Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "postkolonializm" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
„Jak na kresach to się żyło!” – relacje intertekstualne między Chartem watażki a Mohortem
Autorzy:
Chołojczyk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/630599.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Pol
Mohort
Romanowski
postcolonialism
national poetry
postkolonializm
poezja krajowa
Opis:
The article explores the complex relations between Mieczysław Romanowski's poetry and Wincenty Pol's most outstanding work. This allows for a new, more favorable look at the author's writings and it shows how diverse the sources of his inspiration could be.Chart watażki was created because the poet was greatly influenced by the reading of Mohort. However, the piece is not a passive imitation. Romanowski drew from Pol’s poem what had already previously stimulated the imagination of national artists: the myth of the Borderlands, which was a reminder of the times when Poland was magnificent and mighty and a return to the idealized noble past, which resulted in the popularity of prose and poetry tale in the nineteenth century. In Chart watażki Romanowski is closer to the established model of the tale than Pol, who – by putting  in his work heroization – created a knight rhapsody. By using the tools of postcolonial methodology we can see that the image of the Borderlands, that we can find in his poems, is not the result of only Mohort's inspiration, but rather a part of the nineteenth century discourse.
Artykuł bada skomplikowane związki między gawędą Mieczysława Romanowskiego a najwybitniejszym dziełem Wincentego Pola. Pozwala to na nowe, bardziej przychylne, spojrzenie na twórczość gawędową autora Łużeckich i zwrócenie uwagi na to, jak różnorodne potrafiły być źródła jego natchnienia.Bezpośrednią inspiracją do napisania Charta watażki z pewnością była dla poety lektura Mohorta. Utwór nie jest jednak biernym naśladownictwem, Romanowski zaczerpnął bowiem z rapsodu rycerskiego Pola to, co już wcześniej pobudzało wyobraźnię twórców krajowych: przypominający o czasach wielkości Rzeczpospolitej mit Kresów oraz zwrot ku wyidealizowanej szlacheckiej przeszłości, który zaowocował w XIX wieku popularnością gatunku gawędy prozatorskiej i wierszowanej. W Charcie watażki Romanowski jest bliższy utrwalonemu modelowi gawędy niż Pol, który z kolei wpisując w swój utwór heroizację, stworzył gawędowy rapsod rycerski. Wykorzystanie narzędzi metodologii postkolonialnej do przyjrzenia się nie tylko temu, ale i innym utworom poety pozwala dostrzec, że obraz Kresów, jaki odnajdziemy w jego dziełach, nie jest wynikiem jedynie inspiracji Mohortem, a raczej częścią XIX-wiecznego dyskursu..
Źródło:
Acta Humana; 2017, 8
2082-4459
Pojawia się w:
Acta Humana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uciec z Bałkanów
Autorzy:
Stańczak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607870.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
postcolonialism
Balkanism
images of the Balkans
Ivan Čolović
Gazmend Kapllani
Ornela Vorpsi
Igor Štiks
Dubravka Ugrešić
postkolonializm
bałkanizm
obrazy Bałkanów
Opis:
The article deals with the Balkans image in post-Yugoslavian prose. The inhabitants of the peninsula try to respond to the opinions and perceptions that are related to them, created by the Western European Balkanistic discourse. Negative ideas have become the cause of complexes, a sense of injustice and resentment. That is why the inhabitants of the Balkans are looking for a way to escape from the Balkan identity. Scientists, writers and publicists strongly oppose the invidious, one-sided image of the Balkans. They are trying to prove that it is not quite in consonance with reality, and that the process of shaping the image of the Balkans was influenced not only by the Balkan nations, but also by the West.
Artykuł dotyczy obrazu Bałkanów w prozie postjugosławiańskiej. Mieszkańcy półwyspu próbują ustosunkować się wobec odnoszących się do nich opinii oraz wyobrażeń, wykreowanych przez zachodnioeuropejski dyskurs bałkanistyczny. Negatywne wyobrażenia stają się powodem kompleksów, poczucia niesprawiedliwości i żalu. Mieszkańcy Bałkanów szukają więc sposobu na ucieczkę od bałkańskiej tożsamości. Naukowcy, pisarze i publicyści głośno i zdecydowanie przeciwstawiają się krzywdzącemu, jednostronnemu wizerunkowi Bałkanów. Próbują udowodnić, że nie jest on do końca zgodny z rzeczywistością, zaś w procesie jego kształtowania udział miały nie tylko narody bałkańskie, ale także Zachód.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2015, 33, 1
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wszyscy jesteśmy Kalibanami: (post)kolonialne wizje latynoamerykańskiego podporządkowania
Autorzy:
Cholewińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647430.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ariel
Caliban
Latin American social and philosophical thought
José Rodó
Roberto Retamar
subalternity
postcolonialism
William Shakespeare’s The Tempest
Kaliban
socjologiczna i filozoficzna myśl Ameryki Łacińskiej
podporządkowanie
postkolonializm
Burza Williama Szekspira
Opis:
In 1900 José Rodó’s Ariel, an essay inspired by William Shakespeare’ The Tempest, was published and gained a lot of recognition among Latin American intellectuals. In 1971 Roberto Fernández Retamar disagreed with Rodó in his essay titled Caliban. In Retamar’s opinion Latin America’s symbol is not associated with spirituality and culture Ariel but Caliban, a slave who in the end turns against his master. In this context Caliban became a very interesting figure for postcolonial writers, who related him with their concept of the Other. This new way of thinking about the relationship between Tempest’s characters had a great impact on the idea of what it means to be Latin American, postcolonial and subaltern. 
Dla Retamara wszyscy Latynoamerykanie byli w głębi duszy „Kalibanami”. Badacze ze szkoły postkolonialnej preferowali szersze spojrzenie na symboliczne znaczenie tej postaci. Analizując podejście Szekspira do kwestii języka, wiedzy, seksualności i władzy, widzimy wyraźnie, że w swojej sztuce zawarł wszystkie te kwestie, na które szkoła postkolonialna zwraca najwięcej uwagi. Badacze latynoamerykańscy mieli niewątpliwie znaczący wkład w to, jakimi torami podążyły postkolonialne interpretacje Burzy. Zafascynowani jej bohaterami i ich wzajemnymi relacjami, nieustannie próbowali odnosić fikcyjny świat Burzy do tego rzeczywistego. José Rodó i Roberto Retamar położyli na tym polu największe zasługi – pierwszy nie wiedząc, do czego doprowadzi jego twórczość, drugi zaś świadomie, w duchu rodzącej się myśli postkolonialnej.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2015, 40, 1
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies