Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "russian federation" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    External Security Strategies of Belarus
    Autorzy:
    Gomółka, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056228.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Belarus
    security strategies
    the Russian Federation
    the Collective Security Treaty Organisation
    Opis:
    Under President Lukashenko, three Belarusian national security strategies have been announced: the first in 1995, the second in 2001 and the third in 2011. The first proposal, formulated after Lukashenko’ victory in the presidential elections in 1994, outlined Belarus as a neutral state, unbound to any military block in the absence of external enemies. The direction of the foreign policy pursued by the president of Belarus was reflected in the second strategy, where security against NATO and EU member states was sought in a federal state with the Russian Federation. Under the third national security scheme Belarus was to remain in Russia’s military security system. Nevertheless, an important security factor was considered to be the modernisation of the economy with foreign capital participation and the need to diversify the supplies of fuels, thus reducing the country’s dependence on its earlier partner. The subsequently issued documents: the military doctrine of the State, whose assumptions were published on 20 July 2016, and the Concept of security of the Belarusian state borders for the period 2018–2022, prioritised further development of relations with the Russian Federation and the member states of the Collective Security Treaty Organisation. A new element of the 2019 defence plan is the prevention of external aggression and internal disturbance that contribute to the destabilisation of the state.  
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2020, 27, 2; 75-89
    1428-9512
    2300-7567
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Russian Federation in European Union Programmes
    Autorzy:
    Gomółka, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/647523.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Russian Federation
    European Union
    TACIS
    European Neighbourhood and Partnership Instrument
    European Union Programmes
    Opis:
    Since the early 1990s, the European Union has been supporting socio-economic transformations in the former Soviet Union states, including the Russian Federation. Initially, this assistance was provided in the framework of the TACIS Programme, offering long-term, non-repayable aid. In 1991–2006 Russia received EUR 2.7bn for the restructuring of the state enterprise sector, establishment of private companies, state administration reform, telecommunications, nuclear safety and security and environmental protection. Despite severe criticism directed at the implemented programme, emphasising its unclear objectives, lack of awareness of the conditions in which the projects were executed, prolonged completion periods for some projects and lack of evaluation, the European Union continued its financial assistance to Russia since 2007 as part of the European Neighbourhood and Partnership Instrument. The funds available for the programme were earmarked to support political, economic and social reforms, and regional and local development through programmes implemented in two time perspectives: 2007–2013 and 2014–2020. Evaluation of the programmes implemented in 2007–2013 revealed numerous shortcomings in project execution. For example, projects implemented as part of the Arctic Circle-Russia Programme were criticised for weak objectives and only partial completion of some undertakings. Another programme – Karelia–Russia failed to create a joint vision of the region and develop joint investment plans.  The issues indicated as barriers to cooperation between the Russian Federation and Finland included: complicated administrative procedures in Russia and poor command of the English language on the Russian side. No evaluation report was prepared on completion of the South-East Finland–Russia Programme and Lithuania–Poland–Russia Programme. Furthermore, the objectives of the Estonia–Latvia–Russia Programme were not accomplished.  Nevertheless, the European Union decided to continue the assistance to the Russian Federation in 2014–2020 as part of the following programmes: Arctic Circle–Russia, Karelia–Russia and South-East Finland–Russia and to launch four new programmes: Estonia–Russia, Latvia–Russia, Poland–Russia and Lithuania–Russia.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2017, 24, 1
    1428-9512
    2300-7567
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Проблемные точки «украинского вектора» внешней политики России в 2013/2014 годах
    Autorzy:
    Савенков, Роман
    Куманичкин, Павел
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686942.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the foreign policy of the Russian Federation, “Ukrainian vector”
    внешняя политика Российской Федерации, «украинский вектор».
    Opis:
    Ukraine is a key area for the European countries. The specifics of Ukraine’s geopolitical position is the so-called its “middle” position: between Europe and Russia. Official statements by the Russian leadership show a very negative perception of the events in Ukraine. It seems obvious that Vladimir Putin will leave for political activities, resource and information-ideological support of separatist entities of South-East of Ukraine and will use any mistakes and failures of the Ukrainian political and military leadership.
    Artykuł zawiera abstrakt w języku rosyjskim oraz angielskim.
    Аннотация. Украина расположена на ключевой для европейских государств территории. Специфика геополитической позиции Украины состоит в т.н. ее «срединном» положении: между Европой и Россией. Официальные заявления российского руководства свидетельствуют о крайне негативном восприятии событий в Украине. Представляется очевидным, что В. Путин не оставит действия по политической, ресурсной и информационно-идеологической поддержке сепаратистских образований юго-востока Украины и будет использовать любые ошибки и промахи украинского политического и военного руководства.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2015, 1, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przyszłość Rosji w publicystyce czasopisma „Arka” (1991–1996)
    Autorzy:
    Borowik, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607573.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    magazine “The Ark”
    press in Poland
    Russian Federation
    czasopismo „Arka”
    prasa w Polsce
    Federacja Rosyjska
    Opis:
    The subject of the article are the opinions of the USSR and Russia experts published in the magazine “The Ark” in the years 1991–1995 and concerning the future of Russian Federation. The authors of those publications attempted to answer the question which direction will the internal development of Russia take, when it comes to its politics, economy and social relations. Also they discussed about the tactics that the Russian state will choose for its relations with neighbors, and particularly Ukraine, Belarus and the Baltic States. Most of the publicists expressed an opinion that Russia will not develop in the direction of liberal democracy and will become a formally democratic, but actually authoritarian rule state instead, with a strong position of the officials-business class. As far foreign policy is concerned there will be attempts at rebuilding the position of a superpower that was forfeited as the results of loss in the Cold War conflict with the United States and Western Europe.
    Tematem artykułu są opinie znawców ZSRR i Rosji zamieszczane na łamach czasopisma „Arka” w latach 1991–1995, dotyczące przyszłości Federacji Rosyjskiej. Autorzy publikacji próbowali odpowiedzieć na pytanie, w jakim kierunku będzie zmierzał rozwój wewnętrzny Rosji zarówno w dziedzinie polityki, gospodarki, jak i stosunków społecznych. Zastanawiano się także nad taktyką, jaką podejmie państwo rosyjskie w stosunkach z sąsiadami, szczególnie z Ukrainą, Białorusią i państwami nadbałtyckimi. Większość publicystów wyrażało opinię, że Rosja nie będzie się rozwijać w kierunku zachodniego modelu demokracji liberalnej, lecz stanie się państwem formalnie demokratycznym, ale faktycznie rządzonym w sposób autorytarny z silną pozycją warstwy urzędniczo-biznesowej. W wymiarze polityki zagranicznej będą natomiast podejmowane próby odbudowy pozycji mocarstwowej utraconej w wyniku porażki w konflikcie zimnowojennym ze Stanami Zjednoczonymi i z Europą Zachodnią.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2015, 70
    0239-4251
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    System medialny Federacji Rosyjskiej. Wybrane zagadnienia
    Autorzy:
    Borowik, Bogdan
    Kirwiel, Eleonora
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687138.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the Russian Federation, mass media, authoritarianism
    Federacja Rosyjska, media masowe, autorytaryzm, propaganda
    Российская Федерация, СМИ, авторитаризм, пропаганда
    Opis:
    The article analyzes the media system in Russia with respect to a few significant issues. First of all, the basic categorization of media systems has been presented in the perspective of the evolution of political system that situates Russia in the category of the authoritarian models. The main directions of development and specificity of the media space in Russia have been outlined in the historic context. The main tendencies in the subordination of the mass media during Vladimir Putin’s office have been described. The factual material analyzed while producing this article gave the grounds to formulate the conclusion that after the period of hesitation in 1990s connected with the choice of political system between liberal democracy and authoritarian system, since the beginning of the 21st century Russia has been experiencing the progressive development of autocracy. As a result, the media system is becoming closer to the authoritarian model. The most significant characteristics of this process include the restriction of freedom of speech, supervision of the media market and increasingly present propaganda.
    W artykule dokonano analizy systemu medialnego Rosji przez pryzmat kilku istotnych zagadnień. Przede wszystkim przedstawiono podstawową kategoryzację systemów medialnych w perspektywie ewolucji systemowej, umieszczając Rosję w kategorii modeli autorytarnych. Nakreślono główne uwarunkowania rozwoju oraz specyfikę przestrzeni medialnej w Rosji w kontekście historycznym. Opisano główne kierunki w porządkowaniu mediów masowych w czasach W. Putina. Analizowany w trakcie przygotowania artykułu materiał faktologiczny dał podstawy do wniosku, że po okresie wahania w latach dziewięćdziesiątych XX wieku co do wyboru systemu politycznego pomiędzy demokracją liberalną a systemem autorytarnym od początku XXI wieku w Rosji mamy do czynienia z postępującym kształtowaniem się autokracji, a co za tym idzie system medialny zmierza ku modelowi autorytarnemu. Najważniejsze przejawy tego procesu to: ograniczenie wolności słowa, nadzór rynku medialnego, coraz bardziej obecna propaganda.
    Аннотация: В статье анализируется медиасистема России через призму нескольких важных вопросов. Прежде всего представлена базовая категоризация медиасистем в перспективе системной эволюции, относящая Россию к категории авторитарных моделей. Выделены основные детерминанты развития и специфика медиапространства в России в историческом контексте. Описаны основные направления организации СМИ во времена В. Путина. Фактический материал, проанализированный в процессе подготовки статьи, позволил сделать вывод о том, что после периода колебаний в девяностых годах ХХ века относительно выбора политической системы между либеральной демократией и авторитарной системой, с начала ХХI века в России мы имеем дело с поступательным формированием самодержавия, и, как следствие, медиасистема движется к авторитарной модели. Наиболее важными проявлениями этого процесса являются: ограничение свободы слова, контроль за медиарынком, все более распространенная пропаганда.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2018, 4, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie, specyfika i uwarunkowania partii władzy w Federacji Rosyjskiej
    Autorzy:
    Sokół, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687146.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Russian Federation, power parties, United Russia
    Federacja Rosyjska, partie władzy, Jedna Rosja
    Российская Федерация, силовые партии, Единая Россия
    Opis:
    The power parties arose for the needs of a political leader or a group of people associated with the functioning state apparatus, whose overriding goal is to provide parliamentary support to its principals or people from their immediate environment. The parties of power in Russia have become part of the political system of this state. The functioning of these parties seriously limits the possibilities of developing political pluralism and electoral rivalry. The functions of the ruling party since the 1990s have focused on the recruitment of political elites. One Russia wins the next election, shows internal coherence, maximizes its resources and political potential. The power party controls the legislative process and effectively influences the policy of the state.
    Partie władzy powstały na potrzeby lidera politycznego lub grupy ludzi związanych z funkcjonującym aparatem państwowym. Nadrzędnym celem partii władzy jest instytucjonalizacja zaplecza politycznego obozu rządzącego. Partie władzy w Rosji stały się częścią systemu politycznego tego państwa. Funkcjonowanie tych partii poważnie ogranicza możliwości rozwoju pluralizmu politycznego i rywalizacji wyborczej. Funkcje partii rządzącej od lat 90. XX wieku skupiały się na rekrutacji elit politycznych. Partia władzy Jedna Rosja wygrywa obecnie kolejne wybory, wykazuje wewnętrzną spójność, maksymalizuje swoje zasoby i potencjał polityczny. Partia władzy kontroluje proces legislacyjny i skutecznie wpływa na politykę państwa.
    Партии власти возникли для нужд политического лидера или группы людей, связанных с функционирующим государственным аппаратом, главной целью которого является оказание парламентской поддержки своим руководителям или людям из их непосредственного окружения. Партии власти в России стали частью политической системы этого государства. Функционирование этих партий серьезно ограничивает возможности развития политического плюрализма и соперничества на выборах. Функции правящей партии с 1990-х годов были сосредоточены на наборе политических элит. Одна Россия побеждает на следующих выборах, демонстрирует внутреннюю согласованность, максимизирует свои ресурсы и политический потенциал. Партия власти контролирует законодательный процесс и эффективно влияет на политику государства.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wojna hybrydowa jako przejaw neoimperialnego ekspansjonizmu w strategii politycznej Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy
    Autorzy:
    Orzechowski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624684.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Russian Federation, Ukraine, international conflicts, hybrid wars, international security
    Federacja Rosyjska, Ukraina, konflikty międzynarodowe, wojny hybrydowe, bezpieczeństwo międzynarodowe
    Opis:
    The theme of the article is to analyze the specifics of the phenomenon of hybrid war as a method of operation used in case of a conflict between two entities in international relations. The dominant party in the conflict, using hybrid warfare wants most of all to get relatively sustainable advantage over the opponent, in order to achieve a certain position. In case of conflict in eastern Ukraine’s strategic goal of the Russian Federation to emphasize the importance of the state in the post-Soviet space.Hybridization can therefore apply to both belligerent (state, non-state entity, irregular armed group), as well as the conflict (particularly the battlefield), its origins and the nature, ie. ecosystem conflict.
    Tematem artykułu jest analiza specyfiki zjawiska wojny hybrydowej jako metody działania stosowanej w sytuacji konfliktowej pomiędzy dwoma podmiotami w stosunkach międzynarodowych. Strona dominująca w konflikcie, stosując elementy wojny hybrydowej chce przede wszystkim uzyskać względnie trwałą przewagę nad przeciwnikiem, w celu osiągnięcia określonej pozycji. W przypadku konfliktu we wschodniej Ukrainie strategicznym celem Federacji Rosyjskiej jest podkreślenie znaczenia tego państwa w przestrzeni poradzieckiej. Hybrydyzacja może zatem dotyczyć zarówno strony walczącej (państwa, aktora pozapaństwowego, nieregularnego ugrupowania zbrojnego), jak też przestrzeni konfliktu (zwłaszcza pola walki), jego genezy oraz natury, czyli tzw. ekosystemu konfliktu.
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2016, 11, 3
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Strategies and Goals of Russian Diplomacy During the Kosovo Conflict (1998-1999)
    Autorzy:
    Pawłowski, Konrad Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/647595.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the Balkans, Kosovo, foreign policy of the Russian Federation, global shift of power, military intervention, NATO, the West and Russia
    Opis:
       The article supports the thesis that despite Cold War style oratory and criticism of the NATO's intervention against Yugoslavia, Russian policy on Kosovo armed conflict represented a realistic and pragmatic approach. It points that Russian leadership was conscious of the domestic political and economic problems as well as the unfavourable post Cold War shift of power and changes of the international system and knew that Russia could not reply to the unilateral NATO's air campaign against Yugoslavia. It argues that Moscow admittedly wanted to avoid NATO intervention at the Balkans which inevitably undermined the international position of Russia, but despite some political gestures and claims about the traditional Russo-Serbian friendship had no direct geopolitical interests at the Kosovo conflict, did not believe the Milosevic's 'truths' and actively participated at the high-level international peacemaking initiatives together with the West. It claims that Russia actually supported Western efforts aimed to stop the violence at the province and start political dialogue between Belgrade and Kosovo Albanians about the autonomy of the province. It finally argues that Russian constructive approach 'helped' the Alliance to end its war over Kosovo and stresses that peace proposals offered to Belgrade were collectively worked out and endorsed by the West and Russia.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2017, 24, 1
    1428-9512
    2300-7567
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityczne organizacje muzułmańskie w Federacji Rosyjskiej
    Autorzy:
    Kozioł, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/647611.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    political organizations, Muslims, Islam, Russian Federation, political parties, fundamentalism, terrorism
    organizacje polityczne, muzułmanie, islam, Federacja Rosyjska, partie polityczne, fundamentalizm, terroryzm
    Opis:
    This article addresses the political dimension of Islam in the Russian Federation. In respective parts the general characteristics and division of Muslims in the Russian Federation were made, legal aspects referring to this group of people were analyzed, and then Russian political Muslim organizations were presented, including not only political parties, but also fundamentalist and terrorist groups. The method of systems analysis in its micro dimension was used for the study, attempting to determine the position and role of political Muslim organizations in the Russian Federation. As a result, the article shows that in the current social and legal system it does not seem possible to create Muslim political organizations at the federal level, while some of the dissatisfied with the functioning of the state system population may direct their support to fundamentalist or even terrorist groups.
    Niniejszy artykuł podejmuje kwestie politycznego wymiaru islamu w Federacji Rosyjskiej. W poszczególnych jego częściach dokonano ogólnej charakterystyki i podziału muzułmanów w FR, przeanalizowano aspekty prawne mające odniesienie do tej grupy ludności, a następnie przedstawiono rosyjskie polityczne organizacje muzułmańskie, w tym nie tylko partie polityczne, ale również ugrupowania o charakterze fundamentalistycznym i terrorystyczne. Do badania zastosowano metodę analizy systemowej w jej rozumieniu mikro, podejmując próbę określenia pozycji oraz roli politycznych organizacji muzułmańskich w FR. W efekcie w artykule wykazano, iż w obecnym układzie społecznym i prawnym nie wydaje się możliwe tworzenie muzułmańskich organizacji politycznych na szczeblu federalnym, zaś część niezadowolonej z funkcjonowania systemu państwowego ludności może kierować swoje poparcie do ugrupowań fundamentalistycznych lub nawet terrorystycznych.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2019, 26, 1
    1428-9512
    2300-7567
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Instytucja referendum w Republice Tatarstanu (Federacja Rosyjska)
    Autorzy:
    Ziętara, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686970.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    referendum, direct democracy, Republic of Tatarstan, Russian Federation
    referendum, demokracja bezpośrednia, Republika Tatarstanu, Federacja Rosyjska
    референдум, прямая демократия, Республика Татарстан, Российская Федерация
    Opis:
    The Republic of Tatarstan is one of the 85 entities of the Russian Federation listed in the Constitution of the Russian Federation (including the Republic of Crimea and Sevastopol). In relation to other entities, the Republic of Tatarstan stands out in the number of organized referendums. In the Republic of Tatarstan in 1992, a referendum was held to define the status of the republic and then declare the independence. However, as a result of the change in the policy of the Russian authorities consisting in the departure from supporting separatism for the consolidation of the state, the Republic of Tatarstan has never been recognized as an independent and sovereign entity. In spite of this, the Tartars have succeeded in fundamentally changing their position to increase financial and economic independence of the center. This was possible because a referendum was used and its outcome was referred to as the legitimacy of the actions of the Tatarstan authorities. In addition, it is worth emphasizing the extremely frequent use of referendum at the local level in the Republic of Tatarstan. In connection with the above, this article defines the legal status of the referendum in the Republic of Tatarstan in the light of the legal system of the Russian Federation and presents examples of the application of the referendum at the level of the republic and the local one. Legal regulations are largely identical to solutions at the federal level, the referendum was considered an example of direct rule of the people (article 3 of the Constitution of the Russian Federation from 1993 and article 3 of the Constitution of the Republic of Tatarstan from 1992). After 1992, at the level of the republic, the institution of the referendum was no longer used, and at the local level, although the institution of the referendum was very often used, it was mainly regarding the consent for additional taxation of citizens for local purposes.
    Republika Tatarstanu jest jednym z 85 podmiotów Federacji Rosyjskiej wymienionych w Konstytucji Federacji Rosyjskiej (w tym Republiki Krymu i Sewastopola). Wobec innych podmiotów Republika Tatarstanu wyróżnia się liczbą zorganizowanych referendów. W Republice Tatarstanu w 1992 r. przeprowadzono referendum w celu określenia statusu republiki, a następnie ogłoszenia niepodległości. Jednak w związku ze zmianą polityki władz rosyjskich, polegającej na odrzuceniu wsparcia dla separatyzmów na rzecz konsolidacji państwa, Republika Tatarstanu nigdy nie została uznana za niezależny i suwerenny podmiot. Pomimo to Tatarom udało się znacząco zmienić swoją pozycję w celu zwiększenia niezależności finansowej i ekonomicznej. Było to możliwe, ponieważ wykorzystano głosowanie referendalne, a jego wynik legitymizował dążenia władz Tatarstanu. Ponadto warto podkreślić niezwykle częste praktykowane głosowania referendalne na szczeblu lokalnym. W związku z powyższym w artykule określono status prawny instytucji referendum w Republice Tatarstanu w świetle systemu prawnego Federacji Rosyjskiej oraz dokonano analizy zastosowania referendum na poziomie republiki i lokalnym na wybranych przykładach. Regulacje prawne są niemal identyczne z rozwiązaniami federalnymi. Po 1992 r. na poziomie republiki, instytucja referendum nie była już wykorzystywana, natomiast na szczeblu lokalnym była bardzo często stosowana i dotyczyła głównie dodatkowego opodatkowania obywateli na zadania lokalne.
    Республика Татарстан является одним из 85 субъектов Российской Федерации, перечисленных в Конституции Российской Федерации (включая Республику Крым и Севастополь). По отношению к другим субъектам Республика Татарстан отличается количеством организованных референдумов. В 1992 году в Республике Татарстан был проведен референдум по определению статуса республики, после чего была провозглашена независимость. Однако, в связи с изменениями в политике российских властей, вовлекая отказ от поддержки сепаратизма в пользу консолидации государства, Республика Татарстан никогда не рассматривалась в качестве независимого и суверенного субъекта. Несмотря на это, татарам удалось существенно изменить свою позицию в целях повышения финансовой и экономической независимости. Это стало возможным потому, что голосование по референдуму было использовано, и результат узаконено стремления властей Татарстана. Кроме того, стоит подчеркнуть крайне частое голосование на референдуме, практикуемое на местном уровне. В связи с изложенным в статье определяется правовой статус института референдума в Республике Татарстан в свете правовой системы Российской Федерации и анализируется применение референдума на республиканском и местном уровнях на отдельных примерах. Правовые нормы практически идентичны федеральным решениям. После 1992 года на республиканском уровне институт референдума больше не использовался, а на местном уровне он очень часто использовался и касался в основном дополнительного налогообложения граждан для выполнения местных задач.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Manewry wojskowe jako forma demonstracji siły militarnej Federacji Rosyjskiej w Europie
    Autorzy:
    Topolski, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687130.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Russian Federation, Armed Forces of the Russian Federation, military operation, strategic military maneuvers, demonstration of military power, Transatlantic Area, Europe
    Federacja Rosyjska, Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej, manewry wojskowe, strategiczne ma-newry wojskowe, demonstracja siły militarnej, Obszar Transatlantycki, Europa
    Российская Федерация, Вооруженные силы Российской Федерации, военные маневры, стратегические военные маневры, демонстрация военной силы, Трансатлантический район, Европа
    Opis:
    The victory of the Russian Federation in the war with relatively weak, as far as military potential is concerned, Georgia in August 2008 exposed many flaws of the army. This situation made the authorities undertake the reform of the armed forces in 2009. One of its assumptions was raising the combat readiness through nearly “permanent” military training of soldiers in conditions which reflect various potential theatres of military operations. Considering the scale and character of conducted military maneuvers, including annual strategic trainings as well as other forms of activity such as unexpected inspections, they vastly go beyond military sphere. The increase of military ability and the initiatives of the Federation to undertake many military operations without clear warning, constitute the threat for security and stability in the Transatlantic Area. They were “presented” during the annexation of Crimea, in Donbas, and later during the military operations in Syria. As a consequence, the relations of Russia with the West gradually underwent a significant deterioration till they reach the level called“ a new cold war”. In comparison to the war with Georgia in 2008 there was a significant growth of combat abilities of the Army of the Russian Federation and also the increase of the efficiency of commanding and coordination of operations of large composite military orders. Armed forces and other power structures of Russia are prepared to a quick transition from the state of peace to the state of war, in case of the threat or the decision of the authority. Moreover, the speed and efficiency of conducting military operations at this strategic level may significantly eliminate the advantage of the military capacity in the dimension of conventional forces of the North Atlantic Treaty Organization.
    Zwycięstwo Federacji Rosyjskiej w wojnie ze stosunkowo słabą pod względem posiadanego potencjału militarnego Gruzją w sierpniu 2008 r. wręcz obnażyło wiele wad armii. Sytuacja ta wymusiła podjęcie w 2009 r. reformy sił zbrojnych. Jednym z jej założeń było podniesienie możliwości bojowych armii przez prowadzenie niemal „permanentnego” szkolenia żołnierzy w warunkach odzwierciedlających potencjalne warunki działań zbrojnych. Uwzględniając skalę i charakter prowadzonych manewrów wojskowych, w tym corocznych strategicznych ćwiczeń, jak również innych form aktywności, szczególnie niezapowiedzianych inspekcji, znacząco wykraczały one poza płaszczyznę wojskową. Wzrost zdolności oraz inicjatywy Federacji do podejmowania szerszych działań wojskowych bez wyraźnego ostrzeżenia stanowi zagrożenie dla utrzymania bezpieczeństwa i stabilności na Obszarze Transatlantyckim. Zostały one „zaprezentowane” podczas aneksji Krymu w Donbasie, a później w operacji w Syrii. W konsekwencji relacje Rosji z Zachodem uległy stopniowo znacznemu pogorszeniu, aż do poziomu określanego jako „nowa zimna wojna”. W porównaniu do wojny z Gruzją w roku 2008 nastąpił znaczący wzrost możliwości bojowych Armii Federacji Rosyjskiej, a także sprawności dowodzenia i koordynacji działań dużych mieszanych ugrupowań wojsk. Siły zbrojne oraz inne struktury siłowe Rosji są przygotowane do szybkiego przejścia ze stanu pokoju do stanu wojny, w przypadku pojawienia się zagrożenia lub też podjęcia decyzji przez ośrodek władzy. Ponadto szybkość i sprawność prowadzenia operacji militarnych, w tym na poziomie strategicznym, znacząco może niwelować przewagę potencjału militarnego w wymiarze sił konwencjonalnych Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego.
    Победа Российской Федерации в войне с относительно слабой с точки зрения воен- ного потенциала Грузией в августе 2008 года, вскрыла многие недостатки армии. Эта ситуация вынудила реформу вооруженных сил в 2009 году. Одним из ее предположений было увеличение боевых возможностей армии путем проведения почти «постоянной» подготовки солдат в ус- ловиях, отражающих различные потенциальные театры военных действий. Учитывая масшта- бы и характер военных маневров, проводимых в ежегодных стратегических учениях, а также другие виды деятельности, особенно внезапные проверки, они значительно превысили пре- делы военных. Увеличение способности и инициативы Федерации проводить более широкие военные операции без четкого предупреждения создает угрозу поддержанию безопасности и стабильности в трансатлантическом регионе. Они были «представлены» во время аннексии Крыма, на Донбассе, а затем и в ходе операции в Сирии. Как следствие, отношения России с За- падом постепенно значительно ухудшились, до уровня, известного как «новая холодная война». По сравнению с войной с Грузией в 2008 году, произошло значительное увеличение боевых возможностей Армии Российской Федерации, а также эффективности командования и коор- динации действий крупных смешанных групп армий. Вооруженные силы и другие силовые структуры России готовы к быстрому переходу из состояния мира в состояние войны в случае угрозы. Кроме того, скорость и эффективность военных операций, в том числе на стратегиче- ском уровне, могут значительно уменьшить преимущество военного потенциала в измерении обычных сил Организации Североатлантического договора.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mity polityczne szerzone przez Rosyjską Federację na temat Ukrainy
    Autorzy:
    Hurak, Ihor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687002.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the Russian Federation, manipulations, European Union, Ukraine, military aggression, propaganda
    Federacja Rosyjska, manipulacja, Unia Europejska, Ukraina, agresja wojenna, propaganda
    Российская Федерация, манипуляции, Европейский Союз, Украина, военная агрессия, пропаганда
    Opis:
    This article analyzes informational manipulation by the Russian Federation authorities which are used for getting away with criminal activity in Ukraine; the strengthening of the Kremlin`s authority on the international stage and the solution of foreign-policy tasks. Factual materials, which were studied while preparing this publication, gives reason to consider that Russian propaganda is destabilizing democracies and it constitutes a threat to the European continent. The article analyzes Russian manipulation connected with the use of such words as “neo-Nazi”, “ultranationalists” and “Banderists” in relation to the new Ukrainian government authorities. The paper highlights the role of the Russian Federation and military in the process of the annexation of the Autonomous Republic of Crimea and the war in Donbass.
    W artykule przeanalizowano manipulacje Federacji Rosyjskiej o charakterze informacyjnym, które są wykorzystywane do usprawiedliwienia działalności przestępczej na Ukrainie, wzmacniania autorytetu Kremla na arenie międzynarodowej, uprawiania polityki zagranicznej. Analizowany w trakcie przygotowania artykułu materiał faktologiczny daje podstawy do wniosku, że propaganda rosyjska jest obecnie istotnym czynnikiem destabilizującym, stwarzającym zagrożenie dla kontynentu europejskiego. Przeanalizowano przykłady manipulacji rosyjskiej, związane z używaniem przez nowe kierownictwo państwa ukraińskiego określeń: „neonazista”, „skrajny nacjonalista” i „banderowiec”, odzwierciedlono rolę przywództwa Rosji i rosyjskich żołnierzy w zajęciu terytorium Autonomicznej Republiki Krym i w czasie agresji na Donbasie.
    В статье проанализированы манипуляции руководства Российской Федерации ин- формационного характера, которые используются для оправдания преступной деятельности на Украине, усиление авторитета Кремля на международной арене, решения внешнеполитиче- ских задач. Фактологический материал, исследуемый в процессе подготовки публикации, дает основания для выводов, что российская пропаганда в настоящее время является существен- ным дестабилизирующим фактором, представляющим угрозу для европейского континента. Осуществлен анализ российских манипуляций, связанных с использованием в отношении нового украинского руководства терминов “неонацисты”, “крайние националисты” и “банде- ровцы”, освещена роль руководства РФ и российских военных в процессе захвата территории Автономной республики Крым и агрессии на Донбассе.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola Sądu Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej w wykonywaniu przez Rosję wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
    Autorzy:
    Moryc, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609397.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    European Court of Human Rights
    Council of Europe
    Russian Federation
    constitutional court
    Russian Constitutional Court
    human rights in Russia
    Europejski Trybunał Praw Człowieka
    Rada Europy
    Federacja Rosyjska
    Rosja, sąd konstytucyjny
    Trybunał Konstytucyjny Federacji Rosyjskiej
    prawa człowieka w Rosji
    Opis:
    The article describes accumulation of the conflict between the Russian Federation and the European Court of Human Rights. This process resulted in final implementation by the Russian Federation legal institutions, which legally allow not to implement ECHR’s judgements, alleging them in contradiction of the Russian Constitution. The main role in this process started to perform Russian Constitutional Court (CC). CC, requested by the executive body, may decide that ECHR’s judgment contradicts the Russian Constitution, which would result in lack of possibilities to execute such judgment. This kind of legal regulation is unprecedented among the legal systems of the Council of Europe member states, and poses a serious violation of international treaties, signed by the Russian Federation.
    W artykule zostało opisane narastanie konfliktów między Federacją Rosyjską a Europejskim Trybunałem Praw Człowieka. Proces ten skutkował ostatecznie wdrożeniem przez Rosję instrumentów prawnych, pozwalających na niewykonywanie wybranych orzeczeń ETPC pod zarzutem ich niezgodności z rosyjską konstytucją. Główna rola w tym względzie przypadła rosyjskiemu Sądowi Konstytucyjnemu (SK). SK, na wniosek organu władzy wykonawczej, na gruncie obowiązujących przepisów może orzec o niezgodności orzeczenia ETPC z konstytucją FR, co w praktyce uniemożliwia skuteczną egzekucję takiego orzeczenia. Przyjęcie takiego rozwiązania jest niespotykane na gruncie prawodawstwa innych państw członkowskich Rady Europy oraz stanowi istotne pogwałcenie umów międzynarodowych, których Rosja jest stroną.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2018, 65, 1
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Instrument militarny w polityce Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy
    Autorzy:
    Topolski, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687160.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Military instrument, Russian Federation, Ukraine, Crimea, Donbas, armed forces, arms industry, Separatist
    instrument militarny, Federacja Rosyjska, Ukraina, Krym, Donbas, siły zbrojne, przemysł zbrojeniowy, separatyści
    военный инструмент, Российская Федерация, Украина, Крым, Донбасс, вооруженные силы, военная промышленность, сепаратисты
    Opis:
    Military instrument became meaningful in Russian Federation’s policy towards Ukraine. Russia strives for increasing military capacities of the Black Sea fleet and of Southern military district. It is in Russia’s own interest to keep military presence in the territory of Ukraine. On one hand, Russia intends to keep Ukraine in its sphere of influence. In that case, direct involvement of Russian troops in fighting (on the side of the separatists) is possible. On the other hand, Russia’s aim is a significant reduction of Ukrainian prospects for integration with the West, especially the North Atlantic Treaty Organization. There are two forms – a military deterrence and a military strength demonstration – that aim at warning and preventing other states, especially in the West, from direct or indirect involvement in events in Ukraine. Moreover, it is also in Russia’s interest to maintain ‘informal’ ties with enterprises that do not have their counterparts in the military-industrial complex of Russia. In this case, we may assume this situation will continue until Russia develops its own production capacities.
    Instrument militarny nabiera coraz większego znaczenia w polityce Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy. Rosja dąży do zwiększenia potencjału militarnego Floty Czarnomorskiej oraz w Południowym OW. W interesie Federacji Rosyjskiej leży utrzymanie obecności wojskowej na terytorium Ukrainy, która ma na celu, z jednej strony, zachowanie jej we własnej strefie wpływów. W tym wypadku może także wystąpić bezpośrednie zaangażowanie w walkach oddziałów wojskowych Rosji po stronie separatystów. Natomiast z drugiej strony, ma to na celu znaczące ograniczenie możliwości integracji ze strukturami Zachodu, szczególnie Sojuszu Północnoatlantyckiego. Dwie formy, tj. odstraszanie potencjałem militarnym oraz demonstracja siły militarnej, mają na celu ostrzeżenie oraz powstrzymywanie innych państw, szczególnie Zachodu, aby nie angażowały się pośrednio lub bezpośrednio w rozwój wydarzeń na Ukrainie. Ponadto w interesie Rosji leży funkcjonowanie w „nieformalnych” powiązaniach z przedsiębiorstwami, które nie mają swoich odpowiedników w WPK Federacji Rosyjskiej. W tym wypadku należy się spodziewać, że sytuacja ta będzie trwała do czasu odtworzenia lub zbudowania własnego potencjału wytwórczego.
    Военный инструмент приобретает все большее значение в политике Российской Федерации по отношению к Украине. Россия стремится увеличить военный потенциал Черноморского флота и Южного округа. В интересе Российской Федерации – сохранить военное присутствие на территории Украины, целью которого, с одной стороны, является стремление удержать ее в собственной зоне влияния. В этом случае может также возникнуть непосредственное участие в боевых действиях военных подразделений России на стороне сепаратистов. В то время как, с другой стороны, целью является также значительное ограничение возможности интеграции со структурами Запада, особенно НАТО. Две формы, то есть отпугивание военным потенциалом и демонстрация военной силы, направлены на предупреждение и сдерживание других стран, особенно Запада, чтобы не включались прямо или косвенно в развитие событий в Украине. Кроме того, в интересах России функционирование «неформальных» решений с предприятиями, у которых нет аналогов в ВПК России. В этом случае можно ожидать, что такая ситуация будет продолжаться до тех пор, пока не будет воспроизведен или создан собственный производственный потенциал.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Idea bałkańskiej wspólnoty czy konfederacji: realistyczna perspektywa czy utopia?
    Autorzy:
    Papadaki, Polyxeni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687341.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the Balkans
    the Ottoman Empire
    the Austro-Hungarian Empire
    the Russian Empire
    Eastern Question
    Balkan Federation/Confederation
    Balkan economic/strategic cooperation
    Bałkany
    Imperium Osmańskie
    Austro-Węgry
    Imperium Rosyjskie
    Kwestia Wschodnia
    bałkańska Federacja/Konfederacja
    bałkańska współpraca ekonomiczna/strategiczna
    Opis:
    For centuries, the Balkan Peninsula has been used as the road connecting Eastern Mediterranean and Europe. It is an area of great strategic, economic and cultural signifiance and a place of common interests for all the nations living there for centuries. After their formation as sovereign states (mainly after the collapse of the Ottoman Empire and recently after the Breakup of Yugoslavia), the new Balkan States try to find their geopolitical position on the European map. There are many questions which arise when one thinks about the current situation of those states. Is it possible for the Balkan states to successfully cooperate on a political, economic and strategic basis? Is it necessary to create a union of partially sovereign states (i.e. a confederation) or a looser structure (i.e. a commonwealth) is enough? And finally, is this a way to strengthen democracy and security and consolidate these states’ positions in international relations?
    Przez wieki Półwysep Bałkański był wykorzystywany jako droga łącząca wschodnią część Morza Śródziemnego i Europę. Jest to obszar o wielkim znaczeniu strategicznym, gospodarczym i kulturalnym, a także miejsce wspólnych interesów dla wszystkich żyjących tam narodów. Po ich utworzeniu, jako suwerenne państwa (głównie po upadku Imperium Osmańskiego, a ostatnio po rozpadzie Jugosławii), nowe państwa bałkańskie próbują znaleźć swoją geopolityczną pozycję na mapie europejskiej. Wiele pytań pojawia się na myśl o obecnej sytuacji tych krajów. Czy państwa bałkańskie mogą skutecznie współpracować na płaszczyźnie politycznej, gospodarczej i strategicznej? Czy konieczne jest stworzenie unii częściowo suwerennych państw, takich jak konfederacja, czy może wystarczy luźniejsza struktura (tj. wspólnota)? I wreszcie czy jest to sposób na wzmocnienie demokracji i bezpieczeństwa oraz konsolidację pozycji tych państw w stosunkach międzynarodowych?
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis; 2018, 3
    2450-6354
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies