Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Knee" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Anatomical knee endoprostheses – does a better-fit lead to better outcomes? A review article
    Endoprotezy anatomiczne stawu kolanowego – czy lepsze dopasowanie to lepsze wyniki? Praca przeglądowa
    Autorzy:
    Maciąg, Bartosz Michał
    Budzińska, Martyna
    Żarnovsky, Krystian
    Adamska, Olga
    Stolarczyk, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2186040.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    total knee arthroplasty
    anatomic knee prosthesis
    morphometric implants
    całkowita endoprotezoplastyka stawu kolanowego
    implanty anatomiczne
    implanty morfometryczne
    Opis:
    Introduction. Total knee replacement is the most efficient method of treating end-stage osteoarthritis of the knee joint. The surgery aims to relieve patients of pain, restore range of motion and improve patients’ quality lives. Prostheses design is still being modified and improved through cooperation between orthopaedic surgeons and engineers. Some of the most modern solutions aimed to fit native patients’ anatomy as much as possible are anatomic knee systems. Materials and methods. The literature was reviewed, and articles related to the subject were researched. Therefore, publications including keywords such as total knee replacement, anatomic implants and morphometric implants were searched in the PubMed, Cochrane and Google Scholar databases. All data was selected and verified individually. Analysis and synthesis of studies were prepared separately. Results. Many studies describe the advantages of anatomic prostheses over standard prostheses. Anatomical prostheses have a broader range of available sizes, thus providing better coverage of the distal end of the femur and the proximal tibia, allowing for the resection of less bone tissue, which is beneficial in the event of a possible need for a future revision of the endoprosthesis, enabling better selection of the tibial element rotation by better matching to the tibial plateau, which affects the alignment and patellar movement, and the structure of the trochlear geometry that also affects the patellar movement and reduces the risk of trochlear dysplasia. Conclusions. Anatomical implants enable better alignment of the prosthesis elements and the native femoral and tibial bone. Using these models makes it possible to obtain a greater range of motion and, consequently, improved functional outcomes compared to non-anatomical ones. It also enables less bone resection and better radiological outcomes.
    Wstęp. Endoprotezoplastyka całkowita stawu kolanowego jest uznawana za najskuteczniejszą metodę leczenia zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Celem operacji jest zmniejszenie bólu kolan, przywrócenie zakresu ruchu i poprawa jakości życia pacjentów. Projekt protez jest wciąż modyfikowany i udoskonalany dzięki współpracy ortopedów i inżynierów. Jednymi z najnowocześniejszych rozwiązań mających na celu maksymalne dopasowanie do anatomii pacjentów są anatomiczne systemy kolanowe. Materiał i metody. Dokonano przeglądu literatury i przeanalizowano artykuły związane z tą tematyką. W bazach PubMed, Cochrane i Google Scholar przeszukano publikacje zawierające słowa kluczowe takie jak całkowita endoprotezoplastyka stawu kolanowego, implanty anatomiczne, implanty morfometryczne. Wszystkie dane zostały dobrane i zweryfikowane indywidualnie. Analizę i syntezę badań przygotowano osobno. Wyniki. Wiele artykułów opisuje przewagę protez anatomicznych nad modelami protez standardowych. Protezy anatomiczne posiadają szerszy wachlarz dostępnych rozmiarów przez co oferują lepsze pokrycie dalszego końca kości udowej oraz bliższego piszczelowej, pozwalają na resekcję mniejszej ilości tkanki kostnej co jest korzystne w przypadku możliwej w przyszłości konieczności rewizji endoprotezy, umożliwiają lepsze dobranie rotacji elementu piszczelowego przez lepsze dopasowanie do plateau piszczeli co wpływa na alignment i tor ruchu rzepki, a także budowa bruzdy dla rzepki wpływa korzystnie na tor ruchu rzepki i zmniejsza ryzyko rozwoju dysplazji. Wnioski. Implanty anatomiczne umożliwiają lepsze dopasowanie elementów protezy do natywnej struktury kości. Dzięki zastosowaniu tych modeli możliwe jest uzyskanie większego zakresu ruchu w stawie, a w rezultacie lepszych wyników funkcjonalnych. Implanty anatomiczne pozwalają także na mniejszą resekcję tkanki kostnej.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 1; 13-16
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Congenital dislocation of the knee with bilateral absence of the fibula and suspected Apert syndrome – case report
    Wrodzone zwichnięcie kolana z obustronnym brakiem strzałki i podejrzeniem zespołu Aperta – opis przypadku
    Autorzy:
    Gąska, Marcin
    Sienkiel, Tomasz
    Shadi, Milud
    Jasiewicz, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2193812.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    congenital knee dislocation
    Apert syndrome
    surgery
    wrodzone zwichnięcie kolana
    zespół Aperta
    leczenie operacyjne
    Opis:
    Congenital dislocation of the knee is a rare deformity, with an unknown etiology. The treatment of this malformation depends on its extensiveness and applies both conservative approach and surgical procedures. The aim of this study is to evaluate treatment outcomes obtained in the patient with congenital dislocation of the right knee and other multiple abnormalities of the motor system as well as the suspicion of Apert syndrome. Between 2005 and 2019, patient with congenital knee dislocation was treated surgically in two medical centers. Authors performed a retrospective analysis of available data from medical archives. The patient first presented to the authors of this study at the age of nine months. Imaging diagnostics revealed complete luxation of the right knee, grade III according to Leveuf and club feet with no fibula bones in the lower legs. The objective of the multi-stage surgical treatment was to enable the patient to walk. Stage one involved a reposition of the congenital right knee dislocation following the Curtis and Fisher technique. The next stage involved a foot surgery – first the left one and then the right. At the age of 5, during the follow-up, the patient was very active: he kept walking, running and jumping and both his feet were in the right position. However, in the following year, a gradual increase of rotation disorders was observed in both lower legs. When the child was 6 years, he underwent derotation osteotomies in both tibia bones. Next, at the age of 12, he underwent anterior femoral hemiepiphysiodesis around right knee with two 8-plates. Plates were removed when he was 14. The last follow-up took place when the patient was 14. The patient is 100% able-bodied and can walk on his own. To sum up, patients with congenital knee dislocation make up a highly complex group that requires multidisciplinary care and frequently also multistage treatment.
    Wrodzone zwichnięcie stawu kolanowego jest rzadką deformacją o nieznanej etiologii. Leczenie tej wady rozwojowej zależy od stopnia jej zaawansowania i obejmuje zarówno podejście zachowawcze, jak i zabiegi chirurgiczne. Celem pracy jest ocena wyników leczenia pacjenta z wrodzonym zwichnięciem kolana prawego i innymi licznymi nieprawidłowościami narządu ruchu oraz podejrzeniem zespołu Aperta. W latach 2005–2019 pacjent z wrodzonym zwichnięciem stawu kolanowego był leczony chirurgicznie w dwóch ośrodkach ortopedycznych. Autorzy przeprowadzili analizę retrospektywną dostępnych danych z archiwów szpitalnych. Pacjent zgłosił się po raz pierwszy do autorów pracy w wieku 9 miesięcy. W badaniach obrazowych stwierdzono całkowite zwichnięcie kolana prawego, typ III wg Leveufa oraz deformację końsko-szpotawą stóp z brakiem strzałek w obrębie obu goleni. Celem etapowego leczenia operacyjnego było umożliwienie choremu samodzielne poruszanie się: w pierwszym etapie przeprowadzono repozycję wrodzonego zwichnięcia stawu kolanowego prawego wg Curtisa i Fishera. Kolejnym etapem było leczenie operacyjne stóp – najpierw lewa, potem prawa. W wieku 5 lat chory podczas badania kontrolnego był bardzo aktywny – samodzielnie chodził, biegał, z prawidłowym ustawieniem stóp. W ciągu kolejnego roku zaobserwowano stopniowe narastanie zaburzeń rotacyjnych w obrębie obydwu podudzi. W 6. roku życia wykonano osteotomie derotacyjne obu kości piszczelowych. Następnie w 12. roku życia z powodu pojawienia się zaburzeń kątowych wielopłaszczyznowych wykonano w obrębie lewej kończyny dolnej zablokowanie chrząstki wzrostowej dystalnej kości piszczelowej od przodu płytką 8-plate oraz w obrębie prawej kończyny dolnej zablokowanie chrząstki wzrostowej kości piszczelowej w części bliższej od przodu dwoma płytkami 8-plate. Płytki z kości piszczelowej lewej usunięto w 14. roku życia. Ostatnie badanie kontrolne miało miejsce w 14. roku życia chorego: był w 100% sprawny fizycznie i mógł samodzielnie chodzić. Wielokrotne operacje, w tym leczenie wrodzonych zwichnięć stawu kolanowego, mogą przynieść dobry efekt funkcjonalny w złożonych deformacjach kończyn dolnych.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 1; 36-40
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Medial tibial plateau fracture following unicompartmental knee arthroplasty – characteristics, risk factors, pathogenesis and treatment methods. Literature review and case report
    Złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po jednoprzedziałowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego – charakterystyka, czynniki ryzyka, patogeneza i metody leczenia. Przegląd literatury i opis przypadku
    Autorzy:
    Balabekyan, Arnak
    Domżalski, Marcin Edward
    Mostowy, Marcin
    Lesman, Jędrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2191598.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    tibial fractures
    unicompartmental knee arthroplasty
    fracture fixation
    złamania kości piszczelowej
    endoprotezoplastyka jednoprzedziałowa stawu kolanowego
    stabilizacja złamania
    Opis:
    Introduction. Medial tibial plateau fracture (MTPF) after medial unicompartmental knee arthroplasty (UKA) is a rare but significant complication. Materials and methods. MEDLINE, ScienceDirect and Cochrane Library databases were searched using specific search terms. The inclusion criteria were articles in English, medial unicompartmental knee arthroplasty intraoperative or stress MTPF, reported patients’ demographics and fracture characteristics, the treatment process, any case with a follow-up for a minimum of 3 months and the reported outcome. The exclusion criteria were lateral tibial plateau fracture, traumatic injury, all cases with a follow-up shorter than 3 months and no reported outcome. Results. From 374 records initially found, 36 were included in the analysis highlighting the characteristics, causes and mechanisms of UKA-related MTPF. As to the treatment outcomes, only 10 studies with a total of 19 cases met our inclusion and exclusion criteria. What was also reported was a case report of a 52-year-old patient diagnosed with MTPF one week after UKA and treated using ORIF with support plate and bone augmentation. At the 8-month follow-up, the patient was complaint-free and received 88 points in the KOOS Score. Conclusions. Several measures were proposed in the literature to minimize the risk of UKA-related MTPF. One of them is appropriate patient selection (BMI, BMD). As to the operative technique, positioning tibial pins too close to the medial tibial cortex and tibial plateau, extending the sagittal and vertical cut, damaging the posterior cortex and using excessive force during hammering should be avoided. In addition, the proper tibial component size and placement (considering the gender, race and knee alignment) is also important. UKA-related MTPF was reported to be managed with either conservative treatment, ORIF or revision to total knee arthroplasty (TKA). While conservative treatment carries a high risk of failure, and the revision to TKA is a massive procedure associated with the removal of all UKA components, ORIF was reported to bring favorable outcomes, being less invasive than revision to TKA.
    Wstęp. Złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego jest rzadkim, ale istotnym powikłaniem. Materiał i metody. Bazy danych MEDLINE, ScienceDirect i Cochrane Library zostały przeszukane przy użyciu określonych haseł wyszukiwania. Kryteriami włączenia były artykuły w języku angielskim, przyśrodkowa jednoprzedziałowa endoprotezoplastyka stawu kolanowego, śródoperacyjne lub przeciążeniowe złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po jednoprzedziałowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego, zgłoszone dane demograficzne pacjentów wraz z charakterystyką złamań, proces leczenia, każdy przypadek z obserwacją trwającą co najmniej 3 miesiące i zgłoszonym wynikiem. Kryteriami wykluczenia były boczne złamania kości piszczelowej, uszkodzenia pourazowe, wszystkie przypadki z okresem obserwacji krótszym niż 3 miesiące, brak zgłoszonych wyników. Wyniki. Spośród 374 początkowo znalezionych wyników 36 zostało włączonych do analizy podkreślającej cechy, przyczyny i mechanizmy złamania przyśrodkowego plateau kości piszczelowej związanych z przyśrodkową jednoprzedziałową alloplastyką stawu kolanowego. Jeśli chodzi o wyniki leczenia, tylko 10 badań z łącznie 19 przypadkami spełniło nasze kryteria włączenia i wyłączenia. Opisano również przypadek 52-letniego pacjenta, u którego w tydzień po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego zdiagnozowano złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej, które leczono otwartym nastawieniem z wewnętrzną stabilizacją płytą podporową i augmentacją kości. Po 8 miesiącach obserwacji pacjentka nie zgłaszała dolegliwości i uzyskała 88 punktów w skali KOOS. Wnioski. W literaturze zaproponowano kilka środków w celu zminimalizowania ryzyka złamania przyśrodkowego plateau kości piszczelowej związanego z jednoprzedziałową alloplastyką stawu kolanowego. Jednym z nich jest odpowiedni dobór pacjenta (wskaźnik masy ciała, gęstość mineralna kości). Jeśli chodzi o technikę operacyjną, należy unikać umieszczania szpilek piszczelowych zbyt blisko przyśrodkowej kory piszczelowej i plateau piszczeli, wydłużania cięcia strzałkowego i pionowego, uszkadzania kory tylnej i używania nadmiernej siły podczas uderzania młotkiem. Ponadto, istotny jest również odpowiedni rozmiar i umiejscowienie komponentu piszczelowego (biorąc pod uwagę płeć, rasę i oś kolana). Zgłoszono, że złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego było leczone nieoperacyjnie, otwartym nastawieniem i wewnętrzną stabilizacją lub rewizją do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego. Podczas gdy leczenie nieoperacyjne niesie ze sobą wysokie ryzyko niepowodzenia, a rewizja do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego jest masywną procedurą związaną z usunięciem wszystkich elementów przyśrodkowej jednoprzedziałowej protezy stawu kolanowego, doniesiono, że otwarte nastawienie i wewnętrzna stabilizacja przynosi korzystne wyniki, ponieważ jest mniej inwazyjna niż rewizja do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 3; 109-117
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The anatomical description of the pericruciate fat pad (PCFP) – a brief report of cadaveric dissection
    Anatomiczny opis ciała tłuszczowego okołokrzyżowego (PCFP) – krótki raport z oceny preparatów anatomicznych
    Autorzy:
    Kanak, Michał
    Mostowy, Marcin
    Domżalski, Marcin
    Lesman, Jędrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311529.pdf
    Data publikacji:
    2023-11-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    knee
    anatomy
    pericruciate fat pad
    dissection
    blood vessels
    arthroscopy
    staw kolanowy
    anatomia
    ciało tłuszczowe okołokrzyżowe
    dysekcja
    naczynia krwionośne
    artroskopia
    Opis:
    Introduction. Fat pads of the human knee joint are relatively well-known structures except for the pericruciate fat pad (PCFP). Aim. The study aimed to describe (1) the anatomy of the pericruciate fat pad (PCFP) and (2) its relation to the middle genicular artery (MGA). Materials and methods. Four male cadaveric lower limbs were dissected. PCFP was excised, and its horizontal and vertical lengths and volume were measured. The presence of MGA was assessed, and its internal diameter was registered. Results. PCFP was located in the intercondylar fossa. Its superior, inferior, medial&lateral and posterior borders were the intercondylar roof, tibial plateau, femoral condyles, and posterior knee capsule, respectively. The anterior part of the PCFP enveloped the posterior cruciate ligament (PCL). PCFP had a homogenous appearance of adipose tissue with small lobules. It was connected to the PCL with a fibrous process. The mean horizontal&vertical length and volume were 56.85±3.4 mm (range 52.1-60.2 mm), 42.8±5.8 mm (range 34.2-46.1 mm) and 43.75±4.79 ml (range 40-50 ml), respectively. The MGA penetrated the PCFP in all four examined limbs; its mean diameter was 1.18±0.33 mm (range 0.8-1.55 mm). Conclusions. PCFP is a relatively large structure, with MGA present within all examined cases. Care must be taken when performing surgeries involving the posterior intra-articular part of the knee because the PCFP may present an underestimated potential for oedema and bleeding.
    Wstęp. Ciała tłuszczowe stawu kolanowego są już relatywnie dobrze poznanymi strukturami z jednym wyjątkiem – ciałem tłuszczowym okołokrzyżowym (PCFP). Cel. Do celów badania należały: (1) dysekcja, opis i pomiar cech anatomicznych PCFP oraz (2) ocena obecności, morfologii i relacji tętnicy środkowej kolana (MGA) względem PCFP. Materiał i metody. Dysekcji zostały poddane cztery kończyny dolne z męskich zwłok. PCFP zostało wycięte, a następnie zmierzono jego długość horyzontalną i wertykalną oraz objętość. Oceniono obecność, morfologię i relację MGA względem PCFP oraz zmierzono jej średnicę wewnętrzną. Wyniki. PCFP było zlokalizowane w dole międzykłykciowym. Granice PCFP stanowiły od strony górnej, dolnej, przyśrodkowej i bocznej oraz tylnej kolejno dach dołu międzykłykciowego, plateau piszczeli, kłykcie udowe i tylna torba stawowa. Przednia część PCFP otaczała więzadło krzyżowe tylne (PCL), do którego przyłączone było włóknistą wypustką. PCFP miało konsystencję homogennej tkanki tłuszczowej z małymi płacikami. Średni wymiar horyzontalny, wertykalny i objętość wyniosły kolejno 56,85±3,4 mm (zakres wartości 52,1-60,2 mm), 42,8±5,8 mm (zakres wartości 34,2-46,1 mm) i 43,75±4,79 ml (zakres wartości 40-50 ml). MGA przeszywała wszystkie 4 ciała tłuszczowe w górno-tylnym brzegu a jej średnica wewnętrzna wyniosła 1,18±0,33 mm (zakres wartości 0,8-1,55 mm). Wnioski. PCFP jest stosunkowo dużą strukturą z MGA obecną w każdym z 4 badanych przypadków. Należy zachować dodatkową ostrożność podczas operacji tylnego przedziału kolana, ponieważ PCFP może wykazywać niedoceniany potencjał do obrzęku i krwawienia.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 4; 187-192
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The local application of a calcium sulfate bone graft substitute with antibiotics for the treatment of infection after anterior cruciate ligament reconstruction. The results of 3 cases and a literature review
    Zastosowanie miejscowe substytutu kości na bazie siarczanu wapnia w leczeniu przewlekłej infekcji po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. Wyniki w trzech przypadkach i przegląd piśmiennictwa
    Autorzy:
    Babiak, Ireneusz
    Banasiewicz, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2191576.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    chronic knee infection
    ACL reconstruction
    local antibiotics
    calcium sulfate bone substitute
    przewlekła infekcja kolana
    rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego
    substytut kości – siarczan wapnia
    antybiotykoterapia miejscowa
    Opis:
    Introduction. We report the results of revision surgery in recurrent infection after anterior cruciate ligament reconstruction (ACLR) consisting of graft canal debridement and the local application of a calcium sulfate bone substitute (CSBS) with the addition of gentamicin and vancomycin in graft canal and infected foci. Materials and methods. Three patients (3 knees) were operated due to a chronic and unsuccessfully treated knee infection after ACLR. Two patients underwent multiple previous revisions (4 and 9, respectively). In all cases, the tibial ACL graft canal and adjacent bone foci were debrided. Post debridement defects in the femur and tibia and the graft tunnel in the tibia were filled with CSBS with an addition of gentamicin and vancomycin. If the absence of the ACL graft was stated, the tibial canal was closed from the joint side with a collagen sponge with gentamicin. Results. After a follow-up of 20 to 26 months, all patients obtained a complete resolution of inflammation and CRP normalization. No side effects related to CSBS were observed. There was no deterioration in the knee function and stability compared to the pre-revision status. Conclusions. CSBS with the addition of gentamicin and vancomycin applied in the graft canal and inflammatory foci in the surrounding cancellous bone proved to be effective and unrelated to complications in chronic infection after ACLR. Level of Evidence: IV (case series).
    Wstęp. Opisujemy wyniki operacji rewizyjnych w nawracającej infekcji po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (RWKP) polegających na oczyszczeniu kanałów i aplikacji substytutu kości – siarczanu wapnia z dodatkiem gentamycyny oraz wankomycyn wewnątrz kanałów oraz w ognisku zapalnym. Materiał i metody. Trzech pacjentów (3 stawy kolanowe) zostało zoperowanych z powodu przewlekłej i bezskutecznie leczonej infekcji stawu kolanowego po RWKP. Dwoje Pacjentów przeszło wcześniej wiele operacji rewizyjnych (kolejno 4 i 9). We wszystkich przypadkach kanał piszczelowy przeszczepu WKP i otaczająca go kość zostały oczyszczone. Pozostała po oczyszczeniu przestrzeń w kości udowej oraz piszczelowej zostały wypełnione przy użyciu substytutu kości – siarczanu wapnia z dodatkiem gentamycyny oraz wankomycyny. W przypadku stwierdzenia braku przeszczepu WKP kanał piszczelowy został zaślepiony od strony stawu przy użyciu gąbki gentamycynowej. Wyniki. W okresie obserwacji wahającym się od 20 do 26 miesięcy u wszystkich pacjentów osiągnięto całkowite ustąpienie objawów infekcji oraz normalizację stężenia CRP. Nie zaobserwowano żadnych efektów ubocznych działania siarczanu wapnia. Nie wystąpiło pogorszenie funkcji żadnego ze stawów ani pogorszenia stabilności stawu w porównaniu do czasu sprzed operacji rewizyjnej. Wnioski. Substytut kości – siarczan wapnia z dodatkiem gentamycyny oraz wankomycyny podany do kanału po przeszczepie oraz w ognisko zapalne w otaczającej kości gąbczastej okazuje się być efektywnym w leczeniu przewlekłej infekcji po RWKP, a jednocześnie jest niezwiązany z powikłaniami. Wartość dowodów: IV (seria przypadków).
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 4; 165-172
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pain management in total knee arthroplasty. A comprehensive review
    Leczenie bólu po zabiegu całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego. Kompleksowy przegląd badań
    Autorzy:
    Domagalska, Małgorzata
    Reysner, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2191578.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    total knee arthroplasty
    multimodal analgesia
    pain
    IPACK block
    adductor canal block
    periarticular injections
    całkowita endoprotezoplastyka kolana
    analgezja multimodalna
    ból
    blokada IPACK
    iniekcje okołostawowe
    blokada kanału przywodzicieli
    Opis:
    Total knee arthroplasty (TKA) is one of the most common surgeries performed to relieve joint pain in patients with end-stage osteoarthritis or rheumatic arthritis of the knee. However, TKA is followed by moderate to severe postoperative pain that affects postoperative rehabilitation, patient satisfaction, and overall outcomes. Historically, opioids have been widely used for the perioperative pain management of TKA. However, opioids are associated with undesirable adverse effects, such as nausea, respiratory depression, and urine retention, which limit their application in daily clinical practice. This review aimed to discuss the current postoperative pain management regimens for TKA. Our review of literature demonstrated that multimodal analgesia is considered the optimal regimen for perioperative pain management of TKA and improves clinical outcomes and patient satisfaction, through a combination of several types of medications, including preemptive analgesia, especially local infiltration analgesia and peripheral nerve blockade. Multimodal analgesia provides superior pain relief, promotes knee recovery, and reduces opioid consumption and related adverse effects in patients undergoing TKA.
    Całkowita alloplastyka stawu kolanowego (TKA) jest jedną z najczęściej wykonywanych operacji w celu złagodzenia bólu stawów kolanowych u pacjentów ze schyłkową chorobą zwyrodnieniową lub reumatycznym zapaleniem stawu kolanowego. Ból pooperacyjny występujący po alloplastyce stawu kolanowego ma nasilenie od umiarkowanego do ciężkiego, co wpływa na rehabilitację pooperacyjną, zadowolenie pacjenta i ogólne wyniki leczenia. W przeszłości opioidy były szeroko stosowane w leczeniu bólu okołooperacyjnego po TKA. Jednak stosowanie opioidów wiąże się z różnymi działaniami niepożądanymi, takimi jak nudności, depresja oddechowa czy zatrzymanie moczu, co ogranicza ich zastosowanie w codziennej praktyce klinicznej. Celem tej pracy było omówienie aktualnych schematów leczenia bólu pooperacyjnego po TKA. Nasz przegląd piśmiennictwa wykazał, że analgezja multimodalna jest uważana za optymalny sposób leczenia bólu okołooperacyjnego po TKA. Ta metoda leczenia dzięki połączeniu kilku rodzajów leków o różnych mechanizmach działania, a także stosowaniu analgezji z wyprzedzeniem, a zwłaszcza analgezji regionalnej, ze szczególnym uwzględnieniem blokad nerwów obwodowych, zapewnia doskonałą ulgę w bólu, sprzyja regeneracji stawu kolanowego oraz zmniejsza zużycie opioidów i związane z nimi działania niepożądane u pacjentów poddawanych TKA.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 4; 173-180
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies