Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Raciborz" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Niedrukowany dokument biskupa wrocławskiego Przecława z 9 lutego 1370 r. dotyczący klasztoru Dominikanek w Racibor
    A Non-printed Document of the Bishop of Wrocław Przecław from February 9, 1370 Concerning the Dominican Monastery in Racibórz
    Autorzy:
    Kublin, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595416.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    dominikanki
    dominikanie
    Racibórz
    Eufemia raciborska
    Dominican sisters
    Domincans
    Eufemia of Racibórz
    Opis:
    The paper presents a document of the bishop of Wrocław, Przecław of Pogarell, which was issued on 9 February 1370 in Otmuchów, in which the said bishop confirms the diploma of Opawa-Racibórz Prince John I of 12 November 1368. The prince’s document concerns the sale of the annual rent (11 pounds “grzywna”) in Nowe Zagrody (which is a part of Racibórz today) by the city council of Racibórz to the monastery of the Dominican Sister’s convent in the same town. Both diplomas constitute a valuable source for research in the history of the monastery of the Dominican Sister’s convent in Racibórz, and of the town itself. The particular value is that of the references to persons mentioned in both documents, among others, a mayor, and members of the city council, lay judges and guild masters.
    W artykule przedstawiono dokument biskupa wrocławskiego Przecława z Pogorzeli, wystawiony 9 lutego 1370 r. w Otmuchowie, w którym potwierdza on dyplom księcia opawsko-raciborskiego Jana I z 12 listopada 1368 r. Książęcy dokument dotyczy sprzedaży rocznego czynszu 11 grzywien w Nowych Zagrodach (dziś część Raciborza) przez radę miasta Raciborza klasztorowi Dominikanek w Raciborzu. Oba dyplomy stanowią cenne źródło do dziejów klasztoru raciborskich zakonnic św. Dominika i miasta Raciborza. Szczególną wartość stanowią osoby wskazane w dokumentach, m.in. burmistrz, rajcy, ławnicy, cechmistrzowie.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 1; 155-177
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Proces fundacji dominikanów w Raciborzu
    The process of the foundation of Dominicans in Racibórz
    Autorzy:
    Kublin, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595675.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Racibórz; dominikanie; Śląsk; wiek XIII;
    Racibórz; Dominican Order; Silesia; XIII Century;
    Opis:
    Zakon dominikanów, zatwierdzony w 1216 r. przez papieża Honoriusza III, bardzo szybko rozprzestrzenił się, licząc już w 1228 r. dwanaście prowincji. Zdaniem Jana Andrzeja Spieża, w 1221 r. św. Jacek i jego towarzysze, jako Bracia Kaznodzieje, przybyli z Italii do Krakowa, goszcząc najpierw na dworze biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża. Potem około 25 marca 1222 r. zamieszkali oni przy kościele Świętej Trójcy w Krakowie. W tych wydarzeniach można upatrywać zalążki polskiej prowincji dominikanów. W 1224 lub 1225 r. prowincjałem polskim został Gerard z Wrocławia, który rozesłał braci do: Wrocławia, Pragi, Kamienia, Płocka, Gdańska i Sandomierza. Od tego czasu można mówić o istnieniu polskiej prowincji zakonu dominikanów, obejmującej również teren Czech i Moraw. W latach trzydziestych i czterdziestych XIII w. powstały kolejne klasztory, m.in. w Raciborzu. Przybycie dominikanów do Raciborza można datować na lata 1241–1244. Otrzymali oni wówczas dom w mieście i pierwotny kościół św. Jakuba. Fundatorami raciborskiego klasztoru byli książęta opolscy, Mieszko II Otyły i Władysław I, oraz ich matka, Wiola. Utworzenie konwentu dominikanów w Raciborzu mogło nastąpić w 1243 lub 1244 r. Dokument z 29 października 1245 r. zawiera informacje o pierwszej donacji księcia Mieszka II Otyłego na rzecz raciborskich dominikanów i o ich przeorze oraz wylicza imiona ośmiu zakonników. Można przyjąć, że już w 1255 r. została zakończona budowa (względnie przebudowa) klasztoru i kościoła św. Jakuba, zgodnie z potrzebami dominikanów, chociaż tzw. dokument fundacyjny (raczej konfirmacyjny) został wystawiony dopiero 14 kwietnia 1258 r. Z tego dokumentu wiadomo o fundatorach raciborskiego klasztoru i jego pierwotnym uposażeniu. Baza źródłowa pozwala na uchwycenie najstarszych dochodów raciborskich zakonników.
    The Dominicans, approved in 1216, by Pope Honorius III, very quickly spread, having already twelve provinces by 1228. According to John Andrew Spież, in 1221 St. Jack and his companions, the Brothers Preachers, came from Italy to Kraków, hosting first the court of the bishop of Kraków – Iwon Odrowąż. Then on March 25th 1222 they lived at the St. Trinity Church in Kraków. These events are credited as being the seedbed of the Polish province for the Dominicans. In 1224 or 1225 the Polish provincial head was Gerard of Wrocław, which had sent the brothers to Wroclaw, Prague, Kamień, Płock, Gdańsk and Sandomierz. Since that time, we can talk about the existence of the Polish Province of the Dominicans, which also includes the area of Bohemia and Moravia. In the thirties and forties in the XIII Century they built more monasteries, including Racibórz. The arrival of the Dominicans to Racibórz can be dated to the years 1241–1244. They owned a house in the city and the early St. Jacob’s church. The founders of the monastery were the Princes of Opole, Mieszko II Otyły and Władysław I and their mother Viola. The creation of the Dominican convent in Racibórz may have taken place in 1243 or 1244. A document from October 29th 1245 contains information about the first donation of Prince Mieszko II Otyły to the Dominicans in Racibórz, it also contains information about their Prior as well as lists of the names of eight monks. It can be assumed that by 1255 construction (or reconstruction) of the monastery was completed as well as St. Jacob’s church, according to the needs of Dominicans. Although the so-called foundation document was not issued until April 14th 1258 and it is this document which provides information concerning the founders of the monastery and its original salary. Database sources enable the capturing of data concerning the oldest religious incomes in Racibórz.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 1; 189-216
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niedrukowany dokument z 1 maja 1331 roku dotyczący klasztoru dominikanek w Raciborzu
    No printed document from the May 1th 1331 concerning the Dominican Sisters in Racibórz
    Autorzy:
    Kublin, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595553.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Racibórz; Eufemia (Ofka); siostry dominikanki z Raciborza; de Linavia; Bieszków;
    Euphemia of Racibórz; Euphemia (Ofka); Dominican Sisters in Racibórz; de Linavia; Bieszków;
    Opis:
    In the State Archives in Opole there is stored the original document by brothers Otto and Frederick de Linavia from May 1st 1331. Previously, he was in possession of the Upper Lusatian Scientific Society (Oberlausitzische Gesellschaft der Wissenschaften) in Görlitz. Probably after World War II this was in Warsaw, and from there went to Opole. He is known only from regests and has never been completely released in print. It concerns the sale of Bieszków village near Nowa Cerekwia, which is 8.5 cornfields of all the revenue, to the nun Euphemia of Racibórz and Dominican Sisters in Racibórz.
    W Archiwum Państwowym w Opolu przechowywany jest oryginał dokumentu braci Ottona i Fryderyka de Linavia z 1 maja 1331 r. Wcześniej był on w posiadaniu Górnołużyckiego Towarzystwa Naukowego w Zgorzelcu. Zapewne po II wojnie światowej znalazł się w Warszawie, a stąd trafił do Opola. Jest znany tylko z regestów i w całości nigdy nie był wydany drukiem. Dotyczy sprzedaży wsi Bieszków w pobliżu Nowej Cerekwi, mianowicie 8,5 łanów z wszystkimi dochodami, mniszce Eufemii (Ofce) raciborskiej i dominikankom w Raciborzu.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 335-343
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miedzioryt nagrobka Eufemii Raciborskiej. Przyczynek do badań nad jej ikonografią
    A Copperplate Tombstone of Euphemia Raciborska. A Contribution to the Study of Her Iconography
    Autorzy:
    Kublin, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408350.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Eufemia raciborska
    dominikanki
    Racibórz
    Georg Lichtensteger
    Johann Adam Schöpf
    Euphemia of Raciborz
    Dominican Sisters
    Opis:
    Niedawno w Archiwum Polskiej Prowincji oo. Dominikanów w Krakowie odnaleziono fotografię miedziorytu przedstawiającego nagrobek księżniczki Eufemii (Ofki), przeoryszy klasztoru Dominikanek w Raciborzu, zmarłej w opinii świętości 17 stycznia 1359 r. Tenże nagrobek znajdował się w kaplicy św. Dominika w kościele raciborskich zakonnic przynajmniej od XVII w. Został on odrestaurowany w stylu barokowym w 1738 r. w związku z rozwijającym się kultem Ofki i podjęciem starań o jego zatwierdzenie oraz prowadzonymi pracami zmierzającymi do poszerzenia tejże kaplicy i nowej aranżacji jej wnętrza. Miedzioryt w latach 1738–1741 wykonał Georg Lichtensteger na podstawie rysunku Johanna Adama Schöpfa. Grobowiec Eufemii jest pełen symboli, które odwołują się do jej cnotliwego życia i mają uzasadnienie w jej życiorysie, który w 1606 r. napisał dominikanin Abraham Bzowski, a później kopiowało i modyfikowało wielu innych autorów.
    Recently, in the Archives of the Polish Province of the Dominican Friars in Krakow, a photograph was found of a copperplate engraving of the tombstone of Princess Eufemia (Ofka), prioress of the Dominican Sisters’ convent in Racibórz, who died and who held a reputation for holiness on 17 January 1359. This tombstone has been in the chapel of St. Dominic in the Sisters’ church in Racibórz since at least the 17th century. It was restored in the Baroque style in 1738 in connection with the growing cultof Ofka and the efforts to get it recognised, as well as the works carried out to extend the chapel and redesign its interiors. The copper engraving was made between 1738–1741 by Georg Lichtensteger based on a drawing by Johann Adam Schöpf. Eufemia’s tomb is full of symbols that refer to her virtuous life and are grounded in her biography, which was written down in 1606 by Dominican Abraham Bzowski and later copied and modified by many other authors.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2023, 43, 2; 179-189
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Raciborskie dominikanki w nekrologach klasztorów czeskich i morawskich
    Dominican Sisters of Racibórz in Czech and Moravian monasteries obituaries
    Autorzy:
    Kublin, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595466.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Dominican sisters
    obituary
    Racibórz
    dominikanki
    nekrolog
    Opis:
    Analizie poddano 7 dominikańskich nekrologów klasztorów czeskich i morawskich, przechowywanych w archiwum praskim i brneńskim. Pozwoliła ona na przedstawienie 76 raciborskich dominikanek zmarłych w latach 1710–1817. Porównując osiągnięte wyniki z innymi źródłami (Liber albus, Acta Capituli Provincialis Fratrum Praedicatorum Provinciae Bohemiae, spisy wskazane przez Augustina Weltzla i Kazimierza Dolę), zauważa się jeszcze 24 zakonnice, które zmarły po wejściu klasztorów śląskich do prowincji czeskiej. W sumie powstał wykaz 100 sióstr zakonnych, który znacznie poszerza dotychczasową wiedzę na temat składu osobowego klasztoru dominikanek w Raciborzu. Stanowi on punkt wyjścia do dalszych badań prozopograficznych nad tym konwentem.
    7 Dominican obituaries of the Czech and Moravian monasteries, kept in the Prague and Brno archives, were analyzed. This research allowed for the presentation of 76 Racibórz Dominicans who died in the years 1710–1817. Comparing the results achieved with other sources (Liber albus, Acta Capituli Provincialis Fratrum Praedicatorum Provinciae Bohemiae, lists indicated by Augustin Weltzel and Kazimierz Dola), there are also 24 nuns, who died after the entrance of the Silesian monasteries to the Czech province. In total, a list of 100 nuns has been established, which greatly expands the existing knowledge of the composition of the Dominican monastery in Racibórz. It is the starting point for further prozopographical research on this convent.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 2; 173-189
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nagrobek księżniczki raciborskiej Eufemii
    Grabmal der Prinzessin Euphemia aus Ratibor
    Tombstone of Princess Euphemia of Racibórz
    Autorzy:
    Kublin, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595332.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Euphemie aus Ratibor
    Dominikannerinen
    Helene Otieslav
    Ratibor
    Eufemia raciborska
    dominikanki
    Helena Otieslav
    Racibórz
    Euphemia of Raciborz
    Dominicans
    Opis:
    The subject of the article is the tombstone of Princess Euphemia, the prioress of the Dominicans in Racibórz, who died on January 17, 1359. The author analyses the source, on the basis of which he comes to the conclusion that the grave of Ofka was in the middle of the crypt under the chapel of St. Dominic, adjoining from the north to the church of the Dominicans in Racibórz. The grave was covered with a stone slab with an engraved image of Euphemia. In 1623, a portrait of Ofka was painted on the basis of this image and was placed in the chapel of St. Dominic. In this chapel in the 17th century (rather after 1637 or after 1658 and before 1672/1674), a wooden vault in the form of a tomb was made for Euphemia, covered with a coffin, in which there was a figure presenting Ofka. It was renovated in 1738, and in 1821 moved to the church of the Assumption of the Virgin Mary in Racibórz, where it was located until 1930.
    Przedmiotem artykułu jest nagrobek księżniczki Eufemii, przeoryszy dominikanek w Raciborzu, zmarłej 17 stycznia 1359 r. Autor analizuje przekazy źródłowe, na podstawie których dochodzi do wniosku, że grób Ofki znajdował się na środku krypty pod kaplicą św. Dominika, przylegającą od północnej strony do kościoła dominikanek w Raciborzu. Grób był nakryty kamienną płytą z wyrytym wizerunkiem Eufemii. W 1623 r. nawzór tego przedstawienia został namalowany portret Ofki, który umieszczono w kaplicy św. Dominika. W tej kaplicy w XVII w. (raczej po 1637 lub po 1658 r., a przed 1672/1674 r.) wystawiono Eufemii drewniany grobowiec w formie tumby, nakrytej trumną, w której znajdowała się figura przedstawiająca Ofkę. Został on odnowiony w 1738 r., a w 1821 r. przeniesiony do kościoła pw. Wniebowzięcia NMP w Raciborzu, gdzie znajdował się aż do 1930 r.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 151-188
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lista raciborskich przeorysz zakonu dominkanek
    Liste der Priorinen im Ratiborer Dominikanerinnenorden
    List of Racibórz Prioresses of the Dominican Order
    Autorzy:
    Kublin, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595724.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Dominikannerinen Kloster in Ratibor
    Dominikannerinen in Ratibor
    Priorinnen aus Ratibor
    klasztor dominikanek w Raciborzu
    raciborskie dominikanki
    raciborskie przeorysze
    Dominican monastery in Racibórz
    Dominican Sisters in Racibórz
    prioresses of Racibórz
    Opis:
    The history of the Dominican monastery in Racibórz covers the years 1299-1810. It belonged to the Polish province of the Order of Preachers, from 1706 to the Czech province, and from 1754 to 1810 to the Congregation of blessed Czesław. At the head of this monastery were a prioresses. Until 1630, they were elected and approved by provincial superiors for an indefinite period. From 1631, their term of office lasted three years, unless one of the superiors had died before. The author presents a list of 62 Racibórz prioresses and years of their rule and shows the sources of his findings.
    Dzieje klasztoru dominikanek w Raciborzu obejmują lata 1299-1810. Przynależał on do prowincji polskiej Zakonu Kaznodziejskiego, od 1706 r. do prowincji czeskiej, a od 1754 do 1810 r. do Kongregacji bł. Czesława. Na czele tego klasztoru stały przeorysze. Do 1630 r. były one wybierane i zatwierdzane przez prowincjałów bezterminowo. Od 1631 r. zauważa się ich kadencję trwającą 3 lata, chyba że któraś z przełożonych wcześniej zmarła. Autor przedstawia listę 62 raciborskich przeorysz i lata ich rządów, wskazując źródła swoich ustaleń.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 2; 119-164
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Błogosławione dominikanki: Ofka Piastówna (1299–1359) i Elżbieta Węgierska (1292–1336) – środkowoeuropejskie wzorce świętości z XIV wieku
    The blessed Dominican Nuns: Euphemia of the Piast (1299–1359) and Elisabeth of Hungary (1292–1336) – middle European models of sanctity from XIV century
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595601.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Ofka Piastówna, Elżbieta Arpadówna, Racibórz, Töβ, dominikanki
    Euphemia of the Piast, Elisabeth of Hungary, Racibórz, Töβ, dominican nuns
    Opis:
    Wiek XIV nie miał tak licznych, jak poprzednie stulecie, wyniesionych na ołtarze przedstawicielek, które reprezentowały kręgi dworów Europy Środkowej. Kanonizacji doczekała się jedynie królowa Jadwiga Andegaweńska, osoba świecka. Ponadto wielowiekowym kultem jako błogosławione otaczane są dwie córki władców: Ofka (1299–1359) – pochodząca ze śląskiej, raciborskiej linii Piastów, i Elżbieta (1292–1336) – ostatnia węgierska Arpadówna, córka króla Andrzeja III. Obie były przedstawicielkami jednego pokolenia, miały wspólnego przodka, obie należały do zakonu dominikańskiego. Choć się nie znały, a być może nawet o sobie wzajemnie nawet nie słyszały, to równolegle realizowalny ten sam, dominikański ideał zakonny i obie w dostępny sobie sposób przyjęły łaskę mistycznego życia i obie doczekały się wielowiekowej pamięci swoich świętych czynów. Artykuł jest porównaniem dwóch czternastowiecznych środkowoeuropejskich dominikanek, których świętość fascynowała i ubogacała Kościół po obu stronach Karpat: w Polsce (na Śląsku) i na Węgrzech, a następnie w Szwajcarii. Autor omawia podstawy badawcze obu postaci oraz ukazuje ich wspólne korzenie, podobne losy powołania zakonnego, życie klasztorne oraz opinię świętości, w jakiej obie zakończyły życie. Istnieje wiele różnic między tymi postaciami, a jednocześnie wiele podobieństw, które stały się podstawą ich porównania.
    The XIV century did not have so many saint representatives of the middle European court circle like the preceding century. In this time Queen Hedwig of Anjou was the only canonized and one lay person. In addition there is the cult of two blessed daughters of monarchs: Euphemia of the Piast from Racibórz in Silesia (1299–1359) and the daughter of King Andrew III, Elisabeth of Hungary (1292–1336). Both had been representatives of the same generation, had the same forefather, and belonged to the same Dominican order. Even though they had not known each other and had not heard about each other, both had realized the same Dominican order’s idea, became part of the same mystical way of life, and obtained the remembrance of their holy deeds throughout out the ages. The present article is a comparison between the two middle European Dominican blessed women, their holiness fascinated and enriched the Church on both sides of the Carpathian mountains: in Poland (in Silesia), and in Hungary and then in Switzerland. The author discusses the research foundations of both persons and shows their mutual roots, their similar history of monastic vocation, their monastic life and their opinions of holiness, in which they had ended their life. There are a lot of differences between those two blessed women, and also a lot of similarities, which are the main reasons for their comparison.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 293-333
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchowość świątobliwej Eufemii z Raciborza w nowym świetle
    A new light on the spirituality of the Venerable Euphemia of Racibórz
    Autorzy:
    Kochaniewicz OP, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595722.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Eufemia z Raciborza
    Peregryn z Opola
    mistyka
    pobożność
    duchowość
    dominikanie
    XIV w.
    Euphemia of Raciborz
    Peregrine of Opole
    mysticism
    devotion
    spirituality
    Dominicans
    fourteenth century
    Opis:
    Artykuł prezentuje po raz pierwszy duchowość świątobliwej Eufemii (Ofki) z Raciborza, dominikańskiej mniszki z XIV w., w świetle kazań jej osobistego spowiednika – przeora klasztoru św. Jakuba w Raciborzu – Peregryna z Opola. Otrzymane wyniki analiz potwierdzają stawiane przez współczesnych historyków dotychczasowe hipotezy odnośnie do znajomości praktyk devotio moderna wśród polskich dominikanów i dominikanek. Negatywnie natomiast weryfikują słabo udokumentowane hipotezy odnośnie do domniemanego wpływu mistyki nadreńskiej na duchowość raciborskich mniszek.
    This article stresses evidence of the devotion of the Venerable Euphemia of Raciborz, a Dominican nun who lived in the fourteenth century Silesian monastery. The results of the analysis are based on the seventeenth century work by Abraham Bzovius which were deemed insufficient, mainly because they did not take into account the collection of sermons de tempore et de sanctis written by Peregrine of Opole, a fourteenth century Polish Dominican, the Confessor of Euphemia and the other Dominican nuns from Raciborz. The information included in this paper seems to verify the existing arrangements. They confirm the image of spirituality of the Venerable Euphemia, based on piety, well-known in the Middle Ages, as devotio moderna, characterized by the veneration of the Passion of Christ, veneration of the Eucharist, devotion to the Holy Spirit and to Our Lady. Despite certain thematic analogies included in the sermons of Johannes Tauler and of Peregrine from Opole, the hypothesis developed by contemporary historians, about the influence of the Rhine school of mysticism on the spirituality of the Dominican nuns in Raciborz, must be rejected.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 2; 157-172
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wileński żywot bł. Ofki Piastówny OP
    Vilnius Biography of the Blessed Eufemia of the Piast OP
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394563.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    dominikanki
    Wilno
    Racibórz
    o. Hilarion Piskowski OP
    o. Abraham Bzowski OP
    o. Domenico Maria Marchese OP
    bł. Ofka Piastówna
    Dominican Nuns
    Vilnius
    Hilarion Piskowski OP
    Abraham Bzowski OP
    Domenico Maria Marchese OP
    blessed Euphemia of the Piast
    Opis:
    W 1760 r. ukazał się w Wilnie w zbiorze żywotów świętych dominikańskich żywot bł. Ofki Piastówny. Jest on ciekawy z tego powodu, że został wydrukowany w Wilnie, najbardziej na wschód wysuniętym ośrodku, dokąd dotarł kult Ofki. Jest on oparty na najstarszym tekście Abrahama Bzowskiego z 1606 r.; niemniej pozostaje skróconą wersją tekstu, który napisał we Włoszech w 1668 r. neapolitański dominikanin Domenico Maria Marchese. Omawiany żywot ma wartość z uwagi na geografię kultu Ofki i posiada jeszcze jeden atut: autor umieścił w nim dwa wyimaginowane zdania samej Ofki, które też żywot jako jedyny mocno personalizują.
    In 1760, in Vilnius, the book: The Life of the Dominican Saints appeared in the life of bl. Euphemia of the Piast dynasty. It is interesting because it was printed in Vilnius, the easternmost center where the cult of Euphemia arrived. It is based on the oldest text by Abraham Bzowski from 1606. However, there remains a shortened version of the text that was written in Italy in 1668 by the Neapolitan Dominican Domenico Maria Marchese. The life in question is valuable due to the geography of Euphemia’s cult and has one more advantage: the author placed in it two imaginary sentences of Euphemia herself, which also personalize life as the only one.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2021, 41, 1; 137-153
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies