Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Rus’" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Aleksander Paroń, Pieczyngowie. Koczownicy w krajobrazie politycznym i kulturowym średniowiecznej Europy, Instytut Archeologii i Etnologii PAN, Wrocław 2015, ss. 520.
Autorzy:
Leszka, Mirosław Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909988.pdf
Data publikacji:
2017-01-26
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Pieczyngowie
Stepowcy
Bizancjum
Bułgaria
Ruś
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2016, 23, 1; 203-206
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ruś Kijowska między Eurazją a Europą Środko-Wowschodnią. Rosyjskie narracje tożsamościowe z zachodniego punktu widzenia
Kievan Rus’ Between Eurasia and East-Central Europe. Russian Identity Narratives from West Viewpoint
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179519.pdf
Data publikacji:
2015-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ruś Kijowska
Rosja
Eurazja
Gumilow
Dugin
Opis:
Po przyłączeniu Krymu przez Rosję Vladimira Putina nowego znaczenia nabrały próby ideologicznego uzasad-nienia roli Wielkiej Rosji jako dominującej potęgi w Europie Wschodniej. Z tego punktu widze-nia, jako istotne zagadnienie, jawi się relacja między Rusią Kijowską, tradycyjnie uważaną za kolebkę (słowiańskiej) rosyjskiej cywilizacji, a Wielkim Księstwem Moskiewskim, które zastąpiło Ruś Kijowską po inwazjach mongolskich. Rosyjskie narracje tożsamościowe zazwyczaj margina-lizują obecny status Ukrainy i podkreślają jej peryferyjność w „świecie rosyjskim”. Aby to osiągnąć używają one zarówno teologicznych, kulturowych, jak i geopolitycznych argumentów, które czasami wydają się wzajemnie sprzeczne. Moskwa jest jednocześnie centrum prawdziwej (orto-doksyjnej) chrześcijańskiej wiary i cywilizacji w geopolitycznej przestrzeni Eurazji. W tym dru-gim przypadku rosyjska stolica sprawuje władzę nad multireligijnym imperium. (Neo)eurazja-tyccy ideolodzy, tacy jak L.N. Gumiliov, a zwłaszcza Alexander Dugin odrzucają alternatywną, „zachodnią” wersję rosyjskiej (i ukraińskiej) historii, podkreślają bowiem, że istnieje nieprzekra-czalna bariera między zachodnią a rosyjską (eurazjatycką) cywilizacją. Według nich zachodni naukowcy nigdy nie zrozumieją fenomenu historycznego rosyjskiego (eurazjatyckiego) rozwoju. Można dowodzić, że argument za relatywizacją zgodną z linią podziałów cywilizacyjnych zmniejsza uniwersalne oddziaływanie chrześcijaństwa, które w rosyjskim kontekście traci wiele ze swych transcendentnych sensów i zamiast tego staje się wyłącznie cechą kulturową. Chociaż z drugiej strony, (nie do końca świadome) rozpatrywanie ortodoksyjnego chrześcijaństwa jako fenomenu kulturowego zwiększa moc argumentów geopolitycznych, zgodnie z którymi Mo-skwa jest centrum rosyjskiego świata (a sama Rosja centrum Eurazji). Jednakże, nie oznacza to, że kluczowa rola Moskwy, jako siedziby Patriarchatu dla wszystkich Rosjan, „prawomocnego” następcy dawnej metropolii kijowskiej, nie będzie wykorzystywana w zgodzie z tendencją, by podważać ukraińskie ambicje stworzenia całkowicie niezależnego państwa.
After the annexation of the Crimea by Vladimir Putin’s Russia attempts at an ideological justification of Greater Russia’s role as a dominating power in Eastern Europe have acquired a new relevance. An important issue from this point of view is the relationship between Kievan Rus’ – traditionally considered the cradle of the [Rus-sian civilization – and the Grand Principality of Moscow that replaced it after the Mongol incur-sions. Russian identity narratives usually marginalize the current status of (the) Ukraine and stress its peripherality in the “Russian world”. In order to achieve this they employ both theo-logical, cultural and geopolitical arguments that sometimes appear to be at odds with each other. Moscow is both the center of the true (orthodox) Christian faith and the civilization of the Eura-sian geopolitical space. In the latter case the Russian capital rules a multi-religious empire. Eurasian ideologues like L.N. Gumiliov and particularly Alexander Dugin reject alternative, “Western” interpretation of Russian (and Ukrainian) history by pointing out that there exists an unbridgeable gap between the Western and the Russian (or Eurasian) civilization. According to them, Western scholars can never grasp the specificity of the Russian (Eurasian) historical devel-opment. It could be argued that this argument for a relativism along civilizational lines dimin-ishes the universal impact of Christianity which (that) in the Russian context loses much of its transcendent sense and becomes – instead – a cultural feature. On the other hand, though, the (half-conscious) culturalization of orthodox Christianity gives more weight to geopolitical arguments in favor of Moscow as the center of the Russian World (and Russia as the center of Eurasia). However, this does not mean that the pivotal role of Moscow as the residence of the All Russian Patriarchate, the “legitimate” successor to the ancient metropolis of Kievan Rus’, is not exploited, in order to discredit Ukraine’s ambitions of becoming an independent state.
Źródło:
Porównania; 2015, 16; 19-30
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Main characteristics of 11th -15th centuries bricks from monumental buildings of the Pechersk monastery in Kyiv
Autorzy:
Makhota, Olena Olehivna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407596.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Kyivan Rus’
plinthois
architecture
Pechersk monastery
Opis:
The relevance of the proposed work lies in the fact that the powerful collection of building materials has been assembled in the scientific funds of the National Preserve „Kyiv-Pechersk Lavra” over a 100-year history of archaeological research into architectural monuments from the 11th-15thcenturies (the Dormition Cathedral, chapel of St. John the Baptist, Trinity Gatech church, a brick refectory, and a stonewall from the 12thcentury). It consists of bricks (plinthois), ceramic tiles and stone floor slabs, roof tiles, glass hutters, frescoes, mosaics, samples of stones and solutions, marble decorative elements, etc. Among the most massive and informative materials is a plinthoi. The study of its characteristics and historical and cultural significance is aimed at acquiring a body of knowledge about building materials. M. Kholostenko, G. Ivakin, O. Syromyatnikov, and D. Jolshin were engaged in the study of bricks from the Pechersk monastery. However, no generalizing work on construction materials of the 11th-15th centuries of these monuments of ancient Kyiv has been carried out till now.
Źródło:
Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim; 2023, 64; 305-333
0080-9993
Pojawia się w:
Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem obcości: opozycja Rosja–Europa w kulturze rosyjskiej (XI–XIX w.)
Another thing about strangeness: the opposition Russia–Europe in Russian culture (from the 11th to the 19th century)
Autorzy:
Jedliński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915565.pdf
Data publikacji:
2018-09-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
strangeness
Russia
Europe
Russian culture
Holy Rus
Third Rome
obcość
Rosja
Europa
kultura rosyjska
święta Ruś
Trzeci Rzym
Opis:
The article analyzes the historical perspective of the formation of the opposition “friend or foe” in the Russian culture from the Middle Ages to the 19th century. Binary thinking has a universal dimension: it is present in every culture, particularly in traditional societies (in this case it is the opposition Russia–Europe). Hostility towards strangers is already noticeable in the Ruthenian tribes. The outsiders were seen as savages, as animals, and even as evil forces. It relates to the perception of the symbolic center of the world.  It is recognizable in the work of Hilarion and the concept of Moscow as the Third Rome.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2016, 6; 83-96
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół chrztu Rusi Kijowskiej do czasów Włodzimierza I Wielkiego
On the baptism of Kievan Rus’ up to the reign of Vladimir I the Great
Autorzy:
Sprutta, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519411.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ruś Kijowska
Bizancjum
chrystianizacja Rusi
kult pogański
księżna Olga
książę Włodzimierz I Wielki
chrzest
Kievan Rus’
Byzantium
Christianization of Rus’
pagan cult
Princess Olga
Prince Vladimir I the Great
baptism
Opis:
Ewangelizacja Rusi Kijowskiej zaczęła się już za panowania księżnej Olgi, która przyjęła chrzest, według powszechnego poglądu, w Konstantynopolu. Jednakże rzeczywistym chrzcicielem Rusi był dopiero jej wnuk, książę Włodzimierz I Wielki. To on doprowadził do chrztu swe księstwo, ale nie zdołał wytrzebić z niego pogaństwa. Na decyzję o przyjęciu chrztu przez tego księcia bardziej jednak zdawały się wpływać czynniki polityczne niż religijne. Prestiż Rusi jako kraju chrześcijańskiego usiłowano podnieść, przypisując jej ewangelizację samemu apostołowi Andrzejowi. Z nim też, jak i z Mojżeszem, królami Dawidem i Salomonem oraz ze św. Pawłem i św. Jerzym porównywano księcia Włodzimierza, natomiast księżną Olgę ze św. Marią Magdaleną i św. Heleną, w obojgu widząc chrzcicieli Rusi. Okolicznościami najbardziej sprzyjającymi przyjęciu chrztu przez ruskiego władcę było udzielenie tego sakramentu księżnej Oldze, wcześniejsza znajomość chrześcijaństwa przez księcia Włodzimierza, a także obecność chrześcijan w jego drużynie. O tym traktuje niniejszy artykuł.
The evangelization of Kievan Rus’ had already begun under the reign of Princess Olga, who was baptized, according to popular belief, in Constantinople. However, it was her grandson, Prince Vladimir I the Great, who was the true baptizer of Rus’. He was the one who brought his principality to baptism, but failing to eradicate paganism. However, this prince’s decision to receive baptism appeared to be motivated more by political than religious considerations. Rus’s reputation as a Christian country was boosted by crediting its evangelization to the apostle Andrew personally. Apart from this apostle, Prince Vladimir was also likened to Moses, Kings David and Solomon, as well as St. Paul and St. George, while Princess Olga was linked to St. Mary Magdalene and St. Helena, all of whom were regarded as baptizers of Rus. The granting of this sacrament to Princess Olga, Prince Vladimir’s prior awareness of Christianity, and the presence of Christians in his troop were the circumstances most conducive to the Ruthenian ruler’s embrace of baptism. This is the subject of the article.
Źródło:
Annales Missiologici Posnanienses; 2023, 28; 77-88
1731-6170
2956-6282
Pojawia się w:
Annales Missiologici Posnanienses
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A sword scabbard chape with a depiction of a bird of prey from the surroundings of Kostrzyn
Autorzy:
Michalak, Arkadiusz
Socha, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038178.pdf
Data publikacji:
2018-06-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Kostrzyn
chape
Early Middle Ages
Scandinavia
Rus
Byzantium
Opis:
In 2016, an Early Medieval sword scabbard chape was handed over to the Museum of Kostrzyn Fortress. According to the person submitting it, it was found about 5-6 years earlier in the northern part of Kostrzyn nad Odrą. The main decorative motif of the openwork field is a heraldically arranged bird. The closest analogies to the chape in question are dated to the second half of the 10th and 11th century. Artefacts of this type could have been produced in Scandinavia, but also in the Rus and Baltic areas. Unfortunately, we are not able to say what raw material was used to cast the artefact in question. An analysis of the metal composition of the find carried out on the surface of the artefact demonstrated that a very heterogeneous lead alloy was used, which could have also been a result of lead-bleaching. The same technology was also observed on the chapes from Ruthenia. Scholars have explained the presence of an ornithomorphic motif on the surface of the artefact in various ways
Źródło:
Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim; 2017, 58; 159-174
0080-9993
Pojawia się w:
Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyscyplina w szeregach armii polsko-litewskiej na terenie Małopolski i Rusi Czerwonej w czasie przygotowań do wyprawy chocimskiej w 1621 r.
Autorzy:
Gawron, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916975.pdf
Data publikacji:
2019-12-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
wojna chocimska 1621
dyscyplina wojskowa
przestępczość
księgi grodzkie
Ruś Czerwona
Małopolska
Opis:
W czasie kwerendy znaleziono w księgach grodzkich 177 wzmianek dotyczących omawianego tematu, w zdecydowanej większości protestacji, okazania ran względnie ciał domniemanych ofiar czynów zabronionych. Skargi na zachowanie żołnierzy dotyczyły 78 jednostek, należących do niemal każdego typu formacji wojskowych występujących w komputach chocimskich, przy czym niektóre występują na powyższej liście więcej niż raz. W księgach grodzkich odnotowano szkody poczynione w ośmiu większych ośrodkach miejskich (Biecz, Bochnia, Lublin, Lwów, Olkusz, Przemyśl, Tarnopol, Sądowa Wisznia) oraz 76 miasteczkach, wioskach i kluczach dóbr. Wśród poszkodowanych znaleźli się mieszkańcy dziewięciu starostw grodowych oraz instytucji kościelnych. Wśród ofiar przestępstw znaleźli się także żołnierze, w księgach odnotowano siedemnaście przypadków, kiedy sprawcą byli milites z innych rot, siedem, kiedy szkoda powstała wskutek działania towarzyszy broni względnie członków własnego pocztu. Pięć skarg dotyczyło dezercji, w 18 przypadkach żołnierze oskarżali ludność cywilną o wyrządzenie szkód. Rzeczywista skala szkód jest jednak trudna do oszacowania. Zebrany w toku kwerendy materiał również daje podstawę do podejrzeń względem uczciwości składających skargi, zwłaszcza wówczas, gdy miasto lub wieś została nawiedzona przez różne oddziały wojskowe kilka razy, a pomimo tego skala szkód podanych w protestacji jest zbliżona w każdym przypadku. Zwraca jednak uwagę zbliżony wolumen rzeczy, które padały łupem wojskowych łupieżców: żywność, przedmioty żelazne, ubrania, zwierzęta hodowlane, zwłaszcza drób, bydło i konie pojawiają się w większości protestacji. Wzrost liczebny armii, korzystającej w toku przemarszu z tych samych traktów i obozującej w tych samych miejscach prowadził do wzrostu liczby starć pomiędzy różnymi oddziałami, czemu skądinąd trudno się dziwić. Żołnierze byli niejako skazani na rywalizację w warunkach ograniczonego dostępu do środków aprowizacyjnych, co niejednokrotnie kończyło się zwadą, w której po obu stronach padali ranni, a nawet zabici. Zawiodło także państwo, które nie podjęło żadnych prób zorganizowania magazynów z żywnością oraz rynsztunkiem. Niewiele pomagało wysyłanie uniwersałów, nakazujących żołnierzom możliwie jak najszybsze przybycie do obozu ani wysyłanie komorników w celu zbadania rozmiaru poczynionych przez wojsko szkód. Na usprawiedliwienie króla i jego urzędników należy jednak powiedzieć, że problem z logistyką wojskową miała podówczas większość państw europejskich.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2019, 71, 2
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Recently Discovered Folia from the 12th-century Apostolus Christinopolitanus
Niedawno odkryte fragmenty Apostoła Krystynopolskiego z XII wieku
Autorzy:
Wołoszczenko, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311249.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Apostoł Krystynopolski
Dzieje Apostolskie
Listy Apostolskie
kodykologia
Ruś Kijowska
Muzeum Narodowe w Krakowie
Apostolus Christinopolitanus
codicology
National Museum in Kraków
Acts of the Apostles
Apostolic Letters
Kievan Rus
Opis:
One of the important Cyrillic medieval manuscripts from Kievan Rus is the Apostolus Christinopolitanus – a 12th-century codex which is now separated into two parts that are preserved (though some fragments have been lost) in Kyiv (Institute of Manuscript of V.I. Vernadskyi National Library of Ukraine, since 1927) and Lviv (History Museum of Lviv, since 1948). This article discusses four parchment folia from Kraków (The Princes Czartoryski Library, Poland) discovered in July 2020. Paleographical, orthographical, linguistic and textological features indicate that this section is the previously lost part of the Apostolus Christinopolitanus (excerpts from Act 13,5–20, 15,29–16,4, 1Tim 4,8–5,4 and 2Tim 1,10–2,4). The Kraków folia are the continuation of the Kyiv part and the beginning and final part of the Lviv part of the codex. The Kraków part was detached before 1888, when the manuscript was shown to the public at the Lviv Stauropegion Institute Exhibition and described and foliated for the catalogue by Antonij Petruševič. This article contains photocopies of all of the newly-discovered fragments.
Jednym z ważnych średniowiecznych rękopisów cyrylickich pochodzących z Rusi Kijowskiej jest Apostoł Krystynopolski – kodeks z XII wieku, obecnie przechowywany w dwóch częściach, w niepełnej postaci, w Kijowie (Instytut Rękopisów Biblioteki Narodowej Ukrainy im. W.I.  Wernadskiego od 1927 roku) i we Lwowie (Muzeum Historyczne we Lwowie od 1948 roku). W artykule zbadano cztery pergaminowe karty z Krakowa (Biblioteka Książąt Czartoryskich, Polska), odkryte w lipcu 2020 roku. Badanie cech paleograficznych, ortograficznych, językowych i tekstologicznych wykazało, że są one zaginionym wcześniej fragmentem Apostoła Krystynopolskiego (fragmenty Act 13,5–20, 15,29–16,4, 1Tim 4,8–5,4 i 2Tim 1,10–2,4). Krakowskie karty stanowią kontynuację części kijowskiej oraz początek i koniec części lwowskiej kodeksu. Część krakowska została oderwana przed 1888 rokiem, w którym kodeks był zaprezentowany publiczności na wystawie  Instytutu Stauropigiańskiego we Lwowie, a także odnotowany i opisany w katalogu przez Antonija Petruszewicza. Artykuł zawiera kompletną fotokopię  odkrytych fragmentów.
Źródło:
Biblioteka; 2022, 26 (35); 33-85
1506-3615
2391-5838
Pojawia się w:
Biblioteka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ołów i władza: plomby Rurykowiczów i Piastów w Europie środkowo-wschodniej
Lead and power: small lead seals of the Rurik and the Piast dynasties in central and eastern Europe
Autorzy:
Musin, Aleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15809983.pdf
Data publikacji:
2022-10-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Early Middle Ages
Byzantium
Polska
Early Rus’
Western Europe
cultural transfer
Antique tradition
commerce
customs control
borderland
small lead seals of “Drohiczyn type”
medieval bracteates (Hohlpfennig)
small Polish fiscal lead seals
Opis:
The article considers the economic and political use of small lead seals (tag seals) to validate different kinds of social relations in early medieval Poland and Rus’. Originated in Antiquity, the practice of sealing peaked in Byzantium from where it spread to Early Rus’. This is reflected, for example, in the use in late 11th-late 14th centuries of small lead seals referred to as the “Drohiczyn type”. In this paper I put forward an opinion that not all the early medieval small lead seals should be attributed to “coinless economy”. A study of the corpus of small lead seals from Drohiczyn and Czermno, and finds from Mazovia, has identified a group with iconography identical to the Polish Hohlpfennig, suggesting they were commercial-customs small lead seals used by the Piast dynasty, contemporary with the bracteates introduced in the first half/mid-13th-early 14th centuries. The extraordinary number of small lead seals found in Drohiczyn possibly reflects the outstanding position of the town in the Eastern and Central European relationships as well as a short-term relocation of trade routes leading north, caused by the military conflicts of the 1240-1280s in the upper course of the Western Bug. The practice of sealing could have been introduced by Conrad of Mazovia to Poland from Early Rus’. Subsequently, the small Polish lead seals might have contributed to the emergence of lead cloth seals in Western Europe as part of a cultural transfer.
Źródło:
Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim; 2022, 63; 199-258
0080-9993
Pojawia się w:
Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Groby o domniemanych skandynawskich atrybucjach etno-kulturowych z obszaru państwa pierwszych Piastów w kontekście archeologicznych paradygmatów badawczych
Graves with presumed Scandinavian ethno-cultural attributions from the state of the first Piasts in the context of archaeological research paradigms
Autorzy:
Kara, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407582.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Scandinavia
Kievan Rus’
Piast state
middle and younger Viking period
graves
funerary culture
ethno-cultural attribution vs. research paradigms in archaeology
molecular (aDNA) and isotopic studies of human bones
Opis:
In spite of the differences in the interpretation of early medieval graves of the discussed Norman or Ruthenian attribution, derivatives of different theoretical and cognitive paradigms, successive generations of researchers are united in their conviction of the exceptional nature of these graves in the Oder-Vistula interfluve. Archaeologists are also unanimous in treating them as burials from the 2nd half of the 10th to the 1st half of the 11th century which present a set of specific burial practices, distinguishingone of the groups of the secular elite of the first Piast state. However, researchers have different views on ethno-cultural valorisation of the discovered objects. In this case, the author maintains his earlier opinion that the burial practices of the individuals buried there are ‘rooted’ in the Scandinavian model of funerary culture of the Viking period. However, in the research process, it cannot be a sufficient premise for prejudging the ethnos. In order to give credibility to the conclusions, in line with the modern model of integrated multidisciplinary research, the hypotheses formulated by archaeology require verification by the results of molecular and isotopic studies of human bones. Limiting the ethnic study of archaeology’s necropolis sources to the indications of bio- and geochemistry is cognitively inadequate, as aDNA analyses only establish biological affinities. Isotopic studies determine the relationship of a deceased person to a specific geographical region, in both cases providing no insight into important aspects of early medieval human life like the mentality-determining membership of a socially and politically organised religious and mythic-ethnic-cultural community.
Źródło:
Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim; 2023, 64; 133-167
0080-9993
Pojawia się w:
Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies