Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rzym" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Recepcja Historii rzymskiej Kasjusza Diona w rozdziale Epitome Jana Ksyfilinosa poświęconym Pompejuszowi
    Reception of Cassius Dio’s Roman History in Pompey’s Chapter of John Xiphilinos Epitome
    Autorzy:
    Biały, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33920692.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Dio
    Xiphilinos
    Epitome
    Rome
    Byzantium
    Dion
    Ksyfilinos
    Rzym
    Bizancjum
    Opis:
    Pomimo ogromnego znaczenia jako świadectwa niezachowanych partii Historii rzymskiej Kasjusza Diona, Epitome Ksyfi linosa to jedno z najmniej rozpoznanych źródeł bizantyńskich. Postrzegane było dotychczas jako wytwór nieoryginalny, którego autor był jedynie pasywnym i czasem niekompetentnym kopistą. Dla badaczy starożytnego Rzymu Ksyfi linos stanowił jedynie substytut Diona, a dla bizantynistów był autorem nieinteresującym. Analiza Epitome – na przykładzie jego pierwszego rozdziału poświęconego Pompejuszowi, zastosowanej w nim struktury narracyjnej i metod pracy Ksyfi linosa – pokazuje, że autor aktywnie kształtował swe dzieło, zgodnie z własnymi upodobaniami literackimi i z poszanowaniem konwencji funkcjonujących w XI-wiecznej historiografii bizantyńskiej. Epitome, dzieło o charakterze dydaktycznym, dedykowane cesarzowi Michałowi VII Doukasowi, było intelektualnym produktem epoki, w której antyczne korzenie Bizancjum zaczęły odgrywać coraz większą rolę w bieżącym dyskursie politycznym. Było też pierwszym dziełem historiografii bizantyńskiej, które tak wiele miejsca poświęciło historii Rzymu przed ustanowieniem cesarstwa.
    Xiphilinos’ Epitome constitutes one of the most understudied Byzantine sources despite its great importance and role as a transmitter of the unpreserved parts of Cassius Dio’s Roman History. Until recently it was mainly perceived as an unoriginal product whose author was only a passive and often incompetent copyist. For scholars of Ancient Rome Epitome was seen only as a substitute for Dio, while Byzantinists deemed Xiphilinos as an uninteresting author. Analysis of Epitome’s first chapter devoted to Pompey shows that in fact, he was an author who actively shaped his work according to his own literary tastes and trends functioning in eleventh-century Byzantine historiography. Epitome, a didactic work dedicated to the emperor Michael VII Doukas, was an intellectual product of an era where the ancient roots of Byzantium started to play an increasingly important role in contemporary political discourse. It was also the first work of Byzantine historiography which devoted as much space to Roman history before the establishment of imperial monarchy.
    Źródło:
    Res Historica; 2023, 56; 45-87
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spartacus ipse in primo agmine fortissime dimicans quasi imperator occisus est. Uwagi dotyczące pracy: Spartacus. History and Tradition, red. D. Słapek, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2018, ss. 294 + il.
    Autorzy:
    Wolny, Miron
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040896.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Ancient Rome
    Spartacus
    reception of antiquity
    contemporary culture
    starożytny Rzym
    Spartakus
    recepcja antyku
    kultura współczesna
    Opis:
    Praca zbiorowa zatytułowana Spartacus – History and Tradition stanowi oś rozważań o historii trackiego bohatera i tradycji związanej z kształtowaniem się mitu Spartakusa. Monografia ma charakter interdyscyplinarny, cechujący się szerokim spojrzeniem na problem funkcjonowania bohatera niewolniczej rebelii zarówno w historii (i widzianym poprzez pryzmat badań historycznych), jak i w kulturze (od prezentacji literackich po wizualizacje ikonograficzne). Poza omówieniem treści i układu monografii w prezentowanym artykule dokonano uzupełnień i wyeksponowano komentarze dotyczące pojawiających się w artykułach partykularnych problemów związanych ze Spartakusem. Zwrócono szczególną uwagę na sekwencje tekstów i wewnętrzne zorganizowanie pracy, a także – odrębnie dla każdego przypadku – odniesiono się do treści merytorycznych, występujących w poszczególnych tekstach. Odniesiono się również do metodologii badań, a także poczyniono uzupełnienia dotyczące literatury przedmiotu, wskazując przy tym także na obszary deficytowe w pracy. Ostatecznie podkreślono wysoką wartość całej publikacji i wyrażono opinię, że idea interdyscyplinarnych badań nad Spartakusem będzie w przyszłości kontynuowana.
    The aim of this study was to analyse the articles that comprise a monograph entitled Spartacus – History and Tradition. This paper discusses the contents and the layout of the monograph and provides some supplements with an emphasis on the comments on specific issues concerning Spartacus that appear in the articles. Particular attention was devoted to the sequence of texts and the internal organisation of the work. Moreover, the paper addresses the contents of each text and the study methodology. Supplements regarding the literature section were provided and some oversights in the monograph were identified.
    Źródło:
    Res Historica; 2021, 52; 663-680
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Few Words about the Diseases and Treatment of Pigs in Ancient Rome
    Kilka słów o chorobach i leczeniu trzody chlewnej w starożytnym Rzymie
    Autorzy:
    Bartnik, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056197.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    ancient Rome
    diseases
    pigs
    fever
    throat swelling
    vomiting
    starożytny Rzym
    choroby
    świnie
    gorączka
    obrzęk podgardla
    wymioty
    Opis:
    In ancient Rome, pigs were widely bred animals. Breeders also paid attention to health issues because in the case of herd animals such as pigs, each disease posed a risk of large losses. Among the diseases of pigs, ancient authors mentioned fever, throat swelling, vomiting, pneumonia, coma-like condition or spleen pain. Some of the symptoms can be associated with currently known diseases. The ancients also tried to cure the observed diseases, but in most cases the treatments they offered had no chance of success. To date, some pig diseases are not treatable. One of the most effective methods of preventing them was to maintain appropriate zoohygienic conditions of which they were aware in ancient Rome. Many contemporary authors drew attention to this issue.
    W starożytnym Rzymie świnie były powszechnie hodowanymi zwierzętami. Hodowcy zwracali uwagę także na kwestie zdrowotne, ponieważ w przypadku zwierząt stadnych, jakimi są świnie, każda choroba rodziła ryzyko dużych strat. Wśród chorób świń starożytni autorzy wymieniali: gorączkę, obrzęk podgardla, wymioty, zapalenie płuc, stan podobny do śpiączki czy ból śledziony. Niektóre z objawów można powiązać ze znanymi współcześnie chorobami. Starożytni starali się też leczyć zaobserwowane choroby, niemniej w większości przypadków proponowane przez nich kuracje nie miały szans na powodzenie. Część chorób trzody chlewnej wciąż nie podlega leczeniu. Jedną z najskuteczniejszych metod ich zapobiegania było zachowanie odpowiednich warunków zoohigienicznych, z czego zdawano sobie sprawę w starożytnym Rzymie. Wielu ówczesnych autorów to podkreślało.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2020, 75; 45-60
    0239-4251
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sacramentum: On the Legal Meaning of the Term as Used in the Letters of Pliny the Younger
    Sacramentum. O prawnym znaczeniu terminu na kanwie listów Pliniusza Młodszego
    Autorzy:
    Dębiński, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31348250.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Pliny the Younger
    Roman law
    sacramentum
    sacramentum militaris
    ancient Rome
    Pliniusz Młodszy
    prawo rzymskie
    starożytny Rzym
    Opis:
    The article is a scientific and research paper. The subject of research is letters exchanged between Pliny the Younger and Emperor Trajan, whereas the discussion addresses some aspects of the legal meaning of the term sacramentum. To expound the problem conclusively, the etymology of the term was explained, and next, sacramentum was discussed as a terminius technicus to denote an action by wager and a military oath. The use of the concept in the letters of Pliny the Younger and in the legislation of the Late Roman Empire was highlighted. In conclusion, the Latin term sacramentum was confirmed to have had both a religious and a legal connotation. In the juridical sense, sacramentum meant an action by wager known from the civil proceedings of legis actio sacramento. But it received yet another meaning for the purposes of military discipline – it was a name of a military oath. These conclusions contribute to the scientific aspect of the problem and demonstrate the originality of the research. They have an international significance as Roman law is a discipline studied across the globe.
    Artykuł jest tekstem o charakterze naukowo-badawczym. Temat badań dotyczy korespondencji Pliniusza Młodszego z cesarzem Trajanem, a przedmiotem wywodu są niektóre aspekty prawnego znaczenia sacramentum. W celu kompleksowego przedstawienia podjętego zagadnienia została wyjaśniona etymologia terminu, a następnie sacramentum zostało przedstawione jako terminius technicus na oznaczenie zakładu procesowego i przysięgi żołnierskiej. Omówiono też wykorzystanie pojęcia w korespondencji Pliniusza Młodszego i ustawodawstwie późnego cesarstwa. W konkluzji badań stwierdzono, że łaciński termin sacramentum ma nie tylko religijną, lecz także prawną konotację. W sensie jurydycznym termin ten bowiem oznaczał zakład procesowy, stosowany w postępowaniu cywilnym legis actio sacramento. Inne znaczenie otrzymał w ramach dyscypliny wojskowej – stanowił nazwę przysięgi wojskowej. Wnioski te mają wartość poznawczą dla nauki i przesądzają zarazem o oryginalności badań. Ich zasięg – ze względu na to, że prawo rzymskie jest dyscypliną eksplorowaną na płaszczyźnie globalnej – jest międzynarodowy.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 3; 45-60
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Map of Albi as a Geopolitical Cryptogram. A Proposal for a New Interpretation
    Mapa z Albi jako geopolityczny kryptogram. Propozycja nowej interpretacji
    Autorzy:
    Kochanek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1373955.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Map of Albi
    Anthropomorphism
    Geopolitical Cryptogram
    Europe
    North
    Rome
    Christianity
    Islam
    mapa z Albi
    antropomorfizm
    kryptogram geopolityczny
    Europa
    Północ
    Rzym
    chrześcijaństwo
    islam
    Opis:
    Artykuł ten ma z jednej strony przybliżyć historię badań nad mapą z Albi, z drugiej zaś pokazać, że mapa ta jest w gruncie rzeczy kryptogramem graficznym. Istotą tego kryptogramu jest schematyczny kształt Morza Śródziemnego, które przypomina kształt ludzkiej głowy. Głowa owa ma okropny, niemal diaboliczny profil, a jej twarz jest zwrócona w lewo, czyli w kierunku geograficznej Północy. Ziemie otaczające ten profil pełnią jedynie funkcję swego rodzaju ram portretu. Analiza tego karykaturalnego kryptogramu, uwzględniając czas i miejsce powstania mapy oraz kontekst geopolityczny, pozwala wysunąć hipotezę, że anonimowy autor mapy z Albi wydaje się milcząco oskarżać przywódców świata chrześcijańskiego o dopuszczenie do sytuacji, w której islam zdominował basen Morza Śródziemnego.
    This article on the one hand is intended to present the history of research on the Albi map, and on the other, to show that the map is essentially a graphical cryptogram. The essence of this cryptogram is the schematic shape of the Mediterranean, which resembles the shape of a human head. The head has a horrible, almost diabolical profile, and its face is turned to the left, towards the geographical North. The lands surrounding this profile serve only as a kind of portrait framework. The analysis of this caricatural cryptogram, taking into account the time and place of the map’s creation and the geopolitical context, suggests that the anonymous author of the Albi map seems to silently accuse the leaders of the Christian world of allowing Islam to dominate the Mediterranean.
    Źródło:
    Res Historica; 2020, 49; 11-30
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Upodobania i pasje hofrata Kazimierza Chłędowskiego
    Autorzy:
    Jaskólski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609565.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Austro-Hungarian Monarchy
    Galicia
    Renaissance
    Baroque
    Rococo
    Italy
    France
    Rome
    Ferrara
    Siena
    Naples
    Paris
    monarchia austro-węgierska
    Galicja
    renesans
    barok
    rokoko
    Włochy
    Francja
    Rzym
    Neapol
    Paryż
    Opis:
    The essay presents the life and work of Kazimierz Chłędowski (1843–1920), partly in recognition of his political merit, but first of all to acknowledge his contribution to cultural studies and the popularization of knowledge about the Renaissance and the Baroque. Being a mere clerk and occupying at first the lowest post in the administration of Galicia, the part of the Austro-Hungarian Monarchy, with time Chłędowski raised to the position of the minister for Galicia in the Austrian government. Throughout his career and during the retirement he wrote several powerful monographs devoted to the history and culture of the Renaissance and the Baroque in Italy and France. His works had many re-editions in Poland and their translations won great popularity mainly in Germany and Scandinavia. Today Chłędowski seems to be a rather forgotten figure, hence the idea of writing this essay.
    W eseju została przedstawiona postać Kazimierza Chłędowskiego (1843–1920) gwoli przypomnienia jego zasług po części politycznych, lecz głównie na polu kulturoznawstwa i popularyzacji wiedzy o renesansie i baroku. Chłędowski jako urzędnik przeszedł drogę od najniższych stanowisk w administracji Austro-Węgier i Galicji jako kraju koronnego, po stanowisko ministra dla Galicji w rządzie austriackim. W trakcie swej pracy, a potem na emeryturze, stworzył kilka potężnych monografii poświęconych dziejom oraz kulturze renesansu i baroku we Włoszech i Francji. Jego prace cieszyły się wielką popularnością na ziemiach polskich oraz miały wiele nakładów i tłumaczeń, głównie w Niemczech i Skandynawii. Dziś wydaje się postacią nieco zapomnianą, stąd cel napisania tego eseju.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Class-Based Approach to Roman Criminal Law
    Autorzy:
    Czech-Jezierska, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1916253.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Roman criminal law
    concept of class
    ancient Rome
    Marxist methodology
    research on Roman law
    rzymskie prawo karne
    klasowość
    antyczny Rzym
    metodologia marksistowska
    romanistyczne badania naukowe
    Opis:
    The theory of class struggle lay at the root of Marxist methodology. According to historical materialism, the slave formation existed in the ancient Roman state, and Marxist historians further developed the concept of class divisions in Roman society. Their views on this subject permeated also the research on Roman law, which was to be studied in terms of the influence that class divisions and class struggles had on the evolution of the state and legal norms in ancient Rome. This approach mainly concerned Roman private law, which was of the primary interest to scholars. The author attempts to determine whether the issue of class also constituted a reference point for studying the criminal law of ancient Rome, which had the character of public norms. The article examines the most representative views of Roman law scholars who applied the Marxist method in their research. Despite their attempts, they found it hard to uphold the concept that ancient Roman society had been divided into antagonistic and structurally homogeneous classes, and what is more, that these classes had been united by class consciousness. Differences between social strata in their legal position, including different criminal law norms, did not result from class divisions and class struggle, but rather reflected the specific character of ancient Roman society.
    Teoria oparta o walkę klas leżała u podstaw metodologii nauki marksistowskiej. Materializm historyczny w odniesieniu do antycznego państwa rzymskiego zakładał istnienie formacji niewolniczej, a dalsze interpretacje historyków marksistowskich prowadziły do rozwijania koncepcji klasowości społeczeństwa rzymskiego. Poglądy na ten temat przenikały również do romanistycznych badań naukowych. Prawo rzymskie należało badać pod kątem wpływu, jaki miała klasowość na rozwój państwa i norm funkcjonujących w antycznym Rzymie. Dotyczyło to przede wszystkim rzymskiego prawa prywatnego i nim przede wszystkim się zajmowano. Zamierzeniem autorki jest próba ustalenia, czy klasowość była wówczas również punktem odniesienia do badań nad rzymskim prawem karnym, mającym charakter norm publicznych. W artykule przeanalizowano w tym celu najbardziej reprezentatywne poglądy romanistów stosujących metodologię marksistowską. Mimo ich naukowych starań ostatecznie trudno jednak było im utrzymać nawet koncepcję zakładającą istnienie w starożytnym Rzymie jednolitych w swej strukturze antagonistycznych klas, nie wspominając już o domniemaniu ich świadomości w tym zakresie. Zróżnicowanie prawne poszczególnych warstw społecznych, także przez normy rzymskiego prawa karnego, nie było zatem wynikiem klasowości, lecz specyfiki antycznego społeczeństwa rzymskiego.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 1; 35-53
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Terminy: piorun, błyskawica, grzmot a problemy translatorskie ze starożytnymi pismami łacińskimi, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii religijno-prawnych (wybrane przykłady)
    Autorzy:
    Lewartowicz, Anna Tatiana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/763130.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    thunderbolt
    lightning
    thunder
    Rome
    antiquity
    1st c. BC/1st c. AD
    translations
    piorun
    błyskawica
    grzmot
    Rzym
    starożytność
    I w. p.n.e/I w.n.e.
    przekłady
    Opis:
    Translators of the 1st century B.C. and 1st century A.D. Latin authors all the time are faced with difficulties in translation of the words: a thunderbolt (piorun), a lightning (błyskawica) and a thunder (grzmot). This is connected with a few things. First, there are the lack of accurate definitions in specialist literature and in dictionary of Polish language, etymological, synonymous and phraseological. There is also the lack of unambiguous translation in Latin and Polish dictionary. The difficulty is greater because of the word grom, which is the synonym of thunderbolt and thunder.The correct translation of aforementioned words is important because in ancient Rome these phenomena were connected with religion, precisely with divination, one of the oldest was auspicial ex caelo. Priests took into consideration what they heard and saw. The divination was connected with the political life. We have to remember, that oversight or ignoring of things related to cult had religious and legal consequences. According to Cicero, supreme principle during assemblies was: Iove tonante, fulgurante comitia populi nefas („Kiedy Jowisz grzmi i ciska pioruny (by Rykaczewski „błyska”), nie godzi się odbywać zgromadzeń ludowych” – in Kornatowski’s translation).The specialists in literature concentrated on discussion about these phenomena in various context (i.a.: T. Zieliński M. Jaczynowska, J. Linderski, H. Kowalski) but did not study terminology. The purpose of this article was reading three dictionaries (Plezia, Korpanty, Sondel) and finding Latin words that were translated into Polish language as: a thunderbolt, a lightning, a thunder and grom. Next, more than 70 words were collected. Morever, some fragments were analysed. The word grom is the biggest problem so if we need it during translation I think we should mention whether thunderbolt or thunder we have in mind. And it is important to take into consideration the scientific definition. In further consideration it will be worth to research these words in the Greek languages and also compare some fragments with other translations into modern languages such as: English, German and French.
    Tłumacze autorów łacińskich z przełomu I w. p.n.e. i I w. mieli i nadal mogą mieć trudności w prawidłowym przekładzie terminów: piorun, błyskawica, grzmot. Może być to spowodowane zarówno brakiem jednoznacznej definicji w literaturze przedmiotu (S. Chromow, 1969, A. Woś 1996, T. Niedźwiedź 2003), w słownikach języka polskiego (M. S. Linde, W. Doroszewski, S. Dubiński), etymologicznych (W. Boryś, A. Brückner) oraz wyrazów bliskoznacznych (A. S.Krasiński, S. Skorupka) i frazeologicznym (S. Skorupka), jak i niebudzącej wątpliwości translacji tych wyrazów w słownikach łacińsko-polskich (M. Plezia, J. Korpanty, J. Sondel). Problem pogłębia słowo „grom”, które w różnych opracowaniach i słownikach może być synonimem pioruna lub grzmotu.Jednakże  poprawny przekład tych trzech terminów meteorologicznych jest ważny kiedy zajmujemy się starożytnym Rzymem i jego recepcją.  Gdyż w tym okresie piorun, błyskawica, grzmot często pojawiały się w utworach autorów łacińskich  nie tylko przy opisie przyrody, ale również w kontekście religijnym. Odgrywały one bowiem ważną rolę we wróżbiarstwie, które było nieodłącznym elementem wierzeń. Brano także pod uwagę przede wszystkim to, co augurowie mogli zobaczyć, a nie tylko usłyszeć i dlatego uważa się, z tego właśnie powodu kapłani w czasie składania ofiar mieli zakryte głowy. Wróżby z kolei ściśle wiązały się również z szeroko rozumianym życiem politycznym. Należy pamiętać, że wszyscy byli zobowiązani do wykonywania ściśle określonych form kultu, niedopatrzenie czy zaniechanie miało swoje konsekwencje religijne oraz prawne. Nadrzędną zasadę przy komicjach podał Cyceron, brzmiała ona: „Iove tonante, fulgurante comitia populi nefas” („Kiedy Jowisz grzmi i ciska pioruny (a może jak chce Rykaczewski „błyska”), nie godzi się odbywać zgromadzeń ludowych” – w przekładzie Kornatowskiego).  A jedną z najstarszym form wróżbiarstwa były auspicia ex caelo, które polegały na obserwacji takich zjawisk jak wyładowania atmosferyczne.Dotychczasowe publikacje z przedmiotu skupiały się głównie na omówieniu znaczenia tych zjawisk lub innych znaków wróżebnych w różnych kontekstach (m.in. T. Zieliński M. Jaczynowska, J. Linderski, H. Kowalski) jednak nie zajmowały się szczegółowo omawianym problemem. Zatem celem pracy było przeczytanie trzech słowników łacińsko-polskich i znalezienie wyrazów łacińskich tłumaczonych na język polski jako: piorun, błyskawica, grzmot i grom. Następnie zestawiono je i do większości z nich dołączono przykłady ze źródeł. Słów takich jest ponad 70. Ponadto poddano analizie również niektóre fragmenty z pism, które nastręczają trudności przy tłumaczeniu (m.in. z Cycerona, Lukrecjusza i Wergiliusza).Z rozważań nad problemem wysunięto następujące wnioski: jeżeli przekładany wyraz ma wiele znaczeń a zależy nam na zachowaniu rymów należałoby zrobić przypis jaki termin meteorologiczny mamy na myśli, szczególnie w przypadku kiedy użyjemy słowa „grom”. Ponadto wskazane jest wzięcie pod uwagę naukową definicję danego wyrazu.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia; 2015, 70, 2
    0137-1983
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kampania italska Narsesa
    Autorzy:
    Kozina, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632037.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Ostrogothic Kingdom, campaign, Narses, Italy, battle, Totila, army, Taginae, Mons Lactarius, Rome, Teia, Justinian the Great
    Królestwo Ostrogotów, kampania, Narses, Italia, bitwa, Totila,armia, Taginae, Mons Lactarius, Rzym, Teja, Justynian Wielki
    Opis:
    Kampania italska Narsesa stanowiła ostatnią fazę wojny Cesarstwa Wschodniorzymskiego z Królestwem Ostrogotów. Po kilkunastu latach walk, które nie przyniosły rozstrzygnięcia, Justynian Wielki powierzył w 551 r. naczelne dowództwo eunuchowi Narsesowi. Na początku 552 r. pomaszerował on na czele armii wzdłuż adriatyckiego wybrzeża. Dotarł do Rawenny, skąd następnie wyruszył w kierunku Rzymu. Pod Taginae drogę zastąpiła mu armia Gotów prowadzona przez króla Totilę. W bitwie Narses odniósł zdecydowane zwycięstwo. Wroga armia została doszczętnie rozbita, a Totila poległ w walce. Narses bez przeszkód zajął Rzym, po czym ruszył na południe, gdzie w bitwie pod Mons Lactarius pokonał resztki gockich oddziałów. Wówczas wydawało się, że Italia zostanie niebawem odzyskana. Jednak z północy nadciągnęła ogromna frankijska armia. Po roku zmagań Narsesowi udało się pokonać Franków w bitwie nad rzeką Volturno. Dzięki temu zwycięstwu mógł bez przeszkód kontynuować podbój Italii. Działania zbrojne zakończyły się w 561 r., kiedy skapitulowały ostatnie gockie miasta – Werona i Brescia.
    Źródło:
    Res Historica; 2018, 45
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kampania italska Narsesa
    Autorzy:
    Kozina, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632137.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Ostrogothic Kingdom, campaign, Narses, Italy, battle, Totila, army, Taginae, Mons Lactarius, Rome, Teia, Justinian the Great
    Królestwo Ostrogotów, kampania, Narses, Italia, bitwa, Totila,armia, Taginae, Mons Lactarius, Rzym, Teja, Justynian Wielki
    Opis:
    Narses’ Italian campaign was the last stage of the war between the Eastern Roman Empire and the Ostrogothic Kingdom. In 551, following over a decade of fighting with no resolution, Justinian the Great appointed the eunuch Narses commander of his forces. In early 552, Narses led the army along the Adriatic coast, reaching Ravenna and then moving towards Rome. At Taginae, he was stopped by an army of Goths led by king Totila. Narses’ victory was decisive, with the Gothic army destroyed, and Totila killed in battle. Narses was able to occupy Rome, and then moved south, defeating the remnants of Gothic forces at Mons Lactarius. It appeared that Italy would be regained soon, but a powerful Frankish army arrived from the north. After a year’s struggle, Narses was able to defeat Franks in the battle of the Volturno, allowing him to continue the conquest of Italy. Military activity ended in 561, when the last Gothic towns of Verona and Brescia surrendered.
    Kampania italska Narsesa stanowiła ostatnią fazę wojny Cesarstwa Wschodniorzymskiego z Królestwem Ostrogotów. Po kilkunastu latach walk, które nie przyniosły rozstrzygnięcia, Justynian Wielki powierzył w 551 r. naczelne dowództwo eunuchowi Narsesowi. Na początku 552 r. pomaszerował on na czele armii wzdłuż adriatyckiego wybrzeża. Dotarł do Rawenny, skąd następnie wyruszył w kierunku Rzymu. Pod Taginae drogę zastąpiła mu armia Gotów prowadzona przez króla Totilę. W bitwie Narses odniósł zdecydowane zwycięstwo. Wroga armia została doszczętnie rozbita, a Totila poległ w walce. Narses bez przeszkód zajął Rzym, po czym ruszył na południe, gdzie w bitwie pod Mons Lactarius pokonał resztki gockich oddziałów. Wówczas wydawało się, że Italia zostanie niebawem odzyskana. Jednak z północy nadciągnęła ogromna frankijska armia. Po roku zmagań Narsesowi udało się pokonać Franków w bitwie nad rzeką Volturno. Dzięki temu zwycięstwu mógł bez przeszkód kontynuować podbój Italii. Działania zbrojne zakończyły się w 561 r., kiedy skapitulowały ostatnie gockie miasta – Werona i Brescia.
    Źródło:
    Res Historica; 2018, 45
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kampania italska Narsesa
    Autorzy:
    Kozina, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953663.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Ostrogothic Kingdom, campaign, Narses, Italy, battle, Totila, army, Taginae, Mons Lactarius, Rome, Teia, Justinian the Great
    Królestwo Ostrogotów, kampania, Narses, Italia, bitwa, Totila,armia, Taginae, Mons Lactarius, Rzym, Teja, Justynian Wielki
    Opis:
    Kampania italska Narsesa stanowiła ostatnią fazę wojny Cesarstwa Wschodniorzymskiego z Królestwem Ostrogotów. Po kilkunastu latach walk, które nie przyniosły rozstrzygnięcia, Justynian Wielki powierzył w 551 r. naczelne dowództwo eunuchowi Narsesowi. Na początku 552 r. pomaszerował on na czele armii wzdłuż adriatyckiego wybrzeża. Dotarł do Rawenny, skąd następnie wyruszył w kierunku Rzymu. Pod Taginae drogę zastąpiła mu armia Gotów prowadzona przez króla Totilę. W bitwie Narses odniósł zdecydowane zwycięstwo. Wroga armia została doszczętnie rozbita, a Totila poległ w walce. Narses bez przeszkód zajął Rzym, po czym ruszył na południe, gdzie w bitwie pod Mons Lactarius pokonał resztki gockich oddziałów. Wówczas wydawało się, że Italia zostanie niebawem odzyskana. Jednak z północy nadciągnęła ogromna frankijska armia. Po roku zmagań Narsesowi udało się pokonać Franków w bitwie nad rzeką Volturno. Dzięki temu zwycięstwu mógł bez przeszkód kontynuować podbój Italii. Działania zbrojne zakończyły się w 561 r., kiedy skapitulowały ostatnie gockie miasta – Werona i Brescia.
    Narses’ Italian campaign was the last stage of the war between the Eastern Roman Empire and the Ostrogothic Kingdom. In 551, following over a decade of fighting with no resolution, Justinian the Great appointed the eunuch Narses commander of his forces. In early 552, Narses led the army along the Adriatic coast, reaching Ravenna and then moving towards Rome. At Taginae, he was stopped by an army of Goths led by king Totila. Narses’ victory was decisive, with the Gothic army destroyed, and Totila killed in battle. Narses was able to occupy Rome, and then moved south, defeating the remnants of Gothic forces at Mons Lactarius. It appeared that Italy would be regained soon, but a powerful Frankish army arrived from the north. After a year’s struggle, Narses was able to defeat Franks in the battle of the Volturno, allowing him to continue the conquest of Italy. Military activity ended in 561, when the last Gothic towns of Verona and Brescia surrendered.
    Źródło:
    Res Historica; 2018, 45
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies