Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Czernicki, Jan" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Ocena wpływu ćwiczeń na platformie balansowej z wykorzystaniem biologicznego sprzężenia zwrotnego na reedukację chodu osób po udarze mózgu
Evaluation effectiveness of exercises on the balance platform for using biofeedback to walking function in patients after stroke
Autorzy:
Bugajski, Marcin
Czernicki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437826.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
udar mózgu
fizjoterapia
platforma balansowa
biologiczne sprzężenie zwrotne
stroke
physiotherapy
balance platform
biofeedback
Opis:
Wstęp: W ostatnich dziesięcioleciach jako jedną z metod fizjoterapii pacjentów po udarze mózgu stosuje się ćwiczenia na platformach balansowych z wykorzystaniem biologicznego sprzężenia zwrotnego (biofeedback). Materiał i metody: Badania wykonano u 55 chorych obu płci po udarze niedokrwiennym mózgu z objawami niedowładu połowiczego. Chorych ze względu na czas, który upłynął od udaru podzielono na 2 grupy: grupa I – do 6 miesięcy, i grupa II – powyżej 6 miesięcy. W każdej z tych grup wyróżniono podgrupy chorych: A, u których w fizjoterapii stosowano ćwiczenia na platformie balansowej, w podgrupie B tych ćwiczeń nie stosowano. Do oceny skuteczności rehabilitacji wykorzystano prędkość pokonania dystansu 10 metrów oraz Wskaźnik symetryczności obciążania kończyn dolnych (Ws). Badania były wykonywane przed rozpoczęciem rehabilitacji i po upływie 3 tygodni. Wyniki: Stwierdzono bardzo wysoce istotną statystycznie różnicę (p < 0,001) w wartościach Ws po 3 tygodniach rehabilitacji pomiędzy pacjentami ćwiczącymi i niećwiczącymi na platformie balansowej do pół roku od udaru mózgu oraz istotną statystycznie różnicę (p < 0,05) u pacjentów powyżej pół roku od udaru mózgu. Zaobserwowano również wysoce istotną statystycznie różnicę (p < 0,01) w prędkości chodu na dystansie 10 metrów po 3 tygodniach rehabilitacji pomiędzy pacjentami ćwiczącymi i niećwiczącymi na platformie balansowej do pół roku od udaru mózgu oraz istotną statystycznie różnicę (p < 0,05) u pacjentów powyżej pół roku od udaru mózgu. Wnioski: Wyniki badań potwierdzają przydatność ćwiczeń na platformie balansowej z wykorzystaniem zastępczego sprzężenia zwrotnego u chorych z niedowładem połowiczym po udarze niedokrwiennym mózgu. Trening na platformie balansowej wpływa na poprawę symetryczności obciążania kończyn dolnych oraz na zwiększenie prędkości chodu na dystansie 10 metrów.
Introduction: In recent decades as one of the methods of physiotherapy in patients after stroke are used to exercises on balance platform with using biofeedback. Material and methods: The study was performed in 55 patients of both sexes after ischemic stroke with hemiparesis. Patients were divided on two groups by the time which has elapsed since the stroke. Group I – up to 6 months. Group II – more than 6 months. In each of these groups were distinguished subgroups of patients. A subgroup in whom physiotherapy was exercises on the balance platform. In a subgroup B these exercises are not used. For the evaluation of the effectiveness of rehabilitation used: gait speed on 10 meters distance and a loading Index of the Symmetry of the lower limbs. Tests were conducted 1 day and after three weeks of rehabilitation. Results: There was observed a highly statistically significant difference (p < 0.001) in the values of Ws after three weeks of rehabilitation in patients between trainees and not trainess on the balance platform to six months after the stroke, and a statistically significant difference (p < 0.05) in patients over six months after stroke. There was also observed a highly statistically significant difference (p < 0.01) in gait speed on 10 meters distance after three weeks of rehabilitation in patients between trainees and not trainees on the balance platform to six months after the stroke, and a statistically significant difference (p < 0.05) in patients over six months after the stroke. Conclusion: The study was performed in patients with hemiparesis after ischemic stroke confirmed the usefulness of exercises on the balance platform with the use of substitute feedback. Training on the balance platform improves the symmetry of both loading of the lower limbs as well as to increase the speed of walking.
Źródło:
Medical Review; 2013, 4; 439-447
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Functional status of patients after stroke depending on neurological and medical complications in three years follow-up
Stan funkcjonalny chorych trzy lata po udarze mózgu w zależności od powikłań neurologicznych i ogólnomedycznych
Autorzy:
Fudala, Małgorzata
Brola, Waldemar
Czernicki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437949.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
stroke
complications
functional status
udar mózgu
powikłania
stan funkcjonalny
Opis:
Introduction and purpose: There are several commonly known complications occurring in the acute phase of stroke which have influence on patients’ mortality and functional status. There is, however, less information concerning the state of the patients in long-term follow-up. The aim of the study was to assess the functional status of stroke patients depending on neurological and general medical complications in three years follow-up. Material and methods: The study has been carried out amongst 101 patients treated at the Department of Neurology with Stroke Unit of the Specialist Hospital in Końskie, who were diagnosed with the first stroke in their lives and registered with a questionnaire of the POLKARD programme. Examination after three years consisted of assessing the patients’ functional status using the Rankin’s Scale and the Barthel’s Scale, examination by both the Mini Mental State Examination and the Geriatric Depression Scale. Their functional status was analysed before the stroke and on discharging them from the hospital, as well as three years after stroke depending on complications. Results: The patients who are self-dependent in daily activities (Rankin 0-1) constituted 47% of the researched, 42% require some assistance (Rankin 2-3), and 11% require substantial assistance or complex treatment (Rankin 4-5). The most frequent recognised after-stroke complications are depressive disorders (45.5%), falls (42.6%), dementia (33.7%), cardiological complications (19.8%), pain and oedema in the paretic limbs (15.8%). During three years from the stroke at least one complication occurred in case of 84% of the patients. Any statistically essential dependence between complications and gender, age as well as functional status was found. Conclusions: The post-stroke complications occur statistically independently from the patients’ functional status but their incidence increases with progression of patients’ disability. Systematic, long-term follow-up of the post-stroke patients may prevent many complications and improve the patients’ quality of life.
Wstęp i cel pracy: Powszechnie znany jest wpływ wczesnych powikłań udaru mózgu na śmiertelność i stan funkcjonalny, natomiast niewiele wiadomo o powikłaniach późnych w opiece długoterminowej. Celem pracy była ocena stanu funkcjonalnego pacjentów trzy lata po udarze niedokrwiennym w zależności od rodzaju i częstości powikłań. Materiał i metody: Analizą objęto 101 osób leczonych w Oddziale Neurologii w Końskich z rozpoznaniem pierwszego w życiu niedokrwiennego udaru mózgu i zarejestrowanych w programie POLKARD. Po trzech latach od udaru chorych oceniano za pomocą skali Rankina i Barthel, testem Mini Mental i Geriatryczną Skalą Depresji. Analizowano stan funkcjonalny przed udarem i przy wypisie ze szpitala oraz trzy lata po udarze mózgu w zależności od powikłań. Wyniki: Pacjenci samodzielni w zakresie codziennych czynności (Rankin 0-1) stanowili 47% badanych, pewnej pomocy wymagało 42% (Rankin 2-3), a 11% wymagało znacznej pomocy lub kompleksowej pielęgnacji (Rankin 4-5). Najczęstszymi powikłaniami były zaburzenia depresyjne (46,5%), upadki (42,6%), otępienie (33,7%) i powikłania kardiologiczne (19,8%). W ciągu trzech lat od udaru przynajmniej jedno powikłanie wystąpiło u 84% pacjentów. Nie znaleziono statystycznie istotnej zależności między powikłaniami a płcią, wiekiem i stanem funkcjonalnym. Wnioski: Powikłania po udarze mózgu występują statystycznie niezależnie od stanu funkcjonalnego, ale częstość ich występowania narasta wraz z narastaniem niepełnosprawności. Systematyczne, wieloletnie monitorowanie pacjentów po udarze mózgu może zapobiec wielu powikłaniom i poprawić jakość życia chorych.
Źródło:
Medical Review; 2013, 1; 7-20
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of physiotherapy on gait performance of patients after hip replacement
Wpływ postępowania fizjoterapeutycznego na sprawność chodu pacjentów po wszczepieniu endoprotezy stawu biodrowego
Autorzy:
Kostka, Joanna
Kilon, Małgorzata
Pruszyńska, Magdalena
Czernicki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437800.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
walking speed
6 minute walking test
hip replacement
rehabilitation
prędkość chodu,
test 6-minutowego marszu
endoprotezoplastyka
staw biodrowy
rehabilitacja
Opis:
Aim: Assessment of walking speed of patients after hip replacement, influence of 3-week physiotherapy on gait performance and assessment whether the time after surgery has an impact on the effectiveness of rehabilitation. Material and method: The study included 30 patients (22 women, 8 men) aged 64.5 years (33-80 years) after hip replacement hospitalized for the purpose of rehabilitation. Patients were divided into two groups depending on the time elapsed since surgery (up to 1 year – group I and over 1 year after surgery – group II). The 6-minute walking test (6-MWT) was performed, walking speed was calculated and information on the pain and difficulties that occur during walking were collected at the beginning and after a 3-week of stay. Results: In both groups after rehabilitation period the walking distance measured by 6-MWT and walking speed increased. Increase of walking distance in 6-MWT and walking speed after rehabilitation period was similar in group I and II. In group I, there was a reduction in pain and in difficulty during walking on a flat surface. In the second group difficulty during walking up the stairs decreased, without no change in pain relief. Conclusion: Mean walking speed in patients after hip replacement is 0.71±0.35m/s, and the walking distance in 6-MWT is 255.7±127.7m. The effect of a 3-week rehabilitation program was an improvement of gait efficiency, regardless of time after the surgery. Rehabilitation performed early after hip replacement surgery can relieve the pain.
Wstęp: Nawet pomyślnie przeprowadzony zabieg wszczepienia endoprotezy nie w pełni likwiduje istniejące deficyty związane z chodem. Pacjenci mają trudności z odzyskaniem normalnego wzorca chodu jeszcze kilka lat po zabiegu. Celem pracy jest ocena prędkości chodu u osób po wszczepieniu endoprotezy stawu biodrowego, ocena wpływu 3-tygodniowego postępowania fizjoterapeutycznego na sprawność chodu pacjentów oraz ocena czy czas, który upłynął od zabiegu operacyjnego ma wpływ na efektywność rehabilitacji. Metodyka. Badaniami objęto 30 pacjentów (22 kobiety, 8 mężczyzn) średnia wieku 64,5 lat (33-80 lat) po wszczepieniu endoprotezy stawu biodrowego przyjętych do oddziału szpitalnego celem rehabilitacji. Pacjentów podzielono na 2 grupy w zależności od okresu, który upłynął od zabiegu (do 1 roku – I grupa i powyżej 1 roku po zabiegu – II grupa). U pacjentów 2-krotnie (na początku i po 3 tyg. pobytu) wykonano test 6-minutowego marszu (6MWT), obliczono prędkość chodu oraz zebrano informacje na temat bólu i trudności występujących podczas chodu. Wyniki. We wszystkich grupach po okresie rehabilitacji zwiększył się dystans chodu mierzony przy pomocy 6MWT i prędkość chodu. Przyrost dystansu marszu w 6MWT oraz przyrost prędkości chodu po okresie rehabilitacji był podobny w grupach I i II. W grupie I doszło do zmniejszenia odczuwania bólu oraz trudności podczas chodu po płaskiej powierzchni. W grupie II zmniejszyły się trudności podczas chodzenia po schodach, ale bez zmniejszenia bólu. Wnioski. Średnia prędkość chodu u pacjentów po wszczepieniu endoprotezy wynosiła 0.71±0.35m/s, a wynik 6MWT – 255.7±127.7m. Efektem 3-tygodniowego programu rehabilitacji była poprawa sprawności chodu bez względu na czas, jaki upłynął od zabiegu operacyjnego. Rehabilitacja prowadzona we wczesnym okresie po zabiegu wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego ma wpływ na zmniejszenie dolegliwości bólowych
Źródło:
Medical Review; 2013, 1; 32-39
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza przydatności oceny poziomu poczucia koherencji w chorobach somatycznych i psychicznych
Analysis of the usefulness of assessing the level of sense of coherence in somatic and mental diseases
Autorzy:
Rynkiewicz-Andryśkiewicz, Marlena
Andryśkiewicz, Przemysław
Curyło, Mateusz
Czernicki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437903.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
poczucie koherencji
SOC-29
salutogeneza
sense of coherence
salutogenesis
Opis:
Celem pracy było przedstawienie salutogenetycznego modelu zdrowia (SOC) wg Arona Antonovsky’ego i jego wyznacznika – poczucia koherencji wraz z jego składowymi oraz zastosowanie kwestionariusza orientacji życiowej SOC- 29 w badaniach klinicznych i populacyjnych. Przedstawiono wyniki badań autorów oceniających poziom poczucia koherencji w różnych grupach pacjentów oraz u osób z wykształceniem medycznym. Na podstawie analizy wyników badań na temat znaczenia poczucia koherencji i stylów radzenia sobie ze stresem stwierdzono, że edukacja zdrowotna chorych w celu podwyższenia poziomu poczucia koherencji stanowi ważny element terapii. Natomiast badanie poziomu SOC u osób aktywnych zawodowo może pomóc w przewidywaniu zachowań antyzdrowotnych i tendencji do wypalenia zawodowego.
The aim of the work was to present the Aaron Antonovsky’s salutogenic health model and its determinant – the sense of coherence – together with its components as well as the application of the life orientation questionnaire SOC-29 in clinical trial and field studies. The work presents the results and observations of the authors studying the level of the sense of coherence in various groups of patients and among people with medical education. On the basis of numerous researches on the meaning of the sense of coherence and ways of coping with stress a conclusion has been drawn that educating patients in order to raise the level of the sense of coherence is a significant element of the therapy. On the other hand, the study of the SOC level among working population can help predict unhealthy behaviours and tendency toward professional burnout.
Źródło:
Medical Review; 2014, 4; 365-374
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies