Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "The monastery" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Działalność klasztoru Karmelitów bosych w Wiśniczu (1630–1782)
    The activities of the Monastery of the Discalced Carmelites in Wiśnicz (1630–1782)
    Autorzy:
    Praśkiewicz, Szczepan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560321.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    klasztor Karmelitów bosych w Wiśniczu
    Stanisław Lubomirski
    Monastery of the Discalced Carmelites in Wiśnicz
    Opis:
    Wychodząc od słów Stanisława Lubomirskiego, fundatora klasztoru, wypowiedzianych w 1641 roku wobec króla Władysława IV, że „zakonnicy wiśniccy ściśle przestrzegają karności swej zakonnej”, studium prezentuje działalność wiśnickich karmelitów bosych, podkreślając, że pierwszą i najbardziej czytelnie oddziaływującą apostolsko cechą życia zakonnego jest wierność własnemu charyzmatowi i świadectwo życia, co św. Teresa od Jezusa, reformatorka Karmelu wyraziła w słowach: „operibus magis, quam verbis doceant”. Studium przedstawia więc działalność klasztoru ad intra i ad extra. W pierwszym sektorze działalności umiejscawia się formacja nowicjuszy i kleryków, prowadzenie bogato wyposażonej biblioteki klasztornej, kapituły prowincjalne celebrowane w Wiśniczu, troska o zarządzanie dobrami i o konserwację obiektu. Z kolei w sektorze ad extra zostaje opisana posługa sakramentalna i głoszenie słowa Bożego w kościele klasztornym, promocja miejscowych powołań, kaznodziejstwo wyjazdowe, piśmiennicza działalność zakonników i specyficzny apostolat zakonu (szerzenie kultu maryjnego ze szczególną promocją nabożeństwa szkaplerznego, kult św. Józefa, św. Teresy od Jezusa oraz kierownictwo duchowe wobec sióstr karmelitanek bosych, a także pomoc świadczona im podczas tułaczki spowodowanej wojnami i zarazami). Słowem winnicy karmelici bosi wiedzieli, że trzeba contemplata aliis tradere, i że suprema lex to salus animarum.
    Commencing with the words spoken by Stanisław Lubomirski, the founder of the monastery, in 1641, in the presence of King Władysław IV, that „the religious fraternity of Wiśnicz should strictly follow their religious discipline”, this study outlines the activities of the Discalced Carmelites in Wiśnicz, noting that the first and most fundamental aim of their apostolic religious life is fidelity to the charism and the living testimony which St. Teresa of Jesus, the reformer of the Carmelites, expressed in the words: „operibus magis, quam verbis doceant”. This study shows the activity of the monastery ad intra and ad extra. The first section elaborates upon the formation of novices and seminarians, the role of the richly stocked monastery library, the Provincial Chapters held in Wiśnicz, the care and management of goods and the maintenance of the facilities. On the other hand, in the ad extra section, there are descriptions of sacramental ministry, preaching of the Word of God in the monastery church, the promotion of local vocations, travels for the purposes of evangelization, the writing activities of the religious men and the specific apostolate of the Order (to spread devotion to Blessed Mary with a special promotion of the Scapular, the devotion to St. Joseph, to St. Teresa of Jesus and giving spiritual direction to the Discalced Carmelite nuns, as well as evidence of assistance provided by them during periods of exile due to wars and plagues). In a nutshell, the Discalced Carmelites of Wiśnicz knew that you need contemplata aliis tradere and that suprema lex is salus animarum.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2013, 19; 195-221
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzykalia gidelskie w ujęciu historycznym, dydaktycznym i artystycznym
    Autorzy:
    Kusz, Dawid
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668957.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    the Monastery of the Dominican Fathers in Gidle
    catalogue of the Gidle musicalia
    18th-c. music manuscripts
    the Gidle band
    solemn liturgy
    Karol Mrowiec
    François Adrien Boieldieu
    Johann Evangelist Brandl
    Klasztor OO. Dominikanów w Gidlach
    katalog muzykaliów gidelskich
    XVIII-wieczne rękopisy muzyczne
    kapela gidelska
    msza uroczysta
    Opis:
    This article concerns archival musical manuscripts which belonged to a musical ensemble active in the Dominican Priory in Gidle (Poland) during the years 1615 to 1915.First, the collection of manuscripts is briefly presented, with special attention to quantity, condition and typology. The oldest preserved compositions from the period 1754 to 1799 are described and their authors identified.In the second part, the article demonstrates how the study of this collection can contribute to knowledge of late Classical and early Romantic music. An analysis of the manuscript Missa solemnis by the French composer François-Adrien Boieldieu serves as a case study. This musical composition has not been listed in catalogues of Boieldieu’s works.The third part of the article focuses on the question of how archival works of music can be adapted for contemporary liturgy and included in the repertoires of choirs and musical ensembles.
    This article concerns archival musical manuscripts which belonged to a musical ensemble active in the Dominican Priory in Gidle (Poland) during the years 1615 to 1915.First, the collection of manuscripts is briefly presented, with special attention to quantity, condition and typology. The oldest preserved compositions from the period 1754 to 1799 are described and their authors identified.In the second part, the article demonstrates how the study of this collection can contribute to knowledge of late Classical and early Romantic music. An analysis of the manuscript Missa solemnis by the French composer François-Adrien Boieldieu serves as a case study. This musical composition has not been listed in catalogues of Boieldieu’s works.The third part of the article focuses on the question of how archival works of music can be adapted for contemporary liturgy and included in the repertoires of choirs and musical ensembles.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2013, 11
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Album of the Archconfraternity of the Blessed Sacrament and Five Wounds of Our Lord Jesus Christ at the Corpus Christi Church in Krakow. A Gem of Old Polish Sacred Art and an Invaluable Historical Source
    Album Arcybractwa Najświętszego Sakramentu i Pięciu Ran Pana Jezusa przy kościele Bożego Ciała w Krakowie. Perła staropolskiej sztuki sakralnej oraz bezcenne źródło historyczne
    Autorzy:
    Łatak, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11347079.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    church confraternities in Krakow
    culture of writing
    sacred art
    archive of the Monastery of Canons Regular of the Lateran in Krakow
    konfraternie kościelne w Krakowie
    kultura pisma
    sztuka sakralna
    archiwum klasztoru kanoników regularnych laterańskich w Krakowie
    Opis:
    The Album of the Archconfraternity of the Blessed Sacrament and Five Wounds of Our Lord ff Jesus Christ at Kazimierz in Krakow was made in the 17th century, but its oldest section duplicates the contents of an earlier catalogue comprising entries from 1551–1612. The album is a large-sized manuscript volume, an original and ambitious work, a gem of the Old Polish sacred art, a genuine document of several cultural epochs and an invaluable historical source. However, to date it has been largely ignored by researchers, although it has been referred to and used as a source on multiple occasions in studies on the Corpus Christi Church and the history and resources of the monastic archive. The album had a representative function, and the very act of opening. its pages must have evoked excitement as the book was beautifully executed. In its form, shape, and artwork, it resembles lavishly decorated Mediaeval and Renaissance codices. Many of its sheets are in fact whole-page paintings with figural scenes; it also features impressive floral and heraldic elements as well as initials. Despite the passage of four centuries since its inception, it is still in use, and has therefore become a link between the past and the present. Its scholarly, cognitive and application-related value was noticed by researchers only in the early 20th century. It was Rev. Józef Augustyn Błachut, author of the first modern monograph of the monastery, published in 1905, who introduced the album into scholarly circulation. Today, it is one of the most frequently consulted sources in the archive of the monastery, drawing attention of historians, art historians, culture historians and religious geography historians, but also culture enthusiasts who visit the monastery and its library. It is a remarkable memorial of cultural heritage of the nation and the Church, and a source to be used inresearch on Poland’s religious life, population mobility, reception and transmission of ideas, cultural exchange, ties of the monastery with its surroundings; it provides research data for studies on the demography, system of government, culture and infrastructure of Kazimierz and the entire Krakow urban area.
    Album Arcybractwa Najświętszego Sakramentu i Pięciu Ran Pana Jezusa, działającego przy kościele Bożego Ciała w Krakowie na Kazimierzu, został wykonany w XVII wieku, aczkolwiek jego najstarszą warstwę stanowi zawartość skopiowanego wcześniejszego katalogu obejmującego wpisy z lata 1551–1612. Jest księgą rękopiśmienną dużego formatu, dziełem oryginalnym i ambitnym, perłą staropolskiej sztuki sakralnej, autentycznym dokumentem obyczajowości kulturowej kilku epok, bezcennym źródłem historycznym. Dotąd pozostawał jednak w cieniu zainteresowań naukowych, chociaż w studiach nad kościołem Bożego Ciała oraz nad dziejami i zasobem archiwum klasztornego był niejednokrotnie przywoływany i wykorzystywany. Album pełnił rolę reprezentacyjną, emocje przy jego otwieraniu były niewątpliwie spore, należy bowiem do kategorii pięknych ksiąg. W swojej formie, kształcie i sztuce nawiązuje do średniowiecznych i renesansowych kodeksów bogato dekorowanych. Niejedna z jego kart jest całostronicową malaturą ze scenami figuralnymi, posiada nadto okazałe elementy florystyczne, heraldyczne oraz inicjały. Mimo upływu niemal czterech wieków od fundacji nie przestał być używany, co sprawia, że traktuje się go jako klamrę spinającą przeszłość z teraźniejszością. Wartość naukową poznawczą i aplikacyjną, a także kulturową Albumu naukowcy zauważyli dopiero na początku XX wieku. W obieg naukowy wprowadził go ks. Józef Augustyn Błachut, autor pierwszej nowoczesnej monografii klasztoru, opublikowanej w 1905 roku. Dzisiaj Album jest w zasobie archiwum klasztornego jednym z najczęściej konsultowanych źródeł przez historyków, historyków sztuki, historyków kultury oraz historyków geografii religijnej, a równie chętnie oglądany przez wizytujących klasztor i jego bibliotekę miłośników kultury. Stanowi bowiem niezwykły pomnik narodowego i kościelnego dziedzictwa kulturowego, a zarazem źródło do badań nad religijnością polską, mobilnością ludności, recepcją i transmisją idei, wymianą kulturową, kontaktem klasztoru z jego otoczeniem; dostarcza materiału do poznawania demografii, ustroju, kultury oraz infrastruktury podkrakowskiego Kazimierza i całej aglomeracji krakowskiej.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2020, 26, 1; 123-157
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Architektura i wyposażenie kościoła i klasztoru Karmelitów bosych w Wiśniczu
    Architecture and furnishings of the church and monastery of the Discalced Carmelites in Wiśnicz
    Autorzy:
    Wanat, Benignus Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560410.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    kościół i klasztor Karmelitów bosych w Wiśniczu
    architektura
    wyposażenie kościoła
    church and monastery of the Discalced Carmelites in Wiśnicz
    architecture
    furnishings of the church
    Opis:
    Ufundowany w Wiśniczu przez Stanisława Lubomirskiego (1582–1649) kościół Chrystusa Salwatora i klasztor Karmelitów bosych był dziękczynnym votum za zwycięstwo odniesione pod Chocimiem oraz szczęśliwe zakończenie wojny polsko-tureckiej w 1621 roku. Założenie klasztorne zostało wzniesione opodal rodowego zamku Lubomirskich w Wiśniczu wg planów Macieja Trapoli w latach 1622–1635. Konsekrowany 1 lipca 1635 roku kościół klasztorny pod wezwaniem Chrystusa Salwatora otrzymał bardzo bogate wyposażenie, podobnie jak i sam klasztor. Kościół wzniesiony wg reguł zakonu karmelitańskiego był budowlą murowaną, na rzucie krzyża łacińskiego, o zwróconym na południe dwuprzęsłowym prezbiterium oraz jednonawowym, także dwuprzęsłowym korpusie, otoczonym po bokach rzędem kaplic bocznych, połączonych ze sobą wąskimi przejściami i otwartych do głównej nawy arkadami ujętymi w archiwolty, wspartymi na filarach. Wnętrze ozdobiono bogatą dekoracją stiukową, wykonaną przez Jana Chrzciciela Falconiego, skomponowaną między innymi z panopliów o motywach tureckich, co bezpośrednio nawiązywało do zwycięstwa chocimskiego. Pod ramionami transeptu urządzono rodowe mauzoleum Lubomirskich z ołtarzem Ukrzyżowania. Niestety w wyniku zawieruch dziejowych nie przetrwało ani bogate wyposażenie kościoła, ani sama świątynia, zburzona przez niemieckiego okupanta w latach 1940–1942. Przylegający do kościoła od strony południowej i zachodniej klasztor był budowlą podpiwniczoną i murowaną. Wzniesiono go w stylu wczesnobarokowym na planie regularnego czworoboku o wymiarach 61 × 62 m, z trzema dziedzińcami wewnętrznymi i wnętrzami sklepionymi kolebkowo i krzyżowo. Budynek klasztoru po kasacie zakonu przez cesarza Józefa II w 1783 roku został zamieniony na więzienie.
    Founded in Wisnicz by Stanisław Lubomirski (1582–1649), Christ the Saviour church and monastery of the Discalced Carmelites was a votive offering of thanks for the victory at Chocim and a happy ending of the Polish-Turkish war in 1621. The monastery was built near the Lubomirskis’ ancestral castle in Wiśnicz according to the design by Maciej Tripoli between 1622 and 1635. Consecrated on 1 July 1635, both the abbey church, dedicated to Christ the Saviour, as well as the monastery were very richly furnished. The church, built according to the rules of the Carmelite Order, was a brick building, on the plan of the Latin cross with the south facing a two-span presbytery and a one-nave, twospan main body, flanked by a row of side chapels, interconnected by narrow passages and open to the main nave with arcades enclosed by archivolts and sustained by pillars. The interior was decorated with rich stucco decoration, made by John the Baptist Falconi, composed, among others, of panoplies of Turkish motifs, which directly referred to the victory at Chocim. Under the arms of the transepth the Lubomirskis ancestral mausoleum with the altar of the Crucifixion was built. Unfortunately, neither the rich furnishings of the church, nor the temple, destroyed by the German occupation in 1940–1942, survived the turmoil of history and was destroyed by the Nazis in 1940–1942. The monastery, adjacent to the church on the south and west, was a brick building with a basement. It was built in early Baroque style on the set of a regular square with dimensions 61 by 62 m, with three internal courtyards and cross and tunnel vaulted interior. The monastery building, upon the dissolution of the order by Emperor Joseph II in 1783 was converted into a prison.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2013, 19; 119-132
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Comparative studies of medical specialization in Orthodox and Catholic monasteries. Preliminary remarks
    Autorzy:
    Krainia, Olha
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/7021956.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Hospital
    history of medicine
    Catholic and Orthodox monasteries
    monks
    Kyiv Pechersk monastery
    Rus
    Ukraine
    Polish–Lithuanian Commonwealth
    the Tsardom of Moscow
    Opis:
    Comparative studies of medical specialization in Orthodox and Catholic monasteries. Preliminary remarks. The article is dedicated to the problem of the genesis of hospitals and specialization of some Catholic and Orthodox monasteries in the provision of medical care and other charitable activities. The relevance of the topic is dictated by the difficulty in explaining the phenomenon of the Orthodox Trinity Hospital Monastery in Kyiv outside the context of the history of Rus as a part of the Polish-Lithuanian Commonwealth. Orthodox monasteries are not characterized by the reflection in their name of the monastery’s implied charitable function. The problems of historiography relating to the monastery as a medical institution are discussed in the article. It focuses how the imperial concept of historical development prevails in post-Soviet countries, also either West European connections or regional features is taken little into account. Despite the meager available source base, posing the question makes it possible to identify promising areas of research, such as a comparison of the charters of Orthodox and Catholic monasteries with regard to the care of patients, dependence of specialized church institutions on public health policy, dynamics of the evolution of hospitals in Catholic and Orthodox monasteries, an architectural and spatial structure of medical units there, monastic view of disease and medical practice, which highlight the issues of the monasteries’ social role and their functioning during epidemics.
    Źródło:
    Orientalia Christiana Cracoviensia; 2019, 11; 63-76
    2450-2936
    2081-1330
    Pojawia się w:
    Orientalia Christiana Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osoba św. Melanii Młodszej w świetle Vita Sanctae Melaniae Senatricis Romae autorstwa Geroncjusza
    Person of St. Melania the Younger in the Light of Vita Sanctae Melaniae Senatricis Romae by Geroncius
    Autorzy:
    Witos, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571138.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Melania Młodsza
    życie ascetyczne
    post
    nawrócenie
    klasztor
    Rzym
    Afryka
    Jerozolima
    Melania the Younger
    keep a fast
    ascetic life
    conversion
    monastery
    Rome
    Africa
    Jerusalem
    Opis:
    Wiadomości o życiu św. Melanii czerpiemy z życiorysu (w dwóch redakcjach, greckiej i łacińskiej) napisanego przez prezbitera Geroncjusza po roku 452. Św. Melania Młodsza urodziła się w Rzymie w 383 lub 385 roku, w zamożnej rodzinie Waleriuszy (gens Valeria). Była córką senatora Waleriusza Publicoli i Albiny Ceionia oraz wnuczką Melanii Starszej. W wieku 14 lat decyzją rodziców została żoną swego kuzyna, 17-letniego Waleriusza Pinianusa. Melania pragnęła prowadzić życie ascetyczne, do czego nieustannie zachęcała też swojego męża. Po śmierci dwójki dzieci wspólnie z mężem podjęli decyzję o życiu w ascezie. Sprzedali kolejno posiadłości rozrzucone po całym świecie, a pieniądze rozdawali na jałmużnę. Po opuszczeniu Rzymu udali się do św. Paulina w Noli, następnie do Afryki, gdzie spotkali się ze św. Augustynem. Po siedmiu latach pobytu w Afryce udali się do Ziemi Świętej. Melania ufundowała tam co najmniej dwa klasztory. Na Górze Oliwnej Melania spędziła kilka lat, żyjąc w surowej ascezie. Odbyła też podróż do Egiptu, gdzie odwiedziła najbardziej znane ośrodki życia monastycznego i pustelniczego. Zmarła 31 grudnia 439 roku w opinii świętości. W 1907 roku Pius X zatwierdził jej kult liturgiczny.
    St. Melanie the Younger was born in Rome in 383 or 385 A.D. in a rich and wellknown family Valeria. She was the daughter of Valerius Publicoli, a Roman senator, and Albina Ceionia as well as the granddaughter of Malanie the Older, a Christian ascet and founder of many monasteries. At the age of 14, upon her parents’ decision, she married her cousin, a 17 year old Valerius Pinianus. She preferred to run a life focused on God and she continuously encouraged her husband to follow her example too. After their two children had died, both Melanie and her husband made a decision to live in ascesis and resigned from all signs of belonging to the upper social class. They started selling their mansions scattered all over the world one by one and donated their money to people in need. Having left Rome, they proceeded to Nola where they met St. Paulin, and next to Africa, where they met St. Augustine. After spending 7 years in Africa, they went to the Holy Land. There Melanie also founded monasteries. She spent a few years in the Mount of Olives living in severe ascesis. She went to Egypt, where she visited the most famous monastery life centres and hermits’ centres. Having returned to Jerusalem, Melanie came back to living in penance. She died on 31st December 439 A.D., in opinion about her holiness. In 1907 the Pope Pius X formally confirmed her liturgical worship.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2015, 19, 3(40); 5-29
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księga cudów Najświętszej Marii Panny monasteru Bazylianów w Poczajowie: analiza ponadkonfesyjnej mentalności religijnej (XVII – początek XIX wieku)
    Autorzy:
    Łoś, Walentyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686391.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Pochaiv Monastery
    The Book of Miracles
    Pochayiv Mother of God
    Basilian Fathers in Pochaiv
    Volyn
    non-confessional mentality
    monaster Poczajowski
    Księga Cudów
    Poczajowska Bogarodzica
    oo. Bazylianie
    Wołyń
    mentalność ponadkonfesyjna
    Opis:
    This article presents the Book of Wonders of The Pochaiv Mother Of God Icon, the original which was kept in the Archives of the Dominican Fathers in Krakow and after many years became available to scientists. The records in the book cover the 17th – early 19th century, and primarily focus on the 18th century, when the Icon (1773) was crowned it lent colour on the over confessional religious mentality of the population of these areas. The author of the article also focuses on the analysis of The Book, its characteristic and unique features which combine two traditions: the Eastern Orthodox and the Catholic West. The article gives a lot of information not only about the number of believers who have experienced miracles, social and financial status, but also about their religious affiliation, which interests us most, because Uniates, Catholics and Orthodox inhabitants of the studied areas have raised thanksgiving for miracles made by the wonderful Icon.
    Artykuł przedstawia Księgę Cudów Ikony Bogarodzicy Poczajowskiej, której oryginał przechowywany jest obecnie w Archiwum Polskiej Prowincji Dominikanów w Krakowie i po długiej przerwie powraca do naukowego obiegu. Zapisy księgi obejmują okres od XVI do początku XIX wieku, przede wszystkim jednak skupiają się na wieku XVIII, kiedy doszło do koronacji cudownej ikony Najświętszej Maryi Panny Poczajowskiej (1773), i rzucają światło na kwestię ponadkonfesyjnej mentalności religijnej ludności na wschodnich ziemiach Rzeczypospolitej (tereny ukraińskie) od XVII wieku do początku stulecia XIX. Analiza Księgi wykazała charakterystyczne i unikatowe jej cechy, które są rezultatem połączenia miracularnej tradycji prawosławnego Wschodu i katolickiego Zachodu. Artykuł dostarcza równie informacje na temat wiernych, którzy doświadczyli cudów, pozwala wnosić o ich liczebności, statusie społecznym i finansowym, a także o religijnej przynależności. Ten ostatni czynnik interesuje nas szczególnie, ponieważ uniccy, katoliccy i prawosławni mieszkańcy badanych terenów wznosili wspólne dziękczynienie za cuda dokonywane przez Najświętszą Marię Pannę w cudownej ikonie poczajowskiej.
    Źródło:
    Orientalia Christiana Cracoviensia; 2018, 10
    2450-2936
    2081-1330
    Pojawia się w:
    Orientalia Christiana Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies