Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Amoris Laetitia" wg kryterium: Temat


Tytuł:
The family in the age of pandemics – topicality of the message of the exhortation Amoris Laetitia
Rodzina w dobie pandemii – aktualność przesłania adhortacji Amoris laetitia
Autorzy:
Kłos-Skrzypczak, Aleksandra Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19322783.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
rodzina
pandemia
papież Franciszek
adhortacja Amoris laetitia
Family
the pandemic
Pope Francis
exhortation Amoris Laetitia
Opis:
The time of the pandemic is a hard test for the family ties. In the face of the difficulties and threats experienced by the families today, the Church reminds spouses about the value of a marriage, which is God’s intention, the fruit of grace and a vocation that must be fully experienced, with fidelity and selflessness. The aim of the research was to present the topicality of the message of the exhortation Amoris laetitia in the context of contemporary events caused by the SARS-Cov-2 virus and underlining the importance of the Church’s tenderness in accompaniment, discreet and full of love, for today’s families. The analytical-synthetic method was used in the work on the text. As a result of the analysis of the content of the exhortation, not so much its topicality was emphasized, but rather the meticulous care for family life in many aspects. Pope Francis, giving specific examples, talks about the topicality of the vocation of the Christian family and the challenges that families had to face during the pandemic. The following conclusion can be drawn from these considerations: each family member, regardless of age or sex, plays an important role in social relations, and in the prose of life, the azimuth of actions should be marked by the ‘Hymn oft love’ by St. Paul.
Czas pandemii to ciężka próba dla więzi rodzinnych. W obliczu trudności i zagrożeń, jakich doświadczają współcześnie rodziny, Kościół przypomina małżonkom o wartości małżeństwa, które jest zamysłem Bożym, owocem łaski i powołaniem, które trzeba przeżywać w pełni, z wiernością i bezinteresownością. Celem badań było przedstawienie aktualności przesłania adhortacji Amoris laetitia w kontekście współczesnych wydarzeń wywołanych wirusem SARS-Cov-2 oraz podkreślenie, jak ważna dla współczesnych rodzin jest czułość w towarzyszeniu, dyskretna i pełna miłości ze strony Kościoła. W pracy nad tekstem zastosowano metodę analityczno-syntetyczną. W wyniku analizy treści adhortacji podkreślono nie tyle jej aktualność, ile wręcz drobiazgową troskę o życie rodzinne w wielu aspektach. Papież Franciszek, podając konkretne przykłady, mówi o aktualności powołania rodziny chrześcijańskiej oraz wyzwaniach, z którymi musiały zmierzyć się rodziny w okresie pandemii. Z owych rozważań nasuwa się następujący wniosek: każdy członek rodziny, bez względu na wiek czy płeć, pełni ważną funkcję w relacjach społecznych, a w prozie życia azymut działań wyznaczać winien „Hymn o miłości” autorstwa św. Pawła.
Źródło:
Family Forum; 2022, 12; 193-208
2084-1698
Pojawia się w:
Family Forum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Was wird sich in Ungarn nach Amoris laetitia ändern?
What will change in Hungary after Amoris laetitia?
Co zmieni się na Węgrzech po Amoris laetitia?
Autorzy:
Kovács, Gusztáv
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595436.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
gender
family
Hungary
rodzina
Węgry
Opis:
Amoris laetitia jest dokumentem kryzysowym, który został świadomie napisany w sytuacji kryzysowej i poszukuje rozwiązań. Nie jest to jednak w żadnej mierze dokument pesymistyczny ani przepowiadający kulturowy upadek. Wręcz przeciwnie, jest to dokument nadziei. Tekst adhortacji apostolskiej papieża Franciszka nie proponuje jasnych i prostych odpowiedzi, niczego nie nakazuje, ani nie narzuca, ale pragnie motywować czytelnika i otwierać na nowe wizje. Amoris laetitia charakteryzuje się postawami, które sama postuluje: postawa otwartych rąk i otwartych oczu, poszanowanie pluralizmu oraz wrażliwość na radość i cierpienie. To, czy Amoris laetitia zmieni coś na Węgrzech, zależy od tego, czy postawy, którymi kieruje się ten dokument, zadomowią się także w Kościele lokalnym. Przykładowo należy pytać się, czy kwestia płci będzie podobnie otwarcie dyskutowana, jak czyni to papież Franciszek, i czy poważnie zostaną potraktowane pluralistyczne doświadczenia męskości i kobiecości w uwarunkowaniach nierównej modernizacji. Druga ważna kwestia dotyczy tego, czy posiadamy wystarczająco kreatywności i odwagi w poszukiwaniu rozwiązań w takim kształtowaniu ról męskich i kobiecych, aby osoby obydwu płci mogły wzrastać i żyć w sprawiedliwych warunkach. Elementem tego wzrostu są także wszelkie zdolności umożliwiające spokojne życie w rodzinie.
Amoris laetitia is a crisis-document that was knowingly written in a crisis situation and in the search for solutions. However, it is on no account a document of pessimism or a prophecy of cultural downfall. It is much rather a document of hope. The text does not want to give clear and simple answers, but wants to motivate the readers to open up themselves for new visions. The document is characterized by attitudes which promote this opening: the attitude of the open arms and open eyes, acceptance of plurality, and sensitivity towards joy and suffering. Whether Amoris laetitia will change something in Hungary depends on whether these attitudes will also find a home in our church. For example, whether the question of gender is addressed as open as Pope Francis does, and whether the plural experiences of men and women are taken seriously under the conditions of disparate modernization. The second question is, whether we are creative and courageous enough to look for solutions in order to shape gender roles in a way that both sexes can grow in their lives and live under fair and just conditions. To this growth belong all abilities which enable them to live in a family in peace.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 177-189
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das Gewissen in Veritatis splendor und Amoris Laetitia. Eine moraltheologische Analyse
Reflections on Conscience in Veritatis splendor and Amoris laetitia. A Moral Theological Analysis
Sumienie w Veritatis splendor i Amoris laetitia. Analiza teologiczno-moralna
Autorzy:
Klöcker, Katharina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408379.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Gewissen
Amoris laetiitia
Veritatis splendor
sumienie
Amoris laetitia
Conscience
Opis:
Der Text befasst sich mit den unterschiedlichen Gewissenskonzeptionen in Veritatis Splendor und Amoris laetitia und entkräftet das Argument der Diskontinuität.Vertreten wird dagegen eine Hermeneutik der Komplementarität. Diese vermag der Dialektik von Theorie und Praxis adäquate Denkräume zu eröffnen, in denen sich die oft übersehene und vergessene Mehrdimensionalität des christlichen Gewissensbegriffs entfalten lässt. Aus der gegenseitigen Spiegelung von Veritatis splendor und Amoris laetitia resultiert eine Gewissenskonzeption, die die Reichweite des Gewissensbegriffs und gleichzeitig den dynamischen Charakter und die Vitalität der kirchlichen Lehre zum Ausdruck bringen kann.
The text deals with the different conceptions of consciencein Veritatis Splendor and Amoris laetitia and undermines the argument of discontinuity. In contrast, a hermeneutic of complementarity is advocated. This can open up adequate spaces of thought for the dialectic of theory and practice, in which the often overlooked and forgotten multidimensionality of the Christian concept of conscience can unfold. The mutual reflection of Veritatis splendor and Amoris laetitia results in a conception of conscience that can express the scope of the concept of conscience and at the same time the dynamic character and vitality of the Church’s teaching.
Artykuł przedstawia różniące się koncepcje sumienia w encyklice Jana Pawła II Veritatis splendor i adhortacji apostolskiej Franciszka Amoris laetitia. Autorka podważa argument dyskontynuacji między tymi dokumentami i opowiada się za hermeneutyką komplementarności. Umożliwia to otwarcie dla dialektyki teorii i praktyki adekwatnych przestrzeni myślowych, w których można rozwinąć często pomijaną i zapomnianą wieloaspektowość chrześcijańskiego pojęcia sumienia. Ze wzajemnej refleksji Veritatis splendor i Amoris laetitia wyłania się koncepcja sumienia, która może wyrazić zakres pojęcia sumienia i jednocześnie charakter dynamiczny i witalny nauczania kościelnego.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2022, 42, 2; 35-50
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Faza pustego gniazda jako wyzwanie dla duszpasterstwa rodzin
The empty nest stage as a challenge of pastoral care of families
Autorzy:
Gajda, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/475197.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
małżeństwo rodzina faza pustego gniazda duszpasterstwo rodzin Amoris laetitia
marriage family empty nest stage pastoral care of families Amoris Laetitia
Opis:
Pope Francis, writing in the post-synod exhortation Amoris Laetitia on the subject of family difficulties, saw as one of the most important tasks for the Church to accompany spouses in crises, including those who experience the phase of an empty nest (Francis 2016, 235). This stage, distinguished by E. Duvall and other psychologists as a stage in the development of family life, starts at the moment when children leave the family home and undergo the process of separation from parents and full self-empowerment. The stage of an empty nest can be a difficult challenge for the marital relationship and individual well-being of the spouses. This involves a dramatic change in the role of parents and the reorganization of married life. Couples must at this stage learn a new style of living together, sharing and cooperating and rediscover each other. Therefore, it is also a considerable challenge and mission for the pastoral care of the Church towards marriages that are experiencing this stage. Accompanying the ecclesial community, which takes place through the pastoral care of the bond, cannot omit such an important space of family life. Therefore, the article aims to characterize the empty nest phase, highlight the most important factors supporting and hindering the experience of this stage, and attempt to formulate tasks for the pastoral care of families in the context of the papal document on family love Amoris Laetitia.
Papież Franciszek, podejmując w posynodalnej adhortacji Amoris laetitia tematykę trudności rodzinnych, dostrzegł jako jedno z ważnych zadań dla Kościoła towarzyszenie małżonkom w kryzysach, w tym także przeżywającym fazę pustego gniazda (Franciszek 2016, 235). Stadium to, wyróżnione przez E. Duvall i innych psychologów jako etap rozwoju życia rodziny rozpoczyna się w chwili, kiedy dzieci opuszczają dom rodzinny i przechodzą proces separacji od rodziców oraz pełnego usamodzielniania się. Etap pustego gniazda może być trudnym wyzwaniem dla relacji małżeńskiej i indywidualnego dobrostanu małżonków. Wiąże się to z dramatyczną zmianą roli rodzicielskiej oraz przeorganizowaniem życia małżeńskiego. Pary muszą na tym etapie nauczyć się nowego stylu współprzebywania, współdziałania i współdzielenia oraz na nowo odkryć siebie. Jest to zatem także niemałym wyzwaniem i misją dla pastoralnej troski Kościoła wobec małżeństw, które przeżywają owo stadium. Towarzyszenie wspólnoty eklezjalnej, dokonujące się przez duszpasterstwo więzi, nie może pominąć tak istotnej przestrzeni życia rodzinnego. Artykuł wobec tego stawia sobie za zadanie scharakteryzowanie fazy pustego gniazda, wyróżnienie najważniejszych faktorów wspierających i utrudniających przeżywanie tego etapu oraz podjęcie próby sformułowania zadań dla duszpasterstwa rodzin w świetle papieskiego dokumentu o miłości w rodzinie Amoris laetitia.
Źródło:
Family Forum; 2018, 8; 141-156
2084-1698
Pojawia się w:
Family Forum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leadership in eine offene Zukunft! Die Papst-Franziskus-Formel
Przywództwo ku otwartej przyszłości! Formuła papieża Franciszka
Leading into the open future! The Pope Francis Method
Autorzy:
Gillen, Erny
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595410.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
papież Franciszek; etyka; przywództwo; Evangelii gaudium; Laudato si’; Amoris laetitia;
Pope Francis; ethics; leadership; Evangelii gaudium; Laudato si’; Amoris laetitia;
Opis:
Przywództwo etyczne ku otwartej przyszłości zakłada zaufanie i metodę. Papież Franciszek korzysta z własnej metody, którą wyraźnie prezentuje w Evangelii gaudium. Niniejszy artykuł ukazuje, jak papież organicznie wiąże swoją metodę przywództwa i etykę. Autor przedstawia, jak metoda Franciszka została mądrze i systematycznie zastosowana w dokumentach papieskich, Laudato si’ oraz Amoris laetitia, i wynikających z nich kontekstach, aby wnieść poruszenie do pewnych określonych sytuacji. Formuła przywództwa papieża Franciszka toruje drogę z moralnych przekonań w kierunku aktywnego działania moralnego.
Ethical leadership towards an open future is based both on trust and on methods. In this regard Pope Francis uses his own method which he describes explicitly in Evangelii gaudium. In this contribution Erny Gillen shows how Pope Francis brings leadership and ethics together. His method is systematically at work in the papal documents Laudato si’ and Amoris laetitia and their respective contexts. It mobilises people with their moral convictions to act accordingly. Thus the Pope Francis Method lays out a smart path from moral belief to moral action.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 2; 11-30
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogiczne aspekty adhortacji papieża Franciszka Amoris laetitia
Pedagogical aspects of the apostolic exhortation Amoris laetitia by Pope Francis
Autorzy:
Zellma, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595669.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
Francis
Christian pedagogy
family
upbringing
Franciszek
pedagogika chrześcijańska
rodzina
wychowanie
Opis:
Amoris laetitia, an apostolic exhortation by Pope Francis, shows the problems related to marriage and family in a new light. The Pope, just like His predecessors, devotes a lot of attention to parental responsibility for the holistic development of children. He reminds us that the passing on of values and ideals, development of social and religious attitudes and sexual education should occupy an important place in the process of upbringing in the family. In the opinion of Francis, such an upbringing requires the involvement of the mother and the father, who consciously and responsibly participate in the holistic development of their children. In the accomplishment of educational tasks the parents are entitled to receive proper support from the state, the school and the Church. Other aspects regarded by Pope Francis as important include the preparation of future spouses for marriage and parenthood, and support for married couples in performing their tasks resulting from motherhood and fatherhood. Consequently, Francis devotes much attention to proper methods of upbringing in the family, which is important not only in theory, but also in practice. All of these aspects are investigated in the article and analysed from the perspective of Christian pedagogy.
Adhortacja apostolska papieża Franciszka Amoris laetitia stawia w nowym świetle problemy dotyczące małżeństwa i rodziny. Papież, podobnie jak jego poprzednicy, wiele uwagi poświęca odpowiedzialności rodziców za holistyczny rozwój dzieci. Przypomina, że w procesie wychowania w rodzinie ważne miejsce powinno zajmować przekazywanie wartości i ideałów, kształtowanie postaw społecznych i religijnych oraz edukacja seksualna. Zdaniem Franciszka, wychowanie to domaga się zaangażowania matki i ojca, którzy świadomie i odpowiedzialnie uczestniczą w holistycznym rozwoju dzieci. W realizacji zadań wychowawczych rodzice mają prawo do odpowiedniej pomocy ze strony państwa, szkoły i Kościoła. Papież za ważne uznaje też przygotowanie narzeczonych do małżeństwa i rodzicielstwa oraz wspieranie małżonków w wypełnianiu zadań wynikających z macierzyństwa i ojcostwa. W związku z powyższym adhortacja Amoris laetitia wiele uwagi poświęca odpowiednim metodom wychowania w rodzinie, co jest znaczące nie tylko dla teorii, ale również dla praktyki. Na te wszystkie aspekty zwrócono uwagę w artykule, analizując je z perspektywy pedagogiki chrześcijańskiej.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 235-248
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eucharistic Concept in the Apostolic Exhortation Amoris Laetitia (2016)
Zagadnienie Eucharystii w adhortacji apostolskiej Amoris Laetitia (2016)
Autorzy:
Pittappillil, Francis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585280.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris Laetitia
Eucharist
Family
Spirituality
pastoral work
Eucharystia
rodzina
duchowość
duszpasterstwo rodzin
Opis:
The post-synodal Apostolic Exhortation Amoris Laetitia published on 8 April 2016, offers distinctive and specific theology of family based on the Eucharist. Throughout the document, Pope Francis highlights the significance of Eucharist in the family life. According to him, Eucharist has a unique role in the creation and formation of the Christian families. He calls Eucharist “a medicine for the imperfect” to heal the wounds of the family. Therefore, all the Christian families have to meditate on the great mystery of Eucharist to learn the basic lessons of Christian love and communion. Pope Francis exhorts the priests to apply the logic of mercy in the pastoral field. Amoris Laetitia strongly emphasises the need for the pastoral companion- ship by the priests to those who are weak and live in the situation of error. They have to be invited to come to the main stream of the Church, since Church is the house of all the faithful. In fact, every family may try to practise the Eucharistic love. In short, Amoris Laetita is a useful handbook for all the faithful to know the basic principles of family life and the value of Eucharistic centred Christian life.
Posynodalna adhortacja apostolska Amoris Laetitia ukazuje specyficzną teologię rodziny opartą o Eucharystię. W całym dokumencie papież Franciszek uwydatnia znaczenie Eucharystii w życiu rodziny. Według niego Eucharystia spełnia niezastąpioną rolę w tworzeniu i formacji chrześcijańskich rodzin. Papież nazywa Eucharystię „lekarstwem dla niedoskonałych” leczącą rany rodzin. Dlatego też chrześcijańskie rodziny powinny medytować tajemnice Eucharystii, aby nauczyć się podstaw prawdziwej miłości i komunii. Papież Franciszek wzywa kapłanów do stosowania logiki miłosierdzia na gruncie duszpasterskim. Amoris Laetitia usilnie podkreśla potrzebę duszpasterskiego towarzyszenia wszystkim tym, którzy są słabi i żyją w grzechu. Także oni powinni być zaproszeni do życia w Kościele, gdyż ten Kościół jest domem dla wszystkich wierzących. Wszak każda rodzina może żyć miłością ewangelijną. Amoris Laetitia jest użyteczna wskazówką dla poznania podstawowych zasad życia rodzinnego i wartości Eucharystii skupiającej chrześcijańskie życie.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 421-430
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pastoral discernment, imagination and ekphrases in Pope Francis’ apostolic exhortation Amoris laetitia
Rozeznanie duszpasterskie, ekfrazy i wyobraźnia w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia
Autorzy:
Abram, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595338.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
rozeznanie
wyobraźnia
obrazy słowne
model Kościoła
discernment
imagination
verbal images
model of Church
Opis:
Artykuł podejmuje próbę określenia pojęcia „rozeznania duszpasterskiego” w oparciu o ekfrazy (obrazy słowne, które mają na celu mobilizację wyobraźni i unaocznianie tego, co ważne) w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia. Zawiera ogólną refleksję na temat języka adhortacji i kluczowych sformułowań na temat rozeznania jako praktyki osobistej i eklezjalnej. Praktyka ta w kontekście modlitwy ma na celu przybliżyć znaki, symbole, pomóc zrozumieć uczucia, myśli i spełnić rolę „wglądu” w poszczególne sytuacje osoby podejmującej decyzje. W zgłębieniu pojęcia „rozeznania” służą pomocą myśli trzech teologów moralistów: Williama Spohna, Jamesa Gustafsona i Edwarda Vacka. Główna dyskusja toczy się wokół relacji pomiędzy prawem i przepisami a rzeczywistością, której nie da się opisać w kolorach czarno-białych, a która jest często wieloznaczna. Przytoczone zostały podejścia papieża Franciszka, który w oparciu o zasadę „stopniowości” oraz cnoty miłości miłosiernej, przypatrywania i przywiązywania uwagi, nawołuje do „cierpliwego realizmu”, postrzegania rozeznającego Kościoła jako „szpitala polowego”, „schroniska” i rodziny, która nie waha się wyjść poza literę prawa.
This paper examines the notion of “pastoral discernment” in the post-synodal exhortation Amoris laetitia. It attempts to find out what Pope Francis means by his frequently used term “discernment” and how he sees the role of discernment in the lives of individuals as well as an ecclesial practice. This practice, which takes place in prayer, aims at reading signs, symbols, emotions, thoughts; it seeks to acquire an insight or a set of insights into the specific situation of the discerning person. To illuminate further the practice of discernment, three moral theological works, by William Spohn, James Gustafson and Edward Vacek, will be briefly explored. The article examines the language and ekphrases (verbal images) and argues that Pope Francis in this document reclaims imagination as an important tool for pastoral discernment. The main discussion touches upon the relationship between moral norms and regulations on the one hand and the human reality that is seldom black and white and cannot be adequately captured by legalistic approaches. Attention will be drawn to Pope Francis’ endorsement of the principle of graduality and qualities of mercy, gazing, attentiveness and “patient realism” as well as to the possibility of the discerning Church model, which is best captured in such images as “field hospital”, “shelter”, and “family”.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 141-162
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwischen Begeisterung und Besorgnis Über die Rezeption von Amoris laetitia in Slowenien
Between delight and anxiety. On reception of Amoris laetitia in Slovenia
Między zachwytem i obawami. O recepcji Amoris laetitia w Słowenii
Autorzy:
Globokar, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595492.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
pastoral care for the family
moral norms
gradualness
inclusion
duszpasterstwo rodzin
normy moralne
stopniowość
włączenie
Słowenia
Opis:
Posynodalna adhortacja apostolska papieża Franciszka Amoris laetitia znalazła w Słowenii bardzo zróżnicowane przyjęcie. Po początkowej powściągliwości ze strony hierarchii kościelnej, od końca 2016 r. coraz wyraźniejsza staje się pozytywna recepcja tego dokumentu. Zdecydowana większość wierzących i ludzi zaangażowanych w działalność pastoralną dostrzega w Amoris laetitia odpowiedni impuls dla odnowy duszpasterstwa rodzin w Słowenii. W artykule zostały przedstawione niektóre racje przeciwstawnych reakcji – od zachwytu aż do sprzeciwu – w ramach recepcji papieskiego dokumentu i rozwinięte niektóre impulsy zawarte w Amoris laetitia dla duszpasterstwa w Słowenii.
Reactions to the Post-Synodal Apostolic Exhortation Amoris laetitia by Pope Francis have also been fiercely divided in Slovenia as elsewhere. Initially, the official Church showed reluctance towards it. However, there has been more and more signs of a positive reception since towards the end of 2016. A great majority of the believers and pastoral co-workers understood this exhortation as an appropriate incentive for the renewal of the pastoral care of the family in Slovenia. The article discusses some of the reasons for the opposing reactions to the document and tries to further develop some parts of the document to be used in the pastoral care of the family in Slovenia.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 191-202
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eine begrenzte und herausfordernde Wirklichkeit. Partnerschaft, Ehe und Familie im Nachsynodalen Schreiben Amoris laetitia
Limited and challenged reality. Partnership, marriage and family in post-synodal exhortation Amoris laetitia
Rzeczywistość ograniczona, będąca wyzwaniem. Związki partnerskie, małżeństwo i rodzina w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia
Autorzy:
Faber, Eva-Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595476.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
diversity in partnership
development
growth
lifestyle
possible good
różnorodność w związkach partnerskich
rozwój
wzrost
styl życia
możliwe dobro
Opis:
The principle of apostolic exhortation Evangelii gaudium saying that “realities are greater than ideas” (No. 231) leads the post-synodal apostolic exhortation Amoris laetitia to realize the complex challenge of partnership and family. Pope Francis encourages couples to develop a culture of “reconciled diversity” by freeing themselves from feeling that they have to be alike (cf. AL 139). He sketches the path of couples and families as a history of permanent development and growth. In view of this demanding reality, it is necessary to deal mercifully with difficult situations and wounded families. The Church has always to take into account the practical possibilities of real families and promote the good they are able to do (cf. AL 308).
Zasada zawarta w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium dotycząca tego, że „rzeczywistość jest ważniejsza od idei” (nr 231), prowadzi posynodalną adhortację apostolską Amoris laetitia w kierunku jej realizacji w odniesieniu do złożonych wyzwań związków partnerskich i rodziny. Papież Franciszek zachęca pary do rozwinięcia kultury „pogodzonej różnorodności” przy uwolnieniu się od uczuć, które nakazują być sobie równymi (por. AL 139). Dokument ten szkicuje drogę małżeństw i rodzin jako historię permanentnego rozwoju i wzrostu. Z perspektywy tej wymagającej rzeczywistości konieczne jest powiązanie miłosierdzia z sytuacjami trudnymi i zranionymi rodzinami. Kościół zawsze musi brać pod uwagę praktyczne możliwości realnych rodzin i wspierać możliwe dobro (por. AL 308).
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 27-54
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Amoris laetitia und die Frage wiederverheirateter Geschiedener
Amoris laetitia and the question of remarried divorced couples
Amoris laetitia i problem osób rozwiedzionych żyjących w powtórnych związkach
Autorzy:
Schaupp, Walter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595374.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
remarried divorced couples
principle of gradualness
principle of inclusion
osoby rozwiedzione żyjące w powtórnych związkach
zasada stopniowości
zasada włączenia
Opis:
Amoris laetitia does not expressly permit or demand in terms of a new binding regulation that remarried divorced persons be admitted to the sacraments. Instead, what is required is a new way of dealing with “irregular situations”, and the document mentions principles which are supposed to serve as guidelines for dealing with individual cases. On the one hand, the article seeks to show that in light of a long running doctrinal development which is now being continued in Amoris laetitia, the admission of remarried divorced persons will be inevitable for the Church. On the other hand, it provides an analysis of the pastoral and moral theological principles which ought to guide and legitimate the “distinction” in individual cases (attention and support; assessment of the situation; maximum inclusion; mitigating circumstances; distinction between the norm and its application). It is argued that from a systematic perspective gradualness can be considered as the key principle from which the other principles can best be understood and integrated.
Amoris laetitia pozwala względnie popiera dopuszczenie osób rozwiedzionych żyjących w powtórnych związkach do sakramentów nie w sposób wyraźny w sensie nowej wiążącej regulacji. Dokument ten raczej domaga się nowego stylu obchodzenia się z „sytuacjami nieregularnymi” i określa pryncypia, które powinny kierować podejściem do osób rozwiedzionych żyjących w powtórnych związkach w poszczególnych przypadkach. Artykuł z jednej strony próbuje ukazać, że na tle już długiego rozwoju nauczania Kościoła, którego kontynuacją jest Amoris laetitia, dopuszczenie osób rozwiedzionych żyjących w powtórnych związkach do sakramentów jest dla Kościoła nieuniknione. Z drugiej strony tekst analizuje pryncypia duszpasterskie i teologicznomoralne, które mają kierować „rozeznaniem” w poszczególnych przypadkach i je legitymizować (wsparcie i towarzyszenie; rozeznanie sytuacji; maksymalne włączenie; okoliczności łagodzące; rozróżnienie między normą i jej zastosowaniem). Autor argumentuje przy tym, że w wymiarze systematycznym stopniowość może być widziana jako centralne pryncypium, z perspektywy którego pozostałe zasady należy najlepiej rozumieć i integrować.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 163-176
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sakramentale Barmherzigkeit für Menschen in „komplexen Situationen“. Zutritt von wiederverheirateten Geschiedenen zu den Sakramenten nach Amoris laetitia
Sacramental mercy for people in “complex situations”. Access to the sacraments for the divorced who live in second partnerships according to Amoris laetitia
Miłosierdzie sakramentalne dla ludzi w „złożonych sytuacjach”. Dostęp do sakramentów osób rozwiedzionych żyjących w powtórnych związkach według Amoris laetitia
Autorzy:
Sandler, Willibald
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595688.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
sacramental mercy
operational understanding of mercy
polarisation of Church
ecclesial depolarisation
sakramentalne miłosierdzie
skuteczne rozumienie miłosierdzia
polaryzacja w Kościele
eklezjalna depolaryzacja
Opis:
For Pope Francis the triad see – judge – act means acknowledging mercy for people in complex situations before judging their case as irregular. In this way, moral judgement is still possible, but it has to function as a redeeming action of God. Accordingly, Pope Francis advocates an “operational understanding of mercy”: The Church acts mercifully to the extent that she opens up to ways of salvation for persons entangled in guilt. However, she can be merciless, if she “abandons” these people “to their own”, so that she “does not safeguard growth in maturity” for them. This approach leads to the “principle of sacramental mercy” according to which the Church in some special cases must not exclude divorced and remarried Christians from receiving the sacraments. According to Pope Francis, a polarised Church will be able to make such reforms to the extent that she exposes also herself to divine mercy as understood in this functional way.
Miłosierdzie oznacza dla papieża Franciszka poważne traktowanie ludzi w ich złożonych sytuacjach, zanim osądzi się ich przypadek jako nieregularny. Nie zostaje przez to wykluczony osąd moralny; powinien on się jednak tak dokonywać, aby pozostawić przestrzeń dla zbawczego działania Boga. Zgodnie z tym, miłosierdzie należy rozumieć jako pojęcie „w drodze”: Kościół okazuje się w takiej mierze miłosierny, w jakiej otwiera drogi zbawienia ludziom uwikłanym w winę. Jednocześnie jest niemiłosierny, kiedy ludzi w ich uwikłaniu pozostawia „im samym”, tak że nie zostaje zagwarantowany wzrost. Z tego wynika dla papieża Franciszka pryncypium miłosierdzia sakramentalnego, do którego dostępu Kościół w szczególnych pojedynczych przypadkach nie może zakazać osobom rozwiedzionym żyjącym w powtórnych związkach. Spolaryzowany Kościół będzie do takiej reformy zdolny dopiero wtedy, kiedy sam podda się tej Bożej drodze miłosierdzia.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 55-78
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Diskussion über die Unauflöslichkeit der Ehe im Zusammenhang mit dem nachsynodalen apostolischen Schreiben Amoris laetitia. Einige offene Fragen
The Discussion about the indissolubility of Marriage on the margin of Amoris laetitia. Some open questions
Dyskusja o nierozerwalności małżeństwa na marginesie adhortacji Amoris laetitia. Pytania otwarte
Autorzy:
Machinek, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595318.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
indissolubility of the marriage
divorce and remarried people
pastoral care
holy communion
nierozerwalność małżeństwa
rozwiedzeni powtórnie zaślubieni
troska duszpasterska
Komunia św.
Opis:
The indissolubility of sacramental marriage has been over the centuries the crucial point of the teaching of the Catholic Church about marriage based on the Jesus’ expressions about marriage and divorce. The indissolubility of marriage can be understood in a twofold manner. The first dimension is the moral indissolubility which means a serious moral obligation of being faithful towards the husband. Marriage should not be dissolved but in fact it is dissolved in an increasing number of Christian couples. But there is also the second dimension – the ontological indissolubility. Being a creation of God the sacramental marriage cannot be dissolved, even if the relationship breaks apart. Though Pope Francis emphasizes that the Church’s teaching about marriage remains unchanged, some passages of the Papal Letter cannot be interpreted clearly. As a result, the statements of the particular bishop conferences as well as the guidelines launched by some bishops concerning the pastoral care of divorced and remarried couples are ambiguous. The author of the article stands for the integral keeping of the entire teaching of the church about the indissolubility of the sacramental marriage in every new proposal for the pastoral care of people living in “irregular” situations.
Nierozerwalność sakramentalnego małżeństwa była przez wieki centralnym punktem nauczania Kościoła katolickiego o małżeństwie, bazującego na wypowiedziach Jezusa na temat małżeństwa i rozwodu. Pojęcie „nierozerwalność małżeństwa” można rozumieć w dwojaki sposób. Pierwszym wymiarem jest nierozerwalność moralna, która oznacza poważne zobowiązanie do wierności wobec prawowitego małżonka. Małżeństwo nie powinno być rozwiązywane, jednak w praktyce rozpada się i ostatecznie rozchodzi się pokaźna liczba chrześcijańskich małżeństw. Jednak jest jeszcze drugi wymiar, jakim jest nierozerwalność ontologiczna. Jako Boże dzieło sakramentalne małżeństwo nie tylko nie powinno, ale nie może zostać rozwiązane nawet wtedy, gdy rozpada się relacja między małżonkami. Mimo deklaracji papieża Franciszka, że nauczanie Kościoła w tym obszarze pozostaje niezmienione, pewne fragmenty adhortacji mogą być różnie interpretowane. W efekcie oświadczenia różnych episkopatów oraz pierwsze instrukcje duszpasterskie wydane przez biskupów, a dotyczące duszpasterstwa rozwiedzionych żyjących w nowych związkach, są bardzo różne. Autor artykułu opowiada się za tym, by we wszystkich nowych propozycjach dotyczących duszpasterstwa osób znajdujących się w sytuacjach nieregularnych zachowana została integralność nauczania Kościoła o nierozerwalności małżeństwa.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 121-140
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das Prinzip der Barmherzigkeit in der Familienseelsorge nach der Lehre von Papst Franziskus
The Principle of Mercy in Family Pastoral Care According to the Teaching of Pope Francis
Autorzy:
Przygoda, Wiesław Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041964.pdf
Data publikacji:
2022-01-09
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Ehe
Familie
Familienseelsorge
Barmherzigkeit
Papst Franziskus
Amoris laetitia
małżeństwo
rodzina
duszpasterstwo rodzin
miłosierdzie
papież Franciszek
marriage
family
pastoral care of families
mercy
Pope Francis
Opis:
Die Krise von Ehe und Familie in der westlichen Kultur war Hintergrund der Forschung. Ziel war es, das Prinzip der Barmherzigkeit auf die Seelsorge von Familien anzuwenden. Es wurde eine Methode zur Analyse des Inhalts der Lehre von Papst Franziskus verwendet, insbesondere seine nachsynodalen Schreiben Amoris laetitia. Das Ergebnis der Analyse ist der Entwurf einer neuen Strategie der Familienseelsorge. Die Analyse kommt zu dem Schluss, dass Barmherzigkeit unter den gegenwärtigen soziokulturellen Bedingungen das Leitprinzip in der Familienseelsorge ist. Dieser Grundsatz sollte in der Beziehung zwischen dem Pastor und den Ehepartnern, in der Beziehung der Ehepartner zueinander und ihrer Kinder, Ehepartner und Familien zu anderen Ehepartnern und Familien gelten.
Tłem badań był kryzys małżeństwa i rodziny w krajach kultury zachodniej. Celem była aplikacja zasady miłosierdzia do duszpasterstwa rodzin. Zastosowana została metoda analizy treści nauczania papieża Franciszka, a szczególnie jego adhortacji apostolskiej Amoris laetitia. Wynikiem przeprowadzonej analizy jest zarys nowej strategii duszpasterstwa rodzin. Z przeprowadzonej analizy nasuwają się wniosek, że w obecnych uwarunkowaniach społeczno-kulturowych miłosierdzie jest zasadą wiodącą w duszpasterstwie rodzin. Zasada ta powinna znaleźć zastosowanie w relacji pomiędzy duszpasterzem a małżonkami, w relacji małżonków względem siebie i swoich dzieci, małżonków i rodzin względem innych małżonków i rodzin.
The crisis of marriage and family in Western culture provides the background for the research. The aim of the study is to apply the principle of mercy to the pastoral care of families. The method of analyzing the content of the teaching of Pope Francis is used, especially his apostolic exhortation Amoris laetitia. The results obtained in the analysis constitute the outline of a new family pastoral strategy. The analysis concludes that mercy is the guiding principle in family pastoral care in the current socio-cultural conditions. This principle should apply in the relationship between the pastor and the spouses, in the relationship of the spouses with respect to each other and their children, and between the spouses and their families relating to other spouses and families.
Źródło:
Family Forum; 2021, 11; 211-228
2084-1698
Pojawia się w:
Family Forum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theologischer Paradigmenwechsel und neue pastorale Spielräume. Das Nachsynodale Apostolische Schreiben Amoris laetitia
Change of the theological paradigm and new pastoral spaces. Post-synodal exhortation Amoris laetitia
Zmiana paradygmatu w teologii i nowe obszary duszpasterskie. Posynodalna adhortacja apostolska Amoris laetitia
Autorzy:
Schockenhoff, Eberhard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595740.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
change of theological paradigm
moral theology
ethics of virtues
divorces people in second partnerships
zmiana paradygmatu w teologii
teologia moralna
etyka cnót
osoby rozwiedzione żyjące w powtórnych związkach
Opis:
There are two different key interpretations on post-synodal exhortation Amoris laetitia. The first is based on hermeneutics of the continuation of Church teachings on marriage with the new language, and the second one is connected with a change in the moral message of the objective and static ontology to the theology that more fulfils the readings of the Gospel and are closer to a person’s real life. Pope Francis clearly expresses scepticism over the use of general rules for complex pastoral situations and the deductive method, which uses general truths to takes far-reaching proposals for every detailed situation. A change of paradigm in theology consists in the transition from the speculative-deductive method to the inductive method that attributes more value to the experience and the normative adequacy of single normative statements in the life of people. Amoris laetitia avoids the exaggerated idealism of marriage and demands a change of perspective which does not judge but inspires a direction towards growth, but does not substitute conscience, but rather shapes it. Encouraging personal evaluation of conscience is concerned especially with the problem of providing an opportunity to allow divorced people living in second partnerships to participate in taking the sacrament. The only way to answer this question is through the logic of mercy and integration, that orders discernment over complex situations. The crucial assertion of Amoris laetitia is: „it can no longer simply be said that all those in any «irregular» situation are living in a state of mortal sin and are deprived of sanctifying grace” (no 301). The Pope refers to the teachings of St. Thomas Aquinas who emphasizes the circumstances of man’s activities that should be applied in the observance of norms. It is not the ethics of situations, in that the decision about good and evil conduct be left to the freedom of man, but about the resolution of the Neo-Scholastic morality of deeds in favour of the ethics of virtues. The vision of sexuality included in Amoris laetitia is not based on the hamartiology, but on the Thomistic vision of human passions that are itself neither morally bad nor morally good, but becomes the moral through the attitude and action of subject. The justification of the entitlement and the commitment to the pastoral discernment of the complex situations is the logic of mercy.
Wobec posynodalnej adhortacji apostolskiej Amoris laetitia stosowane są dwa różne klucze interpretacyjne. Pierwszy opiera się na hermeneutyce kontynuacji nauczania Kościoła o małżeństwie, ale nowym językiem, a drugi związany jest z hermeneutyką zmiany przesłania moralnego z uzasadnionego obiektywnie i opartego na statycznej ontologii w kierunku teologii odpowiadającej Ewangelii i bliskiej życiu. Franciszek jasno wyraża sceptycyzm wobec stosowania ogólnych reguł do złożonych sytuacji duszpasterskich i wobec metody dedukcyjnej, która z powszechnych prawd wywodzi daleko idące wnioski dla każdej szczegółowej sytuacji. Zmiana paradygmatu w teologii polega na przejściu z metody spekulatywno-dedukcyjnej w kierunku metody indukcyjnej, która przypisuje większą wartość doświadczeniu i odnoszeniu poszczególnych wypowiedzi normatywnych do życia wierzących. Amoris laetitia unika przesadnego idealizowania małżeństwa i postuluje zmianę perspektywy duszpasterskiej, która nie osądza, ale inspiruje na drodze wzrostu, nie zastępuje sumienia, ale je formuje. Zachęta do osobistej oceny sumienia dotyczy szczególnie problemu możliwości dopuszczenia osób rozwiedzionych żyjących w powtórnych związkach do sakramentów świętych. Jedyną drogą w tej kwestii jest logika miłosierdzia, integracji, włączenia, która nakazuje rozeznawać złożone sytuacje. Przełomowe jest stwierdzenie Amoris laetitia, że „nie można już powiedzieć, że wszyscy, którzy są w sytuacji tak zwanej «nieregularnej», żyją w stanie grzechu śmiertelnego, pozbawieni łaski uświęcającej” (nr 301). Papież powołując się na nauczanie św. Tomasza z Akwinu, podkreśla znaczenie okoliczności działania człowieka, które muszą znaleźć zastosowanie w przestrzeganiu norm. Nie chodzi o etykę sytuacyjną, w której decyzja o dobru i złu postępowania zostaje pozostawiona dowolności człowieka, ale przezwyciężenie neoscholastycznej moralności czynów w kierunku etyki cnót. Zawarte w Amoris laetitia ujęcie seksualności nie opiera się na hamartiologii, ale na tomistycznej wizji ludzkich namiętności, które nie są w sobie ani złe, ani dobre moralnie, ale takimi stają się dopiero przez nastawienie i działanie podmiotu. Uzasadnieniem prawa i zobowiązania do duszpasterskiego rozeznawania złożonych sytuacji jest logika miłosierdzia.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 15-25
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies