- Tytuł:
-
François Jullien and the Methodological Viewpoint Presented in his Detour and Access. Strategies of Meaning in China and Greece. Hermeneutical Perspective
François Jullien i optyka metodologiczna w jego Drogą okrężną i na wprost. Strategie sensu w Chinach i Grecji. Perspektywa hermeneutyczna - Autorzy:
- Szymczyński, Tomasz R.
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/32304269.pdf
- Data publikacji:
- 2022
- Wydawca:
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Tematy:
-
François Jullien
China
Greece
Europe and the world
strategies of meaning
qualitative methodology
the hermeneutics of multilinguisticality
Chiny
Grecja
Europa i świat
strategie sensu
metodologia jakościowa
hermeneutyka wielojęzykowości - Opis:
-
François Jullien’s Detour and Access. Strategies of Meaning in China and Greece may be interpreted as an interesting example of the methodological challenge that arises around the question: to what extent does a specific strategy of meaning (stratégie du sens) taken as the subject of research influences the form and content of the results of this research? In addition, this may be viewed backward as well: to what extent a specific assumption regarding the form and content of research may affect its results? From this point of view, it is worth noting two fundamental tasks that constitute almost continuously double-intertwined obstacles in the narrative attempts of the Chinese cultural area. On the one hand, frequently observable chains of different proposals of translations of words and sentences. On the other hand, the presence of different strategies of meaning, which, in a way that is often not easy to grasp, influence the shape of “what” and “how” had been said, suggested, or maintained unexpressed at all. In this context, Jullien emphasizes the difference between “the word as definition” (la parole de définition) characteristic of the mainstream of Western culture and “the word as indication” (la parole indicielle), which the French philosopher attributes to articulations frequently occurring in the space of Chinese culture. Thus, there is a difference here within strategies that articulate meaning, which extends between what is general, and therefore abstract or abstracted, and what is holistic, and therefore constituting an inseparable unity. So, on the one hand, we are dealing with “knowing”, on the other hand, with “realizing”. This distinction underlines an extremely important challenge in the field of methodology, which should direct our attention to issues related solely to the scientific and philosophical thought devoted to human beings, and which is particularly clearly present with such attempts of interpretations at cross-cultural and multilingual insights.
Drogą okrężną i wprost do celu. Strategie sensu w Chinach i Grecji autorstwa François Julliena można interpretować jako interesujący przykład wyzwania metodologicznego, jakie pojawia się wokół pytania: w jakim stopniu określona strategia sensu (stratégie du sens) przyjęta jako przedmiot badań wpływa na formę i treść wyników tych badań? W dodatku, można tu również zastosować optykę odwrotną: w jakim stopniu określone założenia dotyczące formy i treści badań mogą wpływać na ich wyniki? Z tego punktu widzenia warto zwrócić uwagę na dwa fundamentalne wyzwania, które niemal stale stanowią podwójnie splecione przeszkody w próbach narracyjnych na temat chińskiego obszaru kulturowego. Z jednej strony, są to często obserwowane łańcuchy różnych propozycji tłumaczeń słów i zdań. Z drugiej strony, to obecność różnych strategii sensu, które w często niełatwy do uchwycenia sposób wpływają na kształt tego, „co” oraz „jak” zostało powiedziane, zasugerowane lub w ogóle niewypowiedziane. W tym kontekście Jullien podkreśla różnicę między „wypowiedzią definicyjną” (la parole de définition), którą francuski autor uznaje za charakterystyczną dla głównego nurtu kultury zachodniej oraz „wypowiedzią wskazującą” (la parole indicielle), którą zalicza on do artykulacji występujących często w przestrzeni kultury chińskiej. Ukazuje się tu zatem odmienność w strategiach artykułowania sensu, która rozciąga się między tym, co ogólne, a więc abstrakcyjne czy wyabstrahowane, a tym, co całościowe, a więc stanowiące nierozerwalną jedność. Mamy więc z jednej strony do czynienia z „poznaniem”, z drugiej zaś „uświadamianiem sobie”. To rozróżnienie podkreśla niezwykle doniosłe wyzwanie w dziedzinie metodologii, które powinno kierować naszą uwagę na zagadnienia związane z osobliwościami myśli naukowej oraz filozoficznej poświęconej człowiekowi, a które szczególnie wyraźnie uobecniają się wraz z próbami wglądów interpretacyjnych o charakterze międzykulturowym oraz wielojęzykowym. - Źródło:
-
Przegląd Politologiczny; 2022, 4; 27-39
1426-8876 - Pojawia się w:
- Przegląd Politologiczny
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł