Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Bohumil Hrabal" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Ironiczna bezdomność Bohumila Hrabala a tłumiona tęsknota za domem Milana Kundery
Homelessness Ironically Accepted by Hrabal versus Kundera’s Suppressed Homesickness
Autorzy:
Češka, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179220.pdf
Data publikacji:
2012-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Bohumil Hrabal
Milan Kundera
narratology
naratologia
Opis:
Posługując się tematyką sentymentu odsłaniamy kontrast między pisarstwem Milana Kundery i Bohumila Hrabala, przy czym odwracamy powszechnie przyjęte charakterystyki. Chociaż Kunderze przyczepia się etykietkę autora cynicznego, nieromantycznego, antysentymentalnego, Hrabal zaś bywa klasyfikowany jako autor wrażliwego zrozumienia, to jednak przez tematykę domu można pokazać, że jest właściwie odwrotnie. Argumenty znajdujemy na poziomie écriture: Pisanie Kundery odznacza się dystynktywnością, znaczeniowym dookreśleniem i specyficzną wewnętrzną fokalizacją. Tymi rysami wpisuje się w tematykę potępienia, renegacji, polaryzacji alternatywy dom – obczyzna. Każdy z autorów proponuje inną odpowiedź na pytanie o tęsknotę za domem: Hrabal stosuje figurę cynicznie akceptowanej bezdomności, podczas gdy u Kundery znajdujemy tłumiony sentyment, z którego wywiera tęsknota za domem.
By means of using the topic of sentiment, the contrast between the writing of Milan Kundera and Bohumil Hrabal is shown. All the typically acknowledged characteristics are reversed. Although Kundera is assigned a label of a cynical, unromantic and antisentimental author and Hrabal is often classified as an author of sensitive understanding, it is through the topic of the home that the reversed can be shown. The arguments can be found on the level of écriture: Kundera’s writing is distinctive, semantically detailed and possesses internal focalisation. These characteristics allow him to enter the topic of condemnation, renegation and the polarisation of the alternative between the home and the foreign. Each of the authors proposes a different answer to the question on homelessness: Hrabal uses the figure of cynically accepted homelessness whereas Kundera a suppressed sentiment which emanates with homelessness. 
Źródło:
Porównania; 2012, 11; 87-99
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Translating and Transcending Censors: Modernist Appropriation and Thematisation of Censorship in the Works of Virginia Woolf, Allen Ginsberg, Czesław Miłosz and Bohumil Hrabal
Autorzy:
Sriratana, Verita
Polišenská, Milada
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951606.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
censorship
Modernism
Virginia Woolf
Allen Ginsberg
Czesław Miłosz
Bohumil Hrabal
Opis:
Censorship has often been regarded as the archenemy of artists, thinkers and writers. But has this always been the case? This research paper proposes that censorship is not a total evil or adversarial force which thwarts and hinders twentieth-century writers, particularly those who were part of the artistic, aesthetic, philosophical and intellectual movement known as Modernism. Though the word “censor” originally means a Roman official who, in the past, had a duty to monitor access to writing, the agents of censorship – particularly those in the modern times – are not in every case overt and easy to identify. Though Modernist writers openly condemn censorship, many of them nevertheless take on the role of censors who not only condone but also undergo self--censorship or censorship of others. In many cases in Modernist literature, readership and literary production, the binary opposition of victim and victimiser, as well as of censored and censor, is questioned and challenged. This research paper offers an analysis of the ways in which Virginia Woolf (1882–1941), Allen Ginsberg (1926–1997), Czesław Miłosz (1911–2004) and Bohumil Hrabal (1914–1997) lived and wrote by negotiating with many forms of censorship ranging from state censorship, social censorship, political censorship, moral censorship to self-censorship. It is a study of the ways in which these writers problematise and render ambiguity to the seemingly clear-cut and mutually exclusive division between the oppressive censor and the oppressed writer. The selected writers not only criticise and compromise with censorship, but also thematise and translate it into their works.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2018, 14; 289-312
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestrzenie kontestacji w twórczości Bohumila Hrabala, Mirona Białoszewskiego i Wolfganga Hilbiga
The Spaces of Contestation in The Works of Bohumil Hrabal, Miron Białoszewski and Wolfgang Hilbig
Autorzy:
Kledzik, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179247.pdf
Data publikacji:
2012-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
spatial turn
postcolonial studies
Bohumil Hrabal
Miron Białoszewski
Wolfgang Hilbig
postkolonializm
Opis:
Artykuł referuje stan badań nad przestrzenią w literaturze, poczynając od ustaleń strukturalistów, przez semiotykę, po antropologię i spatial turn. Stawia tezę, że współczesny powrót przestrzeni w badaniach literaturoznawczych jest spowodowany popularnością teorii postkolonialnej. Autorka do dotychczasowych reinterpretacji postkolonialnych w badaniach nad literaturą środkowoeuropejską dołącza grupę tekstów powstałych w lub w odniesieniu do czasów socjalistycznych. Omówione teksty autorstwa Bohumila Hrabala, Mirona Białoszewskiego i Wolfganga Hilbiga przy użyciu stylistyki karnawału kreują różne przestrzenie kontestacji oficjalnego dyskursu o subwersywnym potencjale: knajpę, dworce i bazary oraz świat podziemnego Berlina.
The article reports the state of research on the space in literature, starting with the findings of the structuralists, through semiotics, to anthropology and the spatial turn. It argues that the modern return of the space took place due to the popularity of the post-colonial theory in literary studies. The author adds a group of texts created in or in relation to the socialist’ times to the existing post-colonial interpretations of the Central European culture. The texts by Bohumil Hrabal, Miron Białoszewski and Wolfgang Hilbig, discussed using the carnival stylistics, create different spaces of contestation of the official discourse, which posses a subversive potential: a pub, railway stations and bazaars and the underground world of Berlin.
Źródło:
Porównania; 2012, 11; 233-246
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek Romów w prozie Bohumila Hrabala
The image of the Roma in Bohumil Hrabals prose
Autorzy:
ZNOJEK, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909176.pdf
Data publikacji:
2020-09-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Bohumil Hrabal
Romanies
literature
Czech prose of the 20th century
history
Romowie
literatura
proza czeska XX wieku
historia
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest ukazanie stereotypowego postrzegania mniejszości romskiej zamieszkującej Pragę, stolicę Czechosłowacji w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Wizerunek Romów prezentował na kartach swych opowiadań Bohumil Hrabal. Najbardziej widoczny jest w utworach Romanca (znajdującej się w zbiorze Pábitelé z 1964 roku) oraz Zbyt głośna samotność (Příliš hlučná samota z 1976 roku). W ramach realizacji referatu przeprowadzona zostanie szczegółowa analiza materiału literackiego, jak również refleksja kulturoznawcza i historyczna. Moim zamysłem jest próba przedstawienia losów społeczności rom- skiej, która bliska była czeskiemu pisarzowi.
The purpose of this article is to show the stereotypical perception of the Romany minority inhabiting Prague the capital of Czechoslovakia in the 1960s and 1970s. Hrabal presented the image of Romany on the cards. The most visible in Romanca’s works (in the 1964 Pábitelé collection) and Too Loud a Solitude (Příliš hlučná samota from 1976). As part of the implementation of the paper, a detailed analysis of literary material will be carried out, as well as cultural and historical reflection. My idea is to try to present the fate of the Romany community, which was close to the Czech writer.
Źródło:
Bohemistyka; 2020, 3; 409-424
1642-9893
Pojawia się w:
Bohemistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies