Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Claudius" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Teoretyczny model przestępstwa prawa publicznego (crimen publicum) autorstwa Claudiusa Saturninusa (D. 48,19,16) a współczesna nauka o przestępstwie karnym
    Autorzy:
    Amielańczyk, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609427.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    public law crime
    Roman penal law
    Claudius Saturninus
    przestępstwo prawa publicznego
    rzymskie prawo karne
    Opis:
    The Romans did not develop the science of the criminal offence, yet they attempted to describe the nature and characteristic features of public law crime. According to the Justinian sources, the jurist who made such an attempt was Claudius Saturninus. He distinguished between crimes based mainly on the manner of committing the crime, thus following the same direction as contemporary science when it examines the so-called criminal modus operandi. He made his distinction in a quite original, two-stage manner. First, the jurist made a fourfold division (quattuor genera) of crimes, based on a criterion similar to the criterion of form that is adopted for legal actions in the area of private law. According to the jurist, crimes could be committed in the form of facta, dicta, scripta or consilia. This quattuor genera system of forms and manners of committing crimes was then followed by a more detailed division of circumstances involved in the type of the criminal offence. In this way, Claudius Saturninus enumerated seven elements of the (almost exclusively) objective aspect of the crime: causa, persona, locus, tempus, qualitas, quantitas and eventus. The jurist illustrated all manners and circumstances of committing a criminal offence with examples.
    Rzymianie nie rozwinęli nauki o przestępstwie karnym, ale podejmowali próby opisania istoty i specyfiki przestępstwa prawa publicznego. Ze źródeł Justyniańskich wiadomo, że jurystą, który na taką próbę się odważył, był Claudius Saturninus. Dokonał on rozróżnienia przestępstw, koncentrując się głównie na sposobie ich popełnienia i idąc w podobnym kierunku, jak współczesna nauka podczas rozważań dotyczących tzw. przestępczego modus operandi. Rozróżnienia dokonał w dość oryginalny dwustopniowy sposób. Jurysta stworzył najpierw czwórpodział (quattuor genera) przestępstw, kierując się kryterium przypominającym kryterium formy, jakie jest przyjmowane dla czynności prawnych na gruncie prawa prywatnego. Według jurysty przestępstwa mogły być popełniane w formie facta, dicta, scripta i consilia. Na tak stworzony system quattuor genera (form, sposobów) popełnienia przestępstw karnych Claudius Saturninus nałożył następnie już bardziej szczegółowy podział okoliczności składających się na typ czynu zabronionego prawem. W ten sposób wyliczył kolejno siedem znamion (niemal wyłącznie) strony przedmiotowej przestępstwa: causa, persona, locus, tempus, qualitas, quantitas i eventus. Wszystkie sposoby i okoliczności popełnienia przestępstwa karnego jurysta zilustrował przykładami.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ślady akrostychu imienia Adam w literaturze greckiej okresu hellenistycznego i rzymskiego
    Autorzy:
    Kochanek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632280.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Ἀνατολή, Δύσις, Ἄρκτος, Μεσημβρία, Septuagint, ‘Oracula Sibyllina’, Aristotle, Megasthenes, Agatharchides of Cnidus, Polybius, Apollodorus of Athens, Posidonius of Apamea, Diodorus of Sicily, Strabo, Arrian of Nicomedia, Claudius Ptolemy
    Opis:
    The acrostic of the name Adam (Greek: ΑΔΑΜ, Ἀδάμ) is formed from the first letters of the Greek names of the four sides of the world: Ἀ/νατολή (East), Δ/ύσις (West), Ἄ/ρκτος (North) and Μ/εσημβρία (South). It is commonly believed that the first traces of this acrostic in ancient sources meet in ‘Oracula Sibyllina’ (III 24–26), which most probably originated in the environment of the Egyptian Jewish Diaspora in the middle of the second century BC. The purpose of this article is to attempt to prove the hypothesis that the acrostic of the name Adam was known and used much earlier, because, based on the preserved sources, it can be shown that literary traces of this acrostic can be already found in earlier Greek texts dating back to the turn of the 4th and 3rd centuries BC. Philological analysis indicates that traces of this acrostic can be found already in Megasthenes (c. 350 – c. 290 BC). This source seem to prove a certain knowledge of Jewish culture in the circle of researchers associated with Aristotle (384–322 BC) and in the intellectual surroundings of Alexander of Macedon (356–323 BC). Traces of this acrostic can also be found in later authors, such as Agatharchides of Cnidus (c. 205 – c. 130 BC), Polybius (c. 200 – c. 118 BC), Apollodorus of Athens (c. 180 – c. 110 BC), Posidonius of Apamea (c. 135 – c. 50 BC), Diodorus of Sicily (c. 90 – 20 BC), Strabo (64/63 BC – c. 24 AD), Arrian of Nicomedia (c. 80 – c. 160 AD), Claudius Ptolemy (c. 100 – c. 170 AD), Dionysius Periegetes (fl. c. II century AD) and Marcian of Heraclea (fl. c. II century AD). However, in so far as I know, these sources have not been used in the analysis of the genesis of this acrostic. In the light of the above analyses, it seems reasonable to hypothesize that the origins of the acrostic of the name Adam should be sought not in the Egyptian Jewish Diaspora, but in the circle of Greek philosophical investigations in the field of cosmo- and anthropogenesis and the broadly understood ‘ethnography’ of barbarian peoples. In this context, it should be assumed that the acrostic is rather a ‘product’ of Greeks living in the second half of the 14th and at the beginning of the 3rd century BC, not the hellenized Jews from the middle of the second century BC. This, in turn, seems to suggest that his knowledge goes back to an earlier era, or more precisely to Greek-Jewish contacts in the territory of the Achaemenid Empire, where the official language, equal to the Persian language, was so-called.
    Powszechnie uważa się, że pierwsze uchwytne w źródłach antycznych ślady akrostychu imienia Adam przekazują ‘Oracula Sibyllina’ (III 24–26), które powstały najprawdopodobniej w środowisku egipskiej diaspory żydowskiej w poł. II w. p.n.e. Tymczasem na podstawie zachowanych źródeł można wykazać, że literackie ślady rzeczonego akrostychu znajdują się już w znacznie wcześniejszych tekstach greckich sięgających przełomu IV i III w. p.n.e. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie tych właśnie źródeł. Teksty te zdają się dowodzić pewnej znajomości kultury żydowskiej w kręgu badaczy związanych z Arystotelesem oraz w intelektualnym otoczeniu Aleksandra Macedońskiego.
    Źródło:
    Res Historica; 2019, 47
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies