Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Putin" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Polityka Rosji wobec Białorusi po 2014 r. – zmiana czy kontynuacja?
    Russia’s Policy Towards Belarus after 2014 – change or continuation?
    Autorzy:
    Bielicki, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056236.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Belarus
    Alexander Lukashenko
    Russia
    Vladimir Putin
    Kremlin
    Białoruś
    Aleksander Łukaszenka
    Rosja
    Władimir Putin
    Kreml
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie i analiza problematyki relacji Rosji z Białorusią po 2014 r. Zamierzam spróbować odpowiedzieć na pytanie, czy polityka Federacji Rosyjskiej wobec swojego zachodniego sąsiada uległa zmianom po tym okresie. Niniejszy temat zdecydowałem się przybliżyć z racji obecnych w dyskursie naukowym dyskusji o przyszłości Białorusi w dobie ekspansywnej polityki rosyjskiej. W tekście przeanalizowałem główne determinanty przedstawiające stosunki obu podmiotów i coraz częściej pojawiające się rozbieżności. W okresie rządów Borysa Jelcyna i W ładimira Putina relacje rosyjsko-białoruskie ewoluowały od partnerskiego sojuszu do rosnących napięć, spowodowanych niechęcią prezydenta Białorusi Aleksandra Łukaszenki do ściślejszej integracji politycznej i gospodarczej z Rosją. Główna teza artykułu zakłada, że po aneksji Krymu Rosja znacząco zmieniła politykę wobec Białorusi, podejmując konkretne kroki w celu przymusowego zespolenia obu krajów. Władze Federacji Rosyjskiej uważają, że jedynie integracja polityczna i gospodarcza obu krajów umożliwi szerszy wpływ Rosji na wydarzenia zachodzące w Europie Środkowo-Wschodniej oraz na obszarze postradzieckim. Głównym paradygmatem badawczym, zastosowanym w tekście, jest metoda analizy systemowej.
    Abstract: The purpose of the article is to present and analyze the problems of Russia’s relations with Belarus after 2014 and to attempt to assess whether the policy of the Russian Federation towards its western neighbor has changed after that time. In the text, I analyzed the main determinants, showing the relationships of both entities and the increasingly common discrepancies. During the reign of Boris Yeltsin and Vladimir Putin, Russian-Belarusian relations evolved from a partner alliance to growing tensions, caused by the reluctance of Belarusian president Alexander Lukashenko, to closer political and economic integration with Russia. The main thesis of the article assumes that after the annexation of Crimea, Russia has significantly changed its policy towards Belarus, taking concrete steps to unite the two countries. The authorities of the Russian Federation believe that only the political and economic integration of both countries will allow Russia to have a broader impact on events taking place in Central and Eastern Europe and in the post-Soviet area. The main research paradigm used in the text is the system analysis method.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2021, 28, 1; 7-33
    1428-9512
    2300-7567
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesny model rosyjskiego federalizmu: dynamika zmian, przesłanki i konsekwencje
    Autorzy:
    Słowikowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686956.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Russia, federalism, federal relations, Vladimir Putin
    Rosja, federalizm, stosunki federacyjne, Władimir Putin
    Россия, федерализм, федеративные отношения, Владимир Путин
    Opis:
    The aim of the work is to embed the Russian model of federalism (changes taking place in the Center – regions system) in the modern theoretical and conceptual grid of federalism, using the analysis of changes taking place in 2000 – 2016 within the system of federal relations in Russia. The author uses the historical method, exegesis of legal acts and ideational method. Particularly interesting, according to the author, is the attempt to relate the Russian model of federal relations to the ideal types of federalism by W. H. Riker and the concept of the model of “police patrol” and “fire alarm”. The author tries to answer the following: 1. How was the evolution of federal relations in Russia after 1999? 2. What characterizes the institutionalization of the system of the mechanism of monitoring the activities of regional state authorities? 3. What was the evolution of the new format of relations between the Kremlin and the regional elites, and was it maintained in the spirit of the neo-warrior model? 4. What were the premises for changes within the federal relations system and their consequences. Answering these questions will verify three hypotheses: H1. Due to the Kremlin's lack of readiness to eliminate federalist provisions from the constitution, in conjunction with the “leaching” of federalist content from the center-regions relations, it is accepted to call Russia “a federation without federalism.” Attempts to “reconcile” the benefits of federalism with the practice of a unitary state allow defining the federalism of modern Russia as “unitary”. H2. As a result of the Kremlin's actions after 1999, the Russian federal model has clearly approached the maximum pole. H3. Referring to the plane of analysis of the Russian system of federal relations constructed around the axis of the model “police patrol” vs. “fire alarm”, it can be assumed that in the discussed period it definitely came close to the model of “police patrol”.
    Celem pracy jest osadzenie rosyjskiego modelu federalizmu (przemian dokonujących się w układzie Centrum–regiony) we współczesnej siatce teoretyczno-pojęciowej federalizmu, za pomocą analizy przemian dokonujących się w latach 2000–2016 w obrębie systemu stosunków federacyjnych w Rosji. Autor stosuje metodę historyczną, egzegezę aktów prawnych i metodę ideacyjną. Szczególnie interesująca, zdaniem autora, jest próba odniesienia rosyjskiego modelu stosunków federacyjnych do osi typów idealnych federalizmu autorstwa W. H. Rikera i koncepcji modelu „patrolu policyjnego” i „alarmu przeciwpożarowego”. Autor stara się odpowiedzieć na następujące: 1. Jak przebiegała ewolucja stosunków federacyjnych w Rosji po roku 1999?; 2. Co charakteryzuje instytucjonalizację systemu mechanizmu monitoringu działań organów władzy państwowej szczebla regionalnego?; 3. Jak wyglądała ewolucja nowego formatu relacji Kreml–elity regionalne i czy była ona utrzymana w duchu modelu neojarłyku?; 4. Jakie były przesłanki zmian w obrębie systemu stosunków federacyjnych i ich konsekwencje? Odpowiedź na te pytania pozwoli zweryfikować trzy hipotezy: H1. Ze względu na brak gotowości Kremla do wyeliminowania z tekstu konstytucji zapisów federalistycznych, w połączeniu z „wypłukiwaniem” federalistycznej treści ze stosunków centrum–regiony, przyjmuje się określać Rosję „federacją bez federalizmu”. Próby „pogodzenia” dobrodziejstwa federalizmu z praktyką państwa unitarnego pozwalają zdefiniować federalizm współczesnej Rosji jako „unitarny”. H2. Rosyjski model federalizmu wyraźnie zbliżył się w wyniku działań Kremla po roku 1999 w stronę bieguna maksymalnego. H3. Odnosząc się do płaszczyzny analizy rosyjskiego systemu stosunków federacyjnych konstruowanej wokół osi modelu „patrol policyjny” vs. „alarm przeciwpożarowy”, można przyjąć, że w omawianym okresie zdecydowanie zbliżył się on do modelu „patrolu policyjnego”.
    Целью данной работы является включение российской модели федерализма (изменения, происходящие в системе Центр – регионы) в современную теоретическую и концептуальную сетку федерализма с использованием анализа изменений, произошедших в 2000 – 2016 гг. в системе федеративных отношений в России. В сщоич исследованиях Автор использует исторический метод, толкование правовых актов и идейный метод. Особенно интересной, по мнению автора, является попытка соотнести российскую модель федеративных отношений с идеальными типами федерализма У. Х. Райкера и концепциями моделей «полицейский патруль» и «пожарная сигнализация». Автор пытается ответить на следующие вопросы: 1. Как развивалась федеративные отношения в России после 1999 г.? 2. Что характеризует институционализация системы механизма мониторинга деятельности региональных органов государственной власти? 3. Какова была эволюция нового формата отношений между Кремлем и региональными элитами, и поддерживалась ли она в духе модели неоярлык? 4. Каковы были предпосылки для изменений в федеративной системе отношений и их последствия. Ответ на эти вопросы подтвердит три гипотезы: Г1. Кремль не готов исключить федеративные положения из конституции, поэтому в сочетании с «вымыванием» федералистского содержания из отношений центр – регионы, принято называть Россию «федерацией без федерализма». Попытки «примирить» преимущества федерализма с практикой унитарного государства позволяют определить федерализм современной России как «унитарный». Г2. В результате действий Кремля после 1999 года российская федеральная модель явно приблизилась к максимальному полюсу. H3. Обращаясь к плоскости анализа российской системы федеративных отношений, построенной вокруг оси модели «полицейский патруль» против «пожарная тревога», можно предположить, что в обсуждаемый период она однозначно приблизилась к модели «полицейского патруля».
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Białoruś w zwierciadle rosyjskiego społeczeństwa
    Autorzy:
    Kosowska, Katarzyna
    Abassy, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34565194.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Belarus
    Putin
    society
    war
    homo sovieticus
    Białoruś
    społeczeństwo
    wojny
    Opis:
    Celem artykułu jest poszerzenie wiedzy o B iałorusi jako przedmiocie zainteresowania rosyjskiego społeczeństwa. Jako pomiot zbiorowy społeczeństwo rosyjskie jest, podobnie jak społeczeństwo białoruskie, potencjalnym czynnikiem sprawczym zmian społeczno-politycznych na byłym obszarze postradzieckim. Celem analizy są trzy współzależne aspekty: kulturowo-społeczny zawierający konkluzje na temat mentalności homo sovieticus, popierającego reżym w sposób bierny bądź czynny; aspekt gospodarczy pokazujący, że poziom dobrobytu Rosjan bezpośrednio zależy od inwestycji Putina w reżym Łukaszenki oraz problem militaryzacji państwa i kosztów ponoszonych wojen w perspektywie gotowości społeczeństwa do protestów przeciwko kolejnym interwencjom zbrojnym. Materiał badawczy stanowią dane statystyczne socjologiczne i ekonomiczne. Zastosowane metody badawcze to metoda jakościowa oceny wskaźników ekonomicznych oraz metoda jakościowa analizy treści ankiet przez kluczowe słowa i ich kontekst. Wnioski wskazują, że osłabienie Putina jest kluczowym czynnikiem mogącym przechylić szalę na stronę białoruskiego społeczeństwa i jego wysiłków, by zmienić nie tyle prezydenta, ile charakter państwa. I rosyjskie społeczeństwo ma tutaj do odegrania kluczową rolę.
    Broadening knowledge of Belarus as an object of interest for the Russian society is the purpose of this paper. The Russians as a group agent is, similarly to the Belarussian society, a potential contributing factor of the socio-political changes in the post-Soviet area. Three interdependent aspects were the object of studies: a socio-cultural one, including the phenomenon of the homo sovieticus who supports Putin’s regime intentionally or non-voluntarily; economic one, including the fact that the Russians’ welfare depends directly on how much investments in Lukashenka’s regime is made, and the aspect of the countrymilitarization, including the readiness of the Russian society to protest against new interventions and the costs of wars. Statistical data on social and economic indicators were utilized as primary sources. The methodological approach consisted of quantitative estimation of economic indicators and qualitative analyses of sociological surveys content with the application of keywords frequency factor and contexts analyses. The conclusions are that weakening Putin is the decisive factor that can support the Belarussian society in its struggle for changing the political regime of their state. And the Russian society has a significant role to play.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2022, 29, 1; 75-86
    1428-9512
    2300-7567
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncepcja geopolityczna „euroazjatyzmu” jako czynnik wpływu na bezpieczeństwo w Europie Wschodniej
    Autorzy:
    Панченко, Жанна
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687209.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Geopolitics, Eurasianism, Neoeurasism, Ukraine, Eastern Europe, Sawicki, Dugin, Russia, Putin, security
    geopolityka, euroazjatyzm, neoeuroazjatyzm, Ukraina, Europa Wschodnia, Sawicki, Dugin, Rosja, Putin, bezpieczeństwo
    геополитика, евразийство, неоевразийство, Украина, Восточная Европа, Савицкий, Дугин, Россия, Путин, безопасность
    Opis:
    The author of the article analyzes the key concept of modern Russian geopolitics – “Eurasianism”. The geopolitical concept of “Eurasianism» that emerged at the beginning of the twentieth century built foundations for modern Russian geostrategy and foreign policy, defined the geopolitical identity of Russia and its vectors of development in the international relations. Russia-Eurasia is a unique civilizational and cultural type, which differs both from Europe and from Asia, has geographical unity and indivisibility, as well as a unifying mission for the entire continent. Eurasian fate of Russia defines its geopolitics, geostrategy and foreign policy, as well as the demands of autonomy in its geopolitical development and the refusal of any “Europeanization”. Ukraine in the Eurasian concept, as well as in more modern version – Neoeurasianism, is not a geopolitical actor. Moreover, the Neoeurasianism by Dugin does not prepare for Ukraine the role of independent state, and the return of Ukraine under the geopolitical power of Russia is a priority for Eurasian geopolitics. The research of the basic postulates of “Eurasianism” allows us to consider the concept from the standpoint of geopolitical identity of Ukraine and point out possible threats to the region of Eastern Europe. In addition, the author relates the classical concept of “Eurasianism” to its modern version – “Neoeurasianism” and its practical application in the real Russian foreign policy.
    Autor artykułu analizuje kluczową dla współczesnej rosyjskiej geopolityki koncepcję – „euroazjatyzm”. Geopolityczna koncepcja „euroazjatyzmu”, która narodziła się na początku dwudziestego wieku, położyła podwaliny pod współczesną rosyjską geostrategię i politykę zagraniczną, określając geopolityczną tożsamość Rosji i kierunki jej rozwoju na arenie międzynarodowej. Rosja–Eurazja to unikatowy cywilizacyjny i kulturowy typ różniący się zarówno od Europy jak i od Azji, charakteryzujący się geograficzną jednolitością i niepodzielnością oraz misją jednoczącą cały kontynent. Euroazjatycki los Rosji definiuje jej geopolitykę, geostrategię i politykę zagraniczną, a także wymaga autonomii w swoim geopolitycznym rozwoju i rezygnacji z jakiejkolwiek «europeizacji». Ukraina w koncepcji „euroazjatyzmu”, jak i w bardziej nowoczesnej wersji – „neoeuroazjatyzmu”, nie jest postrzegana jako podmiot geopolityczny. Co więcej, „neoeuroazjatyzm” Dugina nie przewiduje dla Ukrainy statusu niezależnego państwa, a jej powrót na geopolityczną orbitę jest priorytetowym zadaniem geopolityki „euroazjatyzmu”. Badanie i zrozumienie podstawowych postulatów „euroazjatyzmu” pozwala na rozważenie koncepcji z punktu widzenia tożsamości geopolitycznej Ukrainy i możliwych zagrożeń dla regionu Europy Wschodniej. Ponadto, autor porównuje klasyczną koncepcję „euroazjatyzmu” z jego współczesną wersją – „neoeuroazjatyzmem”, i jego praktycznym wykorzystaniem w realnej polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej.
    Автор статьи анализирует ключевую для современной российской геополитики концепцию – «евразийство». Геополитическая концепция «евразийства», возникшая в начале двадцатого века, заложила основы современной российской геостратегии и внешней политики, определив геополитическую идентичность России и векторы ее развития на международной арене. Россия-Евразия представляет собой уникальный цивилизационный и культурный тип, отличающийся, как от Европы, так и от Азии, обладающий географической целостностью и неделимостью, а также объединяющей миссией для всего континента. Евразийская судьба России определяет ее геополитику, геостратегию и внешнюю политику, а также требует самостоятельности в своем геополитическом развитии и отказе от любой «европеизации». Украина в концепции евразийства, как и в более современном варианте – неоевразийстве, не рассматривается как геополитический субъект. Более того, неоевразийство Дугина не предполагает для Украины статуса независимого государства, а ее возвращение в геополитическую орбиту является приоритетной задачей геополитики евразийства. Изучение и понимание базовых постулатов «евразийства» позволяет рассмотреть концепцию с позиции геополитической идентичности Украины и возможных угроз для региона Восточной Европы. Кроме того, автор соотносит классическую концепцию «евразийства» с современной версией – «неоевразийством» и его практическим применением в реальной внешней политике РФ.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bratni wróg. Ukraina w perspektywie Putinowskiego zetyzmu
    A Brotherly Enemy: Ukraine Through the Perspective of Putin’s Zetism
    Autorzy:
    Jedliński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31231927.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Ukraine
    Russland
    Zetismus
    Putin
    Traditionalismus
    Fremdheit
    Russia
    zetism
    traditionalism
    strangeness
    Rosja
    Ukraina
    wojna
    zetyzm
    tradycjonalizm
    Opis:
    Celem artykułu jest zbadanie Putinowskiej narracji antyukraińskiej. Argumentuję, że współczesna kultura rosyjska charakteryzuje się dominacją postaw skrajnie tradycjonalistycznych upowszechniających język konfrontacji ideowej z Zachodem. Proponuję wprowadzenie do literatury naukowej pojęcia zetyzmu, który stał się symbolem agresji werbalnej i militarnej wobec Ukrainy. Symbol ten powstał spontanicznie: przedstawiany był graficznie (litera „Z”) i umieszczany na różnych rodzajach broni konwencjonalnej armii rosyjskiej. W artykule wnioskuję, że na kolejny etapie konfliktu Putinowski zetyzm stał się wzorem kulturowym rosyjskiego „wojennego tradycjonalizmu”. W przekonaniu zetystów, święta, prawosławna Rosja broni się przed zachodnią agresją ateistycznego liberalizmu i lewicowości – w tej perspektywie natowska pomoc udzielana Ukrainie jest interpretowana jako przebiegła strategia zniszczenia Rosji jako ostatniego bastionu porządku tradycjonalnego, w tym „tradycyjnej seksualności”. W artykule badam narrację tradycjonalistyczną, odwołując się do dyskursu naukowego obcego i wroga (Florian Znaniecki). Argumentuję, że Ukraina jest określana mianem bratniego wroga – czyli takiego, który zdradził Ruski Mir, wspólnotę prawosławną, tradycjonalną, zaprzedając się obcemu i wrogiemu „bezbożnemu”, „dewiacyjnemu” Zachodowi. Zetyzm oferuje Rosjanom jednoznaczny przekaz: misją Rosji jest „wyzwolenie” Ukrainy od obcych sił, a następnie zniszczenie antywartości świata zachodniego.
    Ziel dieses Artikels ist es, Putins anti-ukrainisches Narrativ zu untersuchen. Ich argumentiere, dass die gegenwärtige russische Kultur durch die Dominanz extremer traditionalistischer Haltungen gekennzeichnet ist, die die Sprache der ideologischen Konfrontation mit dem Westen verbreiten. Ich schlage vor, in die wissenschaftliche Literatur den Begriff des Zetismus einzuführen, der zu einem Symbol der verbalen und militärischen Aggression gegen die Ukraine geworden ist. Dieses Symbol entstand spontan: Es wurde grafisch dargestellt (der Buchstabe "Z") und auf verschiedenen konventionellen Waffen der russischen Armee angebracht. In dem Artikel komme ich zum Schluss, dass Putins Zetismus in der nächsten Phase des Konflikts zum kulturellen Modell des russischen "Kriegstraditionalismus" wurde. Laut der Zetisten verteidigt sich das heilige, orthodoxe Russland gegen die westliche Aggression des atheistischen Liberalismus und der Linken – in dieser Perspektive wird die NATO-Hilfe für die Ukraine als eine listige Strategie interpretiert, um Russland als letzte Bastion der traditionellen Ordnung, einschließlich der "traditionellen Sexualität", zu zerstören. In diesem Beitrag untersuche ich das traditionalistische Narrativ, indem ich mich auf den wissenschaftlichen Diskurs über den Fremden und den Feind (Florian Znaniecki) beziehe. Ich behaupte, dass die Ukraine als brüderlicher Feind bezeichnet wird, d. h. als jemand, der den Russki Mir, die orthodoxe, traditionelle Gemeinschaft, verraten hat, indem er sich an einen fremden und feindlichen "gottlosen", "abweichenden" Westen verkauft hat. Der Zetismus bietet den Russen eine unmissverständliche Botschaft: Russlands Mission ist es, die Ukraine von ausländischen Kräften zu "befreien" und dann die Anti-Werte der westlichen Welt zu zerstören.
    This paper is an analysis of Putin’s anti-Ukrainian narrative. I argue that contemporary Russian culture is defined by the prevalence of highly traditionalist attitudes. These attitudes propagate the language of ideological confrontation with the West. I suggest the inclusion of the term ’zetism’ into scholarly literature, which has become a symbol of verbal and military aggression against Ukraine. This symbol arose spontaneously; it is represented graphically (the letter ’Z’) and placed on various conventional weapons of the Russian army. In the article, I conclude that in the next stage of the conflict, Putin’s Zetism will become a cultural sign of Russian ’war traditionalism.’ According to the Zetist perspective, Russia, as a holy and orthodox state, defends itself against Western aggression - that is, its atheistic liberalism and leftism. This view interprets NATO’s aid to Ukraine as a cunning strategy to destroy Russia as the last bastion of the traditional order, including’traditional sexuality.’ Furthermore, I examine the traditionalist narrative referencing the scholarly discourse of the stranger and the enemy (Florian Znaniecki). I argue that Ukraine is described as a brotherly enemy – that is, one who has betrayed the Russkiy Mir, the Orthodox, traditional community, by selling out to an unfamiliar and hostile ’godless.’ ’deviant’ West. Zetism conveys an unambiguous message to Russians: Russia’s mission is to ‘liberate’ Ukraine from outside forces and then to destroy the anti-values of the Western world.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2023, 36; 53-79
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odbicie bezpieczeństwa europejskiego w polityce wewnętrznej Rosji
    Autorzy:
    Савенков, Роман
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686964.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the Ukrainian crisis, Vladimir Putin, the Russian Security Council,”foreign agent”, non-profit organizations
    kryzys ukraiński, Władimir Putin, Rada Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej, „zagraniczny agent”, organizacje non-profit
    украинский кризис, В. Путин, Совет Безопасности РФ, «иностранный агент», некоммерческие организации
    Opis:
    The aim of the article is to analyze the basic statements and actions of official authorities of Russia on the problem of security in Europe. The author analyzes the impact of these factors on the level of authorities support from citizens and assessment of the country's population of the national security threats. Russian President from 2014 implements an active geopolitical strategy that made the foreign news media more important than the debate on domestic issues. Fearful of foreign influence on domestic policy, the Russian authorities have adopted regulations that restrict the activities of international non-profit organizations (NGOs) and Russian NGOs financed by foreign organizations. These statements and actions of the Russian authorities, as a whole, form a positive attitude to Putin and the negative – to his critics.
    Celem artykułu jest analiza oświadczeń i działań rosyjskich władz w kwestii bezpieczeństwa w Europie oraz wpływu tych działań na poziom poparcia społecznego dla władz i ocenę zagrożeń dla kraju. Prezydent FR od 2014 r. realizuje aktywną strategię geopolityczną, wskutek czego medialne doniesienia dotyczące spraw międzynarodowych stały się ważniejsze od dyskusji o wewnętrznych problemach. Obawiając się zewnętrznych wpływów na politykę wewnętrzną, władze rosyjskie przyjęły regulacje, które ograniczają zdolność zagranicznych organizacji pozarządowych do udziału w życiu politycznym Rosji, w tym poprzez finansowanie rosyjskich organizacji pozarządowych. Analizowane działania i oświadczenia, traktowane jako całość, kształtują pozytywny stosunek społeczny do prezydenta Putina i negatywny w stosunku do jego krytyków. Ponadto, posługiwanie się kwestiami międzynarodowymi w polityce wewnętrznej nie tylko pomaga wyjaśniać trudności gospodarcze w kraju, ale także utrzymać lojalność większości Rosjan.
    Целью статьи является анализ основных заявлений и действий официальных органов власти России по вопросу проблем безопасности в Европе и влияния этих факторов на уровень поддержки граждан власти и оценку населением угроз безопасности страны. Президент РФ с 2014 г. реализует активную геополитическую стратегию, что сделало внешнеполитические новости в СМИ более важными, чем дискуссии по внутренним проблемам. Опасаясь внешнеполитического влияния на внутреннюю политику, российские власти приняли нормативно-правовые акты, ограничивающие деятельность международных некоммерческих организаций (НКО) и российских НКО, финансирующихся иностранными организациями. Описанные заявления и действия российских властей, в целом, формируют позитивное отношение к В. Путину и негативное – к его критикам.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Vladimir Nabokov’s Critique of Realism and Geopolitics
    Krytyka realizmu i geopolityki w utworach Władimira Nabokowa
    Autorzy:
    Bakirov, Denys
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343684.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    geopolitics
    realism
    Nabokov
    Mearsheimer
    zero-sum-game
    dictatorship
    Russia
    Putin
    Ukraine
    war
    geopolityka
    realizm
    gra o sumie zerowej
    dyktatura
    Rosja
    Ukraina
    wojna
    Opis:
    The aim of this article is to follow Vladimir Nabokov’s critique of geopolitics as found in his works The Gift (1963), Tyrants Destroyed (1936), and Speak, Memory (1964). Vladimir Nabokov critiques geopolitics as something that locks people’s imagination within the zero-sum-struggle for scarce resources and mobilises their passions for the worship of the ruler. I hypothesise that Nabokov also shows us how the image of creation as a gift goes past zero-sum “realism” and unlocks parts of the environment as having increasingly more to “say” within increasingly intricate conversations. With this framework in mind, we can read the Realist school of international relations as reifying the destructive force as the centrepiece of politics by way of honouring the balance between “great nuclear powers”. I argue that Nabokov’s view can instead set us on the path of democratisation as the salient focus of international relationships much like the Christians in ancient times were able to ignore the intricate geopolitical network of different deities that represented the destructive powers of the Roman provinces under the cult of the Emperor who represented the destructive force of the Roman legions. This democratisation is the work of abstracting violence so as make it restricted and monopolised by the Wilsonian ideal of the “Concert of Nations” from the level of which the violence is used to police the “rogue states”.
    Celem artykułu jest prześledzenie krytyki geopolityki Władimira Nabokowa zawartej w jego dziełach Dar (1963), Zniszczeni tyrani (1936) i Pamięci, przemów (1964). Vladimir Nabokov krytykuje geopolitykę jako coś, co zamyka ludzką wyobraźnię w walce o sumie zerowej o ograniczone zasoby i  mobilizuje ich pasję do kultu władcy. Stawiam hipotezę, że Nabokov pokazuje nam także, jak obraz stworzenia jako dar przekracza „realizm” o sumie zerowej i odblokowuje części otoczenia, które mają coraz więcej do „powiedzenia” w coraz bardziej zawiłych rozmowach. Mając to na uwadze, możemy czytać realistyczną szkołę stosunków międzynarodowych jako reifikującą niszczycielską siłę, centralny element polityki przez honorowanie równowagi pomiędzy „wielkimi mocarstwami nuklearnymi”. Twierdzę, że pogląd Nabokowa może zamiast tego skierować nas na ścieżkę demokratyzacji, jako że główny ośrodek stosunków międzynarodowych, podobnie jak chrześcijanie w  starożytności, byli w stanie zignorować skomplikowaną geopolityczną sieć różnych bóstw, które reprezentowały niszczycielską władzę rzymskich prowincji pod panowaniem kultu cesarza, który reprezentował niszczycielską siłę legionów rzymskich. Demokratyzacja ta jest dziełem abstrahowania przemocy, aby ją ograniczyć i zmonopolizować przez wilsonowski ideał „Koncertu Narodów”, z poziomu którego przemoc jest wykorzystywana do nadzorowania „państw zbójniczych”. 
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2023, 9, 1; 55-64
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityka Rosji na obszarze poradzieckim: historia i współczesność
    Autorzy:
    Дорошко, Мыкола
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687132.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    revanchism, Russia, Putin, Empire, integration projects, Maidan, annexation, military aggression, hybrid war, sanctions
    rewanżyzm, projekty integracyjne, imperium, Rosja, Majdan, aneksja, agresja, wojna hybrydowa, sankcje
    реваншизм, Россия, Путин, империя, интеграционные проекты, Майдан, аннексия, военная агрессия, гибридная война, санкции
    Opis:
    The author analyzes the causes and consequences of undeclared war of Russia against Ukraine. Among the main reasons – the desire to restore Russian leadership’s geopolitical influence in the former Soviet Union by building a new type of empire. In order to reach it official Moscow uses a wide range of tools – from economic pressure and blackmail to armed aggression on the territories of the former USSR. The author is convinced that the annexation of the Crimea and the undeclared war of Russia against Ukraine were the result of revanchist policy of Russian President Vladimir Putin aimed at the return of influential world power status. Achieving this goal involves prevention of Europeanisation and democratization of post-Soviet countries, the main jewel among which is Ukraine. Exit from the influence of Russia is possible, according to the author, through the integration of Ukraine into the EU and NATO.
    Autor analizuje przyczyny i skutki nielegalnej wojny Rosji z Ukrainą. Wśród głównych powodów – chęć przywrócenia geopolitycznych wpływów rosyjskich przywódców w krajach byłego Związku Radzieckiego, poprzez budowanie nowego rodzaju imperium. By to osiągnąć Moskwa wykorzystuje szeroką gamę instrumentów, od nacisków i szantażu ekonomicznego do zbrojnej agresji na terytorium byłego ZSRR. Autor jest przekonany, że aneksja Krymu i niewypowiedziana wojna Rosji z Ukrainą były wynikiem odwetowej polityki rosyjskiego prezydenta Władimira Putina, którego celem jest odzyskanie pozycji wpływowego mocarstwa światowego. Osiągnięcie tego celu wymaga zapobiegania europeizacji i demokratyzacji byłego Związku Radzieckiego, szczególną rolę odgrywa tu Ukraina. Wyjście spod wpływu Rosji jest możliwe, zdaniem autora, poprzez integrację Ukrainy z UE i NATO.
    Автор статьи анализирует причины и последствия необъявленной войны России против Украины для стран постсоветского пространства. Среди главных причин – стремление руководства России восстановить геополитическое влияние на постсоветском пространстве путем воссоздания Российской империи. Для этого официальная Москва использует широкий спектр средств: от экономического давления и шантажа до вооруженной агрессии против стран бывшего СССР. Автор убежден в том, что аннексия Крыма и необъявленная война России против Украины стали следствием реваншистской политики президента РФ Владимира Путина, направленной на возвращение России статуса влиятельной мировой державы. Достижение этой цели предусматривает недопущение европеизации и демократизации стран постсоветского пространства, в первую очередь, Украины. Выход из зоны влияния России возможен, по мнению автора, через интеграцию демократических государств постсоветского пространства в Европейский Союз и НАТО.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Россия в категориях «друг – враг». Чешская идеoлoгическая дискуссия о т. н. «украинском кризисе»
    Autorzy:
    Голцер, Ян
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687100.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    czech politics, Ukrainian crisis, authoritarian regime of V. V. Putin, traditional left-authoritarian, social left-liberal, liberal atlantic, traditional right-authoritarian ideological positions
    чешская внутренная политика, украинский кризис, авторитарный режим Владимира Путина, традиционная лево-проавторитарная, современная лево-либеральная, либеральная атлантическая и традиционная право-консервативная идеoлoгические позиции
    Opis:
    The main purpose of this article is to comment on the discussions on the Czech political scene which emerged as a reaction to the current behavior of the authoritarian regime of Vladimir Putin in the „Ukrainian question“, chronologically limited solutions „Crimean issue“ in the spring of 2014. These discussions are strongly ideological, they increasingly used the concept of democracy and non-democracy (authoritarianism) than geopolitical terminology.
    Artykuł zawiera abstrakt jedynie w jezyku polskim oraz angielskim.
    Oсновной целью данной статьи является комментарий к дискуссиям на чешской внутриполитической сцене, которые возникли как реакция на нынешнее поведение авторитарного режима Владимира Путина в т. н. «украинском вопросе», хронологически ограниченном с начала решения т. н. «крымского вопроса» весной 2014-го. Эти дискуссии являются резко идеологическими, в них больше используются понятия демократии и не-демократии (авторитаризм), нежели геополитическая терминология.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2015, 1, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies