Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the Catholic clergy" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Greek Catholic Church and its Clergy in the Western and Northern Territories of Poland Between 1947 and 1957 – аn Outline of a Collective Portrait
Autorzy:
Hałagida, Igor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1590950.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Ukrainian Greek Catholic Church
Ukrainian minority in Poland
western and northern Polish lands Ukraiński Kościół greckokatolicki
mniejszość ukraińska w Polsce
zachodnie i północne ziemie Polski
Ukraiński Kościół greckokatolicki
Opis:
The text is an attempt to show a group portrait of Greek-Catholic clergy and consecrated persons who, after 1947, (after the “Vistula” action) found themselves in the western and northern parts of Poland. The analysis was carried out based on 142 people (diocesan priests, monks and nuns), who had to function in extremely unfavourable conditions, which in practice resulted in an actual ban on the functioning of the Greek Catholic pastoral ministry and on any religious performance by consecrated persons of the ministry among – also resettled – believers. On the basis of archival materials from state and – above all – ecclesiastical (Greek-Catholic and Roman-Catholic) archives, as well as the literature on the subject, the aforementioned group was analysed in terms of age, date of ordination, entry into the monastery or congregation, or the exercise of ministry – in the absence of an alternative – in the Latin rite. The question of a return to the native spiritual habit (when it was possible) and of the involvement in structures loyal to the authorities (the state “Caritas” or “Patriotic Priests”) was also examined. This publication is the first attempt to address the issue on such a nationwide scale.
Tekst jest próbą ukazania zbiorowego portretu greckokatolickich osób duchownych i konsekrowanych, które po 1947 r. (tj. po akcji „Wisła”) znalazły się na zachodnich i północnych ziemiach Polski. Analizie poddano 142 postacie (kapłani diecezjalni, zakonnicy i zakonnice), którym przyszło funkcjonować w skrajnie niesprzyjających warunkach, sprowadzających się w praktyce do faktycznego zakazu funkcjonowania duszpasterstwa greckokatolickiego oraz pełnienia przez osoby konsekrowane jakiejkolwiek posługi w tym rycie wśród – także przesiedlonych – wiernych. Na podstawie materiałów archiwalnych z archiwów państwowych oraz – przede wszystkim – kościelnych (greckokatolickich i rzymskokatolickich), a także literatury przedmiotu, przeanalizowano wspomnianą grupę m.in. pod kątem wieku, daty święceń, wstąpienia do zakonu lub zgromadzenia czy też pełnienia posługi – w warunkach braku alternatywy – w obrządku łacińskim. Nie pominięto także kwestii powrotu do rodzimego rytu duchownych (gdy już to było możliwe) oraz zaangażowania w strukturach lojalnych wobec władz (państwowy „Caritas” czy „księża patrioci”). Publikacja jest pierwszą próbą podjęcia tytułowego zagadnienia w takiej skali.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2020, 4; 5-26
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cenzurowanie organu urzędowego kurii gorzowskiej w latach 1957–1959. Fragment polityki antykościelnej PRL
Censorship of the official body of the Gorzow (Gorzów) curia in the years 1957–1959. Fragment of the anti-Church policy of the PRL
Autorzy:
Śmierzchalski-Wachocz, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2011228.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Kommunismus
Zensur
Klerus
Zeitschriften
Katholische Kirche
Ordinariat Gorzów
Communism
censorship
clergy
magazines
the Catholic Church
the Ordinariate of Gorzow (Gorzów)
komunizm
cenzura
duchowieństwo
czasopisma
Kościół katolicki
ordynariat gorzowski
Opis:
Komunizm to system totalitarny, który chciał nadzorować wszystkie sfery życia publicznego, a w niektórych przypadkach także prywatnego obywateli. Jedną z instytucji wypełniających to zadanie była cenzura, funkcjonująca we wszystkich krajach tzw. demokracji ludowej. Nadzorowała ona przekaz słowny i pisany, czyli przekaz prawdy, która uległa wcześniejszej infiltracji oraz manipulacji. Ostatnim legalnym obszarem wolnego słowa w Polsce pozostawał Kościół katolicki prowadzący także działalność publicystyczną m.in. w formie czasopism oraz organów urzędowych. Przy czym te ostatnie były skierowane do duchowieństwa i przekazywały informacje kurialne, pastoralne oraz wiedzę teologiczną. W przypadku ordynariatu gorzowskiego, którego obszar obejmował 1/7 kraju, były to najpierw od 1945 roku zarządzenia, a od 1957 roku „Gorzowskie Wiadomości Kościelne”. Zadaniem cenzury był nadzór nad treścią zawartą w kolejnych numerach. Usuwano fragmenty lub nawet całe artykuły, które zdaniem cenzora były sprzeczne z interesem reżimu. Zespół Delegatury Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Zielonej Górze znajdujący się w zasobie Archiwum Państwowego jest w znacznym stopniu wybrakowany, stąd autor, prezentując przykłady ingerencji w działalność wydawniczą „Gorzowskie Wiadomości Kościelne”, skupił się tylko na latach 1957–1959.
Communism, a totalitarian system that wanted to oversee all spheres of public life and in some cases also of private citizens. One of the institutions fulfilling this task was censorship, functioning in all countries of the so-called People’s Democracy. It supervised verbal and written communication, i.e. the transmission of truth which had been previously infiltrated and manipulated. The Catholic Church remained the last area of free speech in Poland, conducting also journalistic activities of official bodies or these in the form of magazines, wherein the first were directed to the clergy providing on the one hand curial and pastoral information and on the other theological knowledge. In the case of the Ordinariate of Gorzow (Gorzów), which covered 1/7 of the country, these were first Orders from 1945, and from 1957 Gorzowskie Wiadomości Kościelne. The task of censorship was to supervise the content of subsequent issues. Excerpts or even entire articles, that according to the censor were contrary to the interests of the regime, were removed. The resources of the Zielona Gora (Zielona Góra) Delegacy of the Office Controlling the Press, Publications and Spectacles, collected in the State Archives are largely incomplete, hence the author, presenting examples of interference in the publishing activity of Gorzowskie Wiadomości Kościelne, focused only on the years 1957–1959.
Der Kommunismus ist ein totalitäres System, das alle Bereiche des öffentlichen Lebens und in einigen Fällen auch das Privatleben der Bürger überwachen wollte. Zu den Institutionen, die diese Aufgabe erfüllten, gehörte die in allen Ländern tätige Zensur, die sog Volksdemokratie. Sie überwachte die mündliche und schriftliche Kommunikation, also die Übermittlung der zuvor unterwanderten und manipulierten Wahrheit. Der letzte Rechtsraum der freien Meinungsäußerung in Polen war die katholische Kirche, die auch journalistische Aktivitäten durchführte, darunter in Form von Zeitschriften und offiziellen Stellen. Letztere richteten sich an den Klerus und vermittelten kuriale und pastorale Informationen sowie theologisches Wissen. Im Fall des Ordinariats Gorzów, dessen Gebiet 1/7 des Landes umfasste, waren dies erste Verordnungen von 1945 und von 1957 "Gorzowskie Wiadomości Kościelne". Die Zensuraufgabe bestand darin, den Inhalt der nachfolgenden Ausgaben zu überwachen. Fragmente oder gar ganze Artikel, die laut Zensur gegen die Interessen des Regimes verstoßen, wurden entfernt. Das Team der Delegation des Amtes für die Kontrolle von Presse, Veröffentlichungen und Aufführungen in Zielona Góra, das sich in den Ressourcen des Staatsarchivs befindet, ist weitgehend mangelhaft, daher der Autor, der Beispiele für Eingriffe in die Veröffentlichungstätigkeit von "Gorzowskie Wiadomości Kościelne", konzentriert sich nur auf die Jahre 1957–1959.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2021, 28; 423-434
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ wyboru papieża Jana Pawła II na stosunek władz państwowych do Kościoła katolickiego na Pomorzu Zachodnim. Metody i przykłady
Impact of the election of Pope John Paul II on the attitude of state authorities to the Catholic Church in Western Pomerania. Methods and examples
Autorzy:
Śmierzchalski-Wachocz, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010482.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Communism
clergy
Solidarity
opposition
the Catholic Church
Western and Central Pomerania
John Paul II
Szczecin
Koszalin
bishop Kazimierz Majdański
bishop Ignacy Jeż
komunizm
duchowieństwo
Solidarność
opozycja
Kościół katolicki
Pomorze Zachodnie i Środkowe
Jan Paweł II
pielgrzymki
biskup Kazi¬mierz Majdański
biskup Ignacy Jeż
Opis:
16 października 1978 roku wybór papieża Polaka – Jana Pawła II przebudził Kościół katolicki w Polsce i samo społeczeństwo. Natomiast pierwsza pielgrzymka do Ojczyzny w 1979 roku, do której nie mogło dojść w 1966 roku w osobie papieża Pawła VI, ośmieliły Polaków, w tym także ludzi Kościoła. Wybór papieża Polaka przełożył się na prawdziwy bum powołaniowy w Polsce, w tym w seminarium paradyskim, nad którym nie były w stanie zapanować władze komunistyczne. Natomiast pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny i kolejne dwie przebudziły sumienia Polaków, jak to podkreśla George Weigel w swoich publikacjach. Owocem pielgrzymki były narodziny „Solidarności”. Przez kolejne lata 80. Kościół oraz społeczeństwo w Polsce, a tym bardziej na tzw. Ziemiach Odzyskanych, żyło w klimacie i duchu pielgrzymek papieskich oraz peregrynacji obrazu MB Częstochowskiej. Jednak system komunistyczny nie zamierzał dać za wygraną. Nasilił na ogromną skalę działania operacyjne Służby Bezpieczeństwa, czego wyrazem były skrytobójcze mordy ludzi z opozycji. Przykładem jest rodzina Mariana Jurczyka oraz ludzi Kościoła katolickiego, w tym ks. Jerzego Popiełuszki. Jednak takie działania jedynie wzmagały w społeczeństwie i osobach duchownych wolę walki z systemem. Stąd dni systemu komunistycznego w Polsce, w tym na Pomorzu Zachodnim, były policzone. Kontraktowe wybory z czerwca 1989 roku jedynie potwierdziły ten fakt. Niestety, nie udało się w 1990 roku ostatecznie odciąć ludzi minionego sytemu i jego mentalności. Czego konsekwencje kraj przeżywał i niestety, nadal przeżywa na różnych płaszczyznach życia politycznego, społecznego, a zwłaszcza w przekazach mediów prywatnych, pozostających w rękach ludzi związanych z minionym systemem.
On December 16, in 1978, the election of the Polish Pope John Paul II awakened the Catholic Church in Poland and the society itself. The first pilgrimage of the Pope to Poland in 1979, that couldn’t be realized in 1966 as a pilgrimage of the Pope Paul VI, encouraged Polish people as well as the Church. The election of the Polish cardinal as a pope caused in Poland the beginning of a real “boom” of vocations to priesthood, also in Paradyz (Paradyż) Seminary. Even communist authorities were not able to control it. The first pilgrimage of Pope John Paul II to His homeland and the next, awakened the conscience of Polish nation, as G. Weigel emphasizes in his publications. “The birth” of “Solidarity” was the fruit of this first pilgrimage. Over the following 1980s, the Church and the society in Poland, and especially on the so-called Regained Territories, lived in the spirit and atmosphere of both – papal pilgrimages and the peregrination of the miraculous image of Our Lady of Czestochowa (Częstochowa). However, the communist system was not going to give up. It intensified on the large scale the operations of the Security Service, expressed in treacherous murders of people of opposition. The example of such oppression was the family of Marian Jurczyk, also people and priests of the Catholic Church, like priest Jerzy Popiełuszko, murdered treacherously. However, such action only intensified in society and in clergy the spirit of fighting with the system. Hence the days of the communists were numbered. The regulatory election in June 1989 only confirmed this fact. Unfortunately, in 1990 it was not possible to finally cut off the people of the passing system and its mentality; it have caused the consequences, which were and still are in various areas of political and social life, and especially in the media, remaining in the hands of people of the passing system.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 501-523
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Likwidacja Kościoła katolickiego obrządku wschodniego w południowo-zachodnich guberniach Cesarstwa Rosyjskiego za panowania cesarza Mikołaja I (lata 30. XІX wieku)
Liquidation of the Catholic Church of the Eastern Rite in the Southwestern Governorates of the Russian Empire during the reign of emperor Nicholas I (1930s)
Autorzy:
Bilyk, Viktoria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30098243.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Katholische Kirche des östlichen Ritus (Griechisch-Orthodoxe)
Orthodoxe Kirche
Bischof
Klerus
"Akt der Wiedervereinigung"
Synode
Eastern Rite Catholic Church (Greek Orthodox)
Orthodox Church
bishop
clergy
“act of reunion”
synod
Kościół katolickiego obrządku wschodniego (greckounicki)
Cerkiew prawosławna
biskup
duchowieństwo
„akt ponownego zjednoczenia”
Opis:
W artykule przedstawiono politykę władz rosyjskich zmierzającą do ograniczenia pola działania Kościoła katolickiego obrządku wschodniego (dawniej greckounickiego czy unickiego) i jego stopniowej likwidacji w latach 30. XIX wieku, a także pokazuje przygotowanie „aktu ponownego zjednoczenia” w 1839 roku. W latach 1794–1796 trwał intensywny proces „przyłączania” unitów do Cerkwi prawosławnej. Okres od 1797 roku do połowy lat 20. XIX wieku charakteryzuje się osłabieniem presji władz na Kościół katolickiego obrządku wschodniego. W drugiej połowie lat 20. XIX wieku władze rosyjskie zaostrzyły swoją politykę wobec Kościoła katolickiego obrządku wschodniego i zaczęły przygotowywać grunt pod jego ostateczne zjednoczenie z Cerkwią prawosławną. W proces likwidacji Kościoła katolickiego obrządku wschodniego zaangażowani byli także hierarchowie unici. Szczególną rolę odegrał biskup litewski Józef Siemaszko. Z pomocą biskupa białoruskiego Wasilija Łużyńskiego i biskupa brzeskiego, wikariusza diecezji litewskiej Antoniego Zubko zwołał on w 1839 roku w Połocku synod biskupów i kleru unickiego, na którym podjęto decyzję „ponownie zjednoczyć” Kościół katolickiego obrządku wschodniego z Cerkwią prawosławną.
The article outlines the Russian government’s policy of limiting the field of action of the Eastern Rite Catholic Church (formerly Greek Orthodox or Uniate) and its gradual liquidation in the 1830s, and shows the preparation of the “act of reunification” in 1839. As is well known, in 1794–1796 there was an intensive process of “joining” the Uniates to the Orthodox Church. The period from 1797 to the mid-1920s is characterized by weakening of government pressure on the Eastern Rite Catholic Church. In the second half of the 1820s, the Russian authorities tightened their policy toward the Eastern Rite Catholic Church and began to prepare the ground for its eventual unification with the Orthodox Church. The Uniate hierarchs were also involved in the process of liquidating the Eastern Rite Catholic Church. A special role was played by Lithuanian Bishop Józef Siemaszko. With the help of Belarusian Bishop Wasilij Łużyński and the Bishop of Brest, Vicar of the Diocese of Lithuania Antoni Zubko convened a synod of Uniate bishops and clergy in Polotsk (Połock) in 1839, at which it was decided to “reunite” the Eastern Rite Catholic Church with the Orthodox Church.
Der Artikel schildert die Politik der russischen Behörden, den Aktionsradius der katholischen Kirche des östlichen Ritus (ehemals griechisch-orthodox oder uniert) einzuschränken, sowie ihre allmähliche Auflösung in den 1830er Jahren und zeigt die Vorbereitung des "Wiedervereinigungsakts" von 1839. Zwischen 1794 und 1796 gab es einen intensiven Prozess des "Anschlusses" der Unierten an die orthodoxe Kirche. Die Zeit von 1797 bis Mitte der 1820er Jahre ist durch eine Abschwächung des Drucks der Behörden auf die katholische Kirche des östlichen Ritus gekennzeichnet. In der zweiten Hälfte der 1820er Jahre verschärften die russischen Behörden ihre Politik gegenüber der katholischen Kirche des östlichen Ritus und begannen, den Boden für ihre eventuelle Vereinigung mit der orthodoxen Kirche zu bereiten. Auch die unierten Hierarchen waren an der Auflösung der katholischen Kirche des östlichen Ritus beteiligt. Der litauische Bischof Jozef Siemaszko spielte dabei eine besondere Rolle. Mit Hilfe des weißrussischen Bischofs Wassili Luschinski und des Bischofs von Brest, des Vikars der litauischen Diözese Anton Zubko, berief er 1839 eine Synode der unierten Bischöfe und Geistlichen in Polotsk ein, auf der die "Wiedervereinigung" der katholischen Kirche des östlichen Ritus mit der orthodoxen Kirche beschlossen wurde.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 221-233
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies