Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Argumentacja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Dialog na łamach tygodników opinii w Polsce – rzeczywistość czy mistyfikacja?
    Dialog in the Weekly Magazines in Poland – Reality or Mystification?
    Autorzy:
    Bäcker, Roman
    Lewandowska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/620155.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    dialogue
    journalistic polemics
    journalist
    argumentation
    dialog
    polemika dziennikarska
    dziennikarz
    argumentacja
    Opis:
    The article examines how weekly magazines carry out journalistic dialog in Poland. The hypothesis related to editorials proposes that they often address the same topics, but fail to use substantive arguments when discussing the problem. The study shows that journalists do not touch upon the same topics as often as it might seem. The topics that tend to repeat across journals are most often the most important issues related to current political events. Journalists refer to each other in their articles using substantive and eristic arguments.
    Celem artykułu było zbadanie, jaki jest poziom dialogiczności w tygodnikach opinii w Polsce. Hipoteza zakładała, że redakcje często poruszają te same tematy, ale w dyskusji trudno znaleźć merytoryczne odpowiedzi na argumenty drugiej strony sporu. Badanie wykazało, że dziennikarze poruszają te same kwestie zdecydowanie rzadziej, niż mogłoby się wydawać. Najczęściej powtarzającymi się kwestiami są zwykle najważniejsze tematy, odnoszące się do bieżących wydarzeń politycznych. Dziennikarze nawiązują wzajemnie do swoich artykułów, wykorzystując zarówno argumenty merytoryczne, jak i erystyczne.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2020, 3; 65-82
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wittgenstein i argumentacja krytyczna
    Wittgenstein and Critical Reasoning
    Autorzy:
    Shusterman, Richard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391497.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    criticism
    argumentation
    deduction
    induction
    perception
    persuasion
    krytyka
    argumentacja
    dedukcja
    indukcja
    percepcja
    perswazja
    Opis:
    In his paper Wittgenstein and Critical Reasoning, Richard Shusterman analyses the influence which Wittgensteinian aesthetics has had on contemporary criticism. Concentrating primarily on the second phase of Wittgenstein’s philosophy, Shusterman first demonstrates how the idea of language games and related concepts undermined both essentialist deductive and quasi-scientific inductive models of criticism. In place of these two approaches, Shusterman argues, Wittgensteinian aesthetics offers a new one, which he describes as perceptual-persuasive. In the next step, however, Shusterman observes that Wittgenstein’s followers often commit the very fallacy that Wittgenstein wanted to avoid, by imposing the perceptual persuasive model as the only valid solution for criticism. However, in order to be more in line with Wittgensteinian aesthetics, he argues, we should rather recognise the plurality of possibilities – perceptual-persuasive, deductive or inductive – whose choice depends on the language game currently played.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2016, 25; 323-345
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ethical and Political Qualities of Epideictic Rhetoric in Ancient Greece
    Autorzy:
    Tuszyńska, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179648.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    epideictic rhetoric
    argumentation
    ethical quality
    political discour
    retoryka epideiktyczna
    argumentacja
    wartości etyczne
    dyskurs polityczny
    Opis:
    Zapożyczona z greki łacińska definicja mówcy brzmi: Vir bonus dicendi peritus, a samą retorykę określa się mianem ars bene dicendi. Terminy bonus i bene wymagają wyjaśnienia. Bonus (dobry, zdatny) odnosi się zarówno do osoby samego mówcy, co do jego znajomości arkanów arty-stycznej perswazji. Cel zaś występu retorycznego powiązany jest z pojęciem „wspólnego do-bra”, które jest wyznacznikiem zarówno życia publicznego, co wartości politycznych i etycznych, uznawanych w danej społeczności. Obowiązkiem nałożonym na mówcę jest, zakończone sukcesem, przekonanie audytorium. Mówca realizuje ten cel dzięki swojej inwencji, za sprawą użytych technik artystycznych, wreszcie przez wytworzenie u słuchaczy przekonania, że jest „dobrym mężem”, przy czym epitet „dobry” należy rozumieć zarówno w sensie etycznym, co estetycznym. Arystoteles w Retoryce kładzie nacisk na trzy elementy współtworzące występ oratora: (1) technikę argumentacji, (2) ethos mówcy, (3) pathos, zespół uczuć, które mówca wzbudza w słuchaczach. Dzięki temu, Arystoteles łączy retorykę z jednej strony z dialektyką, z drugiej ze studiami w zakresie etyki (1356 a 25). W Arystotelesowskim podziale retoryki na dorad-czą, sądową i epideiktyczną w tej ostatniej słuchacz jest tylko widzem (theoros) oraz sędzią (krites) talentu mówcy. W artykule zamierzam dowieść, że retoryka epideiktyczna, oceniana jako rodzaj pokazu czy teatralnego występu, była w istocie nośnikiem wartości etycznych i politycznych. Poddaję analizie cztery mowy starożytnych retorów: Gorgiasza, Izokratesa i Diona z Prusy, a także stawiam pytanie o charakter retoryki epideiktycznej, jej pojemność jako gatunku oraz jej początki. Wszystkie powyższe zagadnienia wymagają, moim zdaniem, solidnych badań i reinterpretacji.
    Originating from the Greek source, a Latin definition of the orator is virbonus dicendi peritus and rhetoric itself is ars bene dicendi. This particularly calls for an explanation of the words bonus and bene. Bonus has as much reference to the person of the speaker as it has to the competence in artistic persuasion. In my article I will concentrate on the meaning of bene and bonus from the point of view of the use of the language as a means of communication. The scope of the usage of speech is connected with the common wealth according to which public life and its political and ethical conditions are moulded. The sense of purpose on the other hand lies in the duty of the orator to persuade the audience, to make them believe they have been persuaded successfully. All this becomes possible thanks to the orator’s use of invention and of artificial technique, and to him being perceived as a good man by the audience, where ‘good’ should be understood in both moral and aesthetic terms. Aristotle lays emphasis on three elements: (1) the technique in the arguments of the speech, (2) the ethos of the orator and (3) the pathos produced by the orator in the listeners. In this way Aristotle connects the art of persuasion and dialectics with ethical studies (1356 a 25). For the philosopher, the man is zoon politikon, and the art of rhetoric arises from the necessity of human agreement, the consensus. Because ethos is for Aristotle a vehicle for argumentation, the orator has to produce his ethos all the time during the speech. Aristotle divides rhetoric into three genres: deliberative, forensic and epideictic. In epideictic rhetoric the listener is only a spectator (theoros) and a judge (krites) of the orator’s talent. In my article I would like to prove that epideictic rhetoric, considered a kind of show or theatrical performance, was also a vehicle for many ethical and political qualities. I am going to analyze four speeches of three Ancient orators: Gorgias, Isocrates and Dio of Prusa and ask questions about the nature of epideictic rhetoric, about its capacity and origin. In my opinion thorough research and a rethinking of the term ‘epideictic genre’ are needed.
    Źródło:
    Porównania; 2015, 17; 5-21
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odwołania do literatury pięknej w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
    Literary references in the case law of the European Court of Human Rights
    Autorzy:
    Maroń, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/692816.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    European Court of Human Rights
    fiction
    legal argumentation
    Europejski Trybunał Praw Człowieka
    literatura piękna
    argumentacja prawnicza
    Opis:
    The article discusses the practice of invoking literary works in the jurisprudence of the European Court of Human Rights. The quantitative analysis of the case law allowed for the formulation of some conclusions. Firstly, literary references appear exclusively in dissents and concurrences, not in the Court’s judgments themselves. Secondly, the phenomenon of citing fiction in the ECtHR’s case law is neither common nor marginal. Thirdly, in the last two decades there has been a marked intensification in the use of literary references by the Court’s judges. Fourthly, the willingness to cite works of fiction in the dissent or concurrence is essentially independent of the judge’s nationality, sex or country of origin. Fifthly, literature is one of many extra-legal sources quoted in the ECtHR’s case law, among those such as philosophy, movies or music.
    W artykule omówiono praktykę posługiwania się odwołaniami do literatury pięknej w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Kwantytatywne studium orzecznictwa pozwoliło na sformułowanie kilku wniosków. Po pierwsze, beletrystyczne odniesienia pojawiają się nie w uzasadnieniach wyroków Trybunału, a wyłącznie w zdaniach odrębnych i zbieżnych do tych wyroków. Po drugie, praktyka posiłkowania się utworami literackimi w orzecznictwie strasburskim jakkolwiek nie jest powszechna, to zarazem nie ma też charakteru sporadycznego. Po trzecie, w ostatnich dwóch dekadach sędziowie Trybunału co raz częściej przywołują dzieła literatury pięknej. Po czwarte, gotowość posłużenia się literackim odniesieniem jest zasadniczo niezależna od narodowości i płci sędziego oraz typu kultury prawnej właściwej dla jego kraju pochodzenia. Po piąte, literatura piękna to jedno z wielu źródeł pozaprawnych wykorzystywanych przez sędziów Trybunału w zdaniach odrębnych i zbieżnych, obok np. filozofii, kinematografii czy muzyki.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2019, 81, 2; 67-82
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Imitative statutes
    Ustawy imitacyjne
    Autorzy:
    Smolak, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693588.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    imitative statutes
    moral argumentation
    public reason
    rules of law
    ustawy imitacyjne
    argumentacja moralna
    racja publiczna
    rządy prawa
    Opis:
    Celem artykułu jest wykazanie, że niektóre ustawy w państwach demokratycznych o ugruntowanych rządach prawa są nieakceptowalne ze względu na ich imitacyjność. Ustawy imitacyjne to takie akty normatywne stanowione przez parlament, których celem jest pozorne rozwiązanie problemu społecznego. Przy tak rozumianej pozorności brak woli ustawodawcy wywołania skutków swej działalności, a jedynie występuje zamiar wytworzenia przekonania u adresatów norm, że taki skutek powstaje. W artykule wskazuje się na cztery rodzaje racji na rzecz odrzucenia ustaw imitacyjnych. Po pierwsze, ze względu na niezgodność regulacji prawnych ustawodawcy z standardami moralnymi wspólnoty politycznej (Ronald Dworkin); po drugie, ze względu na imitacyjny cel ustawodawcy, tj. brak związku między nakazanym/zakazanym zachowaniem a pozornym charakterem celu ustawodawcy (Lon L. Fuller); po trzecie, brak racjonalnego związku między nakazem prawnym a cechami objętej tym nakazem kategorii podmiotów/przedmiotów (Ofer Raban); po czwarte, brak związku konwencjonalno-normatywnego pomiędzy danym treścią przepisu nakazującego a celem ustawodawcy (Marek Smolak). W artykule postuluje się, by w argumentacji opartej na powyższych czterech racjach przyjąć, że mamy do czynienia z racją publiczną i w konsekwencji stosować test rozumnego sceptyka zaproponowany przez Ron den Ottera.  
    This paper seeks to demonstrate that certain enactments in democratic countries where the rule of law is well established are inadmissible in view of their imitative nature. Imitative statutes are normative enactments of parliament which aim at an ostensible solution to a social problem. Ostensibility thus comprehended is accompanied by the absence of will on the part of the legislator to achieve any effect of their activity, as their sole intention is to engender a conviction among the addressed of the norms that such an effect actually takes place. The author discusses four types of reasoning in support of rejecting imitative statutes. These are as follows: first, given non-compliance of legislation with the moral standards of the political community (Ronald Dworkin); second, in view of the imitative goal of the legislator, or absence of a link between a prescribed/prohibited behaviour and the ostensible nature of legislator’s goal (Lon L. Fuller); third, the lack of a rational relationship between a legal prescription and the features of the class of subject/objects to which the prescription applies (Ofer Raban); fourth, the lack of a conventional-moral relationship between the substance of a prescriptive provision and the goal of the legislator (Marek Smolak). The author argues further that argumentation based on the above four reasons should presume that public reason is involved and, consequently, administer the test of the reasonable sceptic as suggested by Ron den Otter.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 4; 31-39
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Argumentacja bioetyczna w rozumowaniu prawniczym
    Bioethical Argumentation in the Legal Reason
    Autorzy:
    Królikowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048030.pdf
    Data publikacji:
    2011-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    law
    ethics
    argumentation
    responsibility
    human life and health
    prawo
    etyka
    argumentacja
    odpowiedzialność
    życie i zdrowie ludzkie
    Opis:
    Argumentacja etyczna odnosząca się do ochrony życia ludzkiego i godności jest z pewnością obecna w argumentacji prawnej. Ten ostatni rodzaj, szukając wiarygodność, przyjmuje konstrukcje, które są intuicyjne i kulturowo akceptowanych w stanie uzasadnić odpowiedź na powstałe dylematy. Prawo używa argumentacji bioetycznej na różne sposoby. Autor przedstawia trzy podstawowe formy przyjęte przez relacji między prawem a etyką - interpretacja pojęć, figury odpowiedzialności, przebudowy chronionych towarów. Szczegółowe uzasadnienie decyzji prawnych są omawiane jako tło do zagadnień etycznych.
    Ethical argumentation pertaining to the protection of human life and dignity is certainly present in legal reasoning. The latter, seeking credibility, adopts constructions which are intuitively or culturally accepted as capable of justifying answers to arising dilemmas. Law makes use of bioethical argumentation in various ways and rather eclectically. The author presents three basic forms assumed by relations between law and ethics - interpretation of notions, figures of responsibility, reconstruction of protected goods. Detailed grounds of legal decisions are discussed as a background for the ethical issues involved.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2011, 6, 2(10); 41-67
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies