Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mickiewicz, A." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    „Historie przyszłości” Mickiewicza i kwestia dystopii
    Mickiewicz’s “A History of the Future” and the question of dystopia
    Autorzy:
    Fiećko, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013670.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-02
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Adam Mickiewicz
    romantyzm
    antyutopia
    dystopia
    historiozofia
    fantastyka naukowa
    fikcja polityczna
    Romanticism
    anti-utopia
    historosophy
    science fiction
    political fiction
    Opis:
    The author aims to identify elements of dystopia in three unfinished manuscripts by Mickiewicz which were published in one volume entitled A History of the Future. The article first examines the terminological difficulties associated with differentiating between the notions of “anti-utopia” and “dystopia”. It then proceeds to discuss aprose work by Mickiewicz which exists only in the form of a summary written by Antoni Edward Odyniec, a friend of the poet. The analysis of Odyniec’s depiction leads to a conclusion that Mickiewicz was writing an innovative work according to the poetics of science fiction, a genre largely unknown at the time, a work which would predict the directions of Europe’s development in the areas of ethics, politics, civilization and technology. It is impossible, however, to determine the potential significance of dystopian factors in that work. The largest number of dystopian features was found in the second fragment of A History of the Future which describes the final stage of aPan-European revolution against monarchal order. The last fragment of A History of the Future, which predicts the course of a political coup in France, is connected in the present article not so much with the poetics of dystopia as with the genre of “political fiction”.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2014, 4(7); 333-344
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dlaczego Słowacki „pisał Mickiewiczem”? O genezyjskim przesłaniu fragmentu epickiego [„Konrad Wallenrod”]
    Why Was Słowacki “Writing after Mickiewicz”? About a Genesian Message of the Epic Fragment [“Konrad Wallenrod”] [“Konrad Wallenrod”]
    Autorzy:
    Krysowski, Olaf
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2014032.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    profetyzm
    wizja
    duch
    wajdelota
    rycerz
    Wallenrod
    Litwa
    prophetism
    vision
    spirit
    bard
    knight
    Lithuania
    Opis:
    Słowacki, parafrazując Konrada Wallenroda, nie polemizował z tym utworem, lecz odkrywał i tłumaczył genezyjski sens zawartego w nim przekazu. Trudno to nazwać „pisaniem Mickiewicza”, jak określiła osobliwą praktykę twórczą poety Alina Witkowska. Można mówić raczej o „pisaniu Mickiewiczem” − tworzeniu narracji genezyjskiej treścią i stylem jego dzieł. W drugiej połowie lat czterdziestych autor Dziadów, Konrada Wallenroda i Pana Tadeusza przestał interesować Słowackiego jako jednostka wyróżniająca się określonym światopoglądem, wyobraźnią, talentem. Stał się dla niego jednym z głosów − doniosłych, homeryckich − za pośrednictwem których przemawia „duch świata”, duch dziejów. Nie tylko jednak „Mickiewiczem” pisał poeta opowieść genezyjską, lecz także utworami własnymi. Pisał ją również dziełami innych mistrzów: Homera, Dantego, Ariosta, Szekspira, Calderona i in., w których dostrzegał oznaki profetyzmu. W epickim urywku [Konrad Wallenrod] wspólna, zbiorowa wizja wajdelotów, tj. obraz napowietrznych rycerzy − zwiastunów przełomowych zdarzeń mających w przyszłości rozegrać się na Litwie − dowodzi, że pieśń jako objawienie tajników działania Boga czy duchów w historii nie jest własnością jednego śpiewaka, że odczytywanie i tłumaczenie prawd objawionych jest zadaniem kolektywnym.
    In his epic paraphrase of Konrad Wallenrod [Konrad Wallenrod], Słowacki did not polemise with Mickiewicz’s poem. He rather discovered and explained the genesian sense of its content. It’s hard to call this “rewriting Mickiewicz”, as it has been described by Alina Witkowska. One can rather interpret it as creating a genesian narrative using the content and style of Mickiewicz’s works. In the second half of the 1840s, the author of Dziady [Forefathers’ Eve], Konrad Wallenrod [Konrad Wallenrod], and Pan Tadeusz [Sir Thaddeus] stopped interesting Słowacki as an individual of extraordinary worldview, imagination, and talent. He became instead one of many significant, homeric voices of the “spirit of the world”, spirit of the history. However, in his genesian narrative Słowacki used not only Mickiewicz’s texts, but also those of his own. Moreover, he used works of other masters in whom he recognised signs of prophetism: Homer, Dante, Ariosto, Shakespeare, Calderon, etc. In the epic fragment [Konrad Wallenrod] [Konrad Wallenrod], he presented a collective vision of Lithuanian bards – midair knights, who foretell ground-breaking events that were to happen in Lithuania. This vision is an evidence that the prophetic song, as a revelation of secrets of God or the spirit of history, does not belong to only one singer. On the contrary, reading and explaining the revealed truths is a collective task.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 123-136
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mickiewicz ukryty za Słowackim? Nota o trój-antagonizmie wieszczów w Psalmie żalu Krasińskiego
    Krasińskiego Mickiewicz Hidden behind Słowacki? A Note about Tri-Antagonism between the Bards in Krasiński’s “Psalm żalu” [“Psalm of Sorrow”]
    Autorzy:
    Fiećko, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013981.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    antagonizm wieszczów
    romantycy i rewolucja
    Wiosna Ludów
    Adam Mickiewicz
    Zygmunt Krasiński
    Juliusz Słowacki
    antagonism between the bards
    romantics and revolution
    Spring of Nations
    Opis:
    Autor, opisując polemiki ideowe prowadzone przez trzech najważniejszych polskich poetów romantycznych, modyfikuje pojęcie „antagonizmu wieszczów” (zarezerwowane zasadniczo dla sporu Słowackiego z Mickiewiczem), proponując koncepcję „trój-antagonizmu”. Rzecz objaśniona jest na przykładzie analizy sensów myślowych (polityczno-religijno-historiozoficznych) wpisanych w Psalm żalu, utwór Krasińskiego z okresu Wiosny Ludów (1848), który powszechnie i słusznie interpretowano jako ostatnie słowo Krasińskiego (przeciwnika rewolucji) w sporze ze Słowackim (głoszącym ideę „Ducha − Wiecznego rewolucjonisty”). Autor stawia tezę, że ukrytym bohaterem negatywnym utworu jest także Mickiewicz, z którym Krasiński wiódł w Rzymie w 1848 roku dramatyczny spór o Wiosnę Ludów i kierunek działania polskiej wspólnoty. Spór ten Krasiński referował szczegółowo i w sposób bardzo subiektywny w listach do bliskich mu osób (m.in. kochanki Delfiny Potockiej i filozofa Augusta Cieszkowskiego). Autor dowodzi, że argumenty użyte przez Krasińskiego w tej polemice powtórzone zostały w Psalmie żalu oraz że w negatywny portret rewolucyjnego „my” włączył cechy i myśli przypisane w tychże listach Mickiewiczowi. Tym samym, dowodzi autor, spór Mickiewicza i Krasińskiego z 1848 roku uznać należy za kluczowy element genezy tego utworu.
    The author, describing ideological polemics conducted between three most important Polish Romantic poets, modifies the notion of the “antagonism between the bards” (typically reserved for the dispute between Słowacki and Mickiewicz) by proposing the concept of “tri-antagonism”. The matter is explained on the example of an analysis of conceptual senses (political, religious, historiosophical) inscribed in “Psalm żalu” [“Psalm of Sorrow”], a work by Krasiński from the period of the Spring of Nations (1848), which was commonly and rightly interpreted as Krasiński’s (an opponent of revolution) last word in a dispute with Słowacki (who proclaimed the idea of the “Spirit − the Eternal Revolutionary”). The author puts forward a thesis that Mickiewicz − with whom Krasiński led a dramatic dispute in Rome in 1848 over the Spring of Nations and the direction of the actions of the Polish community − is also the hidden negative hero of the work. Krasiński referred to this dispute in detail and in a very subjective way in letters to people close to him (including his lover, Delfina Potocka, and the philosopher August Cieszkowski). The author of this article shows that the arguments used by Krasiński in his polemic have been repeated in the “Psalm of Sorrow” and that in the negative portrait of the revolutionary “we” he included the features and thoughts attributed in those letters to Mickiewicz. Thus, the author argues, the dispute between Mickiewicz and Krasiński in 1848 should be regarded as a key element in the genesis of the analysed work.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 191-211
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Agon i arcydzieło. [„Pan Baron”] Adama Mickiewicza wobec „pokusy poetyckiej á la Słowacki”
    Agon and a Masterpiece. Adam Mickiewicz’s Poem [“Pan Baron”] [“Mr Baron”] as an Example of a “Poetic Temptation à la Słowacki”
    Autorzy:
    Szczeglacka-Pawłowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2014034.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Adam Mickiewicz
    [Pan Baron]
    Juliusz Słowacki
    antagonizm wieszczów
    [“Pan Baron”] [“Mr Baron”] poem
    antagonism between Adam Mickiewicz and Juliusz Słowacki
    Opis:
    W artykule podjęte są kwestie dotyczące możliwych interpretacji niedokończonego poematu Adama Mickiewicza [Pan Baron] w świetle głównego motywu (tematu) tej pracy, tj. agonu jako sytuacji współzawodnictwa artystów. Drugim tropem badawczym są ujawnione w korespondencji Adama Mickiewicza z Józefem Bogdanem Zaleskim słowa, które mogłyby świadczyć o zainteresowaniu autora Dziadów sztuką poetycką Juliusza Słowackiego. Studium jest próbą interpretacji [Pana Barona] jako utworu opartego na wyrafinowanym koncepcie artystycznym, który sytuuje się w pewnej bliskości do kategorii ironii romantycznej.
    The paper presents the possibilities of interpreting an unfinished poem of Adam Mickiewicz, [“Pan Baron”] [“Mr Baron”], in the light of the main theme of this work, which is the agon as a struggle and contest between artists. An important evidence of this competition is a passage from Mickiewicz’s letter to Józef Bogdan Zaleski testifying to Mickiewicz’s interest in the poetic art of Juliusz Słowacki. Consequently, the study is an attempt to interpret [“Mr Baron”] as a piece based on a sophisticated artistic concept that situates itself close to the category of romantic irony.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 107-121
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Alegoria a interpretacja. Miłość w kontekście alegorycznych uwikłań: Mickiewicz i Szymborska
    Allegory versus interpretation. Love in the context of allegorical complications: Mickiewicz and Szymborska
    Autorzy:
    Tomaszewska, Grażyna B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2012637.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    interpretacja
    alegoria
    miłość
    uzurpacja
    Mickiewicz
    Szymborska
    interpretation
    allegory
    love
    usurpation
    Opis:
    In the paper, the author draws attention to the way in which the allegorical sense may increase the scope of text interpretation. She begins from the ambiguity of allegory in the modern literary studies connected with the relations between the process of analogy and identity. She then uses the role which allegory played in the transformation of the love image in the social conscience. Subsequently, in the interpretational material, the author points out the complications and the fatalistic stigma of love, both the love characterised by the  absolutism of connection (Dziady Part Four), and the love in which the bonds have disintegrated (On the Tower of Babel). As a result, the article indicates that on the one hand, the allegory has contributed to the absolutisation of love, and on the other, it unveils the fragility of love and consequently, its usurpation of durability.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2016, 6(9); 109-126
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzycznoliteracki agon tożsamości: „Konrad Wallenrod”
    Adam Mickiewicz’s “Konrad Wallenrod” [“Konrad Wallenrod”]: A Musicoliterary Agon of Identities
    Autorzy:
    Czarnecki, Jan Wawrzyniec
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013973.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Konrad Wallenrod
    ballada Alpuhara
    Adam Mickiewicz
    muzyka w literaturze
    agon śpiewaczy
    tożsamość
    genologia muzycznoliteracka
    “Alpuhara” ballad
    music in literature
    singing contest
    identity
    musicoliterary genre study
    Opis:
    Agon śpiewaczy − topos organizujący centralną scenę Konrada Wallenroda, tj. Ucztę − stanowi klucz do muzycznoliterackiej interpretacji poematu Mickiewicza. Tradycje homerycka, paulińska i trubadursko-truwerska pozwalają dostrzec w śpiewaczych zmaganiach uczestników turnieju bój, którego stawką jest z jednej strony tożsamość Konrada-Alfa, a z drugiej – tożsamość gatunkowa „pieśni o Aldony losach”. Artykuł problematyzuje przekonanie o czystej konwencjonalności muzycznych sygnałów genologicznych tekstu i pokazuje korzyści z jego zawieszenia w badaniu, co rzuca nowe światło na balladę Alpuhara.
    The central scene of Adam Mickiewicz’s historic tale Konrad Wallenrod [Konrad Wallenrod] (canto IV) is, diegetically speaking, a singing contest. Its poetic presentation is deeply anchored in Homeric, Pauline, and Troubadour traditions of agon intended both as musicopoetic rivalry and as spiritual struggle. What is at stake here are identities: Konrad-Alf’s national/moral identity on the one hand, and the poem’s medial identity (literary/musical) on the other. Walterscottian stylisation used here by Mickiewicz is typically taken to neutralise the text’s overt and covert musical genetic self-identifications, which make up for the text’s self-presentation as a song to be “sung in the tender reader’s soul” (VI, in fine). The division of the work into musical numbers, with a variety of genres represented (hymn, different types of song, tale, ballad), is notoriously ignored. Critics take such musical paratextes as mere signs of historical convention, taking Mickiewiczian “singing” to be a dead metaphor for “storytelling in verse”, sometimes going so far as to misread or misquote the last lines of the source text. The present paper challenges this common anti-musical interpretation, thus shedding new light on Wallenrod’s contest ballad “Alpuhara” [“Alpuhara”] and its disturbing musical shape.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 227-241
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Polish History of Literature as a Lieu de Mémoire
    Autorzy:
    Junkiert, Maciej
    Bednarek, Stefan
    Rabiej, Stanisław
    Szuster, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/chapters/1030913.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    history of literature (discipline)
    Adam Mickiewicz
    Maria Janion
    Opis:
    The paper contains an analysis of the genealogy of 19th-century Polish research in the field of literary history. My inquiry contains a comparison between literary research in Germany and in Poland. From this point of view, literary history was an important factor in the process of building a modern nation. Furthermore, literary historians also played the role of indispensable authorities on the cultural past and present: in Germany as professors of universities, and in Poland during the partitions as intellectuals and writers.
    Źródło:
    Truth and Falsehood in Science and the Arts; 259-270
    9788323542209
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teofil Lenartowicz jako wykładowca Akademii im. Adama Mickiewicza w Bolonii
    Teofil Lenartowicz as a Lecturer at Academia Adamo Mickiewicz in Bologne
    Autorzy:
    Bartnikowska-Biernat, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1194061.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Teofil Lenartowicz
    XIX wiek
    archiwa
    Bolonia
    19th century
    archives
    Bologne
    Opis:
    Teofil Lenartowicz, który spędził ponad 30 lat na emigracji we Florencji, należał do najbardziej rozpoznawalnych polskich artystów w dziewiętnastowiecznych Włoszech. Tezę tę można poprzeć faktem, że to właśnie jego wybrano na wykładowcę Akademii Historii Literatury Polskiej i Słowiańskiej im. Adama Mickiewicza, założonej w 1879 r. w Bolonii przez Domenica Santagatę. W archiwach Biblioteca Comunale dell’Archiginnasio zachowały się artykuły, listy oraz inne dokumenty, dzięki którym wiadomo, jak Lenartowicz był postrzegany przez Włochów − jako człowiek, poeta, rzeźbiarz i wykładowca. Przedłożony szkic ma na celu przypomnienie niektórych z tych źródeł.
    Teofil Lenartowicz, who spent over 30 years in exile: in Florence, was one of the wellrecognised Polish artists in nineteenth-century Italy. This thesis is supported by the fact that it was Lenartowicz that was chosen to give lectures at Accademia Adamo Mickiewicz di Storia e Letteratura Polacca e Slava, founded by Domenico Santagata in Bologne in 1879. The archives of Biblioteca Comunale dell’Archiginnasio still hold some articles, letters and other documents which imply what Italians thought of Lenartowicz as a human being, poet, sculptor and lecturer. The purpose of this paper is to dust off some of these sources.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2021, 11 (14); 365-375
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies