Temat: osadnictwo - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Uwarunkowania społeczno-ekonomiczne osadnictwa uchodźców bułgarskich w latach 20. XX wieku
Socio-economic conditions of refugees’ settlement in Bulgaria in the 1920s
Autorzy:: Paszkiewicz, Jędrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/910017.pdf
Data publikacji:: 2018-02-20
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Bulgaria
refugees
immigrants
settlement
Bułgaria
uchodźcy
imigranci
osadnictwo / Bulgaria
Opis:: Socio-economic conditions of refugees’ settlement in Bulgaria in the 1920s.The influx of immigrants into Bulgaria during the first two decades of 20th century was aresult of the two lost armed conflicts and border shifts between 1913 and 1918. These changesin turn resulted in disruption of the socio-political and economic situation within the country.The government was unable to efficiently overcome the consequences of high immigration,which aggravated the already present social and economic difficulties and threatened the internal stability of the state. On the other hand, in spite of the grave political and economiccrisis, certain measures were undertaken to counter the negative tendencies, with state supportfor the agricultural settlement. The partial success of the above was possible due to theagriculture reform introduced in 1924 and financial credits from abroad (1926, 1928). Theoutcome was sufficient for the Bulgarian government to deem the settlement action a success, an enhancement of the country's internal stability and appeasement of the general public. Nevertheless, a number of pressing issues remained, resulting mostly from a lack of systemic support to the immigrants and their families. The refugee integration process was hindered bythe lack of a secure economic foundation and the differences among the particular socialgroups.
Źródło:: Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2017, 24, 1; 61-82
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:: Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Spatial variability of the socio-economic development in terms of population and settlement at the level of NUTS 4 units. The case study of Poland, Slovakia and Lithuania
Zróżnicowanie poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego w aspekcie ludność i osadnictwo na poziomie jednostek NUTS 4. Przykład Polski, Słowacji i Litwy
Autorzy:: Krupickaite, Dovile
Konecka-Szydłowska, Barbara
Hauke, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1023187.pdf
Data publikacji:: 2014-03-20
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: population
settlement
NUTS 4
Polska
Slovakia
Lithuania
ludność
osadnictwo
jednostki NUTS 4
Polska
Słowacja
Litwa
Opis:: The aim of the study is to analyze disparities in socio-economic development in terms of population and settlement in supranational dimension. The analysis was carried out on the example of three countries: Poland, Slovakia and Lithuania and refers to units of local level – NUTS 4, with 379, 79, and 60, respectively, units. The time range of research covers the period 2000–2010. The main result of the analysis is identification of three types of areas: areas of growth, transition and stagnation in terms of the population-settlement for these three countries treated together as a single object at a local level (NUTS 4). We also investigate the spatial auto-correlation with the use of the global statistics I – Moran, together with an analysis of the local index of spatial dependence (LISA) and separate determinants that most affect the level of socio-economic development value measured by the synthetic index in terms of population and settlement at the local level.
Celem opracowania jest analiza zróżnicowania poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego w aspekcie ludność i osadnictwo w wymiarze ponadkrajowym. Analiza prowadzona na przykładzie trzech państw: Polski, Słowacji i Litwy i odnosi się do jednostek poziomu lokalnego NUTS 4, które liczą odpowiednio 379, 79 i 60 jednostek. Zakres czasowy badań obejmuje lata 2000–2010. Podstawowym wynikiem przeprowadzonej analizy jest wydzielenie w układzie trzech państw na poziomie lokalnym (NUTS 4) obszarów wzrostu, przejściowych i stagnacji w aspekcie ludnościowo-osadniczym. Ponadto obliczono wartości lokalnej statystyki I – Morana wraz z analizą lokalnych współczynników zależności przestrzennej (LISA) i wydzielono determinanty, które najbardziej wpływają na wartości wskaźnika syntetycznego Ws w aspekcie ludność i osadnictwo na poziomie lokalnym.
Źródło:: Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna; 2014, 25; 135-149
2353-1428
Pojawia się w:: Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Wołosi na Węgrzech
The Wallachians in Hungary
Autorzy:: Grzesik, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1490753.pdf
Data publikacji:: 2021-07-16
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: The Wallachians
Medieval and Pre-Modern Hungary
Transylvania
Slovakia
The Slavs
settlement
source-critism
Wołosi
Węgry średniowieczne i wczesnonowożytne
Siedmiogród
Słowianie
osadnictwo
źródłoznawstwo
Opis:: Artykuł opisuje obecność Wołochów w Królestwie Węgier od najwcześniejszych wzmianek o tej ludności do czasów wczesnonowożytnych. Rozpoczyna się od opisu informacji z Gesta Hungarorum, gdzie Wołosi zostali przedstawieni jako pastores Romanorum. Byli to dawni mieszkańcy (wraz ze Słowianami) pogranicza między Wielką Niziną Węgierską a zachodnim Siedmiogrodem, podbici przez węgierskich przybyszów. Szymon z Kézy sądził, że to rzymscy pasterze, którzy nauczyli Szeklerów pisma. Z pasterzami Rzymian utożsamiano ich w opisie Europy Wschodniej z 1308 roku. Renesansowi humaniści włoscy i węgierscy uważali, że Wołosi byli potomkami dawnych żołnierzy rzymskich z prowincji Dacia Traiana. Wzmianki o osadnictwie wołoskim w Siedmiogrodzie pochodzą z początku XIII wieku, ale najwięcej informacji na ten temat jest z końca tego stulecia. Obecność Wołochów obserwowano w Karpatach Południowych i górach zachodniego Siedmiogrodu. Odnotowano ich migracje w Karpatach Wschodnich i Zachodnich. Osadnictwo dotarło w XVI wieku z Marmaroszu (Máramaros/Maramureş) (1320) do regionu Koszyc i Zwolenia (Zolyom) oraz granicy z Morawami. Początkowo Wołosi byli wschodnio-romańską grupą ludności z dużym (być może dominującym) udziałem elementu słowiańskiego (być może bułgarskiego). W dokumentach o Marmaroszu z końca XIV wieku mowa zarówno o Wołochach, jak i Rusinach. Z kolei na zachód od Spisza (Zips, Szepes) pod nazwą Wołosi kryli się Słowacy i Polacy. Charakter osadnictwa wołoskiego ewoluował od cech etnicznych do rozwiązań społeczno-gospodarczych, przeważnie opartych na pasterstwie i kolonizacji ludności (głównie Słowian). Niektórzy przedstawiciele tej ludności (kenezii, vojevodae) zostali nobilitowani i stali się częścią Natio Hungarica. Zaakceptowali wiarę rzymskokatolicką i węgierską tożsamość. Pozostała ludność zachowała wiarę prawosławną a jej status ludności obniżył się do poziomu ludności zależnej. Wołosi zajmowali się pasterstwem, a później rolnictwem górskim i byli także strażnikami na trasach komunikacyjnych i granicach.
The article describes the presence of the Wallachians in the Hungarian Kingdom on the basis of sources from the earliest mentions on this population until the early modern period. In the Gesta Hungarorum the Wallachians were described as pastores Romanorum, the former inhabitants (together with the Slavs) of the region between the Great Hungarian Plain and the western part of Transylvania, conquered by Hungarian newcomers. In the description of the Eastern Europe (1308) Wallachians were identified with the pastors of the Romans. According to Simon of Kéza they transferred the knowledge of writing to the Szeklers. From the point of view of the Renaissance Italian and Hungarian humanists, they were the descendants of former Roman soldiers from the Dacia Traiana province. In the Hungarian documents, the Wallachian settlement in Transylvania is confirmed for the beginning of the 13th century, however, the majority of information about them derived from the end of this period. The Wallachian presence was observed in the southern parts of Carpathians and western Transylvanian mountain ranges. Their migrations were reported in the Eastern and Western Carpathians, the main direction ran from Máramaros (Maramureş) (1320) towards Kysuce-Zvolen (Zolyom) region in the 16th century and the border with Moravia. At first, migrated the East Romance population with the great (or dominant) contribution of the Slavic (probably Bulgarian) element. In the sources on Máramaros from the end of 14th century the Wallachian settlers were identified with the Ruthenians. By contrast, west of Spiš (Zips, Szepes) the Slovaks and the Poles were called the Wallachians. There can be also the evolution of character of the Wallachian settlement observed. First, it had primarily ethnic attributes. Later, it came in specific socio-economic forms, connected with the colonization of population (mainly the Slavs), primarily in the mountains. Some representatives of the Wallachian population (kenezii, vojevodae) were ennobled and became the part of the Natio Hungarica. They accepted the Catolicism and Hungarian identity. The rest of the population preserved the Orthodox faith and was subjugated. The Wallachians dealt not only with the transhumant economy, but also the agriculture. Moreover, they were the soldiers (guards) on the borders or communication routes.
Źródło:: Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2021, 28, 1; 93-132
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:: Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "osadnictwo" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język