Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Criminal law" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
Regulacje w zakresie prawa karnego w statucie sochaczewskim z 27 kwietnia 1377 roku
The regulations in the field of criminal law in the Sochaczew statute (27 April 1377)
Autorzy:
Herod, Patrycja Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/450086.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
mazovian law
criminal law
Sochaczew statute
manslaughter
villainy
Opis:
This article is the first comprehensive overview of the criminal regulations of the first Statute of Mazovia, which was announced by Prince Siemowit III of Masovia on April 27, 1377 in Sochaczew. The authoress examines 11 criminal laws, which cover more than half of the act. The article presents the legal and penal regulations concerning: the conditions of taking revenge, villainy (robbery and persistent thievery), broadly defined rape on a person, the amount of were-gild for murdering a Włodyka (a representative of lower knighthood) and a well-to-do peasant, complicity, the defamation of people of high rank (ie. the rebuke of nobility), the requirements on which one can exonerate themselves in court, as well as the amount of compensatory damages for beating or wounding a well-to-do peasant. While discussing specific legal articles, the authoress explains the basic notions concerning mazovian criminal law both substantive and procedural, in particular: the penalty of proscription, a vendetta, the penalty of infamy, the rebuke of nobility, exoneration, were-gild and punitive damages. At the same time, the article presents the issue of the death penalty and confiscation of one's property, which were the most severe penalties for convicted criminals. The article concludes with the summary of the conducted research.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2015, 22; 67-77
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRZESTĘPSTWO CIĄGŁE WE WSPÓŁCZESNYM ROSYJSKIM PRAWIE KARNYM
Autorzy:
Machlańska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663803.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
continuous crime
concurrence of offences
Russian criminal law
criminal law
reduction mechanism.
przestępstwo ciągłe
zbieg przestępstw
rosyjskie prawo karne
prawo karne
mechanizm redukcyjny.
Opis:
Summary One of the striking features of contemporary Russian criminal law is the fact that the ruling of the Plenum of the Supreme Court of the USSR of 4th March 1929 defining ‘continuous crime’ is still the introduction to the deliberations on this institution, which from the Polish point of view is remarkable, because none of the court decisions issued in Poland in the Communist period has been attributed such importance. It should also be noted that even though in the current Russian Penal Code (1996) there is no regulation for the construction of continuous crime, which is explained by the fact that a common position has still not been set forth on its premises or shape, which in turn raises concern from the point of view of the principle of nullum crimen sine lege.
StreszczenieZnamiennym dla współczesnego rosyjskiego prawa karnego jest fakt, że do tej pory postanowienie Plenum Sądu Najwyższego ZSRR z 4 marca 1929 r., które  definiuje przestępstwo ciągłe, stanowi wstęp do rozważań o tej instytucji, co z polskiego punktu widzenia stanowi fenomen, gdyż żadnemu z judykatów wydanych w okresie PRL nie przypisywano tak ogromnego znaczenia. Należy także podkreślić, że również w obecnie obowiązującym rosyjskim Kodeksie karnym z 1996 r. nie uregulowano konstrukcji przestępstwa ciągłego, co tłumaczone jest tym, że po dzień dzisiejszy nie wypracowano wspólnego stanowiska odnośnie do jego przesłanek czy kształtu, co jednakże budzi zastrzeżenia z punktu widzenia zasady nullum crimen sine lege.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2017, 17, 2
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
WSPÓŁCZESNE KIERUNKI ZMIAN W ZAKRESIE KRYMINALIZACJI ZACHOWAŃ CZŁONKÓW ORGANIZACJI TERRORYSTYCZNYCH
Contemporary Trends of Change in the Criminalization of the Conduct of Members of Terrorist Organizations
Autorzy:
Filipkowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096547.pdf
Data publikacji:
2020-07-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
terroryzm, prawo karne; polityka kryminalna; zagraniczni bojownicy-terroryści.
terrorism; criminal law; criminal policy; foreign terrorist fighters.
Opis:
Opracowanie zawiera analizy kryminalistyczne i kryminologiczne oraz prawne w kontekście zachowań członków organizacji terrorystycznych. Pierwszy z obszarów badań dotyczy współczesnych zagrożeń terrorystycznych, przed którymi stoi wspólnota międzynarodowa oraz ustawodawcy w poszczególnych krajach. W szczególności zwrócono uwagę na problem struktur organizacji terrorystycznych w ujęciu kryminologicznym i kryminalistycznym. Przybierają one postać układu powiązanych ze sobą: jednej komórki wsparcia oraz wielu komórek wykonawczych. Zwrócono także uwagę na pojawienie się nowej kategorii sprawców – zagranicznych bojowników-terrorystów. Drugi z poddanych analizie obszarów to kwestie rozszerzenia zakresu kryminalizacji zachowań będących wynikiem prac organizacji międzynarodowych oraz jego implementacji do prawa polskiego. W ostatniej części opracowania skonfrontowano obraz współczesnych postaci zachowań członków organizacji terrorystycznych z zakresem ich kryminalizacji w prawie karnym. Na koniec przedstawiono wnioski i postulaty dotyczące rodzajów typów czynów zabronionych i ich miejsca w systematyce części szczególnej polskiego kodeksu karnego.
This paper presents a series of forensic, criminological, and legal analyses of the conduct of members of terrorist organizations. My first research area concerns the contemporary terrorist threats facing the international community and legislators in individual countries. An examination of the structure of terrorist organizations from the forensic and criminological point of view shows that they make up an integrated system, with a single directing entity and numerous executive cells. I also consider the emergence of a new category of offenders, foreign terrorist fighters. My second area of research is the growing scope of criminalization in outcome of the work of international organizations and its implementation in Polish law. In the last part of my study I compare the current patterns of behaviour of members of terrorist organizations with the regulations of criminal law now in force. Finally, I present my conclusions and suggestions relating to the diverse types of terrorist offences and their place in the structure of the special part of the Polish Penal Code.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2020, 20, 2; 77-100
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eutanazja, jako problem prawny i etyczny
Euthanasia, as a legal and ethical issu
Autorzy:
RABIEGA, REMIGIUSZ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/660972.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
eutanazja
prawo karne
etyka
medycyna
euthanasia
criminal law
ethics
medicin
Opis:
In this article, the author discusses the issue of euthanasia mainly from the point of view of Polish criminal law and in terms of ethical standards. These standards  significantly shape the society, affecting also on the appearance of the legislation. Since the legislature has decided to describes the type of euthanasia (murder at the request and under the influence of compassion) in the penal code, it must mean, that such behavior despite (it might seem) a manifestation of mercy - must demonstrate a certain degree of social harm. Moreover, this act forbidden under threat the penalty, confirms the limitations in the disposal of legal goods, which have an universal character. This means that even in the case of agreement (here even required or demanded from the killed person) offender can not be inculpabled.In addition to the legal nature, euthanasia shows primarily  relationship with an ethical realm. Both: the Hippocratic Oath and the science of the Catholic Church, considers human life as the most important good. This means that nobody is allowed to decide on taking someone else's life. Legalized euthanasia may therefore constitute a significant threat, so be sure to think about where is the line between sacrum and profanum
W niniejszym artykule autor omawia kwestię zabójstw eutanatycznego głównie z punktu widzenia polskiego prawa karnego oraz w ujęciu norm etycznych. Normy te w znaczny sposób kształtują społeczeństwo, wpływając jednocześnie na wygląd ustawodawstwa. Ponieważ prawodawca zdecydował się na umieszczenie w kodeksie karnym typu opisującego zabójstwo na żądanie i pod wpływem współczucia, oznaczać to musi, iż zachowanie takie pomimo (zdawać by się mogło) pewnego przejawu miłosierdzia – wykazywać musi jednak określony stopień społecznej szkodliwości czynu. Ponadto rzeczona typizacja potwierdza ograniczoność w sferze dysponowania dobrami prawnymi, mającymi charakter uniwersalny. Oznacza to, że nawet w przypadku zgody (tutaj nawet żądania) dysponenta dobrem prawnym, nie można liczyć na ekskulpację sprawcy. Prócz charakteru prawnego, eutanazja wykazuje przede wszystkim powiązanie ze sferą etyczną. Zarówno przysięga Hipokratesa, jak i nauka Kościoła katolickiego uznają życie ludzkie jako wartość najważniejszą. Oznacza to, iż nikomu nie wolno decydować o odbieraniu cudzego życia. Legalizacja eutanazji stanowić może zatem istotne zagrożenie, dlatego też należy zastanowić się nad tym, gdzie przebiega granica między tym, co zaliczane jest do sfery sacrum, a tym, co należy już do profanum…
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2016, 59, 1; 161-178
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KRYTERIA PRZYJĘCIA TOŻSAMOŚCI CZYNU. KILKA UWAG NA TLE ART. 11 § 1 K.K.
Criteria for the Application of a Cumulative Legal Qualification for a Given Act: Remarks on Art. 11 § 1 of the Polish Criminal Code
Autorzy:
Błachnio, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096658.pdf
Data publikacji:
2021-06-24
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
odpowiedzialność karna; zbieg przepisów ustawy; czyn; prawo karne.
criminal liability; convergence of provisions; criminal act; criminal law.
Opis:
Artykuł omawia problematykę związaną z „tym samym czynem” jako warunkiem koniecznym przyjęcia kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu. W części wstępnej przedstawiono zagadnienia związane z regulacją art. 11 k.k. i pojęciem „tego samego czynu”. Następnie poddano analizie kryteria, jakie należy przyjąć, rozważając problematykę tożsamości czynu, w szczególności przedstawiono zagadnienia związane z czasem popełnienia czynu zabronionego, miejscem jego popełnienia, motywacją zachowania sprawcy, wielością zrealizowanych skutków czy tożsamością znamion czynu zabronionego. Na zakończenie zaprezentowano własne stanowisko dotyczące postępowania zmierzającego do ustalenia, czy zachodzi jeden, czy więcej czynów.
This article discusses issues relating to “the same act” in Art. 11 of Kodeks karny (the Polish Criminal Code) as a necessary condition for the application of a cumulative legal qualification for a given criminal act. In the introduction I present the issues relating to the regulation introduced under Art. 11 and the concept of “the same act” (ten sam czyn). Next, I go on to the criteria which should be adopted to analyse the nature of a given (prohibited, viz. criminal) act, in particular those that relate to the time when and place where it was committed, the offender’s motives, the diverse consequences of its commission, and the nature of its characteristic attributes. To conclude, I present my opinion on the procedure which should be followed to determine how many prohibited acts have been committed in any given case.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 2; 159-185
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sposoby przeciwdziałania powstaniu zgorszenia w świetle Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
Ways of Preventing Depravity in the Light of the Code of Canon Law 1983
Autorzy:
Saj, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371656.pdf
Data publikacji:
2019-09-07
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
zgorszenie
przestępstwo
prawo karne
sankcje karne
depravity
delict
criminal law
penal sanctions
Opis:
Przeanalizowane normy kodeksowe pozwalają wysnuć jeden wniosek: prawodawca kościelny troszczy się o to, by nie dopuścić do wstąpienia zgorszenia wiernych. Zakres podjętych w tym opracowaniu badań dotyczył właśnie sytuacji, w których może do tego dojść. By temu zapobiec, ustawodawca polecił konkretne działania, zawarte w ośmiu kanonach normujących różne sytuacje. I tak, duchowni winni wystrzegać się kontaktów z osobami, których postępowanie mogłoby narazić ich na problemy z zachowaniem celibatu. Przy sprawowaniu Eucharystii w świątyni niekatolickiej należy ściśle przestrzegać wydanych w tej materii norm kościelnych. W przypadku spowiedzi przy pomocy tłumacza należy zadbać, by nie ucierpiało na tym dobre imię penitenta. Obowiązek zachowania tajemnicy o tajnym zawarciu małżeństwa zostaje uchylony, gdy tego wymaga dobro sprawy. Spełnienie prawem wymaganych warunków pozwala udzielić pogrzebu jawnym grzesznikom. W pewnych sytuacjach w procesie karnym i spornym można zobowiązać do zachowania tajemnicy. Ordynariusz jest uprawniony, by nałożyć na oskarżonego konkretne ograniczenia w życiu i posłudze.   W tych właśnie sytuacjach należy nie dopuścić do zgorszenia. Przeprowadzona analiza pozwoliła ukazać sens istnienia tych prawnych procedur, mających na uwadze przede wszystkim dobro wiernych, a konkretnie ustrzeżenie ich przed zgorszeniem, które mogłoby mieć miejsce, gdyby nie wcześniejsza ingerencja kościelnego przełożonego.
The topic of depravity is present not only in moral theology, but it remains the subject of interest of the canon law. This phrase is present in numerous canons of the Code of Canon Law 1983 in the context of different legal situations. In this paper we turn attention to these situations which might result in depravity. Yet, depravity has not taken place, however the situation borders on it. Hence there are following situations analysed: these relations of clergy which may cause depravity, preventing depravity when Eucharist is celebrated in a non-Catholic temple; preventing depravity in case of confession with assistance of a translator, depravity vs. keeping secret of in case of marriage celebrated in secret, a danger of depravity in case of funeral of public sinners; keeping secret in the court trials, both criminal and contentious ones; prevention of depravity in hearing witnesses; preventive ordinations of the ordinary. In these situations the law maker advises to undertake proper actions to prevent depravity.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 3; 25-53
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NIELETNI JAKO SPRAWCY PRZESTĘPSTWA KRADZIEŻY TOŻSAMOŚCI W POLSCE – WYBRANE ASPEKTY KRYMINOLOGICZNE
Juvenile Identity Theft Offenders in Poland: Selected Criminological Aspects
Autorzy:
Stachelska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096554.pdf
Data publikacji:
2020-07-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
kradzież tożsamości; nieletni; kryminologia; prawo karne.
identity theft; juveniles; criminology; criminal law.
Opis:
Przestępstwo kradzieży tożsamości coraz częściej podnoszone jest w mediach jako zagrożenie XXI wieku. Do tej pory naukowcy w Polsce zajmowali się badaniem form kryminalizacji oraz fenomenem zjawiska wśród dorosłych. Z racji dynamicznego rozwoju w ostatnich latach nowych technologii, które wydają się determinantem wzrostu zagrożenia omawianym przestępstwem oraz najwyższym udziałem młodych użytkowników w korzystaniu z efektów nowych technologii, autorka postanowiła przyjrzeć się zjawisku wśród osób nieletnich. Artykuł opisuje wybrane aspekty kryminologiczne, podejmując próbę ukazania na podstawie statystyk sądowych fenomenu zjawiska kradzieży tożsamości wśród nieletnich oraz możliwości zapobiegania i zwalczania tego przestępstwa. W opracowaniu nierzadko informacje dotyczące nieletnich konfrontowane są ze zjawiskiem występującym wśród osób dorosłych, co wzbogaciło ocenę sytuacji kradzieży tożsamości popełnianej przez nieletnich w Polsce.
Identity theft is being presented more and more often in the media as a 21st-century problem. Up to now, scientists in Poland have focused on adult identity thef offenders. In view of the dynamic development of new technologies in recent years, which is contributing both to the spread of identity theft as well as to young consumers’ growing share inbthe use of new technologies, I decided to look at the incidence of identity theft among juveniles. The article describes selected criminological aspects of this relatively new offence, and attempts to show its commission by juveniles on the basis of court records, and to describe its prevention and combating. The article compares and contrasts data on the offence committed by juveniles with the corresponding figures for adult offenders, enhancing what we know about identity theft committed by Polish juveniles.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2020, 20, 2; 187-208
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauka a praktyka z perspektywy polityki karnej lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych
Theory and Practice in Poland’s Criminal Policy in the 1970s and ’80s
Autorzy:
Pływaczewski, Emil W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098380.pdf
Data publikacji:
2021-06-24
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo karne
polityka kryminalna
nauka a praktyka
zapobieganie przestępczości
reforma prawa karnego
criminal law
criminal policy
theory and practice
crime prevention
penal law reform
Opis:
Artykuł dotyczy zagadnienia polityki kryminalnej w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem okresu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. W 1969 r. Sejm uchwalił nową kodyfikację karną, w tym kodeks karny, który zastąpił kodeks karny z 1932 r. Najbardziej rozczarowującą częścią nowego kodeksu karnego były określone w nim sankcje. Ich system pozostał nadmiernie sztywny i surowy; najczęściej stosowaną karą pozostała kara pozbawienia wolności. Między innymi kodeks wprowadził wyjątkowo surowe sankcje – środki karne wobec recydywistów. Efektem tych rozwiązań prawnych, lojalnie stosowanych przez judykaturę, był znaczący wzrost populacji więziennej (w latach siedemdziesiątych wahała się ona od 90 do 130 tysięcy, tj. przeciętnie 235 na 100 tysięcy mieszkańców). W tym zakresie Polska niekorzystnie i znacząco odbiegała od większości innych krajów wschodniej Europy, nie mówiąc już o krajach zachodnich. Powstanie „Solidarności” w sierpniu 1980 r. było początkiem odchodzenia od komunizmu w sowieckim stylu. Ekspercka krytyka ustawodawstwa karnego i realizowanej na jego gruncie represyjnej polityki kryminalnej zaowocowała przygotowaniem w 1981 r. dwóch projektów nowego kodeksu karnego. Kulminacja konfliktu pomiędzy władzą a opozycją nastąpiła w grudniu 1981 r. Wówczas komunistyczny rząd kierowany przez generała Wojciecha Jaruzelskiego wydał dekret o stanie wojennym, będący uderzeniem w silny ruch opozycyjny. Cztery lata później w 1985 r. została uchwalona drakońska ustawa o szczególnej odpowiedzialności karnej. Od 1987 r. Komisja Kodyfikacyjna (jej skład został zmieniony po zawarciu porozumienia tzw. okrągłego stołu pomiędzy stroną rządową a opozycją) przygotowywała nowe projekty kodeksu karnego, kodeksu postępowania karnego i kodeksu karnego wykonawczego. Nowa kodyfikacja karna, w tym kodeks karny, uchwalona została przez Sejm 19 kwietnia 1997 r., a weszła w życie 1 września 1998 r. W konkluzji autor stwierdza, że punitywny charakter systemu sprawiedliwości karnej, odziedziczony po poprzednim ustroju, wywiera wpływ na dzisiejszą politykę kryminalną, łącznie z problemami zmniejszenia populacji więziennej.
The article addresses issues from the criminal policy Poland pursued in the 1970s and ’80s. In 1969 Sejm enacted a new criminal codification, including a Penal Code to replace the 1932 Penal Code. Te most disappointing part of the new Penal Code were the penalties. Penalisation was still kept unduly harsh and rigid, with imprisonment as the most frequently form of punishment. One of the innovations the Code adopted was a set of exceptionally stringent measures against recidivists. As the result of these amendments, which the courts duly implemented, there was a steep rise in the number of inmates held in Polish prisons. In the ’70s it fluctuated between 90 and 130 thousand, on average amounting to 235 in 100 thousand inhabitants. The figures for Poland were much higher than those for most other East European countries, let alone Western Europe. Te emergence of Solidarity in August 1980 turned out to be the beginning of the end for Soviet-style Communism. In 1981 strong criticism from experts on criminal law, who castigated Poland’s penal law and repressive criminal policy, led to the compilation of two drafts for a new penal code. In December 1981 the conflict between General Wojciech Jaruzelski’s Communist government and its (unrecognised) opposition culminated in the imposition of Martial Law, designed to crush the powerful opposition movement. Four years later, a draconian law was instituted, bringing in “special criminal liability”. Since 1987, Poland’s Codification Commission, which was re-constituted in 1989 following the Round Table Agreement concluded between the leaders of PZPR (the ruling Communist Party) and the opposition, has been working on new drafts of the penal code, the code of criminal procedure, and the code on the execution of penalties. Te new legislation, including a new penal code, was passed by Sejm in 1997, and entered into force on 1 September 1998. I conclude with a remark that the punitive character of the criminal justice system Poland inherited from the Communist system is still exerting a considerable influence on the country’s current policy on criminal justice, and is still contributing to problems with reducing the prison population.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 2; 115-141
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CZYN POPEŁNIONY W „AFEKCIE” WEDŁUG KONCEPCJI ARYSTOTELESA
Crimes of passion according to Aristotle
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096773.pdf
Data publikacji:
2022-08-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
rzymskie prawo karne; przestępstwo w afekcie; odpowiedzialność karna; wina; umyślność/nieumyślność.
Roman criminal law; crimes of passion; criminal liability; guilt, voluntary/involuntary.
Opis:
Dzieła filozofczne stanowią jedno z ważnych źródeł poznania praw antyku. Pośród nich Etyki Arystotelesa zasługują na szczególne wyróżnienie. Bogactwo i dojrzałość jego myśli inspirować mogą do refleksji nad obowiązującym systemem prawa. Filozof poświęca znaczną część swoich rozważań rozróżnieniu działań zależnych i niezależnych od woli człowieka. Na ich tle czyni kilka ważnych uwag na temat oceny moralnej czynów popełnionych pod wpływem emocji, które odnieść można do ich oceny prawnej. W jego refleksjach wybrzmiewają też reminiscencje szerokiego wachlarza współczesnych instytucji prawa karnego: od zagadnień związanych z pojęciem czynu, rodzajem i stopniem winy sprawcy oraz przymusem i brakiem świadomości, po bardziej wysublimowane kwestie, jak niepoczytalność, zawinienie na przedpolu czynu czy właśnie czyny popełnione w „afekcie”.
Ancient works on philosophy are an important source of information on the laws observed in Antiquity, and Aristotle’s Ethics is a special instance of this phenomenon. The abundance and maturity of his ideas on the law may inspire reflection on our current legal system. Aristotle devotes a considerable part of his Ethics to the distinction between voluntary and involuntary acts. He uses this discussion as a background to some important remarks on the moral assessment of acts committed under the influence of emotions which may relate to their legal evaluation. His reflections hark back to a wide range of the criminal law institutions of his times, such as the ancient concept of an offence and issues related to this, the type and degree of the offender’s guilt, his acting under duress or lack of awareness, as well as more sophisticated issues such as insanity, culpability prior to the commission of the offence, and crimes of passion.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 2; 89-120
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘MODUS OPERANDI’ SPRAWCY PRZESTĘPSTWA KARNEGO W ROZWAŻANIACH RZYMSKIEJ JURYSPRUDENCJI?
A criminal offender’s modus operandi in Roman jurisprudence?
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096769.pdf
Data publikacji:
2022-08-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
przestępstwo prawa publicznego; rzymskie prawo karne; jurysprudencja; Claudius Saturninus.
crimen publicum; Roman criminal law; jurisprudence; Claudius Saturninus.
Opis:
W dobie integracji i budowy europejskiego prawa karnego, rzymskie postrzeganie przestępstwa może wzbogacić dyskusję nad europejską koncepcją sprawstwa czynu kryminalnego o doświadczenie historyczne. Wprawdzie juryści rzymscy nie rozwinęli nauki o przestępstwie karnym, podejmowali jednak nieliczne próby opisania istoty przestępstwa prawa publicznego. Stylistyka wywodów Claudiusa Saturninusa i Paulusa może budzić dalekie skojarzenia z pojęciem modus operandi sprawcy przestępstwa, znanym współczesnej kryminologii. Juryści tworząc modele sposobów popełniania przestępstw opierali się na opisach przestępstw znanych im z leges iudiciorum publicorum, ale ograniczyli się głównie do strony przedmiotowej przestępstwa. Problematyka modus operandi w prawie rzymskim wymaga zatem dalszych badań uwzględniających specyfikę norm rzymskiego prawa karnego, którą wyraża penalizacja wskazanych w ustawach różnorodnych sposobów działania sprawców czynów kryminalnych.
At a time when European criminal law is undergoing a process of integration and development, the way the concept of an offence was perceived in Roman law may make a helpful contribution to the European concept of causation in criminal law, enhancing it from a perspective on historical experience. While the Roman jurists did not advance a highly sophisticated notion of the criminal offence in their theory, nonetheless they did make a few attempts to describe the nature of the crimen publicum. The style Claudius Saturninus and Paulus employed in their work may conjure up a remote association with the idea of a criminal offender’s modus operandi – a familiar concept in modern criminology. To create their models of the ways in which ancient offenders committed their crimes, Roman jurists relied on the accounts of crimes given in the leges iudiciorum publicorum, but they usually kept their remarks to the offence’s normative aspect. For a better insight into the question of modus operandi in Roman law, we shall have to embark on further research, taking a closer look at the specific features of the provisions of criminal law in ancient Rome, as expressed in the penalties prescribed in the relevant legal provisions depending on the different methods ancient offenders used to commit their crimes.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 2; 15-42
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ZAKRES KRYMINALIZACJI NIELEGALNEJ DZIAŁALNOŚCI DEPOZYTOWEJ (PRZYCZYNEK DO WYKŁADNI ART. 171 UST. 1 PRAWA BANKOWEGO)
The Scope of Criminalization of Illegal Deposit Activities: a Contribution to the Interpretation of Article 171 sec. 1 of the Polish Banking Law
Autorzy:
Majewski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096680.pdf
Data publikacji:
2021-06-24
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
monopol banków; czynności bankowe; działalność depozytowa; prawo bankowe; prawo karne.
the monopoly enjoyed by banks; banking activities; deposit activities; banking law; criminal law.
Opis:
Działalność banków podlega w Polsce, podobnie jak w innych krajach, ścisłej reglamentacji prawnej i intensywnemu nadzorowi państwa. Jej najistotniejszym przejawem jest działalność depozytowo-kredytowa. Efektywnej ochronie względnego monopolu banków na prowadzenie działalności depozytowej służy między innymi art. 171 ust. 1 pr. bank., który przewiduje odpowiedzialność karną za prowadzenie bez zezwolenia działalności polegającej na gromadzeniu środków pieniężnych innych podmiotów w celu udzielania kredytów, pożyczek pieniężnych lub obciążania ryzykiem tych środków w inny sposób. Celem artykułu jest możliwie precyzyjne wyznaczenie zakresu kryminalizacji wyznaczonego przez ten przepis. Jest to kwestia praktycznie doniosła, gdyż w Polsce działa wiele podmiotów gospodarczych niebędących bankami, których działalność zakłada obciążanie środków pieniężnych ryzykiem w określony sposób. Jeżeli są to środki pieniężne pozyskane w ramach tzw. zewnętrznego finansowania, a często tak bywa, rodzi się pytanie o stosunek tego rodzaju działalności do art. 171 ust. 1 pr. bank. Autor dowodzi, że zakres zastosowania tego przepisu nie obejmuje przypadków, w których podmiot niebędący bankiem w ramach nakierowanej na to działalności gromadzi wprawdzie środki pieniężne innych podmiotów, ale bez obowiązku zwrotu tych środków, ani też przypadków, gdy gromadzi on takie środki pod tytułem zwrotnym, ale in concreto prowadzenie takiej działalności nie jest bezprawne.
Just as in other countries, in Poland, too, the operations of banks are subject to strict legal regulations and State supervision. The chief components of a bank’s operations are its deposit and credit activities. Effective protection of the relative monopoly enjoyed by banks to conduct deposit activities is provided by legislation, including Article 171 section 1 of Prawo Bankowe (the Polish Banking Law), which provides for the prosecution of any activity conducted without official permission and involving the collection of monies from third parties in order to grant credit or loans, or to expose such monies to any other type of risk. The purpose of this paper is to determine the scope of criminalization stipulated under this provision as precisely as possible. This is an important issue from a practical point of view, since there are numerous business entities operating in Poland which are not banks but which undertake activities involving the putting of third-party funds at risk. If such funds come from external financing, which is often the case, we may ask how such operations relate to the type of activity defined in Article 171 section 1. I argue that the scope of this provision does not cover cases in which an entity which is not a bank collects monies from third parties as part of its business activities involving such collection, though with no obligation to repay; or cases when such monies are collected subject to repayment, though the specific operation is not illegal as such.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 2; 91-114
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRAWNOKARNA OCENA BEZPRAWNOŚCI ZACHOWAŃ ZNIEWAŻAJĄCYCH W INTERNECIE
An Assessment of the Internet Activities of Cyberbullies from the Point of View of Criminal Law
Autorzy:
Grudecki, Michał
Fic, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096710.pdf
Data publikacji:
2021-09-25
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo karne; bezprawność; mowa nienawiści; flame wars; pierwotna legalność; Internet.
criminal law; unlawfulness; hate speech; flame wars; primary legality; the internet.
Opis:
W niniejszym artykule autorzy omawiają zagadnienie internetowej działalności sprawców agresji elektronicznej z punktu widzenia prawnokarnej bezprawności ich czynów. Analiza poczyniona w publikacji została zawężona do zachowań znieważających, te bowiem cechują się relatywnie niską społeczną szkodliwością, z drugiej zaś strony spotykane są w sieci powszechnie. Ze względu na obrane zagadnienie, szczególne warte uwagi są zjawiska określane jako flejming (z ang. flaming wars – zażarte wojny), polegający na agresywnej potyczce słownej między użytkownikami Internetu, oraz hejting (z ang. hate speech – mowa nienawiści), sprowadzający się do obrażania innej osoby czy zjawiska. Autorzy przedstawiają poglądy na temat przyczyn tych zachowań oraz typów czynów zabronionych, które potencjalnie mogą je penalizować. W dalszej części artykułu autorzy opisują czynniki relewantne dla oceny bezprawności wskazanych powyżej zjawisk, takie jak reguły postępowania z dobrem prawnym, w tym wpływająca na nie zgoda dysponenta dobrem czy warunki kontratypizacji zachowań. Rozważania te umożliwiają wyciągnięcie wniosków co do społecznej akceptowalności czynów znieważających w Internecie lub też uznania ich za objęte kontratypem.
In this article we discuss the issue of the internet activities of cyberbullies from the aspect of criminal liability. Te analysis presented in the paper has been narrowed down to insults, which have a low level of social harmfulness but are quite prevalent on the web. The “flaming wars” phenomenon, an aggressive form of verbal exchanges between internet users, and hate speech, which boils down to insulting another person, are some of the aspects worthy of special attention. We present our opinion on the causes of such behaviour and the types of offences potentially liable to prosecution. In the following section of the paper we describe relevant factors for the assessment of the illegality of cyberbullying, such as provisions relating to legal interests, including owner’s consent, or the rules governing the contra-typifcation of behaviours. Our observations have allowed us to draw conclusions on the social acceptability or counter-typifcation of cyberbullying.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 3; 213-243
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NAJCIĘŻSZE PRZESTĘPSTWA SZARIATU (‘HUDUD’) W ŚWIETLE UWAG ZAWARTYCH W KLASYCZNYM PODRĘCZNIKU ‘UMDAT AL-SALIK’ AL-MISRIEGO
The ‘Hudud’ or most Serious Offences under Sharia Law in the Light of Certain Remarks in Al-Misri’s Classic Handbook, ‘Umdat al-Salik’
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096447.pdf
Data publikacji:
2019-10-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
szariat
islamskie prawo karne
„Umdat al-Salik”
hudud
„Wsparcie dla podróżującego”.
sharia
Islamic criminal law
Umdat al-Salik
Reliance of the Traveller.
Opis:
Do źródeł poznania szariatu, oprócz Koranu oraz tekstów sunny, należą również dzieła jurysprudencji islamskiej. Umdat al-Salik jest podręcznikiem tego świętego prawa napisanym w XIV wieku n.e. przez Ahmad ibn Naqib al-Misriego i jest jednym z najbardziej godnych zaufania dzieł szafickiej szkoły prawniczej. Jego tłumaczenie na język angielski dokonane przez N.H.M. Kellera zostało uznane przez autorytety świata muzułmańskiego za dzieło wartościowe i wiarygodne. Uzyskało również akceptację rządów kilku państw muzułmańskich. Podręcznik ten zawiera między innymi opis szczegółowych regulacji dotyczących najpoważniejszych przestępstw prawa islamskiego - hudud. Bezpośrednio godzą one w islam oraz całą społeczność muzułmańską, a karane są z mocy boskiego nakazu. Źródłem ich penalizacji każdorazowo musi być Koran lub sunna. W ich wypadku sędzia nie ma swobody w zakresie wymiaru kary, stwierdza jedynie winę oskarżonego, a sankcja karna jest sztywno określona w źródłach i nie można jej zmienić. Zaliczyć można do nich: cudzołóstwo (zina), oskarżenie o cudzołóstwo bez wymaganych zeznań świadków (qadhf), kradzież (sariqa), rozbój (hirabah albo tariq), picie alkoholu (khamr), bunt przeciw kalifowi (baghy) oraz apostazję (riddah).
Islamic jurisprudence is one of the sources of information on Sharia law, alongside the Quran and the Sunnah. The Umdat al-Salik is a manual of this sacred law composed in the 14th century by Ahmad ibn Naqib al-Misri, and it is one of the most trustworthy works of the Shaf’i school of law. Its English translation by N.H.M. Keller has been acknowledged by as Islamic authorities invaluable and reliable, and it has also earned the recognition of the governments of several Muslim countries. Al-Misri’s manual contains regulations concerning the hudud, the most serious offences under Islamic law. Hudud crimes directly offend Islam and the Muslim community as a whole, and are punishable on the grounds of Allah’s will. Hence the source of their penalization must always be the Quran or the Sunnah. A judge has no discretion in selecting a penalty for a hudud crime, because it is prescribed in the sources and is immutable. Te hudud crimes are adultery (zina), the bringing of an accusation of adultery without producing the required statements from witnesses (qadhf), theft (sariqa), armed robbery (hirabah or tariq), drinking alcohol (khamr), rebellion against the caliph (baghy) and apostasy (riddah).
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 3; 155-184
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
GORSZE LATA POLSKIEJ ROMANISTYKI
Autorzy:
Zabłocka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664009.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Research on Roman law in Poland
progress in academic careers
translation of source texts
private law
criminal law
public law.
romanistyka polska
awanse naukowe
tłumaczenie źródeł
prawo prywatne
prawo karne
prawo publiczne.
Opis:
This paper reviews the work done by Polish Romanist scholars and their academic progress in the last three years. Unfortunately their achievements have been far less than what they did in 2011-2013 (cf. «Zeszyty Prawnicze» 15.2/2015). Only 15 monographs were published in 2014-2016 (not counting source editions, collected volumes, and books by historians) – in other words half of what was published in the previous 3-year period (30 volumes). Polish Romanists prefer to focus on criminal and public law, and are not so eager to work on private law. Furthermore, the younger generation of Polish Romanists tend to appreciate foreign publications on marginal issues rather than refer to the work of their colleagues.However, there was an exceptional volume of interest in the translation and edition of source materials, both of the legal and non-legal type, along with commentary on them, which has always been at the foundation of the work of historians and Romanists.
W pracy ukazano awanse i dorobek polskich romanistów w ostatnich trzech latach. Niestety jest on znacznie mniejszy niż w latach 2011-2013 (Cf. «Zeszyty Prawnicze» 15.2/2015). Opublikowano (nie licząc publikacji źródeł, prac zbiorowych i książek pióra historyków) tylko 15 monografi, czyli o połowę mniej niż w poprzednim 3-letnim okresie (30 monografi). Romaniści kieruję chętniej swe zainteresowania ku prawu karnemu i publicznemu, rzadziej zajmują się prawem prywatnym. Dalej młodsi polscy autorzy bardziej cenią przyczynkarskie pozycje z literatury zagranicznej niż powoływanie swoich kolegów.Należy jednak podkreślić wyjątkowe zainteresowanie tłumaczeniem, opracowywaniem i komentowaniem źródeł, zarówno prawniczych, jak i nieprawniczych, które są zawsze podstawą pracy historyków i romanistów.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2017, 17, 4
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
REGULACJE PRAWNE DOTYCZĄCE WYKORZYSTYWANIA KOMÓREK MACIERZYSTYCH ORAZ HYBRYD CYTOPLAZMATYCZNYCH W WYBRANYCH KRAJACH EUROPEJSKICH
Legal Regulations for the Use of Stem Cells and Cytoplasmic Hybrids in Selected European Countries
Autorzy:
Szczepaniec, Maria
Grotowska, Maria
Rosiak, Łukasz
Miśkiewicz, Aleksandra
Szwedziak, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096442.pdf
Data publikacji:
2019-10-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
hybrydy cytoplazmatyczne
embriony
komórki macierzyste
indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste
regulacje prawne
prawo karne
eksperyment
prawo europejskie.
cytoplasmic hybrids
embryos
stem cells
induced pluripotent stem cells
legal regulations
criminal law
experiment
European law.
Opis:
Przedmiotem publikacji jest analiza rozwiązań regulacji prawnych w wybranych państwach europejskich w zakresie badań przeprowadzanych przy użyciu komórek macierzystych o różnym pochodzeniu: z embrionów, hybryd cytoplazmatycznych oraz indukowanych pluripotencjalnych komórek macierzystych. Artykuł przedstawia obecną sytuację na gruncie polskiego ustawodawstwa, a następnie omawia zastosowane rozwiązania prawne we Włoszech, Hiszpanii, Niemczech, Austria, Republice Czeskiej, Bułgarii, Szwecji, Danii, Finlandii, Anglii, Francji oraz na Węgrzech. Wybrane kraje posiadają zróżnicowane prawo w zakresie możliwości przeprowadzania badań, począwszy od restrykcyjnych zakazów, poprzez warunkowe dopuszczenie wykorzystywania embrionów bądź cybryd albo indukowanych pluripotencjalnych komórek macierzystych, a kończąc na wprowadzeniu do porządku prawnego kompleksowych uregulowań.
The aim of this article is to analyse the legal regulations on the use of stem cells in selected European countries, in the light of research conducted on stem cells of various origin: embryonic, from cytoplasmic hybrids, and from induced pluripotent stem cells. I present the current Polish legislation and discuss the legal regulations in Italy, Spain, Germany, Austria, the Czech Republic, Bulgaria, Sweden, Denmark, Finland, the United Kingdom, France, and Hungary. The countries I have selected for my study have different legal regulations on the possibilities for research – from a restrictive ban, through conditional permission for the use of embryos, cytoplasmic hybrids or induced pluripotent stem cells, to the introduction of comprehensive regulations into the given country’s legal system.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 3; 31-74
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies