Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Imperium rosyjskie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Instrukcja z 23 lipca 1865 roku oraz jej zastosowanie na terenie byłego obwodu białostockiego w latach 1867-1878
Autorzy:
Danieluk, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916890.pdf
Data publikacji:
2019-09-25
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Imperium Rosyjskie
majątki instrukcyjne
Opis:
Majątki instrukcyjne były formą własności utworzoną na mocy Instrukcji o zasadach sprzedaży ziemi państwowej w zachodnich guberniach osobom rosyjskiego pochodzenia, odbywającym tam służbę lub pragnącym na stałe się osiedlić, którą wprowadzono w życie 23 lipca / 5 sierpnia 1865 roku. Pierwotnie należały do skarbu państwa lub zostały skonfiskowane uczestnikom powstania styczniowego. Były sprzedawane przez Ministerstwo Dóbr Państwowych - za pośrednictwem władz gubernialnych - zasłużonym osobom rosyjskiego pochodzenia (urzędnikom cywilnym i wojskowym) w celu zachęcenia ich do stałego osiedlenia się w zachodnich guberniach Cesarstwa Rosyjskiego. Wartość nieruchomości instrukcyjnych (wyliczana na podstawie 10-krotności rocznego dochodu uzyskiwanego z majątku, powiększonego o 10%) była znacznie niższa od ich ceny rynkowej. Majątki instrukcyjne stanowiły ograniczoną formę własności. Nie mogły być odsprzedawane, dzierżawione, zastawiane zarządzane przez osoby polskiego i żydowskiego pochodzenia. Zezwolenie na ich sprzedaż bądź zakup każdorazowo wydawał Minister Dóbr Państwowych. W przypadku naruszenia powyższych warunków, właściciel mógł zostać pozbawiony przez państwo nabytej nieruchomości.W guberni grodzieńskiej sprzedano około 178 majątków instrukcyjnych, z czego w powiatach należących do byłego obwodu białostockiego - 45. Spośród majątków sprzedanych na obszarze byłego obwodu, 35 stanowiło folwarki skarbowe (tzw. fermy). Natomiast pozostałych 10 zostało skonfiskowanych polskim ziemianom za ich udział w postaniu styczniowym.Organy państwowe dysponowały rozległymi dobrami byłej ekonomii grodzieńskiej (ponad 7 tys. ha), które chciały wykorzystać do celów osadnictwa rosyjskiego. Niewielka liczba majątków skonfiskowanych przeznaczonych na sprzedaż, wynikała z faktu, że większość z nich była zadłużona wobec banków ziemskich oraz innych wierzycieli. Majątki instrukcyjne były sprzedawane w latach 1868-1878 i przyczyniły się do siedmiokrotnego zwiększenia liczby rosyjskich właścicieli ziemskich w trzech zachodnich powiatach guberni grodzieńskiej (z 7. w 1863 roku do 52. w 1878 r.). Instrukcja zainicjowała również proces prywatyzacji dużego odsetka własności skarbowej (58% powierzchni gruntów państwowych).Instrukcja przyniosła – z perspektywy Imperium Rosyjskiego - najlepsze efekty spośród wszystkich ustaw antypolskich uchwalonych w latach 1865-1875. Zmieniała strukturę własności ziemskiej na korzyść rosyjskich posiadaczy oraz częściowo zahamowała możliwość wykupu ziemi państwowej przez osoby polskiego pochodzenia. 
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2019, 71, 1; 127-166
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stan wojenny w prowincjach północno-zachodnich Imperium Rosyjskiego i jego wpływ na status prawny poddanych cesarza Aleksandra II (1855-1881)
Autorzy:
Tarkowski, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916917.pdf
Data publikacji:
2019-09-25
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Imperium Rosyjskie
stan wojenny w Kraju Północno-Zachodnim
Opis:
W latach 1861-1872 w poszczególnych guberniach północno-zachodnich (wileńskiej, kowieńskiej, grodzieńskiej, mińskiej, witebskiej i mohylewskiej) obowiązywał stan wojenny. Na przestrzeni przeszło dekady władze rosyjskie, na podstawie ukazów oraz instrukcji administracyjnych wprowadziły szereg norm prawnych wpływających bezpośrednio i pośrednio na zakres uprawnień i obowiązków mieszkańców tych ziem, głównie ziemiaństwa litewsko-białoruskiego oraz kleru rzymskokatolickiego. Artykuł jest próbą przedstawienia procesu ewolucji ustawodawstwa rosyjskiego, w okresie obowiązywania stanu wojennego, regulującego status prawno-osobisty mieszkańców prowincji wchodzących w skład Kraju Północno-Zachodniego Imperium Rosyjskiego.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2019, 71, 1; 41-55
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kształtowanie się systemu społecznego w Besarabii w latach 1812-1873
Shaping of the Bessarabian society under the Russian rule in 1812–1873
Autorzy:
Skowronek, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/910134.pdf
Data publikacji:
2020-01-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Bessarabia
Russian Empire
Bessarabian society
social reforms
Novorossiya
Besarabia
Imperium Rosyjskie
społeczeństwo Besarabii
reformy społeczne
Noworosja
Opis:
Besarabia to region historyczny, który w XIX wieku stanowił część Imperium Rosyjskiego. Przez cały wiek funkcjonowania w Imperium Rosyjskim Besarabia zachowała swój wieloetniczny i wielokulturowy charakter. Rosja zaczęła kształtować nową administrację oraz skład społeczny prowincji, czyniąc ją podobną do reszty Imperium. Najbardziej znaczące zmiany zaszły pod rządami Mikołaja I w latach 30-tych i 40-tych XIX wieku, kiedy gubernatorem Besarabii i reszty tzw. Nowej Rosji był gen. Michaiła Woroncowa. W wyniku wprowadzenia kilku dekretów prawnych (ros. ukazy) niektóre grupy zostały połączone z innymi, co ułatwiło rządy prowincji i dało carom większe dochody z Besarabii. Ważne przemiany społeczne w Besarabii prowadzone przez władze centralne zostały ukończone na początku lat 70-tych, kiedy wszystkie prawa autonomii zostały zniesione, a status Besarabii został zmieniony z tzw. obłasti na gubernię pod rządami własnego gubernatora. W międzyczasie prowincja przeszła proces rusyfikacji, gdy rząd centralny wprowadził rosyjski jako jedyny język urzędowy, a prawo rosyjskie zastąpiło lokalne zwyczaje prawne. W rezultacie Besarabia wydawała się być jak każdy inny region Rosji, z niewielkimi szansami na odrodzenie. 
Shaping of the Bessarabian society under the Russian rule in 1812–1873. Bessarabia is a historical region which constituted a part of the Russian Empire in the 19th century. Throughout the whole century of its functioning within the Russian Empire, Bessarabia retained its multiethnic and multicultural identity. Russia began to start to shape the new administration and the social composition of the province making it similar to the rest of the Empire. Most significant changes took place under the rule of Nicholas I in 30-ies and 40-ies of the 19th century, when the governor of Bessarabia and the rest of the so called New Russia was gen. Nicholas Vorontsov. In the result of several legal decrees (Russ. ukaz) some of the groups were joined to the other ones which made it easier to govern the province and gave the Tzars more considerable income from Bessarabia. All the important administrative social reforms in Bessarabia were completed in the early 70-ies when all the laws of autonomy were abolished and Bessarabia’s status was changed from Oblast into Governorate under its own governor In the meantime the province underwent the process of Russification when the central government introduced Russian as the only official language there and Russian law replaced local legal customs. As a result Bessarabia became just like any other traditional Russian region with a meagre chance to revive again.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2019, 26, 1; 155-170
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosja po wojnie krymskiej w pierwszej dekadzie rządów Aleksandra II (do 1866 roku)
Autorzy:
Szpoper, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916918.pdf
Data publikacji:
2019-09-25
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Imperium Rosyjskie
Mikołaj I
system mikołajewowski
wojna krymska
Aleksander II
reforma chłopska
reforma sądowa
reforma samorządowa
reforma uniwersytecka
reforma miejska
Opis:
Wojna krymska (1853-1856) i śmierć imperatora Mikołaja I w 1855 roku wymusiły szereg reform zarządu państwem oraz reformę sądownictwa. Znakomita większość z nich przypadła na pierwszą dekadę panowania Aleksandra II. Spowodowały one modernizację Cesarstwa Rosyjskiego oraz fundamentalne zmiany społeczne w kraju, będące wynikiem przyznania włościanom wolności osobistej oraz wprowadzenia samorządu lokalnego (ziemstwa) i miejskiego. Reformy dotyczyły również szkolnictwa wyższego, które w ich wyniku uzyskało autonomię. Nieudany zamach na życie Aleksandra II z dnia 4 kwietnia 1866 roku spowodował wyhamowanie tempa zmian i wzrost roli sił konserwatywnych w jego otoczeniu.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2019, 71, 1; 11-39
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Peasant Oaths, Furious Icons and the Quest for Agency: Tracing Subaltern Politics in Tsarist Georgia on the Eve of the 1905 Revolution
Chłopskie przysięgi, wściekłe ikony i zagadka sprawczości. Na tropach polityki podporządkowanych w carskiej Gruzji w przededniu Rewolucji 1905 roku
Autorzy:
Nakhutsrishvili, Luka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623190.pdf
Data publikacji:
2021-05-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
agency, intelligentsia, oath, Orthodox icons, peasantry, political theology, Russian Empire, secular studies, speech-act, subaltern
akt mowy, chłopstwo, Imperium Rosyjskie, inteligencja, prawosławne ikony, przysięga, sprawczość podporządkowanych, studia sekularne, teologia polityczna
Opis:
This two-part transdisciplinary article elaborates on the autobiographical account of the Georgian Social-Democrat Grigol Uratadze regarding the oath pledged by protesting peasants from Guria in 1902. The oath inaugurated their mobilization in Tsarist Georgia in 1902, culminating in full peasant self-rule in the “Gurian Republic” by 1905. The study aims at a historical-anthropological assessment of the asymmetries in the alliance formed by peasants and the revolutionary intelligentsia in the wake of the oath as well as the tensions that crystallized around the oath between the peasants and Tsarist officials. In trying to recover the traces of peasant politics in relation to multiple hegemonic forces in a modernizing imperial borderland, the article invites the reader to reconsider the existing assumptions about historical agency, linguistic conditions of subjectivity, and the relationship between politics and the material and customary dimensions of religion. The ultimate aim is to set the foundations for a future subaltern reading of the practices specific to the peasant politics in the later “Gurian Republic”. The second part of the article delves into Uratadze’s account of the aftermath of the inaugural oath and the conflicts it triggered between peasants, intelligentsia and the Tsarist administration.
Ten dwuczęściowy, interdyscyplinarny artykuł przygląda się autobiograficznej relacji gruzińskiego socjaldemokraty Grigola Uratadze, opisującej przysięgę chłopów Gurii w 1902 roku. Przysięga ta rozpoczęła rebelię w carskiej Gruzji, kulminującą w 1905 w samorządnej chłopskiej „republice Gurii”. Studium to ma na celu historyczno-antropologiczne badanie asymetrii w aliansie zawiązanym przez chłopów i rewolucyjną inteligencję oraz napięć jakie wywołała owa przysięga między chłopami a przedstawicielami carskiej władzy. Próbując odsłonić ślady chłopskiej polityki w relacji do różnych hegemonicznych sił na modernizującym się imperialnym pograniczu, artykuł zachęca czytelnika do ponownego rozważenia założeń na temat historycznej sprawczości, językowych uwarunkowań podmiotowości i relacji pomiędzy polityką a materialnym i zwyczajowym wymiarem religijności. Ostatecznym celem jest wypracowanie lektury praktyk typowych dla chłopskiej polityki w Republice Gurii z perspektywy podporządkowanych. Pierwsza część artykułu rozpoczyna się analizą pod włos narracji pozostawionej przez Uratadze na temat przysięgi z 1902 roku. Druga część artykułu poświęcona jest relacji Uratadze na temat następstw przysięgi oraz konfliktów i rozbieżnych interpretacji, jakie wywołała pomiędzy chłopami, inteligencją i carską administracją.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2021, 39, 1; 43-73
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies