Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "judgement" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Justice or Injustice in Shakespearean Plays: Merchant of Venice and Measure for Measure
Autorzy:
Yalvaç, Fatma
Okuroğlu Özün, Şule
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605736.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
justice
injustice
law
judgement
Opis:
Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.
This article discusses the concepts of “justice” and “injustice” in Shakespeare’s two plays: Merchant of Venice and Measure for Measure. The application of laws and its effects on the social life are the basic themes of this study. Shakespeare concluded these plays so masterfully and open endedly that it is now reader’s responsibility to decide whether the court and society are “just” enough. This study tries to give some examples from both of the plays admitting that the concept of “justice” is hard to define. The conclusions will shed further light on the discussion about the justness of Shakespearean plays. 
Le numéro contient uniquement les résumés en anglais.
Том не содержит аннотаций на английском языке.
Źródło:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature; 2017, 41, 1
0137-4699
Pojawia się w:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dopuszczalność orzeczenia przez sąd odwoławczy wyrokiem łącznym kary łącznej po raz pierwszy albo orzeczenia jej w zakresie innym niż orzekł sąd pierwszej instancji. Glosa do uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2018 r. (I KZP 3/18, OSNKW 2018, nr 8, poz. 55)
Admissibility of the Issuing Cumulative Penalty in Cumulative Judgement by Appeal Court for the First Time or Issuing That Penalty Within the Different Scope of Punishment: Commentary on the Resolution of the Panel of 7 Judges of the Supreme Court of 28 June 2018 (I KZP 3/18, OSNKW 2018, no. 8, item 55)
Autorzy:
Marko, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096377.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
criminal procedure
appeal court
principle of two-instance court proceedings
access to court
right of defence
cumulative judgement
postępowanie karne
sąd odwoławczy
zasada dwuinstancyjności
dostęp do sądu
prawo do obrony
wyrok łączny
Opis:
W glosie poruszono problem dopuszczalności orzeczenia przez sąd odwoławczy po raz pierwszy kary łącznej lub wymierzenia jej w zakresie innym niż sąd pierwszej instancji z punktu widzenia zasady dwuinstancyjności, dostępu do sądu i prawa do obrony. Dokonując analizy rozwiązań konstytucyjnych i konwencyjnych, autor podejmuje próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, jaki jest zakres uprawnienia sądu odwoławczego do zmiany wyroku łącznego sądu pierwszej instancji. Rozważania prowadzą do wniosku, że ani art. 176 ust. 1 Konstytucji RP, ani art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (EKPC) i uzupełniający jego treść art. 2 Protokołu nr 7 do EKPC, jak również art. 14 ust. 5 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych zasadniczo nie stoją ku temu na przeszkodzie, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w procesie wykładni art. 437 § 2 Kodeksu postępowania karnego. Zdaniem autora wątpliwości, z omawianej perspektywy, budzi jednak sytuacja, w której sąd odwoławczy miałby uwzględnić przy wymierzaniu kary łącznej karę jednostkową nieznaną, z różnych względów, sądowi pierwszej instancji, czemu szczególnie poświęcono część rozważań i uwag krytycznych.
The commentary raises the problem of the admissibility of the issuing cumulative penalty in cumulative judgement by appeal court for the first time or issuing that penalty within the different scope of punishment, from the perspective of the power to alter decisions of a court of the first instance, the principle of two-instance court proceedings, access to court and the right of defence. By discussing the essence of the constitutional and convention provisions, the author attempts to answer the question what the scope of the appeal court’s power is to alter cumulative judgement issued in the first instance, by concluding that neither Article 176 (1) of the Polish Constitution, nor Article 6 of the European Convention on Human Rights (ECHR) and Article 2 of Protocol no. 7 to the ECHR supplementing its content, as well as Article 14 (5) of the International Covenant on Civil and Political Rights in principle stand in the way of such an approach, which should be reflected in the process of interpretation of Article 437 (2) of the Code of Criminal Procedure. However, in the author’s opinion, doubts arise, from the perspective discussed above, if the appellate court were to take into account, when imposing the cumulative penalty, a unit judgement unknown, for various reasons, to the court of first instance, to which a special part of the considerations and critical remarks is devoted.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 4; 655-674
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomenologia wartości estetycznych w Analysis of Knowledge and Valuation Clarence’a Irvinga Lewisa
Autorzy:
Rogoziecki, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644412.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Transzendentalismus
konzeptioneller Pragmatismus
inhärenter Wert
instrumenteller Wert
konklusives Urteil
nichtkonklusives Urteil
transcendental
conceptual pragmatism
inherent value
instrumental value
terminating judgment
non-terminating judgement
transcendentalizm
pragmatyzm konceptualny
wartość inherentna
wartość instrumentalna
sąd konkluzywny
sąd niekonkluzywny
Opis:
Der Artikel legt die Theorie der ästhetischen Werte von C. I. Lewis in ihrer Beziehung zur Ästhetik von I. Kant dar. Ich zeige grundsätzliche Wechselbeziehungen zwischen dem konzeptuellen Pragmatismus und dem Transzendentalismus von Kant. Die Basisthese ist die Feststellung, dass die Theorie der ästhetischen Werte von Lewis eine Anpassung der grundsätzlichen Voraussetzungen der Kantischen Ästhetik an die Erfordernisse des konzeptuellen Pragmatismus bildet. Der Artikel umfasst: 1) eine allgemeine Einführung in die Axiologie von Lewis mit Hervorhebung der Rolle des pragmatischen A-Priori in seinem Gedanken, 2) die Charakteristik und Klassifizierung der Werte mit der Akzentuierung der Eigenart der ästhetischen Werte in Lewis’ Theorie der Werte, 3) die Charakteristik der ästhetischen Erfahrung - hier wird der Akzent auf ihren besonderen Präsentationscharakter gelegt, 4) die Betrachtung der ästhetischen Kriterien nach Lewis, 5) die Gegenüberstellung der Theorie der ästhetischen Werte von Lewis mit der Ästhetik von Kant.
The text is a presentation of the theory of aesthetic values by Clarence Irving Lewis’ in relation to I. Kant’s aesthetics. Its main contention that the Lewisian theory of the aesthetic is an attempt of adaptation and interpretation of the basic assumptions of Kantian aesthetics in the light of the requirements of conceptual pragmatism. The essay involves: (1) the general introduction to the axiology of C. I. Lewis with accentuation of the role of pragmatic a priori in his thought; (2) characteristics and classification of values, with emphasis on the specificity of aesthetic values in Lewisian theory of values; (3) characteristics of aesthetic values as they are presented in AKV – here the accent is put on its particularly presentational character, (4) consideration of the criteria of aestheticity in Lewisian axiology, (5) juxtaposition of Lewis’ theory of values with Kantian aesthetics. 
Artykuł prezentuje teorię wartości estetycznych C. I. Lewisa w jej relacji do estetyki I. Kanta. Wskazuję podstawowe zależności między konceptualnym pragmatyzmem a transcendentalizmem Kanta. Bazową tezą jest stwierdzenie, że teoria wartości estetycznych Lewisa stanowi przystosowanie podstawowych założeń estetyki Kanta do wymogów pragmatyzmu konceptualnego. Artykuł obejmuje: (1) ogólne wprowadzenie do aksjologii Lewisa, z podkreśleniem roli a priori pragmatycznego w myśli Lewisa, (2) charakterystykę i klasyfikację wartości, z zaakcentowaniem specyfiki wartości estetycznych w Lewisowskiej teorii wartości, (3) charakterystykę doświadczenia estetycznego – tu akcent pada na jego szczególnie prezentacjonistyczny charakter, (4) rozważenie kryteriów estetyczności wedle Lewisa, (5) zestawienie teorii wartości estetycznych Lewisa z estetyką Kanta.     
Źródło:
Kultura i Wartości; 2016, 20
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Princeps educatus" w myśli Jana z Salisbury
Autorzy:
Dubel, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609361.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
princeps
tyrant
law of nature
education of prince
counselling of priests
common good
independence of prince’s judgement
loyalty of officials
tyran
prawo natury
wykształcenie
doradztwo kapłanów
dobro wspólne
niezawisłość sądu księcia
lojalność urzędników
Opis:
The Middle Ages was the era of the duality of power. The concept and understanding of power was dynamic at that time. The issue looked different in the early Middle Ages and different in the medieval period of “the enlightenment”. In this situation, the rational or rationalizing arguments were supported by both proponents of the papalistic vision of the state, as well as the supporters of the concept of autonomous secular authority. It must be borne in mind that at the time of John of Salisbury (c. 1115–1180), the State was confessional, the difference between the sacred and the profane was only just intuitively perceived and was part of a long and complex process, which in a sense, ended upon the arrival of Niccolo Machiavelli’s definition of the State. John of Salisbury formulates the following opinions on the essence of power: Firstly, it is a vision of a sinless monarch. According to him, it is basically the only condition of the recognition of the ruler as a real prince (princeps). The opposite of this legitimate authority is a tyrant. The requiremen there is appropriate education. It has to be princeps educatus (litteratus). Secondly, it is the organic vision of the state in which the political body is governed by the head, which is the habitat of reason, which is only subject to the conscience or the clergy. The construction of the State reflects the wisdom of God, who created man “in his own image and likeness”. Therefore, the State is the reflection (expression) of humanity and its reasonable part. Thirdly, the particular parts of the State (its members) imitate the man and interact with one another. The two values which were earlier raised by St. Augustine: ordinis and pax can be ensured by reasonable and thus fair authority of a prince, which was already named as public authority by John of Salisbury. Fourthly, the authority of prince is exercised in protecting the law of God both by him and by his subjects, and its objective is the realisation of the common good. The implementation of the above objectives in practice is to be the result of certain rational guarantees which are formulated by John of Salisbury towards the authority of prince. 
Średniowiecze było epoką dualizmu władzy. Ujęcie i rozumienie władzy było wówczas dynamiczne. Inaczej problem ten kształtował się we wczesnym średniowieczu, a inaczej w średniowiecznym okresie „oświecenia”. W takiej sytuacji po argumenty racjonalne, czy racjonalizujące, sięgali zarówno zwolennicy papalistycznej wizji państwa, jak i koncepcji autonomicznej władzy świeckiej. Pamiętać należy o tym, że w czasach Jana z Salisbury (ok. 1115–1180) państwo miało charakter wyznaniowy, różnica pomiędzy sacrum i profanum była dopiero intuicyjnie postrzegana, będąc fragmentem długiego i złożonego procesu, który w pewnym sensie zakończy dopiero definicja państwa Niccolo Machiavellego. Jan z Salisbury formułuje następujące opinie dotyczące istoty władzy. Po pierwsze, jest to wizja bezgrzesznego monarchy. To jest w zasadzie jedyny jego zdaniem warunek uznania panującego za prawdziwego księcia (princepsa). Przeciwieństwem takiej prawowitej władzy jest tyran. Służyć temu ma wymóg odpowiedniego wykształcenia. Ma to być princeps educatus (litteratus). Po drugie, organiczna wizja państwa, w którym ciałem politycznym zarządza głowa, czyli siedlisko rozumu, poddana jedynie zwierzchności sumienia, czyli klerowi. Budowa państwa odzwierciedla mądrość Boga, który stworzył człowieka „na swój obraz i podobieństwo”. Stąd państwo jest odbiciem (wyrazem) człowieczeństwa i jego rozumnej części. Po trzecie, poszczególne części państwa (jego członki) imitują człowieka i współdziałają ze sobą. Dwie wartości podnoszone wcześniej przez świętego Augustyna: ordinis i pax są możliwe do zapewnienia dzięki racjonalnie działającej i w efekcie sprawiedliwej władzy księcia nazwanej przez Jana z Salisbury władzą publiczną. Po czwarte, władza księcia realizuje się w strzeżeniu prawa Bożego zarówno przez niego, jak i przez poddanych, a jej celem jest realizacja dobra wspólnego. Realizacja powyższych założeń w praktyce ma być efektem pewnych rozumowych gwarancji, które wobec władzy księcia formułuje Jan z Salisbury. 
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2018, 65, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Right to the Court in Legal Advisors Disciplinary Case
Autorzy:
Pilipiec, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618333.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
legal advisor
disciplinary case
self-governments of legal advisors
the right to access the court
the right to fair proceedings
the right to court judgement
the right to defence
the right to be heard
prawo do sądu
radca prawny
postępowanie dyscyplinarne
odpowiedzialność dyscyplinarna
sąd dyscyplinarny
samorząd zawodowy
dostęp do sądu
rzetelność postępowania
domniemanie niewinności
prawo do obrony
Opis:
Self-governments of legal advisors represent legal advisors practice profession in which the public repose confidence, and such self-governments shall concern themselves with the proper practice of such professions in accordance with, and for the purpose of protecting, the public interest. Legal advisors self-governments shall concern themselves with the proper practice of such professions is formal in the disciplinary case. Disciplinary case is repressive and extrajudicial. Legal advisors right to the court is also a similar right to the state court but is guided by the disciplinary prosecutor and disciplinary court The right to the court, as a personal right of each individual, is defined in Article 45, § 1 of the Constitution which states “Everyone shall have the right to a fair and public hearing of his case, without undue delay, before a competent, impartial and independent court”. Thus, the right to the court consists of a few inseparable elements: 1) the right to access the court, that is the right to initiate court proceedings in the case of infringing the protected rights of an individual; the access has to be genuine due to, among others, the right territorial organization of courts and reasonable fees, 2) the right to fair proceedings, that is the proper shaping of the court proceedings (based on the proper procedure, honest and public trial, participation of the suing individual in the proceedings which guarantee their rights), 3) the right to court judgement (receiving a court decision solving the issue within reasonable time), 4) the right to defence, 5) the right to be heard (the right to information, taking positions, considering actual statements and legal demands). It seems that the right to court judgement, the right to defence and to be heard are all included in the widely interpreted right to fair proceedings. A complementary item to the right to sue is Article 77, § 2 of the Constitution of the Republic of Poland according to which “Statutes shall not bar the recourse by any person to the courts in pursuit of claims alleging infringement of freedoms or rights”.
Samorząd zawodowy radców prawnych reprezentuje radców prawnych wykonujących zawód zaufania publicznego i sprawuje pieczę nad należytym wykonywaniem zawodu radcy prawnego w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Piecza sprawowana przez samorząd zawodowy ma charakter formalny i jest realizowana w postępowaniu dyscyplinarnym. Prawo do sądu w sprawach dyscyplinarnych radców prawnych jest zatem realizowane w ramach postępowania dyscyplinarnego, które ma charakter postępowania represyjnego, tj. takiego, które ma na celu poddanie jednostki jakiejś formie dolegliwości, najczęściej w postaci określonej sankcji. Postępowanie dyscyplinarne ma charakter postępowania pozasądowego (w sensie rozumienia sądów powszechnych), gdyż jest prowadzone przez organy dyscyplinarne samorządu radców prawnych, którymi są rzecznik dyscyplinarny i sądy dyscyplinarne. Prawo radcy prawnego do sądu dyscyplinarnego w postępowaniu dyscyplinarnym w swej treści jest podobne do prawa do sądu powszechnego. Gwarancje prawa do sądu odnoszą się do postępowania dyscyplinarnego z uwagi na jego represyjny charakter, ale również dlatego, że w postępowaniu takim dochodzi do orzekania o sytuacji prawnej jednostki. Prawo do sądu, jako prawo osobiste każdego człowieka, jest określone w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, zgodnie z którym „Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd”. Prawo do sądu składa się z kilku nierozerwalnych elementów: 1) prawa dostępu do sądu, 2) prawa do rzetelnego postępowania, czyli odpowiedniego ukształtowania postępowania przed sądem (opartego o właściwą procedurę, uczciwego i publicznego procesu, z uczestnictwem podmiotu w gwarantującym jego prawa postępowaniu), 3) prawa do wyroku sądowego (uzyskania w rozsądnym terminie rozstrzygnięcia sprawy orzeczeniem sądu), 4) prawa do obrony, 5) prawa do wysłuchania (prawa do informacji, zajęcia stanowiska, rozważenia faktycznych twierdzeń i prawnych roszczeń). Wydaje się, że prawo do wyroku sądowego, prawo do obrony i prawo do wysłuchania mieszczą się w szeroko pojętym prawie do rzetelnego postępowania. Uzupełnieniem treści prawa do sądu jest art. 77 ust. 2 Konstytucji RP, zgodnie z którym ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw. Artykuł ten normuje prawo do sądu rozumiane jako środek ochrony wolności i praw. Prawo do sądu należy rozumieć jako konstytucyjną zasadę prawa. Prawo do sądu jest zasadą prawa, gdyż jest prawem człowieka, a jednocześnie jest środkiem ochrony wolności praw człowieka i obywatela.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A New Model of Appeal Proceedings in Criminal Cases: Acceleration v. Fairness? A Few Remarks from the Perspective of the Standards of Protecting Human Rights
Nowy model postępowania odwoławczego w sprawach karnych. Przyspieszenie v. rzetelność postępowania? Kilka uwag z perspektywy standardów ochrony praw człowieka
Autorzy:
Wąsek-Wiaderek, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096366.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
system of appeal measures in the Polish criminal proceedings
European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms
complaint against the cassatory judgement of the appellate court
International Covenant on Civil and Political
system środków zaskarżenia w polskim w procesie karnym
Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności
skarga na wyrok kasatoryjny sądu odwoławczego
Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych
Opis:
The purpose of this study is to present and evaluate the main changes to the appeal proceedings model introduced in the last few years to the Polish criminal proceedings in order to accelerate it and, thereby, satisfy the requirements of Article 6 (1) of the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms. The article presents arguments supporting the thesis whereby these have weakened the right of the defendant to appeal against the judgement. Under the currently applicable regulations, it is permissible that an appellate court may impose a penalty for the first time which cannot be subject to an effective appellate review. Such a solution may raise doubts as to its compliance with Article 14 (5) of the International Covenant on Civil and Political Rights. The article also formulates a thesis whereby the newly introduced measure – a complaint against the cassatory judgement of the appellate court – contrary to preliminary fears, has not in fact “blown up” the system of appeal measures in the Polish criminal proceedings. At the same time, despite the relatively small scope of its use, it may contribute to strengthening the appeal – as opposed to the revisory – model of appellate proceedings and thus accelerating the criminal proceedings. This thesis is based on the research of all complaints brought to the Supreme Court in 2016–2019.
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie i ocena głównych zmian modelu postępowania odwoławczego wprowadzonych w ciągu ostatnich kilku lat do polskiego procesu karnego w celu jego przyspieszenia i uczynienia w ten sposób zadość wymogom art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. W artykule przedstawiono argumenty na rzecz tezy, że zmiany te osłabiły prawo oskarżonego do odwołania się od wyroku. W rezultacie w świetle obecnie obowiązujących przepisów dopuszczalne jest wymierzenie kary po raz pierwszy przez sąd odwoławczy i rozstrzygnięcie to nie może być poddane efektywnej kontroli odwoławczej. Takie rozwiązanie może budzić wątpliwości co do jego zgodności z art. 14 ust. 5 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych. W opracowaniu sformułowano też tezę, że nowo wprowadzony środek zaskarżenia – skarga na wyrok kasatoryjny sądu odwoławczego – wbrew początkowym obawom nie spowodował w praktyce „rozsadzenia” systemu środków zaskarżenia w polskim procesie karnym. Jednocześnie, pomimo stosunkowo niewielkiego zakresu jego wykorzystania, może przyczynić się on do wzmocnienia apelacyjnego – w przeciwieństwie do kasacyjnego – modelu postępowania odwoławczego i tym samym do przyspieszenia postępowania karnego. Teza ta znajduje oparcie w badaniach wszystkich skarg wniesionych do Sądu Najwyższego w latach 2016–2019.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 4; 187-207
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies