Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "mniejszości" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Słowiańskie mniejszości narodowe w myśli politycznej ruchu ludowego w okresie międzywojennym
Autorzy:
Podgajna, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053918.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Slavic minorities
the peasant movement
the interwar period
national minorities
mniejszości słowiańskie
ruch ludowy
dwudziestolecie międzywojenne
mniejszości narodowe
Opis:
Ruch ludowy prezentował różnorodne stanowisko wobec zamieszkujących Polskę mniejszości narodowych w okresie międzywojennym. Odmienny był stosunek do mniejszości słowiańskich, inny do mniejszości żydowskiej, odrębny do pozostałych grup narodowych. W latach dwudziestych XX wieku życzliwe stanowisko wobec mniejszości słowiańskich reprezentowało PSL Wyzwolenie, SCh oraz PSL Lewica, nieprzychylne pozostawało PSL Piast. W latach trzydziestych, po zjednoczeniu w SL politycy i liderzy ugrupowania głosili potrzebę dokonania daleko idących zmian i przeprowadzenia reform na Kresach Wschodnich. Ludowcy podkreślali, że dbałość o korzystne stosunki z mniejszościami słowiańskimi była powodowana przede wszystkim troską o interes państwa polskiego, aby mniejszości nie były przyczyną niepokojów i zatargów wewnętrznych. Według ludowców konieczna była współpraca na niwie interesów chłopskich, zmiana świadomości społecznej i dążenie do stworzenia unii państw słowiańskich. W zgodnym współżyciu wszystkich obywateli państwa polskiego, niezależnie od narodowości, dostrzegali źródło integracji i siły państwa.
The peasant movement presented various positions towards the national minorities living in Poland in the interwar period. The attitude towards the Slavic minorities was different, the attitude towards the Jewish minority and the other national groups. In the 1920s, a favorable position towards Slavic minorities was represented by PSL Wyzwolenie, SCh and PSL Lewica, while PSL Piast remained unfavorable. In the 1930s, after the reunification in the SL, politicians and leaders of the party proclaimed the need to make far-reaching changes and reforms in the Eastern Borderlands. The agrarians emphasized that the care for favorable relations with the Slavic minorities was primarily due to the concern for the interests of the Polish state, so that minorities would not be the cause of unrest and internal disputes. According to the peasantry, it was necessary to cooperate in the field of peasant interests, to change social awareness and to strive to create the union of Slavic states. In the harmonious coexistence of all citizens of the Polish state, regardless of their nationality, they saw the source of integration and the strength of the state.
Народное движение представляло различные позиции по отношению к национальным меньшинствам, проживавшим в Польше в межвоенный период. Отношение к славянским меньшинствам было другим, чем отношение к еврейскому меньшинству и иным национальным группам. В 1920-е годы доброжелательная позиция по отношению к славянским меньшинствам была представлена Польской народной партией Освобождение, Крестьянская партия и Польская народная партия Левых, в то время как ПНП Пяст оставалась недоброжелательной. В 1930-х годах, после воссоединения Народной партии, политики и лидеры партии проповедовали необходимость внесения далеко идущих изменений и реформ в восточные пограничные районы. Они подчеркивали, что забота о благоприятных отношениях со славянскими меньшинствами вызвана прежде всего заботой об интересах польского государства, чтобы меньшинства не были причиной беспорядков и внутренних споров. По мнению представителей Народной партии, необходимо было сотрудничать в сфере крестьянских интересов, изменить общественное сознание и стремиться к созданию союза славянских государств. Они видели источник интеграции и силы государства в гармоничном сосуществовании всех граждан Польского государства, независимо от их национальности.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 1; 191-210
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagłada pogranicza J. Makar, M. Hornyj, W. Makar, A. Saluk, Wid deportacji do deportacji. Suspilno-politycznie żyttia chołms’ko-pidlias’kich ukrainciw (1915-1947). Doslidżenia. Spogadi. Dokumienty. U tr’och tomach. Tom I: Doslidżenija, Czerniwci, Bukrek 2
Autorzy:
Lewandowski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632251.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Podlachia, chełm region, Ucrainian minority
Podlasie, Chełmszczyzna, Ukraińcy, mniejszości narodowe
Opis:
A critical review of the latest Ucrainian publication about the Ucrainian society on the territory of Podlachia and Chełm region.
Krytyczne omówienie najnowszej ukraińskiej publikacji poświęconej społecznościukraińskiej na Podlasiu i Chełmszczyźnie.
Źródło:
Res Historica; 2014, 38
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plotki o imigrantach i mniejszościach etnicznych w Lublinie
Autorzy:
Rydzewski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647399.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
immigrants
ethnic minorities
prejudices
rumors
imigranci
mniejszości etniczne
uprzedzenia
plotki
Opis:
On the basis of questionnaire research conducted in 2014 it can be said that the aversion to immigrants and ethnic minorities exist in the form of embedded and passed in gossip. The most common addressed rumors are Roma and Ukrainians. Contact gossip is not common, usually single or two-fold, and most often occurs with friends or acquaintances, and on the street. The most common rumors are related to lifestyle and illegal earning.
Na podstawie badań kwestionariuszowych przeprowadzonych w 2014 r. można stwierdzić, że niechęć do imigrantów i przedstawicieli mniejszości etnicznych istnieje w formie utrwalonej i jest przekazywana w plotkach. Najczęstszymi adresatami plotek są Romowie i Ukraińcy. Kontakt z plotkami nie jest częsty (zwykle jednorazowy lub dwukrotny), zazwyczaj ma miejsce u przyjaciół, znajomych lub na ulicy. Najczęściej plotki są związane ze stylem życia i pokątnym zarobkowaniem.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2016, 41, 2
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagłada pogranicza J. Makar, M. Hornyj, W. Makar, A. Saluk, Wid deportacji do deportacji. Suspilno-politycznie żyttia chołms’ko-pidlias’kich ukrainciw (1915-1947). Doslidżenia. Spogadi. Dokumienty. U tr’och tomach. Tom I: Doslidżenija, Czerniwci, Bukrek 2
Autorzy:
Lewandowski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631989.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Podlachia, chełm region, Ucrainian minority
Podlasie, Chełmszczyzna, Ukraińcy, mniejszości narodowe
Opis:
Krytyczne omówienie najnowszej ukraińskiej publikacji poświęconej społecznościukraińskiej na Podlasiu i Chełmszczyźnie.
Źródło:
Res Historica; 2014, 38
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Representation of National and Ethnic Minorities in the Hungarian Parliament
Reprezentacja mniejszości narodowych i etnicznych w parlamencie węgierskim
Autorzy:
Halász, Ivan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348149.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
constitution
elections
minorities
parliament
self-governments
konstytucja
wybory
mniejszości
parlament
samorządy
Opis:
The paper focuses on the history of the national minority representation in the Hungarian parliament. The old Hungarian Kingdom was traditionally a multicultural country. The half of population did not have Hungarian origin in the 19th century. The minority issue became the one of most sensitive problems in the period of nation-state building. The situation changed after World War I when Hungary lost two-thirds of its territory. The new Hungary in the interwar period was a relatively ethnically homogenous country with a nationalist political regime. Before 1918, the national minorities had parliamentarian representation based on general liberal electoral rules. The electoral legislation did not know the preferential system of minority representation. The situation was similar also in the interwar period. The leaders of official national minority associations under communist influence represented the national minorities during the period of socialist regime. The issue of minority representation in parliament started to play a very important role after the democratic transition. Despite on the original plans, the new Hungarian electoral legislation did not guarantee special parliamentary representation for national and ethnic minorities. The system of preferential representation was born only in 2011 in the framework of the redesign of the Hungarian electoral law. Currently, the list submitted by the national self-government of concrete national or ethnic minority needs for the achieving of parliamentarian mandate only 25% of ballots, which is necessary for achieving of normal mandate by regular (ideological) political parties. The German minority has achieved this mandate in 2018 and 2022. Other minorities have in parliaments the spokespersons with special consultative status. The Hungarian model is relatively original in the Central European region. It did not recognise the plural electoral law and it distinguish between the small and middle size minorities.
Niniejszy artykuł koncentruje się na historii reprezentacji mniejszości narodowych w parlamencie węgierskim. Dawne Królestwo Węgier tradycyjnie było państwem wielonarodowym. W XIX w. połowa ludności była innego pochodzenia niż węgierskie. Kwestia mniejszości stała się jednym z najbardziej delikatnych problemów w okresie budowy państwa narodowego. Sytuacja uległa zmianie po I wojnie światowej, kiedy to Węgry utraciły dwie trzecie terytorium. Nowe Węgry w okresie międzywojennym były krajem stosunkowo jednolitym narodowościowo z nacjonalistycznym reżimem politycznym. Przed 1918 r. mniejszości narodowe miały reprezentację parlamentarną na podstawie ogólnych liberalnych przepisów wyborczych. Ustawodawstwo wyborcze nie znało preferencyjnego systemu reprezentacji mniejszości. Sytuacja wyglądała podobnie także w okresie międzywojennym. W okresie panowania ustroju socjalistycznego mniejszości narodowe były reprezentowane przez przywódców oficjalnych stowarzyszeń mniejszości narodowych podległych komunistom. Kwestia reprezentacji mniejszości w parlamencie zaczęła odgrywać bardzo ważną rolę po transformacji demokratycznej. Wbrew pierwotnym planom nowe węgierskie prawo wyborcze nie zagwarantowało specjalnej reprezentacji parlamentarnej dla mniejszości narodowych i etnicznych. System reprezentacji preferencyjnej narodził się dopiero w 2011 r. w ramach przebudowy węgierskiego prawa wyborczego. Obecnie lista wyborcza zgłoszona przez samorząd narodowy danej mniejszości narodowej lub etnicznej, aby uzyskać mandat parlamentarny, musi zdobyć tylko 25% głosów w stosunku do tego, co muszą osiągnąć zwykłe (ideologiczne) partie polityczne. Mniejszość niemiecka uzyskała taki mandat w latach 2018 i 2022. Pozostałe mniejszości mają w parlamencie rzeczników o specjalnym statusie konsultacyjnym. Model węgierski jest stosunkowo oryginalny w regionie środkowoeuropejskim. Nie przyjął pluralistycznego prawa wyborczego i odróżnia małe mniejszości od średnich.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 5; 67-84
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O zapisanym słownictwie mniejszości seksualnych
Autorzy:
Dyszak, Andrzej S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611266.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
sociolect
slang
sexual minorities
neologism
borrowings
socjolekt
mniejszości seksualne
neologizmy
zapożyczenia
Opis:
Homosexual, bisexual, and transgender persons (collectively labelled sexual minorities) have created a characteristic sociolect, whose most conspicuous aspect is its lexis. The major criterion for identifying the words and expressions of the sociolect in relation to standard Polish is the former’s differential nature with regard to the latter. The present study collects and characterizes the otherwise dispersed lexis of the sociolect. Within the lexis, the most numerous group are (semantic and word-formational) neologisms, while (internal and external, esp. English) borrowings are not so frequent. It is concluded that the slang of Polish sexual minorities has above all an integrating function and facilitates expressive communication among the members of the group. It is also “professional”, in a certain understanding of the term, while its weakest function is that of blocking out-group communication.
Środowisko osób homoseksualnych, biseksualnych i transgenderowych (nazywane ogólnie mniejszościami seksualnymi) wytworzyło typowy dla siebie język, w tym przede wszystkim słownictwo. Podstawowym kryterium wyodrębnienia wyrazów, wyrażeń i zwrotów specyficznych dla tego socjolektu jest ich dyferencyjność w stosunku do standardowego języka ogólnego. W artykule zebrano rozproszone w różnych zapisach (najczęściej internetowych) słownictwo charakterystyczne dla mniejszości seksualnych oraz dokonano jego charakterystyki. Stwierdzono, że większość stanowią neologizmy (semantyczne i słowotwórcze), mniej liczną grupę zaś – zapożyczenia (wewnętrzne – z polszczyzny potocznej – i zewnętrzne – z języka angielskiego).Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, ze slang polskich mniejszości seksualnych spełnia przede wszystkim funkcje spajającą to środowisko i pozwala na ekspresywne porozumiewanie się osób, które z nim się utożsamiają; cechuje go też swoista „zawodowość”, natomiast w najsłabszym stopniu ujawnia się w nim funkcja utajniania komunikacji.
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2015, 27
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etniczna tożsamość Arumunów/Wlachów w XXI stuleciu
Autorzy:
Nowicka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631704.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Vlachs, Aromanians, ethnicity, ethnic identity, ethnic minorities
Wołosi, Arumuni, etniczność, tożsamość etniczna, mniejszości etniczne
Opis:
The article is devoted to recent development in the community of Aromanians, a dispersed transnational ethnic group of the Balkans. I trace various forms of Aromanian identity. I consider discussions around the desired directions of community development, its political and cultural strategies. I define the residual identity referring to activities that are available. The key criterion of ethnic affiliation becomes the origin, having Vlach ancestors. Aromanian/Vlach intellectuals focused, on the one hand, on preservation of the endangered language and culture, and on the other hand, on the memory of ancestors. The article is based on anthropological fieldwork during several summer seasons from 2007 to 2014. Observation and unstructured interviews with Aromanian local intellectuals, teachers, artists, cultural activists and organisation leaders have furnished empirical material for analysis.
Artykuł jest poświęcony współczesnym zjawiskom w ramach społeczności Arumunów/Wlachów, rozproszonej na całych Bałkanach transnacjonalnej zbiorowości. Przedstawiam zróżnicowane formy współczesnej arumuńskiej tożsamości etnicznej/narodowej. Rozważam dyskusje wokół pożądanych kierunków rozwoju społeczności, jej strategii kulturowych i politycznych. Podstawowym kryterium afiliacji etnicznej/narodowej wśród Arumunów jest obecnie pochodzenie, rodzinna genealogia, posiadanie przodków Arumunów. Intelektualiści arumuńscy koncentrują uwagę zarówno na konieczności zachowania określonych cech kulturowych (języka, obyczajowości), jak i na pamięci przodków. Artykuł powstał na podstawie materiału empirycznego zebranego w trakcie antropologicznych badań terenowychz kilku sezonów letnich w latach 2007–2014. Przeprowadziłam obserwację oraz wywiady z lokalnymi intelektualistami, nauczycielami, artystami, działaczami kultury oraz przywódcami lokalnych i regionalnych organizacji.
Źródło:
Res Historica; 2016, 41
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etniczna tożsamość Arumunów/Wlachów w XXI stuleciu
Autorzy:
Nowicka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631895.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Vlachs, Aromanians, ethnicity, ethnic identity, ethnic minorities
Wołosi, Arumuni, etniczność, tożsamość etniczna, mniejszości etniczne
Opis:
Artykuł jest poświęcony współczesnym zjawiskom w ramach społeczności Arumunów/Wlachów, rozproszonej na całych Bałkanach transnacjonalnej zbiorowości. Przedstawiam zróżnicowane formy współczesnej arumuńskiej tożsamości etnicznej/narodowej. Rozważam dyskusje wokół pożądanych kierunków rozwoju społeczności, jej strategii kulturowych i politycznych. Podstawowym kryterium afiliacji etnicznej/narodowej wśród Arumunów jest obecnie pochodzenie, rodzinna genealogia, posiadanie przodków Arumunów. Intelektualiści arumuńscy koncentrują uwagę zarówno na konieczności zachowania określonych cech kulturowych (języka, obyczajowości), jak i na pamięci przodków. Artykuł powstał na podstawie materiału empirycznego zebranego w trakcie antropologicznych badań terenowychz kilku sezonów letnich w latach 2007–2014. Przeprowadziłam obserwację oraz wywiady z lokalnymi intelektualistami, nauczycielami, artystami, działaczami kultury oraz przywódcami lokalnych i regionalnych organizacji.
Źródło:
Res Historica; 2016, 41
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka narodowościowa Ukrainy w latach 2000–2022
Nationality policy of Ukraine in 2000–2022
Autorzy:
Halakhova, Yuliia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343707.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
nationality policy
national minorities
interethnic relations
rights of national minorities
separatist movements
national consciousness
nationality idea
polityka narodowościowa
mniejszości narodowe
stosunki międzyetniczne
prawa mniejszości narodowych
ruchy separatystyczne
świadomość narodowa
idea narodowościowa
Opis:
Celem było zrozumienie uwarunkowań i mało znanych procesów wpływających na politykę narodowościową Ukrainy. Poznanie ładu rozwoju społeczno-kulturowego Ukrainy, w której istnieją mniejszości narodowe (ważne były ich status prawny oraz postawa obywatelska). Polityka narodowościowa Ukrainy jest ukształtowana i realizowana w niezwykle złożonej sytuacji politycznej. W tym przypadku panujące realia społeczno-polityczne wpływają na kształtowanie się stosunków międzyetnicznych oraz kierunku rozwoju państwa ukraińskiego w kontekście polityki narodowościowej. Zakres temporalny objął lata 2000–2022. Badanie problemu w dłuższym czasie pozwala określić dynamikę i zachodzące zmiany w polityce narodowościowej Ukrainy. Analizowane są dokumenty państwowe do[1]tyczące zapewnienia ochrony praw mniejszości narodowej zgodnie z międzynarodowymi standardami. Warto zaznaczyć, że działania wspólnot etnicznych wpływają na charakter i treść programów oraz ustaw przyjmowanych przez organy władzy państwowej. Tendencje separatystyczne są traktowane jako główne zagrożenie dla integralności i suwerenności Ukrainy. Wraz z tym zidentyfikowano mechanizmy zapobiegające separatyzmowi w kontekście wpływu ze środowiska międzynarodowego. Warto podkreślić, że zmiana struktury narodowościowej i  językowej powoduje zmianę świadomości przez narzucenie odmiennych wartości i  interesów narodowych korzystnych dla innych grup etnicznych. Tożsamość narodowa Ukraińców przez długi czas była zjawiskiem problematycznym. Ważną przesłanką było wskazanie głównych zbieżnych celów oraz interesów Ukraińców i mniejszości narodowych. Postawa narodowa Ukraińców ciągle się zmieniała w wyniku zewnętrznych wpływów, w tym wojny rosyjsko-ukraińskiej, jednak zawierała niezmienne, zakorzenione w świadomości historycznej przejawy − miłość do Ojczyzny, ducha jedności, opartego na dorobku historycznym i wartościach obywatelskich.
The aim was to understand the conditions and little-known processes influencing the nationality policy of Ukraine. Learning about the order of socio-cultural development in Ukraine, where there are national minorities (their legal status and civic attitude were important). Ukraine's nationality policy is shaped and implemented in an extremely complex political situation. In this case, the prevailing socio-political realities influence the formation of inter-ethnic relations and the direction of development of the Ukrainian state in the context of nationality policy. The temporal scope covered the years 2000-2022. Studying the problem over a longer period of time allows us to determine the dynamics and ongoing changes in Ukraine's nationality policy. State documents regarding ensuring the protection of national minority rights in accordance with international standards are analyzed. It is worth noting that the activities of the ethnic communities influence the nature and content of programs and laws adopted by the state authorities. Separatist tendencies are treated as the main threat to the integrity and sovereignty of Ukraine. Along with this, mechanisms have been identified to prevent separatism in the context of influence from the international environment. It is worth emphasizing that a change in the nationality and language structure causes a change in consciousness by imposing different values and national interests that are beneficial to other ethnic groups. The national identity of Ukrainians has been a problematic phenomenon for a long time. An important premise was to indicate the main convergent goals and interests of Ukrainians and national minorities. The national attitude of Ukrainians was constantly changing as a result of external influences, including the Russian-Ukrainian war, but it contained unchanging manifestations rooted in historical consciousness - love for the Homeland, the spirit of unity, based on historical achievements and civic values.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2023, 9, 1; 91-121
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
#BlackLivesDontMatter – postapokalipsa i polityka w teledysku Señorita Vince’a Staplesa
Autorzy:
Kniaź, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607876.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
music video
post-apocalypse
#BlackLivesMatter
ethnic minorities
wideoklip
teledysk
klip
postapokalipsa
#BlackLivesMatter,
mniejszości etniczne
Opis:
The article aims to analyze the vision of post-apocalypse in the music video for Vince Staples’ Señorita directed by Ian Pons Jewell. The music video utilizes the post-apocalyptic aesthetics to reflect upon tense racial relations in the contemporary United States. In Señorita the apocalypse has already happened – social, political, economic, and ecological – but the world after the catastrophe does not look much different from the one known in the first decades of the 21st century. In this paper I will focus on the visual side of the music video as well as its ending, which emphasizes the pessimistic overtone of the video. It turns out that the life in the futuristic ghetto is watched in a quasi-museum by an upper-class White American family. The ending stresses the attitude of the richest towards the people who are less educated or in a worse economic situation. Depending on the interpretation of the music video, Whites will either exterminate those regarded as less valuable and now watch their life in a minimalistic museum or will consider watching their life in real time as a reality TV type of entertainment. The vision of the future, according to the director and Vince Staples, is very post-apocalyptic in nature not only thanks to the specific type of aesthetics but also due to the Señorita’s pessimistic ending. Owing to the use of post-apocalyptic iconography portraying the life in the ghetto, the viewers may draw a conclusion that those from less privileged social groups have their “post-apocalypse” now.
W artykule dokonano analizy wideoklipu do utworu Vince’a Staplesa Señorita, wyreżyserowanego przez Iana Pons Jewella. Napięte relacje międzyrasowe w Stanach Zjednoczonych przedstawione zostały za pomocą formuły postapokaliptycznej. W Señoricie apokalipsa jest już faktem – społeczna, polityczna, ekonomiczna oraz ekologiczna – jednak świat nie wydaje się znacząco różny od rzeczywistości znanej z pierwszych dekad XXI wieku. Szczególną uwagę poświęcono warstwie wizualnej teledysku oraz jego zakończeniu, które akcentuje pesymizm przekazu. Okazuje się bowiem, że rzeczywistość przedstawionego w obrazie futurystycznego getta oglądana jest w niby– muzeum przez amerykańską białą rodzinę z wyższej klasy. Wskazuje to na stosunek ludzi bogatych do tych nisko sytuowanych i gorzej wykształconych. W zależności od interpretacji wideoklipu zamożniejsi albo całkowicie pozbyli się ludzi uważanych za mniej wartościowych społecznie i teraz oglądają ich świat w minimalistycznym muzeum, albo traktują obserwowanie ich życia w czasie rzeczywistym jako rozrywkę typu reality TV. Wizja przyszłości według reżysera klipu i autora utworu jest na wskroś postapokaliptyczna. Użycie ikonografii postapokaliptycznej obrazującej życie w getcie pozwala wysnuć wniosek, że dla osób z mniej uprzywilejowanych grup społecznych, parafrazując tytuł klasycznego filmu Coppoli, „czas postapokalipsy” właśnie trwa.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2016, 34, 2
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władze wojewódzkie w Lublinie wobec kwestii ukraińskiej na Chełmszczyźnie i Podlasiu Południowym w latach 1935-1939
Autorzy:
Kęsik, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632228.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
the Second Polish Republic, national minorities, the Ukrainians, Chełm Land, Podlachia
I Rzeczpospolita, mniejszości narodowe, Ukraińcy, Chełmszczyzna, Podlasie
Opis:
Starting in 1935 the provincial authorities in Lublin opted for a programme of national assimilation of the Ukrainian minority living in the area. On the scale of the entire Polish-Ukrainian border these kinds of changes in the course of national politics acquired a practical shape only in 1936. Together with the army they have created a programme of vindication and Polonization of the areas of Chełm Land and Southern Podlachia, and theyhave actively participated in its implementation. The problem of the Orthodox Church was being moved towards the central stage. The authorities in Lublin unequivocally advocated for possibly the most distant Polonization of the Orthodox Church and the liquidation of supernumerary parishes. It also involved the question of demolition of the inactive Orthodox facilities of the sacral nature. In the opinion of the authorities of Lublin the Orthodox Church was becoming a factor consolidating the Ukrainian minority, but threatening the Polish state, which was accompanied by the accumulation of the irredentist tendencies. The attitude of the authorities towards the Ukrainian minority was clearly undergoing a radicalisation at the turn of 1938/1939. It was expressed by the program formulated in the Province Office on “under-Ukrainizing” the public service. It should be emphasised that the programme remained only in the sphere of planning. Its implementation, set out over the period of 1939-1941, was prevented by the outbreak of the Second World War.
Począwszy od 1935 r. władze wojewódzkie w Lublinie optowały za programemasymilacji narodowej mieszkającej na tym terenie mniejszości ukraińskiej. W skali całego pogranicza polsko-ukraińskiego tego rodzaju zmiany kursu polityki narodowościowej nabrały praktycznego kształtu dopiero od 1936 r. Wraz z wojskiem kreowały program rewindykacyjno-polonizacyjny Chełmszczyzny i Podlasia Południowego oraz czynnie uczestniczyły w jego realizacji. Na pierwszy plan wysuwała się sprawa Kościoła prawosławnego. Władze w Lublinie opowiadały się jednoznacznie za możliwie daleką polonizacją Cerkwi oraz likwidacją nieetatowych parafii. Mieściła się w tym również kwestia rozbiórek nieczynnych prawosławnych obiektów sakralnych. W ocenie władz lubelskich Cerkiew stawała się groźnym dla państwa polskiego czynnikiem konsolidacji mniejszości ukraińskiej, czemu towarzyszyło narastanie tendencji irredentystycznych. Stanowisko władz wobec mniejszości ukraińskiej ulegało wyraźnie radykalizacji na przełomie lat 1938/1939. Wyrazem tego był sformułowany w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie program „odukrainizowania” służby publicznej. Należy podkreślić, że pozostał on tylko w sferze planów. Jego realizację rozłożoną na lata 1939-1941 uniemożliwił wybuch drugiej wojny światowej.
Źródło:
Res Historica; 2014, 38
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władze wojewódzkie w Lublinie wobec kwestii ukraińskiej na Chełmszczyźnie i Podlasiu Południowym w latach 1935-1939
Autorzy:
Kęsik, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631955.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
the Second Polish Republic, national minorities, the Ukrainians, Chełm Land, Podlachia
I Rzeczpospolita, mniejszości narodowe, Ukraińcy, Chełmszczyzna, Podlasie
Opis:
Począwszy od 1935 r. władze wojewódzkie w Lublinie optowały za programemasymilacji narodowej mieszkającej na tym terenie mniejszości ukraińskiej. W skali całego pogranicza polsko-ukraińskiego tego rodzaju zmiany kursu polityki narodowościowej nabrały praktycznego kształtu dopiero od 1936 r. Wraz z wojskiem kreowały program rewindykacyjno-polonizacyjny Chełmszczyzny i Podlasia Południowego oraz czynnie uczestniczyły w jego realizacji. Na pierwszy plan wysuwała się sprawa Kościoła prawosławnego. Władze w Lublinie opowiadały się jednoznacznie za możliwie daleką polonizacją Cerkwi oraz likwidacją nieetatowych parafii. Mieściła się w tym również kwestia rozbiórek nieczynnych prawosławnych obiektów sakralnych. W ocenie władz lubelskich Cerkiew stawała się groźnym dla państwa polskiego czynnikiem konsolidacji mniejszości ukraińskiej, czemu towarzyszyło narastanie tendencji irredentystycznych. Stanowisko władz wobec mniejszości ukraińskiej ulegało wyraźnie radykalizacji na przełomie lat 1938/1939. Wyrazem tego był sformułowany w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie program „odukrainizowania” służby publicznej. Należy podkreślić, że pozostał on tylko w sferze planów. Jego realizację rozłożoną na lata 1939-1941 uniemożliwił wybuch drugiej wojny światowej.
Źródło:
Res Historica; 2014, 38
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antydyskryminacyjna rola geografii w kształtowaniu postaw tolerancji wobec mniejszości narodowych i etnicznych
Autorzy:
Zatorski, Michał Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/763210.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
geographical education, antidiscrimination education, identity, ethnicity, national and ethnical minorities
edukacja geograficzna, edukacja antydyskryminacjna, tożsamość, etniczność, mniejszości narodowe i etniczne
Opis:
During the primary school geographical education, students are not aware that the acquired knowledge and skills are those necessary for the proper perception and observation of social and natural phenomena. Implementation of antidiscrimination education components to implemented geographic content, will strengthen practical and educational role of geography. It would make geography a school subject which refers to reconciliation between nations, because, as Professor Stanisław Pawłowski used to say, “One is the Earth and the person on it”. In addition, the correlation with historical content would be the answer to a systemic solution to the lack of antidiscrimination education in Polish schools.
W trakcie podstawowej szkolnej edukacji geograficznej uczniowie nie mają świadomości, że nabyte wiadomości i umiejętności są tymi niezbędnymi do właściwej percepcji i obserwacji zjawisk społecznych i przyrodniczych. Wdrażając elementy edukacji antydyskryminacyjnej do realizowanych treści geograficznych, pozwoli na wzmocnienie praktycznej i wychowawczej roli geografii. To uczyniłoby z geografii naukę pojednania pomiędzy narodami, w myśl słów prof. Stanisława Pawłowskiego „Jedna jest Ziemia i jeden człowiek na niej". Dodatkowo korelacja z treściami historycznymi byłaby odpowiedzią  na systemowe rozwiązanie braku edukacji antydyskryminacyjnej w polskich szkołach.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia; 2016, 71, 1
0137-1983
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Together or Apart? The Russian-Speaking Minority in Estonia and Its (Dis)Integration into Society after 1991
Razem czy osobno? Mniejszość rosyjskojęzyczna w Estonii i jej (dez)integracja ze społeczeństwem po 1991 roku
Autorzy:
Maj, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34112014.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Russian-speaking minority
national minorities
Estonia
citizenship
social integration
multiculture
multiethnicity
mniejszość rosyjskojęzyczna
mniejszości narodowe
obywatelstwo
integracja społeczna
wielokulturowość
wieloetniczność
Opis:
Estonia’s policy towards national minorities is considered one of the most restrictive in Europe, resulting in a differentiated status of persons living in the state and an unprecedented level of statelessness. This is due to the fact that after Estonia’s independence in 1991, the “zero option”, which guarantees citizenship to all residents of the state, was not introduced, but only to those who were Estonian citizens before the annexation of the state by the USSR and their descendants. The others had to go through a naturalisation process in order to obtain citizenship. The restrictive naturalisation law was intended to facilitate the process of social integration by forcing people to learn the Estonian language and culture. The aim of the research conducted in the article is to analyse the assumptions of Estonia’s policy towards the Russian-speaking minority after 1991. The article verifies the hypothesis that Estonia’s policy towards national minorities is not conducive to the integration of representatives of national minorities into the titular nation. This is due to the strict naturalisation requirements, the failure to include representatives of the Russian-speaking minority in the integration process from the outset, and Russia’s activities in the Baltic region. The article consists of three parts. The first presents the genesis of the Russian-speaking minority on the territory of present-day Estonia, the second analyses the functioning of the Russian-speaking minority in the light of the applicable law, while the third examines the state of integration of the Russian-speaking minority into Estonian society and its identification with the state. The analysis leads to the conclusion that it is difficult to make a clear assessment of Estonian policy on the integration of the Russian-speaking minority. On the one hand, a systematic increase in identification with the state can be observed, while on the other hand, significant disparities in integration have become apparent.
Polityka Estonii wobec mniejszości narodowych uchodzi za jedną z najbardziej restrykcyjnych w Europie, czego efektem jest zróżnicowany status osób zamieszkujących państwo oraz bezprecedensowa skala bezpaństwowości. Wynika to z faktu, że po odzyskaniu niepodległości przez Estonię w 1991 r. nie wprowadzono opcji „zerowej”, gwarantującej obywatelstwo dla wszystkich osób zamieszkujących państwo, ale jedynie tym, którzy byli obywatelami Estonii przed aneksją państwa przez ZSRR i ich zstępnym. Pozostali w celu uzyskania obywatelstwa musieli przejść procedurę naturalizacji. Restrykcyjne prawo naturalizacji miało w założeniu wspomóc proces społecznej integracji, niejako wymuszając naukę języka i kultury Estonii. Celem podjętych badań zaprezentowanych w artykule jest analiza założeń polityki Estonii wobec mniejszości rosyjskojęzycznej po 1991 r. W artykule została zweryfikowana hipoteza zakładająca, że polityka Estonii wobec mniejszości narodowych nie sprzyja integracji przedstawicieli mniejszości narodowych z narodem tytularnym. Wpływają na to rygorystyczne wymogi naturalizacji, brak włączenia od początku w proces integracji przedstawicieli mniejszości rosyjskiej, a także aktywność Rosji w regionie państw bałtyckich. Artykuł jest podzielony na trzy części. W pierwszej została przedstawiona geneza mniejszości rosyjskojęzycznej na terytorium dzisiejszej Estonii, w drugiej zostało przeanalizowane funkcjonowanie mniejszości rosyjskojęzycznej w świetle obowiązującego prawa, natomiast w trzeciej stan integracji mniejszości rosyjskiej ze społeczeństwem Estonii i jej identyfikacji z państwem. Przeprowadzona analiza pozwala skonkludować, że trudno jest jednoznacznie ocenić politykę Estonii w zakresie integracji mniejszości rosyjskojęzycznej. Z jednej strony można bowiem wskazać na systematyczny wzrost identyfikacji z państwem, z drugiej natomiast uwidoczniły się istotne dysproporcje w integracji.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2023, 30, 2; 33-51
1428-9512
2300-7567
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
POLITYKA ETNICZNA PAŃSTWA POLSKIEGO PO 1989 ROKU. UWARUNKOWANIA I SPECYFIKA
Autorzy:
Chałupczak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624750.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
polityka
Polska
system transformation
politics
ethnic policy
national minorities
human rights
Polska
transformacja ustrojowa
polityka etniczna
mniejszości narodowe
prawa człowieka
Opis:
The article is an attempt to discuss the character of the ethnic policy of the Polish state after 1989, i.e during the system transformation. The author’s analysis on the specifics and ethnic policy as a specific policy of the state begins with the scientific proper paradigm proper for political science research. The analyses concern both theoretical and practical problems including the institutions/entities that restrain them, stages, main concepts, the scope of implementation and the balance. The author concludes that ethnic policy of the Polish state which was implemented during the transformation period deserves a positive evaluation because of both its character and effectiveness. He states that Poland worked out and conducted the policy which was, on the one side, directed to form frames of the democratic state and on the other on positive solution of prob-lems that arose in the ethnic sphere. These conclusions are based on the author’s own long-term studies, numerous documents and the literature on the subject.
Istotą artykułu jest próba pogłębionej refleksji na temat charakteru polityki etnicznej państwa polskiego po roku 1989, a więc w okresie transformacji ustrojowej. Punktem wyjścia rozważań są autorskie odniesienia do specyfiki i istoty polityki etnicznej jako polityki szczegółowej państwa, przede wszystkim w świetle paradygmatu badawczego właściwego badaniom politologicznym. Analizy dotyczą tak zagadnień teoretycznych, jak i praktycznych, w tym determinantów badanej polityki, instytucji/podmiotów ją kreujących, etapów, głównych koncepcji, zakresu realizacji oraz bilansu. Autor konkluduje, że realizowana w okresie transformacji polityka etniczna państwa polskiego zasługuje na pozytywną ocenę, tak w kontekście jej charakteru, jak i skuteczności. Stwierdza, że Polska wypracowała i prowadziła wtedy politykę nastawioną z jednej strony na tworzenie ram państwa demokratycznego, z drugiej pozytywne rozwiązywanie ujawniających się problemów w sferze etnicznej. Zaprezentowane rozważania bazują na wieloletnich badaniach własnych autora, licznych dokumentach oraz literaturze przedmiotu.
Źródło:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2013, 8
1896-8279
Pojawia się w:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies