Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "avant garde" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Karol Hiller: від бойчукізму до європейського авангарду
Karol Hiller: From Boyczukism to European Avant-Garde
Autorzy:
Krawczenko, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1844541.pdf
Data publikacji:
2015-07-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Polish avant-garde art
Nazi occupation
monumentalism
Boyczukist tradition
Opis:
The paper deals with the work of Polish avant-garde artist Karol Hiller. However brief his apprenticeship in the workshop of Mychajlo Boyczuk might have been, in all his experimental work he remained subconsciously loyal to the Boyczukist tradition and rightly called Boyczuk his master.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2015, 3; 317-323
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Unreal, Purely Formal Relations”: Realism in Christian Schad’s Drawings of Queer Nightspots for Ein Führer durch das ‘lasterhafte’ Berlin (1931)
Autorzy:
Levinsohn, James Michael
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/50671438.pdf
Data publikacji:
2024-01-18
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Christian Schad
Berlin queer culture
interwar Germany
realism
avant-garde
Opis:
Art historian Benjamin Buchloh influentially framed the career of German artist Christian Schad (1894–1982) as exemplifying the “return to realism” undertaken by many formerly avant-garde European artists post-World War I. In 1917, as an adherent of Zürich Dada, Schad created the first intentionally abstract photograms. However, by the 1920s, the newly Berlin-based Schad turned to copiously realistic paintings of urban modernity’s paradigmatic figures – including, uniquely among his fellow Neue Sachlichkeit painters, denizens of the German capital’s then-burgeoning queer social spaces. By analysing in-depth Schad’s pen-and-ink illustrations of Berlin’s queer nightspots for Curt Moreck’s sensationalistic 1931 tour-guide Führer durch das ‘lasterhafte’ Berlin, this paper will, for the first time, connect Schad’s return to illusionistic pictorial representation to his representation of queer communities. Positioning Schad’s figuration not as regressive or reactionary but as defined by the hollowing out of realist mimetic conventions and their humanist ideological underpinnings, I propose Schad’s ink lines both denied and asserted their capacity for spatial illusion. Historicising this self-negating realism through Siegfried Kracauer and Georg Simmel’s writings on urban spatial alienation, I argue Schad pictured these nightspots as paragons of the general impossibility of intimate connection under Weimar modernity, popularly attributed to sexual desire’s perceived rampant commodification and dramatised in his drawings through the insistently non-reciprocal play of gazes between their figures. Ultimately, I contend Schad’s portrayal of queer nightspots as privileged sites of a generalised sexual alienation neither indicted nor celebrated Weimar Berlin’s sexual and gender minorities. Rather, their alienated atmosphere reflected Schad’s incapacity, in a fundamentally incoherent society, to forge a self-contained aesthetic whole from the dizzying array of social and sexual experience in Weimar Berlin, that “city of many possibilities and impossibilities.”
Źródło:
Ikonotheka; 2022, 32; 101-121
0860-5769
Pojawia się w:
Ikonotheka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Defining Reality: Photography and the Surrealist Concept of the Image in Poland in the 1940s
Autorzy:
Dworniczak, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788536.pdf
Data publikacji:
2021-05-27
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
realism
surrealism
Marxism
aesthetics
avant-garde photography
Polish modernity after 1945
Opis:
The text discusses definitions of photography formulated in Poland in the 1940s. The author analyses Zbigniew Dłubak’s series of photographs inspired by the poetry of Pablo Neruda in reference to surrealism, Marxism, and, primarily, to Władysław Strzemiński’s theory of vision. Particular emphasis is placed on the concept of the image shared by Dłubak and Strzemiński, a concept that links the issue of realism with individual expression, allowing for a formal differentiation of representation (abstraction). In consequence, the analysed series by Dłubak is presented as sharing similarities with seemingly formally remote series of collages To My Friends the Jews by Strzemiński. Both demonstrate an ambition to express in the modern form both collective realism as well as individual memory, primarily of the war events. Proposed interpretation suggests that the use and understanding of photography as a medium closely tied to reality had a decisive meaning for the new formula of the image constructed right after 1945 – formula open to experimenting, yet also ideologically radical, addressing the existential problems of the individual involved with the new political order.
Źródło:
Ikonotheka; 2020, 30; 113-134
0860-5769
Pojawia się w:
Ikonotheka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Grass is Greener: Władysław Hasior in an Ecocritical Perspective
Autorzy:
Kolenda, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788535.pdf
Data publikacji:
2021-05-27
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
ecocriticism
Hasior
horizontal art history
Polish neo-avant-garde
environmental art history
Opis:
The text offers an analysis of selected works by Władysław Hasior from an ecocritical perspective. The focus is placed on Hasior’s best-known work, The Organ, as well as on several parts of his Photo Notebook. The analysis seeks to demonstrate that an application of an ecocritical perspective to the reading of Hasior’s work may help fill in the blanks in the environmental history of art in Poland. Several recent publications and exhibitions that concern the relationship between art and nature focus on uncovering the “prehistory” of ecological art in Poland or the local tradition of Land Art. The text is meant as a preliminary study of possible research perspectives that the proposed reading may open up, as well as a consideration of whether ecocriticism could serve as an opportunity to bring the tenets of horizontal art history into the practice of rereading the work of Polish artists and their relationship with the landscape.
Źródło:
Ikonotheka; 2020, 30; 155-171
0860-5769
Pojawia się w:
Ikonotheka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Модернистский экфрасис в эссе Марины Цветаевой „Наталья Гончарова. Жизнь и творчество”
Modernist ekphrasis in Marina Tsvetaeva’s essay Natalia Goncharova. Life and Work
Autorzy:
Medvedev, Alexander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46114222.pdf
Data publikacji:
2021-11-20
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Marina Tsvetaeva
Natalia Goncharova
Martin Heidegger
Paul Gauguin
Vasily Rozanov
painting
modernism
avant-garde
ontology
ekphrasis
Opis:
This article examines Marina Tsvetaeva’s modernist perception of the personality and paintings of the greatest representative of the Russian avant-garde of the 20th century in the essay “Natalia Goncharova. Life and Work” (“Наталья Гончарова. Жизнь и творчество”, 1929). Goncharova’s paintings that Tsvetaeva describes in her essay are indicated. The principles of modernist poetics and ekphrasis are revealed (lyrical subjectivism, ontology, consonance, anagrammatic disclosure of the inner form of a word, mythologization, reader co-creation, dialogism). The similarity between Tsvetaeva’s understanding of painting and poetry is compared to the ontological understanding of art by Martin Heidegger. This can be explained by the tradition of ontological poetry (Friedrich Hölderlin and Rainer Maria Rilke), which is important for both. The ontology of Goncharova’s painting is also considered in the context of the ontology of animals in Russian philosophy at the beginning of the 20th century (Vasily Rozanov) and in the Tahitian Painting of Paul Gauguin. Special attention is paid to ekphrastic poetics (style, tropes, consonance), with the help of which Tsvetaeva authentically transfers the ontologism of Goncharov’s painting in its stylistic diversity (cubism, neo-primitivism, rayonism) to the verbal level. Tsvetaeva and Goncharova in the respective Russian and European context (Gauguin, Rozanov, Heidegger, Rilke) appear as exponents of the ontological turn in the culture of the first half of the 20th century.
Źródło:
Studia Interkulturowe Europy Środkowo-Wschodniej; 2021, 14; 196-223
1898-4215
Pojawia się w:
Studia Interkulturowe Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Points of View and the Daily Press at the Turn of the 19th and 20th Centuries
Punkt widzenia a prasa codzienna na przełomie XIX I XX wieku
Autorzy:
Pietrzak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012786.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
prasa dziewiętnastowieczna
gazeta
gatunek
zbiorowy punkt widzenia
niejednorodnośc
awangarda
19th-century newspaper
daily
genre
collective point of view
heterogeneity
avant-garde
Opis:
The following article concerns the issue of point of view in Polish daily newspapers at the end of the 19th century. The daily is considered here as a coherent and cogent literary work based on fictional as well as non-fictional genres and their specific layout. The author proves that what makes the press characteristic in terms of points of view is not so much the introduction of a new, individual voice but rather the introduction of a collective perspective in several variants. Literary fictional genres serve as an instrument of the counterpoint in that they provide an individual position, usually one that is opposed to what one can read in the feature sections.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2018, 8(11) cz.1; 69-84
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spór jako „okazja do samookreśleń”. Julian Przyboś wobec Karola Irzykowskiego w dwudziestoleciu międzywojennym
A Dispute as an ‘Opportunity for Self-Determination’: Julian Przyboś Versus Karol Irzykowski in the Interwar Period
Autorzy:
Kwiatkowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407686.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
spór o metaforę
awangarda krakowska
polemiki dwudziestolecia międzywojennego
Karol Irzykowski
Julian Przyboś
dispute over metaphor
the Kraków avant-garde
polemics of the interwar period
Opis:
W artykule ukazano, w jaki sposób kształtował się i ewoluował stosunek Juliana Przybosia do Karola Irzykowskiego. Przyboś jako młody poeta awangardy krakowskiej postrzegał Irzykowskiego jako uznanego krytyka i pisarza o dużym autorytecie. W jego poglądach cenił szczególnie krytyczny stosunek do młodopolszczyzny, odrzucenie wtórności i poszanowanie oryginalności dokonań literackich. Gdy pod koniec lat dwudziestych Irzykowski w Walce o treść zarzucił awangardzistom nadużywanie metafor, jako pierwszy odpowiedział Tadeusz Peiper. Przyboś opublikował wówczas artykuł Terminus a quo..., w którym omówił książkę Irzykowskiego i podjął z nią polemikę. Argumentację rozwinął w szkicu W walce z „Walką o treść”, zarzucając Irzykowskiemu błędne rozumowanie i celowe niezrozumienie poetyckich konceptów awangardy. Do kolejnej wymiany poglądów między wielkimi oponentami doszło w ramach dyskusji wokół cyklu artykułów Irzykowskiego Wycieczki w lirykę. Przyboś odpowiedział na nie Uwagami o nowej liryce – artykułem, w którym nie tylko polemizuje z Irzykowskim, ale formułuje też własną koncepcję poezji. Spór z wybitnym krytykiem, który celnie wskazywał słabe strony awangardowych koncepcji estetycznych, był dla Przybosia okazją do doprecyzowania i zrekapitulowania własnych poglądów, różnych od myśli Irzykowskiego i Peipera. Spory pomiędzy Karolem Irzykowskim i Julianem Przybosiem były odzwierciedleniem idei ścierających się w dwudziestoleciu międzywojennym i stanowiły istotny element życia literackiego.
The article shows how the attitude of Julian Przyboś to Karol Irzykowski developed and evolved. As a young poet of the Kraków avant-garde, Przyboś perceived Irzykowski as a recognized critic and a writer of great authority. In his views, he particularly valued the critical attitude towards the Young Poland movement, the rejection of derivativeness, and respect for the originality of literary achievements. When Irzykowski, at the end of the 1920s in his Walka o treść [The Battle for Content], accused the avant-gardists of abusing metaphors, Tadeusz Peiper was the first to respond. Przyboś then published the article “Terminus a quo.” He discussed Irzykowski’s book and engaged in a polemic with the premises lying at the foundations of the study. He developed his argument in a sketch ‘W walce z Walką o treść’ [Fighting Against The Battle for Content] accusing Irzykowski of erroneous reasoning and deliberate misunderstanding of the poetic concepts of the avant-garde. Another exchange of views between the two great opponents was a part of the discussion around the series of articles of Irzykowski’s ‘Wycieczki w lirykę’ [Lyrical Excursions]. Przyboś answered to them with ‘Uwagi o nowej liryce’ [Comments on the New Lyric] – an essay in which not only does he argue with Irzykowski but also formulates his own concept of poetry. The dispute with the outstanding critic, who pointed accurately to the weaknesses of avant-garde aesthetic ideas, was an opportunity for Przyboś to clarify and summarise his own views, different from Irzykowski and Peiper’s. The disputes and what is more, constituted an essential element of a literary life.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2023, 13 (16); 355-368
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La poesía de las vanguardias rusas en español: cuando el contexto social demanda la traducción
The Poetry of the Russian Avant-Garde in Spanish: When the Social Context Demands the Translation
Autorzy:
Cheveleva Dergacheva, Alexandra
Castellano Martínez, José María
Nalewajko, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/1032371.pdf
Data publikacji:
2020-07-09
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
poesía rusa
poesía española
poesía vanguardista
Edad de Plata rusa
traducción de la poesía
avant-garde poetry
poetic translation
discourse of literary translation
Russian poetry
Spanish poetry
The Russian Silver Age
Opis:
El objetivo principal de esta investigación es estudiar la conexión entre el interés hacia la traducción de la poesía vanguardista rusa de la Edad de Plata (aproximadamente el periodo entre el año 1892 y los años 30 del siglo XX) y las características de los procesos histórico-sociales en los países del idioma meta. Se habla de diferentes formas de definir el término vanguardismo en el contexto literario ruso y se ofrece, siguiendo la propuesta de los investigadores rusos Valeri Tyupa (Тюпа 1991, 1998) y Serguei Biryukov (Бирюков 2001), determinar este a través del análisis discursivo. Se estudia el reflejo de un cambio brusco en una cultura (como fue el proceso político-sociocultural de principios del siglo XX en Rusia) a través de la literatura y sobre todo a través de la poesía de este periodo y sus posteriores traducciones en otra cultura y otro entorno social, analizando la dinámica de la traducción de diferentes poetas: Mayakovski, Blok, Krúchenikh, Jlébnikov, Tsvetaeva… La recepción de estos textos poéticos en los países hispanohablantes se estudia como la asimilación de los textos culturales, analizando las causas de la aparición de la demanda social para traducir uno u otro texto vanguardista. Se estudian los porqués de las traducciones clásicas realizadas por Cesar Arconada, Nicanor Parra y otras importantísimas figuras de la poesía de habla hispana, así como por traductores profesionales (José Fernández Sánchez, Selma Ancira, etc.) y aficionados, demostrando la inevitable existencia de una demanda sociocultural de determinadas características para que la traducción literaria sea posible.
The main objective of this paper is to study the connection between the interest in the translation of the Russian avant-garde poetry of the Silver Age (approximately the period between the year 1892 and the 1930s) and the characteristics of the historical and social processes in the target language countries. The paper evaluates different ways of defining the term avant-garde in the Russian literary context, and then offers, following the proposal of the Russian researchers Valeri Tyupa and Serguei Biryukov, to determine this phenomenon through discourse analysis. The reflection of a sudden change in one culture (as it was the political-sociocultural process of the early 20th century in Russia) which influenced the literature and especially the poetry of this period and their subsequent translations, is considered in another culture and another social environment by analyzing the dynamics of translation of different poets, such as Mayakovsky, Blok, Kruchenykh, Khlebnikov and Tsvetaeva. The reception of these poetic texts in Spanish-speaking countries is studied as the assimilation of cultural texts, regarding the causes of social demand to translate one or another avant-garde text. Finally, the social causes of translation are considered through studying the works of Cesar Arconada, Nicanor Parra and other important figures of Spanish language poetry, as well as translations made by professional translators (José Fernández Sánchez, Selma Ancira, etc.) and amateurs. It is demonstrated that the existence of a sociocultural demand of certain characteristics is necessary to make the literary translation possible.
Źródło:
La traducción literaria en el contexto de las lenguas ibéricas; 227-248
9788323542841
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W gościnie i u siebie. Karol Irzykowski w „Skamandrze”, „Ponowie” i „Krokwiach”
Being a Guest and the Host: Karol Irzykowski’s Contribution to “Skamander”, “Ponowa” and “Krokwie”
Autorzy:
Okulicz-Kozaryn, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407690.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
dwudziestolecie międzywojenne
awangardowe ruchy literackie
ruch Młodej Polski
skamandryci
autorzy „Ponowy”
programofobia
„Krokwie”
konstrukcjonalizm
interwar period
avant-garde literary movements
Young Poland movement
the Skamandrites
the authors of Ponowa
programophobia
Krokwie
constructionalism
Opis:
W latach 1919–1922 Karol Irzykowski podejmował współpracę z trzema czasopismami literackimi: „Skamandrem”, „Ponową” i „Krokwiami”. Okoliczności i przebieg tej współpracy za każdym razem były różne, ale motywacja podobna – krytyk, po I wojnie światowej mieszkający na co dzień w Warszawie, próbował bowiem nie tylko zdobyć orientację w nowych, gwałtownie rozwijających się ruchach poetyckich, ale też uzyskać na nie wpływ. Uważał, że stanowią one – często nieuświadamianą przez ich uczestników – kontynuację awangardowych idei i eksperymentów sprzed wojny, w których brał wydatny udział. Dlatego skamandrytów i ich konkurentów z „Ponowy” obejmował wspólną nazwą Najmłodsza Polska. Od wszystkich wymagał najwyższej świadomości artystycznej wyrażającej się nie tylko w utworach, ale i w programach. Na charakterystyczną dla autorów „Skamandra” niechęć do ich formułowania zareagował słynnym artykułem polemicznym Programofobia. W „Ponowie” docenił skłonności programotwórcze, lecz miał wiele zastrzeżeń do praktyki związanych z nią poetów. Pomimo przynależności do komitetów redakcyjnych obu czasopism jawnie dawał wyraz swoim zastrzeżeniom do ich linii oraz zawartości, stając się dość osobliwym, starszym recenzentem, co prowokowało młodych autorów do ironicznych czy złośliwych reakcji. Inaczej wyglądała współpraca Irzykowskiego z założonym przez Romana Zrębowicza i udatnie nawiązującym do tradycji „Chimery” czasopismem „Krokwie”. Skupione wokół niego środowisko próbowało wylansować kierunek stworzony jeszcze w przedwojennym Lwowie, zwany konstrukcjonalizmem. Krytyk, który uczestniczył wówczas w zebraniach konstrukcjonalistów, sprzyjał ich zamiarom również po wojnie. W ich organie zamieścił rzeczy dla siebie szczególnie cenne: wiersze zmarłego przyjaciela – Stanisława Womeli – i esej Alchemia ciała. Można przypuszczać, że wiązał z „Krokwiami” nadzieje na rozwój twórczości własnej, dla której w „Skamandrze” i „Ponowie” nie znalazłby dogodnego miejsca. Niestety, po wydrukowaniu dwóch zeszytów Zrębowicz musiał zaprzestać wydawania swojego czasopisma.
Between 1919 and 1922, Karol Irzykowski took up collaboration with three literary journals: Skamander, Ponowa and Krokwie. Despite the fact that each time the circumstances and the course of this collaboration were different, the motivation remained similar. The critic, who lived in Warsaw after World War I, tried not only to familiarise himself with the new rapidly developing poetic trends, but also influence them. Irzykowski believed that these trends were an unconscious continuation of the pre-war avant-garde ideas and experiments which he himself had actively taken part in. For this reason, he collectively referred to the Skamandrites and their Ponowa adversaries as ‘Najmłodsza Polska’ [The Youngest Poland]. Karol Irzykowski required from poets the highest artistic awareness which was supposed to express itself not only in their literary works, but also in their programmes, hence “Programofobia,” Irzykowski’s acclaimed polemical article where he voiced his reaction to the reluctance to formulate artistic programmes, which was characteristic of Skamander authors. Ponowa authors, on the other hand, were appreciated for the programme-formulating inclinations, but criticised for their practices. Despite the fact Irzykowski sat on the editorial committees of both journals, he openly expressed his reservations about their approaches and content which made him quite a peculiar senior reviewer and this, on the other hand, provoked ironic and malicious reactions on the part of younger authors. Irzykowski’s collaboration with Krokwie, a periodical founded by Roman Zrębowicz and successfully cultivating the tradition of Chimera, followed a different path. The circle of writers it gathered attempted to promote the concept that had already been developed in pre-war Lwów, called ‘constructionalism.’ The critic, who at that time had actively been engaged in Constructionalists’ endeavour, supported their initiatives after the war as well. In their journal, he published materials that were particularly valuable to him, i.e. the poems of his deceased friend Stanisław Womela and the essay “Alchemia ciała” [The Alchemy of the Body]. It can be assumed that Irzykowski pinned his hopes on Krokwie with a view to developing his own artistic creation, for which he did not find a convenient place in Skamander and Ponowa. Unfortunately, soon after two issues of Krokwie had been published,Zrębowicz had to put an end to publishing his journal.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2023, 13 (16); 293-308
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies