Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Icon" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Ikony arabskie
The Arabic Icons
Autorzy:
Klejnowski-Różycki, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595194.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
icon
Arabic icons
Arab Christianity
ikona
arabskie ikony
chrześcijaństwo arabskie
Opis:
Icon is a form of communication of the Christian dogma. Icon, as a phenomenon, developed mainly thanks to Byzantium. But Byzantium was not the only place the work of iconography. The icons were created in both the West and the East not Byzantine. For the Arab Christians, the centre of the icon was Aleppo. The influence of Islamic culture and the Arab world left a mark on Christian art, which created the characteristic form, in particular by arabesque ornamentation. Among the distinguished painters of Arabic icons in Aleppo is best known family from grandfather to grandson: Youssof, Nemeh, Hannania and Girgis. Thanks to the painters of icons, we can follow the evolution of the Arabic icons on the seventeenth and eighteenth centuries. Also in Egypt arose Arabic icons that enriched the transmission of the Christian faith through their different specificity. Arab Christians, who today in the war are killed for their faith, they have a great history of the Christian tradition, which is also expressed in the iconography.
Ikona jest formą komunikowania chrześcijańskich dogmatów wiary. Ikona, jako fenomen, rozwinęła się głównie dzięki Bizancjum. Jednak Bizancjum nie było jedynym miejscem twórczości ikonograficznej. Ikony były tworzone zarówno na Zachodzie, jak i na Wschodzie niebizantyjskim. Dla chrześcijan arabskich centrum ikony było Aleppo. Wpływ kultury islamu i świata arabskiego zostawił ślad na sztuce chrześcijańskiej, która stworzyła charakterystyczne formy, zwłaszcza poprzez arabeskową ornamentykę. Pośród znamienitych artystów, tworzących ikony arabskie w Aleppo, najbardziej znana jest rodzina – od dziadka do prawnuka: Youssof, Nemeh, Hannania i Girgis. Dzięki tym ikonografom można śledzić ewolucję ikony arabskiej na przestrzeni XVII i XVIII w. Także w Egipcie powstawały ikony arabskie, które ubogacały przekaz chrześcijańskiej wiary dzięki swej odmiennej specyfice. Arabscy chrześcijanie, którzy dzisiaj w wojnie są mordowani za wiarę, mają wielką historię tradycji chrześcijańskiej, która wyraża się również w ikonografii.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2016, 16; 217-231
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kult obrazów według Reformatorów: Marcina Lutra i Jana Kalwina
Devotion of Images according to the Reformers: Martin Luther and John Calvin
Autorzy:
Klejnowski-Różycki, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595043.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
veneration of images
Luther
Calvin
icon
Reformation
kult obrazu
Luter
Kalwin
ikona
Reformacja
Opis:
Two Fathers of the Reformation, Martin Luther and John Calvin questioned the veneration of images. They used different arguments. Martin Luther allowed the presence of paintings in churches, while John Calvin did not. Their theology influenced Europe so strongly that even Catholicism in its ordinary sensitivity departed from the understanding of the image as an object of worship and entered the time of art. A painting ceased to be understood as a special place of presence (icon), and began to function as a work of art. Having ceased to be a medium referring to the original, it became itself an original in the artistic sense.
Ojcowie Reformacji: Marcin Luter i Jan Kalwin zakwestionowali kult obrazu. Posługiwali się różnymi argumentami. Marcin Luter dopuszczał obecność obrazów w przestrzeni kościelnej, a Jan Kalwin – nie. Ich teologia mocno oddziałała na Europę, tak że nawet katolicyzm w swej potocznej wrażliwości odszedł od rozumienia obrazu kultycznego, a wszedł w czas sztuki. Obraz przestał być pojmowany jako szczególne miejsce obecności (ikona), a zaczął funkcjonować jako dzieło sztuki, przestał być medium odnoszącym do oryginału, ale sam stał się oryginałem w sensie artystycznym.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2017, 17; 173-194
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwie wersje „Pieśni historycznej…”: kult ikony Matki Boskiej Ladeńskiej na tle kultu ikony Matki Boskiej Żyrowickiej
Two versions of „Pieśni historycznej…”: cult of the icon of Our Lady of Lady in the setting of the cult of icon of Our Lady of Žyrovicy
Autorzy:
Barysenka, Volha
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1550666.pdf
Data publikacji:
2021-07-09
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
cudowne wizerunki
kult maryjny
ikona Matki Boskiej Ladeńskiej
ikona Matki Boskiej Żyrowickiej
Madonna del Pascolo
sztuka Rzeczypospolitej
miraculous images
Marian cult
the icon of Our Lady of Lady
the icon of Our Lady of Žyrovicy
art of the Polish-Lithuanian Commonwealth
Opis:
Artykuł jest poświęcony ikonie Matki Bożej Ladeńskiej (inne nazwy – Ladańska, Ladzieńska) z bazyliańskiego monasteru w Małych Ladach położonych niedaleko Mińska (Białoruś), otoczonej kultem lokalnym od czasu powstania w 1 poł. XVIII do 1. poł. XX w. Ikona była kopią ikony Matki Boskiej Żyrowickiej i jej kult był pochodną kultu bardziej czczonej ikony Żyrowickiej, nasilonego po jej koronacji w 1730 r. oraz przypadkowym odsłonięciem jej kopii w cerkwi św. Sergiusza i Bachusa w Rzymie podczas remontu w 1718 r. Oba te motywy odcisnęły się w historii ikony z Lad. Najwcześniejsze wiadomości legendarne o powstaniu kultu ikony są zapisane w dwóch wierszach z 1744 r. zachowane w rękopisemnym zbiorze tekstów religijnych, dodane w aneksach do artykułu.
The article is devoted to the icon of Our Lady of Lady from the Basilian monastery in Malyia Lady located not far from Minsk (Belarus). The cult of the icon was local and existed from the first half of the 18th century till the first half of the 20th century. The icon was a copy of the icon of Our Lady of Žyrovicy and its cult was closely related to that of the icon of Our Lady of Žyrovicy that strengthened after the coronation in 1730 and occasional discovery of its copy in the Santi Sergio e Bacco church in Rome during the renovation in 1718. These both motives were reflected in the history of icon from Lady. The earliest legendary reference on the origin of the icon cult are contained in two poems dating back to 1744 which have preserved in a hand-written set of religious texts and attached to the article.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2021, 57, 1; 233-253
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Idea of an ‘Icon in Sound’ in the Works of John Tavener
Idea „dźwiękowej ikony” w twórczości Johna Tavenera
Autorzy:
Miklaszewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1550496.pdf
Data publikacji:
2021-07-09
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
„dźwiękowa ikona”
prawosławie
muzyka bizantyjska
symbolika muzyczna
intertekstualność
intermedialność
‘icon in sound’
Orthodoxy
Byzantine music
musical symbolism
intertextuality
intermediality
Opis:
The aim of this article is to present an innovative concept of the ‘icon in sound’ created by the English composer John Tavener. The first part of the article presents the intermedial and intertextual features of Tavener's work, the second shows the genesis of the concept of ‘icon in sound’, to which three factors have contributed: 1) the composer’s interest in religious topics in his pieces, 2) the composer’s conversion to Orthodoxy, 3) collaboration with Mother Tekla, the author of the texts of many Tavener’s works.                               The last, third part of the article describes issues related to the formal structure and musical symbolism present in Tavener’s musical icons. The composer refers to painted icons by composing works characterised by static form and the expression of spirituality, mysticism and inner peace. These features result from the juxtaposing of melismatic structures, inspired by Byzantine music, with repetitive technique and dynamics often characterised by a low intensity. One characteristic of Tavener’s sound icons is a ‘luminous’ sound, achieved through the use of high registers of voices and instruments, which are combined with contemplative and lyrical expression. An important feature of John Tavener’s musical icons was the introduction of archaic elements, resulting primarily from the inspiration that the composer drew from the musical culture of the Orthodox Church (eg the use of Byzantine scales in Mary of Egypt, the introduction of instruments such as simantron in Mary of Egypt).  
Celem artykułu jest przedstawienie nowatorskiej koncepcji „dźwiękowej ikony” (icon in sound), stworzonej przez angielskiego kompozytora Johna Tavenera, w świetle idei intermedialności i intertekstualności obecnych we współczesnych badaniach humanistycznych. W pierwszej części artykułu przedstawione zostały intermedialne i intertekstualne cechy twórczości Johna Tavenera, w drugiej ukazana została geneza koncepcji „dźwiękowej ikony”, do której przyczyniły się trzy czynniki: 1) zainteresowanie kompozytora tematyką religijną w komponowanych utworach; 2) przejście kompozytora na prawosławie; 3) współpraca z prawosławną zakonnicą Matką Teklą, autorką tekstów wielu utworów Tavenera. W ostatniej części artykułu opisane zostały zagadnienia związane ze strukturą formalną oraz symboliką muzyczną obecną w ikonach dźwiękowych Tavenera. Kompozytor nawiązuje do ikon malarskich poprzez komponowanie utworów cechujących się statyką formy oraz ekspresją duchowości i spokoju. Cechy te wynikają z zestawiania inspirowanych muzyką bizantyjską struktur melizmatycznych z techniką repetytywną i dynamiką cechującą się niskim natężeniem siły dźwięku. Charakterystyczny dla dźwiękowych ikon jest „świetlisty”, kontemplacyjny i liryczny charakter muzyki, osiągany poprzez użycie wysokich rejestrów głosów wokalnych i instrumentów. W muzycznych ikonach pojawiają się także elementy archaizacyjne, wynikające głównie z inspiracji kompozytora kulturą muzyczną Kościoła prawosławnego (np. wykorzystanie skal używanych w muzyce bizantyjskiej w Mary of Egypt, wprowadzenie takich instrumentów, jak simantron w Mary of Egypt).            
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2021, 57, 1; 217-231
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies