Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Tulli, Magdalena" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
„To” Magdaleny Tulli
„It” by Magdalena Tulli
Autorzy:
Wiegandt, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1536002.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Magdalena Tulli
autobiographical writing
Holocaust
Polish antisemitism
Opis:
The article analyses and interprets Włoskie szpilki [Italian High Heels] in the context of autobiographic writing, which is a new phenomenon in Tulli’s creative development. The analysis of autobiographical writing consists in a description of subject-construction. The construction is determined by combination of roles: the real author, the literary author, and the narrator-character. The style of the novel is characterized by the use of Holocaust topoi, and “March talk”, which leads the writer to the discovery that Polish post-war antisemitism castigates Jews for concealing their extraction. The aesthetic of postmemory, manifested in the novel, is interpreted as a transition from the modern rhetoric of inexpressibility and unutterableness, to the postmodern aesthetic of expression of what is absent.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2013, 22; 143-156
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakłócona alegoryzacja dzieciństwa w Szumie Magdaleny Tulli
Disturbed Allegorization of Childhood in Szum by Magdalena Tulli
Autorzy:
Wądolny-Tatar, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14753456.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
disturbed allegorization
childhood
Magdalena Tulli
post-memory prose
zakłócona alegoryzacja
dzieciństwo
proza postpamięciowa
Opis:
Zakłócona alegoryzacja dzieciństwa w powieści Szum Magdaleny Tulli wychodzi poza tropologię „ja”, zaproponowaną przez Ryszarda Nycza. Krystalizację obrazów dzieciństwa utrudnia epigenetyczny tryb dziedziczenia traumatycznych doświadczeń przez tzw. drugie pokolenie. Powtórzenie (nawet samej ramy wydarzenia) oznacza też powrót dziedziczonej traumy. Ograniczone udostępnianie trudnej przeszłości (również jako osobowy hermetyzm dorosłych) i tajemnica przeszłości ciążą ku apofatycznej reprezentacji rzeczywistości. W toku narracji ograniczone udostępnianie ma również związek z demencyjną chorobą matki, zyskuje więc motywacje biologiczne, psychologiczne, oprócz historycznych i politycznych. Alegoryzacja dzieciństwa nabiera charakteru substytucyjnego z uwagi na istnienie masek i kamuflaży, tzw. alegorii tożsamościowych (Marta Tomczok), oraz potrzebę afektywnej kompensacji poprzez zastępcze formy społecznych inkluzji. Odrzucona i samotna dziewczynka w fabule utworu Szum Tulli zawiera z matką i ciotką „przymierze wstydu” (Aleksandra Szczepan), żyje w świecie wyimaginowanych figur, funkcjonujących w jej umyśle i na dziecięcych rysunkach (lisa-przyjaciela, esesmana ze związanymi rękoma), stosuje mentalny eskapizm, konsekwentnie gra rolę trudnego i dziwnego dziecka. Na poziomie narracji Tulli sygnalizuje zakłóconą alegoryzację dzieciństwa, które literacko nie ustala się w jednolitym obrazie, poprzez endogeniczność świata wewnętrznego bohaterki, interlokację jej doświadczenia (postpamięciowo dziedziczoną przeszłość rodziców, polsko-włoskie pochodzenie, żydowskie korzenie matki), metafory zamknięcia, ironię jako parabazę alegorii, widmologie literackie, alegoryzację akustyczną, konstrukcję narratora jednocześnie afektującego i afektowanego (Justyna Tabaszewska). Zabiegi te umożliwiają separowanie się postaci od doświadczenia, przenikanie się poziomu autorskiej opowieści z poziomem opowiadanych zdarzeń, wytwarzają podmiot metaleptyczny (Tomasz Kunz).
The disturbed allegorization of childhood in the novel Szum (Noise) by Magdalena Tulli goes beyond the tropology of “I” proposed by Ryszard Nycz. The crystallization of childhood images is hindered by the epigenetic mode of inheriting traumatic experiences by the so-called second generation. Repetition (even of the very frame of happening) also means the return of the inherited trauma. Limited disclosure of the difficult past (also as the personal hermetism of adults) and the mystery of the past gravitate towards an apophatic representation of reality. In the course of the narrative, limited sharing is also associated with the mother’s dementia disease, so it gains biological and psychological motivations in addition to historical and political ones. Allegorization of childhood becomes substitutive due to the existence of masks and camouflages, the so-called identity allegories (Marta Tomczok) and the need for affective compensation through substitute forms of social inclusion. The rejected and lonely girl in the plot of Szum by Tulli makes with her mother and aunt a “covenant of shame” (Aleksandra Szczepan), lives in a world of imaginary figures functioning in her mind and in children’s drawings (a fox-friend, an SS man with his hands tied), uses mental escapism, consistently plays the role of a difficult and strange child. At the narrative level, Tulli signals a disturbed allegorization of childhood, which is not determined in a literary uniform image, through the endogeneity of the protagonist’s inner world, the interlocation of her experience (past of her parents inherited through post-memory, Polish-Italian origin, Jewish roots of her mother), metaphors of closure, irony as a parable of allegory, literary spectmologies, acoustic allegorization, and the construction of a narrator that is simultaneously affectionate and affected (Justyna Tabaszewska). These measures allow the characters to separate from the experience, the level of the author’s story permeating the level of the events told, and create the metalleptic subject (Tomasz Kunz).
Źródło:
Porównania; 2023, 33, 1; 183-202
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ani cienia wspólnoty”. Wątki immunologiczne w powieściach Magdaleny Tulli
“No Hope for Community”. Immunity in Magdalena Tulli’s Novels
Autorzy:
Woźniak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32049316.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the immunization paradigm
biopolitics
Magdalena Tulli
Michel Foucault
narration
post-memory
Roberto Esposito
Opis:
The paper is an attempt to interpret Magdalena Tulli’s novels in the context of the immunological paradigm. Immunological threads are traced on three levels: firstly, in the context of the communities described in Sny i kamienie [Dreams and stones], Skaza [Flaw] and W czerwieni [In Red]; secondly, with regard to the narrative constantly encountering problems such as ‘unwanted threads’ that degenerate the stories and prevent the narrative from bringing them to an end. Thirdly, in the context of post-memory, that is, a memory with its roots extending beyond the experiences of the subject. According to the thesis she puts forward, Tulli activates the immunological discourse on these three levels.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2022, 37; 179-200
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jeśli rzeczy mają potoczyć się dalej…” – potencjalność i entropia we wczesnej prozie Magdaleny Tulli
“If things are to go on…” – potentiality and entropy in Magdalena Tulli’s early prose
Autorzy:
Kaniewska, Bogumiła
Skibski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954109.pdf
Data publikacji:
2021-12-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
stylistic accommodation
literary grammar
redundancy
narrative
colloquialism
periphrasis
akomodacja stylistyczna
gramatyka literacka
redundancja
narracja
potoczność
peryfraza
Opis:
Artykuł dotyczy specyfiki języka wczesnych utworów prozatorskich Magdaleny Tulli. Zjawiska z obszaru gramatyki literackiej – specyficznego operowania nadmiarem w narracji, osobliwym typem składni aranżującej, a także twórczym wykorzystaniem potoczności – pozwalają przyjrzeć się tej prozie jako opowieści entropicznej. Przede wszystkim ze względu na charakterystyczne rozproszenie energii narracyjnej, jak również kontrastujące z czytelniczymi oczekiwaniami nieuporządkowanie. Dzięki przytoczonym przykładom i odniesieniom do wybranych koncepcji badawczych z obszaru językoznawstwa uruchomić można kolejną perspektywę namysłu nad cechami tekstów autorki „Skazy”, a dzięki temu – zadać nowe pytania o wyjątkowość opowieści zawartych w tej oryginalnie poetyckiej prozie.
The article concerns the specificity of the language in early prose works by Magdalena Tulli. The phenomena of literary grammar (a specific manner of operating abundance in the narrative, a particular type of arranging syntax and a creative use of colloquialism) allow one to consider this prose as an entropic story. Predominantly thanks to a characteristic dispersion of narrative energy, as well as chaotic moments, contrasting with readers’ expectations. Thanks to quoted examples and references to selected linguistic research concepts, yet another perspective on interpreting textual features in the works of the author of “Skaza”, which will in turn allow asking new questions about the exceptionality of stories included in this original poetic prose.
Źródło:
Forum Poetyki; 2021, 26; 32-47
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Служит ли форма выживанию? Опыт наследования памяти о Холокосте и психологические функции его нарративизации в прозе Магдалены Тулли
Does the Form Serve Surviving? The Experience of Inheriting the Memory of the Holocaust and Psychological Functions of It’s Narrativization in Prose of Magdalena Tulli
Autorzy:
Адельгейм, Ирина
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635655.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Holocaust
postmemory
autobiographical memory
verbalization for traumatic experience
constructing of autobiography
Opis:
The article considers the experience of inheriting the traumatic memory in prose of Magdalena Tulli and autopsychotherapeutic functions of it’s narrativization with the help of elements of psychotherapeutic methods (family constellations, a dialogue with a child in yourself, deconstruction and reconstruction of the life narratives, re-membering, therapeutic metaphor, focusing). The narrativization of the trauma in the process of artistic narration contributes processing traumatic experience, is an important element of constructing of autobiography, gives a chance to retrieve own history, which is not overshadowed with tragic parental discourse, helps to achieve balance between traumatic and positive contents of autobiographical memory, fulfills interpsychological functions.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2019, 16; 15-32
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies