Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ECONOMIC COOPERATION" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Sojusz Pacyfiku -nowy model integracji latynoamerykańskiej?
The Pacific Alliance - A New Model of Latin American Integration?
Autorzy:
Oberda-Monkiewicz, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2091868.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Economic integration
Regionalism
Economic cooperation
Integracja gospodarcza
Regionalizm
Współpraca gospodarcza
Opis:
Sojusz Pacyfiku jest jednym z najmłodszych ugrupowań integracyjnych w Ameryce Łacińskiej. W czasach popularności regionalizmu postliberalnego wśród państw latynoamerykańskich promuje on otwarty regionalizm ponad podziałami ideologicznymi, nadając nową dynamikę regionalnej współpracy gospodarczej, oraz wpisuje się w globalny trend zwrotu ku intensywnie rozwijającemu się obszarowi Azji i Pacyfiku. W artykule Sojusz Pacyfiku ukazano na tle dynamicznych procesów integracyjnych w Ameryce Łacińskiej, uwzględniając zarówno jego specyfikę, potencjał, jak i perspektywy rozwoju.(abstrakt oryginalny)
The Pacific Alliance is one of the youngest integration groupings in Latin America. At a time of high popularity of postliberal regionalism among Latin American countries, it promotes open regionalism above ideological divisions, providing new dynamism to regional economic cooperation, and it fits well within the global trend of a turn to the intensively developing area of Asia and the Pacific. The aim of this article is to present the Pacific Alliance against the background of the dynamic integration processes in Latin America, including both its special characteristics and its complementarity with the existing regional organisations.(original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2016, 52, 2; 161-178
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Regionalism in the Balance: Reflections on ASEAN at Fifty from a Liberal Perspective
Autorzy:
Rabel, Roberto
Ireland, Kieran
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092112.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Regional integration
International regional cooperation
Regionalism
Regional economic cooperation
International organisations
Integracja regionalna
Międzynarodowa współpraca regionalna
Regionalizm
Regionalna współpraca gospodarcza
Organizacje międzynarodowe
Opis:
The Association of South-East Asian Nations (ASEAN) represents the world's second most influential regional integration project after the European Union (EU). Its fiftieth anniversary in August 2017 prompted extensive commentary on the achievements of this important regional grouping as well as on the challenges and opportunities that it confronts as it begins its second half-century. This article draws on those commentaries to present a stock-take of ASEAN at fifty from a liberal perspective. While acknowledging ASEAN's achievements over the last fifty years, it highlights the daunting challenges that threaten the grouping's efficacy and cohesion, with attendant implications for wider regional architecture in the Asia-Pacific region. From rising nationalism to the constraints of the 'ASEAN Way' and the slow progress of the ASEAN Economic Community, the 'centrality' of the organisation for its member states is in question. External pressures posed by turbulent geopolitical tides make ASEAN's hard-won 'centrality' in wider Asia-Pacific affairs an even more contested concept. There are nonetheless opportunities for ASEAN to avert a mid-life crisis and revitalise regional integration. ASEAN's best chance of doing so is to apply liberal approaches to regional order in ways that will strengthen rules-based institutions, collective security, political dialogue, economic openness and tolerance of differences.(original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2018, 54, 2; 9-30
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zagraniczna Egiptu w okresie prezydentury Abd al-Fattaha as-Sisiego
Egypts Foreign Policy under President Abd al-Fattah as-Sisi
Autorzy:
Sierańska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092084.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Foreign policy
Islam
Political and economic situation
Government policy
Economic crisis
International economic cooperation
Financial support
Polityka zagraniczna
Sytuacja polityczno-ekonomiczna
Polityka rządu
Kryzys gospodarczy
Międzynarodowa współpraca gospodarcza
Wsparcie finansowe
Opis:
Celem artykułu jest analiza polityki zagranicznej Egiptu w okresie ponad trzyletniej prezydentury Abd al-Fattaha as-Sisiego, jej strategicznych celów i głównych kierunków, a także jej najważniejszego instrumentu, czyli zawierania sojuszy międzynarodowych. Analizie poddano również wysiłki czynione przez prezydenta as-Sisiego i jego ekipę w celu pełnego powrotu do roli lidera świata arabskiego i wpływania nie tylko na bliskowschodni układ sił, lecz także na sytuację w stosunkach międzynarodowych w Afryce Północnej. Ze względu na poważny kryzys gospodarczy w Egipcie duże znaczenie ma utrzymywanie silnych więzi i współpraca z państwami Zatoki Perskiej (Gulf Cooperation Council, GCC), a przede wszystkim z Arabią Saudyjską, Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, Kuwejtem i Bahrajnem. Ich wsparcie finansowe jest Egiptowi szczególnie potrzebne w związku z przyjętym przez władze egipskie w listopadzie 2016 r. ambitnym programem reformatorskim, realizowanym przy wsparciu Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Zwrócono uwagę na powrót do sojuszniczej współpracy ze Stanami Zjednoczonymi, ale również poszukiwanie nowych opcji, czyli nawiązanie bliższych relacji z Rosją, kontynuowanie bardzo dobrej, czy nawet strategicznej współpracy z Izraelem, pogłębienie współpracy z Francją oraz potrzebę intensyfikacji relacji ekonomicznych z Włochami. Istotne znaczenie ma nawiązanie prestiżowej współpracy ze względów geoekonomicznych i geopolitycznych z Grecją i Cyprem. Wskazano na brak normalizacji stosunków z Katarem, Turcją i Iranem. Przedstawiony został bilans sukcesów i słabości egipskich wysiłków dyplomatycznych oraz wpływ wewnętrznej destabilizacji ekonomiczno-politycznej po "arabskiej wiośnie" i sytuacji w dysfunkcyjnych państwach regionu Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej na bardziej efektywne realizowanie priorytetów w polityce zagranicznej Egiptu. Podkreślono wyzwania i zagrożenia wewnętrzne i zewnętrze, w tym zmagania Egiptu z islamskim ekstremizmem (dżihadyzmem) na półwyspie Synaj. (abstrakt oryginalny)
The article defines and analyses Egypt's foreign policy over the three-year period of Abd al-Fattah as-Sisi's presidency, its strategic goals and main directions, as well as its most significant instrument, which is entering into international alliances. President as-Sisi and his team take efforts to restore Egypt as the leader of the Arab world and to influence the balance of power in the Middle East and beyond, including in North Africa. Due to a serious economic crisis in Egypt, cooperation and maintaining strong ties with the Gulf Cooperation Council (GCC) countries, especially Saudi Arabia, the United Arab Emirates, Kuwait and Bahrain, is of great importance. Egypt needs their financial support because of an ambitious reform programme adopted in November 2016 by the Egyptian authorities which is being implemented with the support of the International Monetary Fund. The return to allied cooperation with the US, the search for new cooperation options, i.a. establishing closer ties with Russia, the continuation of very good or even strategic cooperation with Israel, broadening cooperation with France in the field of archaeology, science, research and technology, as well as the need to intensify economic ties with Italy are all examined. The article presents the outcome of Egyptian diplomatic successes and weaknes-ses, as well as the impact of internal economic-political destabilisation after the Arab Spring and the situation in the dysfunctional countries of the Middle East and North Africa for a more effective accomplishment of the priorities in Egypt's foreign policy. The internal and external challenges and threats, including Egypt's struggle with Islamic extremism (jihadism) in the Sinai Peninsula have been emphasized. (original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2017, 53, 4; 169-191
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasadnicze atrybuty polityki rozwojowej Unii Europejskiej
Fundamental Attributes of EU Development Policy
Autorzy:
Kołodziejczyk, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092081.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Politics
Economic policy of the EU
Development
International economic cooperation
Official Development Assistance (ODA)
Development aid
Polityka
Polityka gospodarcza UE
Rozwój
Międzynarodowa współpraca gospodarcza
Oficjalna Pomoc Rozwojowa
Pomoc rozwojowa
Opis:
Polityka współpracy na rzecz rozwoju, powszechnie nazywana polityką rozwojową, jest jedną z kluczowych dziedzin aktywności Unii Europejskiej i jej państw członkowskich. Traktat z Lizbony zaliczył ją do działań zewnętrznych Unii Europejskiej, dzięki którym Unia dąży do umacniania współpracy we wszystkich dziedzinach stosunków międzynarodowych. Zaliczona do kompetencji dzielonych, polityka rozwojowa Unii Europejskiej charakteryzuje się szczególnymi cechami, które są głównym przedmiotem niniejszego artykułu. Są one rozpatrywane na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, koncepcyjnej oraz motywacyjnej.(abstrakt oryginalny)
Development cooperation policy, commonly known as development policy, is a key area of the activity of the European Union and its member states. The Lisbon Treaty qualified it as an EU external action through which the Union aims to strengthen cooperation in all areas of international relations. A shared competence, the EU's development policy has special features which are the main focus of the article. They are examined on three levels: organization, conceptualization, and motivation.(original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2017, 53, 4; 157-168
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stany Zjednoczone – hegemonia w regionie Azji i Pacyfiku w latach 1985–2015
The United States – A Hegemony in the Asia-Pacific Region in 1985–2015
Autorzy:
Jarczewska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2091660.pdf
Data publikacji:
2020-06-24
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Stany Zjednoczone
region Azji i Pacyfiku
Chiny
hegemonia
strategia
sojusz
współpraca gospodarcza
TPP
United States
Asia-Pacific region
China
hegemony
strategy
alliance
economic cooperation
Opis:
Stany Zjednoczone uzyskały pozycję hegemoniczną w systemie międzynarodowym po zakończeniu II wojny światowej i mimo relatywnego spadku ich siły oraz wzrostu znaczenia innych państw utrzymują ją do chwili obecnej. Kraj ten jest aktywny niemal we wszystkich regionach świata, jednak podstawowe znaczenie mają dla niego strefy transatlantycka i transpacyficzna (region Azji i Pacyfiku). Właśnie w regionie Azji i Pacyfiku USA włączyły się do wielkiej polityki światowej. Obecnie jest on uważany za obszar o kluczowym znaczeniu dla ich interesów – zarówno z uwagi na kwestie bezpieczeństwa, jak i gospodarcze. Autorka prezentuje relacje Stanów Zjednoczonych z państwami Azji i Pacyfiku i opisuje pozycję tego kraju w regionie z perspektywy ostatnich trzech dekad, czyli okresu wielkich zmian i przewartościowań na arenie międzynarodowej. Przyjmuje założenie, że w badanym okresie USA odgrywały w regionie Azji i Pacyfiku rolę hegemona, akceptowaną przez większość państw położonych w tej strefie (szczególnie tych mniejszych i słabszych, obawiających się dominacji jednego, silnego gracza z regionu), co gwarantowało Stanom Zjednoczonym efektywną realizację własnych interesów.
After the end of World War II the United States achieved a hegemonic position in the international system, and despite a relative decrease in its power and the growth in importance of other states it has kept this position until the present time. The country is active in almost all the regions of the world, but the areas it considers particularly important are the Transatlantic and the Transpacific (the Asia-Pacific region) regions. Historically, the latter direction was the area through which the United States entered into grand world politics. Presently, it is considered an area of key importance to the country’s interests, for both security and economic reasons. The aim of this article is to present the United States’ relations with the countries of the Asia-Pacific and determine the US’s position in the region in terms of the last three decades, that is a period of great changes and redefinitions in the international arena. It has been assumed that in the period in question the United States played the role of the dominant power in the Asia-pacific region, which the majority of the region’s countries accepted (especially the smaller and weaker ones, fearing the domination of a single strong actor from the same region) and owing to which the United States have been able to effectively pursue its own interests.
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2015, 51, 4; 37-66
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyzwania polityki handlowej Nowej Zelandii
The Challenges of New Zealands Trade Policy
Autorzy:
Sierańska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092056.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Trade policy
Supply chain
Trade exchange
Trade geography
Negotiation strategies
International cooperation
International economic cooperation
Polityka handlowa
Łańcuch dostaw
Wymiana handlowa
Geografia handlu
Strategie negocjacyjne
Współpraca międzynarodowa
Międzynarodowa współpraca gospodarcza
Opis:
W artykule podjęto analizę struktury geograficznej handlu Nowej Zelandii oraz instrumentów polityki handlowej, z których to państwo korzysta, jak również ukazano, że angażuje się ono w pewne działania z zakresu polityki handlowej. Przedstawiono ponadto wpływ uwarunkowań geograficznych na prowadzoną przez Nową Zelandię politykę handlową, w tym na zawieranie bilateralnych i regionalnych umów o wolnym handlu. Podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy wysiłki podejmowane przez ten kraj w celu zwiększenia udziału w międzynarodowej polityce handlowej oraz wymianie handlowej można postrzegać przez pryzmat interesów narodowych. Ze względu na odległość dzielącą Nową Zelandią i Europę naturalnymi partnerami handlowymi NZ są kraje Azji i Pacyfiku. Podkreślone zostały także bliskie więzi Nowej Zelandii z Australią oraz strategie bilateralne, jakie obydwa państwa stosują w procesach negocjacyjnych. W artykule została również przedstawiona transformacja struktury handlu Nowej Zelandii po podpisaniu z Chinami w 2008 r. porozumienia o wolnym handlu, z uwzględnieniem korzyści dla gospodarek obydwu państw, jak i opinii zwolenników i krytyków tej umowy. Współpraca handlowa z państwami członkowskimi UE, choć istotna sama w sobie, z pewnością wejdzie w nową, bardziej dynamiczną fazę, gdy zostanie podpisane i wejdzie w życie porozumienie o wolnym handlu między UE i Nowa Zelandią. Ogromną szansę Nowa Zelandia dostrzega w Partnerstwie Transpacyficznym. (abstrakt oryginalny)
The article analyses the geographical structure of New Zealand's trade and the country's trade policy instruments. I demonstrate that a range of strategic interests may be behind New Zealand's involvement in certain trade activities. The article also presents the significance and impact of New Zealand's geographical factor on the country's trade policy and bilateral and regional free trade agreements. It seeks to determine whether New Zealand's efforts to increase its participation in international trade can be considered from the angle of its national interests. Due to the geographical distance between New Zealand and Europe, the former's principal trading partners are in Asia and the Pacific, with China, Australia, the USA, Japan, South Korea and the UK in the lead. Trade with the European Union, although important, will certainly enter a new dynamic phase once an EU-NZ Free Trade Agreement has been signed. Even after the withdrawal of the USA from the TransPacific Partnership (TPP), New Zealand continues to perceive the TPP as a great opportunity, which, if ratified by all 11 members, could provide the country with access to new absorptive world markets and thus improve the efficiency of its trade policy.(original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2017, 53, 3; 163-188
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosunki Unii Europejskiej z Organizacją Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO)
The Relations between the European Union and the Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO)
Autorzy:
Starzyk-Sulejewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2091934.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
International relations
Economic coordination
Member states
International cooperation
Stosunki międzynarodowe
Koordynacja gospodarcza
Państwa członkowskie
Współpraca międzynarodowa
Opis:
Artykuł mieści się w szerokiej problematyce związanej z istotą stosunków między międzyrządowymi organizacjami międzynarodowymi. Na tle typologii uwzględniającej zakres i charakter reprezentacji UE oraz jej państw członkowskich w różnych organizacjach omówiono w nim najważniejsze zagadnienia związane z rozwojem i istotą stosunków między WE/UE i FAO po uzyskaniu przez WE członkostwa w tej organizacji w 1991 r. W związku z tym na tle zarysu ewolucji stosunków między obu organizacjami dokonano charakterystyki statusu UE w FAO oraz przeanalizowano zasady funkcjonowania wewnętrznego systemu koordynacji działań UE i jej państw członkowskich w związku z ich aktywnością podejmowaną na forum FAO z uwzględnieniem dwóch okresów, tj. od uzyskania członkostwa EWG w FAO w 1991 r. do momentu wejścia w życie Traktatu Lizbońskiego oraz po wejściu w życie reformy lizbońskiej w ramach UE.(abstrakt oryginalny)
The article addresses issues from the broad sphere of relations between intergovernmental international organisations. Against the background of typology taking into account the extent and nature of the representation of the EU and its Member States in various organisations, the article discusses the most important issues connected with the development and nature of the relations between the EC/ EU and FAO after the Community obtained membership in this organisation in 1991. In this context and against the background of the evolution of the relations between the two organisations, the article characterises the status of the EU within FAO and analyses the principles underlying the functioning of the internal system of coordinating the actions of the EU and its Member States with regard to their activity in the FAO, taking into account two periods, namely the period between granting the FAO membership to the EEC in 1991 and the entry into force of the Treaty of Lisbon as well as the period after the entry into force of the Lisbon reform.(original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2016, 52, 4; 91-109
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BRICS jako reprezentant interesów globalnego Południa: analiza stanowiska ugrupowania względem głównych problemów w dialogu pomiędzy krajami Północy i Południa
BRICS as Representative of the Interests of the Global South: An Analysis of the Groups Position on the Main Issues in North-South Dialogue
Autorzy:
Smolaga, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092069.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
International cooperation
Developing countries
Economic globalization
Projects financing
Economic infrastructure financing
Współpraca międzynarodowa
Kraje rozwijające się
Globalizacja gospodarki
Finansowanie projektów
Finansowanie infrastruktury gospodarczej
Opis:
Podczas dziewięciu spotkań na szczycie przywódcy BRICS (Brazylii, Rosji, Indii, Chińskiej Republiki Ludowej i Republiki Południowej Afryki) wyraźnie odwoływali się do tematów, które leżą w polu zainteresowania krajów spoza bloku, w szczególności państw globalnego Południa. Adresowana do nich była wizja współpracy międzynarodowej, która wskazuje, że współczesny, zglobalizowany i pełen współzależności świat nie może być zdominowany przez jedną grupę państw: globalną Północ. Praca ma charakter analizy warstwy deklaratywnej i bazuje na dokumentach końcowych wydawanych po szczytach BRICS. Artykuł weryfikuje hipotezę główną, że BRICS występuje w imieniu globalnego Południa, prezentując w swoim programie interesy krajów rozwijających się oraz potrzebę zmian modelu współpracy międzynarodowej. W tekście rozpatrywane są jeszcze trzy hipotezy pomocnicze, które odnoszą się do częstotliwości występowania wspomnianej problematyki Południa w oficjalnych dokumentach BRICS.(abstrakt oryginalny)
Over the course of nine summits, the leaders of BRICS (Brasil, Russia, India, the People's Republic of China and the Republic of South Africa) have clearly referred to subjects spanning the interests of countries outside the bloc, in particular countries belonging to the Global South. Addressed to these was a vision of international relations indicating that today's globalised and interdependent world cannot be dominated by a single group of countries, namely the Global North. The article analyses the declarative layer of the outcome documents published after BRICS summits. It attempts to verify the main hypothesis, namely that BRICS speaks on behalf of the Global South, its programme representing the interests of developing countries and formulating a need to alter the current international cooperation model. The text also examines three auxiliary hypotheses related to the frequency of references to the Global South in official BRICS documents. (original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2017, 53, 4; 53-67
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies