Justyna
Mazurek, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2193813.pdf
Data publikacji:: 2022-03-31
Wydawca:: Wydawnictwo Exemplum
Tematy:: osteoid osteoma
bone tumor
tuberculosis
juvenile idiopathic arthritis
computed tomography
radiofrequency ablation
kostniak kostnawy
guz kości
gruźlica
młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów
tomografia komputerowa
ablacja prądem częstotliwości radiowej
Opis:: Osteoid osteoma is a common benign bone tumor. The classic presentation includes nocturnal pain that responds well to nonsteroidal anti-inflammatory drugs. Osteoid osteoma can mimic many conditions, including juvenile idiopathic arthritis, infection, malignant neoplasm, and post-traumatic condition. We present the case of a 14-year-old girl with a months-long history of pain with limited mobility of the left hip joint. The patient was subject to several incorrect diagnoses followed by incorrect treatment pathways. Initially, a post-traumatic condition was diagnosed, then latent tuberculosis and juvenile idiopathic arthritis. Numerous hospitalizations, laboratory and imaging studies, and inappropriate treatment delayed the diagnosis and appropriate management by 2 years. Ultimately, a CT scan of the hip joints enabled the correct diagnosis to be made. Thermal ablation with intraoperative 3D navigation was utilized to successfully treat the lesion.
Kostniak kostnawy jest częstym łagodnym nowotworem kości. Klasyczna prezentacja objawów obejmuje ból nocny, dobrze reagujący na niesteroidowe leki przeciwzapalne. Kostniak kostnawy może naśladować wiele schorzeń, m.in. młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, infekcję, nowotwór złośliwy, stan pourazowy. Przedstawiamy przypadek 14-letniej dziewczynki z wielomiesięczną historią bólu z ograniczeniem ruchomości lewego stawu biodrowego. Pacjentka przeszła kilka nieprawidłowych ścieżek diagnostyczno-leczniczych. Początkowo rozpoznano stan pourazowy, następnie gruźlicę latentną oraz młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów. Liczne hospitalizacje, badania laboratoryjne, obrazowe oraz niedostosowane leczenie spowodowały opóźnienie rozpoznania i wdrożenie odpowiedniego postępowania o 2 lata. Ostatecznie wykonanie badania TK stawów biodrowych umożliwiło postawienie prawidłowego rozpoznania. Wyleczenie uzyskano za pomocą ablacji termicznej z śródoperacyjną nawigacją 3D.
Źródło:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 1; 32-35
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:: Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Kości" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język