Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "The Church" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 43
Tytuł:
Personalizująca moc komunii według Johna D. Zizioulasa
The personalizing power of communion according to John D. Zizioulas
Autorzy:
Jagodziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076687.pdf
Data publikacji:
2021-12-02
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
osoba
personalizm
komunia
Kościół
sakramenty
person
personalism
communion
the Church
sacraments
Opis:
Osoby ludzkie mają podstawę swojej tożsamości w trynitarnym Bogu. Ludzkie bycie osobą nie jest jakością natury ludzkiej, ale wydarzeniem relacyjnym, analogicznym do komunii wewnątrztrynitarnej. Dlatego ludzie mogą być obrazem życia w Trójcy Świętej jedynie we wspólnocie Kościoła. Zizioulas uważa, że osoba to nie statyczna całość, lecz rzeczywistość otwarta na relacje. Bycie osobą zakłada nie tylko „otwartość bytu”, ale także ruch w kierunku budowania komunii przekraczającej granice własnego „ja”. Człowiek istnieje jako istota biologiczna, ale działanie łaski Bożej urzeczywistnia osobowy sposób bycia bytów ludzkich, przemienia ich wypaczoną egzystencję indywidualizującą i umożliwia ich istnienie eklezjalne. Personalizacja bytu ludzkiego dokonuje się w komunii Kościoła. Może ona dokonać się przez związek z Chrystusem w chrzcie jedynie w Duchu Świętym, pod wpływem wielkiej inicjacji sakramentalnej, a Eucharystia jest nie tylko zgromadzeniem, ale również drogą do historycznego urzeczywistnienia i objawienia eschatycznej egzystencji człowieka.
Human persons have the basis of their identity in the Trinitarian God. Human being a person is not a quality of human nature, but a relational event, analogous to intra-Trinitarian Communion. That is why people can be an image of the Holy Trinity life only in the community of the Church. J.D. Zizioulas believes that the person is not a static whole, but a reality open to relations. Being a person implies not only the “openness of being”, but also a movement towards building a communion that transcends the boundaries of one’s own self. Man exists as a biological being, but the action of God’s grace realizes the personal way of being of human beings, transforms their distorted individuating existence and enables their ecclesial existence. The personalization of the human being takes place in the communion of the Church. It can be achieved through a union with Christ in baptism only in the Holy Spirit, under the influence of a great sacramental initiation, and the Eucharist is not only an assembly but also a way to historical fulfilment and revelation of man’s eschatic existence.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2021, 21; 101-111
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spowiednik wobec antykoncepcji. W 40. rocznicę opublikowania encykliki Pawła VI Humanae vitae
Confessor towards contraception
Autorzy:
Orzeszyna, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/475389.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
contraception, spouses, teaching of the Church, confessor, law of gradualness, moral development
Opis:
One of important moral problems that priests in confessional encounter is the question of using contraception. The Church has always taught us that contraception is an intrinsically evil action and moral offenses in this area are objectively speaking seriously sinful. There are such spouses who want to be faithful to the teachings of the Church, but they cannot meet their requirements. This is particularly true when there appear difficult and exceptional situations that disrupt the regularity of the intercourse, when natural family planning is hindered or seems to be impossible. A confessor, while meeting in the confessional Catholic spouses who experience difficulties in a sexual sphere, but who honestly want to keep the teachings of the Church, should give them advice which will gradually encourage them to move forward on their way to sanctity of their married life. Giving them advice, he should apply the pastoral law of gradualness which will make them aware that having the determination to break with sins and constant, though gradual aspiration to achieve full reunification with the requirements of God’s will, despite a moral decline, they are still on their way to God.
Źródło:
Family Forum; 2011, 1; 227-238
2084-1698
Pojawia się w:
Family Forum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vermittler und Reformer. Zur Rolle Julius Pflugs im konfessionellen Findungsprozess
Mediator and reformer. On the role of Julius Pflug in the process of confessional identification
Mediator i reformator. O roli Juliusa Pfluga w procesie identyfikacji konfesyjnej
Autorzy:
Pilvousek, Josef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595490.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Julius Pflug
reform of the Church
unity
ecumenism
reforma Kościoła
jedność
ekumenizm
Opis:
Julius Pflug (1499–1564) was a diplomat, politician and bishop, and in all this functions he took care of the unity of the Church in his time which he considered as necessary for salvation. His involvement is acclaimed both by Catholics and Protestants. Pflug worked for the reform of the Church but he was against their split. Today he can be numbered among the leading representatives of theology of mediation of 16th century. In his activities he can neither be marked to the general historical schemata nor to the category of social discipline. The present article presents the biography of Pflug and describes his theological program, especially his efforts for the unity and reform of the Church.
Julius Pflug (1499–1564) był dyplomatą, politykiem i biskupem, i we wszystkich tych swoich zadaniach troszczył się o jedność ówczesnego Kościoła, którą uważał za konieczną do zbawienia. Jego zaangażowanie cieszyło się wielkim szacunkiem zarówno u katolików, jak i protestantów. Pflug występował na rzecz reformy Kościoła, ale był przeciwny jego rozdarciu. Współcześnie może zostać zaliczony do czołowych przedstawicieli teologii mediacji XVI w. W jego działaniach nie można zaliczyć go ani do obiegowych schematów historycznych, ani zakwalifikować do kategorii społecznego zdyscyplinowania. Artykuł przedstawia biografię Pfluga i opisuje jego program teologiczny, głównie jego starania o jedność i reformę Kościoła.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 2; 29-47
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontekst teologiczno-historyczny współczesnej eklezjologii ewangelickiej – perspektywa ekumeniczna
The Theological-Historical Context of the Modern Protestant Ecclesiology – an Ecumenical Perspective
Autorzy:
Hintz, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595174.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
ecclesiology
Protestantism
understanding of the church office
eklezjologia
ewangelicyzm
luteranizm
rozumienie urzędu kościelnego
Opis:
Since the beginning of the 16th century the western Christianity’s is divided into two confessional families: Roman Catholicism and Protestantism. The evangelical Churches are present in two main confessional variants: (Lutheranism and Calvinism. Each of them created a special version of the Ecclesiology. The Lutheran understanding of the Church was defined in The Augsburg Confession, Art. 5: “That we may obtain this faith, the Ministry of Teaching the Gospel and administering the Sacraments was instituted”. For Lutherans is the Teaching of the Gospel and the proper administering the Sacraments their notae ecclesiae - constitutive remarks of a church. The protestant Churches in their national form were divided into autonomous, independent structures without any closer connections one to each other. The foundation of the Lutheran World Federation in 1947 was a result of a long process of looking for a deeper bond between the Lutherans all over the world. The other ecclesiological process took part between Lutherans and Reforms in Europe. In the year 1973 was established the Leuenberg Unity of Protestant Churches, which changed the official name into Community of Protestant Churches in Europe – CPCE in 2003. From both organisation LWF as well as CPCE came a several important ecumenical documents related to the problematic of Ecclesiology. The most important ecclesiological study of CPCE is The Church of Jesus Christ. The Contribution of the Reformation towards Ecumenical Dialogue on Church Unity, from 1994.
Artykuł omawia główne motywy dyskusji na temat rozumienia Kościoła, jaka toczy się w teologii ewangelickiej w kontekście prowadzonych dialogów ekumenicznych. Protestancka eklezjologia występuje w różnych postaciach konfesyjnych, spośród których dwa główne paradygmaty zostały sformułowane w okresie Reformacji: luterański i kalwiński. W dalszym rozwoju myśli teologicznej protestantyzmu wskazać należy na pojawienie się kolejnych modeli eklezjologicznych: metodystycznego i wolnokościelnego. Jako pierwsza została sformułowana luterańska nauka o Kościele w Konfesji Augsburskiej z roku 1530. Aż do XX w. Kościoły ewangelickie, w tym luterańskie, funkcjonowały jako samodzielne Kościoły krajowe. Tendencje zjednoczeniowe w łonie luteranizmu XX w. pojawiły się jako odpowiedź na Unię Staropruską z roku 1817. W XX w. powstały organizacje o światowym zasięgu: Światowa Federacja Luterańska w roku 1947, Światowa Rada Kościołów w roku 1948 oraz Światowy Alians Reformowany powołany do życia w roku 1970, przekształcony w roku 2010 na Światową Wspólnotę Kościołów Reformowanych. We współczesnym ruchu ekumenicznym szczególne znaczenie dla zbliżenia między ewangelikami reformowanymi a luteranami odegrała Konkordia między Kościołami wyrosłymi na gruncie Reformacji w Europie, zwana Konkordią Leuenberską z roku 1973. Kościoły ewangelickie Europy tworzą Wspólnotę Kościołów Ewangelickich w Europie, organizację promującą działania na rzecz ekumenizmu i pojednania pomiędzy chrześcijanami.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2017, 17; 27-50
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mother of Hope. Mary of Nazareth in Anglican – Roman-Catholic Dialogue
Matka Nadziei. Maryja z Nazaretu w dialogu anglikańsko-katolickim
Autorzy:
Blanco Sarto, Pablo
Lech, Marcin Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047880.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Theotokos
Wniebowzięcie
Niepokalane Poczęcie
Matka Kościoła
ekumenizm
Assumption
Immaculate Conception
Mother of the Church
ecumenism
Opis:
Our Hope is Christ but His Mother is also ours. A difficult topic in the dialogue with Anglicans is the issue of Mariology. Mary and the various forms of liturgical and non-liturgical Marian devotion were inherited by Anglicans from the Catholic tradition. However, the influence of the Reformation has also had an impact on this topic. Hence, paradoxically, Mariology links and -at the same time- constitutes an element of polemics between Anglicans and Catholics. The Anglican doctrine about Mary of Nazareth mentions the term “complexion oppositorum”. The ecumenical Dialogue has shown us its present situation, as we can read in these pages. The authors, after presenting a historical introduction, made a presentation of all existing ecumenical documents being the fruit of Catholic-Anglican dialogue, in which there was any mention of the Mother of God. Documents at international level as well as documents from national dialogues, in particular from the USA and Canada, have been analysed.
Naszą nadzieją jest Chrystus, ale Jego Matka jest także naszą Matką. Trudnym tematem w dialogu z anglikanami jest kwestia mariologii. Maryja oraz różne formy liturgicznego i nieliturgicznego kultu maryjnego zostały odziedziczone przez anglikanów z tradycji katolickiej. Jednakże należy pamiętać, że reformacja wywarła wpływ na tę kwestię. Stąd paradoksalnie mariologia łączy i jednocześnie stanowi element polemiki między anglikanami i katolikami. Doktryna anglikańska o Marii z Nazaretu może być określona jako “complexion oppositorum”. Dialog ekumeniczny pokazał nam swoją obecną sytuację, o czym czytamy na tych stronach. Autorzy, po zaprezentowaniu historycznego wstępu, dokonali prezentacji wszystkich dotychczasowych dokumentów ekumenicznych będących owocem dialogu katolicko-anglikańskiego, w których znalazła się jakakolwiek wzmianka o Matce Bożej. Analizie poddano zarówno dokumenty na poziomie międzynarodowym, jak również dokumenty z dialogów krajowych, zwłaszcza z USA i Kanady.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2020, 20; 265-282
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spór o pierwszeństwo w prawosławiu. Kontrowersyjny dokument Patriarchatu Moskiewskiego w sprawie prymatu w Kościele
The Controversy over Primacy in the Orthodox Church. A Controversial Document of the Moscow Patriarchate Concerning Primacy in the Church
Autorzy:
Kałużny SCJ, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595250.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
primacy in the Church
Orthodoxy
Moscow Patriarchate
Constantinople Patriarchate
prymat w Kościele
prawosławie
Patriarchat Moskiewski
Patriarchat Konstantynopolitański
Opis:
The author of the article aims at presenting the essential contents of the document by the Holy Synod of the Russian Church on primacy in the Church, and the more important voices in the debate on the issue. The Russian text was written as an answer to the Ravenna document of the theological dialogue between the Roman Catholic and Orthodox Church (2007). The Moscow Patriarchate expressed their disaproval of the latter document where it touches upon conciliarity and primacy at the universal level. In their synodal document, the Moscow Patriarchate presents their own vision of primacy in the Church. They emphasize that primacy at the universal level – which belongs to the Constantinople capital today – by its nature, is exclusively ‘primacy of honour’ and not authority. It does not have its source in the person of the ‘prime hierach’, but in the consensus of local Orthodox Churches. The vision of primacy presented in the Russian document met with a sharp reaction of the representatives of the Constantinople Patriarchate. According to its critics, the Russian document presents a simplified version of primacy in the Church. While aiming at strenghthening her rank in the Orthodox Church, the Russian Church is questioning the competence of the Constantinople Patriarch. Thus, the presented document is part of the argument between Moscow and Constantinople about primacy in the Orthodox world.
Celem artykułu jest ukazanie istotnych treści dokumentu Świętego Synodu Kościoła rosyjskiego w sprawie prymatu w Kościele oraz ważniejszych głosów w toczącej się wokół tego tekstu dyskusji. Rosyjski tekst powstał jako odpowiedź na dokument katolicko-prawosławnego dialogu teologicznego z Rawenny (2007). Patriarchat Moskiewski nie zgodził się z nim w tej części, w której mówi się o soborowości i prymacie na poziomie powszechnym. W synodalnym dokumencie Patriarchat Moskiewski prezentuje własną wizję prymatu w Kościele. Podkreśla m.in., że prymat na poziomie powszechnym – przynależący dzisiaj stolicy Konstantynopola – jest ze swej natury wyłącznie „prymatem czci”, a nie władzy. Znajduje on swoje źródło nie w osobie „pierwszego” hierarchy, ale konsensusie lokalnych Kościołów prawosławnych. Przedstawiona w rosyjskim dokumencie wizja prymatu spotkała się z ostrą reakcją ze strony przedstawicieli Patriarchatu Konstantynopola. Rosyjski dokument – w przekonaniu krytyków – prezentuje uproszczoną wizję prymatu w Kościele. Zabiegając o swoją pozycję w prawosławiu, Kościół rosyjski podważa w nim kompetencje patriarchy Konstantynopola. W ten sposób prezentowany dokument wpisuje się w spór między Moskwą a Konstantynopolem o pierwszeństwo w świecie prawosławnym.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2016, 16; 97-111
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wkład św. Jana Pawła II w dialog międzyreligijny w perspektywie teologii soborowej, a zwłaszcza deklaracji Nostra aetate. W 100 rocznicę urodzin Karola Wojtyły (1920-2005)
Contribution of Saint John Paul II into interreligious dialogue in the perspective of the conciliar theology, especially of the Declaration Nostra aetate. On the 100th anniversary of the birth of Karol Wojtyła (1920-2005)
Autorzy:
Kubacki, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047915.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Jan Paweł II
Nostra aetate
dialog międzyreligijny
Tradycja Kościoła
John Paul II
interreligious dialogue
Tradition of the Church
Opis:
 W kontekście 100. rocznicy urodzin św. Jana Pawła II Autor podejmuje próbę oceny wkładu papieża w misję ewangelizacyjną Kościoła w duchu Soboru Watykańskiego II w aspekcie dialogu międzyreligijnego. Tezą, a zarazem punktem wyjścia artykułu jest przekonanie, że inspiracją dla podjętego przez Papieża-Polaka zaangażowania na rzecz dialogu międzyreligijnego było nauczanie deklaracji Nostra aetate, a jego celem budowanie pokoju i sprawiedliwości na świecie, w którego to procesie religie świata odgrywają i odgrywać powinny znaczną rolę. Autor uzasadnia swoją tezę odwołując się do nauczania papieskiego zawartego w encyklice Redemptoris missio oraz w licznych przemówieniach, homiliach i wystąpieniach do przedstawicieli judaizmu, islamu oraz religii Wschodu. Wbrew krytykom uważającym, że swoim nauczaniem i postępowaniem Jan Paweł II zerwał z Tradycją Kościoła, Autor dowodzi, iż był on twórczym jej kontynuatorem inspirowany nauczaniem Soboru Watykańskiego II.      
In the context of the 100th anniversary of the birth of Karol Wojtyła the Author attempts to assess his contribution to the evangelizing mission of the Church in the spirit of the Second Vatican Council regarding interreligious dialogue. The thesis and, at the same time, the starting point of the article is the belief that the teaching of the Declaration Nostra aetatewas an inspiration for the genuine commitment of the Polish Pope to interreligious dialogue with its goal to build peace and justice in the world, in which world religions should play a significant role. The Author justifies his thesis by referring to the papal teaching contained in the encyclical letter Redemptoris missio as well as in his numerous declarations, homilies and speeches to the representatives of Judaism, Islam and Eastern religions. Contrary to some critics who believe that by his teaching and behavior John Paull II broke with the Tradition of the Church, the Author argues that, being inspired by the teaching of the Second Vatican Council, the Pope continued it creatively.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2020, 20; 349-368
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza kuracji Najświętszego Serca Pana Jezusa w gliwickiej dzielnicy hutniczej
The Origin of Curacy of the Most Sacred Heart of Jesus in the Smelting Quarter of Gliwice
Autorzy:
Górecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595681.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
franciszkanie na Górnym Śląsku; Kościół na Górnym Śląsku; Gliwice; dwudziestolecie międzywojenne; duszpasterstwo;
Franciscans in the Upper Silesia; the Church in the Upper Silesia; Gliwice; the interwar period, pastoral care;
Opis:
Śląsk w pierwszej połowie XX w. boleśnie przeżywał rozłamy spowodowane powstaniami i plebiscytem. W tej części Górnego Śląska, która pozostała w granicach Niemiec, kładziono akcenty nie tylko na rozwój przemysłu, ale także starano się sprostać problemom demograficznym i społecznym, jakie niósł szybki wzrost ludności miast przemysłowych. Zjawisko coraz większej biedy wśród robotników stanowiło podatny grunt pod rodzące się niepokoje społeczne. Na tej płaszczyźnie aktywny był także Kościół katolicki głoszący hasła sprawiedliwego podziału dóbr i pokoju społecznego. Duże liczebnie parafie wymagały podziałów i tworzenia nowych wspólnot lokalnych, a duchowieństwu diecezjalnemu przychodziły z pomocą zakony i zgromadzenia zakonne, które od czasu zakończenia Kulturkampfu ponownie zakładały na Śląsku swoje placówki. W 1923 r. klasztor w Gliwicach założyli Bracia Mniejsi św. Franciszka z Asyżu z wrocławskiej prowincji św. Jadwigi. Po 123 latach nieobecności franciszkanie na nowo zadomowili się w Gliwicach. Już po roku poświęcono kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, na który zaadaptowano budynek byłej gospody hutniczej. W styczniu 1925 r. przy kościele ustanowiono nową placówkę duszpasterską. Na mocy dwustronnego porozumienia funkcjonowała ona jako kuracja złączona formalnie ze starą parafią św. Piotra i Pawła. Historia powstania gliwickiego klasztoru Franciszkanów i prowadzonej przez nich kuracji jest tematem niniejszego opracowania. Autor przybliża historię powstania i rozwoju gliwickiej dzielnicy hutniczej. Szybki rozwój przemysłu zaowocował wzrostem liczby gliwickich katolików. W tym celu duże liczebnie parafie wspierały ich podział, tworząc pomocne fundacje, jak Stowarzyszenie na rzecz Budowy Kościoła pw. Serca Pana Jezusa w dzielnicy hutniczej. Scharakteryzowane zostało również dzieło lokacji nowego klasztoru i prowadzonych prac budowlanych. Dzięki porozumieniu franciszkanów z parafią św. Piotra i Pawła możliwe było utworzenie nowej kuracji w styczniu 1925 r.
Silesia in the first half of the 20th c. painfully experienced rifts caused by uprisings in the plebiscite. In the part of Upper Silesia which remained within the borders of Germany stress was put not only on the development of industry, but also on solving demographic and social problems caused by the quickening increase in population in industrial towns. The phenomenon of greater and greater poverty among workers was a favourable ground for growing social unrest. The Catholic Church was also active on this plane by promoting ideas of just distribution of goods and social peace. The parishes with lots of members required division and the creation of new local communities and diocesan priests were aided by monastic orders and congregations, which since the end of the Kulturkampf restarted founding their posts. In 1923 a monastery was founded in Gliwice by Friars Minor of St. Francis of Assisi from the Wroclaw province of St. Hedwig. After 123 years of absence the Franciscans settled again in Gliwice. Already after a year the church of the Most Sacred Heart of Jesus was consecrated in an adapted building of former steelworkers’ inn. In January 1925 a new pastoral post was established at the church. Subject to bilateral agreement it functioned as a curacy linked formally to the old parish of St. Peter and Paul. The topic of the current paper is the history of origin of the monastery of Franciscan Friars in Gliwice and the curacy managed by them. The author outlines the history of origin and development of the smelting quarter in Gliwice. The quick development of industry caused an increase in the number of Catholics in Gliwice. Facing that fact numerous parishes supported their division creating helpful foundations such as the Association for Construction of the Church of the Most Sacred Heart of Jesus in the smelting quarter. The act of foundation of the new monastery and construction works have also been characterized. Creation of the new curacy in January 1925 was possible thanks to the agreement between the Franciscans and the parish of St. Peter and Paul.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 371-392
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia parafii pw. św. Michała Archanioła w Opolu-Półwsi w latach 1937-1958
The History of the Parish of Saint Michael the Archangel in Opole between 1937 and 1958
Autorzy:
Drygier, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595698.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Kościół
Śląsk
Opole-Półwieś
parafia św. Michała Archanioła w Opolu
budowa kościoła
Church
Silesia
Parish of St. Michael the Archangel in Opole
building of the church
Opis:
The ministry of Wilhelm Görlich – the first priest of the Parish Saint Michael in Opole, fell between the years 1937-1958. During the Hitlerian time the place of worship was built for the parish and as a part of a garrison as well. Throughout World War II the most difficult of challenges was the protection of the parish' members against Nazi-ideology. Since the winter of 1944 people experienced evacuation, death and destruction. The church was also damaged. In spring 1945 there was a new context for the parish. The Opole region became a part of Poland. The restoration and creation of the new society of ethnic Silesians with migrating Poles had started. The ministry was handicapped by the public authority. Despite many successes Görlich left Opole in 1958 and immigrated to Bavaria.
Posługa duszpasterska pierwszego proboszcza parafii św. Michała w Opolu-Półwsi, ks. Wilhelma Görlicha przypadła na lata 1937–1958. Jeszcze w czasach hitlerowskich świątynię budowano jako kościół parafialny i garnizonowy. Podczas II wojny światowej największym wyzwaniem była ochrona parafian przed ideologią nazistowską. Od zimy 1944 r. znakami czasu stały się ewakuacja, śmierć i zniszczenia. Uszkodzeniom uległ i kościół. Wiosną 1945 r. parafianie znaleźli się już w innym kontekście: Opolszczyzna stała się częścią Polski. Zapoczątkowano odbudowę i tworzenie nowego społeczeństwa – składającego się ze Ślązaków i migrujących Polaków. Duszpasterstwa nie ułatwiały władze państwowe. Mimo sukcesów ks. W. Görlich opuścił parafię i w 1958 r. wyemigrował na Bawarię.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 2; 192-210
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrzędy dedykacji kościoła i życie sakramentalne. Sakramentalia w kontekście liturgii Kościoła
The Rites of Dedication of the Church and Sacramental Life. Sacramentals in the Context of the Church’s Liturgy
Autorzy:
Sielepin, Adelajda Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1550553.pdf
Data publikacji:
2021-07-07
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
sakramentalia
liturgia
dedykacja kościoła
poświęcenie
chrzest
namaszczenie
Eucharystia
sacramentals
liturgy
dedication of the church
blessing
baptism
annointment
Eucharist
Opis:
Artykuł dotyczy związku sakramentaliów z liturgią na przykładzie obrzędów dedykacji kościoła i ołtarza. Teologia odnowionych obrzędów, sprawowanych w trakcie procesu powstawania danego kościoła, wnosi bogaty wkład w życie wspólnoty, jej wzrost i integrację. Począwszy od poświęcenia placu budowy pod przyszły budynek, poprzez instalację kamienia węgielnego aż do poświęcenia kościoła i ołtarza, ujawniają one głębokie znaczenie i analogię do procesu chrześcijańskiego wtajemniczenia. Teologia omawianego sakramentalium jest zarówno przydatna, jak i adekwatna na okoliczność wspomnienia rocznicy konsekracji kościoła lub świętego patrona, ze względu na sam kościół, ale nie mniej i każdego człowieka. Ma to szczególne znaczenie w czasach słabnącej wiary i relatywizmu, kiedy to chrześcijańska godność człowieka, jak też wrażliwość na sacrum winny być na nowo odkrywane i doceniane.    
The article displays a relationship between the sacramentals and liturgy by the example of the rite of dedication of the church and altar. Theology of these rites celebrated during the process of erecting a particular church conveys rich spiritual impact upon the community life, their spiritual growth and integration. Starting from the blessing of the area for the future building, along the installment of the cornerstone and finaly dedication of the church and altar, the rites evince deep analogy to the process of Christian initiation. Theology of this sacramental is useful and adequate particularly on commemorating the consecration of the church or of the church's saint patron. It seems to be valuable in times of weakening faith and relativism when the Christian human dignity and the meaning of the sacred should be rediscovered and appreciated anew.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2021, 57, 1; 33-55
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół rzymski i pierwszeństwo jego biskupa w eklezjologii ks. Mikołaja Afanasjewa
The Church of Rome and the primacy of its bishop in Fr. Nicholas Afanasiev’s ecclesiology
Autorzy:
Kuźma, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594985.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
prymat w Kościele, biskup Rzymu, eklezjologia eucharystyczna, eklezjologia uniwersalistyczna
primacy in the Church, bishop of Rome, Eucharistic ecclesiology, universal ecclesiology
Opis:
Fr. Nicholas Afanasiev was one the most significant Orthodox theologians of the 20th century in the field of ecclesiology. He developed and justified the concept of Eucharistic ecclesiology; and, in a certain way, contrasted it with universal ecclesiology. On the basis of both ecclesiologies, he raised the question of primacy in the Church. Based on Eucharistic ecclesiology, he emphasized the equality of the bishops of particular local churches in their office. However, the equality of bishops is not at odds with the fact that certain Churches enjoyed greater authority than others. In the apostolic period, the Church of Jerusalem possessed the most authority; however, starting in the 2nd century, the Church of Rome took its place. Fr. Nicholas Afanasiev believed that the development of universal ecclesiology, mainly thanks to St. Cyprian of Carthage, contributed to fact that the authority of the Church of Rome in the person of its bishop achieved legal status. In this manner, Roman bishops began to acknowledge themselves as leaders of the entire universal Church. Afanasiev emphasizes that the Orthodox Church has always accepted the primacy of the Church and Bishop of Rome on the basis of Eucharistic ecclesiology,however it cannot accept its jurisdictional character of universal primacy on the basis of universal ecclesiology.
Ks. Mikołaj Afanasjew jest jednym z najbardziej znaczących teologów prawosławnych XX w. w dziedzinie eklezjologii. Rozwinął i uzasadnił koncepcję eklezjologii eucharystycznej, w pewien sposób przeciwstawiając ją eklezjologii uniwersalistycznej. Na bazie tych obu eklezjologii poruszył problem prymatu w Kościele. Wychodząc z założeń eklezjologii eucharystycznej, podkreślał równość biskupów poszczególnych lokalnych Kościołów w ich posłudze. Równość biskupów jednak nie jest w sprzeczności z tym, że niektóre Kościoły cieszyły się większym autorytetem od pozostałych. W okresie apostolskim Kościołem, który posiadał największy autorytet, był Kościół jerozolimski, natomiastod II w. stał się Kościół rzymski. Rozwój eklezjologii uniwersalistycznej, przede wszystkim za sprawą św. Cypriana z Kartaginy, jak uważa ks. M. Afanasjew, przyczynił się to tego, że autorytet Kościoła rzymskiego w osobie jego biskupa zyskał wymiar prawny. W ten sposób biskupi rzymscy zaczęli się uważać za zwierzchników całego Kościoła powszechnego. Afanasjew podkreśla, że Kościół prawosławny na bazie eklezjologii eucharystycznej zawsze akceptował pierwszeństwo Kościoła i biskupa rzymskiego, natomiast nie może przyjąć jego prymatu o charakterze jurydycznym na bazie eklezjologii uniwersalistycznej. 
Źródło:
Studia Oecumenica; 2018, 18; 161-184
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eklezjotwórcza rola chrztu i Eucharystii w perspektywie teologii katolickiej i ewangelickiej
The Ecclesiastical Role of Baptism and Eucharist in the Perspective of the Catholic and Evangelical Theology
Autorzy:
Napiórkowski OSPPE, Andrzej A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595242.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Ecumenism
the Church
sacramentality
baptism
Eucharist
Catholic tradition
Lutheran tradition
ecclesial unity
ekumenizm
Kościół
sakramentalność
chrzest
Eucharystia
tradycja katolicka
tradycja luterska
kościelna jedność
Opis:
An ecclesiastical role of the two Sacraments, namely Baptism and Eucharist, has been presented with an ecumenical sensitivity in the perspective of Catholic and Protestant theology. The presentation of the Church and the Sacraments in the Medieval Catholic theology is the starting point of these considerations. Then we have sketched the discrepancies between the Roman theology in force at that time, and the postulates of the reformers in the XV and XVI century’s tendencies for the renewal of the whole Church. The next part of the article focuses on the perspective of the Church and its connections with Baptism and the Eucharist in the original Lutheran doctrine. Further analysis is a presentation of the modern approaches of these connections in both Catholic and Protestant perspectives. The synthesis for this study is the common Baptismal and Eucharistic elements, which make up the ecclesiastical reality, despite of Sacramental differences in their understanding. Baptism and Eucharist make ecclesial unity. Thanks to this theoretical and theological reflection there is a clearer view of pastoral and practical possibilities of brining those two traditions of the divided Christianity of the West (Roman/Lutheran) closer.
Z ekumeniczną wrażliwością ukazana jest eklezjotwórcza rola dwóch sakramentów, a mianowicie chrztu i Eucharystii w perspektywie tradycji katolickiej i protestanckiej. Punktem wyjścia jest prezentacja Kościoła i sakramentów w średniowiecznej teologii katolickiej. Następnie mamy naszkicowane rozbieżności między obowiązującą wówczas teologią rzymską a postulatami reformatorów w XV- i XVI-wiecznych nurtach odnowy całego Kościoła. Kolejna część artykułu zatrzymała się na ujęciu Kościoła i jego powiązań z chrztem i Eucharystią w pierwotnej doktrynie luterskiej. Dalsze analizy stanowi prezentacja już współczesnych ujęć omawianych związków tak u katolików, jak i protestantów. Synteza to wspólne elementy chrzcielne i eucharystyczne, jakie budują eklezjalną rzeczywistość, mimo sakramentalnej odmienności w ich rozumieniu. Chrzest i Eucharystia sprawiają bowiem kościelną jedność. Dzięki tej teoretyczno-teologicznej refleksji rysują się wyraźniej pastoralne i praktyczne możliwości zbliżenia dwóch tradycji (rzymskiej i luterańskiej) podzielonego chrześcijaństwa Zachodu.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2017, 17; 249-268
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wychowanie do postawy dialogu w katechezie Kościoła prawosławnego
Education to the Attitude of Dialogue in Catechesis of the Orthodox Church
Autorzy:
Ławreszuk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594995.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
The Orthodox Church
catechesis
dialogue
education
attitude of dialogue
Kościół prawosławny
katecheza
dialog
wychowanie
postawa dialogu
Opis:
The article focuses on showing the basics of education to the dialogue present in the Orthodox catechesis carried out in the schools and catechetical-pastoral activities undertaken in the framework of parish communities and church organizations. Of the many issues taken in catechesis, we focus on the elements of upbringing and education aimed at interreligious dialogue. Conclusions focus on the justification of actions undertaken in the Orthodox Church towards education to the attitude of dialogue.
Artykuł skupia się na ukazaniu wychowania do postawy dialogu obecnego w katechezie prawosławnej prowadzonej w szkołach oraz w działalności katechetyczno-duszpasterskiej realizowanej w ramach wspólnot parafialnych i organizacji cerkiewnych. Spośród wielu podejmowanych w katechezie zagadnień, uwzględniono elementy wychowawcze i edukacyjne ukierunkowane na dialog międzyreligijny. Wnioski skupiają się na uzasadnieniu podejmowanych w Kościele prawosławnym działań w kierunku wychowania do postawy dialogu.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2016, 16; 151-166
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiadomości o rudzkim opactwie cystersów – na podstawie dokumentu fundacyjnego z kapsuły czasu kościoła w Stanicy z 1802 r.
News about the Cistercians Abbey in Rudy – on the Basis of a Foundation Document from the Time Capsule of the Church in Stanica from 1802
Autorzy:
Górecki, ks. Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595400.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
cystersi na Śląsku
opactwo cystersów w Rudach
kościół św. Marcina w Stanicy
Kościół na Górnym Śląsku na początku XIX w.
Cistercians in Silesia
the Cistercians Abbey in Rudy
St. Martin church in Stanica
the Church in Upper Silesia at the beginning of the 19th century
Opis:
On December 12, 2017, the cross with a ball was removed from the tower of the parish church of St. Martin in Stanica – the last temple built by the Cistercians Abbey in Rudy before its suppression in 1810. In the time capsule there was an occasional record, made on September 20, 1802. The author uses the discovered document and available studies about the abbey in Rudy to discuss the situation of the abbey at the beginning of the turbulent nineteenth century, as well as to characterize the personal condition of the convent. Next, the author describes the main stages of the construction of the church of St. Martin in Stanica on the basis of the dramatic history of the Napoleonic turmoil, using the chronicle of the last part of the document entitled: Our times worthy memories which we want to pass on to the future.
12 grudnia 2017 r. zdjęto krzyż z kulą z wieży kościoła parafialnego pw. św. Marcina w Stanicy – ostatniej świątyni zbudowanej przez opactwo cystersów w Rudach przed jego kasatą w 1810 r. W kapsule czasu znajdował się okolicznościowy zapis, sporządzony 20 września 1802 r. W oparciu o lekturę odkrytego dokumentu oraz dostępne opracowania na temat rudzkiego opactwa, autor omawia sytuację opactwa na początku burzliwego XIX w., a także charakteryzuje stan osobowy rudzkiego konwentu. W dalszej kolejności opisuje główne etapy budowy kościoła św. Marcina w Stanicy na kanwie dramatycznych dziejów zawieruchy napoleońskiej, posiłkując się kronikarskim zapisem ostatniej części odnalezionego dokumentu, zatytułowanej: Wspomnień godne nasze czasy, które na przyszłość przekazać chcemy.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 2; 165-189
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarys biblijno-teologicznego rozwoju poznania tajemnicy trynitarnej
The outline of biblical and theological development of the trinitarian mystery cognition
Autorzy:
Landwójtowicz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595633.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Trójca Święta, Stary Testament o Trójcy Świętej, Nowy Testament o Trójcy Świętej, Magisterium Kościoła o Trójcy Świętej, Heribert Mühlen
The Trinity, The Old Testament about the Trinity, The New Testament about The Trinity, Magisterium of the Church about the Trinity, Heribert Mühlen
Opis:
Rozpoznawanie tajemnicy Trójcy Osób Świętych dokonywało się przez wieki i przechodziło różne koleje dociekań ludzkiego rozumu. Na początku niniejszej refleksji zostały ukazane wysiłki ludzkiego rozumu i wiary, których ślady możemy odnaleźć już w księgach Starego, a potem Nowego Testamentu. Kontynuację tych starań podjęli Ojcowie Kościoła, następnie sobory i całe Magisterium, aż do czasów nam współczesnych (m.in. H. Mühlen), kiedy to próbowano odnajdywać istotne wskazania dla wspólnoty małżeńskiej wynikające z prawd odkrywanych dzięki Trójjedynemu.
The central truth of Christian revelation is that absolutely prime are the Three Divine Persons including their mutual adherence and unity. Their communion constitutes the essence, archetype of all realities and it is something according to what everything should be shaped. The awareness of the Three Divine Persons mystery was consummated centuries ago and has gone through different courses of human intellect investigation. At the beginning the efforts of human intellect and faith are considered, traces of which can be found as early as in The Old Testament, and then in The New Testament. The continuation of these efforts was undertaken by the Fathers of the Church, then councils and all Magisterium until contemporary times (H. Mühlen), when there were attempts to discover essential directions for matrimonial union, resulting from truths discovered thanks to The Trinity.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 99-117
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 43

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies