Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kołodziejczyk, I." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Łukasz Kołodziejczyk, Prywatność w Internecie: postawy i zachowania dotyczące nieujawniania danych prywatnych w mediach społecznych, Warszawa: Wydawnictwo SBP, ss. 152
    Autorzy:
    Wojciechowski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/911813.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Źródło:
    Biblioteka; 2014, 18(27); 259-264
    1506-3615
    2391-5838
    Pojawia się w:
    Biblioteka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jolanta Tambor, Mowa Górnoślązaków oraz ich świadomość językowa i etniczna, wyd. 2, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2008, ss. 316
    Autorzy:
    Kołodziejczyk, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375170.pdf
    Data publikacji:
    2010-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza; 2010, 17; 286-291
    1233-8672
    2450-4939
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Język(i) postkolonialności - historia studiów postkolonialnych w zarysie
    Language(s) of Postcoloniality – History of Postcolonial Studies – an Overview
    Autorzy:
    Kołodziejczyk, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1182362.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    postcolonialism
    postcoloniality
    translation
    language
    postkolonializm
    postkolonialność
    przekład
    język
    Opis:
    Język studiów postkolonialnych, który, jak w innych językach, trudno dokładnie zlokalizować,wyróżniał się od początku swą hybrydyzującą siłą. Wyłonił się jako szczególna wersja poststrukturalizmu po przejęciu języka Saidowskiego i przez dwie dekady rozwijał się jako istna wieża Babel materializmu, feminizmu/genderyzmu, dekonstrukcjonizmu, psychoanalizy (lacanowskiej i freudowskiej), a później też globalizmu, kosmopolityzmu, ekokrytyki i posthumanizmu. W tym hybrydyzującym tyglu języków teorii zaskakuje relatywna jednojęzyczność studiów postkolonialnych – mówią one w językach imperialnych i nigdy nie traktowały priorytetowo zadania ochrony czy też promocji literackich języków zanikających na skutek kolonialnego dziedzictwa. Artykuł stawia pytania o rolę przekładu i porównania w studiach postkolonialnych.
    The language of postcolonial studies which, as in other languages, is difficult tolocate, from the beginning has been distinguished by its hybridizing force. It emerged as a particular version of poststructuralism after taking over the Saidian language and, for two decades, it developed as a virtual Babel tower of materialism, feminism and gender studies, deconstruction, Lacanian and Freudian psychoanalysis, and, later on, globalization studies, cosmopolitism, ecocriticism and po st-humanism. In this hybridizing hotch-potch of languages of theory what surprises is a relative monolinguality of the discipline – postcolonial studies speaks in the language of the empire and it has never prioritized the task of protecting or promoting literary languages, some of which are disappearing. The article poses questions about the task of translation and comparison in postcolonial studies.
    Źródło:
    Porównania; 2014, 15; 19-32
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poland’s policy towards membership in the Economic and Monetary Union
    Polska polityka wobec członkostwa w unii gospodarczo-walutowej
    Autorzy:
    Kołodziejczyk, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1912327.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    polish political parties and euro
    EMU membership
    radicalisation
    polskie partie polityczne i euro
    członkowstwo w UGW
    radykalizacja
    Opis:
    Poland’s accession to the European Union determines future membership in the Economic and Monetary Union (EMU). The subject of the research is the analysis of Polish policy towards EMU membership during the first 15 years of Poland’s membership in the EU. The research is political nature and intentionally does not focus on the economic benefits and challenges associated with Poland’s membership in the EMU. The aim of research is to focus on changes taking place in the policy towards Poland’s membership in the EMU conducted by the ruling parties, successively by the coalition of the Civic Platform (PO) and the Polish People’s Party (PSL) – PO-PSL in years 2007–2015 and then by the Law and Justice (PiS) in years 2005–2007 in consultation with the Self-Defence (Samoobrona RP) and the League of Polish Families (LPR) as well as 2015–2019 in the coalition with the Jarosław Gowin’s Agreement (Porozumienie Jarosława Gowina) and Zbigniew Ziobro’s Solidary Poland (Solidarna Polska). The main research questions relate to how has Poland’s membership in the EMU been perceived by the ruling parties since 2004 and what are the reasons for the fact that joining the eurozone by Poland until recently had been the strategic goal of the ruling elite of the country, and nowadays the strategic goal has become non-entry into the EMU. The main research methods were the analysis of the content of documents and a comparative method. The first method allowed presenting the perspective of Poland’s entry into the euro area from the side of the ruling parties policy. That is why the text was mainly based on source materials, i.e. reports, government documents, political speeches, party election programs and press articles. The second research method allowed to compare the concept of Poland’s membership in the EMU presented in various programs of the ruling political parties. The result of the conducted research indicates the radicalisation of the views of the Polish political scene. It also proves that date of adoption of the single European currency depends not only on meeting the convergence criteria, but also on which political option will rule in Poland.
    Wejście Polski do Unii Europejskiej determinuje przyszłe członkostwo w unii gospodarczo-walutowej (UGW). Przedmiotem badań jest analiza polskiej polityki wobec członkostwa w UGW w okresie pierwszych 15 lat członkostwa Polski w UE. Przeprowadzone badania mają charakter politologiczny i celowo nie koncentrują się na ekonomicznych korzyściach i wyzwaniach członkostwa w UGW. Celem badań jest ukazanie zmian zachodzących w polityce wobec członkostwa Polski w UGW prowadzonej przez partie rządzące, kolejno przez koalicję Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego (PO-PSL) w latach 2007–2015 i następnie przez Prawo i Sprawiedliwość (PiS) w latach 2005–2007 w porozumieniu z Samoobroną oraz Ligą Polskich Rodzin oraz 2015–2019 w koalicji z Porozumieniem Jarosława Gowina i Solidarną Polską Zbigniewa Ziobro. Główne pytania badawcze dotyczą tego w jaki sposób postrzegały członkostwo Polski w UGW partie rządzące począwszy do 2004 r. oraz co sprawiło, że jeszcze niedawno dołączenie do strefy euro w Polsce było celem strategicznym elity rządzącej, a współcześnie celem strategicznym stało się niewchodzenie do UGW. Głównymi metodami badawczymi były analiza zawartości treści dokumentów oraz metoda porównawcza. Pierwsza metoda pozwoliła na przedstawienie perspektywy wejścia Polski do strefy euro od strony polityki partii rządzących. Dlatego tekst powstał głównie na podstawie materiałów źródłowych, tj. raportów, dokumentów rządowych, wystąpień polityków, programów wyborczych partii oraz artykułów prasowych. Druga metoda badawcza pozwoliła na porównanie koncepcji członkostwa Polski w UGW prezentowanych w różnych programach rządzących partii politycznych. Wynik przeprowadzonych badań wskazuje na radykalizację poglądów polskiej sceny politycznej. Dowodzi także tego, że data przyjęcia wspólnej waluty zależeć będzie nie tylko od spełnienia kryteriów konwergencji, ale także od tego, która opcja polityczna będzie rządziła w Polsce.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2020, 2; 179-192
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gdzie jest miejsce dla Europy Środkowej i Wschodniej w przestrzeni postkolonialnej? Możliwe trajektorie podróży
    Is There a Place for Central-Eastern Europe in Postcolonial Space? Possibilities of Journey Trajectories
    Autorzy:
    Kołodziejczyk, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179705.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    postcolonial studies
    postcolonialism and Central-Eastern Europe
    globalisation
    cosmopolitism
    studia postkolonialne
    postkolonializm a Europa Środkowa i Wschodnia
    globalizacja
    kosmopolityzm
    Opis:
    W tekście zadaję pytanie o przydatność niektórych ustaleń postkolonialnych w zakresie teoretyzacji/konceptualizacji kultur, narodów i transformacji ustrojowych w Europie Środkowej i Wschodniej. Mniej interesuje mnie określanie adekwatności takich ustaleń, bardziej – badanie, jakie trajektorie można wytyczyć za pomocą takiego przekierowania wektorów postkolonialnych. Jesteśmy przyzwyczajeni do dyskutowania nad sensem i produktywnością dopasowywania postkolonialnych paradygmatów do Europy Środkowej i Wschodniej, podczas gdy równoczesne pytanie, jak takie odmiany paradygmatów postkolonialnych zachęcają do dalszej teoretyzacji regionu w szerszym kontekście globalnym, pozostaje bez odpowiedzi. Podczas gdy aplikowanie paradygmatów postkolonialnych do problematyki zależności, europejskiego/rosyjskiego/sowieckiego imperializmu, oporu antykomunistycznegoi transformacji postkomunistycznej okazało się produktywne i w pełni uzasadnione,a nawet – w wielu przypadkach – konieczne, trudno się oprzeć wrażeniu, że tej sytuacji brakuje kluczowej, szerszej ramy. Na przykład, jakie wyzwania stawia się studiom postkolonialnym w takich kontekstach? Jaki szczególny wkład te ustalenia mogą wnieść do debat na temat nowoczesności i jej peryferyjnych albo alternatywnych realizacji poza Zachodem? Jakie szanse dla jakich potencjalnie nowych, transnarodowych wspólnot i ekumen otwiera postkolonialna rekonfiguracja w myśleniu o Europie Środkowej i Wschodniej? Jakich form upamiętniania domaga się w kulturach pamięci późnej nowoczesności? Jak może zakwestionować europocentryczne lub zachodniocentryczne tropy współczesnych akademickich i politycznych dyskursów, ich strategii zawłaszczania, pominięć i opresji? W jaki sposób dialog może zastąpić monologiczność ofiar? Te i inne połączone z nimi pytania dotyczą w ostatecznej perspektywie umieszczenia tego regionu w krytycznych dyskursach globalizacji.
    I ask in my article a question about the usability of some postcolonial developments in theorizing/conceptualizing Central and Eastern European cultures, nations and postcommunist transitions. I am less interested in evaluating the adequacy of such developments, and more in examining what trajectories can be forged by such redirection of postcolonial vectors. We are used to discussing the sense and productivity of given postcolonial paradigms into the Central and Eastern European contexts, however, the concomitant issue of how such inflections of postcolonialism encourage further theorization of the region in broaderglobal context remains largely untouched. While applying postcolonial paradigms to theproblems of dependence, European/Russian/Soviet imperialism, anti-communist resistance and postcommunist transformations has proved productive and truly justified, even necessary in many cases, it’s difficult not to have an impression that a crucial, larger framework is missing in such developments. For example, what challenges are posed to postcolonial studies in such uses? What particular contribution can be made in these developments to the discussions of modernity and its peripheral or alternative realizations outside the West? What possible new transnational solidarities and ecumenes does such postcolonial reconfiguration of thinking about Central and Eastern Europe promise? What forms of remembrance does it necessitate in memory cultures of late modernity? How can it challenge the Eurocentric or West-centric traits in contemporary academic and political discourses, their strategies of containment, omissions and repressions? How can a dialogue ensue from the above rather than a monologism of victimhood? These and other related questions ultimately concern the problem of locating the region in critical globalization discourses.
    Źródło:
    Porównania; 2013, 13; 9-27
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    DZIEWCZYNA Z SZAFY, CHŁOPAK NA DACHU – NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ PSYCHOSPOŁECZNA W POETYCE REALIZMU MAGICZNEGO
    “DZIEWCZYNA Z SZAFY“ BY BODO KOX: PSYCHOSOCIAL DISABILITY IN THE POETICS OF MAGICAL REALISM
    Autorzy:
    Kołodziejczyk, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/911649.pdf
    Data publikacji:
    2018-08-28
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    autism
    representation of disability
    magical realism
    tolerance and recognition
    autism/psychosocial disability as ameliorative space
    autyzm
    reprezentacja niepełnosprawności
    realizm magiczny
    tolerancja i uznanie
    autyzm/niepełnosprawność psychospołeczna jako przestrzeń naprawcza
    Opis:
    Artykuł podejmuje dyskusję na temat reprezentacji niepełnosprawności psychospołecznej jako przestrzeni naprawczej. Autyzm, bo najczęściej ta niepełnosprawność pełni rolę radykalnej odmienności w narracyjnych formach takich jak film, powieść, (auto)biografia lub gatunki graniczne takie jak esej, jako niepełnosprawność wynikająca z niedostatków umiejętności społecznych i komunikacyjnych podmiotu, na poziomie fabularnym jest zagadką ludzkiego umysłu. Na poziomie retorycznym owa zagadka realizowana jest jako problem nieprzetłumaczalności – do umysłu osoby z autyzmem nie można dotrzeć, bo nie ma wspólnych kodów, które pozwoliłyby na komunikację. Postać z autyzmem jest albo opisywana z zewnątrz, albo „tłumaczona” przez obrazy sensorycznych zniekształceń, które mają przybliżyć stan powodowany tą niepełnosprawnością. Artykuł pokazuje, jak aktualne zmiany w ustawodawstwie dotyczącym integracji osób niepełnosprawnych (szkolnictwo, prawo wyborcze) bezpośrednio wynikają z określonej postawy społecznej względem niepełnosprawności – jest nią tolerancja, która jednak nie opiera się na uznaniu. Tę kluczową kombinację etyczną: tolerancja wyłącznie, jeśli towarzyszy jej uznanie różnicy – zaleca Charles Taylor w eseju The Politics of Recognition (1994). W analizie filmu Bodo Koksa Dziewczyna z szafy (2012) autorka pokazuje, jak retoryka magicznorealistyczna otwiera w filmie alternatywną przestrzeń dla autyzmu i innych niepełnosprawności psychospołecznych. Przestrzeń ta ujawnia głęboką niewspółmierność świata normy i niepełnosprawności oraz wykluczenie jako podstawową formę interakcji w obrębie tej hierarchii. Jako przestrzeń alternatywna pokazuje ona deficyty normy, a więc odwraca hierarchię, w której niepełnosprawność jest zazwyczaj wpisana w dyskurs braku, i pokazuje niepełnosprawność jako przeciwieństwo braku. Jest to jednocześnie przestrzeń etycznego wyzwania dla normy.
    The article discusses the problem of representation of disability as ameliorative space. Autism, because it most often plays the role of radical otherness in narrative forms such as film, novel, (auto)biography or border genres such as essay, as a disability determined by insufficient social and communication skills of the subject, represents, on the level of the plot, the riddle of the human mind. On the level of rhetoric, the riddle is realised as a problem of untranslatability – the mind of an autistic person cannot be reached, because there are no shared codes which would enable communication. The character with autism is either described from the outside or “translated” through the images of sensory distortions whose role is to approximate the condition. The article shows how the current changes in the Polish law relating to the integration of the disabled (education, elections regulations) are the direct corollary of a certain social attitude towards disability which can be defined as tolerance without recognition. This key ethical combination: tolerance only if grounded in recognition is recommended by Charles Taylor in his 1994 essay “The Politics of Recognition”. In an analysis of Bodo Kox film „Dziewczyna z szafy” [A Girl from the closet] (2012), the author shows how the rhetoric of magical realism opens up in the film an alternative space for autism and other psychosocial disabilities. This space reveals the deep incommensurability between the world of the norm and the world of disability and their hierarchical structuring, in which exclusion is the basic form of interaction. As alternative space, however, it shows also the deficits of the norm and reverses the hierarchy in which disability features as lack to show the opposite. It is, consequently, the space of ethical challenge for the norm.
    Źródło:
    Porównania; 2017, 21, 2
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stosunki dawnej Rzeczypospolitej z Turcją i Tatarami: Czy naprawdę byliśmy przedmurzem Europy?
    The Polish-Lithuanian Commonwealth’s relations with Turkey and the Tartars: was it really Europe’s bulwark?
    Autorzy:
    Kołodziejczyk, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1013189.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-08
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    bulwark of Christianity (antemurale Christianitatis)
    Ottoman Empire
    Tatars
    Christian-Muslim relations
    Renaissance diplomacy
    calendar
    przedmurze chrześcijaństwa
    Imperium Osmańskie
    Tatarzy
    stosunki chrześcijańsko-muzułmańskie
    renesansowa dyplomacja
    kalendarz
    Opis:
    Wbrew pokutującym stereotypom, wojny Rzeczypospolitej z Imperium Osmańskim zdarzały się rzadko, a we wzajemnych stosunkach przeważało dążenie do zachowania pokojowego sąsiedztwa. Frazeologia przedmurza chrześcijaństwa była natomiast chętnie wykorzystywana przez dwór polski jako argument przetargowy w stosunkach z innymi stolicami Europy, zwłaszcza z papieskim Rzymem. Jednak dopiero w okresie zaborów, głównie dzięki twórczości Henryka Sienkiewicza, Turek i muzułmanin stał się niejako substytutem wroga, zastępując ze względów cenzuralnych reprezentantów państw zaborczych. Tymczasem studia nad epoką Jagiellonów ujawniają pragmatyczny stosunek członków tej dynastii do relacji z muzułmanami, wzajemną znajomość obyczajów, świąt religijnych i kalendarza, oraz otwartość na tworzenie sojuszy politycznych i wojskowych. Nie zmieniło się to i w czasach królów elekcyjnych, gdy frazeologia obrony chrześcijaństwa, stosowana na użytek wewnętrzny i zwłaszcza w stosunkiem z Zachodem, szła często w parze z szacunkiem dla muzułmańskich partnerów i brakiem uprzedzeń religijnych we wzajemnych stosunkach. Nieporozumieniem są dzisiejsze próby wykorzystywania postaci Jana Sobieskiego dla celów antymuzułmańskiej propagandy, monarcha ten bowiem cenił kulturę orientalną, znał język turecki, utrzymywał regularne kontakty z muzułmańskimi stolicami, idąc zaś pod Wiedeń kierował się politycznym pragmatyzmem, a nie względami o charakterze religijnym.
    Contrary to enduring stereotypes, war rarely broke out in relations between Poland-Lithuania and the Ottoman Empire. Instead, relations were mutually characterized as a way to maintain peaceful neighborliness. Admittedly, the Polish court readily used the phrase the bulwark of Christianity in its relations with other European capitals, especially with papal Rome. However, only with the post-partition era, mainly due to the influence of literary works by Henryk Sienkiewicz, did the names “Turk” and “Muslim” become synonymous with the enemy, though Sienkiewicz did this to avoid censorship from the partitioning states. Nevertheless, studies on the era of the Jagiellonian dynasty reveal that Jagiellonian kings took a pragmatic attitude in their relations with Muslims, which involved having a familiarity with their customs, religious fests and calendar, as well as an openness towards forming political and military alliances. This attitude was unchanged during the times of elective kings, when the phrase “defense of Christianity,” which was applied for domestic use and especially in relations with the West, often coincided with a respect for Muslim partners and a lack of religious bias in mutual relations. Current efforts to instrumentalize the person of John III Sobieski for anti-Muslim propaganda must be regarded as a misunderstanding, since the said monarch valued Oriental culture, spoke the Turkish language, maintained regular contacts with Muslim capitals, and his decision to led his army to Vienna was motivated by political pragmatism rather than religious concerns.
    Źródło:
    Praktyka Teoretyczna; 2017, 26, 4; 16-36
    2081-8130
    Pojawia się w:
    Praktyka Teoretyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies