Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "mystification" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Юльян Ляскоўскі як беларускамоўны літаратар
Julian Laskowski jako pisarz białoruskojęzyczny
Autorzy:
Chaustowicz, Mikałaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32224644.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Belarusian-language works
Ziemielka maja…
Pad dudu
mystification in literature
Adam Honory Kirkor
Yulian Mroczek
utwory białoruskojęzyczne
Ziemielka maja...
mistyfikacja w literaturze
Julian Mroczek
беларускамоўныя творы
даследніцкая містыфікацыя
Адам Ганоры Кіркор
Юльян Мрочак
Opis:
Charakterystyczną cechą białoruskiego procesu literackiego XIX wieku jest paralelne występowanie dzieł autorskich oraz anonimowych. W korpusie  tekstów artystycznych tego okresu znajduje się ponad sto anonimowych dzieł. Znamy wprawdzie imiona i nazwiska wielu pisarzy, którzy rzekomo  pisali po białorusku, ale do naszych czasów nie zachowały się żadne białoruskie utwory. Przedmiotem niniejszego badania są perypetie życiowe i twórcze losy Juliana Laskowskiego (1826–1889), a także hipotezy dotyczące możliwego zaangażowania poety w powstanie wiersza Zahraj, zahraj,  chłopcze mały... oraz tekstów propagandowych dla ludu z początku lat 60. XIX w. Artykuł, oparty na analizie materiałów drukowanych i rękopiśmiennych, dowodzi, że J. Laskowski, występujący najczęściej pod pseudonimami J. Korabicz, Marcin Mizera i Mroczek, w swojej twórczości posługiwał się nie tylko językiem polskim, ale także białoruskim. Jest wielce prawdopodobne, że wiersze Ziemielka maja… i Pad dudu, opublikowane przez niego jako ludowe w artykule Słówko o pieśni (1882), są jego  autorstwa. Jednak najbardziej znaczącym dowodem tego, że J. Laskowski pisał po białorusku, jest wypowiedź Adama Honory Kirkora, w której znany wileński redaktor i wydawca włącza poetę i publicystę Juliana Mroczka do grona najsłynniejszych pisarzy białoruskich połowy XIX wieku – Wincenta Dunina-Marcinkiewicza, Arcioma Weryha-Darewskiego, Władysława Syrokomli, Wikiencija K.
A distinctive feature of the Belarusian literary process of the 19th century is the parallel presence of authorial and anonymous works. In the corpus of artistic texts of this period there are more than a hundred anonymous works. We know the names and surnames of many writers who allegedly wrote in Belarusian, but to our time no Belarusian works have survived. The subject of this study is the life and creative vicissitudes of Yulian Liaskouski (1826–1889), as well as hypotheses regarding the possible involvement of the poet in the creation of the poem Zahraj, zahraj, chłopcze mały... (Play, Play, Boy Small...) and propaganda texts for the people from the early 1860s. The article, based on the analysis of printed and handwritten materials, proves that Yulian Liaskouski, who most often performed under the pseudonyms Y. Korabicz, Marcin Mizera, and Mroczek, used not only Polish, but also Belarusian in his works. It is very likely that the poems Ziemielka maja… (My land…) and Pad dudu (Sing the Bagpipe Pad), published by him as folk ones in the article Słówko o pieśni (A Word about Song) (1882), belong to him. However, the most significant evidence in favour of the fact that Y. Liaskouski has written some works in Belarusian is the statement of Adam Honori Kirkor, in which a well-known Vilnius editor and publisher includes the poet and publicist Yulian Mroczek among the most famous Belarusian writers of the middle of the 19th century – Vincent Dunin-Marcinkewicz, Arciom Viaryha-Dareuski, Uladislau Syrakomlia, Vikentij K.
Беларускі літаратурны працэс у ХІХ ст. адметны тым, што ў корпусе ягоных мастацкіх тэкстаў маецца больш за сто ананімных твораў. І гэта пры тым, што мы ведаем імёны і прозвішчы шматлікіх літаратараў таго часу, якія, па сведчанні сучаснікаў, пісаліпа-беларуску, але анічога з іхняе беларускамоўнае спадчыны нібыта не захавалася. Прадметам дадзенага даследавання з’яўляюцца перыпетыі жыцця і творчага лёсу ЮльянаЛяскоўскага (1826–1889), а таксама гіпотэзы адносна магчымай датычнасці паэта да напісання верша Zahraj, zahraj, chłopcze mały... і агітацыйных тэкстаў для люду на пачатку 1860-х гг. У артыкуле на падставе аналізу друкаваных і рукапісных матэрыялаўдаводзіцца, што Ю. Ляскоўскі, які часцей за ўсё выступаў пад псеўданімамі J. Korabicz, Marcin Mizera, а таксама Mroczek, выкарыстоўваў у сваёй творчасці не толькі польскую мову, але і беларускую. Вельмі імаверна, што яму належаць вершы Ziemielka maja… і Pad dudu, апублікаваныя ім як народныя ў артыкуле Słówko o pieśni (1882). Аднак самым істотным сведчаннем на карысць таго, што Ю. Ляскоўскі пісаў па-беларуску, з’яўляеццасцверджанне Адама Ганоры Кіркора, у якім знаны віленскі рэдактар і выдавец далучае паэта і публіцыста Юльяна Мрочака да кагорты самых вядомых беларускамоўных літаратараў сярэдзіны ХІХ стагоддзя – Вінцэнта Дунін-Марцінкевіча, Арцёма Вярыгі- Дарэўскага, Уладзіслава Сыракомлі, Вікенція К.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2023, 17; 125-137
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Kazimir Pashkevichs Poem Poland prospers with Latin... as a Literary Mystiication
Wiersz Jana Kazimierza Paszkiewicza "Polska kwitnie łaciną…" jako mistyfikacja literacka
Autorzy:
Bahdanovich, Iryna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1837725.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
the poem Польска квитнет лациною... (Poland prospers with Latin)
Jan Kazimir Pashkevich
Slutsk manuscript of the First Lithuanian Statute of 1529
a hermeneutic reconstruction
literary mystification
ideology of ‘panrusism’
poemat Польска квитнет лациною… (Polska kwitnie łaciną...)
Jan Kazimierz Paszkiewicz
spis Słucki I Wiekiego Statutu Litewskiego z 1529 r.
rekonstrukcja hermeneutyczna
mistyfikacja literacka
ideologia panslawizmu
верш Польска квітнет лаціною...
Ян Казімір Пашкевіч
Слуцкі спіс Першага Літоўскага Статута 1529 года
герменеўтычная рэканструкцыя
літаратурная містыфікацыя
ідэалогія „панрусізму”
Opis:
The article offers a new interpretation of the famous Belarusian poem of the 17th century Польска квитнет лациною... (Poland prospers with Latin), the author of which is considered to be Jan Kazimir Pashkevich, and the date of writing is August 22, 1621. The poem is canonized in Belarusian literature as a sample of civil and patriotic lyrics and a hymn to the native Belarusian language, but the article questions the authenticity of the work as a monument of the literature of the 17th century; the circumstances that make the poem mysterious and anachronistic in the context of its era are also revealed. The author of the article suggests a hermeneutic reconstruction of an alternative history of the poem by Jan Kazimir Pashkevich Польска квитнет лациною...: namely, substantiates the hypothesis that the poem is a successful literary mystification created in the 40`s of the 19th century by Vilnius Governor-General and lover of antiquities and A. V. Semenov to reinforce the ideology of ‘panrusism’ and to legitimize, with the help of cultural projects, the domination of the Russian Empire on the occupied after the partitions of Polish-Lithuanian Commonwealth lands of historical Lithuania-Belarus. Semenov had the opportunity and reason to realize such an ideological project by getting acquainted with the ancient documents of the subordinate region, especially with the handwritten Slutsk manuscript of the First Lithuanian Statute of 1529, which was created in old Belarusian and which contained many documents unrelated to the main text, various records, as well as empty pages. The practical conditions for making copies and the necessary changes on the corresponding page of the manuscript were created by an easy-to-use lithography technology.
W artykule została zaprezentowana nowa interpretacja słynnego białoruskiego siedemnastowiecznego (datowanego na 22 sierpnia 1621 r.) wiersza Польска квитнет лациною... (Polska kwitnie łaciną...), za autora którego uważany jest Jan Kazimierz Paszkiewicz. W literaturze białoruskiej utwór uznawany jest za przykład tekstu o charakterze patriotycznym oraz jako hymn ku chwale rodzimego języka białoruskiego. Jak dowodzi przeprowadzona analiza, przynależność poematu do swojej epoki nie jest kwestią oczywistą, czego dowodzą dodatkowe, uwzględnione w artykule czynniki decydujące o tajemniczości i anachroniczności poematu. Autor proponuje hermeneutyczną rekonstrukcję alternatywnej historii powstania wiersza Jana Kazimierza Paszkiewicza Польска квитнет лациною…, opartą na hipotezie, że badany utwór stanowi pochodzącą z lat 40. XIX w. udaną mistyfikację literacką wileńskiego gubernatora generalnego i miłośnika antyków A.W. Siemionowa, zaplanowaną w celu utrwalenia na okupowanych po rozbiorach Rzeczypospolitej ziemiach historycznej Litwy i Białorusi ideologii panslawizmu i legitymizacji dominacji Imperium Rosyjskiego. Realizacja tego projektu była możliwa dzięki dostępności dokumentów archiwalnych a zwłaszcza znajomości napisanego w języku starobiałoruskim i zawierającego wiele niepowiązanych dokumentów. różnego rodzaju wpisów oraz pustych stron rękopisu spisu słuckiego pierwszego Wielkiego Statutu Litewskiego z 1529 r. Kopiowanie i dokonywanie zmian w manuskryptach umożliwiała dostępna wówczas technika litografii.
У артыкуле прапанавана новая інтэрпрэтацыя вядомага беларускага верша ХVІІ ст. Польска квитнет лациною..., аўтарам якога лічыцца Ян Казімір Пашкевіч, а датай напісання 22 жніўня 1621 г. Верш кананізаваны ў беларускай літаратуры як узор грамадзянска-патрыятычнай лірыкі і гімн роднай беларускай мове, аднак у артыкуле ставіцца пад сумненне аўтэнтычнасць твора як помніка літаратуры ХVІІ ст., выяўляюцца акалічнасці, якія робяць верш загадкавым і анахранічным у кантэксце сваёй эпохі. Аўтарам артыкула прапануецца герменеўтычная рэканструкцыя альтэрнатыўнай гісторыі ўзнікнення верша Яна Казіміра Пашкевіча Польска квитнет лациною...: а менавіта абгрунтоўваецца гіпотэза, што верш з’яўляецца ўдалай літаратурнай містыфікацыяй, створанай ў 40-я гады ХІХ ст. віленскім генерал-губернатарам і аматарам старажытнасцей А.В. Сямёнавым з мэтай замацавання ідэалогіі „панрусізму” і легітымізацыі панавання Расійскай імперыі на захопленых пасля падзелаў Рэчы Паспалітай землях гістарычнай Літвы-Беларусі пры дапамозе культурніцкіх праектаў. Магчымасцю і нагодай для рэалізацыі такога ідэалагічнага праекту для Сямёнава стала знаёмства са старажытнымі дакументамі падпарадкаванага краю, асабліва з рукапісным Слуцкім спісам першага Літоўскага статута 1529 г., які быў створаны на старабеларускай мове і ў якім былі досыць шматлікія, не звязаныя з асноўным тэкстам дакумента, запісы рознага характару, а таксама пустыя старонкі. Практычныя ўмовы для выканання копій і ўнясення патрэбных зменаў на адпаведнай старонцы рукапісу стварала даступная ў прымяненні тэхналогія літаграфавання.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2020, 14; 171-201
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies