Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rifle" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Polskie formacje wojskowe w Rosji 1917–1922 – baza źródłowa, stan wiedzy i postulaty badawcze
    Polish military formations in Russia of 1917–1922 – source base, state of knowledge and research demands
    Польские военные формирования в России 1917–1922 гг. – база источников, объем научного знания о них и исследовательские концепции
    Autorzy:
    Rezmer, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1925827.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    formacje polskie w Rosji 1914–1918
    Legion Puławski
    Brygada Strzelców Polskich w Rosji
    Dywizja Strzelców Polskich w Rosji
    I
    II i III Korpus Polski
    4 Dywizja Strzelców
    5 Dywizja Strzelców na Syberii
    Polish formations in Russia of 1914–1918
    Puławy Legion
    Polish Rifle Brigade in Russia
    Polish Rifle Division in Russia
    Polish I
    II and III Corps
    4th Rifle Division
    5th Rifle Division in Siberia
    Польские формирования в России в 1914–1918 гг.
    Пулавский легион
    Бригада польских стрелков в России
    Дивизия польских стрелков в России
    II и III Корпус польский
    4 Дивизия стрелков
    5 Дивизия стрелков в Сибири
    Opis:
    W historiografii polskiego wysiłku zbrojnego lat I wojny światowej i bezpośrednio po niej następującego okresu wojen o niepodległość i kształt granic Rzeczypospolitej wyraźnie dominuje tematyka piłsudczykowska (Legiony Polskie, Polska Organizacja Wojskowa). Pozalegionowe polskie formacje ochotnicze i ich czyn zbrojny były traktowane drugorzędnie. Dotyczy to także polskiego wysiłku militarnego w Rosji w latach I wojny światowej (Legion Puławski, Brygada Strzelców Polskich i Dywizja Strzelców Polskich), czasu zamętu wywołanego rewolucjami (lutową i październikową 1917 r.), a później rozpalającą się wojną domową i udziałem w tych zmaganiach polskich formacji (I, II i III Korpus Polski, 4 Dywizja Strzelców i Samodzielna Brygada Strzelców). Słabo zbadana została również walka, martyrologia i skomplikowane drogi powrotu do ojczyzny Polaków, którzy służyli w Wojsku Polskim (5 Dywizja Strzelców) lub w „białych” formacjach w Rosji i na Syberii w latach 1917–1922. Dotychczasowe badania autor postarał się naświetlić w niniejszym tekście, próbując również wyznaczyć postulaty badawcze dla dalszych badań, szczególnie ważnych w okresie stulecia polskiego czynu zbrojnego w walce o niepodległość, odzyskanie niepodległości i jej obrony w wojnach o granice.
    The historiography of Polish military effort of World War I and the following period of wars for independence and shape of the borders of the Republic of Poland is visibly dominated by topics connected with Józef Piłsudski (Polish Legions, Polish Military Organization). Polish volunteer formations not belonging to Legions and their military activity have been treated as secondary. It also concerns the Polish military effort in Russia in World War I years (Puławy Legion, Polish Rifle Brigade and Polish Rifle Division), the time of havoc caused by the revolutions (February and October 1917), and then the intensifying civil war and the participation of Polish formations in those fights (Polish I, II and III Corps, 4th Rifle Division and Independent Rifle Brigade). The fight, martyrdom and complicated ways to return to Homeland taken by the Poles who served in the Polish Army (5th Rifle Division) or in the „white” formations in Russia and Siberia in 1917–1922, have also been poorly studied. The author attempted to cast light on the existing research, also trying to determine the agenda for further studies, especially important in the centennial of Polish military effort during the fight for independence, the time of regaining it and its defense in the wars for borders.
    В историографии польских вооруженных сил Первой мировой войны и наступающем непосредственно после нее периоде войн за независимость и форму границ Речи Посполитой явственно доминируют темы, связанные с Пилсудским (Польские Легионы, Польская военная организация). Добровольные формирования поза легионами и их военные действия были воспринимаемы как второстепенные. Это касается также и польских военных сил в России в годы Первой мировой войны (Пулавский легион, Бригада польских стрелков и Польская стрелковая дивизия), времени беспорядков, вызванных революциями (февраль и октябрь 1917 г.), а позднее – разгорающейся гражданской войны и участия в них польских формирований (I, II и III Корпус польский, 4 Дивизия стрелков и Самостоятельная бригада стрелков). Мало исследований было также посвящено борьбе, мартирологии и сложным путям возвращения на родину поляков, которые служили в Войске Польском (5 Дивизия стрелков) или в „белых” формированиях в России и в Сибири в 1917–1922 гг. Автор постарался осветить в данной статье уже существующие исследования на эту тему, пытаясь также обозначить исследовательские постулаты для дальнейших научных поисков, особенно важных в период столетия польских вооруженных действий в борьбе за независимость, обретения независимости и ее защиты в войнах за границы.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2018, XIX (LXX), 1-2 (263-264); 193-217
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    3 Żelazna Dywizja Strzelecka Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej w 1920 r. Zarys szlaku bojowego w wojnie polsko-bolszewickiej
    3rd Iron Rifle Division of the Ukrainian People’s Republic Army in 1920. Outline of the Battle Route in the Polish-Bolshevik War
    Третья Железная стрелковая дивизия армии Украинской Народной Республики в 1920 году. Очерк боевого пути в польско-большевистской войне
    Autorzy:
    Kozubel, Marek Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1916296.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-11
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    3 Żelazna Dywizja Strzelecka
    wojna polsko-bolszewicka
    wyprawa kijowska
    Armia Czynna
    Galicja
    3rd Iron Rifle Division
    Polish-Bolshevik war
    Kiev expedition
    Ukrainian People’s Army
    Galicia
    3-я Стрелковая дивизия
    Польско-большевистская война
    Киевская операция
    Армия УНР
    Галиция
    Opis:
    Tematem artykułu jest szlak bojowy 3 Żelaznej Dywizji Strzeleckiej Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej w ostatnim roku wojny polsko-bolszewickiej. Wspomniana formacja była najsilniejszą i najliczniejszą w ukraińskich siłach zbrojnych w 1920 r. Dowodził nią Ołeksander Udowyczenko, słynny i bardzo utalentowany oficer. Należy dodać, że 3 Żelazna Dywizja Strzelecka została początkowo sformowana u boku Wojska Polskiego jako 2 Dywizja Strzelecka, ale z uwagi na obecność w jej szeregach wielu weteranów 3 Dywizji Żelaznej z 1919 r., którą również dowodził Udowyczenko, zdecydowano się na zmianę nazwy formacji. 3 Żelazna Dywizja Strzelecka wzięła aktywny udział w wyprawie kijowskiej wiosną 1920 r. Walczyła wtedy na południowym odcinku frontu w rejonie Mohylewa Podolskiego. Później, latem 1920 r., brała udział w obronie Galicji Wschodniej przed Armią Czerwoną. Odniosła tam szereg sukcesów w walce z bolszewikami, m.in. pod Sidorowem i Horodenką. Następnie uczestniczyła w dalszych działaniach bojowych na Podolu. Po 18 października 1920 r. Armia URL musiała kontynuować walkę samodzielnie z uwagi na podpisanie zawieszenia broni pomiędzy Polską a Rosją bolszewicką. Prowadzone do drugiej połowy listopada 1920 r. działania wojenne zakończyły się porażką Ukraińców, których siły zbrojne wycofały się na terytorium państwa polskiego, gdzie zostały internowane. W tej grupie znaleźli się również żołnierze 3 Żelaznej Dywizji Strzeleckiej.
    The subject of the article is the battle route of the 3rd Iron Rifle Division of the Ukrainian People’s Republic Army in the last year of the Polish-Soviet war. This formation was the strongest and most numerous in the Ukrainian armed forces in 1920. It was commanded by Oleksandr Udovychenko, a famous and very talented officer. It should be noted that the 3rd Iron Rifle Division was initially formed at the Polish Army as the 2nd Rifle Division, but due to the presence of many veterans of the 3rd Iron Division of 1919 in its ranks, which was also commanded by Udovychenko, it was decided to rename the formation. The 3rd Iron Rifle Division took an active part in the Kiev expedition in the spring of 1920. It fought on the southern section of the front in the Mohyliv-Podilskyi area. Later, in the summer of 1920, it took part in the defense of Eastern Galicia against the Red Army. It succeeded in several fights against the Bolsheviks there, among others at Sydoriv and Horodenka. Then it participated in further combat activities in Podolia. After 18 October 1920, the Ukrainian People’s Republic Army had to continue fighting on its own due to the signing of a ceasefire between Poland and Soviet Russia. The warfare conducted until the second half of November 1920 ended in defeat for the Ukrainians, whose armed forces withdrew to the Polish territory, where they were interned. In this group there were also soldiers of the 3rd Iron Rifle Division.
    Предметом статьи является боевой путь 3-й стрелковой дивизии Украинской Народной Республики в последний год польско-большевистской войны. Данное подразделение было самым сильным и многочисленным в украинских вооруженных силах в 1920 году. Командовал им Олександр Удовиченко, известный и очень талантливый офицер. Следует добавить, что 3-я железная стрелковая дивизия изначально была сформирована при польской армии как 2-я стрелковая дивизия, но из-за присутствия в ней многих ветеранов 3-й железной дивизии с 1919 года, которой также руководил Удовиченко, было решено изменить название подразделения. Весной 1920 года 3-я стрелковая дивизия принимала активное участие в Киевской операции. В то время она воевала на южном участке фронта в районе Могилева-Подольского. Позже, летом 1920 года, она участвовала в обороне Восточной Галиции от Красной Армии. Там она добилась ряда успехов в борьбе с большевиками, в т.ч. под Сидоровым и Городенкой. После этого дивизия участвовала в дальнейших боевых действиях на Подолье. После 18 октября 1920 года Армия УНР была вынуждена продолжать борьбу самостоятельно из-за подписания соглашения о прекращении огня между Польшей и большевистской Россией. Боевые действия, которые велись до второй половины ноября 1920 г., закончились поражением украинцев, вооруженные силы которых отошли на территорию Польского государства, где и были интернированы. В их число входили также солдаты 3-й Железной стрелковой дивизии.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 3 (273); 120-162
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Incydent. Komitet Narodowy Polski wobec perspektywy usunięcia z Armii Polskiej we Francji ochotników wywodzących się spośród jeńców z armii niemieckiej (lipiec 1918 r.).
    An incident. Polish National Committee on the perspective of defection from the Polish Army in France of the soldiers recruted from polish POW of the German army (July 1918)
    Инцидент. Польский национальный комитет в контексте перспективы ликвидации из Польской Армии во Франции добровольцев – военнопленных из немецких войск (июль 1918 г.)
    Autorzy:
    Kawalec, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1925841.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Armia Polska we Francji
    Wielka Wojna
    Roman Dmowski
    dezercje
    1 Pułk Strzelców Polskich
    Polish Army in France
    Great War
    desertions
    1st Polish Rifle Regiment
    польская армия во Франции
    Великая война
    Роман Дмовски
    дезертирства
    1-й Полк Стрелков Польских
    Opis:
    W drugiej połowie czerwca 1918 r., bezpośrednio po wprowadzeniu do walki jednostek 1 Pułku Strzelców Polskich, doszło w nim do kilku wypadków dezercji na stronę nieprzyjaciela. Próba wyjaśnienia sytuacji, podjęta przez dowództwo pułku, doprowadziła do przekształcenia się incydentu bez znaczenia w poważny konflikt groźny dla spoistości Armii Polskiej tworzonej we Francji od sierpnia 1917 r., a mający też i szersze implikacje polityczne. Wydarzenie to wywołało zaniepokojenie Komitetu Narodowego Polskiego – instytucji powstałej w sierpniu 1917 r., reprezentującej sprawę polską na Zachodzie. KNP zakwestionował kroki podjęte przez władze wojskowe; wobec zaś wagi problemu zadanie zbadania i wyjaśnienia sytuacji wziął na siebie sam jego prezes, Roman Dmowski. W zasobie CAW znajduje się obszerny, 22-stronicowy raport będący plonem podjętej akcji. Szersze tło wydarzeń stanowiły zaznaczające się problemy natury organizacyjnej oraz politycznej, za sprawą których akces do formującej się armii był dla wielu ochotników rozczarowaniem, obok – jak można przypuszczać – klęsk armii alianckich wiosną 1918 r. Poza tym cały incydent jest interesujący w kontekście relacji pomiędzy władzami cywilnymi a wojskiem: odmiennych priorytetów, hierarchii potrzeb i wrażliwości.
    In the second half of June 1918, right after introducing the 1st Polish Rifle Regiment into battlefield, several desertions to the enemy’s side occured. The command of the regiment’s attempt at clarifying the situation caused that the meaningless incident transformed into a serious conflict, dangerous for the cohesion of the Polish army created in France since August 1917 and also having wider political implications. This event alarmed the Polish National Committee – the institution established in August 1917, representing the Polish cause in the West. PNC questioned the steps taken by the military authorities; in view of the significance of the problem Roman Dmowski, president of the organization, himself took on the task of examining and clarifying the problem. The Central Military Archives contain a thorough, 22-page report that is the result of this action. A broader background of the events was constituted by the problems of organizational and political nature, causing that the accession to the emerging army turned out to be a disappointment for many volunteers – as well as the defeats of the allied armies in spring 1918. Moreover, the whole incident is interesting in the context of relations between civil authorities and the army: their different priorities, hierarchy of needs, and also sensitivity.
    Во второй половине июня 1918 г., непосредственно после введения в военные действия отрядов 1 Полка Польских Стрелков, в них произошло несколько инцидентов дезертирства. Попытка выяснить ситуацию, которую предприняло командование полка, привела к увеличению конфликта, создав угрозу слаженности польской армии, создаваемой во Франции с августа 1917 г. Этот конфликт возымел также и более широкие, политические, последствия. Это происшествие вызвало беспокойство Польского национального комитета (ПНК) – организации, образованной в августе 1917 г., представляющей польские дела на западе. Комитет поставил под сомнение шаги, предпринятые военным командованием, а исследование и выяснение ситуации, принимая во внимание ее значение, взял на себя Роман Дмовски, возглавлявший ПНК. В Центральном военном архиве хранится 22-страничный рапорт, являющийся результатом предпринятых действий. Более широкий контекст событий составляли проблемы организационного и политического характера, которые привели к разочарованию многих из тех, кто желал добровольно присоединиться к формирующейся армии (можно предположить, что это разочарование коснулось и поражения союзных войск весной 1918 г.). Кроме того, весь инцидент любопытен в контексте отношений между гражданской властью и армией – их различий в приоритетах и восприятии ситуации, а также в их иерархии потребностей.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2018, XIX (LXX), 1-2 (263-264); 110-129
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaopatrzenie lotnicze Festung Breslau w 1945 roku
    Fortress Breslau Air Supplies in 1945
    Die Luftversorgung der Festung Breslau im Jahr 1945
    Autorzy:
    Głowiński, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2089415.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-30
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Festung Breslau
    II wojna światowa
    III Rzesza
    6 Flota Powietrzna
    Luftwaffe
    9 Dywizja Strzelców Spadochronowych
    oblężenie Wrocławia 1945
    Fortress Breslau
    World War II
    Third Reich
    6th Air Fleet
    9th Parachute Rifle Division
    siege of Breslau 1945
    Zweiter Weltkrieg
    Drittes Reich
    6. Luftflotte
    9. Fallschirmjägerdivision
    Belagerung Breslaus 1945
    Opis:
    Festung Breslau ogłoszona latem 1944 r. była twierdzą tylko z nazwy. Do początku 1945 r. niewiele zrobiono, by to zmienić. Gdy 17 stycznia 1945 r. ogłoszono w mieście alarm bojowy, rozpoczęło się pospieszne formowanie garnizonu i ewakuacja cywilów. Kiedy w połowie lutego Sowieci okrążyli miasto, pozostało w nim ok. 200 tys. cywilów i 55–60 tys. żołnierzy. Nie brakowało im żywności i medykamentów, ale zapasy amunicji były bardzo skromne. Twierdza mogła się bronić tylko dzięki utworzonemu 15 lutego mostowi powietrznemu zorganizowanemu przez 6 Flotę Powietrzną. Ta zaś nie mogła istnieć bez utrzymania lotniska na Klein Gandau (Gądowie Małym), które wsparte miało być „lotniskiem miejskim” wybudowanym na gruzach dzielnicy naukowej, na osi Kaiserstrasse (pl. Grunwaldzki). Limit dostaw dobowych dla twierdzy wynosił 40 ton i początkowo udawało się go utrzymać, choć w kwietniu, po utracie Klein Gandau, spadł gwałtownie. Zasoby dostarczano początkowo lądującymi transportowymi Ju 52, później zrzucano je w zasobnikach i przesyłano szybowcami. Oprócz amunicji, broni i wyposażenia do twierdzy przybyło mostem powietrznym 1200 spadochroniarzy z 9 Dywizji Strzelców Spadochronowych, którzy istotnie wzmocnili obronę twierdzy. Z miasta zabrano 6600 żołnierzy, w tym 5225 rannych. Za ten wysiłek 6 Flota zapłaciła olbrzymią cenę. Nie dość, że straciła łącznie 147 samolotów zniszczonych i 61 poważnie uszkodzonych, to most powietrzny pochłonął ostatnie rezerwy paliwa, jakie miała upadająca III Rzesza.
    Breslau was declared to be a fortress (Festung) in the summer of 1944, but it was a fortress in name only. Up until the beginning of 1945 little had been done to change this. Then, on 17 January 1945, a combat alert was announced in the city, which resulted in a garrison being hastily formed and the evacuation of civilians. When the Soviets encircled Breslau in mid-February there was still approximately 200,000 civilians and 55–60,000 soldiers in the city. They had no shortage of food and medicine, but their ammunition supplies were very meagre. The fortress was only able to defend itself thanks to the airlift that began on 15 February, organized by the 6th Air Fleet. This airlift, in turn, could not have existed without the airport in Klein Gandau (Gądów Mały) being maintained, which was to be supported by the „city airport” that was built amongst the ruins of the scientific district at the Kaiserstrasse junction (Grunwaldzki Square). The city required 40 tons of supplies each day in order to function and it was possible to maintain this initially, although in April, after the loss of Klein Gandau, this figure dropped sharply. Resources were initially delivered by Junkers Ju 52 transport aircraft, they were later parachuted into the city in containers and were also shipped in using gliders. In addition to ammunition, weapons and equipment, 1,200 paratroopers from the 9th Parachute Rifle Division were airlifted into Breslau, which significantly strengthened the garrison. Additionally, 6,600 soldiers were airlifted out of the city, including 5,225 wounded. The 6th Air Fleet paid an enormous price for this effort. Not only did it lose a total of 147 destroyed and 61 seriously damaged planes, but the airlift also consumed the last fuel reserves of the crumbling Third Reich.
    Die Stadt Breslau, die im Sommer 1944 zur Festung ausgerufen wurde, erfüllte diese Funktion nur dem Namen nach. Bis Anfang 1945 war wenig getan worden, um dies zu ändern. Als am 17. Januar 1945 der Gefechtsalarm in der Stadt ausgerufen wurde, begannen die eilige Aufstellung einer Garnison und die Evakuierung der Zivilbevölkerung. Als die sowjetischen Truppen die Stadt Mitte Februar einkesselten, blieben dort etwa 200.000 Zivilisten und 55.000–60.000 Soldaten zurück. An Lebensmitteln und Medikamenten mangelte es nicht, doch die Munitionsvorräte waren sehr dürftig. Die Festung konnte sich nur dank der am 15. Februar von der 6. Luftflotte eingerichteten Luftbrücke verteidigen. Dies konnte nicht ohne die Aufrechterhaltung des Flugplatzes in Klein Gandau geschehen, der durch einen „Stadtflugplatz” unterstützt werden sollte, der auf den Ruinen des Wissenschaftsviertels auf der Achse der Kaiserstraße (Grunwaldzki-Platz) errichtet werden sollte. Das tägliche Versorgungslimit für die Festung lag bei 40 Tonnen und konnte zunächst aufrechterhalten werden, nach dem Verlust von Klein Gandau im April, verringerte sich diese Menge jedoch rapide. Die Lieferungen wurden zunächst mit gelandeten Ju 52-Transportern durchgeführt, später wurden sie in Containern abgeworfen und mit Segelflugzeugen überführt. Neben Munition, Waffen und Ausrüstung gelangten 1.200 Fallschirmjäger der 9. Fallschirmjägerdivision über die Luftbrücke in die Festung und verstärkten die Verteidigungsanlagen der Festung erheblich. In die andere Richtung, wurden aus der Stadt 6600 Soldaten evakuiert, darunter 5225 Verwundete. Die 6. Flotte zahlte einen hohen Preis für diesen Kraftakt. Während der Aktion wurden nicht nur insgesamt 147 Flugzeuge zerstört und 61 schwer beschädigt; die Luftbrücke kostete darüber hinaus die letzten Treibstoffreserven des kollabierenden Dritten Reichs.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2022, XXIII (LXXIV), 2 (280); 126-161
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies