Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Pedagogika religii"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Meandry wychowania ekumenicznego
Meanderings of Ecumenical Education
Autorzy:
Chałupniak, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595127.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
evangelical pedagogy of religion
ecumenical education
ecumenical dimension of catechesis
the school teaching of religion
religious studies
ewangelicka pedagogika religii
ekumeniczne wychowanie
ekumeniczny wymiar katechezy
szkolna lekcja religii
religioznawstwo
Opis:
This article in a synthetic way presents the complex issue of ecumenical education of religion, fluctuated between ‘catechesis’ and ‘religious studies’. Catechesis is a basic teaching of the Church about salvation and was understood as an integral and systematic process of upbringing in faith. The term „religious studies” was used as a form of the communication of knowledge about religion, as teaching about religion or religions with no stress on any of them, without trying to make any personal references, treating religion solely in a horizontal way, as a phenomenon related to human life. Pedagogy of religion done without a specific confession, specific denomination is a peculiar form of secularisation, regardless whether it is intended or not. Such pedagogy of religion becomes paradoxically a science located outside a confession, which serves its development as a pedagogical theory, not a specific practice of education. Religion is treated as a universal phenomenon having its share in obtaining a fullness of humanity. Contemporarily offered pedagogy of religion can not be identified with the Catholic pedagogy or a pedagogy of any Christian church.
Artykuł ukazuje w sposób syntetyczny szereg zagadnień związanych z ekumenicznym wychowaniem religijnym, znajdującym się pomiędzy „katechezą” a „religioznawstwem”. Katecheza jest podstawowym nauczaniem danego Kościoła dotyczącym zbawienia i jest rozumiana jako integralny i systematyczny proces wychowania wiary. Termin „religioznawstwo” był używany jako forma przekazu wiedzy na temat religii, nauczanie o religii czy religiach, bez tworzenia osobistych odniesień, pozostając na płaszczyźnie horyzontalnej, traktując religię jako fenomen związany z ludzkim życiem. Pedagogika religii uprawiana bez odniesienia do konkretnego wyznania, konkretnej wiary jest specyficzną formą sekularyzacji, niezależnie od tego, czy jest ona zamierzona, czy nie. Taka pedagogika religii staje się paradoksalnie nauką ulokowaną poza określonym wyznaniem, co służy jej rozwojowi jako teorii pedagogicznej, a nie określonej praktyce wychowania. Religię traktuje się jako uniwersalny fenomen posiadający udział w osiąganiu pełni człowieczeństwa. Proponowana pedagogika religii nie może być utożsamiana z pedagogiką katolicką ani pedagogiką żadnego z chrześcijańskich Kościołów.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2017, 17; 365-380
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja ochrony Dzieła Stworzenia i jej konteksty teologiczno-pedagogiczne w świetle czasopiśmiennictwa mariawickiego początku XX stulecia
Concept of Protection of the Work of Creation and its Theological and Pedagogical Contexts in the Light of Mariavite Periodicals at the Beginning of the 20th Century.
Autorzy:
Mames, Tomasz Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120027.pdf
Data publikacji:
2021-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
pedagogika religii
teologia
mariawityzm
oświata agronomiczna
ekologia
rolnictwo
czasopisma wyznaniowe
religious education
theology
Mariavites
agronomic education
ecology
agriculture
religious magazines
Opis:
Natura, uprawa roślin, hodowla zwierząt, ale także troska o higienę i dobrostan fizyczny oraz materialny człowieka, obok pracy duszpasterskiej, były ośrodkiem zainteresowania mariawitów od początku ich niezależności wyznaniowej. Na łamach periodyków wydawanych w mariawickiej drukarni w Łodzi w latach 1907–1914 (m.in. „Maryawita. Czciciel Przenajświętszego Sakramentu”, „Wiadomości Maryawickie”, kalendarz książkowy) znajdujemy konkretne porady, dotyczące pracy w gospodarstwie rolnym, ochrony mienia i zdrowia nie tylko ludzi, ale także zwierząt oraz roślin. Mariawici nie poprzestawali tylko na wymiarze prakseologicznym edukacji agrarnej, wskazując na filozoficzne i teologiczne podstawy ochrony stworzenia. W tym sensie łączyli praktykę z teorią ugruntowaną na przesłankach teologicznych, tworząc własną wizję tego, co współcześnie określamy mianem ekoteologii i ekopedagogiki. Refleksja i praktyka proekologiczna stanowiły integralny element ideologii oświatowej Kościoła mariawickiego, wyrosłej z idei pozytywistycznych.Wpisuje się ona w narrację, ukazującą prymat przykazania miłości Boga i bliźniego. Jej aktualność dostrzec możemy poprzez bliski związek z myśleniem krytycznym i odwołującą się do niego ekopedagogiką, jak również szeroko rozumianym zwrotem ekologicznym w teologii oraz życiu społecznym i gospodarczym.
Nature, plant cultivation, animal husbandry, as well as concern for human hygiene and physical and material well-being, along with pastoral work, were the center of interest of Mariavites from the very beginning of their religious independence. In the periodicals published in the Mariavite printing house in Łódź from 1907–1914 (p.g. „Maryawita. Czciciel Przenajświętszego Sakramentu”, „Wiadomości Maryawickie”, book calendar), we find specific advice about working on a farm, property protection and health not only of humans, but also of animals and plants. The Mariavites did not stop at the praxeological dimension of agrarian education, pointing to the philosophical and theological foundations of the protection of creation. In this sense, they combined practice with theory based on theological premises, creating their own vision of what we now call ecotheology and ecopedagogy. Pro-ecological reflection and practice were an integral element of the educational ideology of the Mariavite Church, which grew out of positivist ideas. It belongs to the narrative which shows the primacy of the commandment to love God and neighbor. We can see its topicality through its close relationship with critical thinking and the eco-pedagogy which refers to it, as well as the broadly understood ecological turn in theology and social and economic life.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2021, 41, 2; 91-114
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies