Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "improvement of" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    O administracji ogólnej II Rzeczypospolitej uwag kilka w świetle monografii Jarosława Kostrubca „Administracja ogólna w myśli prawniczej Drugiej Rzeczypospolitej”
    Some Remarks on General Administration of the Second Polish Republic in the Light of Jarosław Kostrubiec’s Monograph “Administracja ogólna w myśli prawniczej Drugiej Rzeczypospolitej”
    Autorzy:
    Przygodzki, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2097090.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the Second Polish Republic
    deconcentration of administration
    consolidation of administration
    general administration
    jurisprudence
    Commissions for the Improvement of Public Administration
    Jarosław Kostrubiec
    II Rzeczpospolita
    dekoncentracja administracji
    zespolenie administracji
    administracja ogólna
    myśl prawnicza
    komisje dla usprawnienia administracji publicznej
    Opis:
    Niniejszy artykuł recenzyjny poświęcony jest problematyce administracji ogólnej Polski międzywojennej na kanwie monografii Jarosława Kostrubca pt. Administracja ogólna w myśli prawniczej Drugiej Rzeczypospolitej. Za główny cel Autor postawił sobie określenie pozycji ustrojowo-prawnej administracji ogólnej w polskiej myśli prawniczej opisywanego okresu, która znalazła wyraz nie tylko w literaturze, ale przede wszystkim w założeniach i projektach aktów normatywnych oraz w tezach funkcjonujących wtedy komisji dla usprawnienia administracji publicznej. Cel został osiągnięty, a czytelnik otrzymał klarowną monografię, przedstawiającą spojrzenie doktryny na ważne pojęcia prawa administracyjnego i nauki administracji: administrację ogólną, zespolenie administracji i dekoncentrację administracji. Niewątpliwym osiągnięciem Autora jest odnoszenie się do obecnie obowiązującej doktryny prawa administracyjnego przy analizie nomenklatury pojęciowej II Rzeczypospolitej. Pozwoliło to przybliżyć osiągnięcia polskie myśli polityczno-prawnej międzywojnia współczesnym.
    This review article is devoted to the problems of general administration in interwar Poland, based on Jarosław Kostrubiec’s monograph entitled Administracja ogólna w myśli prawniczej Drugiej Rzeczypospolitej. The Author’s main goal was to determine the political and legal position of general administration in Polish jurisprudence of the discussed period, which found expression not only in the literature of the subject, but first and foremost in the premises and drafts of normative acts, as well as the propositions of then functioning Commissions for the Improvement of Public Administration. This objective has been achieved, and the reader has been presented with a concise monograph, which presents the doctrine’s view of the important concepts of administrative law and the science of administration: general administration, consolidation of administration, and deconcentration of administration. The unquestionable achievement of the Author is his references to the currently binding doctrine of administrative law when analyzing the conceptual nomenclature of the Second Polish Republic. This has allowed to bring the achievements of Polish jurisprudence of the interwar period closer to his contemporaries.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 2; 435-446
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Maturity Level of Quality Management and Medical Service Improvement by Wielkopolska District Hospitals
    Autorzy:
    Chojnacka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729003.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the maturity of quality management
    health service improvement
    hospital development
    Opis:
    Theoretical background: Quality management and medical service improvement in district hospitals enables to achieve a number of internal and external benefits. It is a long-term process of conscious transformation of the existing state into a desired and accepted one by the concerned stakeholders. The diagnosis of the medical service organizations’ performance is an important aspect in the context of building a hospital of the future which is focused on quality, development and improvement. Purpose of the article: The article reveals the positions of hospital managers (directors) on the current level of the quality management maturity service improvement of the medical facilities they manage. Research methods: A diagnostic survey was conducted using a paper questionnaire. The form was handed in person and filled in the presence of the author. This provided an inducement for analysis and conclusions. The study was performed in 2022. Main findings: The level of implementation of the quality management system (QMS) principles in the surveyed hospital organizations, despite the variability, uncertainty, complexity and ambiguity of the environment, was evaluated at 3.39. This means that the practice of the QMS is widely established, but not in most areas. Therefore, the scope of the principles cannot be considered as complete. The result is different for the assessed maturity of quality excellence in the selected accreditation standards. The surveyed district hospitals evaluated their maturity level at 3.69. Thus, the respondents considered that the maturity level to be close to 70%. They identify the practice as typical (only some exceptions are deviations from it). The surveyed hospitals also have evidence of continuous improvement after at least one year. Another important aspect concerned maturity research in relation to innovation. The surveyed entities determined this parameter at the level of 3.50, which corresponds to approximately 66%. The highest level of maturity achieved the hospitals in the operational skills in conditions of disruption. They assessed the adaptation abilities and taken actions towards sustainable development at the level of 3.82 (72%). These results prove that the district hospitals in the Wielkopolska voivodeship take steps toward excellence, but their level of excellence in 2022 is not full (as it does not apply to 100% of occurrences, and the practice is also not implemented in entire hospitals, without exceptions).
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio H – Oeconomia; 2023, 57, 1; 87-101
    0459-9586
    2449-8513
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio H – Oeconomia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncepcja dokształcania i doskonalenia zawodowego w ujęciu Tadeusza W. Nowackiego wciąż aktualna we współczesnych realiach rynku pracy
    Autorzy:
    Baraniak, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615009.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    supplementing education
    occupational improvement
    job market
    Tadeusz W. Nowacki’s conception of supplementing education and occupational improvement
    dokształcanie zawodowe
    doskonalenie zawodowe
    rynek pracy
    koncepcja dokształcania i doskonalenia zawodowego Tadeusza W. Nowackiego
    Opis:
    Tadeusz W. Nowacki, the creator of pedagogical work, noticed in his scientific conception the problem of supplementing education and occupational improvement, so he created a new seventh research area in his scientific sub-discipline. He acknowledged that these processes are a decisive part of the personality development program, which lasts an entire life and aims to achieve occupationalmastery, which would be an expression of occupational fulfilment. This masterly achievement exists in every occupation, but it is differently perceived because of the prestige of different occupations in society. Professions which require long education are perceived more prestigiously than common occupations, like a waiter, cook or hairdresser. Their reliable, conscientious work and general need to satisfy higher and higher demands of individuals are the consequences of civilization changes. As a result, workers keep improving their competences and products. It is all to satisfy consumers’ everyday needs. Purchasing these products is not only an accolade for people who make them, but also they are proud of their effort. This justifies their conclusion that it is worthwhile to supplement education for occupational improvement. In that way, the concept of Tadeusz W. Nowacki has been inscribed into the work development model started by Pius XI and continued by Stefan Wyszyński. They claimed, that not only product is improved, but also humans who produce it. Such a possibility, in Stefan Wyszyński’s opinion, have only humans as thinking and free beings who realize two aims: 1. To improve products; 2. To improve humans who work, which is the start of socioeconomicprogress, human civilization, moral and religious progress and world culture.
    Tadeusz W. Nowacki, twórca pedagogiki pracy, w swej koncepcji naukowej dostrzegał również problemy dokształcania i doskonalenia zawodowego. Ich istotę objął siódmym obszarem badawczym w zaprojektowanej przez siebie subdyscyplinie naukowej. Uznał, iż procesy te stanowią część programu rozwoju osobowości, bowiem rozwój trwa przez całe życie, a jego wyrazem jest dążenie do osiągnięcia mistrzostwa zawodowego. Owo mistrzowskie osiągnięcie ma miejsce we wszystkich zawodach, ale jego postrzeganie jest różne ze względu na społeczny wymiar danego zawodu. Dlatego wciąż wyższa jest ranga mistrzostwa w tzw. profesjach, czyli zawodach wymagających długiego uczenia się, niż w pospolitych zawodach, takich jak np. fryzjer, piekarz czy kelner. Przemiany cywilizacyjne wymuszają konieczność ciągłego doskonalenia się pracowników, przez co ich wytwory służą zaspokajaniu coraz wyższych codziennych potrzeb obywateli. Ich nabywanie stanowi nie tylko wyraz uznania dla wytwórców, ale częstokroć napawa ich samych dumą z wartości własnego wysiłku, utwierdzając w przekonaniu o słuszności podejmowanych przez siebie działań na rzecz dokształcania i doskonalenia zawodowego. W ten sposób koncepcja Tadeusza W. Nowackiego wpisuje się w model rozwojowy pracy, zapoczątkowany przez Piusa XI, a kontynuowany również przez kardynała Stefana Wyszyńskiego. Uważali oni, że udoskonaleniu podlega nie tylko tworzywo pracy,ale i jego twórca, czyli człowiek. Taki wymiar – zdaniem kardynała Stefana Wyszyńskiego – ma tylko praca człowieka jako istoty rozumnej i wolnej, która realizuje dwa następujące cele: 1) udoskonala rzeczy; 2) udoskonala człowieka pracującego – i przez to staje się punktem wyjścia postępu społeczno-gospodarczego, cywilizacji ludzkiej, postępu moralno-religijnego oraz kultury świata.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2013, 26, 1-2
    0867-2040
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The First Amendment to the President’s Ordinance of 6 Feb. 1928. The Statute on the Structure of Common Courts of Law as a Subject of the Sejm Debate in 1928. Selected Problems
    Autorzy:
    Malec, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619217.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    administration of justice
    Statute on the Structure of Common Courts of Law
    law codification
    Sejm of the second term of office
    Second Republic of Poland
    inter-war Poland
    constitutional improvement referred to as Sanation (Sanacja)
    wymiar sprawiedliwości
    prawo o ustroju sądów powszechnych
    kodyfikacja prawa
    Sejm II kadencji
    II Rzeczpospolita
    okres międzywojenny w Polsce
    sanacja
    zasada nieusuwalności sędziów
    niezawisłość sędziowska
    Opis:
    The first all-Poland Statute on the Structure of the Common Courts of Law was initially being elaborated in the Second Republic’s Codification Commission but eventually it assumed a final form of Ordinance issued by the Republic’s President on 6 Feb. 1928. The Ordinance was equipped with the force of law. When compared with the provisions of the March Constitution of 1921, the regulations of the Ordinance diminished in particular the scope of the principle of irremovability of judges from their office. This gave rise to the dissatisfaction of the milieu of lawyers, and particularly the judges. The works on the amendment to the Ordinance were started prior to the Ordinance coming into force, and namely they started when there were filed with the Sejm the amendment projects drafted by the clubs of deputes, and specifically inter alia by the Parliamentary Association of Polish Socialists, by the National Club, by the Polish Peasant Party “Liberation” and the Party of Peasants. Also the Ministry of Justice emphasized the need for amending the Ordinance. In view of the fact that the calendar of Sejm debates did not foster the work of the Juristical Commission (the Sejm session being adjourned in June 1928), the National Club decided, in November 1928, to file the Bill on the postponing (by one year) the coming into force of the enactment of common courts of law structure. In the Sejm, the Bill was subjected to the debate during three sessions and eventually the lower house passed the law on the postponing (until 30 January 1930) the coming into force of the new provisions. However, this enactment failed to come under consideration of the Republic’s Senate. As a result, despite the alleged victory of the Sejm in its struggle with the executive power, the Ministry of Justice implemented its own image of the new organization of the administration of justice and, while exploiting the temporary suspension of the principle of irremovability of judges, got rid of those of them whose views did not comply with the political line promoted by the Sanation (Sanacja)  Camp. Among those who were dismissed there was the First President of the Supreme Court W. Seyda and other Supreme Court judge A. Mogilnicki, known for his critical attitude toward the new provisions. The dismissal of W. Seyda caused a considerable critical reaction of the public and even induced the National Democratic Party members to try to pass the vote-of no confidence vis-à-vis Minister of Justice S. Car who was responsible for the introduction of the 6 Feb. 1928 Ordinance and for making staff changes in the judicature. In February 1929, the question of amendment was again subjected to the debate of the parliament which finally adopted, on 4 March 1929, the Statute that liberalized a series of contested principles. Yet despite this, the hopes for further changes in the system of administration of justice were shattered by next alterations that were introduced, and particularly those of August 1932, which laid out the tendency to further interfering by the Ministry with the independence of judiciary. It was, inter alia, W. Makowski who, during the December debate on the administration of justice, expressed his criticism to the principle of the separation of powers and the concept of preserving balance between them. These last ideas were reflected in the ever more energetic works that tended toward the drafting of a new Constitution. When the latter was in fact adopted, it rejected the principle of separation and the balancing of powers.
    Pierwsze w II Rzeczypospolitej ogólnopolskie prawo o ustroju sądów powszechnych, choć było przedmiotem prac prowadzonych w Komisji Kodyfikacyjnej II Rzeczypospolitej, to przybrało ostateczną postać rozporządzenia Prezydenta RP z mocą ustawy z dnia 6 lutego 1928 r. Jego treść, a w szczególności zmniejszenie w porównaniu z Konstytucją marcową z 1921 r. zakresu nieusuwalności sędziowskiej, od razu wzbudziła niezadowolenie środowiska prawników, w tym zwłaszcza sędziów. Prace nad nowelizacją rozporządzenia rozpoczęły się jeszcze przed jego wejściem w życie, gdy do Sejmu II kadencji trafiły projekty klubów poselskich, miedzy innymi Związku Parlamentarnego Polskich Socjalistów, Klubu Narodowego, PSL „Wyzwolenie” i Stronnictwa Chłopskiego. Na potrzebę korekty przepisów zwracało uwagę także Ministerstwo Sprawiedliwości. Wobec niesprzyjającego dla sejmowej Komisji Prawniczej kalendarza obrad (przerwanie sesji sejmowej w czerwcu 1928 r.) w listopadzie 1928 r. zdecydowano o zgłoszeniu (Klub Narodowy) projektu ustawy o odroczeniu o jeden rok wejścia w życie prawa o ustroju sądów powszechnych. Debacie nad tym projektem Sejm poświęcił trzy posiedzenia, by ostatecznie 18 grudnia 1928 r. uchwalić ustawę odraczającą wejście w życie nowych przepisów do 1 stycznia 1930 r. Ustawą nie zdążył jednak zająć się Senat RP. W rezultacie, mimo pozornego zwycięstwa Sejmu w toczonej w parlamencie II kadencji walki z władzą wykonawczą, Ministerstwo Sprawiedliwości zrealizowało swoją wizję nowej organizacji wymiaru sprawiedliwości i pozbyło się, korzystając z czasowego zawieszenia zasady nieusuwalności sędziów, osób nieodpowiadających linii politycznej obozu sanacyjnego, w tym między innymi sędziów Sądu Najwyższego (wśród nich I Prezesa SN W. Seydy i krytyka nowych przepisów A. Mogilnickiego). Dymisja W. Seydy wywołała duży rezonas, a nawet skłoniła ugrupowania endeckie do podjęcia próby przeforsowania votum nieufności dla odpowiedzialnego za wprowadzenie rozporządzenia z dnia 6 lutego 1928 r. i zmiany kadrowe w sądownictwie, dotyczące zwłaszcza zwolenników endecji, ministra sprawiedliwości S. Cara. Choć w lutym 1929 r. sprawa nowelizacji wróciła pod obrady parlamentu, który ostatecznie uchwalił 4 marca 1929 r. ustawę liberalizującą wiele zasad, to nadzieje na dalszą zmianę systemu wymiaru sprawiedliwości przekreśliły kolejne zmiany, w tym zwłaszcza przeprowadzona w sierpniu 1932 r., wytyczająca między innymi kierunek dalszego ingerowania w zasadę niezawisłości sędziowskiej. Krytyka podziału i równowagi władz, wyrażona podczas grudniowej debaty nad systemem wymiaru sprawiedliwości między innymi przez W. Makowskiego, znajdowała swoje odzwierciedlenie w coraz bardziej aktywnych pracach nad nową konstytucją, ostatecznie zasadę tę odrzucającą.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies