Temat: Jan II - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Når draum og røyndom kryssar kvarandre sine baner. Draumen om Lech Walesa og Solidaritet, og Draumen om Paven og Fjellet
When dream and reality interpenetrate. A dream about Lech Wałęsa and Solidarity, and a dream about John Paul II and a mountain
Autorzy:: Magne Floe, Einar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1591979.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Einar Magne Floe
Lech Wałęsa
John Paul II
Jan Paweł II
Opis:: W dwóch ostatnich dekadach XX wieku Polska wywarła silne piętno na dziejach całej Europy. Piętno to nie ograniczyło się wyłącznie do dziejów politycznych. Przykład artystycznej aktywności norweskiego malarza Einara Magne Flo pokazuje w jaki sposób postaci Lecha Wałęsa i Jana Pawła II stały się częścią duchowego dziedzictwa Europy i jednocześnie inspiracją i kanwą do artystycznej kreacji wizji wolności. Autor przedstawia własne doznanie stanu wojennego, nagrodzenia przewodniczącego „Solidarności” pokojową Nagrodą Nobla oraz doświadczenie papieskiego przywództwa, które stały się imperatywem zmuszającym autora do działania na rzecz wsparcia reprezentowanych przez nich wartości.
In the two last decades of the 20th century Poland’s impact on the history of all Europe was strong. The impact cannot be restricted only to political history. The example of artistic production of Einar Magne Flo, a Norwegian painter, shows how the figures of Lech Wałęsa and John Paul II have become part of the spiritual legacy of Europe and at the same time an inspiration for artistic creation of visions of freedom. The author presents his own sensations of the Martial Law in Poland, the ceremony of awarding the Nobel Peace Prize to the president of ‘Solidarity’, and the papal leadership, which have become an imperative impelling the author to activities supporting the values represented by the two figures.
Źródło:: Studia Maritima; 2018, 31; 243-252
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:: Studia Maritima
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Aktualność orędzia fatimskiego w świetle postulatu Nowej Ewangelizacji
The topicality of the message of Fatima in the light of the postulate of the New Evangelization
Autorzy:: Bujak, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/469794.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: mariologia
Fatima
wynagrodzenie
nowa ewangelizacja
Jan Paweł II
Mariology
reparation
new evangelization
John Paul II
Opis:: Zachęta do nowej ewangelizacji, obecna w nauczaniu św. Jana Pawła II i Benedykta XVI, swoje potwierdzenie i konkretną realizację znajduje w przesłaniu Maryi przekazanym trojgu pastuszkom: Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi, w Fatimie. Maryja za ich pośrednictwem przypomniała, że dla uproszenia nawrócenia własnego i innych konieczne jest wynagradzanie Bogu poprzez nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, codzienne odmawianie różańca i pełnienie obowiązków w duchu ofiary. Również Jan Paweł II w przemówieniu wygłoszonym do biskupów portugalskich 13 maja 1991 r. przypominał, że Fatima i jej orędzie pomagają nam zrozumieć, że dla nowej ewangelizacji najważniejsze są modlitwa i pokuta jako skuteczny oręż chrześcijanina w duchowej walce „przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich (Ef 6,12)”.
The encouragement to the New Evangelization in the teaching of St. John Paul II and Benedict XVI finds its confirmation and realization in the message of the Mother of God entrusted to three little shepherds: Lucia, Jacinta and Francisco in Fatima. Through their mediation Saint Mary reminded us that it is necessary to adore the Sacred Heart of Mary, to pray a rosary and to live in the spirit of sacrifice if we want to save ourselves and other people. Moreover, Pope John Paul II in his speech to the bishops in Portugal on May 13, 1991 said that thanks to Fatima we know that a prayer and penance are the most important things in the new evangelization. They are the most efficacious instruments in the spiritual battle “against evil rulers and of the unseen world, against mighty powers in this dark world, and against evil spirits in the heavenly places” (Ef 6,12).
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2014, 21; 105-121
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: BUDOWANIE WSPÓLNOTY CHRYSTUSOWEGO KOŚCIOŁA – W ŚWIETLE ADHORTACJI APOSTOLSKIEJ JANA PAWŁA II ECCLESIA IN OCEANIA
BUILDING A COMMUNITY OF CHRIST’S CHURCH – IN THE LIGHT OF THE APOSTOLIC EXHORTATION OF POPE JOHN PAUL II ECCLESIA IN OCEANIA
Autorzy:: Adamczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1592121.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Oceania
evangelization
community
church
Apostolic Exhortation
John Paul II
ewangelizacja
wspólnota
Kościół
adhortacja apostolska
Jan Paweł II
Opis:: Artykuł dotyczy aktualności przesłania posynodalnej adhortacji apostolskiej Jana Pawła II Ecclesia in Oceania. Owo przesłanie odnośnie do zagadnienia budowania wspólnoty Chrystusowego Kościoła oparte jest na rozumieniu Kościoła jako wspólnoty wierzących w Jezusa Chrystusa, który pozostaje sensem Ewangelii oraz ewangelizacji. Tylko w tej perspektywie możliwe jest zrozumienie Kościoła przez ludy Oceanii, w jej pluralizmie doświadczeń duchowych i kulturowych. Konieczne jest do tego tworzenie wspólnoty między Kościołami lokalnymi nie tylko w wymiarze teoretycznym i doktrynalnym, ale również praktycznym
The article concerns post-synodal message of Apostolic Exhortation of Pope John Paul II, Ecclesia in Oceania. That message applies to the issue of building a community of Christ’s Church, which is based on the understanding of the Church as a community of believers in Jesus Christ, who is the point of the Gospel and evangelization. Only in this perspective, it is possible to understand the Church by the peoples of Oceania, with its experience, both spiritual and cultural. It is essential to create a community among local Churches not only in the theoretical and doctrinal meaning, but also in practice.
Źródło:: Colloquia Theologica Ottoniana; 2017, 1; 7-20
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:: Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Seminarium duchowne – miejsce i cel formacji kleryków do posługi kapłańskiej w diecezji. Studium analityczne treści przemówienia Jana Pawła II wygłoszonego podczas poświęcenia Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie w 1991 roku
Theological seminary – the place and purpose of the formation of clerical students for priestly service in the diocese. Analytical study of the content of Pope John Paul II’s speech delivered during the consecration of Higher Theological Seminary in Koszalin in 1991
Autorzy:: Wejman, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2148253.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: pilgrimage
Pope John Paul II
seminary
formation
pastoral service
pielgrzymka
papież Jan Paweł II
seminarium
formacja
służba pastoralna
Opis:: Niniejszy artykuł ma na celu zaprezentowanie natury i wartości seminarium duchownego w procesie formacji kleryków do kapłaństwa. Bazę źródłową dla tak określonego celu badawczego stanowiło przemówienie Jana Pawła II, jakie wygłosił podczas poświęcenia budynku seminarium w Koszalinie oraz opublikowana rok później po tym wydarzeniu, tj. w 1992 roku, jego adhortacja Pastores dabo vobis. Osiągnięcie celu badawczego realizowano w trzech etapach. Pierwszy z nich dotyczył odsłonięcia struktury seminarium duchownego jako instytucji. Jego istotę Jan Paweł II zawarł w pojęciu dom. W przemówieniu wygłoszonym w Koszalinie jednoznacznie określił, jaki miałby być dom: studiów, pracy nad sobą, modlitwy i wzrastania w braterskiej wspólnocie. W tym określeniu zawarł naturę seminarium duchownego. W drugim etapie analityczne badania były skierowane na zaprezentowanie celów formacji kleryków do posługi kapłańskiej. W owym przemówieniu Jan Paweł II wskazał na cztery cele tejże formacji, które są pochodną ujęcia seminarium duchownego jako domu studiów, pracy nad sobą, modlitwy i wzrastania w braterskiej wspólnocie. W rozumieniu Jana Pawła II określeniu seminarium jako domu studiów nie może nie odpowiadać zasadniczy cel jego formacyjnej działalności, a mianowicie ukształtowanie umysłów kleryków w duchu Chrystusowej Prawdy, który On zawarł w pojęciu, aby byli mocni umysłem. Określenie seminarium jako domu pracy nad sobą jest odpowiednikiem w aspekcie celowości formacji seminarium (duchowe ukształtowanie kleryków), którego istotę Jan Paweł II ujął w stwierdzeniu, aby byli mocni duchem. Następnie, gdy seminarium jest postrzegane jako dom modlitwy, to w tej przestrzeni jego celem działania ma być modlitewne uformowanie kleryków, co Jan Paweł II w owym przemówieniu zawarł w pojęciu mocni modlitwą. I w końcu, gdy postrzegamy seminarium jako dom wzrastania kleryków w braterskiej wspólnocie, to celem jego działania w tym względzie ma być ukształtowanie w nich postawy wrażliwości na bliźnich, co Jan Paweł II wyraził w pojęciu kochający bliźnich. Trzeci etap analiz umożliwił zaprezentowanie aktualności przemówienia Jana Pawła II, jakie wygłosił podczas poświęcenia Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie dla działania seminariów duchownych i prowadzenia przez nie formacji kleryków w obecnej rzeczywistości. Analizy potwierdziły, że istnienie seminariów duchownych jest niezbędne, choć nieodzowna jest w aktualnej rzeczywistości korekta ich funkcjonowania w odniesieniu do współczesnych wyzwań.
This paper aims to present the nature and value of a theological seminary in the process of educating clerical students for the priesthood. The source base for this research objective was the speech of Pope John Paul II, which he gave during the consecration of the seminary building in Koszalin and his exhortation Pastores dabo vobis published a year later, i.e. in 1992. The achievement of the research objective was carried out in three stages. The first one concerned the unveiling of the structure of the theological seminary as an institution. Its essence was included in the concept of home by Pope John Paul II. In his speech in Koszalin, he clearly defined what this home would be like, namely the home of study, work on oneself, prayer and growth in a fraternal community. In this expression he included the nature of the theological seminary. In the second stage, the analytical research was aimed at presenting the purposes of the formation of clerical students for priestly service. In this speech, Pope John Paul II indicated four purposed of this formation, which derive from the concept of the theological seminary as a home of study, work on oneself, prayer and growth in a fraternal community. In the understanding of Pope John Paul II, the definition of seminary as a home of study cannot fail to correspond to the main purpose of its formative activity, namely to shape the minds of clerical students in the spirit of Christ’s Truth, which he included in the concept that they should be strong in mind. The definition of seminary as a home of work on oneself in terms of the pur posefulness of seminary formation is supposed to be the spiritual formation of clerical students, the essence of which was expressed by Pope John Paul II in the statement that they should be strong in spirit. Next, when the seminary is perceived as the home of prayer, its purpose in this space is to form the clerical students in prayer, which Pope John Paul II in his speech expressed in the concept of being strong in prayer. Finally, when we perceive the seminary as a home of growth for the clerical students in a fraternal community, its purpose in this respect is to shape them in an attitude of sensitivity towards their neighbours, which Pope John Paul II expressed in the concept of loving others. The third stage of analyses made it possible to present the topicality of the speech of Pope John Paul II, which he delivered during the dedication of the Higher Theological Seminary in Koszalin for the operation of theological seminaries and their formation of clerical students in the present reality. The analyses confirmed that the existence of theological seminaries is necessary, although in the current reality it is necessary to correct their functioning in relation to contemporary challenges.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2022, 29; 163-189
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”, czyli prawdziwy humanizm. Jan Paweł II o pierwszym przykazaniu w homilii koszalińskiej (1.06.1991)
“You shall have no other gods before Me”, in true humanism. The Koszalin homily of John Paul II regarding the first commandment (1.06.1991)
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2148282.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: John Paul II
Decalogue
first commandment
freedom
humanism
ideologies
Jan Paweł II
Dekalog
pierwsze przykazanie
wolność
humanizm
ideologie
Opis:: Jan Paweł II oparł swe nauczanie podczas IV pielgrzymki do Polski w 1991 roku na Dekalogu, „dziesięciu prostych słowach”. W Koszalinie podjął pierwsze przykazanie, które stanowi podstawę interpretacyjną dla pozostałych przykazań. Bóg, który daje Dekalog, jest tym samym Bogiem, który wyzwolił swój lud z Egiptu. Dekalog zatem nie ogranicza ludzkiej wolności, ale pomaga jej dojrzeć i umocnić się. Ten, który przemawia do Mojżesza na Górze Synaj, to Bóg Ojciec, który – jak to zostaje objawione w Nowym Testamencie – rodzi odwiecznie Syna i posyła nam Ducha. Wymiar trynitarny nie tylko nie osłabia wezwania: „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”, ale je tłumaczy i wzmania. Dekalog pociąga swoim dobrem, prawdą, ale także pięknem. Pierwsze przykazanie stanowi podstawowe pole konfrontacji ze światem, który w imię fałszywego humanizmu stawia człowieka w miejscu Boga. Ten fałszywy humanizm przejawia się w różnego rodzaju ideologiach. W XX wieku był to nazizm, a przede wszystkim komunizm, nato¬miast dzisiaj są to różne wersje neomarksizmu, które atakują szczególnie biblijną antropologię, ściśle związaną z pierwszym przykazaniem.
During the fourth pilgrimage to Poland in 1991, John Paul II based his teaching on the Decalogue, on the “ten simple words”. In his homily delivered in Koszalin, he referred to the first commandment that provides the foundations to understand all of them. God who presents the Decalogue to His people, is the same God who liberated them from Egypt. Therefore, Decalogue cannot limit human freedom, on the contrary, it helps the people to grow strong. The One who speaks to Moses on the Mount Sinai is God the Father who – as revealed in the New Testament – generates the Son from Eternity and sends us the Spirit. Thus, we could say that the Trinitarian dimension does not weaken the invocation: “You shall have no other gods before me”, but it enlightens and strengthens it. Decalogue allures not only to its goodness and truth, but also to its beauty. The first commandment presents the initial confrontation with the world which, in the name of deceptive humanism, places a human being before God. This false humanism will manifest itself in all sorts of ideologies. In the twentieth century it was Nazism, but above all, it was Communism, while today they are different versions of neo-Marxism that especially attack the biblical anthropology, closely related to the first commandment.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2022, 29; 103-116
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Sens ludzkiego cierpienia: uczestnictwo z nadzieją - w świetle dokumentu Jana Pawła II Salvifici Doloris
The meaning of human suffering: participation with hope - in the light of apostolic letter Salvifici Doloris by Pope John Paul II
Autorzy:: Adamczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1591977.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: suffering
hope
John Paul II
Apostolic Letter Salvifici doloris
cierpienie
nadzieja
Jan Paweł II
dokument Salvifici doloris
Opis:: Artykuł dotyczy sensu ludzkiego cierpienia w kontekście uczestnictwa w zbawczym cierpieniu Jezusa Chrystusa. O tym sensie cierpienia pisze Jan Paweł II w dokumencie Salvifici doloris. Zbawczy sens cierpienia nie zmienia faktu, że jest ono złem i należy mu się przeciwstawiać. Cierpienie należy jednak postrzegać w kontekście przyszłej chwały i wykorzystywać je dla królestwa Bożego. Cierpienia ludzkie dopełniają cierpień Chrystusa. W cierpieniu człowiek zostaje wezwany do przekraczania samego siebie. Cierpienie innych ludzi powinno wyzwalać w człowieku miłość i gotowość udzielenia pomocy
This paper concerns the meaning of human suffering in the context of participation in the redemptive suffering of Jesus Christ. John Paul II writes about this meaning of suffering in his Apostolic Letter Salvifici doloris. The redemptive meaning of suffering does not change the fact that it is evil and must be opposed. Suffering, however, should be seen in the context of future glory and must be used for the Kingdom of God. Human sufferings complete the sufferings of Christ. In suffering, the man is called to transcend himself. The suffering of others should trigger love and willingness to provide help in the man.
Źródło:: Colloquia Theologica Ottoniana; 2018, 2; 7-22
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:: Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Reinterpretacja teologii imago Dei według modelu nupcjalnego
Reinterpretation of the theology of imago Dei according to the nuptial model
Autorzy:: Krupka, Aneta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2148283.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: the nuptial theology
imago Dei
Second Vatican Council
Angelo Scola
John Paul II
communio
teologia nupcjalna
Sobór Watykański II
Jan Paweł II
Opis:: Artykuł podejmuje temat reinterpretacji teologii imago Dei według modelu nupcjalnego. Rozważania te zostały wpisane we współczesny kontekst rozwoju teologii obrazu Bożego. Wychodząc od myśli Soboru Watykańskiego II, ukazana została możliwość uznania, że podstawowym wymiarem bycia obrazem Bożym jest strukturalne otwarcie człowieka na relacje. Uwzględniając postulat chrystologicznej reorientacji teologii, wraz z twierdzeniem o komunijnym charakterze bycia obrazem Bożym, pokazano zalety i konsekwencje takiej reinterpretacji. Główne wnioski dotyczą wieloaspektowego podkreślenia znaczenia relacji, zwłaszcza tych kościelnych, w realizacji bycia imago Dei. Szczególny walor tej reinterpretacji został ukazany na przykładzie teologii małżeństwa.
The article deals with the topic of reinterpretation of theology imago Dei according to the nuptial mystery model. These considerations were included in the contemporary context of the development of the theology of the image of God. Starting from the thoughts of the Second Vatican Council, there was shown the possibility of recognizing that the basic dimension of being the image of God is the structural openness of man to relationships. Taking into account the postulate of Christological reorientation of theology, along with the statement about the communion-like nature of being the image of God, the advantages and consequences of such a reinterpretation were shown. The main conclusions concern the multi-faceted emphasis on the importance of relations, especially ecclesiastical, in the realization of being imago Dei. The particular value of this reinterpretation was shown on the example of the theology of marriage.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2022, 29; 117-130
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Eschatyczny sens misyjnej działalności Kościoła
Eschatic meaning of the missionary activity of the Church
Autorzy:: Smentek, Izabella
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2011207.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Mission
Parusie
Endzeit
Kirche
Johannes Paul II
mission
parousia
final achievement
Church
John Paul II
misja
paruzja
czasy ostateczne
Kościół
Jan Paweł II
Opis:: Misyjna działalność Kościoła obejmuje różne sytuacje, które wymienia Jan Paweł II. Jest to misja ad gentes, a także ewangelizacja na terenach tradycyjnie chrześcijańskich, w tym również tych zdechrystianizowanych. Eschatyczność misji przejawia się w wielu aspektach. Głoszenie Chrystusa wszystkim narodom to znak czasów ostatecznych, który wyraża aktywne oczekiwanie paruzji. Głoszenie słowa „żywe i skuteczne” to przygotowanie i antycypacja ostatecznego sądu. Dzielenie się radością wiary proklamuje królestwo Boże i zapowiada radość nieba. Ewangelizacja przekazuje nadzieję życia wiecznego i prawdę na temat sensu dziejów. Nadaje im sens w perspektywie ostatecznego spełnienia. Służy zamierzonej w Bożym planie jedności rodzaju ludzkiego.
The missionary activity of the Church covers the various situations mentioned by John Paul II. It is a mission ad gentes, as well as evangelization in traditionally Christian areas, including those that are de-Christianized. The eschatism of the mission manifests itself in many ways. The proclamation of Christ to all nations is a sign of the end times that expresses the active expectation of parousia. The preaching of the word “living and effective” is the preparation and anticipation of the final judgment. Sharing the joy of faith proclaims the Kingdom of God and anticipates the joy of heaven. Evangelization communicates the hope of eternal life and the truth about the meaning of history. It gives them meaning in view of their final fulfillment. It serves the unity of mankind intended in God’s plan.
Die missionarische Tätigkeit der Kirche umfasst die verschiedenen Situationen, die Johannes Paul II. erwähnt hat. Es ist eine Mission ad gentes sowie Evangelisierung in traditionell christlichen Gebieten, einschließlich entchristlichter Gebiete. Der eschatische Charakter der Mission manifestiert sich in vielerlei Hinsicht. Die Verkündigung Christi an alle Völker ist ein Zeichen der Endzeit, das die aktive Erwartung der Parusie ausdrückt. Die Predigt des Wortes „lebendig und wirksam“ ist die Vorbereitung und Vorwegnahme des Endgerichts. Die Freude des Glaubens zu teilen verkündet das Reich Gottes und sagt die Freude des Himmels voraus. Evangelisierung vermittelt die Hoffnung auf ewiges Leben und die Wahrheit über den Sinn der Geschichte. Es gibt ihnen Bedeutung im Hinblick auf ihre endgültige Erfüllung. Es dient der Einheit der Menschheit, die in Gottes Plan vorgesehen ist.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2021, 28; 211-229
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Nauczanie Papieża Franciszka o małżeństwie i rodzinie w posynodalnej adhortacji Amoris Laetitia w świtle Magisterium Jana Pawła II
Teaching Pope Francis abotu marriage and faily in the post-synodal exhortation Amoris Letitia in the light of the magisterium of John Paul II
Autorzy:: Bujak, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1592076.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Amoris laetitia
family
Francis
John Paul II
marriage
theology of the body
Franciszek
Jan Paweł II
małżeństwo
rodzina
teologia ciała
Opis:: Papież Franciszek 8 października 2013 roku ogłosił decyzję o zwołaniu Synodu o rodzinie. Nowością był fakt, że synod odbył się w dwóch etapach: w roku 2014 jako synod nadzwyczajny, a w roku 2015 – zwyczajny. 19 marca 2016 roku papież Franciszek podpisał posynodalną adhortację Amoris laetitia, która światło dzienne ujrzała 8 kwietnia. W adhortacji znajdziemy 50 cytatów z nauczania Jana Pawła II na temat małżeństwa i rodziny, przede wszystkim w rozdziałach IV i V adhortacji, w których mowa jest o teologii ciała Jana Pawła II. Celem artykułu jest odwołanie się do katechez i innych tekstów Jana Pawła II na temat miłości małżeńskiej obecnych w adhortacji, tak by można było umieścić Amoris laetitia w szerszym kontekście nauczania Jana Pawła II i zbadać, na ile ostatni dokument o miłości w rodzinie jest twórczą kontynuacją wcześniejszego nauczania Kościoła na ten temat.
Pope Francis on 8 October 2013 announced the decision to convene the Synod on the family. The novelty was that the Synod took place in two stages: in 2014 as extraordinary synod and in 2015 ordinary.On March 19, 2016, Pope Francis signed the post-synodal exhortation of Amoris laetitia which appeared on April 8th. In the exhortation we find 50 quotes from the teaching of John Paul II on marriage and the family, especially in chapters IV and V of the exhortation, which speaks of the theology of the body of John Paul II. The purpose of this article is to appeal to the catechesis and other texts of John Paul II on conjugal love present in the exhortation, so as to place Amoris laetitia in the broader context of the teaching of John Paul II and study how the last document of love in the family is a creative continuation of the earlier Church teaching on the subject.
Źródło:: Colloquia Theologica Ottoniana; 2017, 2; 33-56
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:: Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Jezus Chrystus Najwyższy Kapłan w świetle Listów do kapłanów na Wielki Czwartek Jana Pawła II
Jesus Christ the High Priest in the Light of John Paul II’s Letters to Priests for Maundy Thursday
Autorzy:: Kochaniewicz, Bogusław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30098252.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Jesus Christus
Priestertum
Eucharistie
Johannes Paul II
Briefe
Jesus Christ
priesthood
Eucharist
John Paul II
letters
Jezus Chrystus
kapłaństwo
Eucharystia
Jan Paweł II
listy
Opis:: W niniejszym artykule przedstawiono analizę Listów do kapłanów na Wielki Czwartek Jana Pawła II. Opublikowane na przestrzeni całego pontyfikatu pisma adresowane do społeczności kapłanów podejmują wiele tematów związanych z życiem kapłańskim. Ich cechą wspólną jest perspektywa antropologiczna. W analizowanych pismach Jan Paweł II dokonuje opisu kwestii związanych z kapłaństwem ministerialnym, m.in. roli kapłana w życiu wspólnoty Kościoła czy tożsamości i duchowości kapłańskiej z akcentem położonym na Chrystusa. Autor przeprowadził badania i wyróżnił charakterystyczne cechy, które pojawiają się w dyskursie dotyczącym kapłaństwa Jezusa Chrystusa.
This article presents an analysis of John Paul II’s Letters to Priests for Maundy Thursday. Published throughout his pontificate, the letters, addressed to the community of priests, deal with many topics related to priestly life. Their common feature is an anthropological perspective. In the analyzed writings, Pope John Paul II describes issues related to the ministerial priesthood, such as the role of the priest in the life of the Church community, or priestly identity and spirituality with an emphasis on Christ. The author has conducted research and articulated the characteristic features that emerge during the discourse on the priesthood of Jesus Christ.
Dieser Artikel enthält eine Analyse der Briefe von Johannes Paul II. an die Priester zum Gründonnerstag. Die während seines Pontifikats veröffentlichten Briefe an die Gemeinschaft der Priester behandeln eine Reihe von Themen, die mit dem priesterlichen Leben zusammenhängen. Ihr gemeinsames Merkmal ist eine anthropologische Perspektive. In den analysierten Schriften beschreibt Johannes Paul II. Themen im Zusammenhang mit dem Amtspriestertum, wie die Rolle des Priesters im Leben der kirchlichen Gemeinschaft oder die priesterliche Identität und Spiritualität mit dem Schwerpunkt auf Christus. Der Autor hat recherchiert und charakteristische Merkmale herausgearbeitet, die im Diskurs über das Priestertum Jesu Christi auftauchen.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 69-80
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Ewangeliczna wartość rodziny w Kościele i świecie według Synodów o Rodzinie
The evangelical value of the family in the Church and in the world according to the Synods on the Family
Autorzy:: Jankowski, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/469521.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Jan Paweł II
synod 1980
Familiaris consortio
Franciszek
synod 2015
Amoris laetitia
Ewangelia rodziny
John Paul II
Francis
the Gospel of the family
Opis:: Autor ujmuje wartość małżeństwa i rodziny jako wspólnoty osób tworzących naturalne i eklezjalne środowisko przyjmowania i przepowiadania Ewangelii. Artykuł dotyczy zadań rodziny chrześcijańskiej wynikających z jej tożsamości ludzkiej i ewangelicznej, które stały się tematem obrad synodu z 1980 roku i adhortacji Familiaris consortio oraz z relacji synodów z udziałem papieża Franciszka i w adhortacji Amoris laetitia.
The author recognizes the value of marriage and family as a community of people creating a natural and ecclesial environment in which they can adopt and proclaim the Gospel. The article concerns the tasks of a Christian family which emerge from its human and evangelical identity. The family’s tasks became the subject of the 1980 Synod and Familiaris consortio, the Apostolic Exhortation. It also was a leading theme in the synods relations with Pope Francis and the Exhortation Amoris laetitia.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2017, 24; 83-99
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Relacje Maryi do osób Trójcy Święttej w świetle VIII rozdziału Konstytucji Dogmatycznej o Kościele "Lumen Gentium"
Marys relationship with the Person of the Holy Trinity in the light of chapter VIII of the Dogmatic Constitution on the Church "Lumen Gentium"
Autorzy:: Bujak, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1591978.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: John Paul II
Lumen gentium
Mary
Paul VI
relationships
Holy Trinity
Annunciation
Jan Paweł II
Maryja
Paweł VI
relacje
Trójca Święta
Zwiastowanie
Opis:: Celem niniejszego artykułu jest ukazanie relacji, które łączą Maryję z Osobami Trójcy Świętej – z Ojcem, Synem i Duchem Świętym – w kontekście nauczania zawartego w VIII rozdziale Lumen gentium, posoborowej wykładni Kościoła i opracowań teologów. Maryja jest tam ukazana jako Córka Ojca, Matka Syna Bożego i Oblubienica Ducha Świętego. Przesłanie Soboru Watykańskiego II stało się podstawą do analizy relacji między Maryją a Trójjedynym Bogiem, najistotniejszym odniesieniem jest Wcielenie Syna Bożego, stanowi bowiem moment, w którym po raz pierwszy w dziejach zbawienia dokonało się pełne objawienie misterium trynitarnego
The purposed of this paper is to show the relationships that connect Mary with the Persons of the Holy Trinity, i.e. with the Father, the Son and the Holy Spirit, based on the teaching of Chapter VIII of Lumen gentium, the post-conciliar teaching of the Church and the contribution of theologians. Mary is depicted there as the Daughter of God the Father, Mather of the Son of God and the Bride of the Holy Spirit. Following the teaching of the Council, the mystery of the Incarnation of the Son of God was chosen as a starting point to show Mary in relation to the Triune God because it is the moment in which the full revelation of the Trinitarian mystery happened for the first time in the history of Salvation.
Źródło:: Colloquia Theologica Ottoniana; 2018, 2; 23-42
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:: Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Jak skleić podzieloną Polskę? Dwie wskazówki czwartej pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny
How to unite divided Poland? Two tips from John Paul II’s fourth pilgrimage to his homeland
Autorzy:: Kupczak, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2148287.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: John Paul II’s fourth pilgrimage to Poland
John Paul II
social divisions
Polska
cultural war
freedom
czwarta pielgrzymka Jana Pawła II do Polski
Jan Paweł II
podziały społeczne
Polska
wojna kulturowa
wolność
Opis:: Podczas swojej czwartej pielgrzymki do ojczyzny Jan Paweł II, wobec głębokich rozłamów, jakie podzieliły społeczeństwo polskie, nauczał o konieczności głębszego rozumienia wolności. Wolność daje człowiekowi możliwość podejmowania decyzji. Przyszłość nie podlega prostym determinizmom, to ludzkie odpowiedzialne wybory nadają jej kierunek. W pogłębionej refleksji nad ludzką wolnością Jan Paweł II wskazywał również na konieczność właściwego rozumienia wolności słowa. Mowy można używać na wiele sposobów, także po to, by oczerniać i wzbudzać podziały. Swobodne wypowiedzi, które mają na celu jedynie zwycięstwo w dyskusji, niewiele mają wspólnego z wolnością. Dlatego konieczne staje się odkłamanie rzeczywistości, by mowa stała się narzędziem prawdy, a nie nienawiści. Pomimo głosów krytycznych wobec pierwszej pielgrzymki Ojca świętego do wolnej Polski, dziś – po ponad 30 latach, jakie upłynęły od tego czasu – lepiej można zrozumieć jej przesłanie. Konieczność etycznych fundamentów ludzkiej wolności i pracy nad mową są wciąż aktualnymi wskazówkami, jakie papież daje polskiemu narodowi także w obliczu obecnych podziałów dotykających Ojczyznę.
During his fourth pilgrimage to his homeland, John Paul II, in the face of deep divisions that in the Polish society taught about the need for a deeper understanding of freedom. Freedom gives man the ability to make decisions. The future is not subject to simple determinisms, these are the free human responsible choices that guide it. In his in-depth reflection on human freedom, John Paul II also pointed to the need to understand properly the freedom of speech. Speech can be used in many ways, including to slander and divide. Free speech, which is intended only to win a discussion, has little to do with freedom. Therefore, it is necessary to make an effort for speech to become an instrument of truth, not hate. Despite critical reception at first of the Holy Father’s first pilgrimage to free Poland, today – after more than 30 years that have passed since then – it is possible to understand its message better. The necessity of the ethical foundations of human freedom and work on free speech are still valid guidelines that the Pope gives to the Polish nation, also in the face of the present divisions affecting the Homeland.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2022, 29; 131-143
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Fides ex visu we współczesnej teologii piękna
Fides ex visu in the contemporary theology of beauty
Autorzy:: Chałupniak, Radosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2139779.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Francis
Benedict XVI
John Paul II
eligious education
catechesis
beauty
art
theology of beauty
fides ex visu
Lumen fidei
teologia piękna
sztuka
piękno
katecheza
wychowanie religijne
Jan Paweł II
Benedykt XVI
Franciszek
Opis:: Artykuł ukazuje szeroki kontekst relacji między wiarą, teologią i pięknem. Chrześcijaństwo, wyrosłe na judaizmie, podjęło niektóre surowe przepisy starotestamentalne. Wśród nich był zakaz tworzenia obrazów, choć został on przez chrześcijan inaczej zinterpretowany. Odwołując się do Katechizmu Kościoła katolickiego, należy przypomnieć, że zasadniczą racją powstawania obrazów religijnych, a także posługiwania się nimi w katechezie, jest misterium Wcielenia Jezusa Chrystusa. Ponieważ Słowo stało się ciałem, przyjmując prawdziwe człowieczeństwo, stąd ludzkie oblicze Jezusa może być „przedstawiane” (por. KKK 476). Tę naukę potwierdzały zarówno dawne, jak i współczesne wskazania Kościoła. Artykuł ukazuje, jak rozumiane było piękno w chrześcijańskiej teologii i jak odnoszone było bezpośrednio do Boga. Często powtarzane zdanie „Piękno zbawi świat” rozumiane jest jednoznacznie i odnosi do piękna samego Jezusa.
The article presents a wide context of relations between faith, theology and beauty. Christianity, which raised from a strong tree of Judaism, had to take a clear stand on some legal regulations dominating in the religion of the Israeli. Among them there was also the prohibition of creating images, but Christians justify the possibility to create and use religious art. Referring to the Catechism of the Catholic Church it should be reminded that the main reason for creating religious art and using it also in catechesis is the mystery of the embodiment of Jesus Christ. As Word became flesh, receiving real human nature, the human face of Jesus can be “presented” (cf. CCC 476). This teaching has been confirmed by both former and contemporary directions of the Church. The text shows how beauty has been understood in the Christian theology and how the whole thinking about God directed itself to beauty. The often repeated sentence “Beauty saves the world” is understood unequivocally in Christianity: saving is the beauty of Jesus Himself.
Źródło:: Colloquia Theologica Ottoniana; 2014, 1; 151-176
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:: Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Antropologia imago Dei jako odpowiedź na antropologię gender
Imago Dei anthropology as a response to gender anthropology
Autorzy:: Bujak, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2139131.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: equality
deconstruction
Frederick Engels
feminism
gender
John Paul II
complementarity
Marxism
Mulieris dignitatem
sex
natural law
theological anthropology
równość
dekonstrukcjonizm
Fryderyk Engels
feminizm
Jan Paweł II
komplementarność
marksizm
płeć
prawo naturalne
antropologia teologiczna
Opis:: Gender theory głosi, że istnieje odwieczny konflikt mężczyzn i kobiet, któremu można zaradzić jedynie przez zaprzeczenie istnienia płci biologicznej i zaakceptowanie "płci kulturowej" – gender, tak by zniknęły różnice pomiędzy mężczyzną i kobietą i powstało społeczeństwo aseksualne. Celem artykułu jest ukazanie, na czym polega ideologia gender i wskazanie na jej filozoficzne zaplecze w postaci marksizmu i konstruktywizmu. Odpowiedzią na tę niszczącą jednostkę, rodzinę i społeczeństwo ideę jest przesłanie Księgi Rodzaju 1–2, gdzie mowa jest o stworzeniu człowieka na obraz i podobieństwo Boga – imago Dei. Dziś szczególnie mocno trzeba przypominać, że wierzymy nie tylko w Odkupienie człowieka przez Boga – Człowieka, ale i w Boga – Stwórcę świata i człowieka, i wszystkie konsekwencje, które z tego wynikają.
The starting point of this article is the existence of Gender theory which states that there is the age-old conflict between men and women, which can be remedied only by a denial of the existence of biological sex and unacceptable, “gender” – gender, so would disappear differences between male and female and asexual society was founded. The purpose of this article is to show what is the ideology of gender and indication of its philosophical background in the form of Marxism and Constructivism. The answer to this destructive individual, family and society is the idea of the message of Genesis 1–2, where it is referred to the creation of man in the image and likeness of God – imago Dei. Today, a particularly strong need is to remind you that we believe not only in the redemption of man by God – man, but in God – the Creator of the world and man, and all the consequences that arise from this.
Źródło:: Colloquia Theologica Ottoniana; 2014, 2; 41-62
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:: Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: Remarks on the treaty of 20 March 1289 between the Brandenburg Margraves of the Johannine line and Prince Vitslav II of Rügen, and the place of this agreement in the plans to seize Gdańsk Pomerania after the death of Mestwin II
Autorzy:: Smoliński, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1591449.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: pomerania
Brandenburg
Rügen
Greater poland
pomeranian dukes
Mestwin II
Bogislaw IV
Margraves of Brandenburg
John II
Otto IV “with the Arrow”
Conrad
prince (= fürst) Vitslav II of Rügen
bishops of Cammin Hermann von Gleichen
Jaromar
przemysł II
Treaty of prenzlau (20 March 1289)
pomorze
Brandenburgia
Rugia
wielkopolska
książęta pomorscy
Mściwoj II
Bogusław IV
margrabiowie brandenburscy
Jan II
Otton IV ze Strzałą
Konrad
princeps (= fürst) wisław II rugijski
biskupi kamieńscy Herman von Gleichen
układ w prenzlau (20 marca 1289 r.)
Opis:: 20 marca 1289 r. w Prenzalu princeps rugijski Wisław II zawarł układ z margrabiami brandenburskimi wywodzącymi się z linii joannickiej: Ottonem IV ze Strzałą i Konradem. Umowa dotyczyła równego podziału Pomorza Gdańskiego, które zamierzano opanować po śmierci Mściwoja II. Zawierała też klauzule dotyczące możliwości pozyskania na drodze pokojowej lub militarnej ziemi sławieńskiej. Operację jej przejęcia przeprowadzić miał Wi- sław II. Margrabiowie brandenburscy Otton IV i Konrad zobowiązali się do militarnego i finansowego wspomożenia Wisława II w tym przedsięwzięciu. Po zajęciu ziemi sławieńskiej Wisław II zgodził się zapłacić margrabiom 3050 grzywien srebra. Układ prenzlawski kilkakrotnie był już omawiany w literaturze przedmiotu. Z jakiegoś jednak powodu rozwój badań nad relacjami między Brandenburgią i Pomorzem nie pogłębił znajomości jego treści w literaturze przedmiotu. W niektórych punktach można wręcz mówić o regresie w znajomości postanowień umowy prenzlawskiej. Z tego powodu w niniejszym artykule starano się wskazać uproszczenia, które przyczyniły się do coraz słabszej recepcji układu w świadomości współczesnych badaczy. Wydaje się, że układ prenzalawski powinien być rozpatrywany na tle prawa lennego funkcjonującego w Rzeszy Niemieckiej. Zawarły go strony, które owe prawo uznawały i je respektowały. Dzięki temu być może daje się wyjaśnić konieczność zapłaty margrabiom brandenburskim przez Wisława II, po zajęciu przez niego ziemi sławieńskiej.
On 20 March 1289 in Prenzlau, the Rugian Prince Vitslav II concluded a treaty with the Brandenburg Margraves from the Johannine line: Otto IV “with the Arrow” and Conrad. The agreement concerned an equal division of Gdańsk Pomerania, which was intended to be seized after the death of Mestwin II. It also contained clauses regarding the possibility of acquiring the Sławno land by peaceful means or by force. Its takeover was to be handled by Vitslav II. The Brandenburg Margraves, Otto IV and Conrad, committed themselves to military and financial support of Vitslav II in this undertaking. After seizing the Sławno land, Vitslav II agreed to pay the Margraves 3,050 silver marks. The Treaty of Prenzlau has been discussed several times in the literature of the subject. However, for some reason the development of research on the relationship between Brandenburg and Pomerania has not broadened the knowledge of its content in the literature on the subject. With regard to some items, one can even speak of a re- gression in the knowledge of the provisions of the Treaty of Prenzlau. For this reason, this study attempts to indicate the simplifications that contributed to the ever-rudi- mentary knowledge of the agreement in the works of contemporary researchers. It seems that the Prenzlau Treaty should be considered in the light of the fief law functioning in the German Reich. It was concluded by the parties that recognized and respected this law. This fact possibly explains why it was necessary for Vitslav II to pay the Brandenburg Margraves a fee after the seizure of the Sławno land.
Źródło:: Studia Maritima; 2020, 33; 53-84
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:: Studia Maritima
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: Wpływ wyboru papieża Jana Pawła II na stosunek władz państwowych do Kościoła katolickiego na Pomorzu Zachodnim. Metody i przykłady
Impact of the election of Pope John Paul II on the attitude of state authorities to the Catholic Church in Western Pomerania. Methods and examples
Autorzy:: Śmierzchalski-Wachocz, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2010482.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Communism
clergy
Solidarity
opposition
the Catholic Church
Western and Central Pomerania
John Paul II
Szczecin
Koszalin
bishop Kazimierz Majdański
bishop Ignacy Jeż
komunizm
duchowieństwo
Solidarność
opozycja
Kościół katolicki
Pomorze Zachodnie i Środkowe
Jan Paweł II
pielgrzymki
biskup Kazi¬mierz Majdański
biskup Ignacy Jeż
Opis:: 16 października 1978 roku wybór papieża Polaka – Jana Pawła II przebudził Kościół katolicki w Polsce i samo społeczeństwo. Natomiast pierwsza pielgrzymka do Ojczyzny w 1979 roku, do której nie mogło dojść w 1966 roku w osobie papieża Pawła VI, ośmieliły Polaków, w tym także ludzi Kościoła. Wybór papieża Polaka przełożył się na prawdziwy bum powołaniowy w Polsce, w tym w seminarium paradyskim, nad którym nie były w stanie zapanować władze komunistyczne. Natomiast pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny i kolejne dwie przebudziły sumienia Polaków, jak to podkreśla George Weigel w swoich publikacjach. Owocem pielgrzymki były narodziny „Solidarności”. Przez kolejne lata 80. Kościół oraz społeczeństwo w Polsce, a tym bardziej na tzw. Ziemiach Odzyskanych, żyło w klimacie i duchu pielgrzymek papieskich oraz peregrynacji obrazu MB Częstochowskiej. Jednak system komunistyczny nie zamierzał dać za wygraną. Nasilił na ogromną skalę działania operacyjne Służby Bezpieczeństwa, czego wyrazem były skrytobójcze mordy ludzi z opozycji. Przykładem jest rodzina Mariana Jurczyka oraz ludzi Kościoła katolickiego, w tym ks. Jerzego Popiełuszki. Jednak takie działania jedynie wzmagały w społeczeństwie i osobach duchownych wolę walki z systemem. Stąd dni systemu komunistycznego w Polsce, w tym na Pomorzu Zachodnim, były policzone. Kontraktowe wybory z czerwca 1989 roku jedynie potwierdziły ten fakt. Niestety, nie udało się w 1990 roku ostatecznie odciąć ludzi minionego sytemu i jego mentalności. Czego konsekwencje kraj przeżywał i niestety, nadal przeżywa na różnych płaszczyznach życia politycznego, społecznego, a zwłaszcza w przekazach mediów prywatnych, pozostających w rękach ludzi związanych z minionym systemem.
On December 16, in 1978, the election of the Polish Pope John Paul II awakened the Catholic Church in Poland and the society itself. The first pilgrimage of the Pope to Poland in 1979, that couldn’t be realized in 1966 as a pilgrimage of the Pope Paul VI, encouraged Polish people as well as the Church. The election of the Polish cardinal as a pope caused in Poland the beginning of a real “boom” of vocations to priesthood, also in Paradyz (Paradyż) Seminary. Even communist authorities were not able to control it. The first pilgrimage of Pope John Paul II to His homeland and the next, awakened the conscience of Polish nation, as G. Weigel emphasizes in his publications. “The birth” of “Solidarity” was the fruit of this first pilgrimage. Over the following 1980s, the Church and the society in Poland, and especially on the so-called Regained Territories, lived in the spirit and atmosphere of both – papal pilgrimages and the peregrination of the miraculous image of Our Lady of Czestochowa (Częstochowa). However, the communist system was not going to give up. It intensified on the large scale the operations of the Security Service, expressed in treacherous murders of people of opposition. The example of such oppression was the family of Marian Jurczyk, also people and priests of the Catholic Church, like priest Jerzy Popiełuszko, murdered treacherously. However, such action only intensified in society and in clergy the spirit of fighting with the system. Hence the days of the communists were numbered. The regulatory election in June 1989 only confirmed this fact. Unfortunately, in 1990 it was not possible to finally cut off the people of the passing system and its mentality; it have caused the consequences, which were and still are in various areas of political and social life, and especially in the media, remaining in the hands of people of the passing system.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 501-523
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: West Pomerania’s part in the war for the throne of the Archbishop of Magdeburg in 1277–1283
Autorzy:: Smoliński, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2010455.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Archbishopric of Magdeburg
Brandenburg
Pomerania
Archbishop Günther von Schwalenberg
Archbishop Bernhard von Wölpe
Archbishop Eric
son of the Margrave of Brandenburg John I
Margraves of Brandenburg: John II
Otto IV
Conrad
Otto V
Albert III
Pomeranian dukes: Barnim I
Bogislaw IV
Arcybiskupstwo magdeburskie
Brandenburgia
Pomorze
arcybiskup Günther von Schwalenberg
arcybiskup Bernhard von Wölpe
arcybiskup Eryk
syna margrabiego brandenburskiego Jana I
margrabiowie brandenburscy: Jan II
Otton IV
Konrada
Otton V
Albrecht III
książęta pomorscy: Barnim I
Bogusław IV
Opis:: Między 1277 a 1283 r. doszło do sporu, a następnie wojny o urząd arcybiskupa magdeburskie- go. Przeciwko wybranemu najpierw Güntherowi von Schwalenberg, a potem Bernhardowi von Wölpe wystąpili margrabiowie brandenburscy z linii joannickiej. Forsowali oni wybór ich brata Eryka na wspomniany urząd. Po drugiej stronie sporu znaleźli się margrabiowie z linii ottońskiej. Sytuacja ta groziła wybuchem wojny domowej w Marchii Brandenburskiej. Plany margrabiów linii joannickiej poparło pierwotnie Pomorze Zachodnie. Po ich stronie znalazł się tak biskup kamieński Herman, jak i książę Barnim I. Dwór pomorski, nie tylko. ze względu na obowiązki lenne względem margrabiów, ale też i związki rodzinne łączące Barnima I i jego syna Bogusława IV z obiema liniami margrabiów, nie mógł pozostać w stosunku do tych wydarzeń obojętny. Nie można wykluczyć też możliwości, że margrabiom joannickim udało się w 1278 r. namówić do współdziałania książąt wielkopolskich i Mści- woja II wschodniopomorskiego. Pod koniec 1278 r. umarł Barnim I, co wpłynęło na zabiegi przedstawicieli obu linii margrabiów brandenburskich, by zapewnić sobie współpracę jego następcy, Bogusława IV. Książę jednak nie zamierzał chyba wspierać żadnej ze stron. Co więcej wobec problemów wewnętrznych Askańczyków brandenburskich, zaczął myśleć o samodzielności politycznej. Plany te jednak się nie powiodły. Jeszcze w 1280 r. swą neutralność w sporze między margrabiami ogłosił faktycznie biskup kamieński Herman von Gleichen. Bogusław IV próbował bronić swej niezależności wchodząc w sojusz z Lubeką i uczestnicząc w antybrandenburskim lantfrydzie Rostockim (1283). W 1284 r. znalazł się jednak w szeregu przegranych i oprócz innych ustępstw na rzecz margrabiów, musiał złożyć im hołd.
Between 1277 and 1283, a dispute arose followed by an open war for the appointment of the Archbishop of Magdeburg. Margraves of Brandenburg of the Johannine confronted Günther von Schwalenberg, who was elected first, and then Bernhard von Wölpe. The Margraves at- tempted to promote the election of their brother Eric to the office in question. On the other side of the dispute were the Margraves of the Ottonian line. This situation potentially lead to the outbreak of a civil war in the March of Brandenburg. The plans of the Margraves of the Johannine line were initially supported by Western Po- merania. On their side was both the Bishop of Cammin, Hermann, and Duke Barnim I. The Pomeranian court, not only because of the feudal duties towards Margraves, but also due to family ties linking Barnim I and his son Bogislaw IV with both lines of the Margraves, could not remain indifferent to these events. It cannot be ruled out that in 1278 the Margraves of the Johannine line managed to persuade into cooperation the Dukes of Greater Poland as well as Mestvin (Mściwoj) II of East Pomerania. At the end of 1278, Barnim I died, which affected the efforts of representatives of both lines of Margraves of Brandenburg to ensure the cooperation of his successor, Bogislaw IV. The Duke, however, did not seem to intend to support either side. Moreover, in view of the inter- nal problems of the Brandenburg Ascanians, he began to think about political independence. However, these plans came to naught. Already in 1280, the Bishop of Cammin, Hermann von Gleichen, actually announced his neutrality in the dispute between the Margraves. Bo- gislaw IV tried to defend his independence by entering into an alliance with Lübeck and participating in the anti-Brandenburg Landfriede of Rostock (1283). In 1284, however, he found himself among the defeated belligerents and, apart from making other concessions to the Margraves, he had to pay homage to them.
Źródło:: Studia Maritima; 2021, 34; 5-32
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:: Studia Maritima
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Der konflikt zwischen den Herzögen von Pommern-Stettin und dem Deutschen Orden in Preußen um die Besetzung des Erzbistums Riga in den jahren 1394–1403 im Lichte neuester Studie
The conflict over the archbishopric of Riga between the Szczecin dukes and the teutonic order in Prussia in the years 1394–1403 in light of the latest research
Autorzy:: Simiński, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1591306.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Herzöge von Pommern-Stettin
Erzbistum Riga
Deutschorden in Preußen
Livland
Deutsches Reich
Swantibor I.
Otto II.
johannes von Sinten
johannes von wallenrode
konrad Zöllner von Rotenstein
konrad von jungingen
wenzel IV.
Szczecin Dukes
Riga archbishopric
Teutonic Order in Prussia
Livonia
German Reich
Swantibor I
Otto II
wenceslaus IV
książęta szczecińscy
arcybiskupstwo ryskie
zakon krzyżacki w Prusach
Inflanty
Rzesza Niemiecka
Świętobor I
jan von Sinten
jan von wallenrode
wacław IV
Opis:: 30 IV 1388 r. w Świeciu nad Wisłą doszło do zawarcia układu o służbę najemną między książętami szczecińskimi Świętoborem I i Bogusławem VII a wielkim mistrzem Konradem Zöllner von Rotenstein i Zakonem. Dokument zobowiązywał władców pomorskich do udzielenia Krzyżakom pomocy wojskowej na każde ich wezwanie w ciągu dziesięciu lat. Zakazywał również sprzymierzać się z wrogami Zakonu w tym czasie. Porozumienie zosta- ło umocnione bezzwrotnym subsydium w wysokości 6000 guldenów i pożyczką w kwocie 2000 kop groszy czeskich przeznaczonych dla Gryfitów. Świętobor I był w tym okresie blisko związany z dworem króla rzymskiego Wacława IV, gdzie pełnił funkcję sędziego sądu na- dwornego. W 1391 r. dotychczasowy arcybiskup ryski Johannes von Sinten w wyniku kon- fliktu z inflancką gałęzią zakonu krzyżackiego opuścił Inflanty i udał się najpierw do Lubeki, a następnie do Pragi. Książę szczeciński wysuwając kandydaturę swojego syna Ottona II na funkcję metropolity ryskiego uzyskał początkowo wsparcie dla swoich zamierzeń u króla rzymskiego Wacława IV oraz króla polskiego Władysława II Jagiełły i wielkiego księcia litewskiego Witolda. Arcybiskup Johannes von Sinten został we wrześniu 1393 r. pozbawiony urzędu, a papież Bonifacy IX wskazał jako nowego ordynariusza Johannesa von Wallenrode, bratanka byłego wielkiego mistrza Konrada von Wallenrode. W listopadzie 1394 r. wierni Sintenowi kanonicy ryscy wybrali Ottona II na arcybiskupstwo ryskie. Księciu udało się dotrzeć do Inflant, gdzie 5 III 1396 r. jako koadiutor ryski zawarł układ z Witoldem. Wobec rozbieżnych celów politycznych sformowana ad hoc koalicja na rzecz Ottona II ostatecznie się rozpadała, a młody Gryfita został zmuszony do opuszczenia archidiecezji. Wydarzenia te doprowadziły pod koniec 1396 r. do wypowiedzenia przez księcia Świętobora I układu z Krzyżakami. Gryfita obarczył całkowitą odpowiedzialnością za niepowodzenie Ottona II wielkiego mistrza Konrada von Jungingena i Zakon. Konflikt szczecińsko-krzyżacki zakończył się zawarciem w dniu 2 IV 1403 r. w Czarnem porozumienia z wielkim mistrzem Konradem von Jungingenem.
On April 30, 1388, an agreement on mercenary service was concluded in Świecie on the Riv- er Vistula between Pomeranian Dukes Swantibor I and Bogislaw VII, Grand Master Konrad Zöllner von Rotenstein, and the Order. The document obliged the Pomeranian rulers to provide the Teutonic Knights with military assistance when need be, for a decade. It also forbade allying with the enemies of the Order for the same period of time. The agreement was strengthened by a non-returnable subsidy of 6,000 guilders and a loan of 2,000 three scores of Czech grosches intended for the House of Griffins. In this period, Swantibor I was closely associated with the court of the Roman King Wence- slaus IV where he served as court judge. In 1391, the then Archbishop of Riga, Johannes von Sinten, as a result of a conflict with the Livonian branch of the Teutonic Order, left Livonia for, first, Lübeck and, then, Prague. Submitting the candidacy of his son Otto II for the function of the metropolitan bishop of Riga, the Duke of Szczecin at first received the sup- port for his intentions of Roman King Wenceslaus IV, Polish king Władysław II Jagiełło and Vytautas the Great. Archbishop Johannes von Sinten was removed from office in Septem- ber 1393, and Pope Boniface IX appointed Johannes von Wallenrode, nephew of the former Grand Master Konrad von Wallenrode, as the new ordinary. In November 1394, the faithful canons of Archbishop Johannes von Sinten, elected Otto II Archbishopric of Riga. The duke managed to reach Livonia, where on March 5, 1396, as a coadjutor of Riga, he managed to make an arrangement with Vytautas the Great. Due to divergent political goals, the ad hoc coalition formed for Otto II eventually fell apart, whereas the young representative of the House of Griffin was compelled to leave the archdio- cese. These events led Duke Swantibor I to terminate, by the end of 1396, his agreement with the Teutonic Knights. The duke blamed Grand Master Konrad von Jungingen and the Order for the failure of Otto II. The conflict between Szczecin and the Teutonic Order ended with the conclusion, on April 2, 1403, of an agreement with Grand Master Konrad von Jungingen in Hammerstein.
Am 30. April 1388 wurde in Schwetz an der Weichsel ein Vertrag über den Söldnerdienst zwischen den Herzögen von Pommern-Stettin, Swantibor I. und Bogislaw VII., dem Hoch- meister Konrad Zöllner von Rotenstein und dem Deutschen Orden abgeschlossen. Dieses Dokument verpflichtete die pommerschen Herrscher für zehn Jahre, auf jede Aufforderung der Deutschordensritter ihnen militärische Hilfe zu leisten. Es verbot zudem jegliche Allianz mit den Feinden des Ordens innerhalb dieses Zeitraums. Das Abkommen wurde durch ein nicht rückzahlbares Subsidium in Höhe von 6000 Gulden und ein Darlehen von 2000 Schock böhmische Groschen zugunsten der Greifen bekräftigt. Swantibor I. war in dieser Zeit eng mit dem Hof des römisch-deutschen und böhmischen Königs Wenzel IV. verbunden, wo er als Richter am Hofgericht tätig war. 1391 verließ der bisherige Rigaer Erzbischof Johannes von Sinten Livland aufgrund eines Konflikts mit dem livländischen Zweig des Deutschen Ordens und ging zunächst nach Lübeck und dann nach Prag. Der Stettiner Herzog, der sei- nen Sohn Otto II. als Kandidaten für das Amt des Metropoliten von Riga vorschlug, erhielt zunächst Unterstützung für seine Pläne von dem König Wenzel IV., dem polnischen König Władysław II. Jagiełło und dem Großfürsten von Litauen Vytautas. Erzbischof Johannes von Sinten wurde im September 1393 seines Amtes enthoben und Papst Bonifatius IX. ernannte Johannes von Wallenrode, den Neffen des ehemaligen Hochmeisters Konrad von Wallenro- de, zum neuen Ordinarius. Im November 1394 wählten Stiftsherren, die Sinten treu blieben, Otto II. für das Erzbistum Riga. Dem Herzog gelang es, nach Livland zu kommen, wo er am 5. März 1396 als Koadjutor von Riga ein Bündnis mit Vytautas abschloss. Angesichts divergierender politischer Ziele brach die zugunsten von Otto II. gebildete Ad-hoc-Koaliti- on schließlich auseinander und der junge Mann war gezwungen, die Erzdiözese zu verlas- sen. Diese Ereignisse führten Ende 1396 dazu, dass Swantibor I. von dem Vertrag mit dem Deutschen Orden zurücktrat. Der Greifenherzog schrieb die gesamte Verantwortung für das Scheitern von Otto II. dem Hochmeister Konrad von Jungingen und dem Orden zu. Der Konflikt zwischen Pommern-Stettin und dem Deutschen Orden endete mit einer Einigung mit Hochmeister Konrad von Jungingen am 2. April 1403 in Hammerstein.
Źródło:: Studia Maritima; 2019, 32; 127-161
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:: Studia Maritima
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: Wends/Slavs/Pomeranians as Allies of the Margraves of Brandenburg in 1229. Voice in the Discussion on Political Alliances of the Rulers of West Pomerania in the 1220’s
Autorzy:: Smoliński, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30146196.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Wends
Slavs
Pomeranians
Brandenburg
West Pomerania
Margraves of Brandenburg John I and Otto III
Archbishop of Magdeburg Albert II von Käfernburg
Dukes of Pomerania Wartislaw III and Barnim I
Duke Otto the Child of Brunswick-Lüneburg
Wendowie
Słowianie
Pomorzanie
Brandenburgia
Pomorze Zachodnie
arcybiskupa magdeburski Albrecht II von Käfernburg
książęta Pomorza Warcisław III i Barnim I
książę Brunszwiku i Lüneburga Otton Dziecię
margrabiowie brandenburscy Jan I i Otton III
Opis:: W 1229 r. doszło do bitwy nad rzeką Plane koło Brandneburga. Wzięły w niej udział odziały margrabiów brandenburskich Jana I i Ottona III oraz wojska ministeriałów arcybiskupstwa magdeburskiego na czele z samym arcybiskupem Albrechtem II von Käfernburg. Margrabiów wspomagał przy tym silny odział Słowian/Wendów pochodząc z krajów słowiańskich. Analiza przekazów źródeł narracyjnych, głównie Saskiej kroniki świata i Czynów arcybiskupów magdeburskich pozwala z dużą pewnością utożsamić wspomnianych Słowian/Wendów z poddanymi książąt pomorskich. Wspomogli oni margrabiów brandenburskich i przez to księcia brunszwisko-lüneburskiego Ottona Dziecięcia. Tym samym w opisywanym okresie Pomorzanie raczej nie zerwali jeszcze z Danią. Do wojny z Waldemarem II doszło dopiero w latach 30 XIII w., gdy król duńskich otwarcie wsparł Rugię, a margrabiowie brandenburscy i książę brunszwicko-lüneburski zmienili swą politykę zmierzając do ugody z Hohenstaufami.
In 1229, a battle took place on the River Plane near Brandenburg. In the battle, troops of the Margraves of Brandenburg John I and Otto III met the army of the ministeriales of the Magdeburg Archbishopric, led by Archbishop Albert II von Käfernburg himself. The margraves were supported by a strong detachment of Slavs / Wends coming from Slavic countries. An analysis of narrative sources, mainly the Saxon World Chronicle and the Deeds of the Archbishops of Magdeburg, makes it possible to identify the Slavs / Wends with the subjects of Pomeranian dukes. They supported the margraves of Brandenburg and thus the Duke of Brunswick-Lüneburg, Otto the Child. Hence, in the described period, the Pomeranians have not broken with Denmark yet. The war with Valdemar II occurred only in the 1230’s, when the king of Denmark openly supported Rügen, while the margraves of Brandenburg and the duke of Brunswick-Lüneburg altered their policies aiming at an agreement with the Hohenstaufen.
Źródło:: Studia Maritima; 2022, 35; 5-39
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:: Studia Maritima
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Jan II" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język