Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "history of political thought" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Dissenting voices within political theory Voegelin’s quest for symbols and Strauss’s search for the philosopher
    Autorzy:
    Kuź, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615858.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Voegelin
    Strauss
    political philosophy
    symbols
    history of political thought
    filozofia polityczna
    symbole
    historia myśli politycznej
    Opis:
    Artykuł opisuje metodologiczne podejścia Erica Voegelina oraz Leo Straussa w zakresie studiów nad historią myśli politycznej, zwłaszcza zaś historią zachodniej myśli politycznej. Artykuł stawia tezę, iż obaj myśliciele oddalają się od głównego nurtu metodologicznego, który jest obecnie reprezentowany przede wszystkim przez przedstawicieli kontekstualizmu. W swoich poszukiwaniach obaj podążają jednak zupełnie odmiennymi drogami. Voegelin skupia się na badaniu symboli politycznych i ich zakorzenienia w metafizycznych doświadczeniach ludzi je tworzących. Strauss natomiast bada raczej odwieczne pytania filozofii, stosuje też pojęcie klasycznej dyskursywnej racjonalności jako kryterium oceny odpowiedzi na kluczowe zagadnienia filozoficzne. Obaj myśliciele różnią się też w sposobie postrzegania roli filozofa polityki. Dla Voegelina miałby on/ona konserwować lub współtworzyć swego rodzaju wiary polityczne. Dla Straussa zaś filozof to nauczyciel politycznie rozwiniętej młodzieży, a przede wszystkim obrońca samej filozofii, jako najszlachetniejszej formy działalności umysłowej. W końcowej części artykuł opisuje znaczenie obu autorów dla współczesnej myśli politycznej.
    The paper summarizes the nature of Eric Voegelin’s and Leo Strauss’s methodological approaches to the study of the history of political thought, in particular, the Western political thought. The paper concludes that in both cases the thinkers stray away from the mainstream, which is currently represented by contextualism. However, in their dissenting voices both authors take very different routes. Voegelin focuses on political symbols which are grounded in the metaphysical experience of their creators, and Strauss focuses on the perennial question of philosophy and classical, discursive rationality as the criterion of philosophical inquiry. They also differ in their opinions on the role of the political philosopher. For Voegelin, the philosopher is a defender or a co-creator of political creeds. For Strauss s/he is mainly the educator of politically savvy youths and, above all, the defender of philosophy as the most noble pursuit of the mind. The paper concludes by pointing out the importance and prominence of both thinkers.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2016, 4; 7-18
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skinner and Rosanvallon: Reconciling the History of Political Thought with Political Philosophy*
    Autorzy:
    Horcher, Ferenc
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615818.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    history of political thought
    political philosophy
    Skinner
    Rosanvallon
    Cambridge-school
    historia myśli politycznej
    filozofia polityczna
    szkoła Cambridge
    Opis:
    Artykuł podejmuje zagadnienie czy właściwa historia myśli politycznej powinna wystrzegać się wszelkiego kontaktu z poważną filozofią polityczną, którego to stanowiska żarliwie bronili wcześniej historycy myśli politycznej z Cambridge, czy też nie. Przedstawiono tu pogląd, że silna stronniczość w dziedzinie polityki czy filozofii może zniszczyć wiarygodność miarodajnej historii myśli politycznej, ale uprawiając tę naukę z definicji nie sposób uchronić się przed rozważaniami polityczno-filozoficznymi. Artykuł próbuje także wykazać związek filozofii politycznej z historią myśli politycznej i vice versa. Artykuł szczególnie koncentruje się na następujących dwóch twierdzeniach: (a) wszelka rekonstrukcja historii myśli politycznej pozbawiona własnej pozycji polityczno-filozoficznej jest nieokreślona i dlatego nie stanowi źródła wiedzy, (b) bez przyjrzenia się historii myśli politycznej filozofia polityczna jest ślepa, wyobcowana, nieuzasadniona teoretycznie, a tym samym nawet potencjalnie niebezpieczna. Z metodologicznego punktu widzenia w artykule podjęto próbę ponownego ujęcia niektórych wniosków z rozważań na temat związku obu dyscyplin ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu francuskiego i angielskiego (a konkretnie dzieł Rosanvallona i Skinnera).
    This paper addresses the issue of whether a proper history of political thought should avoid any contact with substantive political philosophy, as it was vehemently claimed earlier by Cambridge historians of political thought, or not. It argues that (A) a strong political or philosophical bias might kill the credibility of a reliable history of political thought, but (B), in this genre, it is by definition impossible to avoid taking on board politico-philosophical concerns. What is more, the paper also tries to show (C) the relevance of political philosophy for the history of political thought and vice versa. In particular, it will argue along the following two lines: (a) Without a political philosophical self-positioning any reconstruction of the history of political thought remains underdetermined and therefore uninstructive, and (b) without a look at the history of political thought political philosophy remains blind, alienated, theoretically unfounded and therefore potentially even dangerous. Methodologically, the paper aims to recapture some of the conclusions of the debates of the relationship of the two disciplines, with special attention to the French and British contexts (more particularly to the oeuvres of Rosanvallon and Skinner).
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2015, 4; 177-189
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “The Pure Teachings of Jesus”: On the Christian Language of Wilhelm Weitling’s Communism
    „Czysta nauka Chrystusa”: o chrześcijańskim języku w komunizmie Wilhelma Weitlinga
    Autorzy:
    Jansson, Anton
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1009074.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-28
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Wilhelm Weitling
    communism
    history of political thought
    Christian socialism
    political language
    historia myśli politycznej
    język polityczny
    komunizm
    socjalizm chrześcijański
    Opis:
    The relation between communism and religion is a complex and contested question. In this article I will engage with this question concerning one specific thinker, namely Wilhelm Weitling (1808-1871). Weitling researchers have interpreted religion differently and have seen it as everything from the foundation of all his thought, to a negligible addition to a basically secular theory. In this article I argue that Weitling’s work needs to be understood as expressing a Christian political language, in the sense suggested by the intellectual historian J. G. A. Pocock. Departing from this, this article seeks to unpack the Christian political language of Wilhelm Weitling and to sort out how it is expressed in his three main works.
    Relacja komunizmu i religii stanowi obszerne i budzące spory zagadnienie. W artykule odnoszę się do tej kwestii, przywołując specyficznego myśliciela, mianowicie: Wilhelma Weitlinga (1808-1871). Badacze jego idei interpretowali religię w różny sposób, traktując ją jako to, co stanowiło sam fundament jego poglądów, lub, dla odmiany, jako nieznaczący dodatek do jego świeckich teorii. W niniejszym studium argumentuję, że prace Weitlinga powinny być rozumiane jako wyrażające chrześcijański język polityczny w sensie, jaki nadał temu terminowi historyk J.G.A. Pocock. Wychodząc z tego założenia, artykuł zmierza ku ujawnieniu sposobów wyrazu chrześcijańskiego języka Weitlinga i do wskazania, w jaki sposób manifestował się on w jego trzech najważniejszych pracach.
    Źródło:
    Praktyka Teoretyczna; 2018, 29, 3; 30-48
    2081-8130
    Pojawia się w:
    Praktyka Teoretyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies