Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bogusław" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Obraz Bogusława X w tekstach historiograficznych do końca XIX wieku
    The portrayal of Bogusław X in historiographical texts until the end of the 19th century
    Autorzy:
    Wójcik, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146448.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Bogislaw X
    historiographical texts
    19th century
    Pomerania
    Bogusław X
    teksty historiograficzne
    XIX wiek
    Pomorze
    Pomorze Zachodnie
    Opis:
    Z uwagi na to, że praktycznie niezbadaną sferą pozostaje wizerunek księcia pomorskiego Bogusława X w tekstach kultury, oraz że w 2023 i 2024 roku związane są z nim dwie ważne rocznice, artykuł Obraz Bogusława X w tekstach historiograficznych do końca XIX wieku związany jest z wizerunkiem Bogusława X w wybranych tekstach historiograficznych dotyczących Pomorza, publikowanych do końca XIX wieku. Przeanalizowano w nim obraz władcy, stawiając w centrum kwestie fikcjonalności tekstualnej zawartej w tym korpusie tekstów. Analiza jest wsparta instrumentarium analizy narratywnej w tradycji mitomotorycznej. Zwraca uwagę tekstowy potencjał życiorysu księcia. Konstatacją wywodu jest daleko idąca instrumentalizacja postaci, dokonywana w zależności od kontekstu społeczno-politycznego, w którym funkcjonowała dana publikacja, a także od światopoglądu autora czy intencji wydawcy, względnie mecenasa. Wszystkie analizowane teksty ukazują wnioskowanie symboliczne z wydarzeń przeszłych, reflektujące na teraźniejszość i przyszłość danego narratora. Z tego wynika interakcja między każdorazowym nadawcą a odbiorcą poszczególnych tekstów, zasadzająca się na wierze poszczególnych narratorów w polityczne sprawstwo ich opowieści. Zwraca przy tym uwagę mnogość wyjaśnień dla wielokrotnych reaktualizacji mitu.
    Given the virtually unexplored realm of the image of the Pomeranian Duke Bogusław X in texts of culture and the importance of the anniversaries related to him in 2023 and 2024, the article “The portrayal of Bogusław X in historiographical texts until the end of the 19th century” delves into the depiction of Bogusław X in selected historiographical texts concerning Pomerania published until the end of the 19th century. The article analyzes the presented image of the ruler, focusing on the issue of textual fiction contained in this corpus of texts. The analysis is supported by the tools of narrative analysis in the myth-motif tradition. The article emphasizes the textual potential of the duke’s life story. The conclusion drawn from the discourse is the extensive instrumentalization of the character, which depends on the socio-political context in which a given publication operated, as well as the author’s worldview or the intentions of the publisher or patron. All the analyzed texts demonstrate symbolic reasoning from past events, reflecting on the present and future of each narrator. This results in an interaction between each sender and the recipient of individual texts, based on the belief of the respective narrators in the political agency of their stories. It also highlights the multitude of explanations for the repeated reactualization of the myth.
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2023, 38; 219-243
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bogusław X w Czechach. Nieznane wyobrażenie szczecińskiego księcia na zamku w Písku z 1479 roku
    Bogislaw X in Bohemia: An unknown image of the Szczecin Prince in the castle of Písek, 1479
    Autorzy:
    Czechowicz, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1590978.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Bogilslav X
    castle in Písek
    Bohemian Crown
    Pomerania
    gothic painting
    Bogusław X
    zamek w Písku
    Korona Czeska
    Pomorze
    malarstwo gotyckie
    Opis:
    Celem artykułu jest identyfikacja nierozpoznanej dotąd postaci, którą umieszczono na ścianie reprezentacyjnej sali królewskiego zamku w Písku (południowe Czechy), w galerii piętnastowiecznych władców europejskich. Dekoracja ta powstała w 1479 roku, gruntownej konserwacji została poddana na początku XX wieku, jednak bez ingerencji w treść malowidła. Jego treścią jest bowiem ukazanie króla Czech Władysława II Jagiellończyka (wizerunek władcy na ścianie wschodniej zachował się szczątkowo) w kontekście sublokalnym (weduta Písku), społeczeństwa stanowego Królestwa Czeskiego (herby czeskiej szlachty, przeważnie magnaterii) oraz w przestrzeni politycznej Europy. Temu ostatniemu celowi służyły wizerunku władców czeskich – dwóch poprzedników Władysława na tronie św. Wacława (Władysław Posthumus z Habsburgów i Jerzy z Podiebradów), nadto jego ojca Kazimierza Jagiellończyka, władcy Polski i Litwy oraz króla Francji Karola VII – wszyscy oni są opisani na banderolach. Imię przedostatniej postaci znajdującej się na malowidle, jak i sam jego wizerunek, zachowane są częściowo – jest to władca w koronie, z gryfem na tarczy i fragmentem imienia „uslaw”. Niewątpliwie, chodzi o księcia szczecińskiego Bogusława X Gryfitę, choć nie był to koronowany dynasta. W artykule nie wyjaśniono przyczyn pojawienia się tego wizerunku. Naszkicowano jedynie kontekst polityczny, który może tłumaczyć tę sytuację. W 1479 roku Władysław II zawarł w Ołomuńcu układ z drugim królem czeskim, zarazem władcą węgierskim Maciejem Korwinem, w sprawie dwuwładzy w Koronie Czeskiej. Praski król czeski z dynastii jagiellońskiej powoli wychodził z międzynarodowej izolacji politycznej (choć w 1479 r. nadal nie był uznawany przez papiestwo) i budował swoje zaplecze polityczne w Europie. Elementem tej polityki, w tym silnego orientowania się na północ, był ślub króla per procura z Barbarą Hohenzollern, córką margrabiego Albrechta Achillesa, któremu Bogusław X odmawiał wówczas złożenia hołdu lennego. Szczeciński książę mógł szukać oparcia u Jagiellonów, na krakowskim dworze, gdzie się wychował. Kwestia stosunku lennego Pomorza wobec Brandenburgii musiała prawdopodobnie wynikać z dawnej zależności lennej, de facto obowiązującej do 1415 roku, de iure – wciąż chyba aktualnej, skoro w czeskim archiwum koronnym z pieczołowitością przechowywano w czasach Władysława II dokumenty świadczące o dawnych zobowiązaniach lennych Hohenzollernów wobec Pragi. Píseckie malowidła powstały na zamku królewskim, ale pozostającym wówczas w zastawie czeskiego magnata Lva z Rožmitala (Rosmital), brata królowej czeskiej Joanny (żony poprzednika Władysława II, Jerzego) i przedniego dyplomaty, m.in. uczestnika misji do Francji, pielgrzyma do Ziemi Świętej, człowieka doskonale zorientowanego w niuansach ówczesnej polityki. Dekoracja ta skłania do głębszego przeanalizowania brandenbursko-pomorskiego kierunku ówczesnej praskiej polityki, jak też czeskich asocjacji poczynań księcia Bogusława X, którego, jak się okazuje z czeskim środowiskiem wiązała nie tylko osoba biskupa kamieńskiego Benedykta z Valdštejna (Waldstein), który zresztą przybył na Pomorze już po powstaniu omawianego malowidła.
    The purpose of this article is to identify an unrecognized so far figure in the gallery of the 15th-century European rulers painted on the wall of the representative hall of the royal castle in Písek, South Bohemia. This painting underwent a complete conservation treatment in early 19th century, but without intervention into its contents. It represents the King of Bohemia, Vladislaus II Jagiellon (his image on the eastern wall is preserved in rudiments) in a sub-local context (a cityscape of Písek), that of the estate society of the Bohemian Kingdom (coats of arms of Bohemian nobility, for the most part aristocracy), and in the Europe’s politic space. This latter purpose serve the images of the Bohemian rulers – two predecessors of Vladislaus II on St. Wenceslaus throne (Ladislaus the Posthumous von Habsburg and George of Poděbrady), his father Casimir Jagiellon, the ruler of Poland and Lithuania, and the King of France Charles VII – all of them are signed on the ribbon labels. The name of the last of them, as well as his image, are preserved partially – it is a ruler wearing a crown, with a griffin on the shield, and a fragment of the name “uslaw”. Undoubtedly, despite the crown on his head, it is the Szczecin Prince Bogislaw X Griffin. The article doesn’t explain the reasons why this image appeared there. It only outlines the political context which can account for this situation. In 1479 in Olomouc Vladislaus II concluded a treaty with Matthias Corvinus concerning a divided sovereignty in the Bohemian Crown. The Bohemian King from the Jagiellonian dynasty in Prague was gradually coming out of the international political isolation (although in 1479 he wasn’t still recognized by the Pope) and was building his political powerbase in Europe. One element of his politics, including the definite orientation towards the North, was his marriage per procura with Barbara Hohenzollern, daughter of margrave Albrecht Achilles, to whom Bogislaw X denied to pay feudal homage. The Szczecin Prince could search support from the Jagiellons, on whose court in Cracow he was raised. The question of the feudal relation of Pomerania to Brandenburg probably had to be confronted with the problem of the earlier feudal dependence of the feudal rule of the Hohenzollerns from the Bohemian Crown, de facto effective until 1415, de jure rather still in force as the Bohemian Crown Archive carefully kept documents which specified the obligations of the Hohenzollerns towards Prague. The Písek painting came into existence in the royal castle which, however, was at the time a collateral of the Bohemian aristocrat Lev of Rožmitál (Rosmital), brother of the Bohemian queen Joanna (wife of the Vladislaus II’s predecessor, George), who was an outstanding diplomat, member of a mission to France, pilgrim to the Holy Land, perfectly knowledgeable of the nuances of politics of that time. The painting demands deeper analysis in the light of the Prague politics oriented towards Brandenburg-Pomerania, as well as the Bohemian associations of the actions undertaken by prince Bogislav X, who was connected, as it turns out, to the Bohemian milieu not only by the bishop of Kamieniec Pomorski, Benedykt of Waldstein, who floruit after the painting was made.
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2020, 1; 23-39
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Who Were the Slavs who Destroyed the Fortress on the River Trave in 1181? The Origins of the Imperial-Pomeranian Alliance in the Early 80s of the 12th Century
    Autorzy:
    Smoliński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146509.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Polabian Slavs
    Pomeranians
    Bogislaw I Duke of Pomerania
    Henry the Lion
    Frederick I Barbarossa
    siege of Lübeck in 1181
    Słowianie Połabscy
    Pomorzanie
    Bogusław I książę pomorski
    Henryk Lew
    Fryderyk I Barbarossa
    oblężenie Lubeki w 1181 r.
    Opis:
    Analiza relacji Arnolda z Lubeki, Saxo Gramatyka i roczników niemieckich, zwłaszcza pegawskich pozwala na sformułowanie hipotezy dotyczącej udziału Słowian w walkach między księciem sasko-bawarskim Henrykiem Lwem i cesarzem Fryderykiem I Barbarossą w latach 1178–1181. Początkowo, ze względu na swa zależność polityczną, Słowianie, w tym też Pomorzanie, bili się po stronie Henryka Lwa. Ich poparciem zachwiała sytuacja polityczna księcia, w której Henryk znalazł się w drugiej połowie 1180 r. Słowianie (połabscy, zamieszkujący dawne tereny wieleckie i część Pomorzan) opuścili Henryka Lwa po śmierci Kazimierz I pomorskiego jesienią 1180 r. Po jego zgonie książę pomorski Bogusław I, który dziedziczył w ziemiach swego brata, rozpoczął negocjacje ze stronnictwem cesarskim. Stawką było uznanie pozycji politycznej księcia pomorskiego, który miał być wyłącznie cesarskim lennikiem. Saxo Gramatyk twierdził, że Bogusław uzyskał od cesarza tytuł księcia Słowian. Tytulatura ta godziła w pretensje duńskie i brandenburskie do panowania nad ziemiami słowiańskimi. Nie uważam przy tym, że rację mają historycy negujący uznanie Bogusława I za księcia Rzeszy przez cesarza Fryderyka I. Uznanie tego tytułu przez sąsiadów pomorskiego władcy z terenów Rzeszy książę musiał jednak sobie wywalczyć. Wiadomo jednak, że mu się to nie udało. Za świadectwo osiągniętego porozumienia uznać można atak wojsk słowiańskich na twierdzę na rzece Trawnie latem 1181 r. Największa szansę by tego dokonać mieli Słowianie połabscy (wagryjscy). Wbrew milczeniu historyków, zajmujących się dziejami Słowian na Połabiu, należy uwzględnić udział tych Słowian w wydarzeniach roku 1181. Być może więc ogólnie przyjęta data 1168 r. (upadek Rugii), jako termin kładący kres politycznemu znaczeniu Słowian Połabskich musi ulec zrewidowaniu. Zniszczenie zamku na Trave umożliwiło wejście na nią floty duńskiej, która skierowała się do obozu pod Lubekę. Upadek tej twierdzy umożliwił zamknięcie Lubeki pierścieniem oblężenia latem 118 r. W obozie lubeckim Bogusław I pomorski złożył cesarzowi hołd. Książę nie był zapewne jedynym władcą słowiańskim, który znalazł się obozie lubeckim. Niektórzy badacze twierdzili, że oprócz niego przez cesarzem pojawił się princeps Niklot. Niewykluczone jednak, że obok Bogusława I pomorskiego przed cesarzem pojawił się też jego najstarszy żyjący, dorosły już syn, Racibor.
    An analysis of the accounts of Arnold of Lübeck, Saxo Gramatik and German Annales, especially those of Pegavian, allows us to formulate a hypothesis regarding the participation of Slavs in the battles between the Saxon-Bavarian prince Henry the Lion and Emperor Frederick I Barbarossa in 1178–1181. Initially, due to their political dependence, Slavs, in- cluding Pomeranians, fought on the side of Henry the Lion. Their support was shaken by the political situation of the prince, in which Henry found himself in the second half of 1180. The Slavs (the Polabians, living in the former Wieleck territories and part of the Pomeranians) left Welf after the death of Casimir I of Pomerania in the autumn of 1180. After his death, the Pomeranian duke Boguslaw I, who inherited his brother’s lands, began negotiations with the imperial party. At stake was the recognition of the political position of the Pomeranian duke, who was to be exclusively an imperial fief. Saxo Gramatik claimed that Boguslav ob- tained the title of Duke of the Slavs from the Emperor. This titulature reconciled Danish and Brandenburg claims to rule over Slavic lands. The attack of the Slavic army on Travemünde in the summer of 1181 can be considered a testimony to the agreement reached. The greatest opportunity to do this was the Polabian (Vagrian) Slavs. The destruction of this castle made it possible for the Danish fleet to enter Trave, which headed for a camp near Lübeck. The fall of Travemünde made it possible to close Lübeck with a siege ring in the summer of 1181. At the Lübeck camp, Boguslaw I of Pomerania paid tribute to the emperor. In the Lübeck camp, Boguslaw I of Pomerania paid tribute to the emperor. The prince was probably not the only Slavic ruler who found himself in the Lübeck camp. Some researchers claimed that in addition to him, princeps Niklot appeared before the emperor. It is possible, however, that in addition to Boguslaw I of Pomerania, his eldest surviving adult son, Racibor, also appeared before the emperor.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2023, 36; 5-25
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die dänischen Könige als Lehnsherren der Herzöge von Pommern (1325–1438)
    Danish kings as the feudal lords of the pomeranian dukes (1325–1438)
    Autorzy:
    Krüger, Joachim
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592172.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Danish fiefdom of the Principality of Rügen until 1438
    documents of the Danish National Archives of Copenhagen
    King Valdemar IV Atterdag
    Queen Margrethe of Denmark and Norway
    King Eric of Pomerania
    the dukes of Pomerania: Barnim III
    Barnim IV
    Barnim VI
    Barnim VIII
    Bogislaw V
    Bogislaw VI
    Wartislaw V
    Wartislaw VIII
    Wartislaw IX
    Wartislaw X
    duńskie lenno nad Księstwem Rugii do 1438 r.; dokumenty z Królewskiego Archiwum w Kopenhadze
    król Waldemar IV Atterdag; królowa Danii I Norwegii Małogrzata I
    Król Eryk Pomorski
    książęta Pomorza: Barnim III
    Bogusław V
    Bogusław VI
    Warcisław V
    Warcisław VIII
    Warcisław IX
    Warcisław X.
    Opis:
    Medieval Denmark´s great period of expansion in the Baltic Region lasted from the middle of the 12th century to the battle of Bornhöved in Holstein in 1227. Before the middle of the 12th century the Danish Realm expanded into Northern Germany including the Duchy of Pomerania. The dukes of Pomerania were vassals of the Danish king. But also after the military defeat of Bornhöved, parts of the duchy belonged to Denmark, namely the Principality of Rügen. Documents in the Danish National Archives in Copenhagen prove that the Danish fiefdom of the Principality of Rügen lasted at least until 1438.
    Wielka ekspansja średniowiecznego Królestwa Danii w rejonie Bałtyku trwała od połowy XII wieku aż do bitwy pod Bornhöved w 1227 roku. Przed połową XII wieku królestwo ekspandowało też na teren Niemiec północnych, włączając w to Księstwo Pomorskie, którego władcy byli lennikami Danii. Także później jednak część Pomorza – Księstwo Rugii nadal było lennem duńskiego króla. Na podstawie dokumentów przechowywanych w Królewskim Archiwum w Kopenhadze można wskazać, że duńskie zwierzchnictwo lenne nad Księstwem Rugii trwało przynajmniej do 1438 roku.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2018, 31; 45-60
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    West Pomerania’s part in the war for the throne of the Archbishop of Magdeburg in 1277–1283
    Autorzy:
    Smoliński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010455.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Archbishopric of Magdeburg
    Brandenburg
    Pomerania
    Archbishop Günther von Schwalenberg
    Archbishop Bernhard von Wölpe
    Archbishop Eric
    son of the Margrave of Brandenburg John I
    Margraves of Brandenburg: John II
    Otto IV
    Conrad
    Otto V
    Albert III
    Pomeranian dukes: Barnim I
    Bogislaw IV
    Arcybiskupstwo magdeburskie
    Brandenburgia
    Pomorze
    arcybiskup Günther von Schwalenberg
    arcybiskup Bernhard von Wölpe
    arcybiskup Eryk
    syna margrabiego brandenburskiego Jana I
    margrabiowie brandenburscy: Jan II
    Otton IV
    Konrada
    Otton V
    Albrecht III
    książęta pomorscy: Barnim I
    Bogusław IV
    Opis:
    Między 1277 a 1283 r. doszło do sporu, a następnie wojny o urząd arcybiskupa magdeburskie- go. Przeciwko wybranemu najpierw Güntherowi von Schwalenberg, a potem Bernhardowi von Wölpe wystąpili margrabiowie brandenburscy z linii joannickiej. Forsowali oni wybór ich brata Eryka na wspomniany urząd. Po drugiej stronie sporu znaleźli się margrabiowie z linii ottońskiej. Sytuacja ta groziła wybuchem wojny domowej w Marchii Brandenburskiej. Plany margrabiów linii joannickiej poparło pierwotnie Pomorze Zachodnie. Po ich stronie znalazł się tak biskup kamieński Herman, jak i książę Barnim I. Dwór pomorski, nie tylko. ze względu na obowiązki lenne względem margrabiów, ale też i związki rodzinne łączące Barnima I i jego syna Bogusława IV z obiema liniami margrabiów, nie mógł pozostać w stosunku do tych wydarzeń obojętny. Nie można wykluczyć też możliwości, że margrabiom joannickim udało się w 1278 r. namówić do współdziałania książąt wielkopolskich i Mści- woja II wschodniopomorskiego. Pod koniec 1278 r. umarł Barnim I, co wpłynęło na zabiegi przedstawicieli obu linii margrabiów brandenburskich, by zapewnić sobie współpracę jego następcy, Bogusława IV. Książę jednak nie zamierzał chyba wspierać żadnej ze stron. Co więcej wobec problemów wewnętrznych Askańczyków brandenburskich, zaczął myśleć o samodzielności politycznej. Plany te jednak się nie powiodły. Jeszcze w 1280 r. swą neutralność w sporze między margrabiami ogłosił faktycznie biskup kamieński Herman von Gleichen. Bogusław IV próbował bronić swej niezależności wchodząc w sojusz z Lubeką i uczestnicząc w antybrandenburskim lantfrydzie Rostockim (1283). W 1284 r. znalazł się jednak w szeregu przegranych i oprócz innych ustępstw na rzecz margrabiów, musiał złożyć im hołd.
    Between 1277 and 1283, a dispute arose followed by an open war for the appointment of the Archbishop of Magdeburg. Margraves of Brandenburg of the Johannine confronted Günther von Schwalenberg, who was elected first, and then Bernhard von Wölpe. The Margraves at- tempted to promote the election of their brother Eric to the office in question. On the other side of the dispute were the Margraves of the Ottonian line. This situation potentially lead to the outbreak of a civil war in the March of Brandenburg. The plans of the Margraves of the Johannine line were initially supported by Western Po- merania. On their side was both the Bishop of Cammin, Hermann, and Duke Barnim I. The Pomeranian court, not only because of the feudal duties towards Margraves, but also due to family ties linking Barnim I and his son Bogislaw IV with both lines of the Margraves, could not remain indifferent to these events. It cannot be ruled out that in 1278 the Margraves of the Johannine line managed to persuade into cooperation the Dukes of Greater Poland as well as Mestvin (Mściwoj) II of East Pomerania. At the end of 1278, Barnim I died, which affected the efforts of representatives of both lines of Margraves of Brandenburg to ensure the cooperation of his successor, Bogislaw IV. The Duke, however, did not seem to intend to support either side. Moreover, in view of the inter- nal problems of the Brandenburg Ascanians, he began to think about political independence. However, these plans came to naught. Already in 1280, the Bishop of Cammin, Hermann von Gleichen, actually announced his neutrality in the dispute between the Margraves. Bo- gislaw IV tried to defend his independence by entering into an alliance with Lübeck and participating in the anti-Brandenburg Landfriede of Rostock (1283). In 1284, however, he found himself among the defeated belligerents and, apart from making other concessions to the Margraves, he had to pay homage to them.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2021, 34; 5-32
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Remarks on the treaty of 20 March 1289 between the Brandenburg Margraves of the Johannine line and Prince Vitslav II of Rügen, and the place of this agreement in the plans to seize Gdańsk Pomerania after the death of Mestwin II
    Autorzy:
    Smoliński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1591449.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    pomerania
    Brandenburg
    Rügen
    Greater poland
    pomeranian dukes
    Mestwin II
    Bogislaw IV
    Margraves of Brandenburg
    John II
    Otto IV “with the Arrow”
    Conrad
    prince (= fürst) Vitslav II of Rügen
    bishops of Cammin Hermann von Gleichen
    Jaromar
    przemysł II
    Treaty of prenzlau (20 March 1289)
    pomorze
    Brandenburgia
    Rugia
    wielkopolska
    książęta pomorscy
    Mściwoj II
    Bogusław IV
    margrabiowie brandenburscy
    Jan II
    Otton IV ze Strzałą
    Konrad
    princeps (= fürst) wisław II rugijski
    biskupi kamieńscy Herman von Gleichen
    układ w prenzlau (20 marca 1289 r.)
    Opis:
    20 marca 1289 r. w Prenzalu princeps rugijski Wisław II zawarł układ z margrabiami brandenburskimi wywodzącymi się z linii joannickiej: Ottonem IV ze Strzałą i Konradem. Umowa dotyczyła równego podziału Pomorza Gdańskiego, które zamierzano opanować po śmierci Mściwoja II. Zawierała też klauzule dotyczące możliwości pozyskania na drodze pokojowej lub militarnej ziemi sławieńskiej. Operację jej przejęcia przeprowadzić miał Wi- sław II. Margrabiowie brandenburscy Otton IV i Konrad zobowiązali się do militarnego i finansowego wspomożenia Wisława II w tym przedsięwzięciu. Po zajęciu ziemi sławieńskiej Wisław II zgodził się zapłacić margrabiom 3050 grzywien srebra. Układ prenzlawski kilkakrotnie był już omawiany w literaturze przedmiotu. Z jakiegoś jednak powodu rozwój badań nad relacjami między Brandenburgią i Pomorzem nie pogłębił znajomości jego treści w literaturze przedmiotu. W niektórych punktach można wręcz mówić o regresie w znajomości postanowień umowy prenzlawskiej. Z tego powodu w niniejszym artykule starano się wskazać uproszczenia, które przyczyniły się do coraz słabszej recepcji układu w świadomości współczesnych badaczy. Wydaje się, że układ prenzalawski powinien być rozpatrywany na tle prawa lennego funkcjonującego w Rzeszy Niemieckiej. Zawarły go strony, które owe prawo uznawały i je respektowały. Dzięki temu być może daje się wyjaśnić konieczność zapłaty margrabiom brandenburskim przez Wisława II, po zajęciu przez niego ziemi sławieńskiej.
    On 20 March 1289 in Prenzlau, the Rugian Prince Vitslav II concluded a treaty with the Brandenburg Margraves from the Johannine line: Otto IV “with the Arrow” and Conrad. The agreement concerned an equal division of Gdańsk Pomerania, which was intended to be seized after the death of Mestwin II. It also contained clauses regarding the possibility of acquiring the Sławno land by peaceful means or by force. Its takeover was to be handled by Vitslav II. The Brandenburg Margraves, Otto IV and Conrad, committed themselves to military and financial support of Vitslav II in this undertaking. After seizing the Sławno land, Vitslav II agreed to pay the Margraves 3,050 silver marks. The Treaty of Prenzlau has been discussed several times in the literature of the subject. However, for some reason the development of research on the relationship between Brandenburg and Pomerania has not broadened the knowledge of its content in the literature on the subject. With regard to some items, one can even speak of a re- gression in the knowledge of the provisions of the Treaty of Prenzlau. For this reason, this study attempts to indicate the simplifications that contributed to the ever-rudi- mentary knowledge of the agreement in the works of contemporary researchers. It seems that the Prenzlau Treaty should be considered in the light of the fief law functioning in the German Reich. It was concluded by the parties that recognized and respected this law. This fact possibly explains why it was necessary for Vitslav II to pay the Brandenburg Margraves a fee after the seizure of the Sławno land.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2020, 33; 53-84
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies