Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "book of Judith" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
‘... and therefore the Lord increased this her beauty ...’ (Judith 10:4) – the beauty of Judith in Italian oratorios of the Baroque
„…przeto też Pan tę w niej piękność rozmnożył…” (Jdt 10, 4) – piękno Judyty w oratoriach włoskich epoki baroku
Autorzy:
Ryszka-Komarnicka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950620.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Księga Judyty
barokowa muzyka
oratorium włoskie
kobiece piękno
scena przed lustrem
book of judith
baroque music
italian oratorio
dramma per musica
woman’s beauty
mirror scene
Opis:
Baroque oratorios about biblical Judith are usually regarded as oratori erotici. However, our research, covering the whole of the Italian Baroque oratorio repertoire on this subject, has revealed that such works did not dominated that repertoire to such a significant degree. For around one-third of the librettists, Judith’s similarity to the donne forti of 17th-century Venetian operas was a true religious-moral and artistic challenge, accompanied by the conviction that thanks to music one could see with the ears what the lack of scenic action rendered invisible. The article cites several solutions for ‘mirror scenes’ in oratorios about Judith: both the openly secular (e.g. by A. Ottoboni and Vajani de Borgi) and those whose librettists endeavoured to include a commentary accentuating Judith’s spiritual virtues or divine inspiration (Gigli, Silvani). Others (including Metastasio) eschewed that which was sensual in Judith. That strategy may be compared to dissimulazione onesta, the honest concealment of the facts, which was popular in those times, particularly in Italy..
Barokowe oratoria o biblijnej Judycie uważa się zwykle za tzw. oratori erotici. Jednak nasze badania, obejmujące całość włoskiego repertuaru oratoryjnego na ten temat z epoki baroku, wykazały, że dzieła takie nie zdominowały tego repertuaru w aż tak znaczącym stopniu. Podobieństwo Judyty do donne forti weneckich oper XVII wieku okazały się dla około 1/3 librecistów prawdziwym wyzwaniem religijno-moralnym i artystycznym, czemu towarzyszyło też przekonanie, że dzięki muzyce można uchem zobaczyć to, co niewidoczne z powodu braku scenicznej akcji. Artykuł ten przytacza kilka różnych rozwiązań tzw. scen przed lustrem w oratoriach o Judycie: i tych otwarcie świeckich (np. A. Ottoboni, Vajani de Borgi) po te, których libreciści starali się włączyć w nie komentarz akcentujący cnoty duchowe Judyty lub Boską inspirację (Silvani, Gigli). Jeszcze inni, łącznie Metastasiem, uciekali od tego, co w Judycie było zmysłowe. Koncentrowali się więc na cnotach bohaterki, zapominając o jej pięknie cielesnym. Strategię tę można przyrównać do popularnej w epoce, szczególnie w Italii, dissimulazione onesta, czyli uczciwego ukrywania faktów. .
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 3
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies