Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "legal interest" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Pozbawienie życia napastnika w obronie koniecznej a katalog dóbr prawnych podlegających ochronie
Deprivation of life of an assailant in the necessary defense and a catalog of protected legal interests
Autorzy:
Grudecki, Michał
Kleszcz, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052102.pdf
Data publikacji:
2020-09-29
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
necessary defense
legal interest
European Convention of Human Rights
deprivation of life
commensurability
proportionality
obrona konieczna
dobro prawne
Europejska Konwencja Praw Człowieka
pozbawienie życia
współmierność
proporcjonalność
Opis:
The article is devoted to the issue of killing an attacker in self-defense. The considerations are based on the interpretation of Article 25 § 2 of the Penal Code, from which it follows that the method of defense must be commensurate with the danger of attack. The authors are looking for a catalog of legal interests that can be defended by harming the attacker’s life. They also analyze Article 2 (2a) European Convention of Human Rights, according to which deprivation of life shall not be regarded as inflicted in contravention of this Article when it results from the use of force which is no more than absolutely necessary in defence of any person from unlawful violence. The authors draw attention to the role of this provision in the interpretation of the signs of necessary defense, especially the sign of proportionality of the means of defense to the danger of assassination. In the article, they also defined the concept of a countertype (justification) and briefly characterized the remaining features of necessary defense
Artykuł jest poświęcony problematyce pozbawienia życia napastnika w obronie koniecznej. Rozważania prowadzone są w oparciu o wykładnię art. 25 § 2 Kodeksu karnego, z którego wynika, że sposób obrony musi być współmierny do niebezpieczeństwa zamachu. Autorzy poszukują katalogu dóbr, których można bronić godząc w życie napastnika. Analizują ponadto art. 2 ust. 2 lit. a Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, zgodnie z którym pozbawienie życia nie będzie uznane za sprzeczne z tym artykułem, jeżeli nastąpi w wyniku bezwzględnego koniecznego użycia siły w obronie jakiejkolwiek osoby przed bezprawną przemocą. Autorzy zwracają uwagę na rolę tego przepisu w interpretacji znamion obrony koniecznej, zwłaszcza znamienia współmierności sposobu obrony do niebezpieczeństwa zamachu. W artykule definiują ponadto pojęcie kontratypu oraz scharakteryzowali krótko pozostałe znamiona obrony koniecznej.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2020, 3, XX; 135-152
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strona w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej
Party to administrative decision annulment proceeding
Autorzy:
Michalik, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443428.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
strona postępowania administracyjnego
postępowanie w sprawie stwierdzenia
nieważności decyzji administracyjnej
postępowanie administracyjne nieważność decyzji administracyjnej
interes prawny
legitymacja procesowa strony
party to administration proceedings administrative decision annulment proceedings
administration proceedings
nullity/invalidity of the administrative decision
legal interest
legal standing (of a party)
Opis:
Artykuł poświęcony został tematyce strony postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, które to postępowanie zalicza się do nadzwyczajnych trybów postępowania administracyjnego i odgrywa znaczącą rolę z punktu widzenia gwarancji procesowych strony z uwagi na to, iż ma ono na celu eliminację ze skutkiem ex tunc decyzji administracyjnych dotkniętych najcięższymi kwali'kowanymi wadami prawnymi określonymi w art. 156 § 1 KPA, których pozostanie w obrocie prawnym nie może mieć miejsca w państwie praworządnym. Prawna de'nicja pojęcia strony zawarta jest w art. 28 KPA, który stanowi, iż stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie, albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Stroną w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji będzie zaś każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy decyzja administracyjna, której żąda wery'kacji lub która jest przedmiotem wery'kacji w postępowaniu wszczętym z urzędu. Charakterystyczne pozostaje przy tym, iż nie zawsze musi zaistnieć tożsamość między podmiotami w  postępowaniu zwykłym i  w postępowaniu, którego przedmiotem jest stwierdzenie nieważności decyzji, niemniej jednak to przedmiot decyzji badanej w postępowaniu nieważnościowym określa krąg podmiotów będących stroną postępowania zarówno zwykłego, jak i prowadzonego w tzw. trybie nieważnościowym. Dodać należy, iż w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej legitymację do występowania w postępowaniu jako strona będzie miała też osoba, do której skierowana została decyzja administracyjna, mimo że nie była ona stroną w sprawie (przesłanka określona w art. 156 § 1 pkt 4 KPA).
!e article deals with the issue of a party in legal action for an administrative decision annulment that is classified as the extraordinary proceeding and plays a significant role in terms of the party`s procedural guarantees; the aim of the proceeding is to eliminate decisions containing the most serious defects that make them null, according to Article 156 §1 of the Code of Administrative Procedure, and the presence of which is not justified in the legal system of a democratic state. !e legal definition of `a party` is included in Article 28 of the Code of Administrative Procedure where the term `party` is defined as every person whose legal interest or duty is involved in the proceeding or a person who requests action for annulment due to their legal interest or duty. A party in action for a decision annulment will be a person whose legal interest or duty refers to the decision being verified or that is verified by the court on its own initiative. !e characteristic thing is that the persons are not always the same in the ordinary proceeding and the proceeding in which the decision is to be declared null and void. However, it is the subject matter of the verified decision that defines the range of persons who are parties in the ordinary as well as in the annulment proceeding. Furthermore, a person to whom the administrative decision has been sent will be eligible to act as a party in action for a decision annulment in spite of the fact that they have not been a party to a case (Article 156 §1 point 4 of the Code of Administrative Procedure).
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2014, 14/2; 167-181
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działania Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji I Konsumentów w interesie publicznym konsumentów; glosa do wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Ochrony Konkurencji I Konsumentów z dnia 7 stycznia 2020 r., XVII ama 14/18
Actions of the President of the Office of Competition and Consumer Protection in the public interest of consumers; gloss to the judgment of the District Court – Court of Competition and Consumer Protection of January 7, 2020, XVII ama 14/18
Autorzy:
Smółka, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053345.pdf
Data publikacji:
2021-04-20
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
konsument
klauzule niedozwolone
interes publiczny
obowiązki informacyjne przedsiębiorców
kontrola abstrakcyjna
skutki prawne wyroku
consumer
prohibited clauses
public interest
information obligations of entrepreneurs
abstract control
legal consequences of a judgment
Opis:
Komentowany wyrok stanowi fundamentalne źródło informacji w przedmiocie ochrony praw i interesów konsumentów z punktu widzenia działań podejmowanych przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów a także sądy. Istota wydanego orzeczenia skupia się nie tylko na właściwej procedurze realizującej założenia polityki ochronnej konsumentów, ale także odnosi się do kluczowych dla konsumentów pojęć. W szczególności do pojęcia modelu przeciętnego konsumenta czy interesu publicznego w procesie ochrony konsumentów. Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w ślad za Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów poczynił również znaczące rozważania w przedmiocie znaczenia wyroku wydawanego w konsekwencji przeprowadzonej kontroli abstrakcyjnej wzorców umów.
The commented judgment is a fundamental source of information on the protection of consumer rights and interests from the point of view of actions taken by the President of the Office of Competition and Consumer Protection, as well as the courts. The essence of the issued ruling focuses not only on the proper procedure implementing the assumptions of consumer protection policy, but also refers to key concepts for consumers. In particular, to the concept of an average consumer model or the public interest in the process of consumer protection. The Court of Competition and Consumer Protection, following the President of the Office of Competition and Consumer Protection, also made significant considerations on the significance of the judgment issued as a result of the abstract control of contract templates.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2020, 4, XX; 305-318
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ochrona dóbr osobistych osoby, której dotyczy zgłoszenie sygnalisty
Protection of the Personal Rights of the Person Concerned by the Whistleblower’s Notification
Autorzy:
Dörre-Kolasa, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3200815.pdf
Data publikacji:
2023-02-02
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
dobra osobiste
sygnalizacja
działanie w ramach porządku prawnego
działanie w obronie przeważającego interesu społecznego
uchylenie bezprawności naruszenia dóbr osobistych
odpowiedzialność z tytułu naruszenia dóbr osobistych
personal rights
whistleblower
acting within the framework of legal order
waiving wrongfulness of violation of personal rights
liability for violation of personal rights
acting in defense of prevailing social interest
Opis:
W ostatnim czasie obserwujemy zwiększone zainteresowanie przedstawicieli doktryny zagadnieniem ochrony sygnalistów1, co bez wątpienia jest pokłosiem trwających prac legislacyjnych zmierzających do implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii2 (dalej: „Dyrektywa). Zarówno tytuł Dyrektywy, jak również znaczna część jej motywów koncentruje uwagę na ochronie osób zgłaszających, od skuteczności której prawodawca wspólnotowy uzależnia podniesienie efektywności egzekwowania prawa oraz wykrywania naruszeń, które mogą wyrządzić poważną szkodę interesowi publicznemu. Wbrew jednak dostrzeganym w komentarzach prasowych uproszczeniom, Dyrektywa poza mechanizmami ochronnymi osób zgłaszających zawiera cały szereg innych regulacji, o istotnym dla jej właściwego stosowania znaczeniu. W szczególności ustanawia ogólne ramy prawne dla dokonywania zgłoszeń za pomocą wewnętrznych i zewnętrznych kanałów, jak również poprzez ujawnianie publiczne, nie pozostawiając bez ochrony prawnej osób, których dotyczy zgłoszenie. Wnikliwa analiza zarówno motywów, jak i treści Dyrektywy prowadzi do ciekawych wniosków w przedmiocie granic ochrony prawnej sygnalistów w związku z koniecznością zapewnienia ochrony również tym osobom, których dotyczy zgłoszenie.
Recently, we have observed an increased interest of representatives of the doctrine in the issue of protection of whistleblowers, which is undoubtedly the aftermath of the ongoing legislative work aimed at implementing the Directive (EU) 2019/1937 of the European Parliament and of the Council of 23 October 2019 on the protection of persons who report breaches of Union law (hereinafter: “the Directive”). Both the title of the Directive, as well as much of its motives, focus attention on the protection of whistleblowers, on the effectiveness of which the EU legislator depends to increase the effectiveness of law enforcement and detection of violations that may cause serious harm to the public interest. However, contrary to the oversimplification presented in the press commentaries and mass media, the Directive contains, in addition to the protection mechanisms for whistleblowers, a whole series of other regulations of significance for its proper application. In particular, it establishes a general legal framework for the filing of notifications through internal and external channels as well as through public disclosure, leaving no affected persons without legal protection. A careful analysis of both the motives and the content of the Directive leads to interesting conclusions on the limits of legal protection for whistleblowers in connection with the need to ensure protection also for those affected by reporting who are subject to allegations.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2022, 3(XXII); 153-166
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies