Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the judiciary" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Gloss to the Decision of the Supreme Court of 29 October 2019 (I NSW 103/19)
Autorzy:
Mojski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619085.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
election protest
election validity
Supreme Court
National Council of the Judiciary
protest wyborczy
stwierdzenie ważności wyborów
Sąd Najwyższy
Krajowa Rada Sądownictwa
Opis:
Judicial control over the correct course of parliamentary elections is an important element of the broadly understood electoral procedure in a democratic state ruled by law. Such control is provided for in Article 101 of the Polish Constitution, which entrusts the Supreme Court with examining electoral protests and confirming the validity of elections to the Sejm and Senate. As a result of serious reservations indicated in the doctrine of constitutional law as to the constitutionality of the current National Council of the Judiciary and, as a consequence, constitutional doubts as to the appointment of certain persons to its position in 2018 in this Court, doubts may be raised not only in the scope of the Supreme Court’s control over parliamentary elections carried out on 13 October 2019, made with the participation of these people, but also in the matter of validity of the elections themselves. The glossed decision, despite its substantive correctness in leaving one of the electoral protests without further progress, is an example of these procedural doubts.
Sądowa kontrola prawidłowości przebiegu wyborów parlamentarnych stanowi istotny element szeroko pojętej procedury wyborczej w demokratycznym państwie prawnym. Kontrolę taką przewiduje art. 101 obowiązującej w Polsce Konstytucji, który Sądowi Najwyższemu powierza rozpoznawanie protestów wyborczych oraz stwierdzanie ważności wyborów do Sejmu i Senatu. Na skutek wskazywanych w doktrynie prawa konstytucyjnego poważnych zastrzeżeń co do konstytucyjności obecnej Krajowej Rady Sądownictwa i w konsekwencji konstytucyjnych wątpliwości w zakresie powołania na jej wniosek w 2018 r. niektórych osób na stanowiska w tym Sądzie, wątpliwości budzić może nie tylko kontrola Sądu Najwyższego w zakresie wyborów parlamentarnych przeprowadzonych 13 października 2019 r., dokonana z udziałem tych osób, lecz także ważność samych wyborów. Glosowane postanowienie, mimo jego merytorycznej prawidłowości w zakresie pozostawienia jednego z protestów wyborczych bez dalszego biegu, stanowi przykład tych wątpliwości proceduralnych.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2019, 28, 4
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sąd wyższy prawa niemieckiego na zamku w Lublinie w pierwszej połowie XV w. – skład osobowy
Autorzy:
Sochacka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607599.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
history of the judiciary
German law
the castle in Lublin
small nobility
village leaders
historia sądownictwa
prawo niemieckie
zamek w Lublinie
drobna szlachta
sołtysi
wójtowie
Opis:
The higher courts of German law, sitting at royal castles, appointed by the monarch or its starosts to settle disputes relating to village heads and mayors, were made up of eight people: the chairman of this group of landlords and seven lay members recruited from the village heads and mayors of neighbouring towns under German law. The composition of such a court sitting in the Lublin Castle is known from the notes dated 1415–1416 and 1445–1448. They show that the rules of appointing the aforementioned jurors have changed in the course of that time – persons discharging municipal offices in private property have disappeared, the committee has been limited only to royal managers, which can be seen as a weakening of the position of mayors and mayors in noble and church properties, but it may also be a sign of the limitations of the jurisdiction of the court, limiting its jurisdiction to the function of the court of law for royal estates. The castle court in Lublin was mainly composed of representatives of small nobility, often belonging to the clients of local officials; only one mayor (sołtys) sitting in it was a peasant. For poor noblemen, the possession of village councils, and especially the distinction, which was the appointment in the court in question, protected against further pauperization, and in a few cases led to holding lower offices (managers of royal mills, burgrave, bailiff and podpisek of land court, podpisek of magistrate court), and allowed the peasant to get membership in the nobility.
Sądy wyższe prawa niemieckiego obradujące na zamkach królewskich, powoływane przez monarchę lub jego starostów dla rozstrzygania sporów odnoszących się do sołectw i wójtostw, tworzyło osiem osób: przewodniczący temu gremium landwójt i siedmiu ławników, rekrutujących się spośród sołtysów i wójtów okolicznych miejscowości lokowanych na prawie niemieckim. Skład takiego sądu zasiadającego na zamku lubelskim znamy z zapisek z lat 1415–1416 oraz 1445–1448. Wynika z nich, że zmianie uległy wówczas zasady powoływania wspomnianych ławników – zniknęły osoby sprawujące urzędy sołeckie w dobrach prywatnych oraz ograniczono gremium sądzące wyłącznie do zarządców królewszczyzn, co można uznać za przejaw słabnięcia pozycji sołtysów i wójtów w dobrach szlacheckich i kościelnych, ale też może za ślad ograniczenia kompetencji sądu, zawężenia jego właściwości do funkcji sądu leńskiego dla majątków królewskich. Sąd zamkowy w Lublinie tworzyli głównie przedstawiciele drobnej szlachty, często zaliczający się do klienteli lokalnych urzędników; tylko jeden zasiadający w nim sołtys był kmieciem. W przypadku ubogich szlachciców posiadanie sołectw – a zwłaszcza wyróżnienie, jakim było powołanie w skład omawianego sądu – zabezpieczało przed dalszą pauperyzacją, a nawet w kilku przypadkach prowadziło do osiągnięcia niższych urzędów (zarządcy młynów królewskich, burgrabiego, komornika i podpiska sądu ziemskiego, podpiska sądu grodzkiego), kmieciowi zaś umożliwiło awans do stanu szlacheckiego.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2018, 73
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From the Case-law of Directorate of Police in the Free City of Cracow – the Oszyk’s Case
Autorzy:
Cichoń, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618999.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Free City of Cracow
administration
the judiciary
the Police Directorate
ritual Jewish marriage
criminal law
Wolne Miasto Kraków
administracja
sądownictwo
Dyrekcja Policji
małżeństwo rytualne żydowskie
prawo karne
Opis:
The article shows the judicial activity in the Directorate of Police of the Free City of Cracow on the example of the Oszyk’s case from 1842 – a Jewish couple who got married following Jewish rituals without performing the mandatory civil marriage. People getting married in such a way committed a crime categorized as a serious police crime. There are outlined the rules which determined the punishments for such an offense. The judicial proceedings in the Oszyk’s case are discussed. There are also highlighted other cases of similar type conducted in the Directorate of Police in 1842, 1844 and 1845.
Artykuł przedstawia działalność sądowniczą Dyrekcji Policji Wolnego Miasta Krakowa na przykładzie sprawy Oszyków z 1842 r., tj. żydowskiego małżeństwa, które zawarło ślub rytualny bez wcześniejszego obowiązkowego ślubu cywilnego. Osoby zawierające takie małżeństwo popełniały przestępstwo zaliczane do kategorii ciężkich przestępstw policyjnych. W opracowaniu przedstawiono przepisy, które określały kary za tego rodzaju przestępstwo. Omówiono również przebieg postępowania sądowego w sprawie Oszyków i wskazano na inne tego typu sprawy prowadzone w Dyrekcji Policji w 1842, 1844 i 1845 r.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada odrębności i niezależności sądów i trybunałów a obraz polskiego sądownictwa we współczesnym społeczeństwie – aspekt socjologiczno-prawny
Autorzy:
Patoleta, Patryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/617672.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Constitutional law, principle of separateness and independence of courts and tribunals, sociology of law, social opinion, crisis of the Polish judiciary.
prawo konstytucyjne, zasada odrębności i niezależności sądów i trybunałów, socjologia prawa, opinia społeczna, kryzys polskiego sądownictwa.
Opis:
Considerations regarding the judiciary in Poland should begin with the constitution, which is the Constitution of the Republic of Poland of April 2, 1997, the principles of separateness and independence of courts and tribunals contained in it constitute the foundation of the justice system. The activity of the justice system is subject to social evaluation, and its direction undoubtedly affects the quality and fluency of the judicial function, which is justice.The following work is aimed at analyzing social opinions about the judiciary in Poland, identifying the most sensitive areas, demonstrating current trends in the society affected by the crisis of the judiciary, and presenting proposed steps that may be implemented by the judges' self-government or other public institutions in order to restore confidence in the judiciary, which as a consequence will enable the proper implementation of the constitutional principle that determines the independence and independence of the courts of the Republic of Poland.
Rozważania dotyczące władzy sądowniczej w Polsce należy rozpocząć od ustawy zasadniczej, którą jest Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Zawarte w niej reguły odrębności i niezależności sądów i Trybunałów stanowią jeden z fundamentów wymiaru sprawiedliwości.Działalność wymiaru sprawiedliwości podlega ocenie społecznej, a jej kierunek bez wątpienia wpływa na jakość i płynność realizowania funkcji sądownictwa jaką jest min. wymierzenie sprawiedliwości.Poniższa praca ma na celu analizę opinii społecznych dotyczących sądownictwa w Polsce, wskazaniu obszarów najbardziej newralgicznych, wykazania obecnych trendów w społeczeństwie dotkniętym kryzysem sądownictwa oraz przedstawieniem proponowanych kroków, które mógłby zrealizować samorząd sędziowski lub inne instytucje publiczne w celu odbudowy zaufania do władzy sądowniczej, co w konsekwencji umożliwi prawidłowe realizowanie zasady konstytucyjnej stanowiącej o niezawisłość oraz niezależność sadów Rzeczypospolitej Polskiej.
Źródło:
Studenckie Zeszyty Naukowe; 2019, 22, 41
1506-8285
Pojawia się w:
Studenckie Zeszyty Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wymiar sprawiedliwości Warszawskiego Okręgu Wojskowego armii rosyjskiej na przełomie XIX i XX wieku
Autorzy:
Kulik, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631993.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Russia
the army
Warsaw
military district
judiciary
Rosja
armia
Warszawa
okręg wojskowy
sądownictwo
Opis:
W omawianym okresie Warszawski Okręg Wojskowy obejmował tereny większości Królestwa Polskiego oraz niektórych powiatów guberni grodzieńskiej i wołyńskiej. Struktura organizacyjna okręgu była rozbudowana i analogiczna do struktury rosyjskiego Ministerstwa Wojny. Na czele okręgu stał generał-gubernator, będący jednocześnie dowódcą wojsk okręgu. Podlegały mu wojska regularne i nieregularne oraz wszelkie instytucje wojskowe znajdujące się na tym terenie, w tym wydział sądowy wraz z sądem okręgowym i sądami pułkowymi. W ich skład wchodzili oficerowie mający odpowiedni poziom wykształcenia prawniczego i praktykę zawodową. Obowiązujące przepisy regulowały zakres oraz tryb rozpatrywanych spraw sądowych. Stan etatowy zarządu sądowego Warszawskiego Okręgu Wojskowego wynosił około 90 osób, jednak stopniowo ulegał zwiększeniu. W jego składzie znajdowali się: prezes sądu, ośmiu sędziów, trzech (potem pięciu) śledczych, dziesięciu prokuratorów oraz personel pomocniczy. Skład personalny był przeważnie rosyjski, lecz spotykało się także przedstawicieli innych narodowości, w tym Polaków (Leon Iwanowski).
Źródło:
Res Historica; 2015, 39
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wymiar sprawiedliwości Warszawskiego Okręgu Wojskowego armii rosyjskiej na przełomie XIX i XX wieku
Autorzy:
Kulik, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632234.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Russia
the army
Warsaw
military district
judiciary
Rosja
armia
Warszawa
okręg wojskowy
sądownictwo
Opis:
During the analysed period the Warsaw Military District encompassed most areas of the Kingdom of Poland and some poviats of the guberniyas of Grodno and Volhynia. The organisational structure of the district was complex, analogically to the structure of the Russian Ministry of War. It was headed by the general-governor, who was at the same time the commander of the district army. He was in charge of regular and irregular units and all military institutions located in this area, including the judicial department, district courts and regiment courts. These employed officers with adequate level of legal education and professional practice. The regulations of that time laid out the scope and mode of investigation of cases. The employment of the judicial department of the Warsaw Military District amounted to around 90 people, however, it was gradually increased. The staff comprised the chair of the court, eight judges, three (later five) investigating officers, ten prosecutors and auxiliary staff. The employees were mainly Russian, though there were also some representativesof other nationalities, including Poles (Leon Iwanowski).
W omawianym okresie Warszawski Okręg Wojskowy obejmował tereny większości Królestwa Polskiego oraz niektórych powiatów guberni grodzieńskiej i wołyńskiej. Struktura organizacyjna okręgu była rozbudowana i analogiczna do struktury rosyjskiego Ministerstwa Wojny. Na czele okręgu stał generał-gubernator, będący jednocześnie dowódcą wojsk okręgu. Podlegały mu wojska regularne i nieregularne oraz wszelkie instytucje wojskowe znajdujące się na tym terenie, w tym wydział sądowy wraz z sądem okręgowym i sądami pułkowymi. W ich skład wchodzili oficerowie mający odpowiedni poziom wykształcenia prawniczego i praktykę zawodową. Obowiązujące przepisy regulowały zakres oraz tryb rozpatrywanych spraw sądowych. Stan etatowy zarządu sądowego Warszawskiego Okręgu Wojskowego wynosił około 90 osób, jednak stopniowo ulegał zwiększeniu. W jego składzie znajdowali się: prezes sądu, ośmiu sędziów, trzech (potem pięciu) śledczych, dziesięciu prokuratorów oraz personel pomocniczy. Skład personalny był przeważnie rosyjski, lecz spotykało się także przedstawicieli innych narodowości, w tym Polaków (Leon Iwanowski).
Źródło:
Res Historica; 2015, 39
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wznowienie i organizacja sądownictwa polskiego w Zamościu w latach 1918–1919
Autorzy:
Bereza, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609275.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
judiciary
courts of the Kingdom of Poland
magistrates’ courts
Zamość
judges
prosecutors
investigative judges
Zamoyski Palace
sądownictwo
sądy królewsko-polskie
sądy pokoju
sędziowie
prokuratorzy
sędziowie śledczy
pałac Zamoyskich
Opis:
During World War I, after the evacuation of the Russian authorities, a local grassroots judiciary system was established in July 1915 in Zamość and surroundings on the initiative of local lawyers. It operated for a short period and then was disbanded by the Austrian occupation authorities. However, the courts of the lowest instance remained, bound within the instance system with the occupation administration and military courts. In Zamość, the Magistrate’s Court and the Military Regional (District) Court were functioning. Following the proclamation of the Act of 5 November of 1916 by the German and Austro-Hungarian Emperors, according to the provisions contained therein, the work aimed at handing over the judiciary in the occupied territories of the Kingdom of Poland to Polish hands was commenced. On 1 September 1917, the courts of the Kingdom of Poland were opened, including the Magistrate’s Court in Zamość. As a result of the initiative of the municipal authorities of Zamość and local social organizations, the Regency Council of the Kingdom of Poland decided to establish the District Court of the Kingdom of Poland in Zamość. It was inaugurated on 1 June 1918 with Romuald Jaśkiewicz as its President, who had previously been the justice of peace of Zamość. The court was composed of four district judges, four investigating judges and one district prosecutor and three deputy prosecutors. These positions were assumed by attorneys in law, lawyers coming from Galicia, as well as Polish lawyers who had returned from Russia torn by the civil war. Lower positions such as investigative judges were also assumed by trainee judges. In the years 1918–1919, significant rotation of personnel in these positions could be observed. The Zamość District covered four counties (in Polish: powiaty): Zamość, Biłgoraj, Hrubieszów and Tomaszów, with 19 peace courts operating in their respective areas. They comprised two magistrates’ courts in Zamość, covering the so-called municipal district and rural district. These were presided by Zygmunt Kostkiewicz and Adam Sajkiewicz. In November 1918, the courts of Zamość began to issue judgements “on behalf of the Republic of Poland”, and soon afterwards these courts were seated in the Zamoyski Palace refurbished for that purpose.
W czasie I wojny światowej, w lipcu 1915 r. po ewakuacji władz rosyjskich, w Zamościu i jego okolicach z inicjatywy miejscowych prawników powstało sądownictwo obywatelskie. Funkcjonowało krótko, zostało rozwiązane przez austriackie władze okupacyjne. Utrzymano jednak sądy najniższej instancji, wiążąc je instancyjnie z organami administracji okupacyjnej i sądami wojskowymi. W Zamościu funkcjonował sąd pokoju i wojskowy sąd obwodowy (powiatowy). Po wydaniu przez władców Niemiec i Austro-Węgier aktu 5 listopada z 1916 r. zgodnie z zawartą w nim zapowiedzią przystąpiono do prac mających na celu przekazanie w polskie ręce wymiaru sprawiedliwości na okupowanych terenach Królestwa Polskiego. W dniu 1 września 1917 r. otwarto sądy królewsko-polskie, a wśród nich sąd pokoju w Zamościu. W wyniku inicjatywy władz miejskich Zamościa i lokalnych organizacji społecznych Rada Regencyjna Królestwa Polskiego podjęła decyzję o utworzeniu królewsko-polskiego Sądu Okręgowego w Zamościu. Został on uroczyście otwarty w dniu 1 czerwca 1918 r., a jego prezesem mianowano dotychczasowego zamojskiego sędziego pokoju Romualda Jaśkiewicza. W skład sądu weszło czterech sędziów okręgowych, czterech sędziów śledczych, a także prokurator okręgowy i trzech podprokuratorów. Stanowiska te objęli adwokaci, prawnicy pochodzący z Galicji oraz polscy prawnicy powracający z ogarniętej wojną domową Rosji. Niższe stanowiska (np. sędziów śledczych) obsadzane były również przez pierwszych aplikantów sądowych. W latach 1918–1919 można zaobserwować spory ruch kadrowy na tych stanowiskach. Okręg zamojski obejmował cztery powiaty: zamojski, biłgorajski, hrubieszowski i tomaszowski, z działającymi na ich obszarze 19 sądami pokoju. Wśród nich były dwa sądy pokoju w Zamościu, obejmujące tzw. okręg miejski i okręg wiejski. Na ich czele stali Zygmunt Kostkiewicz i Adam Sajkiewicz. W listopadzie 1918 r. sądy zamojskie zaczęły wydawać wyroki „w imieniu Republiki Polskiej”, a niedługo potem ich siedzibą stał się wyremontowany dla tych celów pałac Zamoyskich.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies