Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "“piracy”" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    The Problem of Piracy in the Relationship Between the Christians and Arabs from Northern Africa Between the 11th and 15th Centuries
    Autorzy:
    Wierzchowiecka-Rudnik, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1627325.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    piracy
    the Mediterranean culture
    the law of nations
    Islam
    Opis:
    Throughout the period between the 11th and 15th centuries, Christian and Arabic countries as well as territorial dominions, although faced with feudal political chaos, managed to take joint action against pirates. Piracy was unanimously treated as a major risk both to inshore safety and safety at sea, as well as to trade and economic growth. Attempts were made to establish institutional framework for prosecuting the pirates and setting terms under which respective counties would remain legally liable. International treaties had laid foundations for the aforementioned framework and imposed certain liabilities on the countries. A number of treaties concluded during the period under discussion and published by an archivist in the 19th century enables modern researchers to get to know the Law of Nations created somewhere in between the Islamic and European legal cultures.
    W okresie od XI do XV wieku chrześcijańskie i arabskie państwa oraz władztwa terytorialne, mimo że funkcjonowały w warunkach feudalnego chaosu politycznego, były zdolne do wypracowania jedności działań skierowanych przeciwko piratom. Piractwo traktowano zgodnie jako zagrożenie bezpieczeństwa morskiego i przybrzeżnego a także zagrożenie handlu i rozwoju gospodarczego. Próbowano stworzyć ramy instytucjonalne do wspólnego ścigania piratów oraz wypracować zasady odpowiedzialności karnej państw. Ich podstawą były zawierane traktaty międzynarodowe, nakładające na państwa określone zobowiązania. Zbiór traktatów z tego okresu opublikowany w XIX wieku przez archiwistę umożliwia współczesnym badaczom zapoznać się z prawem międzynarodowym tworzonym na pograniczu islamskiej i europejskiej kultury prawnej.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2014, 27, 1; 25-40
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The French Conquest of Algiers
    Autorzy:
    Zalewski, Zygmunt Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1627326.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Algeria
    France
    Ottoman Empire
    Barbary piracy
    Lord Palmerston
    “independence and integrity” doctrine
    fly-whisk incident
    Opis:
    Po zakończeniu wojen epoki napoleońskiej, mocarstwa – a głównie zachodnioeuropejskie z Wielką Brytanią włącznie – nie angażowały się zbyt mocno w sprawy Bliskiego Wschodu. Jednakże wytworzona sytuacja polityczna nie oznaczała nadejścia ery pokoju w opisywanym regionie świata. Jeszcze podczas walk z napoleońską Francją, a zwłaszcza tuż po ich zakończeniu, w północno-zachodniej części Afryki pojawiło się oraz zaczęło nabrzmiewać nowe zarzewie konfliktów międzynarodowych, które w niedalekiej przyszłości miały doprowadzić do poważnych następstw politycznych i gospodarczych. Po 29 latach od zakończenia kampanii napoleońskiej w Oriencie instalacja imperializmu francuskiego w Afryce Północnej stała się faktem dokonanym. Zdobyty przyczółek – jakim była Algieria – stanowił niezłą bazę do rozwinięcia ekspansji we wszystkich kierunkach Czarnego Lądu. Rząd w Paryżu niezwłocznie wykorzystał tę okoliczność i jeszcze w tym samym roku rozpoczął proces kolonizacji sąsiedniej Tunezji. Rozszerzający się od 1830 roku francuski kolonializm w Maghrebie przyniósł nieodwracalne następstwa państwom położonym w basenie Morza Śródziemnego, Afryce Zachodniej oraz głównym mocarstwom europejskim. Na ponad 100 lat wywarł poważny wpływ na kształtowanie się polityki międzynarodowej nie tylko na omawianym obszarze, lecz także w świecie.
    The article is an attempt to present and discuss – based on the struggle against Barbary pirates and corsairs waged in the Mediterranean Sea – dynamic and complex political and economic processes as well as diplomatic efforts that contributed to the French conquest of Algiers in 1830. The first three decades of the 19th century were among the most turbulent periods in the history of the French nation. Defeated and humiliated by the enemy coalition in 1815, France did not give up on her “imperial dream”, this time trying to make it come true in a non-distant Maghreb. The way to achieve this goal was, however, quite bumpy. At that time, the western part of the Mediterranean Sea was an arena of competition, mainly between the United States and Great Britain. After all, this turned out to be very favourable to France. Wishing to introduce an extra element into the game, eliminate rivals for overseas supremacy, as well as win Russia – that was gradually strengthening her influence in the eastern part of the Mediterranean Sea – as an ally, at the end of the 1820’s Great Britain became an advocate of her neighbour across the English Channel. Gradually regaining her economic potential and international importance, France reached for Algiers by entering the armed conflict. However, the French stronghold in Maghreb would soon pose a major challenge to the British colonialism in Africa. Expressing their major concern over the security of so-called “imperial route” leading via the Mediterranean sea, British politicians and statesmen adopted a new political stance toward the declining Ottoman Empire. Owing to their “independence and integrity” doctrine (formulated in 1830’s), the rich Ottoman heritage managed to “survive” by the outbreak of World War II.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2014, 27, 1; 41-59
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bandits and/or pirates – the meaning of the words ó λησητής and ó πειρατής in ancient Greek novel
    Autorzy:
    Cieśluk, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1591441.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    piracy in antiquity
    ancient Greek novel
    historical semantics
    piractwo w antyku
    antyczna powieść grecka
    semantyka historyczna
    Opis:
    W artykule podjęty został problem stosunku zakresu treści nazw ὁ πειρατής i ὁ λῃστής w antycznych powieściach greckich. Celem było zweryfikowanie tezy zaprezentowanej przez Philipa de Souzę, zgodnie z którą autorzy antyczni stosowali te nazwy jako synonimy i w efekcie można je rozumieć na zasadach zamienności. Przeprowadzone analizy potwier- dziły powyższe założenie jedynie w wypadku najstarszej powieści Charitona, pochodzącej z pierwszej połowy I wieku po Chr. w powieściach późniejszych, szczególnie u Ksenofonta z Efezu i Heliodora, stwierdzono występowanie stosunku podrzędności nazwy ὁ πειρατής wobec nazwy ὁ λῃστής. Oznacza to, że we wskazanych tekstach desygnaty nazwy ὁ πειρατής posiadały cechy specyficzne tylko dla zakresu treści tej nazwy, wyodrębniając częściowo jej denotację w stosunku do ogólnej nazwy ὁ λῃστής. Stanowi to istotną wskazówkę podczas interpretacji źródeł związanych ze zjawiskiem piractwa antycznego. W rozważaniach przyjęto perspektywę semantyczną oraz zastosowano metody porównaw- czej analizy filologicznej, uwzględniającej kontekst sytuacyjny.
    The present article deals with the problem of the meaning range of the words ὁ πειρατής and ὁ λῃστής in ancient Greek novels. The aim was to verify Philip de Souza’s claim that ancient authors used these terms interchangeably as synonyms. The analyses confirmed de Souza’s assumption only with regard to Chariton’s Callirhoe, the oldest of the surviving novels dating back to the first half of the 1st century AD. In later novels, especially in the works of Xenophon of Ephesus and Heliodorus, the noun ὁ πειρατής is used as a hyponym of the noun ὁ λῃστής. This means that in the investigated texts, the referents (designata) of the word ὁ πειρατής have features specific only to the meaning range of this term which partially differentiate its denotation from that of the general term ὁ λῃστής. This is an important clue for interpreting written sources related to ancient piracy. The study was conducted from a semantic perspective using the methods of comparative philological analysis.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2020, 33; 9-32
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies