Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ikonografia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    RATIO WOBEC SZTUKI, TAKŻE SAKRALNEJ
    Autorzy:
    Nadrowski, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/511846.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    ratio
    mądrość
    słowo
    sztuka
    fides
    symbolika
    ikonografia
    Opis:
    Art not only arouses emotion and aesthetic experience through the beauty. It is also a message of different content. It stimulates reflection and contemplation at the same time. It is also a testimony of the time and the artist himself. Sacrum has a cognitive, didactic but also mystical and eschatological role. To effectively assist in meeting the God, it should merge the triad: fides, ratio and ars.
    Źródło:
    Studia Theologica Varsaviensia; 2017, 55, 2; 95-117
    0585-5594
    Pojawia się w:
    Studia Theologica Varsaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag na temat twórczości Krzysztofa Boguszewskiego
    Some remarks on artistic work of Krzysztof Boguszewski
    Autorzy:
    Stankiewicz, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068271.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Krzysztof Boguszewski
    ikonografia
    malarstwo manierystyczne
    kontrreformacja
    iconography
    mannerism painting
    Counter-reformation
    Opis:
    Artykuł został poświęcony twórczości Krzysztofa Aleksandra Boguszewskiego (zm. 1635), szlachcica, duchownego i malarza, działającego w Poznaniu w latach 1624-1635. W przeszłości uczeni starali się robić wszystko, co w ich mocy, aby powiększyć jego dorobek, uciekając się do nieprecyzyjnych porównań lub nadinterpretacji jego dzieł. Genezę jego stylu widziano najczęściej w pracach Hermana Hana. W świetle dokumentów jest pewne, że Boguszewski nie był naśladowcą ani nawet uczniem Hana. Malarstwa uczył się prawdopodobnie w bractwie malarzy w Lublinie lub we Lwowie. Artysta sygnował wyłącznie jedno dzieło - Wjazd św. Marcina do Amiens z 1628 r., pierwotnie z kościoła cystersów w Paradyżu, dziś wyeksponowane w poznańskiej katedrze. Inne obrazy z opactwa w Paradyżu, jak Niebiańska Jerozolima (1628?), Niepokalane Poczęcie (1628?) i św. Paweł (1628?) oraz wizerunki Matki Bożej z kościoła w Otorowie i Biechowie (1632) możemy włączyć do prac Boguszewskiego metodą porównawczą. Inne obrazy, które uczeni przypisują artyście, są zasadniczo odmienne od wspomnianych prac. Autorem programu ikonograficznego obrazów Boguszewskiego z Paradyża jest opat cystersów Marek Łętowski (zm. 1629). Jego koncepcja została oparta na wskazówkach intelektualistów kościelnych, takich jak Carlo Borromeo czy Gabriele Paleotti. Jest bardzo prawdopodobne, że malarz, który został księdzem w kościele parafialnym św. Wojciecha w Poznaniu w 1630 r., realizował postawy artystów zaangażowanych w reformę Kościoła katolickiego.
    The article deals with the artistic activity of Krzysztof Aleksander Boguszewski (d. 1635), nobleman, spiritual and painter, active in Poznań in years 1624–1635. In the past, scholars tried to do all they could to expand his oeuvre by resorting to imprecise comparisons or overinterpretation of his works. Also, they wanted to found style of his paintings in works of Herman Han. In the light of documents, it is sure that Boguszewski was not the imitator or even pupil of Han. He probably learned to paint in confraternity of painters in Lublin or Lwów. In fact, we can only proof his signature in one existing work – The entry of St. Martin into Amiens from 1628, originally from Cistercian church in Paradyż, but today exposed in Poznań cathedral. Other paintings from Paradyż Abbey, like The Heavenly Jerusalem (1628?), The Immaculate Conception (1628?) and St. Paul (1628?) and effigies of St. Mary from church in Otorów and Biechów (1632) we can include in the works of Boguszewski using the compare method. The other painting attributed by scholars to artist are fundamentally different. The iconography of his works from Paradyż were projected by the Cistercian abbot, Marek Łętowski (d. 1629). His conception for Boguszewski works was based on the instructions of Church intellectualist, like Carlo Borromeo or Gabriele Paleotti. It is very probably, that the painter, who became a priest in parish church of St. Adalbert in Poznań in 1630, was personally involved in the idea of artists working for the reform of the Church after the council of Trent
    Źródło:
    Artifex Novus; 2019, 3; 20-33
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nadzwyczajna zwyczajność. Rembrandt rytownik. Nowatorstwo wobec tradycji
    Extraordinary ordinariness. Rembrandt the engraver. Innovation and tradition
    Autorzy:
    Tomicka, Joanna A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068211.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Rembrandt
    grafika
    nowatorstwo
    akwaforta
    ikonografia
    światłocień
    engraving
    novelty
    aquafortis etching
    iconography
    chiaroscuro
    Opis:
    Zainteresowania naukowe ks. prof. Janusza Pasierba koncentrowały się głównie wokół zagadnień sztuki polskiej, często w perspektywie jej europejskich powiązań, inspiracji, a także różnic. Niniejszy artykuł powstał z inspiracji uwagą ks. Prof. Pasierba odnoszącą się do sfery działalności człowieka niezwiązanej ze sztuką. Profesor Pasierb, opisując w jednym ze swoich referatów postać biskupa Konstantyna Dominika (1870–1942), użył określenia „nadzwyczajna zwyczajność”. W niniejszym artykule termin ten zostanie zastosowany wobec artysty, którego twórczość przedstawia „nadzwyczajną zwyczajność” w najbardziej wieloaspektowy i spektakularny sposób. Rembrandt van Rijn był zarazem tradycjonalistą i innowatorem, zarówno jeśli chodzi o zakres tematyczny, schematy kompozycyjne, jak i warsztat. Nieustannie pogłębiana wiedza o poprzednikach była inspiracją dla jego własnych artystycznych dokonań. Choć działał w okresie, gdy powszechnie stosowano rozbudowane alegorie, kładł nacisk na realizm scen i bezpośredniość kompozycji, aby dosięgać wymiaru pozazmysłowego dzięki symbolice ukrytej w przejawach życia codziennego. Jego prace otwierają przestrzeń uniwersalnych przeżyć i uczuć, jednocześnie skłaniając nas do stawiania pytań o ich złożoną intelektualną interpretację czy technikę. Jego mistrzostwo znajduje wyraz zarówno w kompozycjach biblijnych, pejzażach i błyskotliwych portretach psychologicznych, a każdy z tych gatunków uprawiany był przez niego tak w malarstwie, jak i grafice, co w czasach, gdy większość artystów specjalizowała się w jednym tylko medium – a nawet gatunku jak portret czy krajobraz – należało do rzadkości. Rembrandt jest jednym z artystów zaliczanych do malarzy-rytowników (peintre-graveur), jak przed nim Albrecht Dürer czy Lucas van Leyden. To właśnie w grafice wprowadzał nowe rozwiązania techniczne i kompozycyjne, tworząc prace, które często zachwycają nowatorskim podejściem i niezwykle indywidualną interpretacją. Szczególnie widoczna w jego grafikach jest także wszechstronność w odwoływaniu się do różnych gatunków. Poszukując coraz to nowych rozwiązań, powracał do pewnych tematów. W niniejszym artykule zostanie omówionych kilka wybranych przykładów prac graficznych przedstawiających tematy religijne, łączących w różnych aspektach tradycjonalizm i innowacje, w celu zilustrowania koncepcji i poszukiwań ikonograficznych, kompozycyjnych i technicznych Rembrandta.
    The scientific interests of Rev. Professor Janusz Pasierb revolved mostly around questions related to Polish art, often in the perspective of European interconnections, inspirations, as well as differences. The present study has been inspired by an observation by Rev. Professor Pasierb made in reference to a sphere of human activity unrelated to art. Describing in one of his papers the figure of Bishop Konstantyn Dominik (1870–1942), Professor Pasierb employed the phrase extraordinary ordinariness17. In the present text, this term will be used to discuss an artist whose oeuvre depicts ‘extraordinary ordinariness’ in the most multi-aspected and spectacular way. Rembrandt van Rijn was at once a traditionalist and innovator, both in regard to the range of employed subjects and compositional schemes and his craftsmanship. His knowledge of the achievements of his forerunners, continuously developed, inspired his own artistic quest. Despite the fact that he was a painter in the period when elaborated allegory was universally employed, he insisted on the realism of scenes and directness of compositions in order to bring out the extra-sensual dimension, based on symbolism hidden in prosaic life. His works open spaces of universal experiences and feelings, at the same time inclining us to pose questions concerning their complex intellectual interpretation or Rembrandt’s technique. His mastery is equally palpable in his biblical compositions, landscapes or brilliant psychological portraits, while each of the genres was depicted by him both in painting and in graphic arts, which was rare in the times when most artists specialized in only one medium, or even in one genre, like portraits or landscapes, in one medium. Rembrandt is one of the artists referred to as painters-engravers (peintre-graveur), like Albrecht Dürer or Lucas van Leyden before him. In graphic arts in particular, he introduced new technical and compositional solutions, issuing works that often astound with their innovative approach and extremely individual interpretation. Rembrandt’s versatility in terms of addressing various genres is particularly visible in his prints. Certain subjects were resumed by him as he looked for ever new solutions. Several chosen examples of graphic works depicting religious themes combining in various aspects traditionalism and innovation will be discussed to illustrate Rembrandt’s iconographic, compositional and technical concepts and search.
    Źródło:
    Artifex Novus; 2019, 3; 114-129
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wokół medalu biskupa Andrzeja Trzebickiego
    Autorzy:
    Czyżewski, Krzysztof J.
    Walczak, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179481.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-09
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    medale
    portret
    ikonografia
    epigrafika
    sztuka baroku
    medals
    portraiture
    iconography
    baroque art
    epigraphy
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest wysokiej klasy medalowi znanemu z niewielkiej liczby egzemplarzy wybitych w złocie i srebrze ku czci biskupa krakowskiego Andrzeja Trzebickiego (1677). Na awersie przedstawiono popiersie hierarchy w prawo z legendą biegnącą dookoła, natomiast na rewersie wizerunek łabędzia z łacińską dewizą i datą.  Emisja miała miejsca w Gdańsku, a projekt numizmatu wykonał Johann Höhn Mł. Niestety emitent, ani okoliczności zamówienia nie są znane. Kluczowe znaczenie ma prawidłowa interpretacja sygli na awersie: ATH D.D.D., które dotychczas czytano: „Andreas Trzebicki honor dat, donat, dedicat”. W myśl takiej lekcji sam biskup byłby emitentem medalu ku swojej czci. Autorzy po analizie źródeł zaproponowali wariantywne propozycje odczytu: „Andreae Trzebicki Honori Dat Dedit Dedicat” lub „Andreae Trzebicki Haec [numisma?] Data Decreto Decurionum”. Druga lekcja wydaje się prawdopodobniejsza, co skłania do hipotetycznego uznania za emitenta medalu krakowskiej rady miejskiej. Bezpośrednim powodem emisji mogło być popieranie przez Trzebickiego starań o uzyskanie przez władze Krakowa samodzielności w wybieraniu rajców, dotąd wskazywanych przez miejscowego wojewodę. Starania te miały miejsce w 1677 r. i zakończyły się wydaniem przez króla Jana III Sobieskiego odpowiedniego przywileju (30 grudnia) w Gdańsku. Wspaniały medal ma wydźwięk apologetyczny i głosi chwałę hierarchy nie tylko przez ukazanie jego wiernej podobizny. Trzebicki posługiwał się herbem łabędź, który był interpretowany powszechnie jako symbol czystości.  Dewiza Candore odnosi się zarówno do bieli łabędzia, jak do zasad przyświecających biskupowi w życiu prywatnym i działalności publicznej. Omawiany medal cieszył się od początku szczególnym uznaniem kolekcjonerów, o czym zaświadcza jego dokładna analiza w opracowaniu kolekcji medali króla Fryderyka I w Berlinie autorstwa Lorenza Begera (1704). Autor zwrócił uwagę na błędną z punktu widzenia protestanta tytulaturę hierarchy „Dei et Apostolicae Sedis gratia”), a także na ambiwalencję łabędzia jako symbolu czystości (ptak ten ma czarną skórę ukrytą pod białymi piórami, co można interpretować jako dwoistość, nieczystość intencji i hipokryzję).
    The paper deals with a high-quality and very rare medal issued in honour of the Bishop of Cracow Andrzej Trzebicki in 1677, of which only a few specimens struck in gold and silver are known. Its obverse represents a bust-length image of the prelate turned right, with a legend running around the rim, while the reverse features an image of a swan accompanied by a Latin motto and date. The medal, issued in Gdańsk, was executed after a design by Johann Höhn the Younger. Regrettably, neither the issuer nor the circumstances of the medal’s commission are known. What is of key importance for determining the above facts is the correct reading of the sigla: ‘ATH D.D.D’, inscribed on the obverse, which so far have been deciphered as: ‘Andreas Trzebicki honor dat, donat, dedicat’. In keeping with this reading, the bishop himself would have been the issuer of a medal struck in his honour. Having analysed documentary evidence, the authors of the present paper have put forward alternative readings of the inscription: ‘Andreae Trzebicki Honori Dat Dedit Dedicat’ or ‘Andreae Trzebicki Haec [numisma?] Data Decreto Decurionum’. The latter reading seems to be more plausible and suggests that, hypothetically, the medal may have been issued by the Cracow city council. The immediate reason for issuing the medal may have been Trzebicki’s support of the strivings of the municipal authorities of Cracow for autonomy in electing members of the city council, which until then were appointed by the local voivode. These efforts took place in 1677 and concluded with a charter issued by King John III Sobieski in Gdańsk on 30 December of that year, granting the city the requested rights. The magnificent medal reveals an aspect of eulogising the prelate, and his praise is expressed not only through his faithful likeness depicted on the obverse. Trzebicki used the ‘Swan’ coat of arms, and the swan was widely interpreted as a symbol of chastity. The motto ‘Candore’ on the reverse refers to not only the whiteness of the swan but also to the principles to which the bishop adhered, both in his private life and in carrying out his public duties. The medal under discussion has from the very beginning enjoyed a special appreciation of collectors, as attested by his detailed analysis included in a study of the medallic collection of King Frederick I in Berlin, by Lorenz Beger, published 1704. Beger has noted the titulature of the prelate, ‘Dei et Apostolicae Sedis gratia’ – which he considered incorrect (from a Protestant point of view). Additionally, he pointed out to the ambiguity of the swan as a symbol of chastity, as the bird has a black skin hidden under white plumage, which can be interpreted as duplicity, unfair intentions and hypocrisy.  
    Źródło:
    Artifex Novus; 2020, 4; 111-161
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kult siedmiu archaniołów w średniowiecznej Nubii na tle kultu siedmiu planetarnych bogów w basenie Morza Śródziemnego
    Autorzy:
    Łaptaś, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1195761.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Nubia
    siedmiu archaniołów
    ikonografia
    kult
    planetarne bóstwa
    Seven Archangels
    Iconography
    Cult
    Planetary Gods
    Opis:
    Prace polskich archeologów w Sudanie, trwające od tzw. „Kampanii Nubijskiej” (1961-1964), stale wzbogacają wiedzę o chrześcijańskiej Nubii. Nowe badania nie tylko zmuszają do korygowania wiedzy na temat Nubii, ale także do świeżego spojrzenia na średniowieczne chrześcijaństwo. Ciekawym wątkiem nubijskiej angelologii są świadectwa kultu siedmiu archaniołów potwierdzone w inskrypcjach, a także w malarstwie i architekturze. W przypadku Nubii nie zachowały się obszerne opisy rozwoju kultu archaniołów i wiedza opiera się na łączeniu pojedynczych informacji, które po zebraniu tworzą pełny obraz. Celem niniejszego artykułu jest zebranie tych informacji i pokazanie, iż kult archaniołów rozwijał się w Nubii i istniał pewien stały skład imion tych archaniołów. 
    The works of Polish archaeologists in Sudan, ongoing since "The Nubian Campaign" (1961-1964), constantly enrich our knowledge about Christian Nubia. New research not only forces us to correct our knowledge on Nubia, but also to take a fresh look at Mediaeval Christianity. An interesting thread of Nubian angelology is the evidence of seven archangels’ cult confirmed in inscriptions as well as in painting and architecture. In the case of Nubia, we do not have extensive descriptions of the development of the archangels’ worship and our knowledge is based on the combination of individual data, which, when collected, may form a complete picture. The purpose of this paper is to gather these single tesserae and show that the worship of archangels was developing in Nubia and that there was a certain permanent set of the archangelic names.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 1; 17-30
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Świątynia pod wezwaniem Zesłania Ducha Świętego w Otwocku, jej wystrój, symbolika i treści teologiczne dekoracji
    Autorzy:
    Kobielus, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068549.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Ikonografia
    sztuka sakralna XX w.
    architektura sakralna XX w.
    Otwock
    Niebiańska Jerozolima
    symbolika
    Opis:
    W powstaniu struktury architektonicznej budowli świątyni pod wezwaniem Zesłania Ducha Świętego w Otwocku miał udział zespół architektów. Udział w dyskusji nad programem dekoracji wzięli: ks. Stanisław Kobielus, ks. Henryk Herkt oraz artysta Andrzej Zaborowski. Budowę świątyni ukończono w 1987 r. zaś konsekracji dokonał 7 maja 1988 r. ks. biskup Marian Duś. Świątynia posiada bardzo bogaty program ideowy związany z symboliką figur geometrycznych i odwołujący się do tekstów Pisma Świętego, Ojców Kościoła, a także Katechizmu Kościoła Katolickiego. Na ścianie ołtarzowej przedstawiono scenę Zesłania Ducha Świętego, ponieważ parafia i świątynia noszą takie wezwanie. Jednak ideą przewodnią w dekoracji kościoła jest tematyka Niebiańskiej Jerozolimy, która do dziś w Kościele jest uznawana za alegoryczne miejsce ostatecznego szczęścia człowieka po śmierci.
    A group of architects worked on the form of the building of the Pentecost church in Otwock. Rev. Stanisław Kobielus, Rev. Henryk Herkt and artist Andrzej Zaborowski discussed the decoration and detailing. The building was finished in 1987 and it was consecrated on the 7th May 1988 by Bishop Marian Duś. The complex ideological decoration of the church is related to the symbolism of geometric figures and refers back to the Scriptures, the writings of the Fathers of the Church and the Catechism of the Catholic Church. The altar centrepiece presents the Pentecost scene referring to the invocation of the church and its parish. However, the main theme in the decoration of the church is the representation of the New Jerusalem which until today is considered by the Church as an allegorical place of eternal happiness after death.
    Źródło:
    Artifex Novus; 2017, 1; 98-129
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przedstawienia Świętej Rodziny wzorowane na kompozycjach Carla Maratty
    Autorzy:
    Ponińska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068578.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Ikonografia
    Carlo Maratta
    Przedstawienie Świętej Rodziny
    Ucieczka do Egiptu
    Pęcice
    Kurdwanów
    Sztuka barokowa w Polse
    Opis:
    Punkt wyjścia artykułu stanowią dwa zbliżone kompozycyjnie obrazy, znajdujące się w kościołach w Pęcicach i Kurdwanowie na Mazowszu. Wzory ikonograficzne obu przedstawień zostały odnalezione w twórczości Carlo Maratty. Temat był tak popularny, ze podejmowany był i realizowany w różnych wersjach: rysunkowej (Louvre), graficznej (przez m.in. Pietera Schencka, Gérarda Edelincka, Francesco Bartolozziego i Johanna Jakoba Frey’a I), a przykłady kompozycji malarskich można odnaleźć w Genui (dzieło samego Carla Maratty), Rzymie (obraz Agostina Mascucci – ucznia Maratty) i w Kanadzie (Victoria). Podobny temat, ale różniący się kompozycyjnie, był podejmowany przez różnych artystów, a oryginał znajduje się w rzymskich Muzeach Kapitolińskich. Kolejne przedstawienie autorstwa Maratty również było powtarzane w grafice (Francesco Bartolozzi). Przykłady malarskich kopii możemy też odnaleźć w Polsce: we Włocławku i Grochowalsku oraz w klasztorze przy kościele św. Kazimierza w Warszawie. Dwie kolejne wersje (różniące się profilem św. Józefa) zachowały się na terenie województwa lubelskiego. Pierwsza,  namalowana przez Kazimierza Wojniakowskiego, znajduje się w ołtarzu głównym kościoła w Włostowicach na przedmieściach Puław. Ze względu na lokalizację, dzieło to powinno być łączone z dworem księcia Czartoryskiego, jednym z najświetniejszych centrów artystycznych w Polsce u schyłku XVIII w. Druga kopia, o niższej wartości artystycznej, znajduje się w parafii w Kurowie.
    The starting point for this article were two paintings of a very similar composition. They are to be found in two Mazovian churches, one in Pęcice and the other in Kurdwanów. The iconographic origins of both depictions are to be found in Carlo Maratta’s works. The rendering of the subject turned out to be so popular that it bore fruit in numerous versions. It appears as a drawn version (Louvre), and as a graphical version (for example:Pieter Schenck, Gérard Edelinck, Francesco Bartolozzi, and Johann Jakob Frey I). Examples of paintings that repeat these or similar renderings of this subject can be seen in Genoa (a painting by Carlo Maratta himself), Rome (a painting by Agostino Masucci – Maratta’s pupil), and in Canada (Victoria). A similar subject, but of a different compositional arrangement, was undertaken by the same artist, and his original work is housed in the Capitoline Museums, Rome. This second rendering by Carlo Maratta has also been repeated in graphical versions (Francesco Bartolozzi). Examples of his painted copies can also be seen in Poland (Włocławek and Grochowalsk), and at a convent attached to St. Casimir Church in Warsaw. Two other versions, with a different profile of St. Joseph, are to be found in the Lublin Voivodeship. One is at the main altar of a church in Włostowice, a suburb of Puławy, which was painted by Kazimierz Wojniakowski. On account of its location it should be associated with the Prince Czartoryski court, one of the most outstanding artistic centers in Poland of the end of the 18th century. The other copy, of less artistic value, is to be found in the parish church of Kurów.
    Źródło:
    Artifex Novus; 2017, 1; 28-35
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Treści ideowe polskich nowożytnych konfesjonałów jako wyraz potrydenckiego nauczania Kościoła
    The ideational content of modern confessionals as an expression of the post-trent teaching of the Church
    Autorzy:
    Gontarek, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068218.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    polska sztuka nowozytna
    ikonografia
    konfesjonał
    spowiedź
    sobór trydencki
    Polish modern Art
    iconography
    confessional
    confession
    The Council of Trent
    Opis:
    Zagadnienie obecności konfesjonałów we wnętrzach potrydenckich kościołów jak dotąd nie zostało podjęte przez polskich badaczy. Lakoniczne wzmianki w pozycjach encyklopedycznych i słownikowych sprowadzają się jedynie do odniesień liturgicznych, do historycznej ewolucji formy mebla lub kwestii konserwatorskich. Niniejszy tekst jest próbą wydobycia pomijanego dotychczas lub traktowanego marginalnie bogactwa treści ideowych, których nośnikiem są staropolskie spowiednie. Przedstawione w studium wnioski powstały na podstawie analizy ok. 140 obiektów z XVII i XVIII w. pochodzących z ok. 60 miejscowości leżących w granicach dzisiejszej Polski, dekorowanych malowanymi lub snycerskimi scenami, z przedstawieniami pokutników i patronów spowiedzi (niekiedy uzupełnionymi tekstem) oraz emblematami. Konfesjonał bardzo szybko został włączony do stałych elementów wyposażenia świątyni, ściśle współgrając z całym jego wystrojem. Swoją dekoracją nie tylko go dopełniał, ale również stał się przekazicielem autonomicznych treści.  Adresowane one były nie tylko do penitentów (poprzez wizerunki nawróconych pokutników) ale także do spowiedników (przedstawienia męczenników tajemnicy spowiedzi). Uwzględniając formę konfesjonału i jego ikonografię w szerszym kontekście, koniecznym jest wskazanie sposobów, w jaki posługując się obrazem i słowem, meble stały się wyrazicielami konkretnych punktów nauczania potrydenckiego Kościoła, akcentując treści negowane przez protestanckich reformatorów. Pokutne przedstawienia miały w penitentach wzbudzać przekonanie o potrzebie indywidualnej spowiedzi, opartej na apostolskiej sukcesji, bezwzględną konieczność obecności kapłana, który odpuszcza grzechy na mocy „władzy kluczy” oraz zaprzeczać predestynacji, kładąc nacisk na prawdę wiary, zgodnie z którą człowiek świadomie dokonuje wyboru pomiędzy dobrem a złem. Ideowe bogactwo konfesjonału wiązało się również z faktem, ze w tym jednym miejscu koncentrowały się trzy sakramenty: jeden z nich był tu celebrowany, będąc niezbędnym dla uzyskania sakramentu Eucharystii, a jednocześnie wymagając udziału wyświęconego kapłana. Celem artykułu jest spojrzenie na nowożytne konfesjonały, które swoją formą i treścią, na równi z pozostałymi elementami wyposażenia wnętrz kościelnych, przekazywały kontrreformacyjną doktrynę potrydenckiego Kościoła.
    The issue of the presence of confessionals in the interior of the post-Trent church has not yet been addressed by Polish researchers. Brief references in encyclopaedic or dictionary works focus primarily on the evolution of the form of furniture. Therefore, this text will be an attempt to extract the wealth of ideological content, which has so far been omitted or treated marginally, and which is carried by old Polish confessionals. The proposed study includes confessionals located within the borders of today’s Poland and dating back to the 17th and 18th centuries, on which there are paintings or woodcarving images of penitents and confession patrons (sometimes enriched with text), as well as emblematic representations – a total of about 140 modern confessionals in not quite 60 towns and cities. The decoration of “penitential furniture”, as permanent elements of the church’s furnishings, harmonised closely with its whole interior design. On the one hand, it was supposed to complement it, and on the other, it was supposed to be a transmitter of autonomous content. They were addressed not only to penitents (e.g. through the presence of images of converted expiators), but also to confessors (images of martyrs of the mystery of confession). Considering the form of the confessional and its iconographic setting in a broader context, it is necessary to indicate the points which expressed the Catholic Church’s response to the errors of the Reformation. This includes the need for individual sacramental confession, based on the apostolic succession, the ruthless presence of a clergyman forgiving sins with the “power of the keys” and the negation of predestination emphasising the truth that man himself consciously chooses good or evil. The ideational richness of the confessional was also greatly influenced by the fact that the three sacraments were concentrated in the confessional: it was the place where one of them was celebrated and the necessary point on the way to receive the Eucharist, at the same time as the necessary presence of an ordained priest. The aim of this article is, therefore, to look at the modern confessional who, in its formal and content layer, visually realises – on an equal footing with other elements of the church’s equipment – the counter-reformation doctrine of the postTrent Church.
    Źródło:
    Artifex Novus; 2019, 3; 96-113
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Holokaust i odrodzenie. Metamorfozy koloru w malarstwie artysty żydowskiego – Ocalonego Aleksandra Bogena (1916-2010). Wybrane przykłady
    Holocaust and Rebirth: Metamorphoses of Colors in the Work of Jewish Artis-Holocaust Survivor Aleksander Bogen (1916-2010)
    Autorzy:
    Tarnowska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106423.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    sztuka Holokaustu
    Aleksander Bogen
    koloryzm
    metamorfozy
    odrodzenie
    ikonografia Zagłady
    malarstwo
    Holocaust art
    Alexander Bogen
    colorism
    metamorphosis
    revival
    Holocaust iconography
    painting
    Opis:
    Według prowadzonych przeze mnie badań, latach 1946-1950 było czynnych około 40 plastyków – Ocalonych z Zagłady. Jednym z nich był wilnianin – Aleksander Bogen (1916-2010). Partyzant, uczestnik akcji ratowania ludzi z getta. Lata 1947-1951 spędził w Łodzi. Emigrował do Izraela, gdzie uważany jest za jednego z wybitniejszych kolorystów. Chociaż nie było jego zamiarem podejmowanie tematyki Zagłady, w jego twórczości pojawiają się motywy stanowiące jej symboliczne odwzorowanie: grupa partyzantów, dziewczynka z lalką, rodzina deportowana z getta podczas jego likwidacji. Analiza jego twórczości w kontekście doświadczeń Holokaustu obrazowanych poprzez te motywy, pozwala opisać proces ich sublimacji poprzez metamorfozy formy, barwy i znaczeń.
    According to my research, between 1946 and 1950 in Poland, there were about 40 active visual artists who were Holocaust survivors. One of them was Alexander Bogen (1916-2010) from Vilnius. A partisan, he participated in the action of rescuing people from the ghetto. He spent the years 1947-1951 in Łódź. He emigrated to Israel, where he is considered one of the most prominent colorists. Although Bogen didn not intend to take up the Holocaust as his subject, one could find its symbolical representations in his oeuvre. The most significant include a group of partisans, a girl with a doll, and a family deported from the ghetto. An analysis of his painting in the context of the Holocaust experience depicted in the said motifs enables us to describe the process of the sublimation of Bogen’s Holocaust trauma through metamorphoses of form, meaning, and color.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2021, Wydanie specjalne, 28; 158-175
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies