Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "David" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Niedziela w Brunnen po latach
Autorzy:
Zieliński, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624353.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Czesław Miłosz
David Ricardo
Opis:
The author compares two visions of Europe, seen from Switzerland: one by the English economist David Ricardo, who was here in 1822, the second one by Czesław Miłosz, visiting this country in 1953. Link between both is Ricardo’s future Polish translator, at the same time brother of Miłosz’s maternal grandfather. Miłosz’s essay is discussed in the frame of the idea of the „liberation of Eastern Europe”, launched by his editor, Jerzy Giedroyc, in the early fifties, and of Arthur Koestler’s call for an European Legion of Liberty. After comparison of the text of Sunday in Brunnen with the iconographic programme of the parochial church in Brunnen the author comes to the conclusion that Miłosz wrote a work of fiction rather than a documentary report on his visit in this small place in Switzerland. Brunnen can be seen as an exemplum.
Źródło:
Colloquia Litteraria; 2011, 11, 2; 91-100
1896-3455
Pojawia się w:
Colloquia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
David as a Prophet in the Targum Jonathan to the Books of Samuel
Autorzy:
Napiwodzki, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28394728.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Dawid
prorok
targum
Targum Jonatana
David
prophet
Targum Jonathan
Opis:
The main purpose of this article is to portray King David as a prophet in the Targum Jonathan to the Books of Samuel. We first analyze the question where and how David’s prophetic character is shown implicitly in the texts of the Hebrew Bible. We also ponder when the concept of David as a prophet was born. Against this background, the paper analyzes the pericopes in the Targum Jonathan to the Books of Samuel that explicitly mention David as a prophet (TgJ 2 Sam 18:3; 22:1–51; 23:1–7). The targumist’s alteration of the Masoretic Text was intended not only to portray David as a prophet, but also to reinforce the authority and stature of his statements.
Głównym celem artykułu jest ukazanie króla Dawida jako proroka w Targumie Jonatana do Ksiąg Samuela. W pierwszej kolejności analizujemy problem, gdzie i w jaki sposób implicite w tekstach Biblii Hebrajskiej jest ukazany proroczy charakter Dawida. Pochylamy się także nad tym, kiedy narodziła się koncepcja Dawida jako proroka. Na tym tle w pracy analizujemy perykopy w Targumie Jonatana do Ksiąg Samuela, które wprost mówią o Dawidzie jako proroku (TgJ 2 Sm 18,3; 22,1–51; 23,1–7). Zmiana tekstu masoreckiego przez targumistę miała nie tylko ukazać Dawida jako proroka, ale wzmocnić autorytet i rangę jego wypowiedzi.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2023, 93, 1; 45-57
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Genealogia pokolenia Judy w 1Krn 2,3 – 4,23 i jej wpływ na teologiczne przesłanie 1-2Krn
The Genealogy of Judah in 1Chr 2,3 – 4,23 and Its Influence on the Theological Message of the First and the Second Books of Chronicles
Autorzy:
Tułodziecki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2033552.pdf
Data publikacji:
2020-01-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Juda
genealogia
Księgi Kronik
monarchia
Dawid
Judah
genealogy
Chronicles
monarchy
David
Opis:
Judah as a geographical area and a country inhabited by people hasalways been exceptional and extraordinary. The oldest historical sourcepoints to an independent socio-political entity, connected loosely to thewhole of Israel. This independence and self-sufficiency was the mainstayof existence for this exceptional generation in the history of the chosennation. The reason for the uniqueness of Judah in the history of Israel shouldbe traced back to prehistory that points to the vicinity and influenceof Egypt, which contributed to its independence and self-sufficiency. Thetime when this self-sufficiency was particularly tested is connected withJudah’s relative autonomy and self-rule under Persian supremacy after 538BC. There is the time of the author’s creative activity 1–2 Chr, whose wholework is devoted to the New Israel, which stands for the newly-shaped Judeancountry under the supervision of Persian imperators. Judah in the booksof 1–2 Chr is the heir of all the most crucial promises Yahweh had madeto Judah’s ancestors. David, the king, and his successors are the guardiansof Yahweh’s promises. Torah assigns the first forms of cult and liturgicalholiness to Moses. Nevertheless, the only role model of holiness accordingto 1–2 Chr is Jesse’s son, whom we can undoubtedly call the second Moses.The members of David’s dynasty are held as the only legitimate sovereignsof Israel who rule the country, sitting on the throne of Yahweh Himself:1 Chr 17,14; 28,5; 29,23; 2 Chr 9,8; 13,8. It would be the home of all the twelvetribes of Israel in which, despite the conflicts, friction, or political obstacles,all are the heirs of Yahweh’s promises in brotherhood. This idea manifestsitself in the whole work from the detailed description of Judah’s genealogyto its final verses.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2019, 89, 4; 117-138
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idea twórczości i figura artysty w singeries Davida Teniersa Młodszego, Antoine’a Watteau i Jeana Chardina
Autorzy:
Strzemecka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179510.pdf
Data publikacji:
2021-03-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
David Teniers Młodszy
Antoine Watteau
Jean-Baptiste Siméon Chardin
autoportret
david teniers the younger
antoine watteau
jean-baptiste siméon chardin
singerie
ars simia naturae
self-portrait
Opis:
Niniejszy artykuł prezentuje problematykę artystycznego naśladownictwa na przykładzie przedstawień małp jako malarzy, rzeźbiarzy i koneserów sztuki, autorstwa Davida Teniersa Młodszego, Antoine’a Watteau i Jeana Chardina. Sceny te należały do gatunku satyrycznych przedstawień funkcjonujących w języku francuskim pod nazwą singerie (fr. singe - małpa, singerie - dosł. małpiarnia), ukazujących małpy podczas parodiowania przeróżnych ludzkich czynności. Niekwestionowanym mistrzem gatunku stał się flamandzki malarz David Teniers Młodszy, który spopularyzował temat małp w rolach artystów, a za nim, prawie stulecie później, podążyli Antoine Watteau i Jean Chardin. Skłonności naśladowcze, przypisywane małpie od starożytności, zaowocowały skojarzeniem zwierzęcia z mimetyczną rolą sztuki, a dosłownym wyrazem tej analogii stała się metafora ars simia naturae (sztuka małpą natury). Singeries wymienionych twórców nie tylko nawiązują do toposu naśladowania rzeczywistości, ale i przewrotnie go przekształcają w charakterystyczny dla tego tematu, ironiczny sposób. Małpa uwikłana zostaje w toczące się od czasów renesansu spory teoretyczno-artystyczne, których omawiane przedstawienia stanowią niejako kontynuację. Za pośrednictwem zwierzęcia artyści dotykają problemu imitatio i inventio, co w przypadku Watteau i Chardina przyjęło formę sprzeciwu wobec tendencji akademickich. Te, na pozór jedynie zabawne przedstawienia, niosą ze sobą znaczenie o wiele poważniejsze – poruszają kwestie oryginalności i artystycznej tożsamości. Podobnie jak sztuka „małpowała” naturę, tak dla malarzy małpa stała się ich alter ego, dlatego w artykule zaznaczony został także kontekst autoportretu.
This article presents the issue of artistic imitation on the example of monkeys that are depicted as painters, sculptors and art connoisseurs by David Teniers the Younger, Antoine Watteau and Jean Chardin. These scenes were a part of a visual art genre called singerie. The name has been given from French word singe – monkey, ape. Although the practise dates back to medieval drôlerie, their greatest popularity in European art fell in the 17th and 18th century. The depictions of monkeys imitating human behaviours were a perfect parody of  human nature, not only in a moral way, but also in connection with creativeness. The Flemish painter David Teniers the Younger popularised the subject of the artist as an ape. This tradition was subsequently adopted by Antoine Watteau and Jean Chardin in France. The monkey was an important symbol of imitation. In result, this meaning of an animal was associated with the art imitating reality and the expression of this analogy was the metaphor ars simia naturae (art is an ape of nature). The singeries of the mentioned artists refer to the topos of imitating nature and have strong historical significance that continues the aesthetics discussions about the mimetic role of art. These, apparently funny depictions, carry much more serious meaning – emphasize the questions of originality and artistic identity. Like an art „apes” nature that the monkey became an alter ego of the painters.
Źródło:
Artifex Novus; 2020, 4; 194-205
2544-5014
Pojawia się w:
Artifex Novus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Do principles of natural law depend on conceptions of human nature?
Autorzy:
Nedevska, Jasmina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/430985.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
natural law
human nature
Finnis John
Miller David
prawo naturalne
natura ludzka
Opis:
This article deals with the “is” – “ought” question in the Thomist natural law tradition. The 20th century revival of natural law theory, in jurisprudence and political theory, has placed its foundations under scrutiny. Do principles of natural law depend on conceptions of human nature? If so – how? Two central claims are made in this article. First, I put forth that there is no obvious position on human nature among contemporary natural law theorists. Some thinkers argue that a natural law doctrine must not rely on accounts of human nature at all. Such is the view of John Finnis, who has been particularly influential in shaping a present understanding of natural law. Several theorists of the tradition, however, find a certain kind of dependence necessary and vehemently argue against Finnis’ interpretation. I suggest, secondly, using a distinction made by David Miller, that the disagreement on human nature is not substantial, but rests on whether one speaks of “dependence” as a matter of logical entailment, as Finnis’ does, or as presuppositional grounding, which seems to be the concept employed by his critics. I argue that one may safely deny that normative principles are derived from accounts of human nature (rejecting the former kind of dependence), while also presupposing that human nature conditions those principles (assuming dependence of the latter kind). Lastly, I put forth two questions that arise for natural law theorists, if they wish to maintain this position.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2015, 51, 2; 95-114
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Izrael jako mesjańska Mądrość i jej świadectwo pośród narodów w Iz 55,3-5. Studium egzegetyczo-historyczne
Israel as Messianic Wisdom in Isa 55,3-5 and Her Witness among the Nations. An Exegetical and Historical Study
Autorzy:
Zawadzki, Arnold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035803.pdf
Data publikacji:
2016-12-15
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Dawidowe świadectwo
świadek
Dawid
wieczne przymierze
Deuteroizajasz
narody
mesjańska Mądrość
Davidic testimony
witness
David
eternal covenant
Deutero-Isaiah
nations
Messianic Wisdom
Opis:
The article tries to describe the theology of David’s testimony in Isaiah55:3-5 in light of its historical background, to wit the last decade of theBabylonian exile, and in relation to the internal quandary of Judean Exiles.The study undertakes an inquiry into the question of whether the eternalcovenant in Isaiah 55:3-5 is the continuation of the Sinaitic Covenant, orrather does its content go beyond the Mosaic Law, creating a totally newrelationship of God with Israel. The study also draws attention to the existenceof a redactional addition, which swifts the weight of the originalmessage from a revanchist Judeo-centrism toward the irenic ethnic-centrismtypical of the Book of Jonah.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2016, 86, 2; 5-50
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘SOCIETAS LEONINA’ W POGLĄDACH ANTONIO GOMEZA ORAZ DAVIDA MEVIUSA I ICH ODBICIE WE WSPÓŁCZESNYM FRANCUSKIM PRAWIE CYWILNYM
The ‘Societas leonina’ in the Views of Antonio Gomez and David Mevius and their Reflection in Contemporary French Civil Law
Autorzy:
Palmirski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096701.pdf
Data publikacji:
2021-09-25
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo rzymskie; szkoła glosatorów; szkoła komentatorów (konsyliatorów); societas leonina; societas nummo uno; Antonio Gomez; David Mevius; usus modernus pandectarum; Jean Domat; Robert Josèphe Pothier; francuski kodeks cywilny.
Roman law; the School of Glossators; the School of Commentators (Counsellors); the societas leonina; the societas nummo uno; Antonio Gomez; David Mevius; usus modernus pandectarum; Jean Domat; Robert Josèphe Pothier; the French civil code.
Opis:
Na gruncie prawa rzymskiego spółka, w której jeden wspólnik ponosił tylko straty, nie otrzymując żadnych zysków, zwana była societas leonina i była ona nieważna. W podobnym tonie wypowiadali się również przedstawiciele, powstałej w XI w. w Bolonii, szkoły glosatorów, a także powstałej w drugiej połowie XIII stulecia w Italii szkoły komentatorów (konsyliatorów). Również prawnicy działający w następnych stuleciach nie kwestionują nieważności tego typu spółki. Wyłomu w takim ugruntowanym postrzeganiu societas leonina dokonali dopiero żyjący w XVI w. Antonio Gomez oraz sto lat później jeden z przedstawicieli nowego kierunku badań nad prawem rzymskim – usus modernus pandectarum – David Mevius. Ich poglądy znalazły również odbicie we współcześnie obowiązującym kodeksie cywilnym we Francji. I tej właśnie problematyce poświęcony będzie niniejszy artykuł.
In Roman law the societas leonina was a partnership in which one of the partners was only liable for loss and excluded from sharing in the profit. Such partnerships were regarded as null and void. The representatives of the school of Glossators, established in the 11thcentury in Bologna and the Commentators established in the second half of the 13th century in Italy also spoke in a similar tone. Lawyers operating in the following centuries did not question the nullity of this kind of partnership, either. It was not until the 16th century that a major change came in this well-established perception of the societas leonina, and it was made by Antonio Gomez. A century later David Mevius, one of the representatives of the usus modernus pandectarum, concurred with Gomez’ opinion. Their views are reflected in contemporary French civil law, and that is the subject of this article.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 3; 125-140
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interwencja bogini/Szatana? "Wenus w futrze" (2013) – lektura palimpsestowa filmu Romana Polańskiego
Autorzy:
Kolasińska-Pasterczyk, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45461400.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Venus in Furs
Roman Polanski
David Ives
Leopold von Sacher-Masoch
palimpsest
hypertextuality
reading a palimpsest storybook
the myth of the goddess Venus
the theme of love-torture
masochism
fetishism
Opis:
The text concerns Roman Polanski’s film Venus in Fur (2013), a multi-layer psychodrama written for two characters, taking place on several levels of human relations: actress vs. director, literary character vs. performing artist, man vs. woman. Venus in Fur has been defined as a kind of palimpsest, i.e. a film story based on the fictional skeleton of other works. Referring to the concept developed by Gérard Genette, who categorized the ways in which different texts interact with each other, the article investigates the film’s hypertextuality, i.e. the “grafting” of Venus in Fur (as a hypertext) upon earlier works (hypotexts). When discussing Venus in Fur as a text of culture constituting a hypertext superimposed on other literary pieces, such as David Ives’ dramas, Leopold von Sacher-Masoch’s novels, mythological and biblical stories, it was necessary to identify their mutual relations by deciphering all the interconnections, reworkings, reinterpretations, and revisions. Due to the relationships existing between the various cultural texts in the film, the analysis was treated as a palimpsest reading. Attention was also paid to the director-actress relationship and the role of the female character in connection with the reinterpretation of the myth of the goddess Venus.
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2023, 10, 10; 281-313
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies