Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Holy Spirit" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
Przedstawienia Ducha Świętego na ikonach bizantyjskich i ruskich. Kanon ikonograficzny a dogmat teologiczny
Autorzy:
Cyrek, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669543.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Christianity
dogma
Holy Spirit
icon
Pentecost
Opis:
The article describes how Christian art depicted in the Third Person of the Trinity. It was quide difficult, because the Holy Spirit could not appear as a man. Nevertheless, it can be concluded that the hidden remains an icon of the Holy Spirit, Mary, as a person completely penetrated him. On the third hypostasis of Marian icons also appeared as a dove further (the icon Annunciation), or as a light-gold.Christ’s presence on the perceptions of the Holy Spirit has been emphasized by showing the radius, or a small circle (the icon of Christ’s birth). He revealed himself as a dove hovering (the icon of the Baptism of Christ), or as light (the icon of the Transfiguration).However the icon showing a scene “Pentecost”, he reveals himself tongues of fire descending figure, which rest upon the Apostles.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2012, 44
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola Ducha Świętego w kaznodziejstwie protestanckim
The Role of the Holy Spirit in the Protestant Preaching
Autorzy:
Kalbarczyk, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571183.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
kaznodziejstwo protestanckie
Holy Spirit
Protestant preaching
Opis:
W obrębie protestantyzmu kaznodziejstwo traktowane jest jako główne zadanie Kościoła. Teologia luterańska widzi w kazaniu uobecnienie Chrystusa i źródło usprawiedliwiającej wiary rodzącej się ze słuchania i przyjęcia głoszonego słowa, jak też miejsce działania Ducha Świętego, który wznieca wiarę w tych, którzy słuchają Ewangelii. Dla ojca reformacji, Marcina Lutra, działanie Ducha Świętego jest ściśle związane z Ewangelią, która została przez Niego natchniona i dzięki Jego wsparciu może być w ogóle głoszona i słyszana. Zaś według Jana Kalwina, to Duch Święty jest prawdziwym nauczycielem (magister) i sprawcą (effector), który jako właściwy Autor kazania czyni zeń zbawcze wydarzenie. Przypisanie Trzeciej Osobie Boskiej istotnej roli w głoszeniu słowa Bożego zrodziło pytanie o to, co w kazaniu jest dziełem Boga, a co dziełem człowieka. Poszukiwania w tej materii takich dwudziestowiecznych teologów protestanckich jak Rudolf Bohren, Manfred Josuttis czy (późny) Karl Barth, doprowadziły do stworzenia teorii kaznodziejstwa opartej na paradygmacie pneumatologicznym. Jest ona próbą teologicznego uzasadnienia połączenia elementu boskiego i ludzkiego w kazaniu. To w Duchu Świętym, który chce działać w nas i poprzez nas (zasada teonomicznej obopólności), kaznodziejstwo, widziane jako leżące całkowicie w możliwościach Boga, staje się całkowicie rzeczą kaznodziei i rzeczą słuchacza, leży całkowicie w możliwościach człowiekazarówno w sztuce, jak i technice – pod warunkiem, że zarówno kaznodzieja, jak i słuchacz będą otwarci na Jego działanie. Homiletyka pneumatologiczna dała nie tylko odpowiedź na pytanie o stopień aktywności Boga i człowieka w procesie kazania, lecz także jeszcze wnikliwiej opisała przemożną rolę Ducha Świętego w kaznodziejstwie.
Within Protestantism preaching is regarded as the main task of the Church. Lutheran theology sees in the sermon the presence of Christ and the source of the justifying faith born of hearing and accepting the word proclaimed, as well as the place of the Holy Spirit who promotes faith in those who hear the Gospel. For the father of the Reformation, Martin Luther, the work of the Holy Spirit is closely related to the Gospel which was inspired by Him and thanks to His support can be preached and heard at all. And according to John Calvin, the Holy Spirit is a true teacher (magister) and perpetrator (effector) who, as the proper author of the sermon, makes it a saving event. Assigning the Third Person of God a vital role in proclaiming the word of God gave birth to a question about what is the work of God in the sermon and what is the work of man. The search for such Protestant theologians in the 20th century as Rudolf Bohren, Manfred Josuttis and (late) Karl Barth led to the creation of the theory of preaching based on the pneumatological paradigm. It is an attempt to theologically justify the connection of the divine and human elementsin the sermon. It is in the Holy Spirit who wants to act in us and through us (the principle of the theonomical reciprocity), preaching, seen as completely lying in God’s possibilities, becomes the preacher’s thing and the thing of the listener, lies entirely in the possibilities of man (both skills and technique) – provided that both the preacher and the listener are openfor His actions. The pneumatological homiletics gave not only an answer to the question about the level of God’s and man’s activity in the process of preaching, but also even more insightfully described the overwhelming role of the Holy Spirit in preaching.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 149-162
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uniwersalizm grzechu i misja Ducha Świętego w świetle encykliki św. Jana Pawła II Dominum et Vivifiantem
Universalism of sin and the mission of the Holy Spirit in the light of the the encyclical letter of John Paul II Dominum et Vivifiantem
Autorzy:
Derdziak, Liubov
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/954043.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
zbawienie
grzech
grzech ukrzyżowania
grzech przeciwko Duchowi Świętemu
sumienie
przekonywanie
odpuszczenie
Holy Spirit
salvation
sin
sin against the Holy Spirit
conscience
convincing
remission
Opis:
Grzech i jego skutki wpisują się w gamę doświadczeń życiowych każdego człowieka. W świecie współczesnym obserwuje się jednak znaczący zanik świadomości grzechu, zarówno w jego wymiarze indywidualnym jak i społecznym. Dlatego autorka niniejszego artykułu podejmuje próbę przybliżenia papieskiej nauki o grzechu i zbawczej roli Ducha Świętego. W swoich rozważaniach na temat grzechu Jan Paweł II ukazuje go w perspektywie dzieła Zbawienia, którego dokonał Jezus Chrystus oraz w świetle działania Ducha Świętego w sercu każdego człowieka. Grzech niewiary w zbawcze posłannictwo Chrystusa, płynący z grzechu pierwszych ludzi, doprowadził do zbrodni ukrzyżowania, podczas gdy grzech przeciwko Duchowi Świętemu zakłada odmowę przez człowieka nawrócenia i tym samym nieprzyjęcia przebaczenia ofirowanego przez Boga. W tej złożonej sytuacji stworzonej przez wybór ludzki Duch Święty przychodzi z ofertą odpuszczenia grzechów. Warunkiem odpuszczenia jest uznanie grzechu w sumieniu. Dlatego właśnie misja Ducha Bożego polega na „przekonywaniu” o grzechu, sprawiedliwości i sądzie. Papież naucza, że każdy grzech ludzki został ogarnięty przez dzieło zbawcze Jezusa Chrystusa. Działający we wnętrzu człowieka Duch Święty objawia ekonomię Bożej miłości, która zaprasza do nawrócenia.
Sin and its consequences are present in life of every human being. However, the awareness of sin in contemporary world has decreased signifiantly, both in its individual and social dimensions. That is why this article intends to outline main ideas of the papal teaching about sin and salvifi role of the Holy Spirit. Looking into the nature of sin, John Paul II describes it in the light of salvifi work of Christ as well as work of the Holy Spirit in the heart of each man and woman. At the core of the sin of crucifiion of Jesus lies rejection of His mission whereas the sin against the Holy Spirit presupposes a radical refusal to be converted and therefore to accept forgiveness offred by God. In this diffilt situation the Holy Spirit comes with an offr of the remission of sins. For this action to be successful it is necessary to recognize sin in one’s conscience. That is why the mission of the Holy Spirit consists in convincing of sin, righteousness and judgment. The Pope points out that Jesus Christ’s salvifi work encompasses somehow every single human sin. The Holy Spirit reveals in man’s heart economy of God’s love which invites to conversion.
Źródło:
Polonia Sacra; 2015, 19, 2(39); 121-146
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewangelizator napełniony Duchem Świętym. Formacja świadków Ewangelii w Zgromadzeniu Sióstr Benedyktynek Misjonarek
Evangelizer Filled with the Holy Spirit. Formation of the Witnesses of the Gospel in the Congregation of the Benedictine Sisters of the Missionaries
Autorzy:
Michalak, Mariola Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571185.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
ewangelizator
formacja
benedyktynka misjonarka
Holy Spirit
evangelizer
formation
benedictine missionary
Opis:
Apostołowie „zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał” (Dz 2, 4). Towarzyszyły temu spektakularne znaki, takie jak gwałtowny wicher oraz tajemnicze języki ognia. Dokładnie tak, jak przepowiedział to Jezus, wydarzyło się coś niezwykłego, coś, co sprawiło, że życie uczniów radykalnie się zmieniło. Podstawą tego doświadczenia jest historyczny fakt krzyża i zmartwychwstania Jezusa. Dzieło ewangelizacji, podjęte przez benedyktynkę misjonarkę, potwierdza autentyczność życia chrześcijańskiego w Duchu Świętym, jakie stało się również udziałem apostołów i tych, którzy przyjęli dar Ducha Świętego. Dzięki temu benedyktynka misjonarka stała się świadkiem Chrystusa, i we wspólnocie Kościoła realizuje otrzymaną misję. Budowaniu historii zbawienia, w Duchu Świętym, służy formacja chrześcijańska. Świadomość daru chrztu świętego, wprowadzającego niejako przez „bramę” w nową jakość życia – życia według Ducha, sprawia, że każde działanie benedyktynki misjonarki jest uwielbieniem Boga, komunią z Nim i „źródłem” więzi z każdym człowiekiem.
The apostles „were filled with the Holy Spirit, and began to speak in other languages, as the Spirit permitted them” (Acts 2. 4) That was accompanied by spectacular signs, such as a violent wind and tongues of fire. Just as Jesus foretold it, something unusual happened, something that made the lives of the students radically changed. The basis of this experience is the historical fact of the cross and resurrection of Jesus. The work of evangelization undertaken by the Benedictine missionary confirms the authenticity of Christian life in the Holy Spirit, which also happened to the Apostles, and those who brought the gift of the Holy Spirit. Thanks to this, the Benedictine missionary became a witness of Christ and accomplishes the mission she received in the Church community. The Christian formation is used to build the history of salvation in the Holy Spirit. The awareness of the gift of the Holy Baptism, introducing the new quality of life by „the gate”, which is life according to the Spirit, that makes every action of the Benedictine missionary a praise of God, communion with Him and „a source” of bond with every human being.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 135-148
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmysły duchowe w duchowości chrześcijańskiej
Autorzy:
Zyzak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669782.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
spiritual senses
incarnation
Holy Spirit
spirituality
zmysły duchowe
wcielenie
Duch Święty
duchowość
Opis:
The author tries to systemise approaches of Christian writers on the subject of spiritual senses. He presents theological bases of the theory of spiritual senses, concepts of its existence, quantity, hierarchy of importance, nature and subject. The text is mainly based on the Holy Bible, Fathers of the Church and the most important theologians dealing with this issue.
Autor próbuje usystematyzować poglądy chrześcijańskich autorów na temat zmysłów duchowych. Przedstawia teologiczne podstawy teorii zmysłów duchowych, poglądy na ich istnienie, liczbę, hierarchię ważności, naturę i przedmiot. Opiera się głównie na danych Pisma Świętego, ojców Kościoła oraz najważniejszych teologów zajmujących się tym zagadnieniem.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2016, 48
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty w pismach św. Faustyny
The Holy Spirit in Saint Faustina’s Writings
Autorzy:
Pochwat, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571622.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
Maryja
Jezus
sakramenty
modlitwa
Holy Spirit
Mary
Jesus
the sacraments
prayer
Opis:
Siostra Faustyna Helena Kowalska (1905–1938) należy do jednych z największych mistyczek dwudziestego wieku. Jej teksty zanotowane w Dzienniczku i Listach to świadectwo życia wewnętrznego i przeżyć mistycznych na najwyższym poziomie. Sekretarka Bożego miłosierdzia raz jeszcze odkryła bogactwo tajemnicy wcielenia Syna Bożego, ukazując w niej rolę nie tylko Maryi, ale także Ducha Świętego, dzięki któremu poczęła Jezusa Zbawiciela. Święta Faustyna mocno wierzyła w obecność Ducha Świętego i doświadczała z Nim spotkań. Ona dostrzegała niezwykłe działanie Trzeciej Osoby Bożej, szczególnie w trzech sakramentach: bierzmowania, Eucharystii i pokuty. Święta przeżywała miłość Bożą i doświadczała jej dzięki mocy Ducha Świętego. Czymś zatem naturalnym była jej modlitwa skierowana do Parakleta, który był dla niej rzeczywistością realną, żywą, której doświadczała w całym swoim życiu.
Saint Faustina Helena Kowalska (1905–1938) is one of the greatest mystics of the twentieth century. Her texts recorded in the Diary and Letters are a testimony of mystical experiences and an interior life of the highest level. The Secretary of Divine Mercy discovered anew the richness of the mystery of the Incarnation of the Son of God as it is manifested not only in the role of Mary, but also the Holy Spirit, through whom she conceived Jesus the Savior. Saint Faustina strongly believed in the interior presence of the Holy Spirit and experienced encounters with him. She noticed the extraordinary action of the Third Person of God, especially in three Sacraments: Confirmation, Eucharist and Reconciliation. The Saint lived out and experienced the love of God thanks to the power of the Holy Spirit. Thus, her prayer addressed to the Paraclete – who was for her a real and vivid reality that she experienced in every aspect of her life – was something natural.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 3(52); 59-79
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działanie Ducha Świętego w życiu chrześcijanina na podstawie wybranych homilii św. Jana Chryzostoma
The Work of the Holy Spirit in the Life of a Christian Based on Selected Homilies of Saint. Jan Chrysostom
Autorzy:
Dera, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571826.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
św. Jan Chryzostom
Złotousty
homilia
Duch Święty
Saint John Chrysostom
Homily
Holy Spirit
Opis:
Święty Jan Chryzostom, który urodził się ok. 349 roku po Chrystusie, był jednym z najwybitniejszych kaznodziejów w historii Kościoła. W swoich homiliach koncentrował się na formacji moralnej chrześcijan. Uczynił to kosztem przepowiadania stricte doktrynalnego. Do dzisiaj zachowały się rozprawy Złotoustego z ówczesnymi herezjami, które podważały boskość Ducha Świętego oraz wystąpienia związane z uroczystością Pięćdziesiątnicy i Epifanii. Do jego wypowiedzi na temat Ducha Świętego należy zaliczyć także niektóre homilie katechetyczne oraz mowy przeciw Żydom, judaizantom i Hellenom. Dynamiczna retoryka oraz bezkompromisowość św. Jana Chryzostoma może być dla współczesnego homilety inspiracją w przygotowywaniu przepowiadania o Duchu Świętym.
St. John Chrysostom, who was born about 349 after Christ, was one of the greatest preachers in the history of the Church. In his homilies, he focused on the moral formation of Christians. He did so at the expense of strictly doctrinal preaching. To this day, only his polemical homilies with heresies of that time have been preserved, which undermined the divinity of the Holy Spirit and the occurrence connected with the celebration of Pentecost and Epiphany. His statements about the Holy Spirit include also some catechetical homilies and speeches against Jews, Judaizers and Hellenes. Dynamic rhetoric and intransigence of Saint John Chrysostom can be an inspiration for the modern homilist in preparing the proclamation of the Holy Spirit.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 29-40
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch synowskiego posłuszeństwa
The spirit of filial obedience
Autorzy:
Piekarz, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571195.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
prowadzić
Syn
Kościół
posłuszeństwo
Holy Spirit
lead (guide)
Son
Church
obedience
Opis:
Ewangeliści Marek i Łukasz wyraźnie mówią o prowadzeniu Jezusa przez Ducha po chrzcie w Jordanie. To stwierdzenie nabiera szczególnego znaczenia w powiązaniu ze stwierdzeniem św. Pawła, iż „wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi” (Rz 8, 14). Zatem prowadzenie przez Ducha jest znakiem rozpoznawczym Bożego synostwa wiernych, jest bowiem znakiem podobieństwa do Jednorodzonego Syna. Młody Kościół doświadcza również prowadzenia Ducha w misji apostolskiej: Duch wskazuje głosicielom Ewangelii konkretne zadania lub nie pozwala udać się w zamierzonym kierunku. Jednak poza tymi szczególnymi przypadkami prowadzenia „przestrzennego” istnieje też – i jest powszechne dla wszystkich wiernych – wewnętrzne prowadzenie przez Ducha drogą wierności Bogu. Wiąże się ono nieraz ze zmaganiem z ludzką słabością, ale prowadzi do świętości i poznania Boga.
Evangelists Mark and Luke clearly say about the leading of Jesus by the Spirit after baptism in Jordan. This statement is gaining a particular meaning in connection with St. Pauls statement, that “all who are guided by the Spirit of God, are sons of God”. Therefore guidance by the Spirit is an identifying sign of God’s sonship of the faithful, as it is in fact a sign of similarity to the only begotten Son. Young Church also experiences leadership of the Spirit in apostles mission: the Spirit indicates specific tasks for the preachers of the Gospel, or doesn’t allow to go in the intended direction. But outside these special cases of “spatial” leadership, there is also – and it is common to all believers – internal guidance by the Spirit on the way of faithfulness to the God. More than once it involves the struggle with human weakness, but leads to the holiness and knowledge of God.
Źródło:
Polonia Sacra; 2017, 21, 1(46); 21-32
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Ecclesiastical Role of The Holy Spirit in the Sacrament of Confirmation in the Teaching of Benedict XVI
Eklezjotwórcza rola Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania w nauczaniu Benedykta XVI
Autorzy:
Kluz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28689806.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Benedict XVI
preaching
sacrament of confirmation
the Holy Spirit
Church
testimony
holiness
love
Opis:
Formation of an ecclesial community constitutes the basic moral call arising from reception of the sacrament of confirmation. Formation of the person should also aim at accomplishing this objective. The Holy Spirit given in the sacrament of confirmation plays a fundamental role in building the Church. Opening up to the gift of the Holy Spirit and submission to His direction allows to find the proper place in the Church and accept full responsibility for destiny of the Church. The ecclesiological role of the Holy Spirit in the sacrament of conformation sounds significantly in the teaching of Benedict XVI. In his speeches and documents, the Pope repeatedly brought the truth about the special power of the Holy Spirit and His gifts into building the community dimension of the life of the Church. Therefore, in this reflection – based on allocations of Pope Benedict XVI – the ecclesiological role of the Holy Spirit, coming in the sacrament of confirmation, was presented.
Duch Święty dany w sakramencie bierzmowania odgrywa fundamentalną rolę w budowaniu Kościoła. Otwartość na dar Ducha Świętego i poddanie się Jego kierownictwu pozwala znaleźć właściwe miejsce w Kościele i przyjąć pełną odpowiedzialność za jego przeznaczenie. Eklezjotwórcza rola Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania jest znaczącym elementem w nauczaniu Benedykta XVI.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2019, 51; 99-113
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Role of the Holy Spirit during Parousia in the Eschatology of Sergius Bulgakov
Rola Ducha Świętego podczas paruzji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa
Autorzy:
Raczyński-Rożek, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142865.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bulgakov
Holy Spirit
Glory
Parousia
new creation
Bułgakow
Duch Święty
Chwała
paruzja
nowe stworzenie
Opis:
W paruzji centralną postacią jest niewątpliwie Jezus Chrystus. Skoro jednak paruzja jest objawieniem się chwały całej Trójcy, to warto zadać sobie pytanie o rolę pozostałych Osób Boskich w tym wydarzeniu. W tym artykule główna uwaga zostanie poświęcona roli Ducha Świętego i jej interpretacji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa. Według rosyjskiego teologa, paruzja jest objawieniem nie tylko chwały Chrystusa, ale także hipostatycznej Chwały Boga, czyli Ducha Świętego, a w ten sposób ostateczną realizacją Pięćdziesiątnicy.
In Parousia, Jesus Christ is undoubtedly the central figure. However, since Parousia is the revelation of the glory of the entire Trinity, it is worth asking about the role of the remaining Divine Persons in this event. In the article, the main focus will be on the role of the Holy Spirit and its interpretation in the eschatology of Sergius Bulgakov. According to the Russian theologian, Parousia is a revelation not only of Christ’s glory, but also of the hypostatic Glory of God, i.e. the Holy Spirit, and in this way it’s the final realization of Pentecost.
Źródło:
Polonia Sacra; 2021, 25, 2; 93-113
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nawrócenie jako kwestia i wyzwanie ekumeniczne
Conversion as ecumenical question and challenge
Autorzy:
Smentek, Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761793.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
nawrócenie
wiara
jedność eklezjalna
ekumenizm
Holy Spirit
conversion
faith
ecclesial unity
ecumenism
Opis:
Jan Paweł II czyni nawrócenie wiodącym tematem encykliki Ut unum sint. Samo pojęcie nawrócenia jest niejednoznacznie rozumiane przez przedstawicieli różnych wyznań. Również potrzeba jedności widzialnej Kościoła nie jest tak samo odczuwana w poszczególnych wspólnotach chrześcijańskich. Działania ekumeniczne, modlitwa, współpraca to zaledwie droga do pojednania, które nie jest możliwe do osiągnięcia ludzkimi siłami. Starania te są jednak potrzebne i niezbędne. Nawrócenie to akceptacja inicjatywy Boga. To nawrócenie do wiary, dokonane w prawdzie, prowadzące do rezygnacji z egoizmu i uprzedzeń. W dzisiejszych czasach jednak również na tym polu napotkamy nieporozumienia albo przynajmniej różnice znaczeniowe. Niekiedy silnie akcentowane jest nawrócenie „ekologiczne” czy naprawienie historycznych zaszłości (rasizm, kolonializm). Wspólne wszystkim chrześcijanom jest uznanie trynitarnej komunii za źródło jedności Kościoła. Niemniej jednak w ujęciu niektórych autorów wystarczająca jest już obecna duchowa „jedność w różnorodności” bez potrzeby przywracania jej widzialnego charakteru. Chrześcijańskie nawrócenie prowadzi do całkowitego daru z siebie. Dowodem tego daru jest jednoznaczne świadectwo dawane Chrystusowi. Święty Jan Paweł II naucza, że w przypadku męczenników różnych wyznań mamy do czynienia z rzeczywistą jednością chrześcijan; nie mogą być podzieleni ci, którzy w pełni zjednoczyli się z Chrystusem.
Pope John Paul II makes conversions the leading topic of his Ut unum sint encyclical. However, this notion is not unambiguously understood by different denominations’ theologians. The claim for unity tends to be experienced in various ways within the particular ecclesial communities, as well. Ecumenical activity, prayer and cooperation stand on the very beginning of the track to reconciliation, which is not to be achieved by human forces. Nevertheless, these efforts are necessary and indispensable. Conversion means to accept God’s initiative. It’s conversion to faith, done in truth, that leads to give up selfishness and prejudice. Nowadays, even in this field misunderstandings, or at least interpretation differences, are to be found. Sometimes instead of on the return to the ground of faith, the emphasis is put on the ecological or historical conversion (from racism, colonialism and so on). The recognition of the Trinitarian Communion as source of ecclesial unity is common for all Christians. Nonetheless, in some interpretations the present spiritual “unity in diversity” seems enough and there is no need to reestablish its visual character. Christian conversion leads to complete, personal gift of self. The proof of this is to witness for Christ. John Paul II teaches that in the case of martyrs from various denominations true unity of Christians actually exists. Those, who are fully united with Christ, cannot be further divided among themselves.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2021, 40, 2; 49-70
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauka o Duchu Świętym w Pasterzu Hermasa na tle problematyki pneumatologicznej. Studium wprowadzające
A Study of the Holy Spirit in the Shepherd of Hermas in the Context of Pneumatological Problems (Introduction)
Autorzy:
Baron, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571795.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Pasterz Hermasa
Duch Święty
pneumatologia patrystyczna
The Shepherd of Hermas
Holy Spirit
patristic pnematology
Opis:
Celem artykułu jest pokazanie złożoności problematyki dotyczącej świata duchowego i świata duchów, z którą zmierzały się poczynając od czasów starożytnych kolejne pokolenia ludzi z trzech różnych cywilizacji i kultur, od semickiej przez helleńską aż do łacińskiej. Dotyczy to także pojmowania Ducha Świętego, zwłaszcza w dwóch pierwszych wiekach. Na takim tle zostaną przedstawione uwagi na temat poglądów Pasterza Hermasa, którego pneumatologia jakkolwiek prosta, łączy wspomniane trzy światy, ponieważ autor dziełka wywodzi się z judaizmu, spisał swoje myśli po grecku i dokonał tego w Rzymie. Pasterz jest kapitalnym świadectwem chrześcijan pierwszych wieków w ukazywaniu działania Ducha Świętego, który będąc Bogiem okazuje swoją wielką delikatność wobec człowieka grzesznego, umożliwia mu powrót do Boga, ale w każdej chwili respektuje dokonywane przez niego wolne wybory.
The goal of this article is to show the complexity of the spiritual world and the world of spirits and how ancient generations of people from three different civilizations and cultures, Semitic, Hellenistic and Latin, dealt with it. This also applies to the understanding of the Holy Spirit, especially in the first two centuries. From this background, comments are made about the views of the Shepherd of Hermas, whose pneumatology, however simple, combines the three worlds, because the author of the work came from Judaism, wrote his thoughts in Greek and did it in Rome. The Shepherd is a great testimony of Christians in the first centuries, showing how the Holy Spirit who, being God, shows his great gentleness towards sinful man and enables him to return to God, but at the same time respects his free choices.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 5-28
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Motives and examples of human love for God and the neighbour according to Saint Basil the Great
Autorzy:
Janczyk, Ernest
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668215.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
motive
the Saviour of the world
prayer
contemplation
imitation
the Creator
the Holy Spirit
The Basiliad
Opis:
This article addresses the issue of the motivation of the fundamental order of love for God and the neighbour which Saint Basil the Great used in his doctrine.Based on an analysis of the texts of Saint Basil, this article demonstrates the intimate relationship that should exist between the love for God and the love for man. The ideal of this relationship is represented, according to the analysis, by Jesus Christ, the only Saviour of the world.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2017, 7, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty jako Miłość w De Trinitate św. Augustyna
Autorzy:
Jaśkiewicz, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669327.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Holy Trinity
Holy Spirit
Love
Augustine’s teaching
Pneumatology
Trójca Święta
De Trinitate św. Augustyna
Duch Święty
Dar
Jedność
Miłość
Opis:
This article traces the role of the Holy Spirit throughout Augustine’s De Trinitate. In God the name “Love” (amor) can be taken both with respect to the essence and with respect to a person. Insofar as it is taken with respect to a person, it is a proper name of the Holy Spirit in the same way that “Word” is a proper name of the Son. The Holy Spirit is, in the Holy Trinity, the love of Both, of the Father and of the Son. Augustinian thinking on the relationship of the Trinity can thus be summed up as Lover, Love and Beloved. Elsewhere he uses these terms to describe the relationship, but if the Father is the Father, the Son is the Word of God and the Holy Spirit is both the Gift of God and the Love of God, then the Father is the Lover, the Spirit is Love itself and the Son is the Beloved. In contrast with the dominant Western and Eastern traditions, for Augustine the Holy Spirit comes to be thought of as God in a privileged sense, that is, as the person of the Trinity who is the most proper bearer of certain privileged names of God, most notably Love.
Potrzeba było wielu lat i związanych z nimi uporczywych poszukiwań, aby św. Augustynowi udało się przejść od „nieznanego” Boga do Boga nie tylko umiłowanego, ale i będącego samą Miłością. Jako „Wielki Nieznany” prezentował się bowiem początkującemu kapłanowi z Hippony Duch Święty, a objawiona prawda, że „Bóg jest miłością” (1 J 4, 8–16), trudna do pogodzenia z podstawową zasadą wiary o Trójcy Świętej, tj. o Bogu jedynym w swej istocie i troistym w Osobach. Problematyka pochodzenia i imienia „Duch Święty” znajduje obszerne omówienie w De Trinitate, i to tam zwłaszcza, w ostatniej księdze biskup Hippony wyjaśnia, z jakich powodów Ducha Świętego nazywamy zwłaszcza Jednością, Miłością i Darem.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2018, 37, 1-2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty jako inspiracja twórcza w głoszeniu słowa Bożego a inspiracja artystyczna – podobieństwa i różnice
The Holy Spirit as a Creative Inspiration in Proclaiming the Word of God and an Artistic Inspiration – Similarities and Differences
Autorzy:
Sikora, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571547.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
inspiracja artystyczna
głoszenie słowa Bożego
Holy Spirit
artistic inspiration
proclaiming the word of God
Opis:
Porównując inspirację pneumatologiczną z artystyczną w głoszeniu słowa Bożego, wchodzimy na teren psychologii twórczości. Dotykamy zagadnienia procesu twórczego. Badamy w kaznodziejstwie związki między komponentem „ludzkim” a „boskim”. Na ambonie głosi się słowo Boga, a nie własne i dlatego Duch Święty jawi się jako inspiracja, a zarazem ontologiczna cecha głoszonego Słowa. Posiada moc ożywczą, a także uświęcającą. To inspiracja bardziej altruistyczna, wspólnotowa niż natchnienie artystyczne. Wprawdzie „Duch Święty wieje, kędy chce” (J 3, 8), jednak natchnienie Ducha Świętego – zwłaszcza wymodlone i wyproszone – jest więcej przewidywalne niż artystyczne. Sztuka może być podstępna, zachłanna, a nawet diaboliczna, o faustowskim obliczu. I natchnienie artystyczne może mieć takowe źródła, co oczywiście nie przystoi kaznodziei. Inspiracja artystyczna i inspiracja pneumatologiczna to raczej nie długotrwały stan, lecz szczególne momenty łaski. Jeśli na ambonie kaznodzieja nie potrafi być natchniony, powinien przyjąć i wypełnić rolę dobrego rzemieślnika.
Comparing pneumatological and artistic inspiration in proclaiming the word of God, we enter the area of psychology of creativity. We touch the issues of the creative process. In the preaching, we examine the relationship between the human and divine components. On the pulpit is preached the word of God, not the own, and therefore the Holy Spirit appears as an inspiration and an ontological quality of the proclaimed Word. It has an invigorating and sanctifying power. This inspiration is more altruistic, communal than artistic inspiration. Although „the Holy Spirit blows wherever it wants” (J 3, 8), the inspiration of the Holy Spirit is more predictable than artistic. The art can be tricky, greedy, even diabolical, about a Faustian face. And artistic inspiration can have such sources, which – of course – is not befitting for preacher. Artistic inspiration and pneumatological inspiration is not a long-term condition, but special moments of grace. If the preacher can not be inspired on the pulpit, he should accept and fulfill the role of a good craftsman.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 123-133
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies