Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Russian world" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Przywłaszczenie historii jako sposób walki informacyjno-psychologicznej Rosji przeciwko Ukrainie
    History usurpation as a method of the information and psychological fight of Russia against Ukraine
    Присвоение истории как способ информационно-психологической борьбы России против Украины
    Autorzy:
    Wasiuta, Olga
    Wasiuta, Sergiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053359.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Russia
    Russian world (Russkiy mir)
    Russian historical propaganda
    disinformation techniques
    Россия
    «русский мир»
    российская историческая пропаганда
    методы дезинформации
    Opis:
    In the article, the authors analyze the activities of Russian Federation, which falsifies, rewrites, substitutes concepts, deals with the heroization and deheroization of some outstanding historical figures and appropriates the historical past of the Ukrainian nation, arguing that Ukraine is an integral part of Russia’s history and its cultural space. The aim of the article is to analyze the usurpation and falsification of history as a means of war, including information war of Russia against Ukraine.
    В статье авторы анализируют деятельность Российской Федерации, которая фальсифицирует, переписывает, подменяет понятия, занимается героизацией и дегероизацией некоторых выдающихся исторических деятелей, присваивает историческое прошлое украинской нации, утверждая, что Украина является неотъемлемой частью истории России и ее культурного пространства. Цель статьи - проанализировать присвоение и фальсификацию истории как средство ведения войны, в том числе информационной, между Россией и Украиной.
    Źródło:
    Nowa Polityka Wschodnia; 2022, 2(33); 21-44
    2084-3291
    Pojawia się w:
    Nowa Polityka Wschodnia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Аналіз та деконструкція основних ідеологем доктрини «Русский Мир»
    Analysis and Deconstruction of the Main Ideologists of the Russian World Doctrine
    Анализ и деконструкция основных идеологов русского мирового учения
    Autorzy:
    Зборовська, Ксенія
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2176053.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    myth
    ideology
    “Russian world”
    identity
    Orthodoxy
    argumentative practices
    миф
    идеология
    «русский мир»
    идентичность
    православие
    аргументативные практики
    Opis:
    The article analyses the three prominent ideologues of the doctrine of “Russian world”: the myth that “Orthodoxy is the basis of an identity”; the myth of the openness and friendly attitude of the Russian people to other ethnic groups and religions, and the myth of the Eurasian/Russian civilisation that opposes the “rotten” West. The existence of these ideologues in the information and symbolic field of Ukraine and the world, manipulating them, and placing them in the actual context of the Ukrainian cultural space, lead to a distorted perception of relations between Russia and Ukraine and the war between them. The article attempts to reveal those distortions and semantic substitutions ontologically contained in the ideologies of the “Russian world”, which can be analysed as typical errors in the context of the argumentation theory. The study aims to develop a conditional “dictionary” of mythologists of the “Russian world”, which could be used during an all-out information confrontation. The author chose the myth “Orthodoxy – the basis of Russian identity” as the basic ideology because, firstly, most other ideologies derive from this thesis with the help of skilful semantic manipulations. Secondly, this myth is interpreted and used by Russian ideologues in various contexts. Based on the analysis of this and two other myths, the author concludes that the ideology of the “Russian measure” does not meet the definition of the criteria of clarity and unambiguity; the meanings of its key concepts are as variable as possible, depending on the context, used with the substitution of meaning in general formulations, which do not provide for clarification of non-standard use of the term; there is a substitution of identities, which makes it possible to manipulate the historical facts and memory of the people; such informal logical errors as recourse to force, alternative to fear, false Scotsman, wholesale bargaining, and source poisoning are always used by Russian ideologues in their argumentative practices. In the process of revealing the illogicality and paradoxical nature of these myths, it turns out that the very essence of these myths significantly contributes to the crisis of culture and politics, which speaks of the same ideologues who glorify the messianic role of Russia. This array of ideological myths cannot be called a balanced system of political dogmas but rather a rhizomatic system of manipulation, the fluidity of which provides its ability to evade counter-arguments and identify historical substitutions.
    В статье анализируются три выдающихся идеологии учения о «русском мире»: миф о том, что «православие есть основой русской идентичности»; миф об открытости и доброжелательном отношении русского народа к другим этносам и религиям, и миф о евразийской/русской цивилизации, противостоящей «гнилому» Западу. Существование этих идеологии в информационно-символическом поле Украины и мира, манипулирование ими и помещение их в актуальный контекст украинского культурного пространства приводит к искаженному восприятию отношений между Россией и Украиной и войны между ними. В статье предпринята попытка выявить те искажения и смысловые подмены, которые онтологически содержатся в идеологиях «русского мира» и которые могут быть проанализированы как типичные ошибки в контексте теории аргументации. Данное исследование направлено на разработку условного «словаря» мифологов «русского мира», который можно было бы использовать в ходе тотального информационного противостояния. В качестве базовой идеологии авторша выбрала миф «Православие – основа русской идентичности» потому, что, во-первых, большинство других идеологий выводятся из этого тезиса с помощью умелых смысловых манипуляций. Во-вторых, этот миф интерпретируется и используется русскими идеологами в различных контекстах. На основе анализа этого и двух других мифов авторша делает вывод, что идеология «русской меры» не соответствует определению критериев ясности, однозначности; значения его ключевых понятий максимально вариативны в зависимости от контекста, используются с подменой значения в общих формулировках, не предусматривающих уточнения нестандартного употребления термина; происходит подмена идентичностей, что дает возможность манипулировать историческими фактами и памятью народа; такие неформальные логические ошибки, как обращение к силе, альтернатива страху, ложный шотландец, оптовый торг, отравление источника, всегда используются российскими идеологиями в их аргументативной практике. В процессе выявления алогичности и парадоксальности этих мифов выясняется, что сама суть этих мифов существенно способствует кризису русской культуры и политики, что говорит о тех же идеологах, которые прославляют мессианскую роль России. Этот массив идеологических мифов нельзя назвать сбалансированной системой политических догм, а скорее ризоматической системой манипуляции, текучесть которой обеспечивает ее способность уклоняться от контраргументов и выявлять исторические подмены.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2022, 4(24); 95-114
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola prawosławia w filozofii politycznej Aleksandra Dugina
    The Role of Russian Orthodox Christianity in Alexander Dugin’s Political Philosophy
    Autorzy:
    Rubisz, Lech
    Zapotoczna, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25768844.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    filozofia polityczna Dugina
    prawosławie
    Czwarta Teoria Polityczna
    neoeurazjatyzm
    Ruski Mir
    Dugin’s political philosophy
    Russian Orthodox Christianity
    The Forth Political Theory
    Neo-Eurasianism
    Russkiy Mir (Russian world)
    Opis:
    A. Dugin’s political philosophy is permeated with mysticism and Orthodox Christian religiosity, which leaves a strong mark on such political ideas as Eurasianism, anti-Occidentalism, the Russian World and Dugin’s original Fourth Political Theory. The role of the Russian philosopher in forming of the domestic political thought and politics itself suggests an analogy to the same role of Carl Schmitt in fascist Germany, including an analogy to the discussion on this role. The authors hypothesise that regardless the controversy of this issue, A. Dugin is considered both as an articulator of the spirit of deeply dormant views in Russian society and in part of the elite, as well as a thinker who reinforces this spirit and provides deep moral and philosophical justifications for the Russian opinion-makers. The purpose of this article is the interpretation of Dugin’s theory in the political science senses paying attention particularly to the role of Russian Orthodox Christianity in it. Thus chosen methodological perspective prejudges the structure of the study.
    Filozofia polityczna A. Dugina przesiąknięta jest mistycyzmem i prawosławną religijnością, co odciska się mocnym piętnem na wyprowadzanych z niej ideach politycznych eurazjatyzmu, antyokcydentalizmu, Ruskiego Mira czy oryginalnej duginowskiej Czwartej Teorii Politycznej. Rola rosyjskiego filozofa w kształtowaniu rodzimej myśli politycznej oraz samej polityki nasuwa analogię do takiej samej roli Carla Schmitta w faszystowskich Niemczech, w tym także analogii do dyskusji na temat tej roli. Autorzy stawiają hipotezę, że bez względu na kontrowersje w tej kwestii A. Dugin jest zarówno wyrazicielem ducha głęboko drzemiących w rosyjskim społeczeństwie i części elit przekonań, jak również myślicielem wzmacniającym tego ducha oraz dostarczycielem głębokich, moralno-filozoficznych uzasadnień dla rosyjskiej warstwy opiniotwórczej. Celem niniejszego artykułu jest oparta na źródłach pierwotnych politologiczna interpretacja teorii A. Dugina, ze szczególnym uwzględnieniem roli prawosławia. Temu podejściu metodologicznemu podporządkowana została struktura opracowania.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2023, 78; 44-60
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mundial Putina – kilka słów o Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej 2018
    Putin’s World Cup – a few words about the 2018 World Cup
    Кубок мира Путина – несколько слов о Чемпионате мира по футболу 2018 года
    Autorzy:
    Gburzyńska, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/568578.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Football World Cup
    FIFA
    Russian Federation
    Vladimir Putin
    Чемпионат мира по футболу
    ФИФА
    Российская Федерация
    Владимир Путин
    Opis:
    This article applies to the Football World Cup, which took place in June 2018. The goal of the Mundial was not only to provide fantastic emotions to fans from around the world, but also – from the point of view of the Russian Federation - it was a tool for building the image of a modern state that is open to tourists and able to welcome them with great hospitality. In this respect, this event can definitely be considered an organizational success. On the other hand, the political actions of the Russian authorities, such as the introduction of a number of negatives commented on by citizens or unmoved matters related to the defense of human rights, have put a shadow over these positive opinions.
    Эта статья относится к Чемпионату мира по футболу, который состоялся в июне 2018 года. Целью Чемпионата было не только дать фантастические эмоции фанатам со всего мира, но – с точки зрения Российской Федерации – это был инструмент для создания имиджа современного государства, открытого для туристов и способного приветствовать их с большим гостеприимством. В этом отношении это событие определенно можно считать организационным успехом. С другой стороны, политические действия российских властей, такие как введение ряда законов, которые негативно оценивают граждане, или вопросы, связанные с защитой прав человека, затмили эти позитивные впечатления.
    Źródło:
    Nowa Polityka Wschodnia; 2018, 4(19); 91-103
    2084-3291
    Pojawia się w:
    Nowa Polityka Wschodnia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Węzły pamięci. Kwestia zbrodni katyńskiej w relacjach polsko-rosyjskich
    Memory nodes. The issue of the Katyn massacre in Polish-Russian relations
    Autorzy:
    Słowiński, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343420.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Polska
    II wojna światowa
    stereotypy narodowe
    Federacja Rosyjska
    polityka historyczna
    zbrodnia katyńska
    Polska
    Russian Federation
    World War II
    national stereotypes
    historical policy
    Katyn massacre
    Opis:
    The article focuses on discussing the impact of the conditions regarding the Katyn massacre on the current relations between Warsaw and Moscow. The history of these two countries is characterized by a long and difficult past, which is why numerous unresolved disputes, burdens and myths have arisen and are still visible today, negatively affecting bilateral contacts. In 1989, right after the fall of the communist system in Poland, the new political elites, coordinating the process of democratic changes in our country, made efforts to sort out the controversial threads in the common Polish-Russian history. Without a doubt, the most important of them was the Katyn massacre. For the political elites of the Third Polish Republic, explaining the overall circumstances of those events was the most important goal of diplomatic activities undertaken towards the Kremlin. In Warsaw’s opinion, untangling this knot of memory from the history of relations between the two countries was supposed to help free them from past burdens and negative accumulations and contribute to strengthening friendship in current times. Unfortunately, it quickly turned out that this topic soon became one of the main elements negatively burdening mutual relations.
    W artykule skupiono się na omówieniu wpływu uwarunkowań dotyczących zbrodni katyńskiej na obecne stosunki między Warszawą a Moskwą. Historię tych dwóch krajów charakteryzuje długotrwała i trudna przeszłość, stąd też narosły i widoczne są do dziś liczne nierozwiązane spory, obciążenia i mity negatywnie wpływające na obustronne kontakty. W 1989 roku, tuż po upadku systemu komunistycznego w Polsce, nowe elity polityczne, koordynując proces przemian demokratycznych w naszym kraju, podjęły wysiłki zmierzające do uporządkowania spornych wątków we wspólnej polsko-rosyjskiej historii. Bez wątpienia najważniejszym z nich stała się sprawa zbrodni katyńskiej. Dla elit politycznych III RP wyjaśnienie ogółu okoliczności tamtych wydarzeń stanowiło najważniejszy cel podejmowanych działań dyplomatycznych względem Kremla. W ocenie Warszawy rozplątanie tego węzła pamięci z historii stosunków obu krajów sprzyjać miało uwolnieniu ich od dawnych obciążeń i negatywnych nawarstwień i przyczynić się do umocnienia przyjaźni w obecnych czasach. Niestety bardzo szybko okazało się, że temat ten – pomimo uznania przez przedstawicieli Rosji, iż odpowiedzialność za mord na polskich jeńcach wojennych ponoszą najważniejsze osobistości sowieckiego państwa – stał się w niedługim czasie jednym z głównych elementów negatywnie obciążających wzajemne relacje.
    Źródło:
    Nowa Polityka Wschodnia; 2024, 1(40); 114-146
    2084-3291
    Pojawia się w:
    Nowa Polityka Wschodnia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Generał broni Lucjan Żeligowski (1865-1947) : Przyczynek do biografii
    Autorzy:
    Wojtaszak, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1963302.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    biografia
    wojna rosyjsko-japońska
    generalicja Wojska Polskiego
    zamach stanu w 1926 roku
    wojny światowe
    słowianofilstwo
    biography
    Russian-Japanese War
    generals of the Polish Army
    coup d’état in 1926
    World Wars
    Slavophilism
    Opis:
    Generał Lucjan Żeligowski pochodził z polskiej rodziny szlacheckiej, herbu „Bończa”. Jego przodkowie walczyli ze Szwedami w XVI wieku, a jego ojciec brał udział w powstaniu styczniowym w 1863 roku. Jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w korpusie generałów II RP. Walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904-1905). Podczas Wielkiej Wojny, po zgodzie władz rosyjskich na tworzenie polskich formacji wojskowych, był współorganizatorem Brygady Strzelców Polskich, walczył w szeregach Polskiej Dywizji Strzelców i w Pierwszym Korpusie Polskim W ostatnim okresie wojny współorganizował 4. Dywizję Strzelców Polskich, z którą dotarł do Polski przez Odessę i Besarabię. Walczył z wojskami Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej i w wojnie polsko-radzieckiej - na Froncie Północnym (10 DP) oraz w walkach pod Radzyminem (podczas bitwy warszawskiej). Po wojnie na czele 1. Dywizji Piechoty Litewsko-Białoruskiej zajął Wilno i doprowadził do powstania Republiki Litwy Środkowej. „Bunt Żeligowskiego” zaowocował przyłączeniem tego obszaru do Polski. W Wojsku Polskim był dowódcą Inspektoratu Wojskowego nr 2 w Warszawie i Ministrem Spraw Wojskowych. Po zamachu stanu Piłsudskiego (zamachu majowym) stanął na czele Komisji Likwidacyjnej powołanej w celu wyjaśnienia okoliczności i przebiegu wydarzeń majowych w 1926 r. Był także inspektorem armii w Generalnym Inspektoracie Zbrojnym Siły. 31 sierpnia 1927 r. przeszedł na emeryturę. W 1928 r. został przewodniczącym Kapituły Orderu Odrodzenia Polski i członkiem Trybunału Stanu. W 1935 r. został wybrany posłem na Sejmu IV kadencji z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem - przewodniczył Komisji Wojskowej Parlamentu, a następnie był posłem na Sejm V kadencji z listy bezpartyjnej. Podczas II wojny światowej był członkiem Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej, przewodniczącym Komitetu Wojskowego i kanclerzem Orderu Virtuti Militari. Zwolennik słowianofilstwa. W okresie powojennym opowiadał się za współpracą z ZSRR. Zmarł w Londynie w 1947 r. Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
    General Lucjan Żeligowski came from a Polish noble family, the coat of arms “Bończa”. His ancestors fought against the Swedes in the sixteenth century and his father participated in the January Uprising in 1863. He is one of the most controversial figures in the corps of generals of the Second Polish Republic. He fought in the Russian-Japanese War (1904–1905). During the Great War, after the consent of the Russian authorities to create Polish military formations, he was a co-organizer of the Polish Riflemen Brigade, he fought in the ranks of the Polish Rifle Division and the Polish First Corps. In the final period of the war he co-organized the 4th Polish Rifle Division, with which he reached Poland via Odessa and Bessarabia. He fought with the armies of the Western Ukrainian People’s Republic and in the Polish-Soviet War – the Northern Front (10 DP) and in the fighting at Radzymin (during the Battle of Warsaw). After the war, the 1. Lithuanian-Belorussian Infantry Division took Vilnius and led to the creation the Republic of Central Lithuania. „Żeligowski’s Mutiny” resulted in joining this area to Poland. In the Polish Army he was the commander of the Army Inspectorate No. 2 in Warsaw and the Minister of Military Affairs. After Piłsudski’s coup d’état (the May coup), he stood at the head of the Liquidation Commission set up to clarify the circumstances and course of May events in 1926. He was also an Inspector of the Army in the General Inspectorate of the Armed Forces. On August 31, 1927, he retired. In 1928 he became the president of the Chapter of the Order of Polonia Restituta and a member of the State Tribunal. In 1935 he was elected a member of the Parlament (Sejm) of the 4th term from the list of the Non-Partisan Block of Cooperation with the Government – he chaired the Parlament Military Commission, and then the Parlament (Sejm) of the 5th term from the non-party list. During World War II, he was a member of the National Council of the Republic of Poland, chairman of its Military Committee and Chancellor of the Order of Virtuti Militari. A supporter of Slavophile in the postwar period, he was in favor of cooperation with the USSR. He died in London in 1947. He rests at the Military Cemetery in Powązki in Warsaw.
    Źródło:
    Polish Biographical Studies; 2019, 7; 67-93
    2353-9291
    Pojawia się w:
    Polish Biographical Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies