Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Stowarzyszenia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
La región de Toluca en tiempos del arzobispo Labastida y Dávalos (1863-1891). Vida pastoral y laicado
The region of Toluca during times of the Labastida y Dávalos Archbishop (1863-1891). Pastoral and lay life
Autorzy:
Pérez Silva, Gerardo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2175091.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Arcybiskupstwo Meksyku
region Toluca
laikat
życie duszpasterskie
stowarzyszenia religijne
Archbishopric of Mexico
Toluca region
laity
pastoral life
pious associations
Opis:
Niniejszy tekst dokonuje przeglądu sytuacji duszpasterskiej regionu Toluca w okresie rządów arcybiskupich Don Pelagio Antonio Labastidy y Dávalosa. Można zaobserwować rekonfigurację geografii kościelnej w tym regionie, jak również dynamikę duszpasterską różnych parafii oraz pojawienie się kilku zgromadzeń zakonnych. Ponadto, zwraca się szczególną uwagę na to, jak rozwijał się udział świeckich w życiu duszpasterskim związany z zakładaniem stowarzyszeń religijnych, rozwojem katechezy i dzieł o charakterze społecznym. Dynamika tych zmian zaowocowała zamiarem założenia nowej diecezji w tym regionie i wiele lat później zamiar ten został zrealizowany jako obecna archidiecezja Toluca. 
The present text analyses an overview of the pastoral situation of Toluca region during the archiepiscopal government of Don Pelagio Antonio Labastida y Dávalos. Thus, we can see a reconfiguration of the ecclesiastical geography in this region, as well as the pastoral dynamics of various parishes and the arrival of some religious congregations. Furthermore, there is a special attention on how the participation of the laity in pastoral life developed altogether with the foundation of pious associations, the development of catechesis and works of social nature. All these situations were enough reasons to have the intention to establish a new diocese in the region, many years after, it was finally conceived the current Archdiocese of Toluca. 
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2022, 29, 2; 241-254
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unormowania dotyczące laikatu (KPK 1917 kan. 682-725). W kierunku interpretacji eklezjalnej
Norms on laity (Code of Canon Law 1917 can. 682-725). In search of an ecclesiastical interpretation
Autorzy:
Bach-Golecka, Dobrochna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371658.pdf
Data publikacji:
2019-09-07
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo kanoniczne
kodeks prawa kanonicznego
laikat
stowarzyszenia wiernych
eklezjologia
Canon law
Code of canon law
laity
associations of the faithful
ecclesiology
Opis:
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku stanowił wielkie osiągnięcie kodyfikacyjne, porządkujące prawo wewnętrzne Kościoła katolickiego u progu XX wieku. Wyrażał dążenie do unormowania reguł funkcjonowania wspólnoty kościelnej skoncentrowanej na wymiarze duchowym, a nie władztwie politycznym i świeckim. W tym zakresie kodyfikacja prawa kanonicznego stanowiła przejaw jego spirytualizacji, wzmocnienia wymiaru duchowego w porównaniu do aktywności Stolicy Apostolskiej przeszłych wieków, wyrażającej także dążenia i działania związane z doczesnym władztwem Państwa Kościelnego. Paradoksalnie, okoliczności związane z tzw. kwestią rzymską37: procesem zjednoczenia Włoch, upadkiem Państwa Kościelnego w 1870 roku i okresem bezterytorialnego interregnum papiestwa, zakończonego powstaniem Państwa Watykańskiego w 1929 roku, przyczyniły się do oczyszczenia regulacji prawno-kanonicznych i silniejszej artykulacji unormowań o charakterze istotnym.  Owe istotne unormowania odnoszą się prima facie do reguł funkcjonowania hierarchii kościelnej, zarówno w kontekście jej tworzenia, bieżącego działania, jak i procedur związanych z administrowaniem dobrami duchowymi. Znakomita większość postanowień Kodeksu związana jest właśnie z określeniem zasad aktywności kleru, ukierunkowanej wszak na świadczenie pomocy w osiągnięciu zbawienia przez osoby świeckie, laikat. Czy zasadne jest, zatem stanowisko o „wielkim nieobecnym”, wyrażającym brak bezpośrednich regulacji dotyczących Ludu Bożego, w rozumieniu księgi drugiej obecnie obowiązującego Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku? Czy skromna ilość postanowień zawartych w KPK 1917 odnoszących się wprost do laikatu, stanowiąca wszak jedynie 43 kanony, oznacza swoisty brak i mankament podjętej u progu XX-wiecznej współczesności kodyfikacji?  Wydaje się, że poczynione wyżej rozważania skłaniają do udzielenia negatywnej odpowiedzi na postawione pytania; a zastosowana argumentacja może mieć charakter różnorodny. Po pierwsze, mała ilość unormowań części trzeciej księgi drugiej KPK 1917 dotyczącej laikatu nie oznacza, że prawa i obowiązki osób świeckich regulowane są wyłącznie przez zawarte tam 43 kanony. Postanowienia odnoszące się do laikatu rozsiane są, bowiem w różnych częściach Kodeksu; także te normy, które nie dotyczą wprost osób świeckich, mogą dotyczyć ich w sposób pośredni i pomocniczy. Po drugie, także normy odnoszące się do praw i obowiązków hierarchii kościelnej mogą być interpretowane jako regulujące obowiązki i prawa laikatu, rozumianego jako zasadniczy adresat aktywności kleru. Ten sposób rozumienia postanowień Kodeksu może być zilustrowany przykładem fundamentalnego w swej treści kan. 682 statuującego prawo laikatu do otrzymywania dóbr duchowych od hierarchii kościelnej i korespondującego mu zobowiązania duchowieństwa do świadczenia osobom świeckim pomocy koniecznej do osiągnięcia zbawienia. Po trzecie, możliwe jest podjęcie próby legitymizacji skromnych postanowień Kodeksu odnoszących się do laikatu, przez wskazanie, że normują one zasadnicze aspekty materialne i proceduralno-instytucjonalne aktywności osób świeckich w Kościele38. W szczególności, unormowania Kodeksu odnoszące się do stowarzyszeń osób świeckich wskazują na potrzebę ich funkcjonowania, w kontekście słów Chrystusa: „Bo gdzie są dwaj lub trzej zebrani w imię moje, tam ja jestem pośród nich” (Mt 18,20), oraz przydatność w procesie osiągania dojrzałości chrześcijańskiej laikatu39.  Po czwarte, możliwe jest zastosowanie argumentu historycznego, odnoszącego się do uwzględniania konkretnych okoliczności i turbulencji danego czasu (epoki). W tym kontekście należy stwierdzić, że w momencie podejmowania i prowadzenia działań nad kodyfikacją prawa kanonicznego, zwłaszcza w okolicznościach toczącej wojny światowej, konieczne było skoncentrowanie aktywności regulacyjnej na kwestiach odnoszących się do hierarchii kościelnej jako podmiotu decyzyjnego w ramach Kościoła. Określenie zasad funkcjonowania duchowieństwa (elit) przyczynić się, bowiem może do prawidłowego działania całej wspólnoty, w ramach której świeccy członkowie stanowią przedmiot aktywności duszpasterskiej hierarchii kościelnej. W ramach tej wizji zarówno duchowieństwo, jak i laikat, stanowią łącznie wspólnotę eklezjalną, podejmując różne zadania wynikające z funkcji pełnionych w Kościele.  Podsumowując powyższy argument historyczny należy wskazać, że dalsza ewolucja prawa kanonicznego, a w szczególności przyjęcie nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego w 1983 roku, doprowadziło do znacznego zwiększenia postanowień dotyczących osób świeckich w Kościele. W konsekwencji posoborowego otwarcia na świat (aggiornamento), wzmocnienia tendencji demokratycznych i pozycji jednostki w społeczeństwie, idee te znalazły swoje odzwierciedlenie także w unormowaniach Kodeksu. W tym kontekście stanowiły one uzupełnienie i ewolucję postanowień dotyczących laikatu zawartych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku. 
The main subject of the article is focused upon the analysis of the provisions of the Code of Canon Law of 1917 on laity. Those provisions are contained in the third part of the second book on persons and are enlisted in solely 43 canons. The fundamental provision among those seems to be can. 682 stipulating the rights of laity of receiving from the clergy, according to the norm of ecclesiastical discipline, spiritual goods and especially that aid necessary for salvation. Other provisions concerning laity are focused upon procedural aspects of associations of the faithful, like third orders, archconfraternities and confraternities, pious unions (can. 684-725). Moreover, other rights and obligations of the laity provided for in the Code are identified in order to establish the functional ecclesiastic relationship between the clergy and laity. The modest regulation on laity within the Code of Canon Law of 1917 is contrasted to the vast number of provisions of the Code of Canon Law of 1983, whereas the second book of the Code is dealing with the Christ’s faithful. It seems that the abundance of provisions on laity may be explained by the influence of the Second Vatican Council. Within this comparative perspective the laity provisions of the Code of Canon Law of 1917 may be regarded as an evolutionary regulation, necessary in order to establish solid foundations of the Church’s functioning within the modern era. Therefore the codification of canon law of 1917 should be evaluated as an result of the regulatory effort of the Church emerging from the circumstances of the First World War perspective and the dawn of the contemporary period.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 3; 3-23
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność na rzecz małżeństwa jako działalność pożytku publicznego
Activity for marriage as an activity of public benefit
Autorzy:
Poniatowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151072.pdf
Data publikacji:
2023-06-28
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
małżeństwo
małżeństwo kanoniczne
rodzina
organizacje pozarządowe
fundacje
stowarzyszenia
działalność pożytku publicznego
marriage
canonical marriage
family
public benefit activities
non-governmental organizations
foundations
associations
Opis:
Przedmiotowy artykuł odnosi się do zagadnienia działalności na rzecz małżeństwa jako działalności pożytku publicznego. W pierwszej kolejności przedstawiono aspekt podmiotowy powyższego zagadnienia. W części pierwszej wskazano na katalog podmiotów, które mogą prowadzić tego typu działalność. W następnej kolejności odniesiono się do aspektu przedmiotowego. Analizie została poddana możliwość zakwalifikowania działalności na rzecz małżeństwa w ramach działalności pożytku publicznego. Analiza dotyczy zarówno małżeństwa świeckiego jak i kanonicznego. Ostatni aspekt merytoryczny dotyczy aspektu formalnego. W tej części artykułu przedstawiono wymogi kwalifikacji takiej działalności jako działalności pożytku publicznego. W ostatniej części artykułu zawarto wnioski końcowe.
The article in question concerns the issue of activities for the benefit of marriage as a public benefit activity. Firstly, this article presents the subjective aspect of the above issue. This part of the article describes a catalog of entities that can conduct this type of activity. Next, the subject aspect was presented. The possibility of qualifying activities for marriage as part of public benefit activities was analyzed. The analysis concerned both secular and canonical marriages. The last substantive aspect includes the formal aspect. This part of the article presents the requirements for qualifying such activities as public benefit activities. Final conclusions are presented at the end of the article.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2023, 34, 1; 149-165
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kleryckie Stowarzyszenie Wspólnoty Emmanuel z uprawnieniem inkardynacji
The Clerical Association of The Emmanuel Community with Incardination Authorization
Autorzy:
Stawniak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1372547.pdf
Data publikacji:
2018-09-08
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
spólnota Emmanuel
publiczne stowarzyszenia
inkardynacja
troska o Kościół powszechny
międzynarodowe kleryckie stowarzyszenie
Emmanuel Community
International Clerical Association
public associations
Incardination
concern for the universal Church
Opis:
The article shows how the International Clerical Association of the Em-manuel Community, which in 2017 received the power of incardination, puts itself in the clergy’s concern for all Churches and how the ancient institution in its evolution becomes an instrument of evangelization of contemporary challenges. The clerical association is seen as a phenomenon of clergy’s connection with laity or consecrated persons in the Emmanuel Community, which enlivens beautiful communion between the states of life and contributes to the greater fruitfulness of evangelization.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2018, 61, 3; 3-28
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies