Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "skargi" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Ustawa z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach – uwagi krytyczne
    Act of 11 July 2014 on Petitions – some critical remarks
    Autorzy:
    Wójcicka, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/692864.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    right of petition
    basic rights
    petitions
    proposals
    complaints
    prawo petycji
    prawa podstawowe
    petycje
    wnioski
    skargi
    Opis:
    Petitioning is one of the basic rights. Pursuant to Article 63 of the Constitution of the Republic of Poland everyone has the right to submit petitions, proposals and complaints in the public interest, in one’s own interest or in the interests of another person – with this person’s consent – to organs of public authority, as well as to organisations and social institutions regarding matters connected with the performance of their prescribed duties within the field of public administration. The procedure for considering petitions is specified in the Act of 11 July 2014 on petitions (Dziennik Ustaw 2014, item 1195). This act came into force on 6 September 2015. The purpose of this article is to show the origins of the Polish petitioning legislation and, particularly, to provide a critical analysis of the act on petitions. The results of the analysis allow to draw up a conclusion that the solutions currently adopted lack clarity and precision. The main critical argument is that the act does not define the term of petition in an explicit and unambiguous way. Ipso facto it also fails to eliminate doubts related to the relationships between petitions and complaints or proposals.
    Składanie petycji jest jednym z podstawowych praw. Zgodnie z art. 63 Konstytucji RP każdy ma prawo składać petycje, wnioski i skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej oraz do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej. Tryb rozpatrywania petycji, wniosków i skarg określa ustawa. Procedura rozpatrywania petycji określona jest w ustawie z 11 lipca 2014 r. o petycjach (Dz.U. 2014, poz. 1195). Akt ten wszedł w życie 6 września 2015 r. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie genezy polskiego ustawodawstwa dotyczącego petycji, a zwłaszcza krytyczna analiza ustawy o petycjach. Analiza ustawy o petycjach prowadzi do wniosku, iż przyjęte rozwiązania dalekie są od jasności i precyzji. Główny zarzut związany jest z tym, że ustawa nie definiuje w sposób wyraźny i jednoznaczny pojęcia petycji, a tym samym nie usuwa wątpliwości co do wzajemnych relacji między petycjami a skargami i wnioskami.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2017, 79, 1; 159-172
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W kwestii legalnej definicji granic karnoprocesowego środka odwoławczego
    The question of a legal definition of the limits of an appellate measure in criminal proceedings
    Autorzy:
    Sychta, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693606.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    appellate measure
    limit
    elements
    scope of appellate control
    list of controlled elements of an appeal
    review of a decision
    control beyond the limits of on appellate measure
    legal definition
    karnoprocesowy środek odwoławczy
    granica
    elementy
    zakres zaskarżenia
    kierunek środka odwoławczego
    lista kontrolowanych elementów skargi odwoławczej
    kontrola orzeczenia w systemie apelacyjno-kasacyjnym
    kontrola poza granicami skargi
    definicja legalna
    Opis:
    The limits of an appellate measure constitute a fundamental factor influencing the examination of a matter in models with a reduced scope of appellate control. The quantity and type of its constituents are interpreted in a highly diverse manner. Article 433 § 2 of the Code of Criminal Procedure (k.p.k.) appears to be a solution to the question of ambiguity of the said disputable notion. The elements contained therein that are subject to obligatory control in the appellate instance are treated as a definition of the limits of an appellate measure. As per Article 433 § 2 of k.p.k., the controlled elements comprise accusations and appellate motions, but the enumeration lacks an unquestionable constituent of the limits, which is the scope of appeal. A list of controlled elements is only a fragmentary list of designations of the limits of an appellate measures. Article 433 § 2 of k.p.k. does not eliminate the question of ambiguity of the disputable notion.  Likewise, the list of controlled elements does not include expressions typical for a legal definition. The legal provisions that have been in effect since 1 July 2015 do not include the disputable notion. It has been replaced by a criterion indicating the questioned extract of the judgment and default of the governing body.
    W modelach o zawężonym zakresie kontroli odwoławczej podstawowy czynnik wpływający na zakres rozpoznania sprawy stanowią granice środka odwoławczego. Ilość i rodzaj tworzących je elementów postrzegane są w sposób bardzo zróżnicowany. Rozwiązaniem kwestii wieloznaczności spornego pojęcia wydaje się art. 433 § 2 k.p.k. Zawartą w nim listę elementów podlegających obligatoryjnej kontroli w instancji odwoławczej traktuje się bowiem jako definicję granic środka odwoławczego zawierającą wyliczenie desygnatów tej nazwy. Zgodnie z treścią art. 433 § 2 k.p.k. elementami kontrolowanymi są jedynie zarzuty i wnioski odwoławcze, w wyliczeniu zabrakło natomiast niekwestionowanego składnika granic, jakim jest zakres zaskarżenia. Desygnaty elementów kontrolowanych nie tworzą więc pełnego zakresu nazwy definiowanej. Tym samym lista elementów kontrolowanych nie eliminuje wieloznaczności spornego pojęcia. Wyliczenie elementów kontrolowanych w instancji odwoławczej nie zawiera również zwrotów typowych dla definicji legalnej. W przepisach obowiązujących od 1 lipca 2015 r. zrezygnowano z posługiwania się spornym pojęciem, zastępując je kryterium wskazującym na kwestionowany fragment orzeczenia i uchybienia popełnione przez decydenta.  
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 4; 161-172
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Charakterystyka quasi-sądowych funkcji Europejskiego Komitetu Praw Społecznych w procesie rozpatrywania skarg zbiorowych
    Characteristics of quasi-judicial competences of the European Committee of Social Rights in the course of reviewing collective complaints
    Autorzy:
    Gadkowski, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693482.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Council of Europe
    European Social Charter
    Revised European Social Charter
    collective complaints
    social rights
    Rada Europy
    Europejska Karta Społeczna
    Zrewidowana Europejska Karta Społeczna
    Protokół dodatkowy z 1995 r.
    Europejski Komitet Praw Społecznych
    skargi zbiorowe
    prawa socjalne
    Opis:
    The article presents the competences of the European Committee of Social Rights in monitoring States’ compliance with the European Social Charter. The Council of Europe’s treaty acquis in the field of the protection of human rights and fundamental freedoms is rich and extensive, and the system of monitoring States’ compliance which it has established may be regarded as a reference model for other international organisations. The system of supervising compliance within the European Social Charter is analysed with an emphasis on its main institution – the European Committee of Social Rights – considered to be a particular treaty body. While ruling on the conformity of the situation in States with the European Social Charter, the Committee employs both the classical instruments of control, that is national reports submitted by States, as well as specific instruments of control, that is collective complaints. In reviewing collective complaints, the European Committee of Social Rights undertakes actions which justify the stance of the Committee being equipped with quasi-judicial competences. Arguments to support this thesis have been offered.
    Artykuł prezentuje problematykę kompetencji kontrolnych Europejskiego Komitetu Praw Społecznych jako organu traktatowego w systemie Europejskiej Karty Społecznej Rady Europy. Dorobek traktatowy Rady Europy w dziedzinie ochrony praw człowieka i podstawowych wolności jest bardzo bogaty, a stworzony przez tę organizację system kontrolny może być traktowany jako wzorcowy dla innych organizacji międzynarodowych. Przedmiotem rozważań autora jest system kontrolny Europejskiej Karty Społecznej, którego najważniejszą instytucją jest Europejski Komitet Praw Społecznych jako szczególny organ traktatowy. Komitet wykorzystuje zarówno klasyczne instrumenty kontrolne, jakimi są sprawozdania państw, jak i szczególny instrument kontrolny, jakim są skargi zbiorowe. W procesie rozpatrywania skarg zbiorowych Europejski Komitet Praw Społecznych, jako organ niesądowy, podejmuje i realizuje działania, które uzasadniają określenie jego funkcji kontrolnych jako funkcji quasi-sądowych. Autor prezentuje argumenty na poparcia tej tezy.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 3; 35-48
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postępowanie w sprawie skargi na ogłoszenie organizatora o woli bezpośredniego zawarcia umowy w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym
    Proceedings regarding the complaint against the organizer’s announcement of the intention to conclude a direct agreement pursuant to the Public Transportation Act
    Autorzy:
    Roczyński, Beniamin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/499506.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    publiczny transport zbiorowy
    postępowanie w sprawie skargi na ogłoszenie organizatora o woli bezpośredniego zawarcia umowy
    organizacja publicznego transportu zbiorowego
    public transport
    proceedings on the organiser announcement complaint about a direct agreement will
    organisation of the public transport
    Opis:
    Niniejszy artykuł ma na celu poruszenie problematyki związanej z istotną dziedziną życia publicznego, jaką jest transport publiczny. Zaprezentowano w nim badania dotyczące prawnych regulacji związanych z publicznym transportem zbiorowym, w szczególności na poziomie lokalnym. Autor skupił się na problematyce związanej z postępowaniem w sprawie skargi na ogłoszenie organizatora o woli bezpośredniego zawarcia umowy. W pierwszej kolejności przedstawiono podstawowe regulacje prawne związane z publicznym transportem zbiorowym oraz aktualną sytuację społeczno-gospodarczą. Opisana została kwestia legitymacji prawnej do wniesienia skargi na ogłoszenie organizatora o woli bezpośredniego zawarcia umowy. Zgodnie z przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi jest ten, który jest lub był zainteresowany zawarciem danej umowy i któremu grozi powstanie szkody w wyniku zarzucanego naruszenia przepisów prawa Unii Europejskiej lub ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. W dalszej kolejności została poruszona problematyka związana z przedmiotem skargi w postępowaniu sądowoadministracyjnym oraz czynności, które podlegają zaskarżeniu. Wskazano na rozbieżności doktrynie i orzecznictwie, które są istotne z punktu widzenia podmiotu zainteresowanego zawarciem umowy z operatorem w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Brak wyraźnej linii orzeczniczej naraża podmioty zainteresowane zawarciem umowy na poniesienie znacznych strat finansowych, bez możliwości dochodzenia swych praw przed sądami administracyjnymi. Zdaniem autora należy kontynuować prace nad ustawą o publicznym transporcie zbiorowym zmierzające do jej nowelizacji oraz zmiany tych przepisów, które mogą stanowić zagrożenie dla rozwoju rynku przewozów pasażerskich.
    The aim of the following article is to highlight the importance of the public transportation issues. The article presents a research concerning legal regulations on public transportation, especially on the local level. The author of the article focuses on issues connected with proceedings regarding the complaint against the organizer’s announcement of the intention to conclude a direct agreement. The first chapter is focused on presenting the basic legal regulations connected with public transportation as well as current political and economic situation in Poland. Then, the issue of the legal legitimacy to submit complaint against the organizer’s announcement of the intention to conclude a direct agreement is described. According to provisions of the public transportation act , an entity which shows (or has shown) an interest in concluding the agreement and which is threatened with damage due to the infringement of UE law and the public transportation act, is authorized to lodge the complaint. Moreover, the author analyses the subject of the complaint in court and administrative proceedings as well as actions which can be appealed against. . The discrepancies are highlighted between doctrine and jurisdiction which remind important from the perspective of the entity interested in concluding the agreement with the operator within the realms of the public transportation. Lack of clear line of jurisprudence exposes parties interested in the agreement conclusion to significant financial losses without the possibility of claiming their rights in administrative courts. According to the author, the works aiming at the amendment to the Public Transportation Act and the change to the provisions posing a threat against the development of the passenger transport market should be continued.
    Źródło:
    Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2017, 7; 167-181
    2299-2774
    Pojawia się w:
    Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies