Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "MUZYKA" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 57
Tytuł:
Polska twórczość organowa zainspirowana pieśnią kościelną w liturgii Kościoła rzymskokatolickiego, cz. I
Autorzy:
Zalewski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668897.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
music
organ music
music in the liturgy
organ preludes
liturgical music
muzyka polska
muzyka organowa
muzyka w liturgii
preludia organowe
muzyka liturgiczna
Opis:
The knowledge of organ literature devoted to native composers leaves much to be desired. If they even perform solo organ music at liturgy, contemporary church organists often reach for the works of grand European masters, forgetting about the Polish reservoir of sacral pieces. An old proverb “the grass is greener on the other side of the fence” is an accurate description of the state of knowledge of young (and the older) organists on Polish organ music.Why is therefore Polish sacral organ literature so important for the contemporary church musician? Most importantly because, in the Roman Catholic church liturgy, “compositions based on church songs shall (i.e. are) desirable”.As early as in the 16th century, church song was used by the Polish composers as the melodic material for the organ pieces they composed. The first church compositions were created through adapting vocal pieces to the purposes of key music. Some of the most prominent examples include e.g. 16th-century Polish music monuments – John of Lublin Tabulator of 1540, The Saint Ghost Monastery Tabulator of 1548 and the Warsaw Music Society Tabulator from approx. 1580. The turn of the 18th and the 19th century in Europe and in Poland displays a secularization of organ music, influenced by the spread of the Naples school. Secular and opera elements influence church music, which gradually develops utilitarian properties.It is worth to remember that the Polish religious oeuvre is the contribution of Polish organists-virtuosos, often great improvisers, with extensive professional practice. The first creators of this literature were church organists, active on many a musical platform, composers, organizers of music life and university professors. This family of authors includes: Władysław Żeleński, Stefan Surzyński, Mieczysław Surzyński, Feliks Nowowiejski, Walenty Dec, Wincenty Rychling, Kazimierz Garbusiński, Feliks Rączkowski, Józef Furmanik, as well as the following priests: Gustaw Roguski, Józef Surzyński, Franciszek Walczyński, Antoni Chlondowski, or Idzi Ogierman-Mański. Also contemporary organists, such as Marian Sawa, Tadeusz Machl, or Jan Janca have been composing in this spirit. The author of this publication attempts at presenting the Polish organ music oeuvre, to be applied in the Roman Catholic church liturgy. Performing a division into applied music (as presented in the 1st part of the article) and concert music, the artist is aware that “we cannot make a precise classification into applied music (both didactic and church music) and concert music, since applied pieces contain numerous elaborate forms with grand artistic ambitions, played both in church and in the concert room”.Due to the specific character and sometimes not the top-notch artistic rank, organ music surely has as many advocates as it has opponents. Most of all, it will surely be found useful by church musicians who are less advanced in organ play and the art of improvisation, who seek support in the form of short, non-complex pieces applied in the post-council Roman Catholic liturgy.
Znajomość literatury organowej rodzimych kompozytorów nadal pozostawia wiele do życzenia. Współcześni organiści kościelni, jeśli już wykonują solową muzykę organową w liturgii, sięgają często po utwory wielkich mistrzów europejskich, zapominając o polskim skarbcu muzyki religijnej. Trafnym spostrzeżeniem ujmującym istotę stanu wiedzy większości młodych (i nie tylko młodych) organistów na temat polskiej muzyki organowej wydaje się znane powiedzenie „cudze chwalicie, swego nie znacie…”.Dlaczego polska religijna literatura organowa jest tak ważna dla współczesnego muzyka kościelnego? Z pewnością dlatego, że w liturgii Kościoła rzymskokatolickiego „bardzo pożądane będą (czytaj: są, przyp. W. Z.) kompozycje oparte na motywach pieśni kościelnych”.Pieśń kościelna już od XVI wieku wykorzystywana była przez kompozytorów polskich jako materiał melodyczny komponowanych przez nich utworów organowych. Pierwsze z takich kompozycji powstawały poprzez adaptację utworów wokalnych na instrument klawiszowy. Należy tu wymienić m.in.: XVI-wieczne zabytki muzyki polskiej – Tabulaturę Jana z Lublina z roku 1540, Tabulaturę klasztoru Św. Ducha z roku 1548 oraz Tabulaturę Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego z ok. 1580 roku. Pod koniec wieku XVIII i w wieku XIX zauważalne staje się w Europie, a także w Polsce, zeświecczenie muzyki organowej spowodowane m.in. wpływem szkoły neapolitańskiej. Elementy świeckie i operowe przenikają także do muzyki kościelnej o charakterze użytkowym.Warto pamiętać, że polska twórczość religijna to dorobek wybitnych polskich organistów-wirtuozów, nierzadko świetnych improwizatorów, posiadających wieloletnią praktykę zawodową. Twórcami tej literatury byli w pierwszym rzędzie działający na wielu płaszczyznach muzycznych organiści kościelni, kompozytorzy, organizatorzy życia muzycznego i profesorowie wyższych uczelni. Do tego kręgu postaci zaliczyć należy: Władysława Żeleńskiego, Stefana Surzyńskiego, Mieczysława Surzyńskiego, Feliksa Nowowiejskiego, Walentego Deca, Wincentego Rychlinga, Kazimierza Garbusińskiego, Feliksa Rączkowskiego, Józefa Furmanika oraz duchownych: ks. Gustawa Roguskiego, ks. Józefa Surzyńskiego, ks. Franciszka Walczyńskiego, ks. Antoniego Chlondowskiego czy ks. Idziego Ogiermana Mańskiego. W tym duchu tworzyli także organiści naszych czasów jak Marian Sawa, Tadeusz Machl czy Jan Janca.Autor niniejszej publikacji podejmuje się prezentacji polskiej twórczości organowej możliwej do zastosowania w liturgii Kościoła rzymskokatolickiego. Dokonując podziału na muzykę użytkową (stanowi ona pierwszą część całego artykułu) i koncertową, ma jednak świadomość, że "nie można przeprowadzić całkiem ściśle podziału na muzykę użytkową (dydaktyczną i kościelną) oraz koncertową, ponieważ wśród utworów użytkowych spotykamy większe formy o dużych ambicjach artystycznych, grywane zarówno w kościele, jak i na sali koncertowej".Ze względu na swój specyficzny charakter i nie zawsze najwyższą rangę artystyczną użytkowa muzyka organowa ma zapewne tylu zwolenników, co przeciwników. Na pewno będzie ona przydatna przede wszystkim dla muzyków kościelnych mniej zaawansowanych w grze na organach i sztuce improwizacji, którzy poszukują wsparcia w postaci krótkich, nieskomplikowanych utworów mających zastosowanie w posoborowej liturgii Kościoła rzymskokatolickiego.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2014, 12
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce i rola solowej muzyki organowej w liturgii Kościoła rzymskokatolickiego
Autorzy:
Zalewski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668973.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
music in liturgy
pipe organ
organ music
muzyka w liturgii
organy
muzyka organowa
Opis:
Incorporating solo organ music in Roman Catholic liturgy may constitute a challenge for some organists. The very issue may raise some doubts and problems. “This usually results from insufficient education of professional organists”27. Fortunately, this is an invalid myth, easy to refute, bearing in mind the years of work and impact made by numerous Organist schools operating within dioceses, as well as Institutes of Church Music. Great numbers of broadly educated church musicians graduate from these schools every year. Unfortunately, constant rush and marginalization of the organist’s position in liturgy tend to discourage young organists. The majority of employers seem to be focusing on singing with the people, small choirs with the accompaniment of guitar or, possibly, parish choirs themselves.It is true that we “should intently urge churchgoers to actively participate in liturgy in the form of singing”28. This is probably why the church organist is usually considered the person to set the proper tone and keep up the singing in the church! For churchgoers, however, a good organist is the one who sings well…This is true, but only partially. The Second Vatican Council reminds us of the importance of the organ, an instrument “adding a grandeur dimension to church ceremonies, raising the souls and minds of believers to God and heavenly matters”29. How should we then consider the role of the organ in the liturgy of today, in the light of post-council documents? It may be assumed that the very participation of this majestic instrument in the liturgy adds grandeur, although pipe organ accompanying churchgoers singing tends to perform a secondary role.It is rather solo organ music which could make the Eucharist more dignified and grandly. It could also bring God’s people closer to God. Church documents are, however, very rigid in this matter – “solo music shall only be possible in the beginning, before the chaplain attends the altar, during the oblation, during the Communion and in the end of the mass”.Organ music performances during the Lent seem to be a separate issue since they are strictly prohibited by some church documents. In the opinion of priest I. Pawlak “fasting” from music reduces the liturgy in its integral substance, and a heartless or fanatic approach to fasting undermines the essence of liturgical activities”. Therefore, all church musicians are optimistic to witness the changing stance of the Polish Episcopal Conference, which, in its new Instructions issued in 1979, adopted a more liberal approach.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2013, 11
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół muzyki chóralnej a cappella Henryka Mikołaja Góreckiego. Przybądź Duchu Święty op. 61
Autorzy:
Kiwała, Kinga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668819.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Henryk Mikołaj Górecki
Polish contemporary
religious music
a cappella music
Holy Spirit
sequence
polska muzyka współczesna
muzyka religijna
muzyka a cappella
Duch Święty
sekwencja
Opis:
An exceptional place, due to its singularity, among compositions of Henryk Mikołaj Górecki is taken by the prayer to the Holy Spirit which is a musical interpretation of a text of one of the most popular sequences in the Catholic Church. Górecki reaches towards Polish sources: the popular translation used in the liturgy of Pentecost, taking them, according to his common practice, from a church song book, this time The Parish Hymnbook (Śpiewnik parafialny) collected and arranged by Father Wojciech Lewkowicz.From the formal point of view, Górecki’s composition refers on one hand to the sequencing structure of the Latin original (aa bb cc etc.), whereas on the other – to the Polish model, in which the basis are two repeating musical groups. The melodic layer points to a strict connection with the two first melody segments of the Latin sequence. The score astounds with the simplicity of homorhythmical texture; melodics are simplified, the text is treated entirely syllabically. Exceptional specifics of the music are visible only while listening – the formogenic significance belongs to tonally approached harmonics and dynamic shadings and above all special, as if “stretched” sense of time. The complete composition acquires the character of a contemplative immersion in prayer. Time is of no importance anymore, and the liveliness of the music is bestowed by the waves of sometimes fervent and at other times calm expression and a specific nuance-like “play on colours” provided by harmony.The biographical context of the composition is important here. The 80’s were difficult for Górecki; he struggled with health and professional adversities; he was also experiencing a creative crisis. In this context the ardent prayer to the Holy Spirit – the Comforter, the Giver of Wisdom – acquires a special meaning, particularly considering the fact that in his work Górecki never reached for subjects that were “indifferent” to him.
Wyjątkowe, przez swoją jednostkowość, miejsce kompozycji Henryka Mikołaja Góreckiego zajmuje modlitwa do Ducha Świętego, stanowiąca umuzycznienie słów jednej z najpopularniejszych sekwencji Kościoła katolickiego. Górecki sięga do źródeł polskich: popularnego tłumaczenia, wykorzystywanego w liturgii Zesłania Ducha Świętego, czerpiąc je – zgodnie ze swoją częstą praktyką – ze śpiewnika kościelnego; tym razem Śpiewnika parafialnego ułożonego przez ks. Wojciecha Lewkowicza.Pod względem formalnym utwór Góreckiego nawiązuje z jednej strony do sekwencyjnej budowy łacińskiego oryginału (aa bb) z drugiej zaś do wzoru polskiego, w którym podstawą są dwa powtarzające się ugrupowania muzyczne. Warstwa melodyczna wykazuje ścisły związek z dwoma pierwszymi segmentami melodii łacińskiej sekwencji. Partytura zadziwia prostotą homorytymicznej faktury; melodyka jest uproszczona, tekst traktowany jest wyłącznie sylabicznie. Specyfika tej muzyki objawia się dopiero w słuchaniu – formotwórcze znaczenie posiada barwowo traktowana harmonika i cieniowania dynamiczne, a przede wszystkim specjalne, jakby „rozciągnięte” odczuwanie czasu. Pierwszorzędną funkcję pełni – jak prawie zawsze u Góreckiego – tekst słowny, którego konstrukcja i prozodia są podstawą formy utworu, budowy kolejnych fraz i rozwiązań artykulacyjnych. Całość nabiera charakteru kontemplacyjnego zatopienia się w modlitwie. Czas przestaje być ważny, a żywość tej muzyce nadają falowanie raz żarliwej, raz uspokojonej ekspresji i swoista, niuansowa „gra barw” zapewniana przez harmonię.Istotny jest kontekst biograficzny powstania utworu. Lata 80. były dla Góreckiego trudne; zmagał się z przeciwnościami zdrowotnymi, zawodowymi, przeżywał również kryzys twórczy. W tym kontekście ta żarliwa modlitwa do Ducha Świętego – Pocieszyciela, Dawcy mądrości – nabiera szczególnego znaczenia, zwłaszcza gdy bierzemy pod uwagę fakt, iż Górecki nigdy nie sięgał w swej twórczości po tematy mu „obojętne”.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2014, 12
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Penderecki między sacrum a profanum
Autorzy:
Tomaszewski, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668989.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Krzysztof Penderecki
modern European music
music of 20th c.
współczesna muzyka europejska
muzyka XX wieku
Opis:
Krzysztof Penderecki summed up his aesthetic and philosophical attitude stating wittily: „I am tempted by both the sacrum and the profanum, God and the devil, the sublime and its violation”. Amongst over a hundred compositions he has created over the last half-century a considerable majority are of profanic nature. Some of them, of significant importance, became known world-wide, e.g. Threnody to the Victims of Hiroshima. His sacred compositions, albeit not so numerous, also won general acclaim and recognition from professionals and public, almost equal to profanic ones. They gained their well-deserved place in the canon of the 20th-century sacred music, as well as in the history of the modern Europe, as organically linked to the time and place of the earth. St. Luke’s Passion, Paradise Lost and Polish Requiem – even those three compositions resonated with exceptional intensity not only due to the value of the sacred music, but also as an expression of the composer’s involvement in the higher matters, above technicalities in which the art of the time was largely and programmatically engrossed. Their additional and peculiar value lied in the fact that they formed a series of compositions, by which Krzysztof Penderecki – as the first composer of the communist-regimented countries – broke the ban on composing the higher music on sacred themes. At the same time, he was brave enough to renounce his sonoristic, up to that time, way of expression – which brought him fame and success among the western avantgarde – as not sufficient enough to realise his own visions in the sphere of sacred art. Therefore he created his compositions with full commitment, with full awareness of his mission: „My art – as he confessed – with its deep Christian roots, aims at re-building the metaphysical space of human being, shattered by the cataclysms of the 20th century. To restore the sacred dimension of reality is one way of saving man“.The sacred compositions of Krzysztof Penderecki outstand the contemporary European music – due to their unique features. Their distinct ecumenical character can be revealed even in the very selection of genres: Catholic Stabat Mater, Magnificat, Te Deum, Polish Requiem, Credo, Veni Creator, Hymn to St. Adalbert and Missa brevis, Catholic and Evangelical Passion, Orthodox – both Matins, as well as Song Cherubins and Hymn to St. Danilov, the Old-Testamental Psalms of David and Canticum canticorum i.e. Sir ha sirim, based not only on psalms – Seven Gates of Jerusalem, the Hebrew Kaddish. Yet the universal, by nature, sacrum is often tinted with Polish intonations. These are usually Polish religious songs, sometimes plainly patriotic, which are incorporated into compositions based on Latin lyrics: Boże, coś Polskę [God Thou Hast Poland] (in Te Deum), Święty Boże /The Trisagion/ (in Passion and in Polish Requiem), Ludu mój ludu /People of My People/ and Któryś cierpiał za nas rany /You who s u f f e r e d wounds for us/ (in Credo).The sacred music of Krzysztof Penderecki in a single way tune up, into one, coherent, and completed whole, the elements of music tradition and modernity. According to the composer, huge emotions triggered out by everlasting issues, when bringing lofty ideas – in grand-scale music forms – must be founded on tradition. Krzysztof Penderecki has always been convinced that “n o artistic creativity can survive w i t h o u t r o o t s ”. The psychological structure of the composer has also encompassed a closing thought, a moral, a humanistic message. All his compositions aim at the final reflection. In this sense, the creator of Passion, Dies irae, Polish Requiem, as well as The Devils of Loudun, The Black Mask or Song of Passing (Symphony No. 8) and Song of Reverie and Nostalgia – can be ranked amongst the music moralist.Penderecki’s compositions are permeated with existential awareness of the existence of death in modern civilisation and an acute feeling of the deep crisis of culture. As a creator, by nature and in effect of the experiences of his time, “the time of Apocalypse and hope”, he could not stay aloof, living behind the curtain of alibi offered by the idea of artistic autotelism. On the contrary, he belongs to the group of fully involved composers. Those to whom a work of art is a reaction to history, life and the world. The art which takes place within the area of values and takes their side. In his public declaration he explicitly stated his viewpoint: “One more time, in man’s history, it has been proved that every attempt to turn away from God, especially a bold wish to equal Him, invariably ends with a pathetic fall. His antidote has always been “the double rootedness of art – in the earth and in the air”.
Krzysztof Penderecki summed up his aesthetic and philosophical attitude stating wittily: „I am tempted by both the sacrum and the profanum, God and the devil, the sublime and its violation”. Amongst over a hundred compositions he has created over the last half-century a considerable majority are of profanic nature. Some of them, of significant importance, became known world-wide, e.g. Threnody to the Victims of Hiroshima. His sacred compositions, albeit not so numerous, also won general acclaim and recognition from professionals and public, almost equal to profanic ones. They gained their well-deserved place in the canon of the 20th-century sacred music, as well as in the history of the modern Europe, as organically linked to the time and place of the earth. St. Luke’s Passion, Paradise Lost and Polish Requiem – even those three compositions resonated with exceptional intensity not only due to the value of the sacred music, but also as an expression of the composer’s involvement in the higher matters, above technicalities in which the art of the time was largely and programmatically engrossed. Their additional and peculiar value lied in the fact that they formed a series of compositions, by which Krzysztof Penderecki – as the first composer of the communist-regimented countries – broke the ban on composing the higher music on sacred themes. At the same time, he was brave enough to renounce his sonoristic, up to that time, way of expression – which brought him fame and success among the western avantgarde – as not sufficient enough to realise his own visions in the sphere of sacred art. Therefore he created his compositions with full commitment, with full awareness of his mission: „My art – as he confessed – with its deep Christian roots, aims at re-building the metaphysical space of human being, shattered by the cataclysms of the 20th century. To restore the sacred dimension of reality is one way of saving man“.The sacred compositions of Krzysztof Penderecki outstand the contemporary European music – due to their unique features. Their distinct ecumenical character can be revealed even in the very selection of genres: Catholic Stabat Mater, Magnificat, Te Deum, Polish Requiem, Credo, Veni Creator, Hymn to St. Adalbert and Missa brevis, Catholic and Evangelical Passion, Orthodox – both Matins, as well as Song Cherubins and Hymn to St. Danilov, the Old-Testamental Psalms of David and Canticum canticorum i.e. Sir ha sirim, based not only on psalms – Seven Gates of Jerusalem, the Hebrew Kaddish. Yet the universal, by nature, sacrum is often tinted with Polish intonations. These are usually Polish religious songs, sometimes plainly patriotic, which are incorporated into compositions based on Latin lyrics: Boże, coś Polskę [God Thou Hast Poland] (in Te Deum), Święty Boże /The Trisagion/ (in Passion and in Polish Requiem), Ludu mój ludu /People of My People/ and Któryś cierpiał za nas rany /You who s u f f e r e d wounds for us/ (in Credo).The sacred music of Krzysztof Penderecki in a single way tune up, into one, coherent, and completed whole, the elements of music tradition and modernity. According to the composer, huge emotions triggered out by everlasting issues, when bringing lofty ideas – in grand-scale music forms – must be founded on tradition. Krzysztof Penderecki has always been convinced that “n o artistic creativity can survive w i t h o u t r o o t s ”. The psychological structure of the composer has also encompassed a closing thought, a moral, a humanistic message. All his compositions aim at the final reflection. In this sense, the creator of Passion, Dies irae, Polish Requiem, as well as The Devils of Loudun, The Black Mask or Song of Passing (Symphony No. 8) and Song of Reverie and Nostalgia – can be ranked amongst the music moralist.Penderecki’s compositions are permeated with existential awareness of the existence of death in modern civilisation and an acute feeling of the deep crisis of culture. As a creator, by nature and in effect of the experiences of his time, “the time of Apocalypse and hope”, he could not stay aloof, living behind the curtain of alibi offered by the idea of artistic autotelism. On the contrary, he belongs to the group of fully involved composers. Those to whom a work of art is a reaction to history, life and the world. The art which takes place within the area of values and takes their side. In his public declaration he explicitly stated his viewpoint: “One more time, in man’s history, it has been proved that every attempt to turn away from God, especially a bold wish to equal Him, invariably ends with a pathetic fall. His antidote has always been “the double rootedness of art – in the earth and in the air”.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2013, 11
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wskazania dla artystów w przesłaniu św. Jana Pawła II
Autorzy:
Marcinkowska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669281.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
music
liturgy
St. John Paul II
artists
liturgical music
muzyka
liturgia
św. Jan Paweł II
artyści
muzyka liturgiczna
Opis:
Through music people can fully express their feelings and emotions, even the ones of religious nature. Therefore, music is an inseparable part of the liturgy in the Christian Church. The music used during religious ceremonies is aimed at praising God and blessing the faithful. This goal will be accomplished only when the rules referring to sacred music are followed. These rules are found in the documents formed by the Church legislation. The Letter to Artists by St. John Paul II plays the vital role among the regulations. It can be treated as a kind of invitation sent to all people of art, so music as well, to join in the dialogue with the Church. The following article presents the tasks given authors and performers of worship music by the Church, in the context of the message conveyed in the Letter to Artists. Pope writes about their responsibility. At the same time he expresses a wish as far as the beauty they create is concerned. Namely, he wants that beauty to evoke admiration among the next generations.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2014, 33, 2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Pieśń moją śpiewam królowi” (Ps 45, 2). O kategorii muzycznego piękna w celebracji liturgicznej
Autorzy:
Hudek, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668825.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
beauty
liturgical celebration
Gregorian chant
organ music
vocal-and-instrumental music
piękno
celebracja liturgiczna
chorał gregoriański
muzyka organowa
muzyka wokalno-instrumentalna
Opis:
The beauty of music at the service of the liturgical celebration. Derived from the biblical evidence (cf. Ps 45) and theology (cf. J. Ratzinger / Benedict XVI), the beauty of liturgical music leads to an encounter with God, who is the most perfect Beauty. Three types of liturgical music: vocal, instrumental and choral, offer countless opportunities to reach the Beauty. They create not only a richness of touching the Mystery, but direct, intuitive encounter with God. Among the various genres of music associated with the liturgy of the Church the ones that are especially worth noting are those recorded in the traditions and laws: Gregorian chant, Palestrina’s polyphony, Church song, organ music and choral music with its wide range of performing arrangements (soloists, choir, and orchestra). All of these, confirmed by the history of music, and recorded in the documents of the Church, are demanding reliable and aesthetic updates in relation to the knowledge of “the spirit of the liturgy” (cf. Joseph Ratzinger). This requirement calls for a series of actions of formation (on the musical, liturgical and spiritual level). The proposals placed in the article (responsorial psalm, choral music for worship and organ music at the end) are examples of how specifically the beauty called for by the documents, written in the liturgical texts – is to be incarnated into the time and space of the liturgical celebration.
Piękno muzyczne pozostaje na usługach celebracji liturgicznej. Wywiedzione z przesłanek biblijnych (por. Ps 45) i teologicznych (por. J. Ratzinger/Benedykt XVI) piękno muzyki liturgicznej prowadzi do spotkania z Bogiem, który jest najdoskonalszym Pięknem. Trzy rodzaje muzyki liturgicznej: wokalna, instrumentalna i wokalno-instrumentalna dają niezliczoną ilość możliwości docierania do P(p)iękna. Stwarzają one nie tylko bogactwo dotykania Tajemnicy, ale i bezpośredniego, intuicyjnego spotkania z Bogiem. Wśród różnych gatunków muzyki związanej z liturgią Kościoła warto odnotować te szczególnie zapisane w tradycji oraz przepisach: chorał gregoriański, polifonia palestrinowska, pieśń kościelna, muzyka organowa oraz muzyka wokalno-instrumentalna angażująca szeroki aparat wykonawczy (soliści, chór, orkiestra). Te drogi, potwierdzone historią muzyki oraz zapisane w dokumentach Kościoła, domagają się rzetelnej i estetycznej aktualizacji związanej ze znajomością „ducha liturgii” (por. Joseph Ratzinger). Ten postulat domaga się szeregu działań formacyjnych (na poziomie muzycznym, liturgicznym i duchowym). Umieszczone w artykule propozycje (psalm responsoryjny, utwór wokalno-instrumentalny na uwielbienie oraz muzyka organowa na zakończenie) stanowią przykłady tego, jak konkretnie wcielać owo piękno postulowane w dokumentach, zapisane w tekstach liturgicznych w czas i przestrzeń liturgicznej celebracji.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2014, 12
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Głos” Karola Szymanowskiego w muzyce Henryka Mikołaja Góreckiego, Zbigniewa Bujarskiego i Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil. Muzyka w muzyce – muzyka z muzyki – muzyka o muzyce. Rekonesans
Autorzy:
Stojewska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668951.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Grażyna Pstrokońska-Nawratil
Henryk Mikołaj Górecki
Karol Szymanowski
Magnificat
Mieczysław Tomaszewski
music about the music
religious music
music in the music
music from the music
Stabat Mater
The III Symphony
topos Marii
Zbigniew Bujarski
muzyka o muzyce
muzyka religijna
muzyka w muzyce
muzyka z muzyki
III Symfonia
Maria’s topos
Opis:
In the text „Vioce” of Karol Szymanowski in the music of Henryk Mikołaj Górecki, Zbigniew Bujarski and Grażyna Pstrokońska-Nawratil. Music in the music – music from the music – music about the music. Reconnaissance, the author attempts to hear voices of Karol Szymanowski, manifesting at various levels of musical work (a methodological base: intertextuality suggested by Mieczysław Tomaszewski, understood as music in the music – music from the music – music about the music). She presents three chosen musical pieces with the messages of religious, where the influence of the attitude of the composer is most significant. These are: Symphony no. 3 Symphony of sorrowful songs Opus 36 – H. M. Górecki (1976), Stabat Mater to a mixed choir and symphony orchestra – Z. Bujarski (2000) and Magnificat to the soprano vioce, a mixed choir and a symphony orchestra – G. Pstrokońska-Nawratil (2004).
W tekście pt. „Głos” Karola Szymanowskiego w muzyce Henryka Mikołaja Góreckiego, Zbigniewa Bujarskiego i Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil. Muzyka w muzyce – muzyka z muzyki – muzyka o muzyce. Rekonesans autorka podejmuję próbę wysłyszenia głosów Karola Szymanowskiego, przejawiających się na różnych poziomach dzieła muzycznego (podstawa metodologiczna: intertekstualność zaproponowana przez Mieczysława Tomaszewskiego, rozumiana jako muzyka w muzyce – muzyka z muzyki – muzyka o muzyce). Przedstawia trzy wybrane utwory o przesłaniach religijnych, w których wpływ postawy kompozytora jest najbardziej znaczący. Są to: III Symfonia „Pieśni żałosnych” op. 36 H. M. Góreckiego (1976), Stabat Mater na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną Z. Bujarskiego (2000) oraz Magnificat na sopran, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną G. Pstrokońskiej-Nawratil (2004).
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2016, 14
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka w statutach synodów diecezji tarnowskiej
Autorzy:
Garnczarski, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669297.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
synod
music
liturgy
Gregorian chant
muzyka
liturgia
chorał gregoriański
Opis:
The diocesan synods summoned by the Tarnów bishops among the many pastoral issues raised also spoke about the issues of singing and music in the liturgy. In the pre-Vatican II period synods showed liturgical music as an addition and decoration of the celebration, and after the Second Vatican Council, as its integral part. In synodal documents it was emphasized the glory of God and the sanctification of the faithful as important goals of liturgical music, its connection with the word, the significance of Gregorian chant and Palestrina polyphony, the sacral nature of works excluding everything secular. Great importance was attached to the existence and service of choirs and other vocal band, to the education of both priests and organists. Synods paid a lot of attention to organist issues (contract employment, pay and living conditions of church musicians).
Zwoływane przez biskupów tarnowskich synody diecezjalne wśród wielu poruszanych zagadnień pastoralnych wypowiadały się też w kwestiach śpiewu i muzyki w liturgii. W okresie przedsoborowym ukazywały muzykę liturgiczną jako ozdobę celebracji, a po Soborze Watykańskim II jako jej integralną część. Podkreślano w dokumentach synodalnych chwałę Bożą i uświęcenie wiernych jako istotne cele muzyki liturgicznej, jej powiązanie ze słowem, znaczenie chorału gregoriańskiego oraz polifonii palestrinowskiej, sakralny charakter wyłączjący wszystko, co świeckie. Dużą wagę przywiązywano do istnienia i posługi chórów i innych zespołów wokalnych, do wykształcenia zarówno duszpasterzy, jak i organistów. Wiele uwagi synody poświęciły kwestiom organistowskim (zatrudnienie na umowę, warunki płacowe i bytowe muzyków kościelnych).
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2018, 37, 1-2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śpiewając z aniołami. Podstawy teologii muzyki sakralnej w prawosławiu
Autorzy:
Paprocki, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668855.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
sacred music
liturgy, Orthodoxy
esthetics
muzyka sakralna
liturgia
prawosławie
estetyka
Opis:
The author’s reflections on the theology of sacred music in Orthodoxy commences with the fact that the entire Liturgy is precisely outlined in the book known as the Typikon, which is at the same time a scenario and score of the service.   The Typikon introduces order in the elements of prayer and also places an emphasis on beauty.  For this reason, concepts such as artistry, artist, art and creativity  play such an important role in the thought of the Church Fathers.  The essence of this music is fundamentally an unceasing pursuit of the heavenly archetype, in order to attain unity between the divine realm and the human world.  Liturgical music is therefore one of the ways of overcoming the fallen state and recovering the unity lost.  The theory of church singing originates in Byzantium and influenced the formation of the Byzantine musical form, which delighted Prince Vladimir’s representatives in Constantinople.   The beauty of the Greek Liturgy has become one of the criterions of authenticity of faith.  The fascination with the beauty of the Liturgy is not an esthetic evaluation, but is a desire to grasp the essence of God through beauty.  The Byzantine concept has been heavily influenced by the idea of the divine pattern, which was given to people by God by the angels or saints.  This principle applies to all types of art including music.  According to tradition, the well-known Byzantine hymnographer, poet and musician St. Roman the Melodist received the gift of arranging kontaktions and chants in a vision.  The Mother of God appeared to him in a church and gave him a scroll with the instructions to consume it.  After waking up, Roman the Melodist sang “Today the Virgin Gives Birth.”  As a result, his creativity is the fruit of a gift received from God.  Moreover, comparing church chants with the heavenly (from the 8th century, choir) is expressed in liturgical hymns, which tell of human voices blending with the songs of the Cherubim, thus creating a choir proclaiming the glory of God as “an icon in sound.”  Liturgical chant contrasts itself with folklore songs.  Church singers represented the angels, and for this reason, the name “choir” makes reference to the concept of the nine choirs of angels.  Liturgical chant should sound solemnly, heavenly, and should be dematerialized (complemented by church architecture, giving the effect of poured out sounds rising to the dome of the church and returning as celestial and heavenly chant).
Rozważania na temat teologii muzyki sakralnej w prawosławiu autor zaczyna od przypomnienia faktu, że cała liturgia jest precyzyjnie opisana w księdze zwanej Typikon, która jest zarazem scenariuszem i partyturą nabożeństwa. Typikon wprowadza uporządkowanie w żywioł modlitwy, równocześnie kładąc nacisk na piękno. Dlatego też takie pojęcia, jak artyzm, artysta, sztuka, twórczość, zajmują ważne miejsce w myśli Ojców Kościoła. Istota tej muzyki sprowadza się do nieustannego dążenia do niebiańskiego archetypu celem osiągnięcia jedności świata Boskiego i świata ludzi. Muzyka liturgiczna jest więc jednym ze sposobów przezwyciężenia stanu upadku i przywracania utraconej jedności. Teoria śpiewu cerkiewnego zrodziła się w Bizancjum i oddziałała na ukształtowanie się bizantyjskiego wzorca muzycznego, który tak zachwycił posłów księcia Włodzimierza w Konstantynopolu. Piękno liturgii greckiej stało się jednym z kryteriów prawdziwości wiary. Zachwyt wobec piękna liturgii nie jest estetyczną oceną, ale chęcią osiągnięcia istoty Boga poprzez piękno. Na koncepcję bizantyjską ogromny wpływ wywarła idea wzorca Boskiego, który został przekazany ludziom od Boga przez aniołów lub świętych. Ta zasada odnosiła się do wszystkich rodzajów sztuki, w tym także muzyki. Zgodnie z tradycją znany bizantyjski hymnograf, poeta i muzyk św. Roman Melodos otrzymał w sennej wizji dar układania kontakionów i śpiewania. W świątyni objawiła mu się Bogurodzica, dała zwój i poleciła go spożyć. Po przebudzeniu się Roman Melodos zaśpiewał „Dziewica dziś rodzi”. Dlatego też jego twórczość jest owocem daru otrzymanego od Boga. Z kolei porównanie śpiewu cerkiewnego z niebieskim (od VIII wieku chóru) znalazło swój wyraz w hymnach liturgicznych, które mówią, że ludzkie głosy mieszają się ze śpiewem cherubinów, tworząc chór głoszący chwałę Boga jako „ikona w dźwiękach”. Śpiew liturgiczny przeciwstawia się śpiewowi ludowemu, folklorowi. Śpiewacy cerkiewni przedstawiali aniołów i dlatego sama nazwa „chór” nawiązuje do koncepcji dziewięciu chórów anielskich. Śpiew liturgiczny powinien brzmieć podniośle, niebiańsko, powinien być zdematerializowany (czemu sprzyjała architektura cerkwi, dająca efekt lotu dźwięków zlewających się w kopule i powracających stamtąd jak nieziemski, niebiański śpiew).
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2015, 13
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bolesław Wallek-Walewski i jego twórczość religijna na chór mieszany
Autorzy:
Kałamarz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668817.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bolesław Wallek-Walewski
songs for mixed choir
music in Cracow
Polish composers
religious music
utwory na chór mieszany
muzyka w Krakowie
kompozytorzy polscy
muzyka religijna
Opis:
Boleslaw Wallek-Walewski, an outstanding musician of the pre-war Kraków, extremely active organizer of musical events, the creator of the Kraków Opera Society (1915), distinguished educator, director of the Conservatory of the Music Society in Kraków, conductor, accompanist and a composer whose works were often played in the pre-war period – is now an almost completely forgotten figure. He was most successful in his work with male choirs and he created repertoire for them, which was later performed by him and the choirs. Author of operas, oratorios, symphonic works and compositions for mixed choirs. The 70th anniversary of his death, which is celebrated this year, is an opportunity to bring this area of his professional activity to our attention as it can be helpful in working with the kind of choir which is most common today.
Wybitny muzyk przedwojennego Krakowa, Bolesław Wallek-Walewski, niezwykle prężny animator życia muzycznego, twórca Krakowskiego Towarzystwa Operowego (1915), zasłużony pedagog, dyrektor Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, dyrygent i akompaniator, kompozytor, którego utwory były przed wojną często wykonywane – jest dziś postacią niemal zapomnianą. Największe sukcesy odnosił w pracy z chórami męskimi, dla nich tworzył repertuar, z którym występował. Twórca oper, oratorium, utworów symfonicznych, komponował także na chór mieszany. Obchodzona w tym roku 70. rocznica jego śmierci jest okazją, by przypomnieć ten dział jego twórczości, który może być przydatny w pracy z rodzajem chórów dziś przeważającym.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2014, 12
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka sakralna na chór a cappella Krzysztofa Pendereckiego
Autorzy:
Chłopicka, Regina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668979.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Krzysztof Penderecki
utwory na chór a cappella
muzyka XX / XXI wieku
Opis:
Penderecki’s a cappella works have been written over the span of over 50 years since 1958, when the psalm Exaltabo Te Domine from the Psalms of David was composed, followed by the Stabat Mater sequence from St Luke Passion (1962), the multiple movement Missa brevis, intended for a cappella choir in its entirety, being the most recent work in the series (its first performance took place in January 2013). A cappella compositions form distinct movements within the large vocal-instrumental works or they are written as independent pieces, usually dedicated to friends or connected with specific events. Even though the works came into being in different periods and they were often written in different musical languages, they do constitute a group of works which is relatively uniform from the point of view of general style. The article aims at discussing on the one hand the chronology, text sources and a type of musical language used in a cappella works, on the other the general features of style and ways of developing musical narration by the composer.
Penderecki’s a cappella works have been written over the span of over 50 years since 1958, when the psalm Exaltabo Te Domine from the Psalms of David was composed, followed by the Stabat Mater sequence from St Luke Passion (1962), the multiple movement Missa brevis, intended for a cappella choir in its entirety, being the most recent work in the series (its first performance took place in January 2013). A cappella compositions form distinct movements within the large vocal-instrumental works or they are written as independent pieces, usually dedicated to friends or connected with specific events. Even though the works came into being in different periods and they were often written in different musical languages, they do constitute a group of works which is relatively uniform from the point of view of general style. The article aims at discussing on the one hand the chronology, text sources and a type of musical language used in a cappella works, on the other the general features of style and ways of developing musical narration by the composer.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2013, 11
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa śpiewu i muzyki kościelnej – aktualność przesłania św. Piusa X w Inter sollicitudines pastoralis officii z 22 listopada 1903 roku
Autorzy:
Janicki, Jan Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668847.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
St. Pius X
singing in liturgy
sacred music
Gregorian chant
singing and secular music in liturgy
improper sacred music
Św. Pius X
śpiew w liturgii
muzyka kościelna
śpiew gregoriański
śpiew i muzyka świecka w liturgii
niewłaściwa muzyka kościelna
Opis:
Amongst many activities aimed at the revival of Christian life, undertaken by the Church in 19th and at the beginning of the 20th centuries, it was the revival of liturgy which started to enrich her religious life. The very essence of Christian life was re-seen in liturgy and it was in liturgy that the means of the revival were sought; “not only  by new means of influence’, but also through giving the Church life “a sense of so desirable respectability and dignity”.The first and most authoritative person, indicating the liturgy as a font of spiritual life for every Christian, not only for „chosen” few groups of the faithful, was Pope Pius X, “the Shepherd of the souls” who made his motto:  Instaurare omnia in Christo the programme of his service. So as to realize this programme of “restoring all things in Christ” in the realm of liturgy he focused all his efforts first of all on the revival of singing and liturgical music (motu proprio Inter sollicitudines pastoralis officii – Tra le sollicitudini). This document was published on 22 November 1903 on liturgical feast of St. Cecilia, the virgin and the martyr, and the patroness of sacred music. The Saint Congregation of Rites, by their decree of 8 January 1904, promulgated the above pontifical document as “a juridical code of sacred music”In his motu proprio of 22 November 1903, published in the form of instructions on sacred music ((Instructio de musica sacra),  Pope Pius X successfully restored the Gregorian chant, according to the ancient books, re-introducing it to their primary use in churches, and collecting all prescripts into a whole. Their aim was to build up or restore the sanctity and solemnity of church singing, and by the power of the authority of the Holy See, making this collection a juridical, lawfully abiding code.Ojciec święty Pius X zaraz na początku swego pontyfikatu skierował do całego Kościoła powszechnego stosunkowo obszerną i poniekąd surową instrukcję o śpiewie i muzyce kościelnej. Był bowiem przekonany, że wymaga tego zaistniała sytuacja nadużyć w tej dziedzinie życia Kościoła.//Only at the beginning of his service did Pope Pius X issue a comprehensive and, in some ways, strict instruction on singing and sacred music. He was convinced that the occurences of the abuse called for actions.
Pośród różnych działań mających na celu odnowę życia chrześcijańskiego podejmowanych przez Kościół w XIX i na początku wieku XX odnowa liturgii zaczęła najbardziej wzbogacać jego życie religijne. W liturgii zaczęto na nowo dostrzegać istotę życia chrześcijańskiego i w niej szukano jego odnowy; „nie tylko nowymi środkami oddziaływania”, ale nadając życiu Kościoła „wyraz tak potrzebnej powagi i dostojeństwa”.Pierwszą i najbardziej autorytatywną osobą pokazującą liturgię jako źródło życia duchowego dla każdego chrześcijanina, a nie tylko dla niewielkich „wybranych” grup wiernych, stał się papież Pius X, „pasterz dusz”, który programem swojej posługi apostolskiej uczynił hasło: Instaurare omnia in Christo. Papież Pius X, podejmując się realizacji swego programu „odnowienia wszystkiego w Chrystusie” w dziedzinie liturgii, skoncentrował swe działania przede wszystkim na odnowie śpiewu i muzyki liturgicznej (motu proprio Inter sollicitudines pastoralis officii – Tra le sollicitudini). Dokument ten został opublikowany 22 listopada 1903 w liturgiczne wspomnienie św. Cecylii, dziewicy i męczennicy, patronki muzyki kościelnej. Święta Kongregacja Obrzędów dekretem z dnia 8 stycznia 1904 roku ogłosiła ten papieski dokument „prawomocną ustawą o muzyce kościelnej”.Ojciec święty Pius X w motu proprio z dnia 22 listopada 1903 roku wydanym w formie instrukcji o muzyce kościelnej (Instructio de musica sacra), przywrócił szczęśliwie czcigodny śpiew gregoriański, według ksiąg starożytnych, do pierwotnego użycia w kościołach i zarazem w jedną całość zebrał główne przepisy, mające na celu pomnożenie lub przywrócenie w świątyniach świętości i godności śpiewów, rozkazując z mocy pełności Apostolskiej swej Władzy, aby ten zbiór jako kodeks prawomocny muzyki kościelnej miał obowiązującą siłę prawa.Ojciec święty Pius X zaraz na początku swego pontyfikatu skierował do całego Kościoła powszechnego stosunkowo obszerną i poniekąd surową instrukcję o śpiewie i muzyce kościelnej. Był bowiem przekonany, że wymaga tego zaistniała sytuacja nadużyć w tej dziedzinie życia Kościoła.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2014, 12
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Instytucja Kościoła w przestrzeni muzycznej Feliksa Nowowiejskiego
Autorzy:
Dulisz, Ilona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669063.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Feliks Nowowiejski
church
religious music
concert activities
Kościół
muzyka religijna
działalność koncertowa
Opis:
The life and work of Feliks Nowowiejski, the leading religious music composer of the first half of the twentieth century in Poland, is inextricably linked to the Catholic Church. The religious atmosphere of the family home, the study of church institutions, the work of the organist, extensive contacts in the clergy, including the highest ecclesiastical hierarchies, are important determinants of the composer’s artistic activity. In the Second Republic of Poland Nowowiejski was constantly present in the life of the Church and the Polish Nation, for whom God and Homeland were united. The great composers‘ output, which grew out of religious traditions, brought him numerous awards and distinctions.
Życie i twórczość Feliksa Nowowiejskiego, czołowego kompozytora muzyki religijnej pierwszej połowy XX w. w Polsce, nierozerwalnie wiąże się z Kościołem katolickim. Religijna atmosfera domu rodzinnego, nauka w placówkach kościelnych, praca na stanowiskach organisty, szerokie kontakty w kręgach duchowieństwa, w tym z najwyższymi hierarchami kościelnymi, to istotne determinanty działalności artystycznej kompozytora. W latach II Rzeczypospolitej Nowowiejski nieustanne obecny był w życiu Kościoła i Narodu Polskiego, dla którego Bóg i Ojczyzna stanowiły jedność. Ogromny dorobek kompozytorski, wyrosły w dużej mierze z tradycji religijnych, przyniósł mu liczne nagrody i wyróżnienia.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2017, 15
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ksiądz Idzi Ogierman Mański, salezjanin, muzyk, kompozytor – twórca muzyki religijnej
Autorzy:
Malinowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669105.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
p. I. O. Mański
religious music
ks. I. O. Mański
muzyka religijna
Opis:
50th anniversary of tragic death of father Idzi Mański in Tatry Mountains brings back the memories about this salesian, musician, composer, teacher and mentor. We remember his distinctive, complete personality, musical talent, someone with wide horizons looking at the world from perspective of humanist and priest. On that basis he appears above all as a composer of mostly but not only religious music. His unique charisma of artist – composer amazes and fascinates us being heirs to his talent, nobility, humbleness and transparent humanity. Father Manski’s work is in many ways a phenomenon on the scale of broad spectrum of publicly available artistic work in the area of religious music in Poland. Almost his entire artistic work is in the form of manuscripts, which he would loan, pass on or give them away, and some were lost. Predatory communist system was destructive for the culture. It would not only censure but downright not allow the publication of the work of writers, poets, musicians. Such was the reality that father Manski had to live in. Creative musical work: organ, choral – religious and secular on piano and other instruments belongs to a highly sublime creative work with characteristic workbench presenting ample contrapunctuate harmonics with perfect melodics embedded in harmonic constructions based on mathematical logic, in which we find charm, passion, and wide world of musical beauty.
Tragiczna śmierć w Tatrach ks. Idziego Mańskiego, salezjanina, muzyka, kompozytora, nauczyciela i wychowawcy, po 50 latach znów pobudza naszą pamięć. Odżywa w nas jego pełnowymiarowa osobowość, talent muzyczny, szerokie horyzonty postrzegania tego świata przez niego – jako humanistę i kapłana. Na tym fundamencie jawi się on przede wszystkim jako kompozytor, twórca muzyki religijnej i nie tylko. Ten szczególny charyzmat artysty‑kompozytora zadziwia i fascynuje nas, będących spadkobiercami jego talentu, a zarazem szlachectwa, pokory i przejrzystego człowieczeństwa.Twórczość ks. Mańskiego pod wieloma względami stanowi ewenement w skali szerokiego spektrum ogólnodostępnej twórczości w dziedzinie muzyki religijnej w Polsce. Niemalże cała jego twórczość muzyczna pozostała w rękopisach, które pożyczał, przekazywał, rozdawał i których niestety wiele zaginęło.Drapieżny, niszczący kulturę system komunistyczny nie tylko cenzurował, ale wręcz nie pozwalał na publikowanie twórczości pisarzy, poetów, muzyków. W takiej rzeczywistości przyszło żyć ks. Mańskiemu.Twórczość muzyczna: organowa, chóralna – religijna i świecka, z udziałem fortepianu i innych instrumentów, należy do wysoce wysublimowanej twórczości o charakterystycznym warsztacie muzycznym, prezentującym bogatą harmonikę kontrapunktyczną z doskonałą melodyką osadzoną na konstrukcjach harmonicznych o podłożu matematycznej logiki, w której odnajdujemy urok, pasję i szeroki świat muzycznego piękna.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2017, 15
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ks. Kazimierz Pasionek – "maestro" Diecezji Tarnowskiej w pielgrzymce wiary
Autorzy:
Piekarz, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669227.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
music
liturgy
song
Diocesan Organ Study
muzyka
liturgia
śpiew
Diecezjalne Studium Organistowskie
Opis:
The article refers to the Priest, who for the significant majority of Tarnovian clergy remained, in the post-concilliar liturgy, a sacral music “icon”. His sense of humour combined with the extraordinary musical competences helped him to win the favour of the people he encountered throughout his life. Those who had a chance to get to know him better, could clearly see how deeply rooted in his faith of the Crucified Jesus he was. The first part of the article shows Father’s both spiritual and intellectual growth since his early years of the childhood, whereas the second concentrates on his being a teacher. The Priest was a lecturer of the Tarnovian Theological Seminary and the Diocesan Organ Study in Tarnow, as well as a director of the Music Church Department in the Tarnovian Curia. Despite all his duties and the responsibilities he was taking on, he still managed to find time for being an editor and a composer of religious music. That field of his work was closely related to the Catholic Church post – concilliar reforms, which have been described in the second part of the paper.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2012, 31, 1
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 57

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies