Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Rosja–Zachód" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
«Русь куда ж несешься ты?»: Мифы в культуре и политике
Rosjo, dokądże pędzisz? Mity w kulturze i polityce
Whither, then, are you speeding, O Russia of mine? Myths in culture and politics
Autorzy:
Shirinyants, Aleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/620036.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
myth
mythical thinking
socio-political myth of progress
Russia and West
historical development paths
mit
myślenie mityczne
społeczno-polityczny mit postępu
Rosja i Zachód
historyczne drogi rozwoju
Opis:
The article attempts to define the role of a myth and mythical thinking in the society. It shows a relationship between a socio-political myth and ideology, politics, and historical remembrance. Based on the myth about the progress, the article discusses an issue of choice faced by Russia of the 20th c., namely national development or European advancement? It describes interpretations of economic, socio-political and cultural aspects of Russia’s backwardness, as presented by representatives of various trends of Russian thought of the 19th c. It lists examples of a paradoxical agreement among conservatists and revolutionaries that a move “forward and up” is not always progressive, whereas the development should always be “national”. Therefore, Russia should not copy all forms of development that have taken place in European countries – from lower to higher. It argues that there is a possible historical explanation of the myth of progress. Namely, attempts to explain diversity and originality of national variations of development (“Whither, then, are you speeding, O Russia of mine?”) have proved historical differences of the Russian path, as an independent Russian-Orthodox civilisation, towards a better understanding of the “vicious circle” of the modern civilisation: “We are poor because we’re stupid, and we’re stupid because we’re poor.”
W artykule podjęto próbę określenia roli mitu i myślenia mitycznego w społeczeństwie, pokazano związek mitu społeczno-politycznego z ideologią, polityką, pamięcią historyczną. Poprzez pryzmat mitu o postępie rozpatrzono problem wyboru stojącego przed Rosją w wieku XIX: rozwój narodowy czy postęp europejski? Scharakteryzowano interpretacje faktu ekonomicznego, społeczno-politycznego oraz kulturowego opóźnienia Rosji, przedstawiane przez przedstawicieli licznych kierunków i tendencji w rosyjskiej myśli XIX wieku. Przytoczono przykłady paradoksalnej zgody konserwatystów i rewolucjonistów, co do tego, że ruch „w przód i w górę” nie zawsze jest postępowy, natomiast rozwój zawsze powinien być „narodowy”, toteż Rosja nie powinna powtarzać wszystkich form rozwoju państw europejskich – od niższych ku wyższym. Uargumentowano tezę o możliwym historycznym „wytłumaczeniu” mitu o postępie. To „wytłumaczenie” wyraża się w tym, iż próby wyjaśnienia różnorodności i oryginalności narodowych wariantów rozwoju („Rosjo, dokądże pędzisz?”) prowadziły i nadal prowadzą z jednej strony do uzasadnienia odrębności historycznej drogi Rosji jako samoistnej rosyjsko-prawosławnej cywilizacji, z drugiej ku wyraźnemu zrozumieniu „zaklętego kręgu” współczesnej cywilizacji: „jesteśmy biedni, gdyż głupi i głupi, gdyż biedni”.
В статье предпринята попытка определить роль мифа и мифомышления в обществе, показана связь социально-политического мифа с идеологией, политикой, исторической памятью. Через призму мифа о прогрессе рассмотрена проблема выбора, вставшая перед Россией в XIX в.: национальное развитие или европейский прогресс? Охарактеризованы интерпретации факта экономической, социально-политической и культурной отсталости России представителями различных направлений и течений русской мысли XIX в. Приведены примеры парадоксального единства консерваторов и революционеров в том, что движение «вперед и выше» не всегда прогрессивно, но развитие всегда должно быть «национальным», и России не нужно повторять все формы развития европейских стран – от низшего к высшему. Аргументирован тезис о возможном историческом «оправдании» мифа о прогрессе. Это «оправдание» заключается в том, что попытки объяснить разнообразие и своеобразие национальных вариантов развития («Русь, куда несешься ты?») привели и приводят до сих пор, с одной стороны, к обоснованию особости исторического пути России как самостоятельной русско-православной цивилизации, никого не догоняющей и ничего не повторяющей, с другой – к ясному пониманию «порочного круга» современной цивилизации: «мы бедны, потому что глупы, и мы глупы, потому что бедны».
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2019, 4; 115-130
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unia Europejska dziś i jej niepewna przyszłość. Część II
The European Union today and its uncertain future. Part II
Autorzy:
Fiszer, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/625382.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
European Union
integfinancial crisis
international order
West
Russian
Ukraine
Unia Europejska
integracja
kryzys finansowy
ład międzynarodowy
Zachód
Rosja
Ukraina
Opis:
There is no doubt that the European Union, which is the result of European integration is unprecedented subject in the history of international relations. It is a symbol of a new, united Europe, which after negative experiences decided to become a safe continent, and therefore eliminate once and for all war of life of its states and nations. Unfortunately, the idea of “eternal peace”, which many politicians and philosophers dreamed about failed to fully materialize to this day. Moreover, the recent war in the Balkans and the current Russian-Ukrainian war still make this idea impossible to impose into the international relations in Europe.The purpose of this article is to present the European Union today, ten years after its enlargement of further ten countries, including eight from the former Eastern bloc in 2004. This article shows the strengths and weaknesses of the EU, which, although through far enlarge to the East strengthened itself, still cannot cope with many economic, political, social and international problems. I try to answer in this text on many questions relating today’s EU: why is this happening, what are the reasons for it and what are the prospects for the EU in the XXI century. The thesis main assertion here is that the EU needs overhauling, so it can continue to grow and be an engine of European integration. But if this does not happen, the EU will begin to crumble and eventually disintegrate or become no more than a free trade zone.
Nie ulega wątpliwości, że Unia Europejska, będąca efektem europejskiej integracji jest w historii stosunków międzynarodowych bezprecedensowym podmiotem. Jest symbolem nowej, jednoczącej się Europy, która po negatywnych doświadczeniach postanowiła stać się kontynentem bezpiecznym, a więc wyeliminować raz na zawsze wojnę z życia jej państw i narodów. Niestety, idei „wiecznego pokoju”, o czym marzyło wielu polityków i filozofów do dnia dzisiejszego nie udało się do końca zmaterializować. Co więcej, niedawne wojny na Bałkanach i obecna wojna rosyjsko-ukraińska wciąż uniemożliwiają wprowadzenie tej idei do stosunków międzynarodowych w Europie.Celem niniejszego artykułu jest pokazanie Unii Europejskiej dziś, po dziesięciu latach od poszerzenia w 2004 roku jej składu o kolejne dziesięć państw, w tym aż osiem z byłego bloku wschodniego. Artykuł ten ukazuje atuty i słabości UE, która choć uległa dzięki temu poszerzeniu na Wschód daleko idącemu wzmocnieniu, to jednak dziś nie radzi sobie z wieloma problememi ekonomicznymi, politycznymi, społecznymi i międzynarodowymi. W artykule próbuję dać odpowiedź na wiele pytań dotyczących współczesnej UE, m.in. dlaczego tak się dzieje i jakie są tego przyczyny oraz jakie dla niej są perspektywy w XXI wieku. Tezą główną jest tutaj stwierdzenie, że UE wymaga kapitalnego remontu tak, aby mogła dalej rozwijać się i być motorem integracji Europy. Jeśli zaś to nie nastąpi, to UE zacznie się rozpadać i w końcu rozpadnie się lub stanie się co najwyżej strefą wolnego handlu.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2016, 10; 51-66
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies