Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zadanie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Rating kredytowy emitenta i inwestora – porównanie wpływu determinant
    Issuer- and Investor-Paid Credit Ratings – A Comparison of Factors
    Autorzy:
    Chodnicka-Jaworska, Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/525431.pdf
    Data publikacji:
    2017-05-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    agencja ratingowa
    rating nadawany na żądanie emitenta
    rating nadawany na żądanie inwestora
    credit rating agency
    issuer-paid credit ratings investor-paid credit ratings
    Opis:
    Celem pracy jest analiza determinant ratingu kredytowego banków krajów europejskich. Dokonano przeglądu literaturowego na temat wpływu czynników na rating kredytowy i postawiono hipotezę, że siła oddziaływania poszczególnych determinant na credit rating banku jest uzależniona od tego, czy został on nadany na żądanie emitenta czy inwestora. Do analizy wykorzystano dane z bazy Thomson Reuters. Badanie przeprowadzono przy użyciu metod regresji panelowej. Jako zmienną zależną zastosowano długoterminowe ratingi kredytowe banków prezentowane przez agencje ratingowe w latach 2000–2015. Ratingi zdekodowano liniowo na zmienne liczbowe. Badanie wykonano na danych kwartalnych.
    The aim of the paper is to analyse European banks’ credit ratings factors. To this end, a literature review has been made about the impact of credit ratings factors and the following hypothesis has been put forward: The strength of the banks’ credit ratings factors depends on the issuer- and investor-paid notes. Thomson Reuters database has been used for the analysis. The analysis has been made by using panel data models. As a dependent variable, long-term credit ratings presented by credit rating agencies from 2000 to 2015 have been used. Credit ratings have been decomposed linearly. The study has been made using quarterly data.
    Źródło:
    Problemy Zarządzania; 2017, 1/2017 (66), t.2; 64 - 78
    1644-9584
    Pojawia się w:
    Problemy Zarządzania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność przedsiębiorcy za niedostarczanie informacji i dokumentów na żądanie Prezesa UOKiK – kilka refleksji po decyzji w sprawie Engie
    Autorzy:
    Kanton, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2190106.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    naruszenia proceduralne
    niedostarczenie dokumentów
    nieudzielenie informacji
    kara pieniężna
    żądanie udzielenia informacji
    Opis:
    Artykuł zawiera analizę przyjętych w polskim porządku prawnym rozwiązań regulujących tryb żądania informacji i dokumentów przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: Prezes UOKiK). W pierwszej części artykułu autor omawia podstawowe standardy, które powinno spełniać żądanie organu antymonopolowego, w odniesieniu do formułowanego w nim zakresu żądania i celu, uwzględniając w szczególności wytyczne wynikające z orzecznictwa unijnego. Autor rozważa zakres obowiązku wynikającego z art. 50 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (dalej: uokik), poddając krytyce rozwiązanie, które uniemożliwia w praktyce kwestionowanie żądań organu antymonopolowego bez ryzyka narażenia się na surowe sankcje finansowe. Omówione zostają również propozycje de lege ferenda, których celem byłoby zapewnienie przedsiębiorcom odpowiedniego standardu ochrony praw podstawowych w związku z procedurą przedkładania informacji i dokumentów żądanych przez organ antymonopolowy. Druga część artykułu poświęcona jest zagadnieniom dotyczącym kar pieniężnych za naruszenie obowiązku, o którym mowa w art. 50 ust. 1. Autor omawia funkcjonujące obecnie rozwiązania prawne i wskazuje na potrzebę wprowadzenia określonych zmian legislacyjnych w przyszłości. Analizie poddana została również praktyka polskiego organu antymonopolowego w zakresie nakładania kar za naruszenie obowiązku wynikającego z art. 50 ust. 1 uokik.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2020, 9, 3; 60-74
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawa przedsiębiorców jako warunek skutecznego egzekwowania przepisów prawa konkurencji – rozważania wokół implementacji dyrektywy ECN+
    Autorzy:
    Stawicki, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216387.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    dyrektywa ECN+
    Legal Professional Privilege
    wolność od samooskarżenia
    kara pieniężna
    żądanie udzielenia informacji
    odpowiedzialność osób fizycznych
    kontrola i przeszukanie
    Opis:
    Implementacja dyrektywy ECN+ będzie z pewnością jednym z przełomowych momentów dla egzekwowania norm prawa konkurencji w Polsce. Znacząco zwiększą się uprawnienia dochodzeniowe Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Zaostrzeniu ulegną zasady odpowiedzialności przedsiębiorców za naruszenia przepisów ustawy. Otwarte jest natomiast pytanie, czy tym zmianom towarzyszyć będzie adekwatne wzmocnienie praw stron postępowań antymonopolowych. Jest to pytanie o tyle istotne, że w tym obszarze już dziś polskie rozwiązania nie nadążają za standardami wypracowanymi w prawie unijnym oraz w prawie innych państw Unii Europejskiej. Nowelizację należy tym samym postrzegać jako unikalną okazję do nadrobienia istniejących w tym zakresie zaległości. Niestety, jej aktualny kształt wskazuje, że szansa ta nie zostanie wykorzystana. Co gorsza, jeżeli nie zmieni się podejście ustawodawcy do kluczowych, z tego punktu widzenia, zmian przepisów, grozi nam wręcz zrobienie kroku wstecz. Tymczasem gwarancje praw przedsiębiorcy są – w ocenie autora – jednym z warunków koniecznych dla prawdziwie skutecznego egzekwowania przepisów prawa konkurencji. Bez gwarancji tych praw ryzyko błędnych rozstrzygnięć (zarówno false negatives, jak i false positives) jest bowiem znacząco wyższe. Praca wykonywana w toku postępowania zarówno przez przedstawicieli Urzędu, jak i przez strony postępowania (i ich przedstawicieli) służy temu samemu celowi, jakim jest wydanie poprawnego merytorycznie rozstrzygnięcia, w sposób zgodny z prawem (w jego aspekcie proceduralnym).
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2021, 10, 3; 81-90
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Regulacja audiowizualnych usług medialnych na żądanie. Nowe rozwiązania dla „nowych mediów”?
    Regulating audiovisual on-demand services. New solutions for the ‘new media’?
    Autorzy:
    Klafkowska-Waśniowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/973509.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    audiowizualne usługi medialne na żądanie
    ochrona małoletnich
    promocja audycji europejskich
    audiovisual media services on demand
    protection of minors
    promotion of European works
    Opis:
    W artykule przedstawiono analizę przepisów ustawy o radiofonii i telewizji stanowiących implementację dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, w zakresie, w jakim uregulowane są w niej usługi na żądanie. Trzy główne problemy poruszone w artykule to określenie zakresu audiowizualnych usług na żądanie podlegających regulacji oraz ochrona małoletnich i promocja audycji europejskich w ramach tych usług. Określenie zakresu pojęcia audiowizualnej usługi medialnej na żądanie w drodze implementacji dyrektywy AUM budzi wiele wątpliwości, z których szczególnie zaznaczono te, które dotyczą rozgraniczenia sektora mediów audiowizualnych i prasy elektronicznej. W tym kontekście szczególnie omówiono przesłankę „porównywalności” audycji w usługach na żądanie i w programach. Reguły dotyczące ochrony małoletnich i promocji audycji europejskich analizowane są szczególnie w zakresie, w jakim dyrektywa AUM daje podstawy do wprowadzenia nowych rozwiązań dla „nowych” usług medialnych oraz pod kątem pytania, w jakim stopniu przyjęte regulacje są podobne do regulacji dotyczących usług telewizyjnych. W konkluzji wskazano w tym kontekście na rozwiązania w zakresie samoregulacji i podstawy do wprowadzania takich rozwiązań w urt.
    The article covers the Polish implementation of the Audiovisual Media Services Directive (AVMSD) concerning on-demand audiovisual media services. Three main issues are discussed: the definition and delineation of on-demand audiovisual services as well as rules on the protection of minors and on the promotion of European works. The concept of ‘on-demand audiovisual media service’ provokes many questions as to the scope of its regulation, particularly when it comes to the separation of the audiovisual media sector from electronic press. The author discusses the ‘comparability’ criterion, as a part of the definition of a ‘programme’, and the lack of the express inclusion of this premise in Polish law. Rules on the protection of minors and on the promotion of European works are included in a separate chapter of the AVMSD dedicated solely to on-demand services. The question is to what an extent the AVMSD forms the framework for new solutions in the area of on-demand services, and to what an extent are they similar or comparable with those applicable to broadcasting. In the conclusions, the Author raises the issue of self- and co-regulation, as an option for new solutions in ‘new media’ services, as well as outlines the approach accepted in Polish law.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2015, 4, 7; 57-69
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autopromocja dostawców audiowizualnych usług medialnych
    Self-promotion of audiovisual media providers
    Autorzy:
    Czarny-Drożdżejko, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508182.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    autopromocja
    ustawa o radiofonii i telewizji
    audiowizualne usługi medialne na żądanie
    zwiastuny
    zapowiedzi
    self-promotion
    Broadcasting Act
    video-on-demand (VOD)
    trailers
    prevue
    Opis:
    Artykuł przedstawia regulację zjawiska autopromocji w Konwencji o telewizji ponadgranicznej, dyrektywie o audiowizualnych usługach medialnych oraz na gruncie polskiej ustawy o radiofonii i telewizji. Autopromocja jest zjawiskiem złożonym i może przybrać różną formę – reklamy produk-tów dostawcy usług medialnych, zwiastunów, a niekiedy nawet zapowiedzi. Ustawodawca nie jest do końca konsekwentny w stosowanym nazewnictwie, jak również nie różnicuje tego zjawiska. Autopromocja jest formą przekazu handlowego, a więc takiego który z założenia ma zachęcić do promocji towarów czy usług nadawcy. Do autopromocji stosuje się wszystkie przepisy regulujące formę i treść przekazów handlowych. Szczegółowo została w Polsce unormowana kwestia ogło-szeń nadawcy, zawierających jedynie informację o jego audycjach oraz o dodatkowych produk-tach uzyskiwanych bezpośrednio z audycji. Szczególne problemy związane są z autopromocją dostawców usług audiowizualnych na żądanie. Artykuł ukazuje złożoność problematyki autopro-mocji, problemy interpretacji przepisów o autopromocji oraz konieczność wprowadzenia zmian w ustawie o radiofonii i telewizji.
    The article describes rules on the issue of self-promotion in the European Convention on Transfrontier Television, in the Audiovisual Media Services Directive and in the Polish Broadcasting Act. Self-promotion is a complex matter as it can take different forms such as advertisements of products of the media service providers, trailers and sometimes even prevue. The legislator is not entirely consistent in the terminology used and does not differentiate this phenomenon. Self-promotion is a form of commercial communication intended to encourage the promotion of goods or services of the sender. Self-promotion is thus subject to all provisions governing the form and content of commercial communications. The issue of the sender’s announcements has been regulated in detail as regards information on the programmes and ancillary products derived directly from these programmes. Particular problems are associated with self-promotion of video-on-demand providers. The aim of the article is to depict the complexity of the issue of self-promotion, problems in its interpretation, and the need to introduce amendments to the Polish Broadcasting Act.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2015, 4, 7; 29-43
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies