- Tytuł:
- Archiwistyczny reportaż kryminalny. Retrokryminalna paraliteratura
- Autorzy:
- Szczerbakiewicz, Rafał Tomasz
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/608009.pdf
- Data publikacji:
- 2018
- Wydawca:
- Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
- Tematy:
-
reportage
archive
criminal story
reportaż
archiwum
powieść kryminalna - Opis:
-
The purpose of the article is to discuss features of the so-called retro crime novel. The conventions of this genre relate, among others, to the classic interwar murder mystery or the so-called militia novel from the era of the Polish People’s Republic. The author shows that these novels exploit the nostalgic and melancholy needs of the reader perceiving popular fiction as a form of escapism. An unexpected rival to these novels has recently arisen in the shape of journalist reportages describing spectacular investigations and criminal court cases from 20th-century Poland. As a model for the new species was considered Barbara Seidler’s reportages – the criminal reportages perform similar nostalgic functions (albeit supplied with sound archival work), namely seeking solutions to cases from previous years. Such reportages can be seen as reliable portraits of the 20th-century society as reflected in the history of felony and scandal, their public perception and urban mythology. The author shows modern authors of this kind of reportage (Cezary Łazarewicz, Łukasz Orbitowski, Przemysław Semczuk, Magda Omilanowicz), who experiment interestingly with narrative form – either coming closer to conventions of a novel, complying with the strict rules of the criminal chronicle or escaping into attempts of quasi-psychological rendering the reportage introspective.
Celem artykułu jest omówienie cech tzw. retrokryminałów, których konwencje nawiązują m.in. do klasycznej międzywojennej powieści kryminalnej czy tzw. powieści milicyjnej z czasów PRL-u. Autor pokazuje, że retrokryminały wykorzystują nostalgiczne i melancholijne potrzeby czytelników traktujących literaturę popularną jako formę eskapizmu. Ich nieoczekiwaną konkurencją od kilku lat są dziennikarskie reportaże opisujące spektakularne śledztwa i sądowe procesy kryminalne z dwudziestowiecznych dziejów Polski. Za wzór dla nowego gatunku uznano twórczość nestorki reportażu sądowego Barbary Seidler. Reportaże kryminalne pełnią podobne funkcje nostalgiczne, które uzupełnia jednak solidna praca archiwistyczna – poszukiwanie rozwiązań zagadek sprzed lat. Są rzetelnymi obrazami dwudziestowiecznego społeczeństwa, które przegląda się w historii skandali i zbrodni, ich społecznym odbiorze i miejskich mitologiach. Autor wskazuje współczesnych twórców tej formy reportażu (Cezarego Łazrewicza, Łukasza Orbitowskiego, Przemysława Semczuka, Magdę Omilanowicz), którzy interesująco eksperymentują z formą narracji, raz zbliżając się do konwencji powieściowej, innym razem trzymając się sztywnych reguł kroniki kryminalnej, a czasami uciekając w próby quasi-psychologicznej introwertyzacji reportażu. - Źródło:
-
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2018, 36, 2
0239-426X - Pojawia się w:
- Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł