Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Prawo" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
BADANIA ROMANISTÓW POLSKICH W LATACH 2011-2013
Autorzy:
Zabłocka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664029.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
romanistyka polska
awanse naukowe
tłumaczenie źródeł
prawo prywatne
prawo karne
prawo publiczne.
Opis:
Polish Romanists' Research Work, 2011-2013SummaryA look at the research done by Polish Romanists in the 21st century and its effects in the form of publications and progress on the academic ladder confirms the claim that Poland continues to be one of the leading countries for scholarship in Roman law. In the first decade of the century four Polish scholars of Roman law were appointed to full professorships, seven gained their post-doctoral habilitation degrees, and forty-five were awarded the doctor’s degree. The figures for the past three and a half years are respectively four professorships (with a further two waiting for the formality of the President’s signature on the appointment), eight habilitations, and twelve doctorates. A characteristic feature marking recent years has been an unprecedented number of translations (into Polish) of source texts, usually accompanied by an extensive commentary. The main achievement in this area has been the translation of the Digests by a team of lawyers and linguists. Alongside the publication of source texts and collective volumes, the past years have also seen the issue of thirty-three monographs and hundreds of articles on a variety of subjects, but one of the characteristic features has been an unprecedented interest in public law, especially criminal law, which has given rise to eight monographs in three years. Unfortunately, certain tendencies have given cause for concern, as quantity is not always tantamount to quality. A lot of articles do not come up to the required standard and call for improvement as regards references and recent literature (especially Polish publications) cited, writing style, and a more critical approach to their subject. Many articles offer an oversimplified comparison of a contemporary legal institution with aspects of Roman law. Occasionally suggestions are made that only subjects which are directly related to today’s issues should be addressed. Time will tell whether this is the right attitude to take.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 2
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eutanazja, jako problem prawny i etyczny
Euthanasia, as a legal and ethical issu
Autorzy:
RABIEGA, REMIGIUSZ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/660972.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
eutanazja
prawo karne
etyka
medycyna
euthanasia
criminal law
ethics
medicin
Opis:
In this article, the author discusses the issue of euthanasia mainly from the point of view of Polish criminal law and in terms of ethical standards. These standards  significantly shape the society, affecting also on the appearance of the legislation. Since the legislature has decided to describes the type of euthanasia (murder at the request and under the influence of compassion) in the penal code, it must mean, that such behavior despite (it might seem) a manifestation of mercy - must demonstrate a certain degree of social harm. Moreover, this act forbidden under threat the penalty, confirms the limitations in the disposal of legal goods, which have an universal character. This means that even in the case of agreement (here even required or demanded from the killed person) offender can not be inculpabled.In addition to the legal nature, euthanasia shows primarily  relationship with an ethical realm. Both: the Hippocratic Oath and the science of the Catholic Church, considers human life as the most important good. This means that nobody is allowed to decide on taking someone else's life. Legalized euthanasia may therefore constitute a significant threat, so be sure to think about where is the line between sacrum and profanum
W niniejszym artykule autor omawia kwestię zabójstw eutanatycznego głównie z punktu widzenia polskiego prawa karnego oraz w ujęciu norm etycznych. Normy te w znaczny sposób kształtują społeczeństwo, wpływając jednocześnie na wygląd ustawodawstwa. Ponieważ prawodawca zdecydował się na umieszczenie w kodeksie karnym typu opisującego zabójstwo na żądanie i pod wpływem współczucia, oznaczać to musi, iż zachowanie takie pomimo (zdawać by się mogło) pewnego przejawu miłosierdzia – wykazywać musi jednak określony stopień społecznej szkodliwości czynu. Ponadto rzeczona typizacja potwierdza ograniczoność w sferze dysponowania dobrami prawnymi, mającymi charakter uniwersalny. Oznacza to, że nawet w przypadku zgody (tutaj nawet żądania) dysponenta dobrem prawnym, nie można liczyć na ekskulpację sprawcy. Prócz charakteru prawnego, eutanazja wykazuje przede wszystkim powiązanie ze sferą etyczną. Zarówno przysięga Hipokratesa, jak i nauka Kościoła katolickiego uznają życie ludzkie jako wartość najważniejszą. Oznacza to, iż nikomu nie wolno decydować o odbieraniu cudzego życia. Legalizacja eutanazji stanowić może zatem istotne zagrożenie, dlatego też należy zastanowić się nad tym, gdzie przebiega granica między tym, co zaliczane jest do sfery sacrum, a tym, co należy już do profanum…
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2016, 59, 1; 161-178
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestępstwo uporczywej nie alimentacji
The offence of persistent avoidance of alimony
Autorzy:
MAJKRZAK, KATARZYNA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/660748.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
alimentacja
rodzina
obowiązek opieki
prawo karne
alimony
family
duty of care
penal law
Opis:
One of the criminal offences against family and care is the offence of persistent avoidance of alimony as referred to in Art. 209 of the Penal Code. The offence involves persistent avoidance by the offender of the obligation of care, imposed by law or judicial order, through failure to make payments to support closest relative or another person and thereby exposing such person to the inability to meet basic necessities of life. Persistent avoidance of alimony is material constructive offence (not offence of violation). It can be committed only by the person responsible for alimony payments, hence the offence of persistent avoidance of alimony is an individual offence.  The premise of persistence determines the subject of the offence by limiting its intent only in the form of direct intent. Persistence is highly evaluative, therefore it is assumed to be of objective and subjective characteristic. For persistent avoidance is seen as long-term behaviour (objective element) the feature of which is tenacity (an in-spite action - subjective element). The prevailing view in the jurisprudence of the Supreme Court is that that avoidance of alimony occurs when the offender, despite the objective possibility meet the obligation fails to do it.
Jednym z przestępstw przeciwko rodzinie i opiece jest przestępstwo niealimentacji, o którym mowa w art. 209 Kodeksu karnego. Strona przedmiotowa przestępstwa wyraża się w uporczywym uchylaniu się od ciążącego na sprawcy z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego obowiązku opieki poprzez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to narażenie jej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Niealimentacja jest przestępstwem materialnym z narażenia (a nie z naruszenia). Sprawcą może być jedynie osoba zobowiązana do świadczeń alimentacyjnych, dlatego przestępstwo uporczywej niealimentacji jest przestępstwem indywidualnym. Przesłanka uporczywości określa stronę podmiotową przez ograniczenie jej umyślności tylko w postaci zamiaru bezpośredniego. Uporczywość ma charakter niezwykle ocenny, dlatego przyjmuje się że jest to znamię obiektywno-subiektywne. Uporczywe uchylanie się sprowadza się bowiem do długotrwałego postępowania (element obiektywny), które nacechowane jest nieustępliwością (działaniem na przekór – element subiektywny). W orzecznictwie Sądu Najwyższego przeważa pogląd, że uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego zachodzi wtedy, gdy sprawca pomimo obiektywnej możliwości jego wykonania, nie spełnia tego obowiązku.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2016, 59, 3; 143-174
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
GORSZE LATA POLSKIEJ ROMANISTYKI
Autorzy:
Zabłocka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664009.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Research on Roman law in Poland
progress in academic careers
translation of source texts
private law
criminal law
public law.
romanistyka polska
awanse naukowe
tłumaczenie źródeł
prawo prywatne
prawo karne
prawo publiczne.
Opis:
This paper reviews the work done by Polish Romanist scholars and their academic progress in the last three years. Unfortunately their achievements have been far less than what they did in 2011-2013 (cf. «Zeszyty Prawnicze» 15.2/2015). Only 15 monographs were published in 2014-2016 (not counting source editions, collected volumes, and books by historians) – in other words half of what was published in the previous 3-year period (30 volumes). Polish Romanists prefer to focus on criminal and public law, and are not so eager to work on private law. Furthermore, the younger generation of Polish Romanists tend to appreciate foreign publications on marginal issues rather than refer to the work of their colleagues.However, there was an exceptional volume of interest in the translation and edition of source materials, both of the legal and non-legal type, along with commentary on them, which has always been at the foundation of the work of historians and Romanists.
W pracy ukazano awanse i dorobek polskich romanistów w ostatnich trzech latach. Niestety jest on znacznie mniejszy niż w latach 2011-2013 (Cf. «Zeszyty Prawnicze» 15.2/2015). Opublikowano (nie licząc publikacji źródeł, prac zbiorowych i książek pióra historyków) tylko 15 monografi, czyli o połowę mniej niż w poprzednim 3-letnim okresie (30 monografi). Romaniści kieruję chętniej swe zainteresowania ku prawu karnemu i publicznemu, rzadziej zajmują się prawem prywatnym. Dalej młodsi polscy autorzy bardziej cenią przyczynkarskie pozycje z literatury zagranicznej niż powoływanie swoich kolegów.Należy jednak podkreślić wyjątkowe zainteresowanie tłumaczeniem, opracowywaniem i komentowaniem źródeł, zarówno prawniczych, jak i nieprawniczych, które są zawsze podstawą pracy historyków i romanistów.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2017, 17, 4
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRZESTĘPSTWO CIĄGŁE WE WSPÓŁCZESNYM ROSYJSKIM PRAWIE KARNYM
Autorzy:
Machlańska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663803.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
continuous crime
concurrence of offences
Russian criminal law
criminal law
reduction mechanism.
przestępstwo ciągłe
zbieg przestępstw
rosyjskie prawo karne
prawo karne
mechanizm redukcyjny.
Opis:
Summary One of the striking features of contemporary Russian criminal law is the fact that the ruling of the Plenum of the Supreme Court of the USSR of 4th March 1929 defining ‘continuous crime’ is still the introduction to the deliberations on this institution, which from the Polish point of view is remarkable, because none of the court decisions issued in Poland in the Communist period has been attributed such importance. It should also be noted that even though in the current Russian Penal Code (1996) there is no regulation for the construction of continuous crime, which is explained by the fact that a common position has still not been set forth on its premises or shape, which in turn raises concern from the point of view of the principle of nullum crimen sine lege.
StreszczenieZnamiennym dla współczesnego rosyjskiego prawa karnego jest fakt, że do tej pory postanowienie Plenum Sądu Najwyższego ZSRR z 4 marca 1929 r., które  definiuje przestępstwo ciągłe, stanowi wstęp do rozważań o tej instytucji, co z polskiego punktu widzenia stanowi fenomen, gdyż żadnemu z judykatów wydanych w okresie PRL nie przypisywano tak ogromnego znaczenia. Należy także podkreślić, że również w obecnie obowiązującym rosyjskim Kodeksie karnym z 1996 r. nie uregulowano konstrukcji przestępstwa ciągłego, co tłumaczone jest tym, że po dzień dzisiejszy nie wypracowano wspólnego stanowiska odnośnie do jego przesłanek czy kształtu, co jednakże budzi zastrzeżenia z punktu widzenia zasady nullum crimen sine lege.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2017, 17, 2
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uprowadzenie bądź zatrzymanie małoletniego lub osoby nieporadnej w świetle art. 211 kodeksu karnego
Abduction or detention of a minor or a helpless person in the light of art. 211 of the Criminal Code
Autorzy:
MAJKRZAK, KATARZYNA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662630.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
uprowadzenie
rodzina
prawo karne
opieka i nadzór
abduction
family
penal law
care and supervision
Opis:
In the article 211 of the Criminal Code in the catalog of offenses against family and care, the legislator stated that anyone who, against the will of a person appointed to care or supervision, abduct or detain a minor under the age of 15 or mentally or physically helpless person shall be subject to the penalty of deprivation of liberty of 3 months up to 5 years. Institution of care and supervision is the legal and statutory protection. At the same time care and supervision are provided for the proper development and well-being of a minor or helpless person. The crime implies the effect of deprivation of legitimate care or supervision over a minor below the age of 15 or a helpless person.
W art. 211 kodeksu karnego w katalogu przestępstw przeciwko rodzinie i opiece, ustawodawca określił iż, kto wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru, uprowadza lub zatrzymuje małoletniego poniżej lat 15 albo osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Dobrem prawnym podlegającym ochronie prawnokarnej jest instytucja opieki i nadzoru. Przy czym opieka i nadzór ustanawiane są w trosce o prawidłowy rozwój i dobro osoby małoletniej lub nieporadnej. Przestępstwo niniejsze ma charakter skutkowy. Skutkiem jest pozbawienie uprawnionego możliwości sprawowania opieki lub nadzoru w stosunku do małoletniego poniżej lat 15 lub nieporadnego.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 2; 173-183
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CZY „OBCY” W PAŃSTWIE OZNACZA KŁOPOTY? FENOMEN PRZESTĘPCZOŚCI CUDZOZIEMCÓW W SZWAJCARII ZE SZCZEGÓLNYM UWZGLĘDNIENIEM POLAKÓW
Does “Foreigner” always Mean Trouble? Crime Committed by Foreigners in Switzerland, with Particular Emphasis on Crime Committed by Poles
Autorzy:
Dajnowicz-Piesiecka, Diana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096449.pdf
Data publikacji:
2019-10-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo karne
przestępczość
Szwajcaria
imigranci
przestępstwa narkotykowe
przestępstwa drogowe
kodeks karny
przestępczość cudzoziemców
criminal law
crime
Switzerland
immigrants
drug offences
traffic offences
the penal code
crime committed by foreigners
Opis:
Artykuł dotyczy fenomenu przestępczości cudzoziemców w Szwajcarii. Ze szczególną uwagą omówiono zwłaszcza obraz przestępczości, której w Szwajcarii dopuszczają się Polacy. Miało to na celu weryfikację prawdziwości funkcjonującego w europejskich społeczeństwach stereotypu Polaka-przestępcy. Badania, których wyniki prezentuje przedmiotowe opracowanie, przeprowadzono za pomocą metody analizy danych wtórnych. Wykorzystano statystyki kryminalne dotyczące skazań cudzoziemców za popełnienie przestępstwa, które pozyskano ze szwajcarskiego Federalnego Urzędu Statystycznego. Analiza danych liczbowych pozwoliła jednoznacznie stwierdzić, iż w obrazie przestępczości osądzonej wyrokiem skazującym w Szwajcarii przeważają sprawcy pochodzenia obcego, ponieważ cudzoziemcy co roku stanowią blisko 60% wszystkich skazanych w Szwajcarii osób. Wśród skazanych cudzoziemców znajdują się również Polacy, którzy coraz częściej postrzegają Helwecję jako atrakcyjny kierunek emigracji. Przestępczości Polaków w Szwajcarii swoją strukturą nie odstaje mocno od ogólnego obrazu przestępczości cudzoziemców w tym kraju, jednak warto wskazać, iż Polacy częściej niż przedstawiciele innych nacji, skazywani są za przestępstwa określone w szwajcarskiej ustawie o ruchu drogowym.
This article is on crime committed by foreigners in Switzerland, with a detailed discussion of crime committed by Poles. The purpose of focusing on the “Polish” crime was to check the authenticity of the stereotype of “the Polish criminal” in European societies. I carried out my research using the secondary data analysis method, and present my results in this study. I used the criminal statistics for the number of convicted foreigners which I obtained from the Swiss Federal Office of Statistics. My analysis of the data showed beyond all doubt that in the breakdown of crime in Switzerland there are more offenders from foreign countries than Swiss citizens. Every year foreigners make up nearly 60% of the offenders convicted in Switzerland. Convicted foreigners include Poles, who are finding Switzerland more and more of an attractive destination for immigration. The breakdown for crime committed by Poles in Switzerland does not differ very much from the general pattern of crime committed foreigners in that country, but it is worth pointing out that Poles are convicted of crimes under the Swiss Road Traffic Act more often than other immigrants.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 3; 203-229
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
REGULACJE PRAWNE DOTYCZĄCE WYKORZYSTYWANIA KOMÓREK MACIERZYSTYCH ORAZ HYBRYD CYTOPLAZMATYCZNYCH W WYBRANYCH KRAJACH EUROPEJSKICH
Legal Regulations for the Use of Stem Cells and Cytoplasmic Hybrids in Selected European Countries
Autorzy:
Szczepaniec, Maria
Grotowska, Maria
Rosiak, Łukasz
Miśkiewicz, Aleksandra
Szwedziak, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096442.pdf
Data publikacji:
2019-10-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
hybrydy cytoplazmatyczne
embriony
komórki macierzyste
indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste
regulacje prawne
prawo karne
eksperyment
prawo europejskie.
cytoplasmic hybrids
embryos
stem cells
induced pluripotent stem cells
legal regulations
criminal law
experiment
European law.
Opis:
Przedmiotem publikacji jest analiza rozwiązań regulacji prawnych w wybranych państwach europejskich w zakresie badań przeprowadzanych przy użyciu komórek macierzystych o różnym pochodzeniu: z embrionów, hybryd cytoplazmatycznych oraz indukowanych pluripotencjalnych komórek macierzystych. Artykuł przedstawia obecną sytuację na gruncie polskiego ustawodawstwa, a następnie omawia zastosowane rozwiązania prawne we Włoszech, Hiszpanii, Niemczech, Austria, Republice Czeskiej, Bułgarii, Szwecji, Danii, Finlandii, Anglii, Francji oraz na Węgrzech. Wybrane kraje posiadają zróżnicowane prawo w zakresie możliwości przeprowadzania badań, począwszy od restrykcyjnych zakazów, poprzez warunkowe dopuszczenie wykorzystywania embrionów bądź cybryd albo indukowanych pluripotencjalnych komórek macierzystych, a kończąc na wprowadzeniu do porządku prawnego kompleksowych uregulowań.
The aim of this article is to analyse the legal regulations on the use of stem cells in selected European countries, in the light of research conducted on stem cells of various origin: embryonic, from cytoplasmic hybrids, and from induced pluripotent stem cells. I present the current Polish legislation and discuss the legal regulations in Italy, Spain, Germany, Austria, the Czech Republic, Bulgaria, Sweden, Denmark, Finland, the United Kingdom, France, and Hungary. The countries I have selected for my study have different legal regulations on the possibilities for research – from a restrictive ban, through conditional permission for the use of embryos, cytoplasmic hybrids or induced pluripotent stem cells, to the introduction of comprehensive regulations into the given country’s legal system.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 3; 31-74
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sposoby przeciwdziałania powstaniu zgorszenia w świetle Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
Ways of Preventing Depravity in the Light of the Code of Canon Law 1983
Autorzy:
Saj, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371656.pdf
Data publikacji:
2019-09-07
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
zgorszenie
przestępstwo
prawo karne
sankcje karne
depravity
delict
criminal law
penal sanctions
Opis:
Przeanalizowane normy kodeksowe pozwalają wysnuć jeden wniosek: prawodawca kościelny troszczy się o to, by nie dopuścić do wstąpienia zgorszenia wiernych. Zakres podjętych w tym opracowaniu badań dotyczył właśnie sytuacji, w których może do tego dojść. By temu zapobiec, ustawodawca polecił konkretne działania, zawarte w ośmiu kanonach normujących różne sytuacje. I tak, duchowni winni wystrzegać się kontaktów z osobami, których postępowanie mogłoby narazić ich na problemy z zachowaniem celibatu. Przy sprawowaniu Eucharystii w świątyni niekatolickiej należy ściśle przestrzegać wydanych w tej materii norm kościelnych. W przypadku spowiedzi przy pomocy tłumacza należy zadbać, by nie ucierpiało na tym dobre imię penitenta. Obowiązek zachowania tajemnicy o tajnym zawarciu małżeństwa zostaje uchylony, gdy tego wymaga dobro sprawy. Spełnienie prawem wymaganych warunków pozwala udzielić pogrzebu jawnym grzesznikom. W pewnych sytuacjach w procesie karnym i spornym można zobowiązać do zachowania tajemnicy. Ordynariusz jest uprawniony, by nałożyć na oskarżonego konkretne ograniczenia w życiu i posłudze.   W tych właśnie sytuacjach należy nie dopuścić do zgorszenia. Przeprowadzona analiza pozwoliła ukazać sens istnienia tych prawnych procedur, mających na uwadze przede wszystkim dobro wiernych, a konkretnie ustrzeżenie ich przed zgorszeniem, które mogłoby mieć miejsce, gdyby nie wcześniejsza ingerencja kościelnego przełożonego.
The topic of depravity is present not only in moral theology, but it remains the subject of interest of the canon law. This phrase is present in numerous canons of the Code of Canon Law 1983 in the context of different legal situations. In this paper we turn attention to these situations which might result in depravity. Yet, depravity has not taken place, however the situation borders on it. Hence there are following situations analysed: these relations of clergy which may cause depravity, preventing depravity when Eucharist is celebrated in a non-Catholic temple; preventing depravity in case of confession with assistance of a translator, depravity vs. keeping secret of in case of marriage celebrated in secret, a danger of depravity in case of funeral of public sinners; keeping secret in the court trials, both criminal and contentious ones; prevention of depravity in hearing witnesses; preventive ordinations of the ordinary. In these situations the law maker advises to undertake proper actions to prevent depravity.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 3; 25-53
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauka a praktyka z perspektywy polityki karnej lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych
Theory and Practice in Poland’s Criminal Policy in the 1970s and ’80s
Autorzy:
Pływaczewski, Emil W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098380.pdf
Data publikacji:
2021-06-24
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo karne
polityka kryminalna
nauka a praktyka
zapobieganie przestępczości
reforma prawa karnego
criminal law
criminal policy
theory and practice
crime prevention
penal law reform
Opis:
Artykuł dotyczy zagadnienia polityki kryminalnej w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem okresu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. W 1969 r. Sejm uchwalił nową kodyfikację karną, w tym kodeks karny, który zastąpił kodeks karny z 1932 r. Najbardziej rozczarowującą częścią nowego kodeksu karnego były określone w nim sankcje. Ich system pozostał nadmiernie sztywny i surowy; najczęściej stosowaną karą pozostała kara pozbawienia wolności. Między innymi kodeks wprowadził wyjątkowo surowe sankcje – środki karne wobec recydywistów. Efektem tych rozwiązań prawnych, lojalnie stosowanych przez judykaturę, był znaczący wzrost populacji więziennej (w latach siedemdziesiątych wahała się ona od 90 do 130 tysięcy, tj. przeciętnie 235 na 100 tysięcy mieszkańców). W tym zakresie Polska niekorzystnie i znacząco odbiegała od większości innych krajów wschodniej Europy, nie mówiąc już o krajach zachodnich. Powstanie „Solidarności” w sierpniu 1980 r. było początkiem odchodzenia od komunizmu w sowieckim stylu. Ekspercka krytyka ustawodawstwa karnego i realizowanej na jego gruncie represyjnej polityki kryminalnej zaowocowała przygotowaniem w 1981 r. dwóch projektów nowego kodeksu karnego. Kulminacja konfliktu pomiędzy władzą a opozycją nastąpiła w grudniu 1981 r. Wówczas komunistyczny rząd kierowany przez generała Wojciecha Jaruzelskiego wydał dekret o stanie wojennym, będący uderzeniem w silny ruch opozycyjny. Cztery lata później w 1985 r. została uchwalona drakońska ustawa o szczególnej odpowiedzialności karnej. Od 1987 r. Komisja Kodyfikacyjna (jej skład został zmieniony po zawarciu porozumienia tzw. okrągłego stołu pomiędzy stroną rządową a opozycją) przygotowywała nowe projekty kodeksu karnego, kodeksu postępowania karnego i kodeksu karnego wykonawczego. Nowa kodyfikacja karna, w tym kodeks karny, uchwalona została przez Sejm 19 kwietnia 1997 r., a weszła w życie 1 września 1998 r. W konkluzji autor stwierdza, że punitywny charakter systemu sprawiedliwości karnej, odziedziczony po poprzednim ustroju, wywiera wpływ na dzisiejszą politykę kryminalną, łącznie z problemami zmniejszenia populacji więziennej.
The article addresses issues from the criminal policy Poland pursued in the 1970s and ’80s. In 1969 Sejm enacted a new criminal codification, including a Penal Code to replace the 1932 Penal Code. Te most disappointing part of the new Penal Code were the penalties. Penalisation was still kept unduly harsh and rigid, with imprisonment as the most frequently form of punishment. One of the innovations the Code adopted was a set of exceptionally stringent measures against recidivists. As the result of these amendments, which the courts duly implemented, there was a steep rise in the number of inmates held in Polish prisons. In the ’70s it fluctuated between 90 and 130 thousand, on average amounting to 235 in 100 thousand inhabitants. The figures for Poland were much higher than those for most other East European countries, let alone Western Europe. Te emergence of Solidarity in August 1980 turned out to be the beginning of the end for Soviet-style Communism. In 1981 strong criticism from experts on criminal law, who castigated Poland’s penal law and repressive criminal policy, led to the compilation of two drafts for a new penal code. In December 1981 the conflict between General Wojciech Jaruzelski’s Communist government and its (unrecognised) opposition culminated in the imposition of Martial Law, designed to crush the powerful opposition movement. Four years later, a draconian law was instituted, bringing in “special criminal liability”. Since 1987, Poland’s Codification Commission, which was re-constituted in 1989 following the Round Table Agreement concluded between the leaders of PZPR (the ruling Communist Party) and the opposition, has been working on new drafts of the penal code, the code of criminal procedure, and the code on the execution of penalties. Te new legislation, including a new penal code, was passed by Sejm in 1997, and entered into force on 1 September 1998. I conclude with a remark that the punitive character of the criminal justice system Poland inherited from the Communist system is still exerting a considerable influence on the country’s current policy on criminal justice, and is still contributing to problems with reducing the prison population.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 2; 115-141
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies